Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
14-03-2009
Brustem / Sint Truiden
Vandaag ben ik me een vriend naar het vliegveld van Brustem gevlogen. Bij terugkomst was het reeds beginnen regenen dus we waren net op tijd terug in Zwartberg. Goed getimed zullen we maar zeggen. Brustem is een oude militaire Nato basis die nu voor de burgerluchtvaart gebruikt wordt. Het is een superlange baan van wel 3km en wel 50m breed. Om met een cessna 152 te landen behoorlijk luxe dus... Op de foto zie je een luchtfoto boven Luik. Want we waren eerst naar de Ardennen gevlogen en dan via de CTR van Luik teruggevlogen. De crossing clearance verliep bovendien zonder problemen. Verder zie je een foto net voor de landing op baan 24.
Als je naar een ander vliegveld wil vliegen is het natuurlijk belangrijk om goed voorbereid aan de slag te gaan. Eén van de voorwaarden is dat je het vliegveld volledig bestudeert aan de hand van de kaarten die er voor beschikbaar zijn. Wij gebruiken hiervoor steeds Jeppesen kaarten. Je hebt een aanvliegkaart die de regio weergeeft en anderzijds een detailkaart van het vliegveld zelf. Hierop kan je alle informatie vinden die nodig is. Bv. De nummers van de banen die in gebruik zijn. De downwind, de hoogte van het circuit dat je moet vliegen en naturlijk allerlei "warnings" waar je rekening mee moet houden. Verder is de noodzakelijke radio informatie ook steeds te vinden. Ik gebruik de kaarten niet alleen bij de voorbereiding maar ook tijdens het vliegen zelf om steeds te checken of ik nog op koers ben....
Vandaag zou ik met een vriend met wie ik inderdertijd de opleiding gevolgd heb een vlucht maken naar Verviers. We zouden daarbij de CTR van Luik gaan doorkruisen. Het was al een tijdje geleden dat we nog samen gevlogen hadden. Hij is goed in de bediening van de radio en gaat vaak door de CTR van Luik. Voor mij was dit wel leuk om deze skill nog eens te oefenen. Van de andere kant ken ik het vliegveld van Verviers. Het is een klein vliegveld waar je geen landingsgeld moet betalen. De baan ligt bergop; dus daar moet je wel rekening mee houden met het landen en opstijgen. Daarenboven is het een grasbaan die bij regenweer drassig erbij kan liggen. Genoeg uitdagingen dus om nog eens naar Verviers te vliegen. Je ziet hier een impressie van het vliegveld. Jammer genoeg regende het vanmorgen pijpenstelen en konden we niet de lucht in.Uitstellen to volgende week dan maar.
Vandaag had ik met een collega afgesproken om te gaan vliegen. De bedoeling was om haar op te halen in Balen rond 10:00u vanmorgen. Maar door de mist moest ik de vlucht uitstellen tot 11:00u. Het was nog steeds wat mistig maar het zicht was voldoende. Echter, het wilde echt niet meezitten vandaag want toen ik de OOANM wilde starten deed hij echt helemaal niets.... Eén van de instructeurs heeft me toen geholpen en we hebben het vliegtuig met de hand aan de praat gekregen. Dit is echter best een gevaarlijke bedoening want je moet erg oppassen met de propeller dat die je handen er niet afslaat. De instructeur was dus ook helemaal niet in zijn nopjes toen ik na het tanken nog eens zijn hulp moest vragen om de cessna aan de praat te krijgen. Na een tijdje gaf hij het dan ook op en heb ik met de hulp van een andere piloot toch het toestel aan de praat gekregen. Ik had ondertussen mijn collega telefonisch op de hoogte gebracht dat ik later zou zijn. De vlucht hebben we dan ook een stuk moeten inkorten. Normaal waren we geland in Goetsenhoven maar omdat ik om 14:00u het vliegtuig terug in Zwartberg moest hebben zijn we halverwege terug gedraaid. Uiteindelijk misschien maar goed ook want er werd iemand een beetje "zeeziek" in de cockpit. De landing in Balen verliep uit de kunst en na de cola ben ik als de hazewind weer richting Zwartberg gevlogren waar ik precies om 14:00u aankwam. Uiteindelijk was het toch een mooie middag geworden met de nodige avonturen...... Op de foto zie je de boosdoener (batterij) en een foto van de landing in Balen.
