Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
18-05-2009
Naar Frankrijk
Donderdag op hemelvaartdag gaan we ook eens opstijgen naar de hemel. Niet zo hoog als als 2000 jaar geleden maar toch een goede 2000 feet. De plannen zijn om naar Laon in de Champagnestreek te vliegen. Op een uurtje moeten we er zijn (met wat rugwind). Wellicht gaan we nog een bezoek brengen aan L' Ailette. Er was geen vliegtuig voor 4 personen vrij dus gaan we met 2 personen. Een vriend wordt de co-piloot en als we terugvliegen ga ik aan de rechtse kant zitten en wordt ik dus de navigator en co-piloot. We hebben altijd 2 stuurknuppels in onze vliegtuigen dus je kan eigenlijk met z'n tweeen tegelijk vliegen. We vliegen vanuit Zwartberg richting Namen en dan richting Cerfontaine. Dan steken we de grens over en een goede 10 minuten later moeten we Laon al zien liggen. Normaal moet dit goed te zien zijn want de stad ligt op een hoge berg....
Het vliegen ging niet door, dus zijn we deze middag gaan rijden in de bossen bij ons thuis. Het weer was niet al te best maar we hebben geluk gehad en zijn droog kunnen blijven (het zweten zullen we maar niet meerekenen). We hebben een uitsptapje van een 3-tal uur gemaakt. Eerst even losgereden in de paddock en dan het bos in. De paarden zijn ondertussen hun wintervacht kwijt. Ook is alles heel erg mooi geworden in de natuur. Alles is supergroen geworden door de combinatie van regen en zon. De varens in het bos zijn ook alweer terug. Om door de paadjes te rijden moet je al de takken wegslaan momenteel. En ik heb ondertussen mijn watervalletje thuis ook weer aan de praat gekregen. We kunen weer uitkijken naar de mooie dagen van het jaar.
vliegen naar Frankrijk gaat niet door door het slechte weer
Vandaag zouden we normaal naar Engeland gevlogen zijn. Met een vriend had ik afgesproken om een vlucht samen met de vrouwen naar het zuiden van Engeland "Southend" te maken. Gisteravond zouden we de voorbereidingen doen. Al gauw merkten we echter dat de weersvoorspellingen voor vandaag allesbehalve rooskleurig te noemen waren. Van 18.00u tot 22.00u hebben we zitten zoeken hoe we dit gingen oplossen. Uiteindelijk besloten we om een voor een alternatief te kiezen. Als eerste kwam Ameland, een waddeneiland in Nederland, uit de bus. Een mooie vlucht van ongeveer een 1,5u. Kort bij het dorpje zouden we landen. Maar ook dat ging uiteindelijk niet door door de slechte vooruitzichten en dan hebben we voor Frankrijk gekozen. We hebben een vlucht naar Laon in de Champagnestreek uitgetekend. We zouden dan nog even als we daar waren geland een bezoekje brengen aan Center Parcs Le Lac de L´ Ailette. Om 22:00u waren we klaar met de voorbereidingen. Vluchtplan , radio´s, kaarten uitgetekend, navigaties op punt; alleen diende het weer nu nog mee te zitten. We zouden door een corridor vliegen waar gisteren nog geen wolken te bespeuren waren. Jammer genoeg toen we deze ochtend opstonden en het weer bekeken was alles voor niets geweest. Veel regen en laaghangende wolken, gusty raffalles van meer dan 30 knopen. Kortom geen weer om te vliegen. Vanavond gaan we dan maar een hapje eten met zijn allen. Het paardrijden deze middag is wel door kunnen gaan. Regen of geen regen met de paarden geraak je overal........
Toen ik terug vanuit Sanicole naar Zwartberg vloog waren de wolken ondertussen weer wat hoger gaan hangen. Boven het vliegveld in Zwartberg hingen ze zelfs boven de 4000 ft denk ik. Onderweg heb ik nog een foto genomen van het vakantie domein Hengelhoef. De beelden zijn niet heel scherp aangezien het toch nog wat bewolkt was. Verder zie je een militair vliegtuig dat in Sanicole geparkeerd staat. Bert, mijn instructeur destijds heeft hier nog mee gevlogen. Verder nog een foto van de OOLVJ een cessna 152 die onderdeel uitmaakt van onze vloot in de club. Vandaag was trouwens de OOTRJ, een cessna 172, buiten gebruik. De "primer" kon niet meer terug ingeduwd worden. De primer is een soort van choke die in de cessna's gerbuikt wordt. Jammer voor de mensen die vandaag een vlucht hadden geboekt.
