Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
12-04-2009
Fietspadennetwerk en plassen
Vandaag hebben we een tocht gemaakt van een 3-tal uur. Onderweg komen we het fietspadennetwerk dat dwars door Limburg gaat vaak tegen. Een zeer mooi initiatief waar duizenden Limburgers gretig gebruik van maken. Vooral de tussenstops hebben veel succes natuurlijk. Soms lopen de ruiterpaden langs de fietspaden in het bos. Als ik alleen met Favory in het bos ben dan laat ik mij wel eens verleiden tot een wedstrijdje met een toevallige wielertoerist. Hij op de fiets en ik te paard en dan maar rennen. Het heeft wel iets.... Natuurlijk kan je het niet te lang volhouden met het paard tegen de wielrenner. 1 km is al een hele prestatie. In volle galop dan haalt Favory het toch wel van de fietser (100 meter maar hoor). Onderweg kwamen we vandaag ook nog heel wat plassen tegen. Door het regenachtige weer van de laatste dagen was er nog veel water op de paden. Het was me trouwens het weekend van de valpartijen. Voor het eerst in 6 jaar en nog niet eerder voorgekomen ben ik voor het eerst van Favory afgevallen. Ik was zaterdagochtend in mijn eentje richting bos getrokken. Op nog geen 200meter van bij ons thuis moest Favory plots erg schrikken van iets? dat uit het bos wegsprong. Ik liep nog langs de geasfalteerde weg en Favory sprong naar links. Dit was zo onverwachts dat ik zelf van hem af viel. Ik had de indruk dat ik mijn val nog redelijk kon opvangen maar blijkbaar was de hoogte van de val toch iets teveel want helemaal op het einde van de val sloeg ik keihard me mijn achterhoofd tegen het asfalt. Nog nooit was ik zo hard op mijn hoofd gevallen. 42 jaar sporten en voor het eerst voelde ik een ongelooflijke harde slag op mijn hoofd. Tijdens mijn "voetbalcarrière" was ik toch ook niet de zachtaardigste en menige tackle deelde ik uit of heb ik overleefd maar dit ¨sloeg¨ toch alles. Gelukkig had ik mijn helm op. Tot groot jolijt van menigeen droeg ik altijd een helm vanaf dat ik Favory gekregen heb. Hij was destijds tenslotte nog niet zadelmak en slechts 3jaar. De meeste ruiters dragen nooit een helm in het bos. Nu was ik blij dat ik hem op had. Hij ziet er niet meer uit. Behoorlijk bekrast en een kleine deuk waren het resultaat van de val . Favory was ondertussen naar huis gerend. Gelukkig kwam net de buurvrouw aangereden toen ik van hem afviel. Ik ben met de auto vlug naar huis kunnen rijden en daar stond Favory netjes op de inrit mij op te wachten. Mijn endurance hoofdstel naar de filistijnen!! Ik zelf voel vandaag alleen een lichte stijfheid vooraan in mijn nek. Hoofdpijn heb ik eigenlijk (nog) niet. Hopelijk blijft het erbij. Vandaag was het weer van dat. We waren gewoon wat aan het stappen in het bos toen Gerido plotseling uitgleed over een steen (denk ik) en hij pal op zijn knieën viel. Gelukkig bleef Christine wel in het zadel en was het Gerido die er met geschaafde knieën nog goed van af kwam. Christine gaat zich nu ook een helm kopen. Hij moet er wel iets leuker uitzien dan de klassieke helm waar ze vroeger de dressuurwedstrijden mee reed........
De kamping bij ons in de buurt heeft jammer genoeg een heel stuk bos gerooid. Ik weet niet wat hun bedoelingen zijn maar momenteel is het er zeker niet op vooruit gegaan. Wellicht dat ze het stuk grond voor andere doeleinden zullen gebruiken. Prima, want de toerist moet ook leven; maar het was wel een mooi stukje natuur.
Vandaag zijn we een tweetal uurtjes het bos in getrokken. Het was prachtig rijweer. Hier zie je enkele foto's van de bossen. Het is er zeer heuvelachtig en zanderig. Op de foto ziet het er minder steil uit dan in het echt........
Een beetje endurance ruiter herken je snel aan zijn outfit en het harnachement van zijn paard. De kopstukken en zadeldekjes vind je in alle kleuren en de ruiters maken er gretig gebruik van. Voor de doorsnee ruiters is dit allemaal een beetje vreemd maar het materiaal is zeer ligt en sterk en daarom zo gegeerd door de endurance ruiters. Ik geef het toe wellicht toch iets overdreven als je je kopstuk ook nog uit verschillende kleuren samensteld en groen, geel, blauw, rood en oranje gespjes en teugels gebruikt; maar goed, zo heeft iedere sport wel zijn (on)hebbelijkheidjes. Wellicht heeft het iets te maken met een soort van uniform om erbij te horen........Voor hetzelfde geld hadden we allemaal in een jeans rondgereden. Christine blijft op haar spaans zadel rijden maar gebruikte dit weekend ook wat aparte kleuren als onderdekdeken voor haar zadel. Dat zal wel met de lente te maken hebben denk ik!
