Zo’n 2 weken geleden ben ik naar Tasmanie vertrokken voor het eerste avontuur met mijn busje. Alles gepakt om te vertrekken en de ferry geregeld om tot daar gegaan, maar niemand als reispartner. Daarom heb ik laatste dag (terug op gumtree site) gezocht naar andere bacpackers die ook naar Tasmanie wouden gaan. Ik vond een vrouw van 25 uit ons buurland Duitsland, Simone genaamd (zelfde naam als de vrouw waarbij ik verbleef) die ook voor resigenoten zocht en ze was van plan om daar een busje te huren. Ik contacteerde haar en juist voor ik de ferry moest nemen hebben we een uur afgesproken om iets te drinken en om elkaar wat te leren kennen. Ze was allesbehalve knap, maar ja, zoals ze zeggen is uiterlijk ni alles dacht ik... Zij had haar ticket voor de vlieger besteld voor de dag erna en ze zou savonds aankomen in een stad verder dan waar de ferry aankwam. Ik besliste om met haar de reis te maken en ging haar aan het vliegveld gaan halen.

De ferry was een 40tal minuten van waar ik verbleef en het waren de eerste echte kms die ik met de Van maakte en dus aan de linkerkant van de baan, met als resultaat mensen die toeterden om te zeggen dat ik te veel aan de linkerkant of de rechterkant van de baan reed, echt waar links rijden is niet evident. Maar ja, na het drankje met simone moest ik dringend vertrekken om in te checken voor de ferry. Ruim op tijd en eerst voorbij de quarantine controle gaan waar ze checken of je geen vers eten, ontplofbare gassen of vloeistoffen, alcohol of vuurwapens mee had. Op elk van die vragen antwoordde ik: “natuurlijk heb ik da mee, wa zou ik zonder doen”, was wel grappig, want ik zei van nope, nope en nope... En dan mocht ik het schip binnenrijden (ik schat 3 keer de grootte van de ferry om naar Engeland te varen) en er stond een bootreis van 11 u voor de boeg. Ik had een ocean recliner viewer ticket, wat wilt zeggen da ik een plaats had in een ruimte met 100 zetels en dat zijn de goedkoopste plaatsen, de rest zijn allemaal cabins met bedden en ... ze waren redelijk comfortabel vergeleken met busplaatsen, maar heb er uiteindelijk geen seconde ingezeten. Op begin heb ik gewoon wat rondgewandeld en na paar uur ben ik ne Zwitserse (Duits deel) kerel tegengekomen waar ik wa mee ben beginnen pintelieren en over vanalles en nog wa gepraat. Na tijdje 3 zatte Tasies (inwoners van tasmanie) tegengekomen waar we tot een uur of 4 hebben mee zitten zeveren, echt wel grappige momenten mee meegemaakt. We kwamen al aan om 7 u in Devonport dus ben toch maar even gaan proberen te maffen, maar niet in de zetels, maar in de loungebar waar je u kon neerleggen op langere zetels (er lagen al wa mensen dus dacht dat het wel kon). Om kwart na 6 maakten ze de mensen wakker om zich op de aankomst voor te bereiden. Daar even stressy moment meegmaakt, er bleken verschillende verdiepingen te zijn waar wagens geparkeerd stonden en wist niet dat ik da moest onthouden. Heb gegokt en na 2 minuten had ik toch het goeie verdiep gevonden, oef...

