Eentje is te weinig en drie is teveel Vastgoed Centrale BVBA
13-03-2015
De heldendaad!!!
Zolder, het begint te vervelen , maar de benen en het kopke worden er steeds beter van. Heel Pedalpower was aanwezig, uitgezonderd de familie Strauven die hun vete omtrent het voorzitterschap via mail uitvechten. Extrasportieve beslommeringen werden langs ons neergelegd en "tempo machen". Gisteren lag de nadruk niet op "vetverbranding maar weerstand. Tony voelde de weerstand heftig. Hij had niet de benen van dinsdag, en klokte ook maar af op 28 km. Hij zal de "gazette" vandaag niet halen. Die eer was weggelegd voor Willy. Een herboren jongen van pas 37 die bij aanvang van de plaatselijke rondes al 65 km op de teller had, nam een vlugge hap , en kon er weer tegen aan. De zeelucht, en het gezelschap van de teampsychologe heeft hem deugd gedaan. Het management zag dat het goed was.
Bijna onmiddellijk aanpikken in een interessant groepje en meedrijven was het devies. Jöran vergaloppeerde zichzelf en zocht zijn heil in een ellelange achtervolging. Het duurde dan ook bijna een vol uur vooraleer Christophe, Willy en Raoul hem terugzagen. Tony zijne WD 40 was uitgewerkt, de rollementen piepen als vanouds. Halverwege de rit, na 4 km sleuren aan een groep van om en bij de 20 personen, kreeg Willy een hongerke. Hij liet zich even uitzakken. Raoul werd nerveus midden in de buik van het peloton en zocht na elke rond de staart van de groep op. Op geheel professionele wijze ( de duw op het achterwerk) liet hij iedereen inschuiven. Ondertussen sloeg de Garmin alarm. Gemiddelde lag boven de 33 km/u.
Jöran die naar eigen zeggen veel tijd in de pits verloor, klokte af op 28,9 km/ u. Werkpuntje!! Na enkele ronden "cooling down" klokte iedereen af op 60 km. Het gemiddelde van Christophe, Willy en Raoul lag na de uitrijrondes toch nog op 31,7 km/u. Weeral progressie.
Na de rit werden de nieuwe truitjes van Molteni/ Data Unit gepast. Gelieve iedereen de juiste maten door te geven. Benieuwd welke tegenzet Robin hiervoor in petto heeft. In Sint- Job trakteerde Willy voor zijn 37 ste verjaardag. Gezond als we zijn werd er "gedecompresseerd" met een groentenmix van paprika en aardappel. Alles voor de sport.
Er wordt momenteel ook overwogen om te starten met "Pedalpower Pro Ladies team". Er zijn reeds geïnteresseerden, die zich hebben aangemeld. Misschien de oplossing voor "beide" kandidaat voorzitters.
Speciale vermelding voor de held van de dag: Willy reed om middernacht vol trots in zijn Molteni outfit nog van Zolder naar de Hasseltse binnenstad, waar hij vol overgave zijn gitzwarte jersey showde aan het Egelpubliek.
