Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
08-02-2009
Rijden in de paddock
Vandaag heb ik Favory gereden in de paddock. Het was de eerste keer in jaren dat ik zonder helm reed. En ja hoor, op een zeker moment struikelde Favory en ging hij helemaal door de knieën. Door een groot geluk viel hij niet helemaal tegen de grond en bleef ik zelf in het zadel. Was dat even schrikken... Christine had ook op voorhand reeds met hem gereden en daarom reed ik voor een keertje op haar spaanse zadel. Dit zadel zit wel goed maar ik prefereer toch liever mijn Endurance zadel.
Hierbij gevoegd de pony van onze buren. Hij staat steeds aan de draad te kijken naar onze paarden. Tussen de dieren is er natuurlijk ook een bepaalde band onstaan door de jaren heen. Als we terugkomen uit het bos dan is hij steeds de eerste om ons te begroeten.
Tijdens mijn jeugd heb ik tot mijn 16de - 17de jaar in Lanklaar gewoond. Omdat het zo een mooi helder weer was heb ik een ommetje gemaakt en ben ik nog enkele foto's van ons "familie hotel" gaan maken. Mijn grootouders zijn in het begin van de 20ste eeuw hier een hotel begonnen en mijn ouders hebben dit daarna overgenomen. Vanuit de lucht zag het er minder imposant uit dan dat ik het destijds als jongetje heb mogen beleven. "Times are changing". Toch heb ik bijzonder goede herinneringen aan mijn jeugd. De gasten (de leuij; zo werden ze bij ons genoemd) stonden in het middelpunt van ons bestaan en je leerde al vrij vlug dat voor hen alles gedaan moest worden. We vonden dat heel voornaam en waren daar trots op. Vrije dagen, sluitingsdagen of vakantie bestond niet. Je leefde altijd samen met de "Leuij" en zo was het..........Het was een groot feest. Als je goed kijkt zie je helemaal bovenaan op de foto nog een stukje van de grintgaten aan de Maas. Als kind ging ik hier vaak naar toe met de fiets. Op verkenning, vooral de oorlogsbunkers waren fascinerend.
Vandaag ben ik naar de kempen gevlogen. Onderweg ben ik Vossemeren, Erperheide en de Kempische meren tegengekomen. Het was prachtig weer en je kon wel 50km ver kijken. Fantastisch!! De foto's zijn niet helemaal gelukt want in "het echt" was de lucht veel helderder. Bij het opstijgen stond er behoorlijk wat crosswind en het was even alle stuurmanskunsten bovenhalen. In Balen ben ik geland. De wind stond pal in de baan dus dat was een makkie. Bij het opstijgen in Balen terug weer enkele maneuvres moeten bovenhalen om de turbulentie de baas te kunnen. Eens boven in de lucht was er niet teveel gedoe....Op de foto zie je de Vossemeren en de Kempische Meren. Vanuit de lucht kan je van het ene park naar het andere kijken. Vandaag kon ik van boven de Vossemeren zowel de Kempische meren als de Kempervennen zien liggen. Vanaf Erperheide kon ik ook al het topje van de Market Dome van Vossemeren zien.
Gisteren zijn Christine en ik samen het bos in gereden. Het was koud en het vroor nog steeds. Dus dat was oppassen geblazen. We hadden de paarden eerst losgereden in de paddock. (Alhoewel we alleen maar konden draven). In het bos was het prachtig. Het was heel mooi weer en er was een staalblauwe hemel. De ondergrond was wel bevroren. Het probleem met de paarden is, dat ze als het heel koud is, ze nogal "fris" zijn. Dit betekent dat je ze behoorlijk in toom moet houden want een bokkesprong is nooit ver weg. Christine had behoorlijk wat moeite om Gerido in het gelid te houden want de stukjes waar we normaal galopperen kennen ze natuurlijk. Tot onze verbazing hebben ze (bosbeheer) wel 4 hect. bos weggekapt. Blijkbaar wil men hier terug heide van maken. Het was toch wel even wennen. Maar ja, de bosbeheerlui zullen wel weten wat ze doen, nietwaar....
Vandaag was het nog steeds zeeeeer koud. Ik kreeg mijn vliegtuig maar met moeite aan de praat. Zelf had ik me goed warm aangekleed en mijn jack tot boven dicht gedaan. Ik dacht plotseling, dat er van mezelf nog geen foto op de blog staat. Dus bij deze. Een foto voor vertrek in de "hangar". Jas goed dicht dichtgeknoopt en zelf nog lichtjes verkleumd voor het opstijgen.....
