Zoals ik in het vorige bericht vertelde zijn we een paar dagen in Broome gebleven om te bekomen van onze lange reis van Pert tot Broome. We hebben ons eigen verwend met een "all you can eat " chinees buffet. Mijn maag is zoveel eten ni meer gewoon, dus heel veel heb ik niet kunnen binnenspelen. Diegenen dat mij wa beter kennen weten natuurlijk dat ik mijn best heb gedaan om toch redelijk veel te eten tot ik bekanst niet meer kan bewegen. Vooral omdat het ons 7 keer meer kostte dan ons normaal avondeten. Dat bestaat meestal uit rijst of pasta met één of andere saus uit een bokaal al dan niet aangevuld met wortellen of een stukske vlees. Smiddags eet ik brood met kaas en hesp en tomaten, nu wel wa beu gegeten, maar dan heb ik tenminste wat groenten binnen. Smorgens eet ik meestal cornflakes met melk. Zoals je kan merken, allemaal redelijk gemakkelijke maaltijden.
In Broome hebben we het bekende Cable Beach, vernoemd naar de eerste onderzeese kabel die er in 1889 aan wal kwam en met Java en Londen verbond. Even in de warme oceaan gezwommen en daarna terug in de hostel gaan schuilen voor de hitte.
Na 3 dagen te hebben gechild hebben we onze reis hervat en dus vertrokken voor de volgende roadtrip, deze keer is de eindbestemming Darwin. Al snel bleek dat er voor ons niet zo veel te bezichtigen viel, omdat de mooiste en beste wegen en national parken enkel met terreinwagens te doorkruisen zijn. Mijn busje kan veel verdragen maar zandwegen en andere onverharde wegen kan het niet aan, dus hebben we moeten passen. We zijn door de Kimberleys (naam van een vriendin in België trouwens) gereden dat een gebied is dat zon 50 keren groter is dan België. We hebben enkel op de snelweg gereden, maar zelf dan was het uitzicht prachtig. In de tot nu toe 24000 km die ik heb overbrugd, was dit het stuk snelweg met het mooiste uitzicht. Een goeie compensatie voor het feit dat we geen andere wegen konden berijden. Na het stadje Kununnarra konden we wel terug wat andere wegen nemen en hebben we toch wat national parken kunnen bezoeken. Eerst een drietal kleintjes: Geikie Gorge NP, Hidden Valley NP en Keep River NP waar we toch weer prachige rotsformaties en andere prachtige uitzichten hebben kunnen bezichtigen. Vanaf dan kwamen we ook in krokodillenterritorium en konden we dus geen verfrissende duik in rivieren of pooltjes meer nemen.
Hierna kwamen we terecht op de snelweg die Adelaide met Darwin (in het midden Alice Springs) verbindt. Het eerste stadje dat we tegenkwamen op de weg naar Darwin was Katherine. Hierin ligt Nitmiluk (Katherine Gorge) National Park waar we de hele dag in hebben rondgewandeld. De dag erna zijn we doorgetrokken naar Kakadoo NP hetgeen het grootste en bekendste NP van Australië is. Vanaf hier is het redelijk vochtig (en nog steeds heet) beginnen te worden, waardoor wandelingen redelijk zwaar werden. Dit heeft ons niet tegengehouden, want dit park had prachtige walks voor ons in petto. We hebben er een waterval bezocht (40 km gravelweg om er te geraken en busje heeft toch beetje veel afgezien) en naar de top geklommen waar we verschillende veilige pooltjes vonden waar ik een verfrissende duik in heb kunnen nemen. We hebben er proberen krokodillen (massaal aanwezig hier) te spotten, maar spijtig genoeg geen enkele gezien. Ik ga in Darwin waarschijnlijk een boottrip doen waar ik er gegarandeerd kan bezichtigen en naart schijnt zelf voederen. In het park hebben we ook verschillende schuiplaatsen van aboriginals (met de bijpassende rotsschilderingen, sommige 20000 jaar oud geschat) bezichtigd, wetlands gezien en zoveel andere mooie landschappen. Het enige grote minpunt aan dit park is de massale aanwezigheid van muggen savonds en smorgens. Dit heb ik in heel mijn leven nog nooit meegemaakt. Van 17 u savonds tot 9 u smorgens zitten er minstens 10 muggen op je lichaam. En als ik dan in mijn busje kruip om te gaan slapen (voorzien van een vliegennet sinds kort) heb ik 2 nachten de jacht moeten openen op een 50 tal muggen, hetgeen, geloof mij, een niet zo aangenaam concert geeft. Dit resulteerde voor mij in een moorduur waar ik toch wel bijna alle muggen heb doodgeklpot met een boek of met mijn handen. Het plafond in mijn busje is hierdoor nu voorzien van een kunstlaagje van dode muggen, al dan niet met bloedvlekken (mijn bloed) omringd. Wanneer ik snachts wakker werd, moest ik beseffen dat op één of andere manier mijn busje terug bezet was door een 20 tal muggen. Ik weet niet hoe ze het doen, maar ik denk dat er ergens toch wel een gaatje verstopt is mijn busje. Of zijn er andere bovennatuurlijke krachten aan het werk?? De muggen waren een ervaring, maar voor één keer een ervaring die niet zo leuk was. Maar zoals ik al vermelde, dit was het enige minpuntje. Na Karjini NP is dit voor mij, voor het moment, het tweede beste NP in Australië.
Nu zitten we in Darwin in een hostel in een muggenloze met airconditioning voorziene kamer (zalig). Vandaag heb ik 4 nieuwe banden laten plaatsen, want mijn oude begonnen toch wel bijna helemaal afgesleten te zijn. De zoektocht hiernaar en het wachten totdat ze mijnen auto behandelden heeft toch een 5 tal uur geduurd.
Kevin (reispartner) vetrekt donderdag naar Signapore en gaat vandaaruit Zuidoost Azië bezoeken. Mijn plan was om even via Alice Springs te rijden om wa maten te bezoeken, maar na ze te hebben gebeld, bleken ze al vetrokken te zijn. Ik ga dus niet de omweg naar Alice maken, maar rechtstreeks naar de oostkust reizen. Ik ben nu op zoek naar een nieuwe reispartner om naar Cairns (noorden oostkust) te reizen. Daar ga ik even noordelijker gaan om het Australische regenwoud te bezoeken en terug in Cairns aangekomen ga ik een dagje raften, een skydive doen (4000 meter uit vlieger springen met parachute en begeleiding natuurlijk, duosprong genoemd) en een drietal dagen zeilen gecombineerd met diepzeeduiken of snorkelen. Dit zijn toch wel avontuulijke activiteiten waar ik al fameus naar aan het uitkijken ben.