Buiten was er nog eens controle en dan ben ik gewoon ergens aan de kant van de baan gestopt en heb ik tot 12 u ongeveer wa geslapen, want was echt uitgeput. Dan ben ik opgestaan, iets gegeten en opt gemak naar de luchthaven gereden in Launceston waar ik mijn reisgezel ging opwachten. Ze was, terecht, tevreden over het busje. Die avond hebben we niet te lang gereden, gewoon plaatsje gezocht waar we gratis konden camperen. We hebben eten gemaakt (kip, groentjes, saus en rijst –> niet slecht voor mijn eerste kookavonturen, want zij kon er ook ni echt veel van had ik al snel gemerkt). De avond viel al snel en ik was tegen haar aan het praten, maar er kwam geen antwoord. Ze bleek naar toilet te zijn en ik was aan het praten tegen een dier in de struiken. Heb de pillamp er bijgepakt en het leek op een gigantiche rat dat kon springen als ne kangoeroe. Achteraf heb ik er foto’s (Pademelon) van gezien en bleek het helemaal niet zo angstaanjagend en het is zachtaardig en juist op zoek naar wa etensresten. Daarna zijn we er niet te laat ingekropen, want ik was nog altijd vrij moe. Ik had redelijk grootte en super dikke luchtmatras gekocht voor op te slapen en eerste nacht viel da best mee om op te slapen. Tweede nacht als ik de matrag terug horizontaal legde bleef ze hangen aan een eizeren uiteinde en dan was het bye bye matras. Ik probeerde, door geen beter alternatief, er plakkers op te plakken die je op een wond zet, maar na een paar uur bleken we zowat op de grond te liggen en bij elke beweging van de andere vloog de andere ongeveer de lucht in. Zo ging het duidelijk niet verder, dus besloten we dat zij vooraan ging liggen over de 2 zetels (met vanalles ertussen zodat er geen gat meer was) en ik sliep vanaf dan vanacher op mijn 3,6 cm dikke matrasje dat ik gekocht had van thermafrost. Dit werd me aamgerden door mijn broer en hij zei da ik geen contact met de grond zou voelen. Maar natuurlijk .... bij mij wel. De reden is omda ik op mijn zij slaap en dan is u gewicht veel geconcentreerder (ipv als je op uwe rug slaapt) en ik voelde dus wel de grond met elleboog en mijn zij en soms mijn schouder. Ik heb gezien da ze dezelfde hier verkopen maar 2 keer dikker. Mits ik hier toch nog voor even ben en ik mijn nachtrust hard nodig heb ga ik er mij morgen 1 aanschaffen in Anacondas (As Adventure)

Zoals je kan zien op de foto’s was er heel veel natuur te zien. Ik heb in 2 weken een 7 tal verschillende watervallen (falls, zo leren jullie ook wa Engels he), een paar meren, verschillende soorten stranden (steen, zand, bos), bergen (zelf 2 met wa sneeuw op). De eerste week heb ik met mijn super leuke reisgezel (NOT) samengereisd en tweede week heb ik alleen aan een sneller tempo kunnen doorreizen. Ik kon het niet echt goed vinden met haar dus vond het eerlijk gezegd helemaal niet erg haar aan het vliegveld af te zetten. De details ga ik u besparen want ze kan dit hier allemaal meelezen... Ik heb in die 2 weken ongelooflijk veel gewandeld in de bossen, bergen, ... Dit kan je vooral doen in National Parks die wel betalend zijn, maar ik heb dan een soort abonnement aangeschaft waardoor je 2 maand lang in alle National Parks binnenkan. Na 3 verschillende parken zou het abonnement voordelig zijn en dus de moeite waard. Ik heb er 7 gedaan in 2 weken dus het was financieel zeker de moeite waard geweest en het was natuurlijk ook de moeite waard deze parken te bezoeken, zo mooie uitzichten en wandelingen die je daar kan maken, niet in te beelden...

Na 3-4 dagen zijn we in een camping terechtgekomen in het meest zuidelijke punt van Australie. Daar hebben we door omstandigheden voor slechts 5$ (2,5€) kunnen overnachten. Ik heb er mijn eerste douche in 5 dagen kunnen nemen (bwa inderdaad) en dat deed ongelooflijk veel deugd. Toen kwam het voor de eerste keer op in mijne kop om mijn haar terug kort te knippen want dat wordt zo vettig na een paar dagen als het zo lang is, maar heb dat nu terug uit mijne kop kunnen zetten... Daar zijn we uitgenodigd geweest om mensen van ginder te vergezellen aan het kampvuur. Was echt wel leuk, heel da avond met 6 mensen van ginder gepraat over van alles en nog wa en de dag erna voor te vertrekken heeft 1 van die gasten mij zowa kunnen sturen wat nog de moeite was om te bezoeken in Tasmanie. Da heeft echt fameus geholpen want er waren echt wel zaken bij de super waren. Ze hebben me ook gerust gesteld dat slangenbeten heel weinig voorvallen. De reden hiervoor is dat die bichkes meer schrik hebben van ons dan wij van hen. Bij wandelingen moet ik gewoon af en toe hard op de grond stampen zodat ze mij horen aankomen en kunnen wegvluchten. Als ge ze daarentegen benaderd zonder dat ze u horen kan het wel gevaarlijk worden. Dieje gast da mij da vertelde (nen echten avonturier) vertelde mij dat hij in 40 jaar nog maar 7 slangen heeft gezien. Ik wa geruster natuurlijk... Toevalt wilt dat ik in de volgende 2 dagen na dat gesprek elke dag 1 slang ben tegengekomen en ik kan u garanderen dat uwen tikker dan even heel snel gaat kloppen. De eerste was op een wandeling naar het meest zuiderse punt van tasmanie (en dus ook van Australie) via een rotswandeling langs de zee. De tweede was in een Wild Park op weg naar het gebied waar Tasmanian Devils te zien waren (sommige zullen dit beest kennen van de cartoons van Looney Tunes of zoiets) en waar opeens een zwarte slang op 5 m van mij de struiken induikt (zie op 1 van de fotos, spijtig genoeg juist zijne kop gemist achter een oranje vlagske). Het was 2 keer zelfde soort slang en ze wordt Tiger Snake genoemd. Langs de bovenkant is het zwart en aan de onderkant heeft het de kleuren van een tijger, maar heb natuurlijk niet aangedurfd even te checken onder zijnen buik..., want het is 1 van de meest giftige slangen in de wereld. Genoeg over slangen gezeverd, die Tasmanian Devils zijn ook wel impressionant. Op eerste gezicht lijken ze kei lief en onschuldige beestjes, maar die hebben in hun mond (om te bijten) 10 keer meer kracht dan de mensen en die kunnen u hand in ene keer in hunne mond krijgen en gewoon met bot en al opeten. Ze voeden zich vooral met doodgereden andere beesten (possums, kangoeroes,...) langs of op de weg met als gevolg dat ze zelf vaak worden overreden en nu zijn ze bijna een uitgestorven ras. 

