Na een nachtje slapen op de houten banken van de refuge opgestaan om 7 uur en na een koek rond 9 uur vertrokken.  We wandelen door de zonnebloemen en de gouden graanvelden en de boer hij werkte voort.  De boeren laden de strobalen op.  Om 11 uur in Puiseaux willen we graag het cidermuseum bezoeken maar het is dicht, we denken dat we niet veel gemist hebben het leek meer op de verkoop gericht.Ook de kruidenier is weer dicht maar gelukkig heb ik net nog een koek kunnen redden van koekiemonster.  Dan maar langs de camping om eens naar de wc te gaan. maar dat was buiten de eigenares gerekend.Ze roept ons van ver toe wat we van plan zijn. ik zeg dat ik naar de wc wil en dat ik daar gerust voor wil betalen.  Ze dacht dat we stiekem wilden douchen maar naar de wc gaan is geen probleem. Het is een chique camping, je mag niet in bloot bovenlijf of bikini aan het onthaal komen of met de bal spelen.  Ik zag in de wc een affiche dat ze ook kaas verkopen dus ik vraag of ze kaas te koop hebben? " Nee" Ik vraag "hebben jullie iets van eten te koop?" antwoord: " hoe?  Was de winkel niet open?" "Nee het leek dicht maar jullie hebben niets te koop?" " In het volgende dorp, ah wacht, ge bedoelt kaas enz? Ja dat hebben wij wel en 5 soorten paté en cider en salami en ..." " hebben jullie ook brood (plaatje op de toonbank) ja uit de diepvries" Ok een potje eendepaté met groene peper, een plaatselijk kaasje van rauwe schapenmelk: chaource en een diepvriesbrood dat niet uit den diepvries komt"

Een uurtje later zetten we ons in de kant om te eten.  Het brood is heel lekker en goed vast en de paté smaakt er heerlijk bij, de kaas is wel niet onze goesting, wat straf voor ons.

Dan gaat het het bos in.  In het boekje staat dat het er erg nat is en voor we het bos in gaan staat een pijl met een alternatieve route bij nat weer.  We denken dat het wel mee gaat vallen en wagen het erop en het is inderdaad goed te doen. Na het bos zijn we zo goed als op onze bestemming.  Er is een supermarktje en blijkbaar hadden we onze douchegel in het hotel in Troyes en dus kopen we een nieuwe.  Dan placeren we ons op het terras van de Franco- Belge voor 2 Leffes en een Affligem ( in Frankrijk wordt veel Leffe van het vat geschonken).  We reserveren ineens om vanavond te eten.Er is aan de graanhalle op het pleintje voor het café deze avond een Jazzoptreden en het zou wel eens druk kunnen worden.  Paul gaat op zoek naar een stempel en krijgt er één in een instelling voor gehandicapten omdat de kerk al dicht is.  Dan trekken we naar de camping. We weten de weg niet goed en vragen het aan een man in een voortuin en toen hij niet wist wat links en recht is hebben we door dat het een noorderbuur is en dieë blij dat hij het in het Nederlands mag uitleggen.   Op de camping is er nog veel plaats maar diegene die er staan zijn allemaal Nederlanders. We stellen de tent op die stikt door het nat opvouwen in Méry en dan de douche die weer zo'n deugd doet na een hele dag zweten. We trekken weer naar het dorp en het is echt een tof plaatsje, de zon komt er door en 't is plezant  We eten biefstuk friet en als dessert chocomousse op een krokantje en sause Anglaise en koffie bij de Franco-Belge met zicht op het optreden.  Op de tafel plakt een briefje : 2 Allemands"  Om de ene of andere reden, die we niet begrijpen, hebben we al verschillende keren gemerkt dat ze denken dat we  Duitsers zijn en geen Hollanders.  Het concert van het jazzorkestje ( contrabas, klarinet, basgitaar en drums is erg leuk.  We hebben vandaag 2 Leffes, een pintje en een fles Sauvignon op dus maar goed dat we morgen maar 15 km gaan doen. maar dit is echt vakantie en plezant als je bij zo iets onverwacht uitkomt.

We verlaten Troyes om 9 uur langs een mooi wandelgebied met een botanische tuin en volkstuintjes.  Het is  de hele tijd zwaar bewolkt en op het moment dat we de graanvelden in willen lopen zien we over de berg een regenbui aankomen, tijd om onze nieuwe regencape uit te testen, het is maar miezer maar we worden er wel nat van  Het is wel niet koud zo'n 23 graden.  In het volgende dorpje, Laines aux bois zou volgens de pelgrimsgids een kruidenier zijn en omdat dat misschien de laatste is van vandaag besluiten we toch maar bij een huis aan te bellen om te vragen waar hij is.  Helaas de winkel is er niet meer, er is er wel één 3 km  verderop maar voor ons is dit dan 6 km en dus meer dan een uur tijd verlies.  De vrouw des huizes is erg lief een geeft ons spontaan een pak Princekoeken mee. We bedanken haar uitgebreid, ze vroeg ook of we nog water wilden maar ik zei nee omdat ik dacht dat we nog genoeg hadden, wat dus niet zo was , dus Paul 2 huizen verder gaan vragen om het water bij te vullen. 