Op Q- music heerst deze week de 90's. De glorieperiode van elk Pedalpower member. Al gauw dwalen de gedachten af naar TVM, waar menig feestje plaatsvond. Wie kan zeggen dat hij wekelijks op de TV piste? Tussen de sound van Snap!, the Urban Cookie Collective en Haddaway, werd er uiteindelijk beslist om nogmaals naar Zolder af te zakken. Pedalpower lijkt ondertussen wel een echte "pro" ploeg, een gedeelte bereid zich voor aan het zeetje (Tirreno Adriatico), terwijl een ander gedeelte zich in Zolder (Parijs- Nice) tegoed deed aan de plaatselijke rondjes. Na een afwezigheid van enkele maanden trad Robin terug in competitie voor zijn "Joyride" (Roxette). Rond half 7 betraden Christophe en Raoul de Kennedy Boulevard (Axelle). Christophe had zich voorgenomen om aan een hartslag van 110-140 te rijden, de zogenaamde vetverbranding. Raoul zei hem "I"ll stand by you (The Pretenders), Two can play that game (Bobby Brown). Na één ronde stond Tony hun al op te wachten, ondertussen had Robin ook al via Sms laten weten dat hij iets later ging zijn, zijn exacte woorden waren " C U when I get there" (Coolio). Tony nam de kop en loste al gauw Christophe, hij wist natuurlijk niks van het "vetverbranderke" dat de wegkapitein deed. Tony meldde in al zijn euforie " I believe I can fly" ( R. Kelly). Christophe probeerde Tony het belang van zijn aanpak uit te leggen en benadrukte dat een voorbereiding " Step by Step" ( New Kids on the Block) diende te gebeuren. Na een ronde of 4 hebben wou Tony aanpikken aan een snellere groep, hij riep " Let's go loco, poco loco" ( Poco Loco gang). Een mooi tempo van om en bij de 32-33 km/u werd gedurende enkele ronden aangehouden. Toen het tempo weer de hoogte in ging, hebben we gelost, we dachten we zijn "Better off alone" (Alice deejay). Een vetverbrandingsronde ( dus tussen 111 en 140 slagen per minuut) verder stond een strijdlustige Robin ons om te wachten. In zijn geheel eigen stijl riep hij "Here comes the hotstepper" (Ini Kamoze), en het tempo ging " kedeng kedeng per spoor" (Guus Meeuwis) omhoog. Aan een egaal tempo hebben we nog 5 ronden bijgepraat met "noenk". Op het einde bleek het gebrek aan kilometers hem toch parten te spelen hij kreunde "ooh ah just a little bit" (Gina G). Toch 55 km voor Christophe en Raoul, Tony 51 km en Robin zijn eerste 20 km van 2015. Het gemiddelde lag rond de 27,5 km/u.
In St-Job, begon Robin aan zijn charme-offensief, hij wil zijn voorzitterstitel terug. Hij sprak de gevleugelde woorden "I am the one and only (Chesney Hawkes).
Tot donderdag, en vergeet niet "My day will come" (Dinky Toys)
Wat in eerste instantie een klein ritje van Tony en Raoul ging worden, is uitgegroeid tot een tactisch ploegenspel tussen team Vastgoedcentrale ( Tony en Jöran) en Proximus ( Christophe en Raoul). Christophe en Jöran beslisten alsnog om de riempjes aan te trekken en mee op pad te gaan. Afspraak 9u te Kortessem. Via Rapertingen naar het parcours van Dwars door Limburg. Tony had voor deze vlakke rit gekozen. Hilariteit en verwondering alom bij het aanschouwen van Tony voor de start. De koukleum van de groep was getooid in zijn korte "bib" short, vergezeld van dikke muts onder zijn witte pothelm. Op de koop toe had hij de bus WD 40 gevonden, en zijn naven overvloedig besprenkeld, zodoende zijn rollemeten van zijn voorwiel niet meer piepten. Christophe haalde voor het eerst zijn "gesimiliseerde" Ridley Noah uit de stal. Trots liet hij iedereen, mannen en vrouwen, over zijn gladde bovenbuis wrijven. In bepaalde werelddelen steken ze u voor het uitspreken van de zin" wilt ge mijn gladde bovenbuis eens voelen" al in de bak. Allo in de buitenlandse gevangenis zou er een volle aflevering mee kunnen vullen.