Ik heb er ook drie avontuurlijke activiteiten gedaan (buiten al de wandelingen). Ten eerste was er de Tahune AirWalk en The swinging bridges (zie fotos) wat neerkomt op een parcours tot 40 m hoog in de bomen waar je een paar km kon in wandelen en het tweede komt neer op een dunne brug over een rivier die langs alle kanten kan waggelen (wiebelen). De tweede activiteit was in het zelfde park en ik werd er in een arendconstructie vastgebonden wwarna ik achteruit naar boven zerd getrokken en dan van 50 tal meter hoog naar beneden werd getrokken. Het ging ni impressionant snel, maar had wel kei mooi uitzicht op een vallei en een rivier (zie foto). De laatste activiteit was het duurste, maar ook het meest de moeie waard, echt super leuk. Het was een parcours waar je van boom tot boom een death ride doet. Met de hulp van 2 gidsen hebbe we dit met groep van 7 man gedaan. Het komt neer op het van boom tot boom glijden via een kabel en soort klimmerspak dat je aan hebt om aan dieje kabel te hangen. Zo heb ik 7 death rides gedaan, beginnend met kleintjes en eindigend met ene van meer dan 300 m waar ik snelheid van 50 per uur haalde. Gidsen hebben mij toen fameus moeten afremmen, want anders was ik hard tegennen den boom gevlogen. Dit was echt wel super leuke activiteit, ook doordat de gidsen echt wel grappig waren. Het personeel houdt er een kaart bij en duidt op de wereldkaart met een punaise aan vanwaar de participanten (indien buitenlanders tenminste) kwamen. Bleek dat ik den eersten Belg was die daar over de vloer kwam. Its nice!!!!

We zijn ook naar Hasting caves geweest. Dat zijn kie oude grotten, maar het was super miniem vergeleken met onze grotten van Han (en er was geen boottocht met kanonschot). Op dezelfde plaats was er wel een thermisch zwembad dat gevuld was met water van een thermisch riviertje. Het water was een 26 graden warm en werd gevolgd door de tweede douche in 7 dagen. Zalig...  Wat een luxe ;-)

Ik ga het hier zowat bij laten. Balans van de twee weken: 3000 km gereden langs kronkelbanen (vergelijkend met baan Huldenberg-Leuven of banen die je vaak in de bergen tegenkomt) die soms verhard waren, maar vaak ook niet; veel wandelingen; zalige uitzichten; eerste week slecht gezelschap en weinig slaap op mijn matraske... Ik heb deze nacht op nieuw matras geslapen. Het is 6,8 cm dik en ik raak niet meer de grond met allerlei botten, waardoor ik al veel beter heb kunnen slapen. Toch wel luxe vergeleken met vorige model.

Mijn volgende trip gaat van Melbourne naar Adelaide (kleine 800 km)  zijn, waar ik de eerste 280 km over de Great Ocean Road ga (zie eerdere berichten). Ik ben terug naar een reispartner op zoek. Heb er al een gevonden, maar die kan pas binnen 14 dagen vertrekken door werksituaties. Ik blijf zoeken naar andere substituten en in slechtste geval wacht ik wel 2 weken af... Ik zie wel, gene stress...

Voor de rest mis ik belgie toch al fameus en vooral dan de vrienden en de famillie!! Warme en zonnige groetjes uit Melbourne!!!

06-11-2008 om 03:57 geschreven door Outback Stef  

04-11-2008 om 06:33 geschreven door Outback Stef