Na het dorp gaat het de helling op en moeten we de GR 2 volgen, daar loopt mis, we zijn om de berg gelopen ipv er over.  Er zit dus niets anders op dan (in een mooi park maar niet veel van gezien wegens te pissed) de berg op te klauteren via een steil pad en er langs de andere kant weer af te klefferen, ook weer redelijk stijl.  Zo verliezen we meer dan een uur voor we weer op de goede weg zijn.  Iets voor 17 uur komen we Sommeval binnen.  We zien meteen de gemeenterefuge staan.  Wat gaan we doen: hier blijven of nog meer dan 2 uur lopen tot een plaatsje met camping en café-restaurant. We besluiten aan het kerkje eens in ons boekje te kijken, is de weg gemakkelijk en gemakkelijk te volgen op de kaart dan gaan we door, anders haasten we ons naar de Marie voor de sleutel van de refuge. Maar wat blijkt: ons boekje zit niet meer in ons zakje, wat nu?  We vinden het een teken en ik ga snel naar het gemeentehuis.  Onderweg kom ik een gemeentearbeider tegen, het gemeentehuis is al dicht maar de refuge is gewoon open.  We zullen dus terug naar daar gaan en Paul zal terug lopen om te kijken of hij het boekje kan vinden, het kan niet verder dan 3 km liggen.  De gemeentearbeider wil ons een lift terug naar boven geven maar ik zeg dat we wel te voet gaan en kijk een paar honderd meter verder ligt ons boekje in de kant, net voor de refuge.  Ik ben maar een beetje bijgelovig maar er gaan hier nog meer rare dingen gebeuren. Als ik mij binnen omkleed met de deur open want het is er donker en ruikt er niet zo fris, gaat de deur vanzelf dicht, ik heb een halskettingkje met Maria om en ook een armbandje met het handje van Fatima en het armbandje gaat net daar stuk.  De refuge zelf is primitief maar proper  met 3 houten banken een keimassieve grote stenen tafel en 2 Franse wc's waar je ver genoeg moet afstaan om door te spoelen of het is douche inclus.  Er is warm water, een emmer en waspoeder in de refuge en ik doe nog maar eens het wasje van die dag, de zon schijnt dus het zal wel drogen.  We gaan buiten aan een stenen tafel zitten, we lezen het logboek van de refuge (veelal Belgen en Nederlanders) en wat blijkt : heel veel van de bezoekers zijn verkeerd gelopen.  We eten een beetje want we moeten overhouden voor het ontbijt, de koeken zijn welkom.

We hebben redelijk geslapen in de tent, ik ben wel om 5 uur wakker geworden van de kou. Met muggen in de tent is het goed meegevallen.

We ruimen alles op, tapen onze voeten voor de eerste keer in (om blaren te voorkomen op gevoelige plekken) en eten een chocoladebroodje.  We zetten de auto op zijn plek en om half 9 vertrekken we.  Vandaag staan 30 kilometer op het programma, de langste etappe van de tocht maar goed te doen omdat we bijna de hele tijd langs het kanaal moeten lopen. Hoewel we steeds langs hetzelfde kanaal lopen, gaat het toch niet vervelen.  Er zit veel forel, kleintjes van een paar cm tot grote van wel 30 cm.  We moeten wel regelmatig de muggenstick gebruiken en nog worden we gebeten.

Stipt om 17 uur komen we in de kathedraal van Troyes aan en hebben we voor het eerst in 2 jaar een verse stempel in onze pelgrimscredential staan. We zijn toch wel op als we aankomen en planten ons dan ook op een terrasje met een frisse Belgische Grimbergen van een halve liter, dat smaakt. Voor deze nacht hebben we een hotel ( Le Splendid ) geboekt, wie weet wanneer we nog eens de kans hebben om in een echt bed te slapen.  We nemen een lekkere douche, we trekken onze steunkousen (zonder voet ) onder onze lange broek aan, dat doet echt goed voor de beentjes en gaan dan even langs een wasserij, kwestie van al niet direct met vuile was te zitten.  Terwijl de machine draait eten we wat tapas op een terras. Daarna nog iets eten maar het blijkt een echte toeristenval te zijn en trekt op niks, we betalen de pizza niet omdat hij aangebrand was. 

Deze morgen zijn we op tijd opgestaan zodat we rond  half 8 konden vertrekken.  We brengen eerst Lysander naar de luchthaven van Zaventem vanwaar hij naar Noorwegen vertrekt om daar met maten het 2de deel van zijn pelgrimsroute te lopen van Lillehammer naar Hjerkinn (de Gudbrandsdalleden gaat van Oslo naar Trondheim )

Na dat we Lysander hebben afgezet op de parking( vanwege de terreurmaatregelen) vertrekken we, de GPS doet al direct moeilijk we zijn nog niet vertrokken en al verkeerd. Het verloren lopen zal deze reis een constante worden.

Om 12 uur stoppen we in Rocroi ,het vestigingsstadje waar we ooit te voet ook zijn geweest en toen hebben overnacht.  We willen graag een lokaal kaastaartje eten maar de kaas is op.  Dan maar een quiche en een broodje van de boulanger. 

Rond half 4 komen we dan eindelijk aan in Méry- sur-Seine.  We zetten een eerste keer onze tent op op de camping (7,90€auto inbegrepen)aan de oevers van het kanaal dat evenwijdig loopt met de Seine.  Aan de overkant zien we een veilige parkeerplaats waar onze auto gedurende de rest van onze trip op vakantie mag.  2 oudjes zitten voor hun huis en zij zeggen dat het veilig is, we zijn er gerust op.  

Wat direct opvalt is dat ze hier ook in de ban van Pokemon Go zijn, het wemelt hier van de jongeren met hun gsm en ook wel van de muggen. We kopen een fles bruin bier, een bokaal olijven en rauw hesp en aperitieven aan het water.'s Avonds eten we nog een pitta en de muggen eten ons (hopelijk helpt de looksaus wat)  De vele waterlelies op het kanaal zijn cent porcent Monet, schilderachtig mooi.

De tentoonstelling is gratis,klein maar tof en we maken in het gastenboek nog wat reclame voor de slag van Hoogstraten en de musical.

De busrit duurt 2 uur, ik wifi wat, slaap wat en Paul lost een paar sudoku's op.

We stappen aan het station van Reims af en stappen langs het kanaal de 6 kilometer naar de auto, zo klopt dat ook weer.

We stoppen bij de Mc Donalds 2km voor de auto om iets van de verloren calorieën van de voorbije dagen aan te vullen.

De auto staat nog steeds op z'n plekje en alles is in orde.  Ik trek direct een kleedje aan, ok terug geciviliseerd.

We rijden met de auto naar Hautvillers waar we de eerste dag champagne hebben geproefd.  We proeven terug wat en slaan enkele flessen in.

Daarna rijden we naar Epernay waar we een hotel nemen.  We wandelen langs de bekende Avenue de Champagne met alle beroemde champagnehuizen.  Vooral Moët- Chandon maakt indruk.  's avonds is er nog een licht en klankspektakel ter reclame van de erkenning van de Epernay door Unesco.  Het is bijlange na niet zo mooi als het spektakel in Reims.

We slapen wat langer uit en na het ontbijt brengen we een bezoek aan de kelders van het champagnehuis Mercier.

Het is echt een toffe rondleiding met een lift 30 meter naar beneden en dan met een treintje door de kilometers lange gangen vol champagne met een Nederlandse audio-uitleg.  Veel bijgeleerd  en vooral het grote vat met inhoud van  200.000 flessen en zijn geschiedenis zijn indrukwekkend.