Als je naar een luchthaven vliegt die een eindje weg is, is het aangewezen om onderweg over te schakelen naar de radiofrequentie van "Brussels Information". Zij geven de noodzakelijke informatie die nodig is t.a.v. de luchtdruk, vliegverkeer etc.Als je op deze frequentie overschakelt moet je natuurlijk steeds alert blijven en steeds een selectie van de informatie herhalen die er aan je gegeven wordt. Vandaag was ik niet in grote doen. Ik herhaalde de regionale QNH "991" als "999" en mijn squac wist ik ook al foutief te reproduceren 7741 i.p.v. 0041. Niet echt overtuigend voor de verkeersleider aan de overkant!! Een tijdje nadien vroeg hij op welke hoogte ik vloog. Natuurlijk kon hij dat zien op zijn scherm maar hij wilde waarschijnlijk weten of ik ondertussen de juiste QNH had ingesteld waardoor mijn hoogte met de zijne zou overeenkomen. Er is nochthans een eenvoudig trucje om geen fouten te maken. Je schakelt over naar de frequentie van "Brussel information" en wacht even tot de eerste piloten hun zegje gedaan hebben. Aangezien de QNH toch steeds aangegeven wordt en de squaq ook altijd in de lijn van de verwachting ligt kan je dan alvast even oefenen voor het jouw beurt is!!! Op de foto zie je een vliegtuig waarvan de piloot ook een foutje bij ons op het vliegplein heeft gemaakt. Dit had ietwat grotere gevolgen dan mijn communicatie "hic up" je. Deze piloot had zijn landingsgestel vergeten uit te klappen; tja dat kan ook gebeuren. "Niiiiiiet" goed voor de de propeller en de onderkant van je toestel.
Hierbij gevoegd een foto van onze "vloot" Cessna 152. Met de blauwe op de voorgrond heb ik vandaag gevlogen. Het is de OOANM. als je op de foto klikt wordt ze vanzelf groter.......
Nathalie Penquitt is een Duitse paardentrainer die overal in Europa lessen geeft. Christine heeft reeds een aantal keer bij haar een cursus gevolgd en tracht onze paarden met deze technieken op te voeden. Binnenkort staat er weer een cursus van een aantal dagen gepland die ze samen met Nathalie Penquitt georganiseerd heeft. Christine zorgt voor de logistiek en Nathalie voor de nodige kennis. Christine heeft gisteren en vandaag Favory gereden, onze Lipizzaner. Favory wordt normaal door mezelf gereden. Maar ik rij meestal in het bos en een grote dressuurrijder ben ik nu eenmaal niet. Christine zorgt met heel veel geduld dat hij mooi naar beneden rijdt en zo mak als een lammetje wordt. Ze bereidt zich 's avonds altijd goed voor met videofilms en boeken en probeert dit dan uit met één van onze paarden. Het liefst test ze dit dan uit zonder dat er iemand komt storen; dus dan blijf ik even uit de buurt. Ik ben meer van het recht toe- recht aan type. Hop het bos in en rijden. Ik denk dat het voor Favory ook heel leuk is om af en toe af te wisselen en een combinatie leert tussen vrij buiten rijden en "aan de teugel" in de paddock. Op de foto zie je Nathalie Penquitt.
Hier een foto van de "trim". Door aan de trim te draaien kan je een vleugeltje (stabilo) in de staart naar boven of naar onder bewegen. Hierdoor kan je, eens als je de juiste snelheid en hoogte te pakken hebt, het toestel stabiel laten vliegen. Daarna moet je bijna niet meer aan het stuur duwen of trekken om op dezelfde hoogte te blijven. Beginnende piloten blijven soms continue hun stuur naar onder of naar boven duwen om de hoogte te houden. Veel beter is om meteen het toestel te stabiliseren waardoor je veel relaxer kan vliegen. Ook bij het landen of opstijgen kan het handig zijn je toestel "af te trimmen". Bij het opstijgen vandaag was het weer toch niet van dien aard om verre vluchten te maken. Ik was van plan om richting Tienen te vliegen en via Haspengouw terug te keren. Echter, eens boven kon je haast niets meer zien en het werd alleen maar erger naarmate ik westwaarts vloog. Men had aangegeven dat het zicht meer dan 10 km zou zijn, maar daar bleek toch niet veel van te kloppen eens ik boven was. Boven Hasselt heb ik dan maar het besluit genomen terug te keren en gelukkig ken ik de streek ondertussen wel zo goed dat ik goed kon inschatten hoe ik moest vliegen. Met wat hulp van de "Flora" baken en het "Fenixstadion" kon ik uiteindelijk netjes de "downwind" binnenvliegen en landen (wat overigens voortreffelijk verliep). "No panic on the Titanic" zullen we maar zeggen en steeds "koel" blijven is de boodschap. Er staan nu eenmaal geen wegwijzers in de lucht.