In Darwin had ik een berichtje op mijne voicemail van Vincent (maat van in belgië waarmee ik eerste weken heb samengereisd) teruggegvonden. Bleek dat hij ook in Darwin zit. We hebben afgesproken en wat bijgepraat over onze advonturen, we hebben een filmke gaan bezien in de cinema en vandaag zijn we samen banden gaan zoeken, want hij had er ook nodig. Zijn voorbanden hadden echt bijna geen groeven meer, foei foei.
Mijnen baas van de bar waarvoor ik werkte in Alice Springs werkt hier nu in Darwin en daarmee heb ik, als ik nog niet vertrokken ben, donderdag afgesproken.
Ik gaan het hier bij laten, geniet van de photos en tot hoors....
Outback Stef
Ps: hopelijk wordt Anderlecht dit weekend kampioen.
Na een paar dagen in Perth te hebben rondgelopen, hebben ik en 2 kamergenoten van den hostel beslist om 1 dag naar Rottnest Island te trekken. In 1869, toen een Hollandse zeeman dit eilandje ontdekte, beschreef hij het als het aards paradijs. Hij heeft het eiland echter Rottnest (rattennest) genoemd, omdat er volgens hem reuzenratten rondlopen. Hij zag er in werkelijkheid quokkas of kangoeroeratten, kleine neefjes van de wallabys en helemaal geen ratten (zie foto). Was echt wel een eigenaardig beestje moet ik zeggen. We hebben er voor 1 dag een fiets gehuurd die samen met onszelf via een ferrydienst werden afgezet. We hebben die dag een kleine 40 km afgelegd en in de hitte was dit meer dan genoeg. We hebben kei schone stranden bezocht en mooie landschappen gezien. Een geslaagde dag moet ik zeggen. Terug in Perth aangekomen hebben we nog vlug een doucheke gepakt voordat ik en Kevin (Canadees) aan onze roadtrip naar het tropische Broome vertrekken. Die avond zijn we in een klein National park gestopt omdat we dachten dat we de dag erna de afdaling van een riviertje konden doen met een canoo. De dag erna was dan beetje een afknapper want er bleek veel te weinig water in de rivier te zijn. No big deal, dan zijn we direct voortgetrokken naar Nambung NP waar de ozo fantastiche Pinnacles liggen. De Pinnacles zijn duizenden vertikale, in verschillende groottes, rotskes in leemsteen in het midden van de woestijn. Echt wel een bizar zicht en leuk om er een wandelingske te doen.
Van daaruit zijn we via Geraldton doorgetrokken naar Kalbarri NP. De Murchison rivier loopt er door een spectaculaire reeks diepgekleurde kloven voor ze de kust bereikt. Het Nationale park bevat zowel de kloven als de kust. De wegen waren er bijna steeds onverhard (gravelweg), maar echt wel allemaal de moeite waard. We hebben er een 5 u lange wandeling gedaan aan de top van, en in een gorge. Na een 2 tal uur is één van mijn slippers stuk gegaan, wat de overige 3 uur wandeling extreem moeilijk en toch wel redelijk pijnlijkt maakte. Maja, redelijk stoem om zon wandeling op slippers te ondernemen. Vanaf dan echt wel steeds mijn wandelsandalen (tevas) aangedaan voor de verschillende wandelingen.
Daarna zijn we verder naar het noorden getrokken naar een baai die Shark Bay wordt genoemd. Onze eerste stop was Hamelin Pool. Dit is een stukje zee met turquoise-blauw water. Wat deze plaats echter opmerkelijk maakt zijn de stromatolieten. Dit zijn primitieve blauwgroene algen die één van de eerste levensvormen op aarde waren. Dit was echt wel een interessante excursie in de evoultie van deze algen en vooral ook een prachtige kleur van de zee. Hierna hebben we een strand bezocht, Shell Beach genaamd. Dit is een strand gevormd door schelpen. Heel mooi, maar niet aangeraden om op blote voeten te bezoeken, redelijk scherp allemaal!! Daarna zijn we doorgetrokken naar wat het hoogtepunt van Shark Bay moest zijn, naar een plaatsje dat Monkey Mia wordt genoemd. Op deze plaats komen al sinds de jaren 60 dolfijnen naar het strand om te spelen met de mensen. Ze worden hier nu dagelijks 2 keer gevoederd in de morgen en daar komt echt wel massaal veel volk naar kijken. Het was wel leuk om de dolfijnen in de open zee te zien zwemmen, maar ik vind het niet echt goed voor de dolfijnen zelf, omdat ze op deze manieren redelijk tam worden en niet meer in staat zijn om voor hun eigen voedsel te zorgen. We hebben hiervoor een 200 km omgereden en achteraf gezien vonden we dit echt niet de moeite waard.
De volgende stop was echter meer dan de moeite waard. Via Coral Bay zijn we het prachtige Ningaloo reef Marine Park en het Cape Range National Park binnengereden. Daar hebben we een drietal dagen op het strand gelegen. Ik heb er in een stadje een snorkelkit (Exmouth) gekocht en het is echt zijn geld waard. Nooit heb ik zon mooie planten en vissen in de zee gezien. Van minuscule tot half meter lange in alle verschillende kleuren vissen die gewoon rond je verder zwemmen alsof je niet eens aanwezig bent. Je kan er ook de reuzachtige, maar ongevaarlijke, walvishaaien zien, maar ik heb niet het geluk gehad om deze gigantsiche planktonetende vissen te spotten. Het was een kei leuke ervaring en ik heb er een bruine rug aan over gehouden. De snorkelkit gaat nog van pas komen, want aan de oostkost ligt het Great Barrier Reef, want nog meer de moeite blijkt te zijn... Afwachten maar dus. Spijtig genoeg heb ik van mijn snorkelavontuur geen fotos kunnen maken, maar geloof mij, het was magisch mooi...
Na het lui strandliggen waren we klaar voor het grote avontuur. Hiervoor zijn we inlands verdergerezen naar Karjini National park wat misschien tot nu toe het hoogtepunt is van mijn nu al 7 maand durende reis. Dit park is bekend om zijn vele Gorges met steeds mogelijke zwemmogelijkheden in de vele rivieren en pools. We hebben er 4 dagen besteed en hebben er prachtige uitzichten gezien van de verschillende gorges. Meer dan de moeite waard waren ook de vele wandelingen die we gedaan hebben in de verschillende gorges. Soms waren het redelijk eenvoudige wandelingen, maar meestal waren het wandelingen waar het niveau en gevaar toch wel hoog lag. Dit avontuur vond ik echt wel super leuk, we hebben de rivier gevolgd via smalle rotsformaties, van rotsen gedoken waar het water verschillende meters diep was en via touwen afgedaald naar lager gelegen pools van de gorge. De verschillende pools waar we in hebben gezwommen (Spa Pool, Kermit Pool, Harmelin Pool,...) waren steeds een meer dan welgekomen verfrissing, daar het toch wel eind de 30 graden was gedurende de dag. Aan deze 4 dagen heb ik pijn aan mijn arm- en buikspieren, maar vooral een fantastsiche ervaring, overgehouden.
