We krijgen een Frans ontbijt met lekkere confituur, baguette en een grote kom koffie.

Om 9.30 brengt de eigenaar ons terug naar het dorp.  Omdat het zondag is en het beter uitkomt, willen we vandaag maar een 10 kilometer lopen en in Bayes stoppen.  Als we er bijna zijn, fietst het meisje ons voorbij, ze zegt dat we al goed opgeschoten zijn, erg lief en eigenlijk ook wel waar :)

In Bayes zit het meisje aan de kant, ze heeft een probleem met haar remmen.  Paul kijkt er naar en kan het verhelpen.  Het blijkt toch niet mogelijk te zijn om in Bayes te overnachten, het hotel is gesloten en ook de Reclus is volzet en dus besluiten we ons in het kleien kruideniertje, dat gelukkig nog net even open is, te bevoorraden ( keuze uit 4 appels of geen,..wat zijn wij toch verwent in België met in elk dorp een supermarkt met keuze uit 5 soorten appels)

Ik heb wat buikpijn en er zit niets anders op dan achter de struiken te duiken.

We zijn deze morgen in de regen vertrokken maar al snel droogt het op.  We zijn nu de wijngaarden uit en moeten door de vlaktes.  Er is daar enorm veel, gelukkig warme, wind.  Zou dit nog een overblijfsel zijn van de tropische storm?  We moeten echt tegen de wind in beuken.

We zijn niet in Sezanne geraakt, dat hadden we ook niet verwacht.  We zijn in Soizy sur bois en het is nog 14 km tot Sezanne.

We rusten, samen met 2000 soldaten , even uit op een oorlogskerkhof.  Paul schrijft iets in het register.

In de verte wordt de lucht onheilspellend donker.  We lopen nog even door maar besluiten dan toch maar om wild te kamperen en de tent op te stellen tussen 2 maisvelden.  Ik zie nog juist een vos met een prachtige pluimstaart het veld in duiken. 

De tent staat nog maar net of de bui barst los en de tent waait bijna omver.  Gelukkig is de bui van korte duur, maar we zitten weeral heel vroeg in de tent.  Ik stuur een paar smsjes maar omdat er niemand antwoord, bel ik even.  Alles is rustig thuis, ze hebben er net ook een zware bui gekregen.

Ik lees een boek op de tablet en schrijf het verslag op van de dag.  

Het is valavond als er ineens uit het bos een brul opstijgt.  Denkend aan de wroetplekken van de everzwijnen en de vele sporen van herten , ben ik er toch niet gerust in.  Ik tuur nog een hele tijd naar de bosrand maar zie niets.  Ik stuur een smsje naar Lysander om te vragen of everzwijnen 's nachts actief zijn en hij stuurt dat everzwijnen agressief kunnen zijn als ze zich bedreigt voelen.  Dat weet mijnen kleine teen ook , maar wat met de lekkere hapjes (en dan bedoel ik niet ons ) in de tent?  Ik besluit dan maar de drinkbussen klaar te leggen om eventueel lawaai te maken als er ene te dicht moest komen..  Dus toch niet zo'n held als ik dacht.  Ik bedenk of ik Paul zou vragen om eens rond de tent te plassen om ons territorium af te bakenen maar da's er misschien net over.

Ik zeg dat ik precies een fiets hoor en Paul zegt dat dat die vos is.  Onmiddellijk zie ik voor mij het beeld van een vos op een éénwieler, slalommend door de maïs, hahaha.

's nachts hoor in enkele uilen maar voor de rest niets, gelukkig.