Hier een foto van de pedalen van een vliegtuig. Het lijkt vrij logisch maar toch zit er iets speciaals aan de pedalen van een vliegtuig. De onderkant van de pedalen dient om de staart te besturen bij het nemen van een bocht of bij het opstijgen om mooi opgelijnd te blijven. De bovenkant van de pedalen zijn de remmen. Je kan ze natuurlijk alleen op de grond gebruiken. Ze dienen om af te remmen maar toch vooral om te sturen op de grond. Op de grond werkt het handstuur nl. niet want dit doet de vleugels bewegen. Je moet dus met de remmen links of rechts afremmen zodat je kan draaien. In het begin is dit wel even oefenen..... Verder zie je een foto van het dashboard van dit toestel. Vrij uitgebreid en voorzien van alle mogelijke belangrijke instrumenten die je kan bedenken in een vliegtuig. Bij dit toestel is opmerkelijk dat er een GPS systeem ingebouwd is wat bij de C152 niet het geval is.
Vandaag ben ik gaan vliegen met de OOTRJ. Dit is een Cessna 172 voor 4 personen. Het was al een hele tijd geleden dat ik met dit toestel nog was gaan vliegen. Maar de principes zijn eigenlijk gelijk voor alle Cessna's dus dit viel wel mee. Het toestel is doorgaans stabieler als de kleinere Cessna 152. Alleen moet je goed uitkijken dat je een goede Weight and Balance berekening maakt zodat je niet met teveel gewicht probeert op te stijgen. We hebben binnen de club 2 van deze toestellen.
Master ruitertoernooi in de "Warre". Deze middag hebben we bij Elvire en Danny op het Jonkershof onze paarden opgehaald. We hadden ze daar gestald omdat we enkele dagen naar Barcelona zijn geweest. Natuurlijk hebben we de paarden in de manege nog even losgereden. Favory had het wel nodig. Toen ik hem aan de loge nam ging hij meteen rollen en daarna ging hij helemaal rechtop staan op 2 benen. Danny wist ons te vertellen dat de professionele ruiter die bij hen zijn paarden heeft staan vanavond meedeed aan de "Masters" in "de Warre". De Warre is een hele mooie manege bij ons in het dorp. Van overal in de wereld komen ze hier rijden. Manege is eigenlijk niet het juiste woord. Er zijn niet minder dan een drietal overdekte rijhallen en nog veel meer overige faciliteiten. Dus zijn we eens een kijkje gaan nemen. Er waren inderdaad van overal ruiters naar dit toernooi gekomen; Spanje, US, Oostblok ruiters etc..Maar dus ook enkele ruiters van bij ons in de streek die we persoonlijk nog als kind gekend hebben. Joke Mardaga bv. was nog maar een jaar of 7 toen wij zelf bij haar ouders op de Castershoeve hebben leren paardrijden. Zij deed dus ook mee. Mijn grootmoeder heeft als kind nog op de Castershoeve gewoond en zij reed zelf (blijkbaar volgens de overleveringen erg goed) paard en koets. Joke Mardaga haar vader "Luc" had in de tijd dat wij er leerden paardrijden reeds hele goede paarden. "Bon ami" en " Elanville" waren toen superhengsten en hebben nog vele internationale toernooien gewonnen. Ik denk dat Bon Ami zelfs de Olympische spelen heeft gehaald. Het ging er op de Castershoeve altijd heel gemoedelijk aan toe. Goede ambiance en prima paarden. Ik weet nog dat ik als beginnend ruiter tijdens de springlessen zomaar even de ex-belgische kampioen "Kerrygold" mocht rijden. Zij was op pensioen en af en toe mocht ze nog eens "opdraven". Ook stond er "Abendnebel"; nog zo'n springtank. Die mocht ik ook af en toe eens rijden. Die sprong vanuit draf over 1m30. Onze streek leent zich erg goed om paard te rijden en reeds generaties lang wordt er aan paardensport gedaan. Dit vertaalt zich nu in vele internationale successen. (Philippaerts met zijn "Darco", maar zeker ook Zangersheide zijn enkele voorbeelden van bekende stallen en natuurlijk de Jumping wereldkampioen Jos Lansink; maar die is dan weer ingeweken). Onze overige plaatselijke ruiters deden het zeker niet slecht op de "Masters". Cox heeft zelfs gewonnen. De ruiter van bij Elvire en Danny (Goossens) is er in de 2de barage uit gegaan. Jammer, hij is nog maar 20 jaar maar heeft toch nu reeds gekozen voor een professioneel bestaan als ruiter. Hij heeft nu een 5-tal paarden die hij met zijn Zweedse vriendin, die ook professional is, berijdt. Hij is bij ons in het dorp opgegroeid en heeft de stap dus nu gezet. Knap van hem en ik hoop dat het hem zal lukken in de toekomst.