Nadat ik mijn collega heb achter gelaten in Balen ben ik terug opgestegen. Ik moest echter wachten bij het oplijnen aangezien een zwever met de lier opgetrokken werd. Best spectaculair. Als de zwever gelost is wordt de kabel met behulp van een kleine parachute terug naar de grond gebracht. Uitkijken geblazen dus want je vliegt er zomaar in als je niet oppast...
Los van het feit dat je een blog als een soort van dagboek bijhoudt is het altijd leuk om een reactie te krijgen op een artikeltje. Ik ben soms wel benieuwd wie er zoal allemaal naar mijn escapades kijkt. Soms krijg ik wel eens een reactie van iemand die piloot wil worden en wat uitleg vraagt maar voor de rest is het windstil op de / het blog. Ook wordt er niet snel gestemd op een artikel. Nu ja, het is ook allemaal niet zo denderend populair denk ik; iemand die wat rondhobbelt met paarden en wat rondvliegt boven Limburg. Er zullen niet veel gelijkgestemden zijn. Ik denk dat moest ik over mijn andere hobby "tafeltennis" schrijven er wel meer reakties zouden komen. Al meer dan 35 jaar speel ik competitie en als ik zie wat daar allemaal de laatste tijd van op het internet verschijnt.....We staan trouwens sinds deze week aan de leiding in onze reeks (voor het eerst in al die jaren....) Ik vind het zelf wel prettig om regelmatig iets te schrijven op mijn blog; al was het maar om de intensteit van de activiteit opnieuw te kunnen beleven. Je bent ook veel bewuster met je hobby bezig aangezien je steeds even terugdenkt aan wat er allemaal gebeurt is. Verder leer je de natuur en de bossen veel beter respecteren omdat je altijd op zoek bent naar nieuwe dingen om te schrijven en foto´s van te maken.
Tja, daar zijn de meningen nogal over verdeeld. Ik denk niet dat er één gebruiksvoorwerp in de wereld is waar de prijzen zo uiteenlopend kunnen van variéren. Waarschijnlijk kan je in de boot industrie ook zoiets tegenkomen... Je kan in ieder geval voor 20.000 euro met een motorvliegtuig al de lucht in. Voor 40.000 euro heb je al een heel mooi sportvliegtuig (je), als je een beetje uitkijkt. Voor 150.000 euro heb je al een prachtig zakenvliegtuig. Voor meer dan 1 milj. euro ben je chique aan het rondvliegen. Voor mij dus even niet weggelegd tot ik de lotto gewonnen heb. Alles wat daar boven zit is natuurlijk prachtig en niet voor de reguliere doorsnee privaat piloot weggelegd. De meeste piloten huren hun vliegtuigen in de club waar ze toe horen. Het grote voordeel is dat je de aanschafwaarde niet moet betalen, maar een nog groter voordeel vind ik persoonlijk dat je steeds zeker bent dat je vliegtuig goed onderhouden is en dat het geregeld nagekeken wordt en regelmatig in de lucht getest wordt (ook door ervaren instructeurs). Want eens als je een vliegtuig gekocht hebt zal de waarde niet snel naar onder gaan dus daar zal het niet aan liggen; maar je staat natuurlijk ook in voor het regulier onderhoud. Voor mij telt de veiligheid toch als de belangrijkste factor om met de clubvliegtuigen te blijven vliegen. En als "zondagspiloot" vlieg ik trouwens te weinig om verantwoord een vliegtuigje te kopen. (Los van het feit of je het geld er aan kan/wil uitgeven natuurlijk). Hieronder enkele modellen met de prijs die je er momenteel voor dient op tafel te leggen....De piper hieronder kan je reeds voor 20.000 euro krijgen De onderste kost 160.000 euro. Wat me trouwens opvalt is dat de meeste piloten echt wel fanatici zijn die al heel vroeg beginnen te vliegen. We hebben bij ons in de club veel 20-ers die de lessen volgen en hun diploma uiteindelijk behalen. Ik denk dat er nogal wat afgespaard wordt in menige jonge Limburgse portomonee om te kunnen vliegen. Soms zie je er ook wel eens van 17 - 18 jaar die komen vliegen als voorbereiding op een militaire carriére bij de luchtmacht.