We denken er over na om misschien alsnog de 30 kilometer tot Troyes te stappen, eerst onze kleren te wassen in een wassalon maar er is geen hotel meer te krijgen in Troyes en geen bus naar Méry sur Seine en dus worden de plannen definitief opgeborgen, ook al omdat het vanmorgen al weer regent.

Daarna gaat het richting huis.  Telkens als we in de auto stappen, gaan we achteruit van de stank van de natte kleren, bweik.

We stoppen nog in Antwerpen , waar het erg druk is omwille van de Rubensmarkt voor veel, lekkere mosselen friet in de Maritieme 

Om 19 uur komen we aan op de boerderij waar iedereen er nog is voor het feest van moederdag .  Plezant dat we er toch bij konden zijn , zo onverwacht.  Moemoe is blij ons te zien en we kunnen onze avonturen vertellen

In Méry sur Seine geven we er de brui aan , we zijn nat tot op ons vel en hebben het heel koud.  Al onze kleren in onze rugzak zijn kletsnat, zelfs die van Paul die een overtrek over zijn rugzak had.

We zijn nog maar 30 km van Troyes maar het is niet te doen om verder te doen, het zit er op voor dit jaar.  We moeten nu in Troyes zien te geraken.  Het duurt nog meer dan 3 uur voor de bus komt.  We gaan een koffie drinken in de bar maar 2 uur duurt echt nog te lang en we hebben het veel te koud.  We besluiten een taxi te laten opbellen, we moeten er 20 minuten op wachten  De meneer van het café zegt dat Troyes verschrikkelijk duur zal zijn en dat we beter de taxi naar het station van Romilly  sur Seine kunnen nemen.  Ik versta dat dat maar 5km is en dat dat dan inderdaad beter is.  Het blijkt dat het 15 km is en dus toch nog duur, 18€.  Daar moeten we nog 1,5 uur wachten op de trein.  Ik vraag aan het loket naar het toilet om iets min of meer droog aan te trekken maar de sleutel van het toilet is op het gemeentehuis en het gemeentehuis is dicht, echt Kafka.

Ik hou het niet meer en barst in tranen uit en bibber mij kapot.  De mevrouw van het loket heeft medelijden en ik mag mij in een lokaaltje omkleden.  Ik vind nog een min of meer droge onderbroek en short.

In de trein is het lekker warm, om 14 uur komen we aan in Troyes. Het giet er nog steeds. Met de trein naar Reims gaan waar de auto staat duurt 4 uur want hij gaat via Parijs, hij kost ook nog bijna 90 € voor ons beiden.  Er is wel een bus en dat duurt maar 2 uur en kost 15€ per persoon.

Maar omdat we helemaal onderkoeld zijn zien we het niet zitten om zo 2 uur op een bus te zitten.  We besluiten dan maar om een hotel te nemen en op te warmen en te bekomen.  We vinden een hotel vlak bij het station.  We nemen een superlange warme douche en kruipen onder de dekens.

Rond 16 uur zijn we wat bekomen en drogen enkele kleren met de haardroger.

Dan trekken we de stad in, zal ik foto's nemen of mag dat pas als we volgende keer te voet aankomen?

Troyes is erg mooi en pittoresk met veel scheve vakwerkhuisjes.  Echt een bezoek waard!

We eten een lekkere croques op een plein, het café heeft zijn eigen huismus die binnen rondvliegt, grappig!

Wanneer we verder wandelen, ziet Paul ineens een oude bekende.  Het is Maarten, de pelgim uit Mol.  Wat ziet die er nog fris en droog uit!  We babbelen wat , hij heeft al vele leuke ontmoetingen gehad.  We halen herinneringen op aan plekken waar we alle twee gelogeerd hebben.  Het begint te druppelen en we laten hem verder gaan en wensen hem " Buenne Camino"  Stiekem voelen we ons toch watjes en hebben we spijt dat we moeten stoppen, een week vroeger dan gepland.  Maar het ging gewoon niet, al onze kleren, schoenen, rugzak is doornat.

's middag stoppen we in Barbonne- Fayel en kopen er quiches en een pizza.  We eten ze op aan de kerk , die een belangrijke kerk is gebouwd door de tempeliers, de hosptaalridders hebben de zijkapellen bij gevoegd.  Paul gaat binnenkijken en zegt dat het een echte ramp is, erg vervallen en op het altaar ligt zelfs plastic tegen de regen, erg spijtig zo iets.

Bij het vertrekken lopen we verkeerd , we hebben het snel door maar doen zo toch een aantal kilometers extra.

Vanaf nu lopen we de hele tijd langs een ongebruikte spoorweg, het is saai en erg lang.  Er is niet veel te zien, enkel veel voederplaatsen voor kwartels.  Ik heb het moeilijk, het gaat echt niet vooruit.  Rond 15 uur begint het te regenen en nu gaat het stappen iets beter.  Maar tegen dat we in Anglure zijn ben ik kapot, kletsnat en heb kou..

We lopen toch maar even langs het hotel maar het is inderdaad volzet.  We vragen of we eventueel bij het voetbalveld mogen kamperen maar ze weten niet waar we daarvoor moeten zijn.  We riskeren het er dan maar op en zetten ons achter de kleedkamers uit het zicht.  We staan naast de rivier en het water staat hoog.

We gaan 's avonds in het hotelletje eten en het is simpel maar het smaakt, hesp met macedoine, ossetong en plattekaas met confituur.

Rond 22 uur duiken we onze tent in.  Zo naast een rivier slapen is niks voor mij, ik moet er 's nachts wel 4 keer uit om te plassen en ook een uil beslist om boven onze tent in een boom te gaan zitten en de hele tijd te oehoeën.  Paul heeft er geen last van die slaapt goed.

Ik trek een lange broek aan. Dat is een slecht idee, binnen de kortste keer is mijn broek nat tot aan mijn knieën en ze schuurt.  Na een uurtje trek ik ze dan ook uit.

We gaan nog door een dorpje, door bos, vlakte en bos en wanneer we het bos uitkomen, komen we weer in de wijngaarden.  Dat was geleden van Epernay.  