We zijn weer in een nieuwe paardenperiode gekomen: de "ruizeltijd". Momenteel verliezen de paarden hun wintervacht en dat geeft heel wat borstelwerk. Je moet ook opletten dat je alles er niet af borstelt want dat ziet ook alweer niet uit. Als het weer een beetje meezit dan zijn ze op een 3-tal weken van hun overtollige haar verlost. Sommige jaren duurt het iets langer. Het hangt ook een beetje van hun gezondheid af of ze snel wisselen. Zelf hang je natuurlijk ook vol met haar na een borstelbeurt. Op de foto zie je speciale kam die we gebruiken en na een tijdje ligt de grond bedekt met en tapijt haar. De vogeltjes in de buurt gebruiken dit haar om hun nesten te bouwen. De kanariekwekers bij ons in de buurt komen ook ieder jaar de paardenharen vragen voor hun nesten.
Ja, ja vandaag stond de eerste Endurance wedstrijd van het seizoen gepland. Ik keek er al een tijdje naar uit. Gisteravond nog een wedstrijd tafeltennis gespeeld in Hoeselt. Dat liep prima maar we kwamen pas om 01:00u terug thuis omdat de wedstrijden uitgelopen waren. Tel daarbij het zomeruur bij op en dus lag ik pas om 02:00u in bed. Gisteren had ik alle voorbereidingen getroffen voor de wedstrijd. Favory was netjes gewassen en klaar voor de strijd. Echter net voor ik gisteren naar de tafeltenniswedstrijd vertrok stelde ik vast dat onze trailer geen kick meer wilde verroeren. Wat was er aan de hand??? Ik had geen tijd meer gisterenavond om iets te herstellen en ben dan maar heel vroeg opgestaan om te zien wat ik kon doen. Dus om 07:00u eruit. Jammer, alles heb ik geprobeerd om de wielen terug los te krijgen; niets wilde lukken. Uiteindelijk heb ik de wielen losgedraaid en toen kreeg ik ze terug aan het draaien. Echter één schroef kreeg ik er niet meer terug opgedraaid en ondertussen was het al 11:00u en dus te laat voor de wedstrijd. Aan de andere kant was het ook wel riskant om met de trailer te gaan rijden vond ik en deze middag was er een baby borrel bij de buren waar Christine natuurlijk op tijd wilde zijn. Wellicht is de winter toch te hard voor de trailer geweest want het stuurvoorwieltje draaide ook niet meer goed naar boven. We zullen hem naar de garage brengen voor een groot onderhoud. Dit was de eerste keer dat de trailer mij in de steek liet; hij is trouwens nog niet al te oud dus gebeurde dit eerder onverwacht. All in the game zullen we maar zeggen. En de les is voor de toekomst dat ik ook iets vroeger de trailer zal moeten testen........ Op de foto zie je de wielen die eraf zijn en op de andere foto zie je de strepen op de grond die getrokken waren toen ik de wielen heb willen lostrekken door de trailer aan de auto te bevestigen. Zo heb ik er toch 3 los gekregen.
Een tijdje geleden hebben we een nieuw paard gekocht. Zijn ruiter Matteo heeft zijn eerste ritje erop gemaakt. Welliswaar met hulp van een ervaren trainer en enige mondstukjes als hulpmiddelen. Van tevoren had hij met zijn mama geoefend op een echt paard "Gerido" bij ons in de tuin.
Om 19.00u werd de beurs gesloten. Maar om 20.00u werd er een grote show "Viamondo" vertoond in hal 6. We hadden hier een half jaar geleden voor gereserveerd. We werden gelukkig blij verrast. Het was de beste show die we in jaren gezien hebben. Veel variatie, acrobatie, dressuur en zo veel meer. Beroemde ruiters van over de hele wereld deden mee en allerlei disciplines. We waren danig onder de indruk van niveau van de paarden en ruiters. Als je een beetje weet van paarden kan je je wel voorstellen hoe moeilijk het moet zijn om een paard zo ver te brengen. Het "vuurnummer" vonden we persoonlijk het meest spectaculair, zeker omdat de meeste paarden superbang zijn van vuur.
Op de beurs was een toestel, zeg maar namaakpaard, dat werkte als een simulator. Je ging op een levensgroot plastic paard zitten en je kon op een groot scherm zien waar je naar toe ging rijden. Het paard maakte trouwens alle bewegingen zoals draf of galop en je kon met je benen en handen sturen. Het hoofd van het paard draaide eveneens netjes mee. Verder waren er natuurlijk ook "echte" paarden te bewonderen in alle maten en gewichten.