De rit van vandaag dan, via de binnenstad naar het kanaal, uit respect voor Tony zijn KOM, zijn we Stokrooie brug nog eens over gereden, deze keer aan een acceptabel tempo. Stitch (Erwin Bollen), zal deze keer geen probleem maken van de geregistreerde tijden op deze brug hors catégorie. Net op tijd cruisten we door Stokrooie centrum, om Christophe S. en Marie, van goede raad te voorzien voor ze aan hun Batibouw avontuur begonnen. Tijdens deze eerste halt, waagde de "nieuwe" voorzitter zich voorzichtig aan een inspectie van de bovenbuis van Christophe. Marie daarentegen weigerde terecht. Zij merkte pienter op dat wij echt wel met ons vak/ materiaal bezig zijn. Tony herviel naar goede gewoonte in zijn oude gewoonte, van bij elke stop een Lucky Strike uit zijn achterzak te toveren. Over Stokrooie ging het via Tiewinkel naar het Schulensmeer ( voor Tony is dit echter Wiemesmeer). Koffiepauze op het terrasje, de thermometer gaf pardoes 20,5°C aan. Het grindpad aan het meer deed Tony prompt denken aan de Strade Bianchi van een dag eerder. Van Avermaet kreeg weeral de volle lading, sommige ex- pedalpower renners, die in het tussenseizoen de overstap maakten naar de WTC30+ ploeg, zullen het niet graag horen. Uit de statistieken bleek vandaag ook dat de overstap nog niet het gewenste succes heeft opgeleverd. Vandaag werd een gemiddelde van 29 km/ u genoteerd, bij de nieuwbakken 30+ rijder. Ondanks alle rollentrainingen van de afgelopen weken een bedroevend resultaat. Terug naar de rit, via Linkhout, Spalbeek, Stevoort, Weijer en Kozen, steeds op goed lopende wegen, waar de pees er duchtig werd opgelegd, reden we Sint-Joris binnen. Op de Heiligenbornstraat 1 km aan 2%, nam Raoul het voortouw, hij wou op een lichte cadans dit rotding afwerken. Een herboren Jöran, die nu eindelijk lijkt door te hebben dat het kleine tandwiel vanachter ervoor zorgt dat je zwaarder trapt, counterde Raoul en nam Chrsitophe in zijn zog mee. Raoul schakelde dan toch maar bij en plantte zich in het wiel. Eens boven werd de schade opgemeten, Tony op 50 m. Zoals eerder gezegd, waren we verdeeld in twee teams, en met dit manoeuvre, richtte Jöran duidelijk schade aan bij zijn Vastgoedcentrale partner. Doch knap staaltje van de zelfverklaarde niet klimmer, die vandaag volgens Strava, het ene PR na het andere verpulverde. Onderweg naar Wellen konden we nog twee machtsontplooiingen van Team Proximus noteren. Raoul gaf op de Knipscheer een snok eraan, ook hij verbeterde hier zijn PR. Op de Smissebroekstraat in Herten was het de beurt aan Christophe, die als een duiveltje uit een doosje , richting boven knalde. Amazing !!! Om af te sluiten, bedacht Raoul om Vrolingen berg( 0,5 km aan 4%) nog even aan te doen. Hier bleek wederom dat parcourskennis onontbeerlijk is. Jöran parkeerde zijn GTR halverwege de klim, en Christophe kreeg in het zicht van de vod nog een "savlette" rond zijn oren. Na ook nog even de Haagsmeer in Gors te hebben aangedaan, werd er richting Kortessem gekoerst. Bij het uitdraaien van Guigoven, kregen Raoul en Tony een vrijgeleide, naar analogie met de Strade Bianchi, porde de ene de andere aan om te blijven ronddraaien. Het betere aansnijden van de laatste bocht naar de Kapittel sprint, leverde Tony de pole op. Opnieuw naar analogie met de Strade Bianchi en Greg Van Avermaet, viel Tony stil, waardoor team Proximus met goud en zilver aan de haal gingen. Een tweede klap deze week voor het team van "nonk" Robin Strauven.