We laten de binnenstad van Sezanne links liggen en gaan eerst naar de camping die op de route ligt. De camping heeft een zwembad maar er is veel te veel wind en dus te koud om te zwemmen.  Er is wel een wasmachine en je krijgt er een wastablet bij en dus de moment om eens onze kleren te wassen.  Er is geen droogkast en dus moeten we de was op de wasdraad hangen.  Het waait weer met orkaankracht en we hebben geen wasstekken dus wie weet waar we straks onze was moeten gaan zoeken.  De sokken hang ik op in de omheining achter de tent daar is het wat minder wind en hangen ze wat vaster.

De camping is erg proper en er is zelfs toiletpapier.  Hoe een mens toch blij kan worden van kleine dingen.

In de namiddag trekken we naar het centrum.  Sezanne is helemaal niet zo groot als ik dacht.  We willen een stempel halen in het toeristisch kantoor maar de mevrouw is even een rondleiding geven dus planten we ons neer op een terras met zicht op het toeristisch kantoor.  

Als we dan onze stempel hebben, vragen we of ze voor ons wilt reserveren in het hotel van Anglure, maar het is volzet.  Dat wordt dus misschien weer wildkamperen want voor de rest is er niks.

We hebben honger maar zoals steeds kan je voor 19 uur nergens aan eten geraken.  We "dalken", zoals de Remy zou zeggen,dus nog maar wat rond, drinken nog iets op het terras.  Als we dan om 19 uur in het restaurant- hotel van onze keuze binnenstappen worden we professioneel genegeerd.  Als ons geld niet goed genoeg is dan gaan we maar op een ander.  In La Croix d'or, worden we dan wel anders ontvangen.  Het is nog 10 minuten gesloten maar mogen toch al gaan zitten.  We bestellen een menu terroir.  Als voorgerecht neemt Paul gerookte ham en ik een slaatje met een plaatselijke  gesmolten straffe kaas.  Het hoofdgerecht is "het" gerecht van de streek: " Andouillette de Troyes" het zijn reepjes vlees in varkensdarmen, uren gekookt in bouillon van wijn en kruiden, in een jasje van bladerdeeg.  Het zou al vernoemd zijn in de 12de eeuw in het epos van de vos Reinaard. Als dit "het " gerecht is amaai,  't is droog , taai en trekt op niks.  Deze streek is buiten champagne , culinair echt niks.  Geef mij dan maar Normandië any time.

Voor dessert heeft Paul een ijsje en ik sorbet van Champagne, ook al niet lekker.  De wijn slaagt ook al tegen maar we hebben gegeten en de bediening was vriendelijke en efficiënt.  Het zit er dan ook vol, vooral toeristen, zeker ook die bij die andere niet binnen mochten.  

We krijgen een Frans ontbijt met lekkere confituur, baguette en een grote kom koffie.

Om 9.30 brengt de eigenaar ons terug naar het dorp.  Omdat het zondag is en het beter uitkomt, willen we vandaag maar een 10 kilometer lopen en in Bayes stoppen.  Als we er bijna zijn, fietst het meisje ons voorbij, ze zegt dat we al goed opgeschoten zijn, erg lief en eigenlijk ook wel waar :)

In Bayes zit het meisje aan de kant, ze heeft een probleem met haar remmen.  Paul kijkt er naar en kan het verhelpen.  Het blijkt toch niet mogelijk te zijn om in Bayes te overnachten, het hotel is gesloten en ook de Reclus is volzet en dus besluiten we ons in het kleien kruideniertje, dat gelukkig nog net even open is, te bevoorraden ( keuze uit 4 appels of geen,..wat zijn wij toch verwent in België met in elk dorp een supermarkt met keuze uit 5 soorten appels)

Ik heb wat buikpijn en er zit niets anders op dan achter de struiken te duiken.

We zijn deze morgen in de regen vertrokken maar al snel droogt het op.  We zijn nu de wijngaarden uit en moeten door de vlaktes.  Er is daar enorm veel, gelukkig warme, wind.  Zou dit nog een overblijfsel zijn van de tropische storm?  We moeten echt tegen de wind in beuken.

We zijn niet in Sezanne geraakt, dat hadden we ook niet verwacht.  We zijn in Soizy sur bois en het is nog 14 km tot Sezanne.

We rusten, samen met 2000 soldaten , even uit op een oorlogskerkhof.  Paul schrijft iets in het register.

In de verte wordt de lucht onheilspellend donker.  We lopen nog even door maar besluiten dan toch maar om wild te kamperen en de tent op te stellen tussen 2 maisvelden.  Ik zie nog juist een vos met een prachtige pluimstaart het veld in duiken. 

De tent staat nog maar net of de bui barst los en de tent waait bijna omver.  Gelukkig is de bui van korte duur, maar we zitten weeral heel vroeg in de tent.  Ik stuur een paar smsjes maar omdat er niemand antwoord, bel ik even.  Alles is rustig thuis, ze hebben er net ook een zware bui gekregen.

Ik lees een boek op de tablet en schrijf het verslag op van de dag.  

Het is valavond als er ineens uit het bos een brul opstijgt.  Denkend aan de wroetplekken van de everzwijnen en de vele sporen van herten , ben ik er toch niet gerust in.  Ik tuur nog een hele tijd naar de bosrand maar zie niets.  Ik stuur een smsje naar Lysander om te vragen of everzwijnen 's nachts actief zijn en hij stuurt dat everzwijnen agressief kunnen zijn als ze zich bedreigt voelen.  Dat weet mijnen kleine teen ook , maar wat met de lekkere hapjes (en dan bedoel ik niet ons ) in de tent?  Ik besluit dan maar de drinkbussen klaar te leggen om eventueel lawaai te maken als er ene te dicht moest komen..  Dus toch niet zo'n held als ik dacht.  Ik bedenk of ik Paul zou vragen om eens rond de tent te plassen om ons territorium af te bakenen maar da's er misschien net over.

Ik zeg dat ik precies een fiets hoor en Paul zegt dat dat die vos is.  Onmiddellijk zie ik voor mij het beeld van een vos op een éénwieler, slalommend door de maïs, hahaha.

's nachts hoor in enkele uilen maar voor de rest niets, gelukkig.

We duiken terug de wijngaarden in en gaan langs het mooie alleenstaande kerkje van Chavot.  Om 12.15 is het tijd voor middagpauze aan de watertoren van Montehelon.  Er is een picnickplaats, je kan water bijvullen en er is een toilet.  