Na dit groot avontuur zijn we via een 150 km onverharde gravelweg (omweg) doorgetrokken naar Chichester NP. Mijn busje heeft gigantisch afgezien. Mijne motor stond steeds redelijk heet en mijn banden hebben het ook gevoeld. In Chichester aangekomen bleek het niet echt de moeite waard te zijn, maar ja, het kan niet altijd feest zijn. Hierna zijn we via een nog eens 50 km lange gravelweg terug op de noorderlijke snelweg geraakt en zijn dan in 2 dagen naar Broome doorgerezen. Snachts was het er al aan te voelen dat we in meer tropische gebieden aan het komen waren. Het duurde toch altijd wel even voordat het buske afgekoeld was en beslaapbaar was. Kevin slaapt steeds in zijn tent wat ik echt wel de max vind. Gans het buske voor mijn eigen zorgt ervoor dat ik toch al iets meer nachtrust heb.
Nu zijn we in Broome aangekomen en we hebben de roadtrip in 20 dagen en 4600 km beëindigd. We zitten nu in een leuk hostelleke in Broome met een klein zwembad met strandstoelen en palmbomen waartussen een paar hangmatten hangen. Echt wel leuk relax plaatsje om even tot ons effen te komen. Overmorgen vetrekken we dan weer op de volgende roadtrip naar het noordelijke Darwin. Ik heb 5 l koelvloeistof gekocht voor mijn buske en een bandenspecialist gaf me groen licht om tot Darwin te wachten om mijn banden te vervangen. Vanaf nu zijn er krokodillen in de rivieren, waardoor een verfrissing moeilijker en gevaarlijker wordt. Spijtig, want het gaat nog warmer worden dan het hier nu in Broome (eind de 30 begin 40 graden en het is hier herfst) is. Het wordt dus zweten geblazen....
Het laatse stuk naar Perth was echt wel de moeite waard. In grote lijnen zijn we via Esperance-Albany-Denmark-Walpole-Pemberton-Margareth River-Busselton en Freemantle gepasseerd. We hebben hier een 6 tal dagen over gedaan en ik kan deze 6 dagen in een paar woorden samenvatten. Eerst fantastische stranden, dan gigantische bomen en dan terug fantastische stranden.
Op een weg van een 500 tal km hebben we echt zoveel verschillende soorten stranden gezien. Witte zandstranden met verschillende diktes van zand elke keer, stranden omringd door rotsen, stranden omringd door groene heuvels. Geloof mij, ik heb in die paar dagen de, tot nu toe voor mij, mooiste stranden uit mijn leven gezien. Stuk voor stuk magisch en bijna steeds verlaten, spijtig dat het gezelschap tegenviel, maar da maakte toen echt niet meer uit als je al die uitzichten in je opneemt. In een mooi National Park ten oosten van Esperance, Cape Le Grand genaamd, zijn we samen met 2 Koreanen, 1 Zweed en andere Francaise aan een 300 m hoge klim gestart van de Frenchman Peak. De laatste 200 m waren echt redelijk heftig en moeilijk te beklimmen waardoor de 2 Franse meisjes ironisch gezien als enige de Frenchman Peak niet hebben beklommen. Het uitzicht daar boven is echt 1 van de hoogtepunten geweest van de tot nu toe al 6 maanden (amai de tijd vliegt) durende reis. Echt prachtig!! Een uitzicht over heel de omgeving: andere bergen, kei veel verschillende baaien met mooie stranden, groene vlaktes, bossen,... De fotos kunnen het niet perfect aantonen, maar het was echt wel toppie (letterlijk en figuurlijk dan)!!
Na de mooie stranden kwamen we in een gigantsich bos terecht met nog gigantischere bomen Ik heb er voor de tweede keer (eerste keer in Tasmanie) een Tree Top Walk gedaan, maar volgens mij was de stelling die tussen de bomen gebouwd was nog een paar meter hoger dan de eerste ervaring. Het resulteerde weer in prachtige uitzichten. Een 100 km verder in Pemberton heb ik er 2 bomen beklommen. De eerste was 60 m, de tweede 68 m. Je geraakt er via metalen staven die in de bomen zijn geplaatst. Redelijk veilig maar dat maakte het niet minder spannend. Mijn fantastische reispartner heeft raar maar waar gepast voor de zoveelste keer. Het uitzicht dat ik boven te zien kreeg was echt verbluffend. Een uitzicht over heel het bos en in den tweede boom was de zon aan het ondergaan wat het allemaal nog specialer maakte.
Daarna zijn we doorgereisd naar Margareth River dat bekent staat voor haar wijn en goeie surfstranden. We hadden echt wel geluk want er was juist een internationale surfwedstrijd aan de gang. Voor een luttele 5$ zijn we binnengemogen en hebben we voor de eerste keer int echt goeie surfers aan het werk gezien. Leuke ervaring dus!!
De dag erna zijn we doorgetrokken naar Freemantle (Freo). Dit bleek echt een kei sympathiek, multicultureel klein stadje te zijn. Een wandeling door de stad gemaakt, een leuke zondagmarkt bezocht en een namiddag aan het strand doorgebracht, waar ik mijn tweede Engelstalige boek heb uitgelezen. Wie graag crimestories leest moet zeker Michael Connely is onder de loep nemen, echt goeie spannende schrijfstijl.
Savonds zijn we dan in Perth aangekomen waar we na de rekeningen te hebben gemaakt afscheid van elkaar hebben genomen. Heel merkwaardig was het afscheid niet moeilijk voor mij! Buiten de al bekende karakteristieken van haar was ze niet echt hulpvaardig in het koken, het verhuizen van al de spullen om te kunnen slapen en noem maar op. We hebben 2 weken samen gereisd en ik heb een 5300 km afgelegd. Nu zit ik al voor de 2 de dag in het centrum van Perth. Gisteren op zoek gegaan naar een mechanicien voor een onderhoud en morgen vroeg mag ik hem/zij binenbrengen. Vandaag mijne was gedaan en nu toch al een paar uur mijnen blog aan het updaten. In mijn kamer zitten 2 neige kerels (Canadees en Engelsman) en hoorde dat de Canadees net ne wagen heeft gehuurd om dezelfde weg als mij naar het noordwesten af te leggen. Ik zei dat het spijtig was, omdat ik naar iemand zocht om mee verder te reizen. Gelukkig had hij nog niks betaald en zag hij het volledig zitten om met mij verder te reizen. Vrijdag morgen vertrekken we. Het plan van de eerste 2 dagen is eerst een klein eilandje te bezoeken ten westen van Perth, Rottnest Island genoemd, dat met de fiets gemakkelijk in 1 dag kan bezocht worden. De dag erna gaan we ten noorden van Perth een kajaktocht doen in een rivier waar meer water in loopt dan in onze Lesse. Ik zie het al volledig zitten..