Teleurgesteld vatte Jöran zijn terugtocht naar Genk aan, waar hij zou eindigen met 102 km op de teller. Willy zette ondertussen zijn culturele veroveringstocht verder in Bruhhe , waar hij aan het genieten was van de Brugse Zot, in het stamcafé van Pieter Aspe. Het avondmaal werd genuttigd in Restaurant De Koetse. Een snelle blik op de site www.dekoetse-brugge.be, leert ons dat het een klassiek restaurant is wat al 25 jaar een eerlijke burgerkeuken serveert. De specialiteit zijn echter grillades, die in zaal worden bereid. De voedingsadviseur haalde opgelucht adem!
Samengevat, een rit van 67 tot 102 km in de benen. Gemiddelde rond de 24 km/u. Van Avermaet en Tony hebben iets gemeen, ze zijn eeuwige tweedes.
De laatste rechte lijn richting Stoumont is definitief ingezet. Zes gemotiveerde Pp'ers, draaiden lustig rondjes op Terleamen. Wilfried, Christophe L, Jöran en Raoul, namen de vroege shift voor hun rekening. Even werd er naar het gerettel van de Willier GTR geluisterd, maar al gauw lag de focus op een strak tempo. Er zouden records sneuvelen vandaag. En zo geschiedde ook. Maar niet door hun ! Het mooie weer zorgde ervoor dat er redelijk wat volk was komen opdagen. Na twee ronden hadden we al een hele groep luierikken achter ons kont hangen, en je zag dat die niet met ons naar de streep wilden, ok da zetten we ons op kant dachten Willy, Christophe en Raoul. Jöran had ondertussen zijn tempo gevonden en peddelde aan een 26-27 rustig zijn 55 km af. In toer 3 waren Willy en Raoul in een groepje met 4 beland. Christophe, had El Colnanjo gespot en was even bij hem gebleven. Toen een Kuota renner, er na de chicane een snok aan gaf, moest ook Raoul lossen. Bijgevolg heel Pedalpower verspreid over het parcours. Er zat niks anders op dan op elkaar te wachten en dan de achtervolging in te zetten. Raoul en Christophe L. kwamen samen en pikten aan in een groepje van 32-33 km/u. Willy had ondertussen Tony gedubbeld, die al 5 toeren met krampen rondreed. Bij het overschrijden van de finish werd ook de laatste atleet in de ring geworpen. Christophe S. maakte zijn langverwachte opwachting. Na enkele toeren in de "snellere"groep kwamen Christophe L en Raoul Willy en Tony terug tegen. Willy pikte aan en zo waren we weer weg. Tony zou op Christophe S en Jöran wachten. Mooi verdeeld. In de snellere groep volgde er 3 toeren verder een samensmelting met een nog iets snellere groep, waardoor Raoul de rol loste. Na een toerke op het gemak kwam hij Willy en Christophe L tegen die wel nog hadden kunnen aanklampen. Iets verder kwam ook Jöran aansluiten, hij had zich losgewerkt van de geblesseerden. Tony reed rond met krampen en Christophe S. had moeite met de ademhaling via de neus. Hij kon besluiten dat zijn conditie aan 77% zat. Na een ronde cooling down, werd het circuit verlaten met 56 tot 60 km in de benen, en gemiddelden boven de 30 km/ u.
In Sint- Job werd nagekaart over de prima verlopen training, en vooruit gekeken naar Stoumont. Toine die geld was gaan afhalen, had het natuurlijk gepresteerd om zijn Strava niet af te zetten , waardoor hij nu de trotse eigenaar is van drie KOM's. Straffe coureur toch, die aan 67,7 km/ u Strokrooi brug oprijd. Wij zijn blij dat hij in ons team zit. Het is dan ook duidelijk dat de hiërarchie in de sprinttrein gewijzigd word. Toine wordt onmiddellijk gebombardeerd tot de sprinter van Pedalpower, hij schuift maar liefst 5 plaatsen op. Willy zal nu als laatste man en perfecte lead out voor de bom van ' t Crijt fungeren. Iedereen schikt zich zonder morren in zijn nieuwe rol. Zo'n talent mag je niet negeren. Ook zijn gave om iedereen in de waan te laten, werd bewonderenswaardig onthaald. Het hele peloton dacht dat hij slecht was en krampen had, en toch sloef hij toen onverbiddelijk toe. Knap staaltje poker. Christophe S. kon ons ook nog verblijden met het feit dat er nieuwe truitjes op komst zijn. Hij werd dan ook unaniem verkozen tot nieuwe voorzitter. De oude voorzitter mag stillekes aan zijn auto laten bestickeren en oefenen om bidons aan te geven. Tot slot vergeten we niet dat bomen niet kunnen voetballen omdat ze geschorst zijn. Aangezien zondag niemand kan, is de volgende afspraak volgende donderdag in Zolder.
