Hey liefste bloggertjes.
Ik besef dat het veel te lang geleden is dat ik van mezelf iets laten horen heb. Sommige zullen zich afvragen of ik wel nog leef en misschien denken dat ik verdonken, verdampt of gebeten ben door een dodelijke slang. Maak je maar geen zorgen, alles is op enkele details tip top in orde hier.
Ik heb in totaal 9 weken gewerkt in de bar en nu heb ik toch terug wat geld om te kunnen doorreizen. In het hotel waren er vaak Hollanders en Fransen waardoor ik mijn Frans en Nederlands toch nog een beetje kon onderhouden. Mijn collega's en bazen waren hierdoor vaak onder den indruk en vooral mijn bazen apprecieerden dit enorm. Oudere Fransen en Hollanders spreken immers niet zo graag Engels en als ze het dan toch proberen snap ik er meestal niet veel van... De laatste weken waren echt zwaar werken en ik had kei veel verantwoordelijkheid, leuk, maar ook bijkomende stress natuurlijk. De reden hiervan was dat 2 vaste wekers 2 weken naar Fiji zijn vertrokken (het koppel waar ik bij inwoon). Hierdoor heb ik in de laatste maand de volle 2 dagen vij gehad. Redelijk vermoeiend, geloof mij. En als dit dan niet genoeg was, combineerde ik dat met bijna dagelijks de bloemekes buitenzetten en de bijhorende pintjes. Toen ik een anderhalve week geleden dan stopte met werken was ik echt wel afgepeigerd, amai!!! Ik heb hier in Alice Springs via ne goeie maat (didgiroospeler) Annies Place leren kennen en dit is een relaxt hostelleke kei dicht bij mijn werk waar er ook nen bar is. Normaal mag je er na 21 u niet meer binnen, maar omdat we alle serveesters daar kennen was dit natuurlijk geen probleem. Dankzij deze kennissen kregen we dan ook relatief goedkoop bier. 9 dollar voor een kan (jug) ipv 12 dollar. Dit komt uit op een 4.5 euro voor 1.2 liter. Valt goed mee als je het vergelijkt met andere plaatsen hier in de buurt.Via dit bijna dagelijkse bezoek aan den hostel heb ik echt wel kei veel leuke mensen leren kennen; veel Duitsers, veel Ieren en Engelsen, paar Hollanders, paar Fransen, een Zuid- Afrikaanse, noem maar op. Sommigen daarvan zijn echt wel goeie maten geworden, hetgeen mijn vertrek hier toch wa moeilijker maakt. Maar ja, das het leven van nen backpacker en deze gedachte wordt natuurlijk getroost door al de maten en famillie die in Belgieland "op mij wachten".
Twee weken geleden kreeg ik kei leuk bezoek van een vriendin uit Leuven (Shana), vergezeld door een andere vriendin (Daphne) die ik tot dan nog niet kende. Ze verbleven in Annies Place en in de week dat ze hier waren heb ik elke dag met hun doorgebracht. Echt 2 toffe, grappige meiden waardoor het een super leuke week was voor mij. Soms verspreekten ze zich wel omdat ze het niet meer gewend waren dat er iemand Nederlands verstaat in hun gezelschap. Verleden week zijn ze vertrokken en heb ik weer afscheid moeten nemen van 2 vrienden, moeilijk maar ja...
Laatste 2 weken is gebleken dat mijn gezondheid toch wat achteruit is gegaan. Ik ben in 5 maand 10 kg vermagerd en dit gecombineerd met veel werken, ongezond eten, veel drank en te weinig water en te veel uitgaan en dit allemaal in soms extreem ongezonde temperaturen. Enen avond toen ik uitging met Shana en Daphne is me dat alles fataal geweest. Ik voelde me al heel de dag wa slapkes en het was zo doef (laf) buiten. Op de plaats waar we uitgingen had den uitbater zijn slang (kleine python) mee. Wij zaten te kijken hoe andere mensen de slang rond hunne nek en in hun handen namen, echt wel spannend. Met een tiental man aan het kijken koos dieje gast in ene keer mij eruit om hetzelfde te doen. Eerst een beetje terughoudend, maar ik wou dat gevoel toch ook eens ervaren... Het baasje van de slang laat de slang zich rond mijne nek nestelen en in 1 hand had ik de staart en in mijn ander hand had ik de kop vast. Echt wel raar gevoel, maar echt bang was ik niet denk ik. Na 3 minuten begon het ineens heel hard te draaien in mijne kop en toen zei ik aan den uitbater dat hij zijn slang moest overnemen omdat ik me echt niet zo wel voelde. Nog geen seconde nadat hij de slang vasthad zakte ik ineen op de grond. Shana zag dat ik aan het beven was voor ik viel en nadat ik viel waren mijn ogen aan het trillen. Ik ben een 4-5tal seconden buiten westen geweest en nadat ik bij bewustzijn kwam was mijn eerste woord "Hello" zoals Borat het zo goed kan uitdrukken. Da was echt wel kei raar zenne, want da was nog nooit voorgevallen eerder in mijn leven. Na het incident heb ik ene liter ijswater gedronken en daarna begon er toch terug wa kleur in mijn gezicht te komen. Lieve Shana was dan zo goed om mij met mijn busje naar huis te doen en de nacht bij mij door te brengen om er zeker van te zijn dak in orde was. Als je dit leest Shana nog eens nen dikke merci he. De dag erna ben ik naar het ziekenhuis gegaan om wa onderzoeken te laten doen op mij, omdat we toch wat ongerust waren over mijn gezondheid. Na 3 u wachten was het eindelijk aan mijn beurt en hebben ze allerhande testen gedaan op mij. Resulaat = zo gezond als het maar kan zijn. Dus hebben ze het maar op heatstroke gehouden. Nederlands gaat echt acheruit want ik kan er geen vertaling op vinden, maar ja, wij hebben dan ook ni veel last van de hitte natuurlijk.
