Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
22-03-2009
Nieuwigheid ....?
Op de beurs was een toestel, zeg maar namaakpaard, dat werkte als een simulator. Je ging op een levensgroot plastic paard zitten en je kon op een groot scherm zien waar je naar toe ging rijden. Het paard maakte trouwens alle bewegingen zoals draf of galop en je kon met je benen en handen sturen. Het hoofd van het paard draaide eveneens netjes mee. Verder waren er natuurlijk ook "echte" paarden te bewonderen in alle maten en gewichten.
Dit weekend hebben we de grootste paardenbeurs ter wereld bezocht. In Essen (Duitsland) was er dit jaar weer "Equitana" georganiseerd. De klassieker onder de paardenbeursen. Al enkele malen hebben we deze beurs bezocht. Deze keer hadden we het bezoek op zaterdag nog verlengd met een overnachting in Heiligenhaus, een goede 20 min. van de beurs vandaan. De beurs was wederom goed georganiseerd. Alleen hebben we maar één vertegenwoordiger van Endurance materiaal aangetroffen. Wel een tegenvaller... Ik heb een broek besteld en nieuwe Chaps. Verder ook een neusriem voor Favory zodat hij ook met het lichte Endurance hoofdstel goed te sturen is. Op de foto's zie je enkele impressies van de beurs. Met name de koetsen vonden we dit jaar wel de moeite waard. En bovendien vielen de prijzen nog mee. Veel Poolse fabrikanten hebben zich nl. aangemeld. Zij maken de koetsen nog voor een goede 2200 euro. Wellicht leuk voor binnen een jaar of tien.
Leuk is het zeker als je met zijn tweeen het bos in kan rijden. Foto 2. Maar er moeten natuurlijk ook nog andere dingen gebeuren als je paarden houdt dan alleen maar in het bos rijden. Het meest van je tijd besteed je aan schoonmaken, opruimen, poetsen en.........Wat zie je op de foto 1?
Na onze avonturen in Duitsland waren we maar al te blij dat we weer met onze eigen paarden zondagmiddag aan de slag konden gaan. Na de paarden wat los gereden te hebben in de paddock zijn we het bos ingetrokken voor een aantal uur. Als je wat geduld hebt (30sec.) dan zie je mij in galop voorbij rennen. Ondertussen kan je van onze bossen genieten.............
In de winter en in het voorjaar doet men het water uit de Wouterbron. Het openlucht zwembad krijgt dan een poetsbeurt. Daarna laat men het water via natuurlijke bronnen terug in het zwembad lopen. In april en mei krioelt het er van zeldzame salamanders en kikkervisjes. Deze amfibien zijn beschermd en worden dan ook met rust gelaten. He is wel mooi om de kleurige salamanders te bekijken. Ze zijn soms knaloranje of geel. Vroeger als kind gingen we met zijn allen de diertjes vangen en vaak slaagde je erin om een kikker groot te krijgen. Het was voor mij dan ook even wennen toen enkele jaren geleden mijn eigen zoon serieus op zijn vingers getikt werd door enkele natuurjongens omdat hij kikkervisjes ging vangen. Ook kikkers zijn op 20 jaar tijd behoorlijk zeldzaam geworden. Gelukkig zijn ze bij ons in de buurt nog in grote getale te vinden. Blijkbaar zijn ze in de rest van het land niet meer zo talrijk.
Zoals ik al eerder in dit blog schreef liggen er in het bos in onze omgeving heel wat jeugdkampeerplaatsen. Ons dorp is erg bekend bij de jeugdverenigingen en ik denk dat zo ongeveer iedere Chiro, scouts en KSA vereniging bij ons in de bossen wel eens vakantie gehouden heeft. Je komt ze overal tegen zowel met de tent als op een kampeerplaats. Bij ons in de streek worden de kampplaatsen "jeugdheems" genoemd.
Vandaag zijn we wel een 2,5 uur samen het bos in gereden. Christine wilde het wel rustig aan doen en niet teveel galopperen. Dat was op zich niet zo een probleem alleen had Favory dat enigszins anders ingeschat. Aangezien hij al een tijdje niet meer in het bos geweest was wilde hij wel eens een flinke galop inzetten. En ja, hoor halverwege net op het ogenblik dat we terug richting de stal aan het draven waren ging hij er stiekum vandoor. In het begin ging hij iets sneller draven en daarna in een lichte galop en voor ik het in de gaten had was hij een spurtje eruit aan het persen. Christine vond er maar niets aan en was ondertussen afgestapt. Want Gerido wil natuurlijk als een speer er achter aan. Nu ja eind goed al goed geen ongelukken en Favory ook weer blij. Ik kon hem vrij goed terug nemen en daarna hebben we nog een aantal galopjes rustig aan ingezet. Op de foto zie je een aantal plaatsen in het bos die we zijn tegengekomen.