Omdat er maar één goede tafel is, komen twee nederlandse dames bij ons zitten.  We hebben een leuke babbel.  De dames zijn op reis met een camionnette en goed uitgerust.  Ze maken een slaatje voor het middageten en hebben alles er voor bij: sla, tomaat, advocado, look, notenolie, andere olie, pepermolen, geitenkaas,...

Om de hoek zien  we een raar wezen opduiken, het is een homo pelgrimus, met het bekende gele boekje.  Hij houdt er stevig de pas in maar gaat de verkeerde kant uit.  Algauw ziet hij zijn fout in en neemt nu wel de juiste richting.  Die zien we vast niet meer terug, zo snel als die gaat.  

We vullen onze drinkbus en gaan terug op pad.  

Dan moeten we door het bos.  Het is er erg modderig en het is echt ploeteren.  Overal zijn sporen van reetjes en wroetplekken van everzwijnen. We lopen langs een vijver en denken dat we nog maar een kilometer moeten, helaas is het de verkeerde vijver en moeten we nog 5 km.  Het was een mooie tocht vandaag maar het vele stijgen en dalen is met ons gewicht toch niet vanzelfsprekend.  Wat wel opvalt is dat de mensen erg behulpzaam zijn, als ze denken dat we de weg kwijt zijn komen ze spontaan hulp aanbieden, ook opvallend is dat ze hier onwaarschijnlijk lange middagpauzes hebben, eigenlijk werken ze 's namiddags niet meer maar zitten lekker te kletsen op in een bar of in een garage.

Op 3 km voor Monmort stoppen we even voor de laatste helling van de dag en wie komt daar even later aan? Juist de pelgrim die we deze middag zagen en dachten niet meer te zien.  Het blijkt een Belg uit Mol te zijn die de hele tocht ineens maakt.  Hij is in het bos verkeerd gelopen en heeft daar anderhalf uur verloren.. Met twee is het toch net iets gemakkelijker om de weg in het oog te houden.  

Wij hebben gisteren gereserveerd in een gite  4 etangs in Monmort maar hij gaat nog 10 km verder naar Bayes, chapeau!  Het is 18 uur en voor ons is het genoeg geweest voor vandaag.  Aan het gemeentehuis worden we opgehaald door de dochter des huizes.   De gite zou niet zoveel bedjes krijgen in "Met 4 in bed "maar er is wel een mooie vijver.  De eigenaars zijn wel vriendelijk.  Voor het avondeten eten we samen met hen: couscous en seldersalade als voorgerecht, eend gebakken met aardappelblokjes, kaas en een ijsje met perzik en verse frambozen.  De eigenaars hebben net met hun paarden in het bos gaan wandelen en klagen ook over de vele modder in het bos.

Vandaag bleef het de hele dag droog en zo'n 23 graden.

Ik ga op bed liggen en ben instant zo stijf als wat.  Ik trek mijn compressiekousen aan en dat helpt wat, toch voor mijn kuiten.  

We vertrekken richting Reims voor het derde deel van onze tocht.  Zoals gewoonlijk is het weeral laat als we eindelijke de deur uit zijn.  Om 14.30 uur komen we aan in Reims.  Het was de bedoeling om vandaag al een stukje te stappen maar omdat het al zo laat is en omdat het zwaar bewolkt is, besluiten we maar in Reims te overnachten in het Ibishotel aan het station en morgen op tijd te vertrekken.   's avonds gaan we op zoek naar een plekje waar we de auto veilig en gratis voor lagere tijd kunnen achterlaten, dat blijkt er niet te zijn.

Vrijdag 8 augustus

We beginnen de dag met een bezoek aan de basiliek van st. Remi , de oudste kerk van Reims.  St Remi heeft Clovis gedoopt.

Dan gaan we met de auto richting Trois - Puits, een dorpje 6 km van Reims en op de route.  We laten de auto achter aan de kerk, het is er erg rustig.  De 6 kilometer van Reims tot Trois- Puits halen we later wel in.

We hebben nog niet goed onze rugzak om of we krijgen al een stortbui op onze kop, net genoeg tijd om een jas aan te trekken.  De hele voormiddag blijft het buiïg.  We duiken direct de champagnewijngaarden in en daarna een bos.  Het is best een zware tocht zo voor een eerste dag met veel op en af.  De wijngaarden zijn wel prachtig. 

Op Bellevue worden we getrakteerd op een schitterend zicht over de wijngaarden.  In Hautvillers vinden we het tijd om eens van de champagne te nippen.  Dat doen we " Au 36", voor 11€ proeven we ieder 2 verschillende champagnes: 100% Chardonnay, 100% Pinot meunier, 100% Pinot noir en een rosé.  De Chardonnay en de pinot meunier vallen het best in de smaak.  Zoals gewoonlijk is er weer weinig te eten in het dorp en we nemen dan maar een bordje streekspecialiteiten bij onze champagne.  We bezoeken in de kerk nog de grafsteen van Dom Pérignon, de monnik die het proces van champagne maken perfectioneerde.

De eerste avond overnachten we op de camping van Mardeuil op de grens van Epernay.

We komen met de TGV om 12 uur in Parijs aan.  Omdat het mooi weer is en we niet elke dag in Parijs komen , besluiten we pas de TGV van 19 uur naar Brussel te nemen.

Eigenlijk misschien niet zo een goed idee want het is erg druk in Parijs, het is er heet en eigenlijk kan ik geen voet meer verzetten.  Maar we wandelen toch nog langs de Seine, de Notre Dame en centre Pompidou.

We eten nog iets en dan is het tijd om echt naar huis te gaan.  We moeten in Lille overstappen en dan van Brussel naar Berchem waar Yorick ons om 22 uur komt ophalen.

Thuis is alles ok, Remy is aan 't gamen:)  We zijn weer thuis.  Onze voeten kunnen genezen, we kunnen rusten en uitkijken naar volgend jaar want dat we verder gaan staat al zeker vast

Buenne Camino!

We gaan het halen!

We vertrekken iets later want het is niet zo ver meer.  We slaan wel nog genoeg drinken in want we komen nergens meer langs.

Al snel kunnen we in de verte de torens van de Onze lieve-vrouwkathedraal ontwaren.

Toch duurt het nog even voor we er zijn, vooral de doorgang door Betheny (een voorstadje) blijft precies maar duren.

