Ik trek een lange broek aan. Dat is een slecht idee, binnen de kortste keer is mijn broek nat tot aan mijn knieën en ze schuurt.  Na een uurtje trek ik ze dan ook uit.

We gaan nog door een dorpje, door bos, vlakte en bos en wanneer we het bos uitkomen, komen we weer in de wijngaarden.  Dat was geleden van Epernay.  

We laten de binnenstad van Sezanne links liggen en gaan eerst naar de camping die op de route ligt. De camping heeft een zwembad maar er is veel te veel wind en dus te koud om te zwemmen.  Er is wel een wasmachine en je krijgt er een wastablet bij en dus de moment om eens onze kleren te wassen.  Er is geen droogkast en dus moeten we de was op de wasdraad hangen.  Het waait weer met orkaankracht en we hebben geen wasstekken dus wie weet waar we straks onze was moeten gaan zoeken.  De sokken hang ik op in de omheining achter de tent daar is het wat minder wind en hangen ze wat vaster.

De camping is erg proper en er is zelfs toiletpapier.  Hoe een mens toch blij kan worden van kleine dingen.

In de namiddag trekken we naar het centrum.  Sezanne is helemaal niet zo groot als ik dacht.  We willen een stempel halen in het toeristisch kantoor maar de mevrouw is even een rondleiding geven dus planten we ons neer op een terras met zicht op het toeristisch kantoor.  

Als we dan onze stempel hebben, vragen we of ze voor ons wilt reserveren in het hotel van Anglure, maar het is volzet.  Dat wordt dus misschien weer wildkamperen want voor de rest is er niks.

We hebben honger maar zoals steeds kan je voor 19 uur nergens aan eten geraken.  We "dalken", zoals de Remy zou zeggen,dus nog maar wat rond, drinken nog iets op het terras.  Als we dan om 19 uur in het restaurant- hotel van onze keuze binnenstappen worden we professioneel genegeerd.  Als ons geld niet goed genoeg is dan gaan we maar op een ander.  In La Croix d'or, worden we dan wel anders ontvangen.  Het is nog 10 minuten gesloten maar mogen toch al gaan zitten.  We bestellen een menu terroir.  Als voorgerecht neemt Paul gerookte ham en ik een slaatje met een plaatselijke  gesmolten straffe kaas.  Het hoofdgerecht is "het" gerecht van de streek: " Andouillette de Troyes" het zijn reepjes vlees in varkensdarmen, uren gekookt in bouillon van wijn en kruiden, in een jasje van bladerdeeg.  Het zou al vernoemd zijn in de 12de eeuw in het epos van de vos Reinaard. Als dit "het " gerecht is amaai,  't is droog , taai en trekt op niks.  Deze streek is buiten champagne , culinair echt niks.  Geef mij dan maar Normandië any time.

Voor dessert heeft Paul een ijsje en ik sorbet van Champagne, ook al niet lekker.  De wijn slaagt ook al tegen maar we hebben gegeten en de bediening was vriendelijke en efficiënt.  Het zit er dan ook vol, vooral toeristen, zeker ook die bij die andere niet binnen mochten.