Hierbij gevoegd een leuke foto van een circusnummertje van een lipizzaner. Onze Favory kan dat ook. Maar hij doet dat in de vrije natuur. Als hij er geen zin in heeft of als hij een weggetje niet wil inslaan dan wil hij wel eens op zijn achterste poten gaan staan. Behoorlijk havy als je het niet gewoon bent. Maar ondertussen weet ik wel hoe ik ermee moet omgaan. Niet teveel gedoe en vooruit met de geit ....
Normaal neem ik meestal iemand mee tijdens de vluchten die ik maak. Christine gaat vaak mee, maar ook vrienden of collegae van op het werk. Altijd leuk als er iemand mee kan (wil) vliegen. Het blijft voor een aantal mensen toch vaak spannend om mee de lucht in te gaan. Hoe gaat dat hier allemaal verlopen. Zelf vind ik het altijd prettig omdat je dan in de lucht kan bespreken waar je naar toe vliegt en waar je je bevindt. Soms kan het ook handig zijn om de kaart te helpen lezen of iets op te zoeken. Het moeilijke is dat het vaak wel eens ter sprake komt dat je met vrienden afspreekt maar dat je het niet meteen concreet maakt met een datum. Dan blijft er altijd zo een vage belofte hangen, zo van: ¨we gingen nog eens vliegen maar het is er nog niet van gekomen¨. Soms weet je het natuurlijk zelf niet meer wie er nu mee ging gaan. Het is ook niet altijd even duidelijk of de andere partij ook echt eens mee wil.... of dat er toch zo iets blijft hangen van " we zien wel". Maar goed; als er iemand mee wil, is het gemakkelijkste dit zo kort mogelijk van tevoren af te spreken, dan weet je meestal ook of het met het "Weer" lukt.
Wat gingen we doen? Vliegen of niet.De hele week had ik al een beetje de weersvoorspelling in de gaten gehouden. Op zondag zou het "Weer" beter worden. Dus zondagmorgen had ik van 12:00u tot 14:00u de OOANM gereserveerd. Jammer genoeg gaf de weersvoorspelling zondagochtend toch wat vervelende voorspellingen aan. Het wolkendek zat op 800 voet en de zichtbaarheid was ook al niet de denderend. Het is altijd belangrijk goed uit te kijken vooraleer je gaat opstijgen. Zit de wind goed, hangen de wolken niet te laag, is de zichtbaarheid aanvaardbaar, hangt er geen sneeuw in de lucht etc. Aangezien ik in het verleden wel eens verrast werd als ik de lucht hing door een te laag wolkendek heb ik vandaag geen risico genomen en de vlucht afgelast. Af en toe kwam de zon er wel doorheen en wellicht had ik wel een aantal circuits kunnen maken rond het vliegveld maar mijn intentie was om naar Brasschaat te vliegen dus dat heb ik maar gelaten voor wat het was...Hieronder zie je de METAR / TAF die ik opvraag vooraleer ik opstijg. Dit zag er niet goed uit. Ik heb de belangrijkste ommerkingen even omgezet. EHBK betekent het vliegveld van Maastricht (Beek). De wind zat goed en er was niet te veel wind. Maar de wolken hingen toch iets te laag. Normaal vliegen we 1500ft. Dus als de wolken onder de 1300ft hangen kan je best niet het luchtruim kiezen in VFR. (Vliegen op zicht)
Vandaag heb ik Favory gereden in de paddock. Het was de eerste keer in jaren dat ik zonder helm reed. En ja hoor, op een zeker moment struikelde Favory en ging hij helemaal door de knieën. Door een groot geluk viel hij niet helemaal tegen de grond en bleef ik zelf in het zadel. Was dat even schrikken... Christine had ook op voorhand reeds met hem gereden en daarom reed ik voor een keertje op haar spaanse zadel. Dit zadel zit wel goed maar ik prefereer toch liever mijn Endurance zadel.