Laatste 2 weken ben ik al 2 keer 2 dagen gaan kamperen met maten van hier. Dan heb eindelijk wat natuur gezien van dingen rondom Alice Springs. Ik heb nu toch al redelijk veel gezien van de West Mac Donnel Ranges hetgeen het grootste National park hier in de buurt is. Ik heb er zalige Gorges (cfr Gorge du Verdun) gezien, mooie wandelingen gedaan, in waterholes gezwommen waar we 1 van de top 3 van de gevaarlijkste slangen van de wereld zijn tegengekomen. We waren aan het zwemmen in Redbank Gorge waar we van de ene waterhole naar de andere konden klauteren. Allemaal redelijk avontuurlijk want het water was redelijk troebel zodat je niet weet of je er kan staan en de rotsen waren kei glibberig. Na de eerste waterhole zagen we een slang die in het water was gedonderd en die terug op de rotsen wouden klimmen. Redelijk dunne slang, maar door onze lokale maat gedefinieerd tot King Brown en echt wel kei gevaarlijk. Op de plaats waar we waren zou het echt zon 3 u duren voor er hulp daar kon zijn, want er was geen bereik en het was op een uur stappen van de wagen waar we aant zwemmen waren. We heben dan toch maar wijselijk een half u gewacht en toen we terug gingen was de slang gelukkig weg. Verdronken of op de rots, wie zal het weten... Over 2 uurtjes vertrek ik weer op een tweedaagse camping, deze keer is mijn busje terug van de partij, want diene heeft het toch ook al een paar keer laten afweten hier. De eerste keer was er zoals jullie hebben kunnen lezen iets mis met de waterpomp. Da hebben ze een maand na dat ik hier was pas kunnen repareren en heeft me 400 euro gekost. Verleden week was ik zo goed als klaar om door te reizen wanneer plots iets mis bleek te zijn met mijn koppeling. Maten van in Annies kenden veel van auto's en er waren 2 mogelijkheden, een goedkope en een heel dure. 200-300 euro of 1000-1250 euro. Bang afwachten bij de mecanicien bleek het gelukkig de eerste optie te zijn. Er was een lek in het hydraulisch systeem van de koppeling en er moest een klein stukje vervangen worden. Het koste mij iets meer dan 200 euro. Begint toch al wat te tellen allemaal. Ik heb meer dan een maand geleden ook nog eens mijn zoveelste boete gekregen; deze keer doordat ik mijne gordel ni aanhad :-( nog eens meer dan 200 euro boete, even balen dus. Ik vertrek nu woensdag, na het kamperen, met een vriendin van den hostel waar ik zo vaak ben, op roadtrip naar Adelaide en dan verder naar Perth --> Broome --> Darwin. Ze is een 27 jarige Zuid-Afrikaanse, altijd vrolijke vrouw en ik hoop dat ze wat meevalt. Het ziet er alleszins een kei toffe uit. Ze is hier een maand tour gids geweest en weet bijgevolg veel over kamperen, hetgeen ook goed meegenomen is natuurlijk. Het is echt wel spannend om eindelijk de weg op te gaan...
Veel fotos heb ik deze keer niet. Er zijn er paar bij van feestjes en het kamperen. Woensdag begint het echte reizen weer en ga ik toch proberen om mijnen blog vaker te updaten, want heb al dreigbrieven gehad van maten dat als ik ni vaker op mijnen blog schrijf dat ze mij van hunnen vriendenlijst zouden schrappen. Ni schoon maja, tis ginder crisis enzo dus ik snap het wel een beetje zenne :-).
Hete groetjes uit de woestijn en tot snel
Outback Stef.
PS: leuk mailtje terugsturen doet altijd plezier