Voila, in enen dag 4 verhalen op mijnen blog. Ik heb er eindelijk mijnen tijd is voor kunnen nemen, daarmee. Geniet van de photos en tot hoors!!
Na onze driedaagse in Flinders National Parks kwam het saaiste stuk weg van heel Australie, namelijk een ongeveer 2000 km lange weg waar er nauwelijks iets te beleven valt. Slechts om de 100-200 km een klein stadje dat meestal niet veel meer was dan een klein tankstation. De wegen zijn redelijk saai, bijna steeds rechtdoor en uitzichten die heel lang hetzelfde bleven. Deze weg wordt de Nullarbor genoemd en toen deze in de jaren 60 helemaal werd doorkruisd, kwam je sowieso in de krant terecht. Ik ben nog steeds aan het wachten op een antwoord van Het Laatste Nieuws en Het Nieuwsblad, maar ik vrees dat er iets is misgelopen met hun correspondentie.
De dag voor we aan de grens van Zuid naar West Australie zaten, hoorden we dat er weer een quarantaine was en dat alle groenten en fruit verboden waren om over de grens te brengen. Die avond hebben we dus een gigantische groenten-en fruitsla gemaakt waar we savonds, en de dag erna smorgens en smiddags hebben van gegeten, met als resultaat dat we niks hebben moeten wegsmijten. Na de grens hebben we eindelijk een paar mooie uitzichten gezien van rotsen aan de zee, ruines in de duinen en al meer diverse uitzichten. We zijn dan wel nog op een stuk weg geraakt dat voor 146,6km lang rechtdoor loopt en geloof mij, er was ni enen bocht op dieje weg en daarom ook bekend als het langste stuk rechte weg in Australie. Na de Nullarbor te hebben doorkruisd hebben we beslist om niet de korte weg naar Perth te kiezen. In het zuidwesten bleken er echt kei veel stadjes te zijn die de moeite waard waren.
Onze eerste stop was in Kalgoorlie-Boulder, hetgeen de rijkste mijnstad is van Australie. Daar hebben we de super Pit bezochtm, hetgeen een gigantisch nog werkende mijn is, echt ongelooflijk hoe diep dat die aan het graven zijn (zie photo). In het centrun daar waren er een paar merkwaardige gebouwen met een soort victoriaans kantje. We hebben daar ook "The Royal Flying Doctor Service" bezocht, hetgeen een tiental jaar na de uitvinding van het vliegmachine is opgericht om zieke of gewonde mensen die op grote afstand van een stad wonen te verzorgen. Het was een klein museumtje en ik vond het wel interessant om daar even rond te lopen.
De tweede stop was Wave Rock, hetgeen een 400 km lange omweg betekende naar de daarop volgende stop, Esperance. Deze waverock is zoals de naam het uitdrukt een rotsformatie in de vorm van een gigantische golf, echt merkwaardig!! Daar hebben we een paar kleine wandelingen gedaan op de rots en errond waar we echt weer prachtige uitzichten hebben gezien.
Het vervolg kan je in het volgende verhaal lezen waar ik van Esperance tot Perth ben gereden langs de ó zo mooie stranden van het zuidwesten...
Na een lange zoektocht had ik eindelijk iemand gevonden om mee naar Perth te reizen. Ik kwam terecht op een berichtje in één van de hostels waar ik aan het rondzoeken was en daarop was er de vraag van een 23 jarige francaise voor een lift tot in Perth. Ik heb haar een belleke gegeven en we hebben afgesproken en zelfs al bleek het geen top reispartner te zijn, besliste ik maar niet kieskeurig te zijn, anders kon ik nog een week in Adelaide blijven ronddolen. We hadden beslist om eerst een paar dagen via de Flinders Ranges te passeren, omdat dat één van de mooiste National Parken van Australie blijkt te zijn. Dat ligt op een 300 km ten noorden van Adelaide en na overleg met het informatiecentrum daar beslisten we om er 3 dagen rond te trekken.
Het bekendste punt in dat park was de Wilpena Pound en dat is, vanuit de lucht gezien, een gigantisch natuurlijk amfitheater. Het is een groene vlakte met bomen en planten dat helemaal omringd is door bergen, waardoor het echt lijkt dat het een gigantisch amfitheater is. Photos uit de lucht hebben we niet kunnen trekken, maar we hebben er wel een paar fantastische wandelingen ondernomen. 1 ervan heeft ons naar het midden van het amfitheater geleid, zodat we alle bergen rondom ons konden zien. Te vergelijken met een gladiator die in het midden van zijn collosseum staat, maar dan net iets minder spannend en gevaarlijk denk ik. De tweede wandeling was een 3 u lange zware klim (al 3 maand niets van zware wandelingen ondernomen dus terug even aanpassen) die ons naar de top van één van de omringende bergen leidde, met als resultaat dat we heel het dal van het amfitheater konden bezichtigen alsook de andere omringende bergen, echt prachtig uitzicht, amai. Buiten deze twee wandelingen hebben we ook nog kleine wandelingskes gedaan, waar we rockwalibbis (kleine kangoeroes) hebben gezien, redelijk degoutante spinnen, mooie bomen, rotsschilderingen van aboriginals en nog andere fantastische bergen hebben kunnen bewonderen. Hopelijk kunnen jullie genieten van de photos die ik er heb bijgezet.
Na paar dagen bleek al snel dat mijn reispartner een redelijk saai, preuts en onavontuurlijk geval was. Snachts gebeurde het dat ze in hare slaap zelf aan het praten was en tot in het ergere geval aan het roepen was. En voor de rest ben ik niet zeker dat ze veel vrienden heeft thuis want ze spreekt constant tegen haar eigen wat toch wel redelijk op mijn zenuwen werkte. Mabon, de reis naar Perth was nog lang dus ik deed mijn best om er mee overweg te kunnen.
De dag erna begon dan de lange trip naar het westelijke Perth. Zie volgende verhaal....