Hierbij gevoegd de pony van onze buren. Hij staat steeds aan de draad te kijken naar onze paarden. Tussen de dieren is er natuurlijk ook een bepaalde band onstaan door de jaren heen. Als we terugkomen uit het bos dan is hij steeds de eerste om ons te begroeten.
Tijdens mijn jeugd heb ik tot mijn 16de - 17de jaar in Lanklaar gewoond. Omdat het zo een mooi helder weer was heb ik een ommetje gemaakt en ben ik nog enkele foto's van ons "familie hotel" gaan maken. Mijn grootouders zijn in het begin van de 20ste eeuw hier een hotel begonnen en mijn ouders hebben dit daarna overgenomen. Vanuit de lucht zag het er minder imposant uit dan dat ik het destijds als jongetje heb mogen beleven. "Times are changing". Toch heb ik bijzonder goede herinneringen aan mijn jeugd. De gasten (de leuij; zo werden ze bij ons genoemd) stonden in het middelpunt van ons bestaan en je leerde al vrij vlug dat voor hen alles gedaan moest worden. We vonden dat heel voornaam en waren daar trots op. Vrije dagen, sluitingsdagen of vakantie bestond niet. Je leefde altijd samen met de "Leuij" en zo was het..........Het was een groot feest. Als je goed kijkt zie je helemaal bovenaan op de foto nog een stukje van de grintgaten aan de Maas. Als kind ging ik hier vaak naar toe met de fiets. Op verkenning, vooral de oorlogsbunkers waren fascinerend.
Vandaag ben ik naar de kempen gevlogen. Onderweg ben ik Vossemeren, Erperheide en de Kempische meren tegengekomen. Het was prachtig weer en je kon wel 50km ver kijken. Fantastisch!! De foto's zijn niet helemaal gelukt want in "het echt" was de lucht veel helderder. Bij het opstijgen stond er behoorlijk wat crosswind en het was even alle stuurmanskunsten bovenhalen. In Balen ben ik geland. De wind stond pal in de baan dus dat was een makkie. Bij het opstijgen in Balen terug weer enkele maneuvres moeten bovenhalen om de turbulentie de baas te kunnen. Eens boven in de lucht was er niet teveel gedoe....Op de foto zie je de Vossemeren en de Kempische Meren. Vanuit de lucht kan je van het ene park naar het andere kijken. Vandaag kon ik van boven de Vossemeren zowel de Kempische meren als de Kempervennen zien liggen. Vanaf Erperheide kon ik ook al het topje van de Market Dome van Vossemeren zien.
Gisteren zijn Christine en ik samen het bos in gereden. Het was koud en het vroor nog steeds. Dus dat was oppassen geblazen. We hadden de paarden eerst losgereden in de paddock. (Alhoewel we alleen maar konden draven). In het bos was het prachtig. Het was heel mooi weer en er was een staalblauwe hemel. De ondergrond was wel bevroren. Het probleem met de paarden is, dat ze als het heel koud is, ze nogal "fris" zijn. Dit betekent dat je ze behoorlijk in toom moet houden want een bokkesprong is nooit ver weg. Christine had behoorlijk wat moeite om Gerido in het gelid te houden want de stukjes waar we normaal galopperen kennen ze natuurlijk. Tot onze verbazing hebben ze (bosbeheer) wel 4 hect. bos weggekapt. Blijkbaar wil men hier terug heide van maken. Het was toch wel even wennen. Maar ja, de bosbeheerlui zullen wel weten wat ze doen, nietwaar....
