We verlaten Troyes om 9 uur langs een mooi wandelgebied met een botanische tuin en volkstuintjes.  Het is  de hele tijd zwaar bewolkt en op het moment dat we de graanvelden in willen lopen zien we over de berg een regenbui aankomen, tijd om onze nieuwe regencape uit te testen, het is maar miezer maar we worden er wel nat van  Het is wel niet koud zo'n 23 graden.  In het volgende dorpje, Laines aux bois zou volgens de pelgrimsgids een kruidenier zijn en omdat dat misschien de laatste is van vandaag besluiten we toch maar bij een huis aan te bellen om te vragen waar hij is.  Helaas de winkel is er niet meer, er is er wel één 3 km  verderop maar voor ons is dit dan 6 km en dus meer dan een uur tijd verlies.  De vrouw des huizes is erg lief een geeft ons spontaan een pak Princekoeken mee. We bedanken haar uitgebreid, ze vroeg ook of we nog water wilden maar ik zei nee omdat ik dacht dat we nog genoeg hadden, wat dus niet zo was , dus Paul 2 huizen verder gaan vragen om het water bij te vullen. 

Na het dorp gaat het de helling op en moeten we de GR 2 volgen, daar loopt mis, we zijn om de berg gelopen ipv er over.  Er zit dus niets anders op dan (in een mooi park maar niet veel van gezien wegens te pissed) de berg op te klauteren via een steil pad en er langs de andere kant weer af te klefferen, ook weer redelijk stijl.  Zo verliezen we meer dan een uur voor we weer op de goede weg zijn.  Iets voor 17 uur komen we Sommeval binnen.  We zien meteen de gemeenterefuge staan.  Wat gaan we doen: hier blijven of nog meer dan 2 uur lopen tot een plaatsje met camping en café-restaurant. We besluiten aan het kerkje eens in ons boekje te kijken, is de weg gemakkelijk en gemakkelijk te volgen op de kaart dan gaan we door, anders haasten we ons naar de Marie voor de sleutel van de refuge. Maar wat blijkt: ons boekje zit niet meer in ons zakje, wat nu?  We vinden het een teken en ik ga snel naar het gemeentehuis.  Onderweg kom ik een gemeentearbeider tegen, het gemeentehuis is al dicht maar de refuge is gewoon open.  We zullen dus terug naar daar gaan en Paul zal terug lopen om te kijken of hij het boekje kan vinden, het kan niet verder dan 3 km liggen.  De gemeentearbeider wil ons een lift terug naar boven geven maar ik zeg dat we wel te voet gaan en kijk een paar honderd meter verder ligt ons boekje in de kant, net voor de refuge.  Ik ben maar een beetje bijgelovig maar er gaan hier nog meer rare dingen gebeuren. Als ik mij binnen omkleed met de deur open want het is er donker en ruikt er niet zo fris, gaat de deur vanzelf dicht, ik heb een halskettingkje met Maria om en ook een armbandje met het handje van Fatima en het armbandje gaat net daar stuk.  De refuge zelf is primitief maar proper  met 3 houten banken een keimassieve grote stenen tafel en 2 Franse wc's waar je ver genoeg moet afstaan om door te spoelen of het is douche inclus.  Er is warm water, een emmer en waspoeder in de refuge en ik doe nog maar eens het wasje van die dag, de zon schijnt dus het zal wel drogen.  We gaan buiten aan een stenen tafel zitten, we lezen het logboek van de refuge (veelal Belgen en Nederlanders) en wat blijkt : heel veel van de bezoekers zijn verkeerd gelopen.  We eten een beetje want we moeten overhouden voor het ontbijt, de koeken zijn welkom.