terugkeer naar Adelaide + 5 daagse Kangaroo Island
Bonjorno todo el mondo,
na 3 maanden terug op de weg zijn was toch wel eventjes terug aanpassen. Terug in het busje slapen, koken en veel rijden. Ik zag het volledig zitten. De terugweg naar Adelaide is redelijk vlotjes verlopen. Ik heb in 3 dagen 1500 km gereden. Het enige dat me wat dwars lag was het benzineverbruik dat van gemiddeld 13 liter/ 100 km naar een 20 liter / 100 km is gestegen en dat dringend moet nagekeken worden. Bijgevolg heb ik dus zo veel mogelijk op LPG proberen te rijden. Vele goedkoper, maar om de 250-300 km is het dan wel tanken geroepen. Het rare is dat ik nu wel minder verbruik als ik op LPG rijdt. Mja, ik denk dat ik nen auto nooit helemaal ga begrijpen he... Ma das wel goed want heb vanaf dan toch 95% van de tijd op gas gereden. In Adelaide aangekomen ben ik direct op zoektocht getrokken naar reispartners om naar Perth te trekken. Eerste nacht had ik beslist om in een hostel te overnachten en ben daar 2 Belgen tegengekomen (ene dat ook handelsingenieur is) waar ik paar pinten mee ben gaan drinken int stad. De dag erna volop op internet berichtjes geplaatst om iemand te vinden om mee verder te reizen. Ik wou niet nog een nacht betalen in den hostel en ben dan een nachtje aant strand gaan kamperen. Geen parkeerverbod dus echt wel ideaal voor int stad. De dag erna nog geen response gehad op mijn annoncekes dus had ik beslist om Kangoroo Island (KI) een bezoekje te brengen. Dat is een klein eilandje ten zuiden van Adelaide dat zon 5 kere kleiner is dan ons landje, dus toch al een serieus eiland eigenlijk. Het gedacht was dat ik dan als ik terug ben wel paar antwoorden zal hebben op mijn berichtjes op forums op het internet en KI is, van horen zeggen, een prachtig onaangetast stukje natuur waar je veel wilde dieren, planten en stranden kunt zien. Niet te missen dus.
Ik heb die dag dan omstreeks 16 u de ferry genomen naar Kangoroo Island, hetgeen een bootreisje betekent van slechts 45 minuten. Toen ik naar Tasmanie ben gegaan was de reis 12 u. De prijs daarentegen was bijna hetzelfde! Maar na 3 maanden in de woestijn te hebben geleefd, kon ik wel nog eens wat beweging gebruiken.
De eerste nacht ginder heb ik wat inkopen gedaan en heb ik me een leuk kampeerplaatsje gevonden in het oosten van het eiland. Na 30 km onverharde weg te hebben afgelegd was ik eindelijk aangekomen. Leuk plaatsje in het bos dichtbij een riviertje.
De dag erna ben ik naar het noorden gereisd en heb ik er een 4 tal leuke strandjes bezocht. Op het eerste strand zat er een jeep vast in de zee die een boot uit het water wou trekken, echt wel grappig zicht, echter minder grappig voor hen natuurlijk. Op het derde strand heb ik een 6 tal peilkanen gezien. De grootste was de rest aan het pesten door hen constant te kloppen met zijnen bek. Hun manier om te tonen wie de leiding heeft denk ik... Die avond heb ik me terug een campingplaatsje gezocht. Deze keer in een national park dichtbij het strand. Op de weg daarheen heb ik de tot nu voor mij grootste kangoeroe tegengekomen. Op de camping aangekomen heb ik twee oudere Australische koppels tegengekomen waar ik de hele avond leuke gesprekken mee heb gehad. De volgende dag ben ik naar het zuiden getrokken waar het bekende Flinders Chase National Park ligt. Daar heb ik een paar wandelingskes ondernomen. Op de tweede wandeling ben ik twee leuke meisjes tegengekomen op het strand. Karen komt van Canada en Amelie komt van Duitsland. Ze hadden ongeveer hetzelfde gezien als ik op KI en na wat gepraat te hebben op het strand hebben ze voorgesteld om de rest van de reis samen te doen. Alleen is maar alleen, dus heb geen seconde getwijfeld. Die avond op ne camping blijven slapen waar er een zalig doucheke op mij wachtte. Savonds hebben ze mij een nieuw kaartspel geleerd en dat hebben we tot 23 u gespeeld. De dag erna was het hoogtepunt van de reis. We hebben de alombekende Remarkable Rocks bezocht, hetgeen rotsen zijn in de meest ongelooflijk rare vormen (zie fotos). Daarna hebben we de Admiral Arch bezocht waar er kei veel wilde zeehonden te zien waren. Ene wou ons waar voor ons geld geven en heeft er heel de tijd kunstjes voor ons gedaan, echt wel de moeite. Daarna zijn we terug meer naar het oosten getrokken en hebben we Little Sahara bezocht. Dit is een plaatsje waar er een km lang zandheuvels liggen. We konden er sandboards huren en hebben er (geprobeerd) te sandboarden. Karen kon er het beste mee overweg en ze zei ons dat het best wel op snowboarden lijkt. Amelie was iets minder avontuurlijk en is alleen al zittend (zoals op een slee) naar beneden gegleden. Ook wel best leuk. Ma moeilijk dat da was en snel dat da ging!! Na een paar meters lag ik meestal toch wel met mijn gezicht plat in het zand. Echt wel super leuk, maar na een 15 tal keer de berg terug zijn opgelopen, konden mijn beenspieren het niet meer aan. De meiden waren al iets langer afgehaakt en dan zijn we maar voortgegaan. Maar het was echt wel een kei leuke ervaring. Daarna naar het beginpunt van de reis getrokken en in een hostel overnacht, waar we al het zand (dat overal is gekropen bij het vallen) van ons hebben kunnen afwassen. Na het eten zijn we naar het strand getrokken waar we kleine pinguins zouden kunnen tegenkomen. Pillamp op mijne kop met de meisjes naar het strand getrokken. Na kwartier gezocht te hebben hadden we er gevonden in een paar struiken. Ik heb er met mijn pillamp op geschenen en ze bleken het niet zo plezant te vinden, want ze maakten een afschuwelijk geluid. Moeilijk te beschrijven, maar ik zou zeggen dat het een soort gekrijs was. We zijn dan maar gestopt, want ik wou hun nachtrust niet nog verder verstoren. De dag erna was een stranddag. Beetje gezond, beetje gezwommen, beetje gevoetbald (de Canadese was er nog goed in ook), beetje gefrisbeed en nog een beetje gezond. Relaxen dus!! Daarna in de vroege avond de ferry teruggenomen naar Adelaide. Daar aangekomen heb ik afscheid genomen van de 2 meiden. Hun plannen lagen spijtig genoeg compleet anders dan de mijne. De zoektocht naar een reispartner werd dus vervolgd... zie verder
Ik besef dat het veel te lang geleden is dat ik van mezelf iets laten horen heb. Sommige zullen zich afvragen of ik wel nog leef en misschien denken dat ik verdonken, verdampt of gebeten ben door een dodelijke slang. Maak je maar geen zorgen, alles is op enkele details tip top in orde hier.