Wat het uiteindelijke startschot moest worden van het wielerseizoen, is nagenoeg in het water gevallen. De Ronde van Hasselt, 75 km vlak cruisen over de grenzen van grondgebied Hasselt, was initieel de bedoeling. Anticiperen dan maar om het in vaktermen uit te drukken. Elke gereden kilometer telt in deze periode van het jaar. De wegkapitein is dinsdag naar Zolder geweest, Willy maakte de afgelopen week van elk vrij moment gebruik om zijn training voor LBL voort te zetten, soms gecombineerd met uitstapjes aan de teampsychologe. Hetgeen wij steeds meer toejuichen. Raoul heeft vrijdag van het mooie weer gebruik gemaakt, en Jöran wou het elektronisch schakelen onder de knie krijgen. Ja ja, de nieuwe Wilier bolide werd gisteren afgehaald en goedgekeurd. Van iemand die met zulk materiaal de weg op gaat wordt wel verwacht dat hij steeds in de voorste gelederen fietst. De fiets werd dan ook in functie van de kleuren van Vastgoedcentrale gekocht, dit brengt enige verantwoordelijkheid met zich mee. Het uithangbord van Pedalpower- Vastgoedcentrale Pro (zééker Pro) Cycling Team. Zo gaat het amateurisme er stillekes aan toch uit. Tegelijkertijd reed de wegkapitein zaterdag zijn Ronde van Hasselt, 75 km solo tegen de wind bonken, en 32 klimpunten meegraaien in Zolder op de Sterrewacht. Christophe S. en Tony waren vol goede bedoelingen om zondag aan de start te staan voor de openingstrip, zij waren hongerig op zoek naar bevestiging van de goede vorm.
En dan komen we bij het zorgenkind van de ploeg, het enfant terrible, het ongeleide projectiel. We kunnen niet zeggen dat hij niet helemaal met zijn vak bezig is, want afgelopen donderdag kregen bepaalde collega's wel beelden van de Thier Bégot in Boirs doorgestuurd. Met een beetje goede bedoelingen, kunnen we daaruit afleiden dat hij aan parcoursverkenning deed. Ondanks deze licht positieve berichten werd hij dan wel weer 's avonds gesignaleerd in de Versuz, en gisteren werd hij ook weer in één of andere lugubere drankgelegenheid gespot. De eerste verdachte opmerkingen werd al genoteerd in het milieu. Het gebruik van codetaal zoals "ik word aan het buffet verwacht" klinkt ook niet koosjer. We denken onmiddellijk terug aan Johan Musseeuw met zijn "gesneden broden" en "wespen". Getuige hiervan de jongste berichten omtrent onze veldrijders en gisteren nog het BMC adept Van Avermaet, die aan de babyvoeding hingen. Doch willen wij benadrukken dat wij het principe van nultolerantie noteren, en ons ten stelligste distantiëren van bovengenoemde praktijken.
Ondertussen zijn we afgedwaald naar het randgebeuren, maar dienen we toch te onthouden dat er 6 PP'ers met goede bedoelingen zaten deze week, en dat er eentje zij carrière dringend moet relanceren.