Dit weekend hebben we de grootste paardenbeurs ter wereld bezocht. In Essen (Duitsland) was er dit jaar weer "Equitana" georganiseerd. De klassieker onder de paardenbeursen. Al enkele malen hebben we deze beurs bezocht. Deze keer hadden we het bezoek op zaterdag nog verlengd met een overnachting in Heiligenhaus, een goede 20 min. van de beurs vandaan. De beurs was wederom goed georganiseerd. Alleen hebben we maar één vertegenwoordiger van Endurance materiaal aangetroffen. Wel een tegenvaller... Ik heb een broek besteld en nieuwe Chaps. Verder ook een neusriem voor Favory zodat hij ook met het lichte Endurance hoofdstel goed te sturen is. Op de foto's zie je enkele impressies van de beurs. Met name de koetsen vonden we dit jaar wel de moeite waard. En bovendien vielen de prijzen nog mee. Veel Poolse fabrikanten hebben zich nl. aangemeld. Zij maken de koetsen nog voor een goede 2200 euro. Wellicht leuk voor binnen een jaar of tien.
Leuk is het zeker als je met zijn tweeen het bos in kan rijden. Foto 2. Maar er moeten natuurlijk ook nog andere dingen gebeuren als je paarden houdt dan alleen maar in het bos rijden. Het meest van je tijd besteed je aan schoonmaken, opruimen, poetsen en.........Wat zie je op de foto 1?
Na onze avonturen in Duitsland waren we maar al te blij dat we weer met onze eigen paarden zondagmiddag aan de slag konden gaan. Na de paarden wat los gereden te hebben in de paddock zijn we het bos ingetrokken voor een aantal uur. Als je wat geduld hebt (30sec.) dan zie je mij in galop voorbij rennen. Ondertussen kan je van onze bossen genieten.............
In de winter en in het voorjaar doet men het water uit de Wouterbron. Het openlucht zwembad krijgt dan een poetsbeurt. Daarna laat men het water via natuurlijke bronnen terug in het zwembad lopen. In april en mei krioelt het er van zeldzame salamanders en kikkervisjes. Deze amfibien zijn beschermd en worden dan ook met rust gelaten. He is wel mooi om de kleurige salamanders te bekijken. Ze zijn soms knaloranje of geel. Vroeger als kind gingen we met zijn allen de diertjes vangen en vaak slaagde je erin om een kikker groot te krijgen. Het was voor mij dan ook even wennen toen enkele jaren geleden mijn eigen zoon serieus op zijn vingers getikt werd door enkele natuurjongens omdat hij kikkervisjes ging vangen. Ook kikkers zijn op 20 jaar tijd behoorlijk zeldzaam geworden. Gelukkig zijn ze bij ons in de buurt nog in grote getale te vinden. Blijkbaar zijn ze in de rest van het land niet meer zo talrijk.
Zoals ik al eerder in dit blog schreef liggen er in het bos in onze omgeving heel wat jeugdkampeerplaatsen. Ons dorp is erg bekend bij de jeugdverenigingen en ik denk dat zo ongeveer iedere Chiro, scouts en KSA vereniging bij ons in de bossen wel eens vakantie gehouden heeft. Je komt ze overal tegen zowel met de tent als op een kampeerplaats. Bij ons in de streek worden de kampplaatsen "jeugdheems" genoemd.
Vandaag zijn we wel een 2,5 uur samen het bos in gereden. Christine wilde het wel rustig aan doen en niet teveel galopperen. Dat was op zich niet zo een probleem alleen had Favory dat enigszins anders ingeschat. Aangezien hij al een tijdje niet meer in het bos geweest was wilde hij wel eens een flinke galop inzetten. En ja, hoor halverwege net op het ogenblik dat we terug richting de stal aan het draven waren ging hij er stiekum vandoor. In het begin ging hij iets sneller draven en daarna in een lichte galop en voor ik het in de gaten had was hij een spurtje eruit aan het persen. Christine vond er maar niets aan en was ondertussen afgestapt. Want Gerido wil natuurlijk als een speer er achter aan. Nu ja eind goed al goed geen ongelukken en Favory ook weer blij. Ik kon hem vrij goed terug nemen en daarna hebben we nog een aantal galopjes rustig aan ingezet. Op de foto zie je een aantal plaatsen in het bos die we zijn tegengekomen.
En ja hoor de Lente is weer in het land. In de tuin beginnen de bloemen al uit te komen. He he, het heeft lang geduurd. Eindelijk kunnen we weer buiten komen en gewoon met je jas aan door de bossen lopen. Alles moet weer eens aangepakt worden rond het huis. Gelukkig zijn de bloemen ons al voor.
Ja ja, voor onze kleinzoon moesten we toch ook een paardje aanschaffen. Dat hebben we dus vandaag maar gedaan.Voor een kereltje van 17 maanden is een stokpaardje al een mooie begin. Bovendien maakt het nog leuke geluidjes.......Binnenkort foto's van het paard met ruiter!
Op de foto zie je de OOANM op de parkeerplaats van het vliegveld van Brustem. Verder zie je een foto van de hangar van het vliegveld. Ze hebben een leuke Tomahawk staan waar je lessen mee kan volgen. Ik hoop dat we binnnenkort in de club bij ons ook een dergelijk toestel mogen verwelkomen. We hebben nl. een cesnna152 verloren en het bestuur is op zoek naar een vervangtoestel.