Ik heb in totaal 9 weken gewerkt in de bar en nu heb ik toch terug wat geld om te kunnen doorreizen. In het hotel waren er vaak Hollanders en Fransen waardoor ik mijn Frans en Nederlands toch nog een beetje kon onderhouden. Mijn collega's en bazen waren hierdoor vaak onder den indruk en vooral mijn bazen apprecieerden dit enorm. Oudere Fransen en Hollanders spreken immers niet zo graag Engels en als ze het dan toch proberen snap ik er meestal niet veel van... De laatste weken waren echt zwaar werken en ik had kei veel verantwoordelijkheid, leuk, maar ook bijkomende stress natuurlijk. De reden hiervan was dat 2 vaste wekers 2 weken naar Fiji zijn vertrokken (het koppel waar ik bij inwoon). Hierdoor heb ik in de laatste maand de volle 2 dagen vij gehad. Redelijk vermoeiend, geloof mij. En als dit dan niet genoeg was, combineerde ik dat met bijna dagelijks de bloemekes buitenzetten en de bijhorende pintjes. Toen ik een anderhalve week geleden dan stopte met werken was ik echt wel afgepeigerd, amai!!! Ik heb hier in Alice Springs via ne goeie maat (didgiroospeler) Annies Place leren kennen en dit is een relaxt hostelleke kei dicht bij mijn werk waar er ook nen bar is. Normaal mag je er na 21 u niet meer binnen, maar omdat we alle serveesters daar kennen was dit natuurlijk geen probleem. Dankzij deze kennissen kregen we dan ook relatief goedkoop bier. 9 dollar voor een kan (jug) ipv 12 dollar. Dit komt uit op een 4.5 euro voor 1.2 liter. Valt goed mee als je het vergelijkt met andere plaatsen hier in de buurt.Via dit bijna dagelijkse bezoek aan den hostel heb ik echt wel kei veel leuke mensen leren kennen; veel Duitsers, veel Ieren en Engelsen, paar Hollanders, paar Fransen, een Zuid- Afrikaanse, noem maar op. Sommigen daarvan zijn echt wel goeie maten geworden, hetgeen mijn vertrek hier toch wa moeilijker maakt. Maar ja, das het leven van nen backpacker en deze gedachte wordt natuurlijk getroost door al de maten en famillie die in Belgieland "op mij wachten".
Twee weken geleden kreeg ik kei leuk bezoek van een vriendin uit Leuven (Shana), vergezeld door een andere vriendin (Daphne) die ik tot dan nog niet kende. Ze verbleven in Annies Place en in de week dat ze hier waren heb ik elke dag met hun doorgebracht. Echt 2 toffe, grappige meiden waardoor het een super leuke week was voor mij. Soms verspreekten ze zich wel omdat ze het niet meer gewend waren dat er iemand Nederlands verstaat in hun gezelschap. Verleden week zijn ze vertrokken en heb ik weer afscheid moeten nemen van 2 vrienden, moeilijk maar ja...
Laatste 2 weken is gebleken dat mijn gezondheid toch wat achteruit is gegaan. Ik ben in 5 maand 10 kg vermagerd en dit gecombineerd met veel werken, ongezond eten, veel drank en te weinig water en te veel uitgaan en dit allemaal in soms extreem ongezonde temperaturen. Enen avond toen ik uitging met Shana en Daphne is me dat alles fataal geweest. Ik voelde me al heel de dag wa slapkes en het was zo doef (laf) buiten. Op de plaats waar we uitgingen had den uitbater zijn slang (kleine python) mee. Wij zaten te kijken hoe andere mensen de slang rond hunne nek en in hun handen namen, echt wel spannend. Met een tiental man aan het kijken koos dieje gast in ene keer mij eruit om hetzelfde te doen. Eerst een beetje terughoudend, maar ik wou dat gevoel toch ook eens ervaren... Het baasje van de slang laat de slang zich rond mijne nek nestelen en in 1 hand had ik de staart en in mijn ander hand had ik de kop vast. Echt wel raar gevoel, maar echt bang was ik niet denk ik. Na 3 minuten begon het ineens heel hard te draaien in mijne kop en toen zei ik aan den uitbater dat hij zijn slang moest overnemen omdat ik me echt niet zo wel voelde. Nog geen seconde nadat hij de slang vasthad zakte ik ineen op de grond. Shana zag dat ik aan het beven was voor ik viel en nadat ik viel waren mijn ogen aan het trillen. Ik ben een 4-5tal seconden buiten westen geweest en nadat ik bij bewustzijn kwam was mijn eerste woord "Hello" zoals Borat het zo goed kan uitdrukken. Da was echt wel kei raar zenne, want da was nog nooit voorgevallen eerder in mijn leven. Na het incident heb ik ene liter ijswater gedronken en daarna begon er toch terug wa kleur in mijn gezicht te komen. Lieve Shana was dan zo goed om mij met mijn busje naar huis te doen en de nacht bij mij door te brengen om er zeker van te zijn dak in orde was. Als je dit leest Shana nog eens nen dikke merci he. De dag erna ben ik naar het ziekenhuis gegaan om wa onderzoeken te laten doen op mij, omdat we toch wat ongerust waren over mijn gezondheid. Na 3 u wachten was het eindelijk aan mijn beurt en hebben ze allerhande testen gedaan op mij. Resulaat = zo gezond als het maar kan zijn. Dus hebben ze het maar op heatstroke gehouden. Nederlands gaat echt acheruit want ik kan er geen vertaling op vinden, maar ja, wij hebben dan ook ni veel last van de hitte natuurlijk.
Laatste 2 weken ben ik al 2 keer 2 dagen gaan kamperen met maten van hier. Dan heb eindelijk wat natuur gezien van dingen rondom Alice Springs. Ik heb nu toch al redelijk veel gezien van de West Mac Donnel Ranges hetgeen het grootste National park hier in de buurt is. Ik heb er zalige Gorges (cfr Gorge du Verdun) gezien, mooie wandelingen gedaan, in waterholes gezwommen waar we 1 van de top 3 van de gevaarlijkste slangen van de wereld zijn tegengekomen. We waren aan het zwemmen in Redbank Gorge waar we van de ene waterhole naar de andere konden klauteren. Allemaal redelijk avontuurlijk want het water was redelijk troebel zodat je niet weet of je er kan staan en de rotsen waren kei glibberig. Na de eerste waterhole zagen we een slang die in het water was gedonderd en die terug op de rotsen wouden klimmen. Redelijk dunne slang, maar door onze lokale maat gedefinieerd tot King Brown en echt wel kei gevaarlijk. Op de plaats waar we waren zou het echt zon 3 u duren voor er hulp daar kon zijn, want er was geen bereik en het was op een uur stappen van de wagen waar we aant zwemmen waren. We heben dan toch maar wijselijk een half u gewacht en toen we terug gingen was de slang gelukkig weg. Verdronken of op de rots, wie zal het weten... Over 2 uurtjes vertrek ik weer op een tweedaagse camping, deze keer is mijn busje terug van de partij, want diene heeft het toch ook al een paar keer laten afweten hier. De eerste keer was er zoals jullie hebben kunnen lezen iets mis met de waterpomp. Da hebben ze een maand na dat ik hier was pas kunnen repareren en heeft me 400 euro gekost. Verleden week was ik zo goed als klaar om door te reizen wanneer plots iets mis bleek te zijn met mijn koppeling. Maten van in Annies kenden veel van auto's en er waren 2 mogelijkheden, een goedkope en een heel dure. 200-300 euro of 1000-1250 euro. Bang afwachten bij de mecanicien bleek het gelukkig de eerste optie te zijn. Er was een lek in het hydraulisch systeem van de koppeling en er moest een klein stukje vervangen worden. Het koste mij iets meer dan 200 euro. Begint toch al wat te tellen allemaal. Ik heb meer dan een maand geleden ook nog eens mijn zoveelste boete gekregen; deze keer doordat ik mijne gordel ni aanhad nog eens meer dan 200 euro boete, even balen dus. Ik vertrek nu woensdag, na het kamperen, met een vriendin van den hostel waar ik zo vaak ben, op roadtrip naar Adelaide en dan verder naar Perth --> Broome --> Darwin. Ze is een 27 jarige Zuid-Afrikaanse, altijd vrolijke vrouw en ik hoop dat ze wat meevalt. Het ziet er alleszins een kei toffe uit. Ze is hier een maand tour gids geweest en weet bijgevolg veel over kamperen, hetgeen ook goed meegenomen is natuurlijk. Het is echt wel spannend om eindelijk de weg op te gaan...