Vandaag was het nog steeds zeeeeer koud. Ik kreeg mijn vliegtuig maar met moeite aan de praat. Zelf had ik me goed warm aangekleed en mijn jack tot boven dicht gedaan. Ik dacht plotseling, dat er van mezelf nog geen foto op de blog staat. Dus bij deze. Een foto voor vertrek in de "hangar". Jas goed dicht dichtgeknoopt en zelf nog lichtjes verkleumd voor het opstijgen.....
Als je naar een luchthaven vliegt die een eindje weg is, is het aangewezen om onderweg over te schakelen naar de radiofrequentie van "Brussels Information". Zij geven de noodzakelijke informatie die nodig is t.a.v. de luchtdruk, vliegverkeer etc.Als je op deze frequentie overschakelt moet je natuurlijk steeds alert blijven en steeds een selectie van de informatie herhalen die er aan je gegeven wordt. Vandaag was ik niet in grote doen. Ik herhaalde de regionale QNH "991" als "999" en mijn squac wist ik ook al foutief te reproduceren 7741 i.p.v. 0041. Niet echt overtuigend voor de verkeersleider aan de overkant!! Een tijdje nadien vroeg hij op welke hoogte ik vloog. Natuurlijk kon hij dat zien op zijn scherm maar hij wilde waarschijnlijk weten of ik ondertussen de juiste QNH had ingesteld waardoor mijn hoogte met de zijne zou overeenkomen. Er is nochthans een eenvoudig trucje om geen fouten te maken. Je schakelt over naar de frequentie van "Brussel information" en wacht even tot de eerste piloten hun zegje gedaan hebben. Aangezien de QNH toch steeds aangegeven wordt en de squaq ook altijd in de lijn van de verwachting ligt kan je dan alvast even oefenen voor het jouw beurt is!!! Op de foto zie je een vliegtuig waarvan de piloot ook een foutje bij ons op het vliegplein heeft gemaakt. Dit had ietwat grotere gevolgen dan mijn communicatie "hic up" je. Deze piloot had zijn landingsgestel vergeten uit te klappen; tja dat kan ook gebeuren. "Niiiiiiet" goed voor de de propeller en de onderkant van je toestel.
Hierbij gevoegd een foto van onze "vloot" Cessna 152. Met de blauwe op de voorgrond heb ik vandaag gevlogen. Het is de OOANM. als je op de foto klikt wordt ze vanzelf groter.......
Nathalie Penquitt is een Duitse paardentrainer die overal in Europa lessen geeft. Christine heeft reeds een aantal keer bij haar een cursus gevolgd en tracht onze paarden met deze technieken op te voeden. Binnenkort staat er weer een cursus van een aantal dagen gepland die ze samen met Nathalie Penquitt georganiseerd heeft. Christine zorgt voor de logistiek en Nathalie voor de nodige kennis. Christine heeft gisteren en vandaag Favory gereden, onze Lipizzaner. Favory wordt normaal door mezelf gereden. Maar ik rij meestal in het bos en een grote dressuurrijder ben ik nu eenmaal niet. Christine zorgt met heel veel geduld dat hij mooi naar beneden rijdt en zo mak als een lammetje wordt. Ze bereidt zich 's avonds altijd goed voor met videofilms en boeken en probeert dit dan uit met één van onze paarden. Het liefst test ze dit dan uit zonder dat er iemand komt storen; dus dan blijf ik even uit de buurt. Ik ben meer van het recht toe- recht aan type. Hop het bos in en rijden. Ik denk dat het voor Favory ook heel leuk is om af en toe af te wisselen en een combinatie leert tussen vrij buiten rijden en "aan de teugel" in de paddock. Op de foto zie je Nathalie Penquitt.