Tien graden, een klein winterzonnetje. Ideale omstandigheden voor een ritje door het glooiende Haspengouwse landschap. Tony zou zijn Colnago terug van stal halen, en Jöran , Christophe L. en Raoul vervoegen. Initieel was de bedoeling om de Cristal 70 km te rijden, maar dit zou voor "een piepende" El Colnanjo zijn eerste rit iets te veel zijn. Er werd geopteerd voor een traject via Kortessem- Wellen- Brustem- Aalst (waar we tevergeefs op de Carnaval aan het wachten waren)- Jeuk- Oleye- Heers- Oreye- Vechmaal- Bommershoven- Jesseren- Zammelen- Kortessem. Toin had ervoor gekozen om met de fiets tot Kortessem te komen. Naar goede gewoonte goed ingeduffeld in verschillende laagjes. Na zich ontdaan te hebben van één laagje vatten we onze namiddag trip aan. Toin vol goede moed, nam onmiddellijk de kop en negeerde de richtlijnen van wegkapitein Christophe, hopla één extra km. De extra km's zouden hem later op de dag gaan parten spelen.
Via Oetersloven, waar de debatten voor het eerst sinds mensenheugenis niet geopend werden, reden we richting Brustem. Als we dan toch in de buurt waren, konden we het nuttige beter aan het aangename koppelen. De jongedames met hun zonnebanken voor de ramen hadden ook hun "sneekes" met kkkkaaas en hhhesp op en begonnen aan de namiddag shift. Wij daarentegen reden via Aalst en Jeuk voor het eerste naar rondgebied Wallonië. Hier werd het verval ingezet en je zag op de Bovelingenstraat, 1,1 km aan 2% gemiddeld, dat de Zwitserse saus nog was blijven plekken. Na deze puist hebben we dan maar even gewacht op de onfortuinlijke tempobeul van Pedalpower. We waren immers halverwege, aan "snelle suikers" geen gebrek. Esther van Bollen, had Toin nieuwe (Spaanse) snoepjes aangesmeerd. In de hoop dat deze hun werk zouden doen reden we in groep terug richting Zuid- Limburg. Via Heers werd er over de kasseistrook van Dumont, 2,1 km kinderkopjes aan 2% gebaggerd. Hier werd het verval serieus zichtbaar, er werd met minuten gegoocheld. Het was op, doch stonden er nog 27 km op het programma. Aan een rustig tempo wat het gemiddelde natuurlijk "aanzienlijk" liet dalen werd het traject voortgezet. Ten gepaste tijde ( elke nieuwe straat) werd er gewacht op Toin. Lauw en Vechmaal achter ons gelaten volgde Haren - Bommershoven. Voor de zoveelste keer, begon Christophe over Nommelenberg ook wel de Koppenberg van Haren genoemd. Een kassiestrook van 150 m verscholen in het bos, met een gemiddelde stijging van 15%. Deze 16 klimpunten wou hij wel vlug meepikken. De strook lag er beter bij als verwacht, en Raoul waagde zich eraan. Eens boven was er niemand gevolgd, hij begon te voet aan de afdaling, tot pardoes Jöran als een bezetene kasseifretter, hem tegemoet kwam. Hij verdiende dan ook zijn 16 klimpunten. Het bleef lang stil tot we het getik van schoenplaatsjes hoorden. En inderdaad daar kwamen de 2 gladiolen " à pied" . Geen punten voor Christophe en Toin!!! De slag van 76 kg pure massa tegen de kasseien hebben we niet kunnen vaststellen, maar werd ons door Toin in detail uitgelegd. Na controle van fiets en kledij, werden de laatste 10 km al lachend aangevat. Bij het horen van Zammelen voelde Toin de pijn al opkomen. Inderdaad via Zammelenberg, de steenweg op en zo terug naar Kortessem. Helemaal verzuurd en enkel kreten van" ai" "oei ik kan nimeer" uitkermend, hebben we hem op een vissersstoeltje met ne frisse Cristal gezet. Respect want hij heeft de terugtocht naar Diepenbeek per fiets gemaakt. Altijd geweten dat het ne "karaktercoureur" was. In de rand konden we ook vaststellen dat "Willy" the Big knife" Vanormelingen, aan zijn achterstand heeft geknabbeld, met als resultaat 27 km en een bezoekje aan het warme Wintershoven bij de teampsychologe.