Vandaag ben ik opnieuw naar Leopoldsburg gevlogen. Het weer was niet supergoed en de wolken hingen rond 1000 ft. Bij het landen in Sanicole ben ik zelfs in baseleg in de wolken nog even terecht gekomen. Een ander vliegtuig had er blijkbaar ook wat moeite mee want die kwam achter mij aan gevlogen en plotseling in de final dook hij voor mij op. Natuurlijk kon hij niet landen want hij was te dicht bij de baan. Hij maakte dan ook een maneuver om terug op te stijgen. Rare snuiter. Op de foto zie je het clubhuis van Sanicole. Net voor het opstijgen heb ik een foto getrokken van een vliegtuig da net kwam landen.
Binnenkort komt hij er naar jaarlijkse gewoonte weer aan. De koetsentocht. Binnen een kleine maand moeten we weer helemaal netjes verschijnen voor de rassenparade op de markt in Maaseik. Altijd weer leuk om erbij te zijn. Al was het maar om het prachtige weer dat we ieder jaar gehad hebben. Je moet er wel een beetje geluk mee hebben. Afgelopen jaar was het stralend weer en wat is er dan leuker om met je eigen paard een paar uurtjes door je eigen stad te kunnen lopen en als afsluiting op de markt een rondje te lopen. Mijn moeder die vlak aan de markt woont is er natuurlijk steeds bij en al haar vriendinnen moeten het geweten hebben.........
Hier enkele foto's van Gerido, onze Andalousier, en Favory, onze Lipizzaner. In onze stad Maaseik is er ieder jaar een rassenparade waar we aan meedoen. Eigenlijk is dit onderdeel het voorprogramma van de Koetsentocht. Al een jaar of zeven doen we hier aan mee (Eerst alleen met Gerido). Gewoon om er voor te zorgen dat de paarden helemaal in orde zijn op die ene dag vinden we het leuk om er naar toe te leven. Op onze eigen markt met de paarden rijden is ook wel een belevenis. Er zijn toch wel een duizental toeschouwers en toch vinden de paarden het heel erg leuk om deel te nemen. Ze zijn prima onder controle te houden en blijven heel rustig in de straten van Maaseik en bij het applaus.
Onze Favory loopt nu al een jaar of 6 bij ons thuis. Hij lijkt hoe langer hoe meer op een "echte". Hoe ouder de lipizzaners worden hoe meer je de karakteristieken van de dieren terug herkent. Ze worden met de jaren ook gespierder. Jammer bij Favory is dat hij het hele jaar buiten loopt en niet opgesloten is in de stal. Hierdoor heeft hij meer dan de helft van het jaar een dikke wintervacht. Aangezien hij wit is is het dan zeer moeilijk om hem schoon te houden. In de zomer is dit een stuk gemakkelijker. Op de foto's zie je enkele neefjes van Favory. Verder heb ik ook nog enkele foto's van Favory op de blog gezet.Wie is Favory.......?
Uit het Iberische paard (zie onder de rasbeschrijving van de Lusitano) ontstonden de Lipizzaners, de "sterdansers" van de Spaanse Rijschool van Wenen. Zes stamvaders uit diverse fokgebieden vormen de basis van de huidige Lipizzaners: Pluto (Frederiksborg, "wit" geboren in 1765), Conversano (Italië, "zwart" geboren in 1765), Neapolitano (Italië, "vos" geboren in 1790), Maestoso (Oostenrijk, "vos" geboren in 1773), Favory (Oostenrijk, "isabel" geboren in 1779) en Siglavy ("wit" geboren in 1810).
De moderne Lipizzaner is een schimmel van kleine maat (153-158 cm), met een gespierd lichaam, een edel hoofd met grote donkere ogen en kleine oren, zware hals, ranke benen en kleine voeten. De huid is zacht, manen en staart zijdeachtig. Dit "barokpaard" bij uitstek is mak en goedaardig van karakter. De paarden worden donkerbruin of grijs geboren en worden volledig wit tussen hun derde en zevende jaar. De gemiddelde leeftijd is van 24 tot 26 jaar.
