Na een paar dagen in Perth te hebben rondgelopen, hebben ik en 2 kamergenoten van den hostel beslist om 1 dag naar Rottnest Island te trekken. In 1869, toen een Hollandse zeeman dit eilandje ontdekte, beschreef hij het als het aards paradijs. Hij heeft het eiland echter Rottnest (rattennest) genoemd, omdat er volgens hem reuzenratten rondlopen. Hij zag er in werkelijkheid quokka’s of kangoeroeratten, kleine neefjes van de wallaby’s en helemaal geen ratten (zie foto). Was echt wel een eigenaardig beestje moet ik zeggen. We hebben er voor 1 dag een fiets gehuurd die samen met onszelf via een ferrydienst werden afgezet. We hebben die dag een kleine 40 km afgelegd en in de hitte was dit meer dan genoeg. We hebben kei schone stranden bezocht en mooie landschappen gezien. Een geslaagde dag moet ik zeggen. Terug in Perth aangekomen hebben we nog vlug een doucheke gepakt voordat ik en Kevin (Canadees) aan onze roadtrip naar het tropische Broome vertrekken. Die avond zijn we in een klein National park gestopt omdat we dachten dat we de dag erna de afdaling van een riviertje konden doen met een canoo. De dag erna was dan beetje een afknapper want er bleek veel te weinig water in de rivier te zijn. No big deal, dan zijn we direct voortgetrokken naar Nambung NP waar de ozo fantastiche Pinnacles liggen. De Pinnacles zijn duizenden vertikale, in verschillende groottes, rotskes in leemsteen in het midden van de woestijn. Echt wel een bizar zicht en leuk om er een wandelingske te doen.

Van daaruit zijn we via Geraldton doorgetrokken naar Kalbarri NP. De Murchison rivier loopt er door een spectaculaire reeks diepgekleurde kloven voor ze de kust bereikt. Het Nationale park bevat zowel de kloven als de kust. De wegen waren er bijna steeds onverhard (gravelweg), maar echt wel allemaal de moeite waard. We hebben er een 5 u lange wandeling gedaan aan de top van, en in een gorge. Na een 2 tal uur is één van mijn slippers stuk gegaan, wat de overige 3 uur wandeling extreem moeilijk en toch wel redelijk pijnlijkt maakte. Maja, redelijk stoem om zo’n wandeling op slippers te ondernemen. Vanaf dan echt wel steeds mijn wandelsandalen (teva’s) aangedaan voor de verschillende wandelingen.

Daarna zijn we verder naar het noorden getrokken naar een baai die Shark Bay wordt genoemd. Onze eerste stop was Hamelin Pool. Dit is een stukje zee met turquoise-blauw water. Wat deze plaats echter opmerkelijk maakt zijn de stromatolieten. Dit zijn primitieve blauwgroene algen die één van de eerste levensvormen op aarde waren. Dit was echt wel een interessante excursie in de evoultie van deze algen en vooral ook een prachtige kleur van de zee. Hierna hebben we een strand bezocht, Shell Beach genaamd. Dit is een strand gevormd door schelpen. Heel mooi, maar niet aangeraden om op blote voeten te bezoeken, redelijk scherp allemaal!! Daarna zijn we doorgetrokken naar wat het hoogtepunt van Shark Bay moest zijn, naar een plaatsje dat Monkey Mia wordt genoemd. Op deze plaats komen al sinds de jaren 60 dolfijnen naar het strand om te spelen met de mensen. Ze worden hier nu dagelijks 2 keer gevoederd in de morgen en daar komt echt wel massaal veel volk naar kijken. Het was wel leuk om de dolfijnen in de open zee te zien zwemmen, maar ik vind het niet echt goed voor de dolfijnen zelf, omdat ze op deze manieren redelijk tam worden en niet meer in staat zijn om voor hun eigen voedsel te zorgen. We hebben hiervoor een 200 km omgereden en achteraf gezien vonden we dit echt niet de moeite waard.