En ja hoor de Lente is weer in het land. In de tuin beginnen de bloemen al uit te komen. He he, het heeft lang geduurd. Eindelijk kunnen we weer buiten komen en gewoon met je jas aan door de bossen lopen. Alles moet weer eens aangepakt worden rond het huis. Gelukkig zijn de bloemen ons al voor.
Ja ja, voor onze kleinzoon moesten we toch ook een paardje aanschaffen. Dat hebben we dus vandaag maar gedaan.Voor een kereltje van 17 maanden is een stokpaardje al een mooie begin. Bovendien maakt het nog leuke geluidjes.......Binnenkort foto's van het paard met ruiter!
Op de foto zie je de OOANM op de parkeerplaats van het vliegveld van Brustem. Verder zie je een foto van de hangar van het vliegveld. Ze hebben een leuke Tomahawk staan waar je lessen mee kan volgen. Ik hoop dat we binnnenkort in de club bij ons ook een dergelijk toestel mogen verwelkomen. We hebben nl. een cesnna152 verloren en het bestuur is op zoek naar een vervangtoestel.
Vandaag ben ik me een vriend naar het vliegveld van Brustem gevlogen. Bij terugkomst was het reeds beginnen regenen dus we waren net op tijd terug in Zwartberg. Goed getimed zullen we maar zeggen. Brustem is een oude militaire Nato basis die nu voor de burgerluchtvaart gebruikt wordt. Het is een superlange baan van wel 3km en wel 50m breed. Om met een cessna 152 te landen behoorlijk luxe dus... Op de foto zie je een luchtfoto boven Luik. Want we waren eerst naar de Ardennen gevlogen en dan via de CTR van Luik teruggevlogen. De crossing clearance verliep bovendien zonder problemen. Verder zie je een foto net voor de landing op baan 24.
Als je naar een ander vliegveld wil vliegen is het natuurlijk belangrijk om goed voorbereid aan de slag te gaan. Eén van de voorwaarden is dat je het vliegveld volledig bestudeert aan de hand van de kaarten die er voor beschikbaar zijn. Wij gebruiken hiervoor steeds Jeppesen kaarten. Je hebt een aanvliegkaart die de regio weergeeft en anderzijds een detailkaart van het vliegveld zelf. Hierop kan je alle informatie vinden die nodig is. Bv. De nummers van de banen die in gebruik zijn. De downwind, de hoogte van het circuit dat je moet vliegen en naturlijk allerlei "warnings" waar je rekening mee moet houden. Verder is de noodzakelijke radio informatie ook steeds te vinden. Ik gebruik de kaarten niet alleen bij de voorbereiding maar ook tijdens het vliegen zelf om steeds te checken of ik nog op koers ben....
Vandaag zou ik met een vriend met wie ik inderdertijd de opleiding gevolgd heb een vlucht maken naar Verviers. We zouden daarbij de CTR van Luik gaan doorkruisen. Het was al een tijdje geleden dat we nog samen gevlogen hadden. Hij is goed in de bediening van de radio en gaat vaak door de CTR van Luik. Voor mij was dit wel leuk om deze skill nog eens te oefenen. Van de andere kant ken ik het vliegveld van Verviers. Het is een klein vliegveld waar je geen landingsgeld moet betalen. De baan ligt bergop; dus daar moet je wel rekening mee houden met het landen en opstijgen. Daarenboven is het een grasbaan die bij regenweer drassig erbij kan liggen. Genoeg uitdagingen dus om nog eens naar Verviers te vliegen. Je ziet hier een impressie van het vliegveld. Jammer genoeg regende het vanmorgen pijpenstelen en konden we niet de lucht in.Uitstellen to volgende week dan maar.