Vandaag heeft Christine haar laatste dag van haar cursus gereden. Het was allemaal zeer goed verlopen. Na het communiefeest van ons nichtje ,waar Christine dus jammer genoeg niet bij kon zijn, ben ik nog even gaan meehelpen bij het opruimen. De paarden moesten eveneens terug naar huis gebracht worden. Favory stond helemaal in het zweet toen ik hem bij ons thuis wilde afladen. Blijkbaar heeft hij niet helemaal relax in de trailer gestaan dit keer. Beide paarden gaan wel heel vlot alleen de trailer op. Dat was enkele jaren geleden wel eens een probleem. Vooral Gerido was niet altijd even gemakkelijk. Gelukkig is dit helemaal in orde nu. Een speciale trainer heeft dat op één uur bij hem eruit gekregen. Straffe kost was dat van hem. Ze zeggen wel eens " met geen paard vooruit te krijgen". Nu was dat toen met Gerido al maanden zo. Maar op een uur tijd heeft hij dit afgeleerd en daarna nooit meer dit gedaan!!!!!
Deze ochtend ben ik samen met een collega gaan vliegen. We hebben een bezoek gebracht aan Erperheide en Vossemeren. Daarna zijn we doorgevlogen naar de Kempische meren. Toen zijn we teruggekeerd en hebben een tussenlanding gemaakt in Leopoldsburg op het vliegveld "Sanicole". We waren de enigen die op dat ogenblik geland waren. De landing liep perfect. De baan is niet al te lang dus je moet wel secuur met de zaak bezig zijn. Alhoewel het zicht niet supergoed was konden we toch bij het opstijgen reeds de terrils van Zwartberg zien liggen. De terugvlucht liep voorspoedig. Alleen moest ik op tijd op het communiefeest van een nichtje zijn dus heb ik mijn collega zonder afsluitend drankje moeten laten gaan. Grote dank wil ik uitspreken naar mijn vriend Johan. Hij kwam zomaar aanzetten met de volledige Bottlang. Dit is een verzameling van alle landingskaarten van heel Europa. Hij gaf me deze cadeau. Hij had zelf een ge-update versie aangeschaft. Ik was er wel even ondersteboven van dat hij me deze zomaar als geschenk gaf. Bij deze dus nog eens hartelijk dank!!!!!!!
Christine volgt momenteel een cursus van 4 dagen bij Nathalie Penquitt. Deze duitse paardentrainster heeft reeds verschillende boeken en films gemaakt rondom verschillende vormen van paardrijden. We zijn haar eens gaan bezoeken in de buurt van Bremen waar ze een centrum voor paarden houdt. Daarna heeft Christine een cursus bij haar gevolgd in Twente en vorig jaar heeft ze Nathalie uitgenodigd om aan een groep in Belgie les te komen geven. Dat was goed bevallen en dit jaar is er een vervolg aan deze opleiding gegeven. Zoals het er nu uit ziet zal er volgend jaar weer verder gewerkt worden; schat ik zo in. Voor Christine natuurlijk erg leuk en mijn paard Favory zit eveneens in de cursus. Hij wordt gereden door een vriendin. Dus Favory steekt er ook wat van op,wat natuurlijk weer goed is voor mij. Zelf heb ik door mijn werkzaamheden te weining tijd. Ik ben wel vandaag eens een kijkje gaan nemen.
Natuurlijk komen we onderweg niet alleen reeën paddestoelen, fietsers etc. tegen maar ook onze eigenste buren en vrienden van bij ons in de straat komen we onderweg steeds wel eens tegen. Hier een foto van mijn "medespeler" van in de tafeltennisvereniging en zijn vriendin.
Vandaag hebben we een bosrit van een 3-tal uur gemaakt. We hebben de paarden eerst losgereden in de paddock en zijn daarna het bos ingetrokken. Op één van de berken zag ik enkele mooie zwammen. Deze hebben we dan maar vereeuwigd.