We eten nog snel een ijsje voor we de laatste kilometers in zetten, ik trek een lange broek aan, kwestie van toch een beetje deftig te zijn bij het bezoek aan de kathedraal.

Om 15 uur stappen we warm en moe de kathedraal binnen.  We zien direct het tafeltje van de Pèlerins 51 die het prachtige boekje hebben gemaakt waar we de laatste dagen zo veel aan gehad hebben.  We krijgen onze stempel en moeten enkele vraagjes beantwoorden.  Basil was ook al langs geweest :)

We mogen onze rugzak bij de mevrouw achterlaten voor ons bezoek aan de kerk.  Ze is prachtig!  Natuurlijk vergeten we de  beroemde, glimlachende engel niet.

Daarna lopen we even de wilkelstraat in want ik wil graag sandalen, wat propere kleding en een vrouwelijk kleedje.  Ik trek de sandalen en kleedje direct aan.

Dan gaan we op zoek naar onderdak, we gaan nog maar eens voor Ibis, gekend en vertouwelijk.

Net als vorig jaar lijkt het als of we wanneer we onze bestemming bereiken ineens geen voet meer kunnen verzetten.

We gaan iets eten en net als vorig jaar slaat ook nu op de laatste dag het noodlot toe, Paul wilt geld afhalen en de automaat slikt zijn kaart in.

Gelukkig hebben we nog wat cash en nog andere bankkaarten.

Na het eten trekken we terug naar de Kathedraal waar een licht -en geluidspel is om 22.30 uur.  Het is betoverd mooi en als toemaatje zien we al weer een vallende ster!

We lopen de hele dag tussen de velden maar door de wolkenvelden en de wind is het niet te heet.  De boeren zijn volop bezig het graan binnen te halen. Dit is wat Paul interesseert het graan wordt hier gewoon in openlucht bewaart  en de machines zijn zeker 500pk volgens Paul, meer dan 250 deuxcheveauxkes kan ik mij daar niet bij voorstellen.

Rond 16 uur komen we aan bij het gemeentehuis waar we de sleutel krijgen van de concertzaal waar we kunnen slapen.  Het is een balzaal vergeleken met vorige nacht en dat is ook wat er telkens terugkomt in het logboek van de refuge.

Paul voert een nummertje op op het grote podium.

We gaan naar de plaatselijke bar-tabac en wie zit daar aan een tafeltje, inderdaad Basil.  Hij vraagt waar we logeren en hij heeft al spijt dat hij gereserveerd heeft in de bar-tabac.  Dus zo slecht zal hij dan wel niet geslapen hebben de voorbije nacht zeker?!

In de plaatselijke pizzeria "Le Christina" komen we later elkaar weer tegen, zo gaat dat als er in een dorp maar één plaats is om te eten.

Dit is zeker een echte aanrader , de pizza's zijn er overheerlijk, de bediening snel en vriendelijk, een verademing en goeie muziek van Eric Clapton

We zijn om 8 uur wakker maar er is nog geen spoor van Jos, die slaapt nog.  Pas om 8.45 uur komt Jos terug van de winkel en we krijgen een superlekker uitgebreid ontbijt met eitje en 3 soorten zelfgemaakte confituur en paté en kaas.  Heel wat anders dan die Franse ontbijtjes met enkel een stuk stokbrood en wat confituur. We maken nog snel een lunchpakketjes. prijs 45 pp slapen,avondmaal, ontbijt, gebruik wasmachine, wijn, pintjes lunchpakketje inbegrepen.

Jos probeert zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn.  Hij heeft een moestuin en zijn eigen vlees met 2 kudden schapen die deze nacht trouwens ontsnapt waren, hij heeft dan het dorp moeten rondrijden om ze te zoeken.  Ze stonden op een wei van de buurman, hij heeft dan maar het hek dicht gedaan en zal ze straks ophalen.

Na het ontbijt ruimen we onze was op die we te drogen hebben gehangen op stoelen, wandelstokken, bezemstelen enz. 

Jos brengt ons in zijn aftandse maar zeer degelijke Mercedes stationcar met achterin een autoband, motorzaag, hond en onze rugzakken terug naar Wasigny waar we na een knuffel, 2 kussen op z'n Frans en de goede raad: "Paul zorg goed voor Karin, Karin zorg goed voor Paul" onze tocht verder zetten.

Lieve man die Jos!

Adres: quatre mains , Grandchamps, niet te nauw kijken maar erg gastvrij!

Vandaag staat een tocht van 18 km op het programma, eigenlijk het 2de deel van de tocht die we gisteren onderbroken hebben door te regen.  Vandaag is het weer weer heel wat beter. Het is niet te heet en af en toe verstopt de zon zich achter de wolken.

We lopen door de graanvelden met grote rollen stro, windmolens en Luzerne.  We hebben prachtige vergezichten, dit was wat ik mij voorstelde van de Camino.

De streek van de Marne is erg mooi en misschien een beetje onderkent.

In Porchain kunnen we in de plaatselijke supermarkt de code ophalen voor de gemeentelijke refuge waar we gratis kunnen overnachten.

We doen de deur open en schrikken ons een hoedje als er al iemand op een bed ligt.  Het blijkt Basil uit Ninove te zijn en we zullen hem de volgende dagen nog wel eens tegenkomen.  De refuge is een klein kruipkotje waar een bed en een stapelbed net achter elkaar kunnen staan, er is een wc en een douche en het is gratis.

We eten in het enige plaatselijke eettentje 

Basil heeft al enkele malen de camino vanuit verschillende richtingen gelopen. Dit jaar is hij vanuit Chimay vertrokken en wil hij tot Vezelay stappen.

Het slapen, dat was ook wat.  Ik heb bijna de hele nacht wakker gelegen.  Paul snurkt nogal, zeker als hij moe is en hij valt direct in slaap.  Hij sliep in het bovenste bed en ik maar, zonder resultaat, met mijn tenen tegen zijn matras stompen.  Om 2 uur ben ik er dan toch maar uit gegaan om het wakker te maken: " Allee nu hebt gij al een halve nacht kunnen slapen, laat nu onze kamergenoot maar slapen.  Met succes.

We hebben om 8 uur ontbeten (HP 94€)

Bij het opstaan regent het al en de kleding die gisteren door het raam hing te drogen is natuurlijk nog kletsnat.