Vandaag had ik met een collega afgesproken om te gaan vliegen. De bedoeling was om haar op te halen in Balen rond 10:00u vanmorgen. Maar door de mist moest ik de vlucht uitstellen tot 11:00u. Het was nog steeds wat mistig maar het zicht was voldoende. Echter, het wilde echt niet meezitten vandaag want toen ik de OOANM wilde starten deed hij echt helemaal niets.... Eén van de instructeurs heeft me toen geholpen en we hebben het vliegtuig met de hand aan de praat gekregen. Dit is echter best een gevaarlijke bedoening want je moet erg oppassen met de propeller dat die je handen er niet afslaat. De instructeur was dus ook helemaal niet in zijn nopjes toen ik na het tanken nog eens zijn hulp moest vragen om de cessna aan de praat te krijgen. Na een tijdje gaf hij het dan ook op en heb ik met de hulp van een andere piloot toch het toestel aan de praat gekregen. Ik had ondertussen mijn collega telefonisch op de hoogte gebracht dat ik later zou zijn. De vlucht hebben we dan ook een stuk moeten inkorten. Normaal waren we geland in Goetsenhoven maar omdat ik om 14:00u het vliegtuig terug in Zwartberg moest hebben zijn we halverwege terug gedraaid. Uiteindelijk misschien maar goed ook want er werd iemand een beetje "zeeziek" in de cockpit. De landing in Balen verliep uit de kunst en na de cola ben ik als de hazewind weer richting Zwartberg gevlogren waar ik precies om 14:00u aankwam. Uiteindelijk was het toch een mooie middag geworden met de nodige avonturen...... Op de foto zie je de boosdoener (batterij) en een foto van de landing in Balen.
Nadat ik mijn collega heb achter gelaten in Balen ben ik terug opgestegen. Ik moest echter wachten bij het oplijnen aangezien een zwever met de lier opgetrokken werd. Best spectaculair. Als de zwever gelost is wordt de kabel met behulp van een kleine parachute terug naar de grond gebracht. Uitkijken geblazen dus want je vliegt er zomaar in als je niet oppast...
Los van het feit dat je een blog als een soort van dagboek bijhoudt is het altijd leuk om een reactie te krijgen op een artikeltje. Ik ben soms wel benieuwd wie er zoal allemaal naar mijn escapades kijkt. Soms krijg ik wel eens een reactie van iemand die piloot wil worden en wat uitleg vraagt maar voor de rest is het windstil op de / het blog. Ook wordt er niet snel gestemd op een artikel. Nu ja, het is ook allemaal niet zo denderend populair denk ik; iemand die wat rondhobbelt met paarden en wat rondvliegt boven Limburg. Er zullen niet veel gelijkgestemden zijn. Ik denk dat moest ik over mijn andere hobby "tafeltennis" schrijven er wel meer reakties zouden komen. Al meer dan 35 jaar speel ik competitie en als ik zie wat daar allemaal de laatste tijd van op het internet verschijnt.....We staan trouwens sinds deze week aan de leiding in onze reeks (voor het eerst in al die jaren....) Ik vind het zelf wel prettig om regelmatig iets te schrijven op mijn blog; al was het maar om de intensteit van de activiteit opnieuw te kunnen beleven. Je bent ook veel bewuster met je hobby bezig aangezien je steeds even terugdenkt aan wat er allemaal gebeurt is. Verder leer je de natuur en de bossen veel beter respecteren omdat je altijd op zoek bent naar nieuwe dingen om te schrijven en foto´s van te maken.
Tja, daar zijn de meningen nogal over verdeeld. Ik denk niet dat er één gebruiksvoorwerp in de wereld is waar de prijzen zo uiteenlopend kunnen van variéren. Waarschijnlijk kan je in de boot industrie ook zoiets tegenkomen... Je kan in ieder geval voor 20.000 euro met een motorvliegtuig al de lucht in. Voor 40.000 euro heb je al een heel mooi sportvliegtuig (je), als je een beetje uitkijkt. Voor 150.000 euro heb je al een prachtig zakenvliegtuig. Voor meer dan 1 milj. euro ben je chique aan het rondvliegen. Voor mij dus even niet weggelegd tot ik de lotto gewonnen heb. Alles wat daar boven zit is natuurlijk prachtig en niet voor de reguliere doorsnee privaat piloot weggelegd. De meeste piloten huren hun vliegtuigen in de club waar ze toe horen. Het grote voordeel is dat je de aanschafwaarde niet moet betalen, maar een nog groter voordeel vind ik persoonlijk dat je steeds zeker bent dat je vliegtuig goed onderhouden is en dat het geregeld nagekeken wordt en regelmatig in de lucht getest wordt (ook door ervaren instructeurs). Want eens als je een vliegtuig gekocht hebt zal de waarde niet snel naar onder gaan dus daar zal het niet aan liggen; maar je staat natuurlijk ook in voor het regulier onderhoud. Voor mij telt de veiligheid toch als de belangrijkste factor om met de clubvliegtuigen te blijven vliegen. En als "zondagspiloot" vlieg ik trouwens te weinig om verantwoord een vliegtuigje te kopen. (Los van het feit of je het geld er aan kan/wil uitgeven natuurlijk). Hieronder enkele modellen met de prijs die je er momenteel voor dient op tafel te leggen....De piper hieronder kan je reeds voor 20.000 euro krijgen De onderste kost 160.000 euro. Wat me trouwens opvalt is dat de meeste piloten echt wel fanatici zijn die al heel vroeg beginnen te vliegen. We hebben bij ons in de club veel 20-ers die de lessen volgen en hun diploma uiteindelijk behalen. Ik denk dat er nogal wat afgespaard wordt in menige jonge Limburgse portomonee om te kunnen vliegen. Soms zie je er ook wel eens van 17 - 18 jaar die komen vliegen als voorbereiding op een militaire carriére bij de luchtmacht.