Veel fotos heb ik deze keer niet. Er zijn er paar bij van feestjes en het kamperen. Woensdag begint het echte reizen weer en ga ik toch proberen om mijnen blog vaker te updaten, want heb al dreigbrieven gehad van maten dat als ik ni vaker op mijnen blog schrijf dat ze mij van hunnen vriendenlijst zouden schrappen. Ni schoon maja, tis ginder crisis enzo dus ik snap het wel een beetje zenne .
Eindelijk nog wat nieuws: Coober Peddy - Uluru - Kings Canyon - Alice Springs
Hey mates,
het is alweer een tijdje geleden dat ik jullie een update heb gegeven van mijn avonturen in kangoeroeland. Bij deze is dat ook weer al rechtgezet...
Na genoten te hebben van de wijnregio rond Adelaide zijn we doorgetrokken naar het centraal gedeelte van dit gigantische land, ook wel den Outback genoemd (cfr outback Stef). Onze eerste grote stop was Coober Pedy, bekend om zijn ondergrondse wereld. We hebben er 2 dagen overnacht in een ondergrondse kamer (hostel) en het deed echt zo ongelooflijk veel deugd om, ten eerste in een bed te kunnen slapen en ten tweede dit te kunnen doen in een koele ruimte, echt zalig als er buiten temperaturen zijn tussen de 35 en 40 graden celsius en het snachts ni echt veel afkoeld... Hier hebben we overdag echt merkwaardige dingen gezien, van ondergrondse kerken en huizen, tot een golfbaan midden in de woestijn, echt raar, maar wel interessant om het eens gezien te hebben, We hebben er ook een oude mijn bezocht en we hebben een rondrit gedaan naar "The Breakaways" waar er midden in de woestijn zalige heuvels te zien waren in kleuren gaande van oranje tot bruin, zwart en wit. Hier zijn ook verschillende films opgenomen (bv: Mad Max 3 en Pitch Black). Hier hebben we ook een paar kms gezien van de 5000 km lange "dog fence" dat de schapen en koeien moeten beschermen voor de dingos (wilde honden). In het midden van deze trip is het spijtig genoeg beginnen regenen. De gevolgen hiervan kan je zien op 1 van de fotos waar de Van helemaal oranje gekleurd is. De 20 km na de regen waren echt schrikwekkend; duizenden steentjes en kei veel zand opspattend naar alle kanten onder, voor, achter en zijkant van het busje. Ik was echt opgelucht als we terug op de verharde weg waren.
De dag erna zouden we in 1 ruk doortrekken naar "The Red Centre" waar 3 fantastische zaken te bezichtigen zijn, nl: Uluru (Ayers Rock), Katja Tjutja (Olgas) en Kings Canyon. Op weg naar Uluru had ik al snel door dat er iets ernstigs scheelde aan de wagen. Om de 100 km moest ik het koelwater vullen omdat dit al ver onder het minimum geledigd was. Juist voor de grens van Northern Territory hebben we een gigantische controle gehad van de politie. Na eerst onze papieren te hebben gecheckt hebben ze elke rugzak en plaatsje in het busje gecheckt op drugs en dieren die we zouden willen ipmorteren. Ik wist dat ik niets te verstoppen had, maar het was toch even schrikken als er 4 flikken de wagen onder handen nemen. Alles was clean dus we konden verderrijden... Na een rit van meer dan 600 km en dus een 6 tal stops om het water bij te vullen waren we dan toch aangekomen aan Uluru waar we van op een paar km afstand al een paar zalige fotos hebben kunnen trekken. Dan zijn we doorgereden naar Yulara resort waar er kampeerplaatsen beschikbaar waren. Moe maar wel excited om wat we dag erna zouden zien: Uluru!! Uluru is een reusachtige rotsformatie die in het midden van australie ligt. Voor de lokale aboriginals is Uluru een belangrijke religieuze plaats. De rots is verbonden met hun mythologie, de Tjukurpa, ook bekend als de Droomtijd. Alle facetten van de rots hebben een bepaalde betekenis en zijn met elkaar verbonden via de mythologie in de Tjukurpa. Bepaalde scheuren in de rots zijn voor de aboriginals de overblijfselen van een strijd tussen 2 mythologische wezens uit de Droomtijd. De meeste toeristen bezoeken de rots bij zonsopgang of bij zonsondergang. Door de steeds verschillende invalshoeken van het licht lijkt de rots van kleur te veranderen van geel tot donkerbruin. Genoeg geschiedenis; de dag nadat we aankwamen, zaterdag, zijn we (eerst naar de enige mechanicien op 400 km afstand gegaan en blijkt dat ze pas maandag terug open zijn) rond de rots gewandeld, Dit is een iets meer dan 10 km lange wandeling die we in meer dan 4 hebben beeindigd. Echt opt gemakske gedaan en het was echt prachtig, de fotos zullen jullie wel overtuigen denk ik.