67 km bij op de teller aan een gemiddelde van 21-22 km/ u. Kortom weer goed gelachen op een mooi parcours, en we vergeten niet dat een kasseistrook er elke dag anders kan uitzien, maar steeds onbemind zal blijven voor velen!!!
Zaterdag 14/02/2015, Valentijndag. Plaats van afspraak Limbricht. Hier zouden de nieuwe geliefden hun liefde bezegelen. Jöran, Christophe en Raoul kwamen de winkel van Salden binnen, en het oog van "eagle eye" viel onmiddellijk op de zwart rode GTR. Na een meting, volgde een koude douche. De maat large was er niet meer. Een opmerkzame Christophe, vroeg de verkoper om eens te kijken bij de showroom modellen, en inderdaad er was nog een zwart rode Willier Triestina GTR voorradig. Na navraag kon deze omgebouwd worden naar de wensen ven een verliefde Jöran. Hij wist gedetailleerd hoe de GTR getuned moest worden. Ultegra DI2 en zwart rode FFWD velgen. Nog eens navragen of dat wel allemaal aan de overeengekomen prijs kon. Ja als het zo op mail staat dan moet het zo, was de uitleg. Het officiële gedeelte was zo achter de rug, de handtekingen werden gezet. De meegereisde fotograaf kon aan een fotoreportage beginnen. De nieuwbakken klimgeit van team Wilier poseerde vrij en vrank met de manager, van wie hij zijn truitje overhandigd kreeg. Met een paar Sidi schoenen bovenop zijn nieuwe Carbon racer, en zijn " teamjacket", verlieten we het etablissement.
Wie het verliefde koppel voor het eerst aan het werk wil zien zal moeten wachten tot het week-end van 1 maart, tevens de officiële opener van het wielerseizoen.
Aan motivatie geen gebrek. Thuiskomen, magere kip eten, fiets inladen, bidons vullen en vertrekken richting Zolder. Jöran was me 5 minuten te vlug af. We dachten de extra km die we gereden hebben nemen ze ons niet meer af. En zo geschiedde. Toen we de arena betraden, had de + 40 km/u zich al gevormd. De 23-24 km/u groep trok zich op gang. De wind stak een beetje op, doch was het aangenaam vertoeven in Zolder. Al gauw bleek dat de hartslag van Jöran, waarschijnlijk ten gevolge van zijn zware eetgewoontes, weliswaar 20 slagen hoger lag dan die van Raoul. Dit was het sein om een trage ronde in te lassen, na drie ronden vervoegde een herstelde wegkapitein ons. Ook hij kreeg de tijd om zich warm te rijden, want de temperatuur was al richting vriespunt gedaald. We wisselden onze rondjes af met trage en snellere rondjes. Tot driemaal toe lieten we ons verleiden om aan te pikken met een groepje plus 30 km/u. Dit lukte aardig, overige pedaalridders, u weze gewaarschuwd. De opbouw continues!!!
We klokten af op 55 km aan 27 km/ u gemiddeld.
De eerlijkheid gebied mij nog te vermelden dat in de uitrijronde, ik Jöran niet meer kon volgen, en alle moeite had om terug op zijn wiel te komen. Beetje verdacht, maar ja. Is hij nu al zo goed, verstopt hij zich, time will tell.
De ernst van de situatie die ons te wachten staat begin mei, begint stilletjes aan bij iedereen door te dringen. Daarom dat er vandaag weer lustig rondjes gedraaid wordt op het circuit te Zolder.