Hierbij gevoegd een leuke foto van een circusnummertje van een lipizzaner. Onze Favory kan dat ook. Maar hij doet dat in de vrije natuur. Als hij er geen zin in heeft of als hij een weggetje niet wil inslaan dan wil hij wel eens op zijn achterste poten gaan staan. Behoorlijk havy als je het niet gewoon bent. Maar ondertussen weet ik wel hoe ik ermee moet omgaan. Niet teveel gedoe en vooruit met de geit ....
Normaal neem ik meestal iemand mee tijdens de vluchten die ik maak. Christine gaat vaak mee, maar ook vrienden of collegae van op het werk. Altijd leuk als er iemand mee kan (wil) vliegen. Het blijft voor een aantal mensen toch vaak spannend om mee de lucht in te gaan. Hoe gaat dat hier allemaal verlopen. Zelf vind ik het altijd prettig omdat je dan in de lucht kan bespreken waar je naar toe vliegt en waar je je bevindt. Soms kan het ook handig zijn om de kaart te helpen lezen of iets op te zoeken. Het moeilijke is dat het vaak wel eens ter sprake komt dat je met vrienden afspreekt maar dat je het niet meteen concreet maakt met een datum. Dan blijft er altijd zo een vage belofte hangen, zo van: ¨we gingen nog eens vliegen maar het is er nog niet van gekomen¨. Soms weet je het natuurlijk zelf niet meer wie er nu mee ging gaan. Het is ook niet altijd even duidelijk of de andere partij ook echt eens mee wil.... of dat er toch zo iets blijft hangen van " we zien wel". Maar goed; als er iemand mee wil, is het gemakkelijkste dit zo kort mogelijk van tevoren af te spreken, dan weet je meestal ook of het met het "Weer" lukt.
Wat gingen we doen? Vliegen of niet.De hele week had ik al een beetje de weersvoorspelling in de gaten gehouden. Op zondag zou het "Weer" beter worden. Dus zondagmorgen had ik van 12:00u tot 14:00u de OOANM gereserveerd. Jammer genoeg gaf de weersvoorspelling zondagochtend toch wat vervelende voorspellingen aan. Het wolkendek zat op 800 voet en de zichtbaarheid was ook al niet de denderend. Het is altijd belangrijk goed uit te kijken vooraleer je gaat opstijgen. Zit de wind goed, hangen de wolken niet te laag, is de zichtbaarheid aanvaardbaar, hangt er geen sneeuw in de lucht etc. Aangezien ik in het verleden wel eens verrast werd als ik de lucht hing door een te laag wolkendek heb ik vandaag geen risico genomen en de vlucht afgelast. Af en toe kwam de zon er wel doorheen en wellicht had ik wel een aantal circuits kunnen maken rond het vliegveld maar mijn intentie was om naar Brasschaat te vliegen dus dat heb ik maar gelaten voor wat het was...Hieronder zie je de METAR / TAF die ik opvraag vooraleer ik opstijg. Dit zag er niet goed uit. Ik heb de belangrijkste ommerkingen even omgezet. EHBK betekent het vliegveld van Maastricht (Beek). De wind zat goed en er was niet te veel wind. Maar de wolken hingen toch iets te laag. Normaal vliegen we 1500ft. Dus als de wolken onder de 1300ft hangen kan je best niet het luchtruim kiezen in VFR. (Vliegen op zicht)