Na het ontbijt proberen we aan geld te geraken, daarvoor moet je niet bij een bank zijn en ook niet bij de post en hoe je dan wel aan geld geraakt? Daar hebben ze geen idee van... Gelukkig is er nog de buurtsupermarkt " Cocinelle" waar we dan toch geld kunnen opvragen.  We hebben naar een adresje uit de gids gebeld omdat het regent en we bang zijn dat dit iets voor de hele dag gaat zijn.

De hotelbazin raadt aan om maar de hoofdweg naar Lalobbe te nemen en dat was een goeie raad, het regent gestaag en als we bij Lalobbe in de Tabac aankomen zijn we helemaal doorweekt.

Ja, de stamgasten kennen daar Joseph den lange Hollander waar we gereserveerd hebben.  Om 10 uur zitten ze al in de bar met een klein glaasje vin waar ze een hele voormiddag meedoen, rijk gaan ze daar niet worden.

Omdat het ondertussen getopt is met regenen en we nog niet zo ver gestapt hebben, besluiten we in Wasigny de 3,5 km naar Joseph in Grandchamp nog te wandelen, je mocht bellen als je in Wasigny en dan kwam Joseph je daar op halen.

Jos staat net op straat als we aankomen in zijn vuile werkkleren. Onze kamer is nog niet klaar maar we mogen al vast binnen komen en zijn huis is ons huis.  Jos heeft weinig tijd, de schaapscheerder gaat komen en we zeggen hem dat hij zijn gang maar moet gaan, we trekken onze plan wel. Jos komt uit de streek van Tilburg en we herkennen zijn accent meteen als iemand uit de streek, hij kent ook Meerseldreef, Meer, Minderhout, Welt,...

Om de tijd te doden , gaan we even langs bij de buurman die op woensdag en zondag zijn collectie oude gebruiksvoorwerpen tentoonstelt.  Eigenlijk is het gewoon nen hoop ouwe rommel.  Op een gegeven moment zien we toch iets waarvan we niet weten wat het is, we vragen het dan maar en wat is het... een oude pureestamper, toch wel even het schaamrood op de wangen omdat we dat niet herkent hadden, voor de rest: oude wafelijzers strijkijzers, slazwierders, sacochen...

Hij heeft ook bijen en vol passie laat hij ons de pop van de koningin zien die binnenkort uitkomt.  Hij verkoop ook appelazijn, appelwijn, appelsap op alcohol om het appelsap te bewaren (18 graden), eau de vie, honing.... We nemen een flesje cidre mee en bedenken dat dat misschien wat weinig is om te delen want er komen nog gasten toe.

We zitten buiten aan de grote tafel met een prachtig uitzicht en zijn blij dat we maar 1 flesje gekocht hadden, het is toch niet dat.

De andere gasten (een Nederlands paar met een zoontje en een hond) komen toe maar Jos is nog niet terug van de winkel.  Bram ontvangt dan maar de gasten.  Bram is een twintiger die met zijn vader in een camper beneden woont. 

We kennen de Nederlanders niet maar het gesprek verloopt erg vlot en gezellig zo als dat met Nederlanders zo makkelijk is.

Nog iets grappig bij Fransen is, is dat ze geen hondenhok hebben maar hun honden opsluiten in de auto, je krijgt dan zo een "Schone schijn" erlebenis, je weet wel Onslow en zijn hond.

We mogen de wasmachine gebruiken.

Jos is een liefhebber van Panthermotors en restaureert ze ook, hij heeft aan de Nederlandse gasten een fijne gespreksgenoot.

Om 19 uur slaat Jos eindelijk aan het koken. Op het menu staan courgetten -netelsoep en 2 soorten quiche.

Er zijn 's avonds diepgaande gesprekken over the meaning of life, de bureaucratie, het de pest hebben aan regeltjes... Voor we het weten is het half 12 als we ons bedje opzoeken in het huisje naast de boerderij.  Het huisje was vroeger de bakkersoven van het dorp, 1 keer per week werd hij opgestookt en kwam iedereen daar zijn brood bakken.  Toen Jos het kocht waren de muren uit elkaar gaan staan en hij heeft die dan met spanbanden van een vrachtwagen terug aangetrokken en de hechtpunten herstelt.  We slapen op de lofting

Voor we gaan slapen laat Jos nog even weten dat no way hij aan het ontbijt begint voor 8 uur, 't is maar dat we het weten.

Doordat het 's morgens fris is, heb ik al direct last van verkrampte kuiten.

We krijgen nu prachtige vergezichten.  We moeten wel onder een knetterende hoogspanningskabel en we krijgen instant oor- en oogpijn, dat kan niet gezond zijn.

In Veaux -Villaine op aanraden van een krasse, gebronzeerde, zeer fitte 60-plusser een andere, kortere weg genomen dan op de kaart. Hij wist precies hoelang het was want hij jogde regelmatig deze weg. Jawadde , wat was dat! Als diene mens die helling op loopt, chapeau!

Daarna komen we bij een boerderij met de naam " Malgret touts" Toen had onze frank moeten vallen, in het boekje stond dat het volgende pad erg modderig kon zijn, maar het had al een maand niet geregend, hoe erg kon het zijn? Dat zal wel bedoeld geweest zijn voor de pelgrims die hier in de lente langskomen...

We banjeren 6 km over een karrenspoor door het bos. Paul ging op een gegeven moment langs de kant lopen, ik dacht: " oh in het midden zal dat wel hard zijn" Niet dus, ineens tot aan mijn "knoesels" in de modder, gelukkig bleef mijn schoen aan. Daarna moesten we regelmatig ons een weg banen door het bos omdat het te modderig was op het pad of omdat er midden op de weg een kikkerpoel was.

We hebben vandaag maar 20 km gedaan maar toch tot 14.30 uur gelopen.

In Signy- L'Abbaye zoeken we een hotelletje uit de gids op.

Wat ons steeds weer opvalt is de mentaliteit van de Fransen: wel de hele dag " bonjour" van hier en "bonjour" van daar maar de hotel - en cafébazen zijn heel onvriendelijk, eigenlijk wat wij onbeschoft vinden.  Precies of je moet op je knieën vallen van dankbaarheid dat ze je een kamer willen geven of willen bedienen. Als je ze dan even kent dan verandert dat wel maar het blijft toch wennen en het zou bij ons niet gepikt worden. tip: steek zeker je hand niet op als je groten dorst hebt want gegarandeerd kan je een uur wachten voor men langs komt aan je tafeltje!