De volgende stop was echter meer dan de moeite waard. Via Coral Bay zijn we het prachtige Ningaloo reef Marine Park en het Cape Range National Park binnengereden. Daar hebben we een drietal dagen op het strand gelegen. Ik heb er in een stadje een snorkelkit (Exmouth) gekocht en het is echt zijn geld waard. Nooit heb ik zo’n mooie planten en vissen in de zee gezien. Van minuscule tot half meter lange in alle verschillende kleuren vissen die gewoon rond je verder zwemmen alsof je niet eens aanwezig bent. Je kan er ook de reuzachtige, maar ongevaarlijke, walvishaaien zien, maar ik heb niet het geluk gehad om deze gigantsiche planktonetende vissen te spotten. Het was een kei leuke ervaring en ik heb er een bruine rug aan over gehouden. De snorkelkit gaat nog van pas komen, want aan de oostkost ligt het Great Barrier Reef, want nog meer de moeite blijkt te zijn... Afwachten maar dus. Spijtig genoeg heb ik van mijn snorkelavontuur geen fotos kunnen maken, maar geloof mij, het was magisch mooi...

Na het lui strandliggen waren we klaar voor het grote avontuur. Hiervoor zijn we inlands verdergerezen naar Karjini National park wat misschien tot nu toe het hoogtepunt is van mijn nu al 7 maand durende reis. Dit park is bekend om zijn vele Gorges met steeds mogelijke zwemmogelijkheden in de vele rivieren en pools. We hebben er 4 dagen besteed en hebben er prachtige uitzichten gezien van de verschillende gorges. Meer dan de moeite waard waren ook de vele wandelingen die we gedaan hebben in de verschillende gorges. Soms waren het redelijk eenvoudige wandelingen, maar meestal waren het wandelingen waar het niveau en gevaar toch wel hoog lag. Dit avontuur vond ik echt wel super leuk, we hebben de rivier gevolgd via smalle rotsformaties, van rotsen gedoken waar het water verschillende meters diep was en via touwen afgedaald naar lager gelegen pools van de gorge. De verschillende pools waar we in hebben gezwommen (Spa Pool, Kermit Pool, Harmelin Pool,...) waren steeds een meer dan welgekomen verfrissing, daar het toch wel eind de 30 graden was gedurende de dag. Aan deze 4 dagen heb ik pijn aan mijn arm- en buikspieren, maar vooral een fantastsiche ervaring, overgehouden.

Na dit groot avontuur zijn we via een 150 km onverharde gravelweg (omweg) doorgetrokken naar Chichester NP. Mijn busje heeft gigantisch afgezien. Mijne motor stond steeds redelijk heet en mijn banden hebben het ook gevoeld. In Chichester aangekomen bleek het niet echt de moeite waard te zijn, maar ja, het kan niet altijd feest zijn. Hierna zijn we via een nog eens 50 km lange gravelweg terug op de noorderlijke snelweg geraakt en zijn dan in 2 dagen naar Broome doorgerezen. Snachts was het er al aan te voelen dat we in meer tropische gebieden aan het komen waren. Het duurde toch altijd wel even voordat het buske afgekoeld was en beslaapbaar was. Kevin slaapt steeds in zijn tent wat ik echt wel de max vind. Gans het buske voor mijn eigen zorgt ervoor dat ik toch al iets meer nachtrust heb.

Nu zijn we in Broome aangekomen en we hebben de roadtrip in 20 dagen en 4600 km beëindigd. We zitten nu in een leuk hostelleke in Broome met een klein zwembad met strandstoelen en palmbomen waartussen een paar hangmatten hangen. Echt wel leuk relax plaatsje om even tot ons effen te komen. Overmorgen vetrekken we dan weer op de volgende roadtrip naar het noordelijke Darwin. Ik heb 5 l koelvloeistof gekocht voor mijn buske en een bandenspecialist gaf me groen licht om tot Darwin te wachten om mijn banden te vervangen. Vanaf nu zijn er krokodillen in de rivieren, waardoor een verfrissing moeilijker en gevaarlijker wordt. Spijtig, want het gaat nog warmer worden dan het hier nu in Broome (eind de 30 begin 40 graden en het is hier herfst) is. Het wordt dus zweten geblazen....

Mis jullie allemaal ginder in het verre België.

Groetjes

Stef

29-07-2009 om 15:55 geschreven door kris