Vandaag hebben we een tocht gemaakt van een 3-tal uur. Onderweg komen we het fietspadennetwerk dat dwars door Limburg gaat vaak tegen. Een zeer mooi initiatief waar duizenden Limburgers gretig gebruik van maken. Vooral de tussenstops hebben veel succes natuurlijk. Soms lopen de ruiterpaden langs de fietspaden in het bos. Als ik alleen met Favory in het bos ben dan laat ik mij wel eens verleiden tot een wedstrijdje met een toevallige wielertoerist. Hij op de fiets en ik te paard en dan maar rennen. Het heeft wel iets.... Natuurlijk kan je het niet te lang volhouden met het paard tegen de wielrenner. 1 km is al een hele prestatie. In volle galop dan haalt Favory het toch wel van de fietser (100 meter maar hoor). Onderweg kwamen we vandaag ook nog heel wat plassen tegen. Door het regenachtige weer van de laatste dagen was er nog veel water op de paden. Het was me trouwens het weekend van de valpartijen. Voor het eerst in 6 jaar en nog niet eerder voorgekomen ben ik voor het eerst van Favory afgevallen. Ik was zaterdagochtend in mijn eentje richting bos getrokken. Op nog geen 200meter van bij ons thuis moest Favory plots erg schrikken van iets? dat uit het bos wegsprong. Ik liep nog langs de geasfalteerde weg en Favory sprong naar links. Dit was zo onverwachts dat ik zelf van hem af viel. Ik had de indruk dat ik mijn val nog redelijk kon opvangen maar blijkbaar was de hoogte van de val toch iets teveel want helemaal op het einde van de val sloeg ik keihard me mijn achterhoofd tegen het asfalt. Nog nooit was ik zo hard op mijn hoofd gevallen. 42 jaar sporten en voor het eerst voelde ik een ongelooflijke harde slag op mijn hoofd. Tijdens mijn "voetbalcarrière" was ik toch ook niet de zachtaardigste en menige tackle deelde ik uit of heb ik overleefd maar dit ¨sloeg¨ toch alles. Gelukkig had ik mijn helm op. Tot groot jolijt van menigeen droeg ik altijd een helm vanaf dat ik Favory gekregen heb. Hij was destijds tenslotte nog niet zadelmak en slechts 3jaar. De meeste ruiters dragen nooit een helm in het bos. Nu was ik blij dat ik hem op had. Hij ziet er niet meer uit. Behoorlijk bekrast en een kleine deuk waren het resultaat van de val . Favory was ondertussen naar huis gerend. Gelukkig kwam net de buurvrouw aangereden toen ik van hem afviel. Ik ben met de auto vlug naar huis kunnen rijden en daar stond Favory netjes op de inrit mij op te wachten. Mijn endurance hoofdstel naar de filistijnen!! Ik zelf voel vandaag alleen een lichte stijfheid vooraan in mijn nek. Hoofdpijn heb ik eigenlijk (nog) niet. Hopelijk blijft het erbij. Vandaag was het weer van dat. We waren gewoon wat aan het stappen in het bos toen Gerido plotseling uitgleed over een steen (denk ik) en hij pal op zijn knieën viel. Gelukkig bleef Christine wel in het zadel en was het Gerido die er met geschaafde knieën nog goed van af kwam. Christine gaat zich nu ook een helm kopen. Hij moet er wel iets leuker uitzien dan de klassieke helm waar ze vroeger de dressuurwedstrijden mee reed........
De kamping bij ons in de buurt heeft jammer genoeg een heel stuk bos gerooid. Ik weet niet wat hun bedoelingen zijn maar momenteel is het er zeker niet op vooruit gegaan. Wellicht dat ze het stuk grond voor andere doeleinden zullen gebruiken. Prima, want de toerist moet ook leven; maar het was wel een mooi stukje natuur.
Vandaag zijn we een tweetal uurtjes het bos in getrokken. Het was prachtig rijweer. Hier zie je enkele foto's van de bossen. Het is er zeer heuvelachtig en zanderig. Op de foto ziet het er minder steil uit dan in het echt........
Een beetje endurance ruiter herken je snel aan zijn outfit en het harnachement van zijn paard. De kopstukken en zadeldekjes vind je in alle kleuren en de ruiters maken er gretig gebruik van. Voor de doorsnee ruiters is dit allemaal een beetje vreemd maar het materiaal is zeer ligt en sterk en daarom zo gegeerd door de endurance ruiters. Ik geef het toe wellicht toch iets overdreven als je je kopstuk ook nog uit verschillende kleuren samensteld en groen, geel, blauw, rood en oranje gespjes en teugels gebruikt; maar goed, zo heeft iedere sport wel zijn (on)hebbelijkheidjes. Wellicht heeft het iets te maken met een soort van uniform om erbij te horen........Voor hetzelfde geld hadden we allemaal in een jeans rondgereden. Christine blijft op haar spaans zadel rijden maar gebruikte dit weekend ook wat aparte kleuren als onderdekdeken voor haar zadel. Dat zal wel met de lente te maken hebben denk ik!