Om half 10 gaat het toeristisch kantoor open.  Rocroi is een belangrijk punt op de St. Jacobsroute en een stempel mag dan ook niet ontbreken.  Omdat de gps geen kaarten heeft kunnen inladen van Frankrijk zijn we een beetje blind op weg maar in het toeristisch kantoor van Rocroi hebben ze een geweldig boekje met de gedetailleerde route en het boekje zal de volgende dagen een godsgeschenk blijken.  Met een gerust hart kunnen we verder op pad.

Ik heb het gevoel dat er vandaag niet veel kilometers gaan inzitten, te zere  voeten en te moe, waarschijnlijk een weerbots van het het hete weer van de eerste dagen.  We gaan voor maar een kilometer of 10.

Het is een mooie route door een bos en dan dalen we af naar Chilly.  Hier zijn het net dorpsfeesten, al moet dit met een korrel zout genomen worden.  Er wonen 160 mensen in het dorp, er staat 1 dranktentje, 1 klein zielig automatenkraam en vandaag is het concours de jeux des boules en bbq.

Het jeux des boules concours is wel speciaal.  De ballen zijn groter dan normale petanqueballen en ze mogen niet van ijzer zijn.  Het spel bestaat eruit dat 2 teams van 2 personen spelen in het midden van de straat, waar maakt niet uit.  Ze moeten ook net als petanque zo dicht mogelijk bij het kleine balletje geraken, de ballen vliegen meters hoog door de lucht. Er zijn verschillende rondes en zo is er uiteindelijk, uren later een winnend team dat 100€ wint.

We mogen ons tentje opstellen naast de schuur aan het dranktentje.  Het is een veldje met netels, geitenkeutels maar we staan.

We bestellen een bordje bbq: een stukje zeer krokant spek, een handje zouten chips, mosterd en een stukje brood.  We sponsoren vooral de dranktent en net zoals gedurende de hele trip staan er bijna alleen Belgische bieren op de kaart: Leffe, Hoegaarden, Jupiler, Kriek.

Om 6 uur is er eventjes een klein buitje.  Daarna is is er nog altijd geen winnaar, het gaat maar door.  We eten nog een broodje worst en vragen of er morgen ergens een bakker open is maar in het dorp is niks, het volgende dorp ook niet en de bakker in het dorp daarna is op dinsdag gesloten.

Maar als er nog brood over is van de bbq , kunnen we dat wel krijgen en jaa hoor als we om 22 uur in ons ondergoed in onze tent liggen, komen ze aankloppen met een brood, toch lief.

De bakker komt op de camping langs en we kopen 2 croissants en een brood. Daar waar we het de voorbije nachten "knoerheet" hadden, hebben we vannacht allebei koud gehad en hebben we in de slaapzakken moeten kruipen met een trui.

Daarna op naar het fietsenverhuurcentrum waar men speciaal voor ons koffie zet voor 50 cent 't kopje.

Er staan ook ezeltjes waarmee je een tochtje kan maken en de verleiding is groot om er eentje mee te nemen om de rugzakken te dragen.

Vandaag gaat mij precies niet goed af maar bij aankomst in Fumay eens goed gebleit, gekakt (sorry) en nog wat plakkers geplakt en het gaat al veel beter!

Toen we aan de mensen (een cafébazin en de Turkse winkelier) de weg naar Rocroi vroegen, keken ze heel raar en ze zeiden het niet met zoveel woorden maar het was wel duidelijk dat ze vonden dat we zotten waren.  Volgens de cafébazin is de grote weg de beste oplossing het is er niet druk op zondag en veel schaduw en het kortste (17 km)

Ik vond het best mooi maar Paul vond de weg te lang, te saai en vooral veel te veel zon.

Eerst moesten we flink stijgen en toen was er veel vals plat, eigenlijk de hele tijd, echt vals! Precies Scherpenheuvel, de ene heuvel na de andere.

We komen veel motorrijders tegen, het lijkt mij heerlijk zo door de bochten zoeven, berg op berg af , wind in de haren.

Om 19 uur komen we aan in Rocroi een 16de eeuwsvestigingstadje in de vorm van een ster en een belangrijk punt op de route.

We slapen in een hotelletje vannacht, 2 sterren en wat afgeleefd maar de douche is proper , het bed ziet er hard uit.(52€ 2pers, ontbijt 6€)

Vlug een wasje doen en dan naar het terras.Vakantie is zalig.  We hebben megagrote dorst maar de bediening kan niet volgen en doen veel moeite om vooral onze vinger niet te zien. Eindelijk is er dan toch een lekkere cidre (veel lekkerder dan dienen brol bij ons in de winkel, je proeft nog echt de appels)

Ik eet de plaatselijke hartige kaastaart en konijn met cidre en tarte tatin.

Opgestaan om 7.30 uur en redelijk geslapen.  Op een terrasje jus d'orange, croissant en café au lait, yep we zijn in Frankrijk!

Vandaag hebben we wel mooi de oever van de Maas kunnen volgen vanuit Givet tot Haybes, 27 kilometer lang op het voie vert een mooi vlak fietspad.  In Vieux -Wallerand gestopt om een siësta van een uur te houden.

Vandaag hebben we eindelijk na 4 dagen eens in de Maas gezwommen en het was heerlijk.  De kleine forelletjes zwemmen in grote getalen om ons heen in het heldere water.

Nog maar eens niet ons vooropgesteld doel bereikt.  We wilden tot in Fumay geraken.  Het lijkt wel of dat we telkens weer net een stukje te kort komen.  Maar geen paniek, het is leuk , het is mooi weer en de bedoeling is net om de tijd en doelen los te laten.

We staan op een camping langs de Maas in Haybes (7,5€) het ziet er beter uit dan die van gisteren maar Paul is al eens gaan douchen en heel gek maar het water loopt van het afvoerputteke weg?!

We eten stoofvlees met plaatselijk bier in een plaatselijk restaurantje en maken een flesje Pomerol " jacques".  Veel gegibber op de terugweg naar de camping en geen zeer voeten meer, goei medicijn!

Vorig jaar had ik pas op de laatste dag blaren, dit jaar al meteen vanaf dag één grote joekels net onder de tenen. dus veel plakkers en aftapen.