Foutje....... Deze zomer heb ik enkele keren op mijn blog aangegeven dat ik steeds op dezelfde plaats in het bos een buizerd tegengekomen ben. Echter toen ik het verhaal aan mijn neef vertelde (die een fervent jager is en zowat alles weet over het wildbestand in onze bossen) wist die mij haarfijn uit te leggen dat het niet over een buizerd maar over een havik ging. En nog wel een vrouwelijke havik. Waarom: eerst en vooral vliegen buizerds niet het dichte bos in en worden ze meestal ook niet zo groot. Buizerds vind je meestal in open gebieden. Ok.. dus hierbij de rechtzetting met een mooie afbeelding van ons exemplaar. Trouwens mijn neef is een weidelijk jager. D.w.z. dat hij zich in eerste instantie voor het natuurbehoud inzet en toeziet op een uitgebalanceerd wildbestand. Waarschijnlijk voor velen contradictorisch maar als je hem dit persoonlijk laat uitleggen begrijp je toch beter de jagers dan de media vaak doen uitschijnen. Aan ieder verhaal zijn er twee kanten.......Onze havik kan gerust zijn; Jean zal hem netjes door onze bossen laten vliegen al pakt hij bijna al de konijnen en zie je die momenteel bijna niet meer in onze gebieden!
Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Eifel Gold Ranch. Vrienden van ons zochten een quarter.Wij hadden reeds enkele jaren geleden deze ranch in Amel in de Eifel bezocht. De dames die deze Ranch uitbaten zijn er de laatste jaren zeker op vooruit gegaan. Ze hebben prachtige paarden staan en Cira Baeck was dit jaar en vorig jaar wereldkampioen Reining geworden met 2 verschillende paarden nog wel. Ze was het zelf die ons ontving en meer dan 3 uur heeft ze met ons gepraat over haar ranch die ze samen met haar zus uitbaat en over de manier waarop ze haar paarden traint. Indrukwekkend. Meer dan 120 paarden heeft ze staan. Iedere dag rijdt ze 9 paarden met nog 4 andere ruiters. Elk jaar worden er 30 tot 40 paarden gekweekt. Bovendien hebben we ook nog eens 2 paarden mogen uittesten die ze zelf nog even losreed voor ons. Met al haar titels bleef ze heel "down to earth" en prettig in omgang. Een grote madam noemen ze dat. Onze vrienden hebben uiteindelijk ook een paard gekocht. Een goede aankoop denk ik.
Als je boven het "Katarakt land" vliegt zie je heel wat vierkantshoeves. De ene al groter dan de andere. De dorpjes zijn moeilijk te herkennen. Ze lijken allemaal op elkaar. Tevens heb ik een foto van de kartingbaan van Genk genomen onderweg. Volgende keer ga ik eens wat foto's nemen van de plaats waar ik opgegroeid ben nl. Lanklaar...
Onderweg van Goetsenhoven naar Zwartberg ben ik over Sint Truiden gevlogen met zijn in aanbouw zijnde voetbalstadion. Eveneens kom je onderweg Borgloon tegen en Tongeren. De mensen die Tongeren kennen, herkennen waarschijnlijk de imposante baseliek.
Goetsenhoven is een vlieghaven die gebruikt wordt door het leger om de jonge piloten op te leiden. In het weekend mag je er landen. Je moet er trouwens geen landingstax betalen. Op de foto een vliegtuig van een andere bezoeker; een foto van de startbaan en een foto van het toch wel grote torengebouw van deze spectaculaire luchthaven met zijn vier landingsbanen (in een kruis).
Bij aankomst in Goetsenhoven merkte ik een (mini) helicopter op in de hangar. Ik weet niet of dit tuig als een volwaardige heli door het leven gaat. Het leek wel heel erg smalletjes om hier met z'n tweeen in te zitten. Toch lijkt me dit een fantastische manier te zijn om er mee te vliegen. Het schijnt tevens niet eenvoudig te zijn om er mee te leren vliegen. En deze heli ziet er toch wel "cool" uit.....