De dag erna hebben we beslist om naar de Olgas te trekken (tweede bezienswaardigheid in het rode centrum) samen met een 7 tal Hollanders. Daar hebben we een 7 km lange wandeling gedaan, maar daar het bij Uluru steeds plat was, was het bij de Olgas een iets moeilijkere wandeling. Het uitzicht stond mezelf meer aan dan Uluru. Zie naar de fotos na de groepsfoto met de Hollanders. Daarna een frisse duik genomen in het zwembad van de camping, echt zalig. Na deze verfrissing besloot Sofie om verder te reizen met de Hollanders. De laatste week samen was niet echt gezellig meer, dus ik denk dat het wel beter was zo... Terug op mijn eigen heb ik beslist om die avond een kameeltocht te maken bij zonsondergang rond Uluru. Veel bejaarde vrouwen die zich hebben ingeschreven, maar dat verandere niets aan de kei leuke ervaring die ik heb gehad met de kameel. Echt wel leuke beestjes en redelijk slim naar het schijnt. Mijn kameel heette Walter en de gids zei me dat ik moest oppassen omdat Walter wel eens zou kunnen bijten. Gelukkig heeft hij dat niet gedaan. Na de leuke tocht hebben we kei lekkere hapjes en een koel biertje gekregen. Ik wist niet eens dat dit in de prijs begrepen was dus het was meer dan NICE om dit te mogen consumeren. Daarna terug naar de camping gereden waar ik 2 leuke Fransen en 2 leuke Engelsen heb leren kennen. Ze hadden alle 4 al kei veel gebackpackt in heel de wereld em het was kei interessant om met hen te praten. De dag erna (maandag) ben ik naar de garage getrokken om te zien wat er met de auto scheelde. Ze hadden geen tijd voor mij vandaag en ik moest dinsdag terugkomen. Die dag 2 leuke franse meiden en 1 leuke duitse meid leren kennen die ook problemen hebben met hun busje. Heel de dag mee gepraat en dan hebben ze beslist om verder te rijden en in Adelaide hun busje proberen te verkopen. Maar het was echt leuke namiddag... Die avond terug met de Fransen en Engelsen wat biertjes gedronken en nog wa bijgepraat en dan gaan slapen zodat ik vroeg naar de gargage kon. De mechanicien belde mij al snel met slecht nieuws, nl dat mijn waterpomp naar de kl*ten is en dat zij dat niet konden repareren en dat het beste dat ik kon doen is om naar Alice Springs (dichtsbijzijnde grote stad) te rijden en daar naar het adres te rijden dat ze mij hebben gegeven.hebben, Toen heb ik toch beslist om met de 2 Fransen (Romain en Lore) naar Kings Canyon te rijden. Ik was hier nu toch en het zou echt zonde zijn geweest om dit over te slagen... Ze rijden maar 80 per uur om naft op te sparen en da is perfect om mijne motor niet te overhitten. Het was 300 km verwijderd van Uluru en ik heb dus maar 2 keer water moeten bijvullen. Het was al 16 u en er is een 6 km lange wandeling daar, maar dat achtten we iets te lang om die dag nog te doen. Daarom hebben we 2 kleine wandelingskes gedaan van een uur en daarna zijn we op de parking van 1 van de wandelingen blijven kamperen. Normaal mag dit niet, maar we hebben het risico genomen en zo 15$ uitgespaard. De dag erna was tot nu toe het hoogtepunt van de reis. Een 6 km lange en 3-4 u lange wandeling aan de rand en de top van de Canyon. De "walls" van de canyon zijn 300 m hoog (eerst even moeten klimmen dus, da was echt afzien want het was al zon 30 graden buiten.). Maar het afzien was echt de moeite waard. Het uitzicht daarboven was echt prachtig. In het midden van de wandeling was er "The Garden of Eden"waar we omringd waren door al het mooie dat de natuur ons daar biedde en een verfrissende duik konden nemen in een permanent water"hole". Echt zalig en nogmaals, de fotos liegen er niet om...
De dag erna heb ik afscheid genomen van de 2 Fransen en ben ik alleen doorgetrokken naar Alice Springs, een kleine 300 km van waar we gecampeerd hadden en niet te vergeten door elke 100 km koelwater bij te vullen. Omstreeks 14 u daar aangekomen en direct naar het adres gegaan dat ze mij in Uluru hadden gegeven. Het bleek een Subaru garage te zijn en de mechanicien die VW's repareerde was een paar maand geleden opgestapt en ze konden het busje dus nier repareren. Zij stuurden me dan naar de VW concessiehouder die de job natuurlijk wel aankonden; prijskaartje: 1600-2000$, maar ik moest de dag erna terugkomen voor de exacte prijs. Dit kan ik toch al een grote tegenslag noemen miljaar... De rest van de dag ben ik op zoek gegaan naar andere kleinere garages die me misschien zouden kunnen helpen, resultaat: geen enkele kon of wou de Van repareren. Toen besliste ik dat ik dringend een jobke nodig had, omdat ik anders de rondreis door Australie heel moeilijk zou kunnen rondmaken. Diezelfde dag al wa rondgehoord, maar weer zonder resultaat. De dag erna ben ik naar het informatiecentrum in Alice Springs gereden en hoopte dat zij me konden helpen voor zowel een adres voor mijnen auto als de beste manier om werk te vinden. Ze hebben mij daar 3 adreskes gegeven voor de wagen en zeiden mij dat de beste manier om een job te vinden was om op de borden in de verschillende hostels te gaan zien. Dat waren echt kei vriendelijke mensen, niet te doen...
Eerste stap was dan om de garages op te zoeken. Gelukkig was de eerste garagist al raak! Na wat rond te hebben gebeld kreeg ik een prijskaartje te zien van 650$ te zien en daar was ik meer dan tevreden mee, want da is zon 600 euro minder dan bij VW zelf, jieha!!!! Ik was daar op donderdag en de stukken zouden de week erna op dinsdag of woensdag (deze week) moeten toekomen.
Diezelfde dag heb ik via berichtje in hostel te weten gekomen dat ze bar/restaurant obers nodig hadden in een hotel. Daar heb ik applicatiedocument ingevuld en de dag erna moest ik nog wat andere documenten binnensmijten. Die zouden dan onder de loep genomen worden en daarna zouden ze me bellen voor een gesprek. 2 dagen erna belden ze eindelijk dat ik op gesprek kon komen. Dat was ook wel een raar gedoe vond ik. Een uur lang hebben we zitten praten over wat de job inhoudt, hoe ik op bepaalde zaken zou reageren, hoe mijn taken als barman in het Jachthof (taverne waar ik 7 jaar vakantiejob heb gedaan) eruit zagen enz. Na afloop zei hij mij dat hij binnen de 24 u iets ging laten weten. Ik ben dan terug naar de camping gegaan en ben met nen Duitser naar een gratis didgiridoo les geweest van een 30 minuten door ne professionele speler. Wat diene gast op da stuk hout kon doen was echt wel impressionant... Wat ik er mee kon doen na een half u daarentegen was vele minder, echt niet evident...
2 u na mijn gesprek kreeg ik al telefoontje terug dat het een succesvol gesprek was en dat ik was aangenomen. Ik mocht de volgende dag (dinsdag) al beginnen. Ik wordt opgeleerd door de verantwoordelijke van de bar (Bar Oasis), Oliver (OLI) genaamd. Da blijkt echt wel ne relaxe kerel te zijn, maar ik had al snel door dat er veel van mij verwacht wordt. Ik heb gans mijnen baard moeten afscheren ;-( en ik heb zwarte kostuumbroek en zwarte schoenen moeten aanschaffen. Vooral diejen baard af is wa wennen, want dieje had ik nu toch al een paar jaar. De eerste dagen was het het moeilijkste om de verschillende producten (bier, sterke dranken, frisdrank, eten) te leren kennen en met de kassa te leren werken. Op da kassa staan zon 150 knopkes en da duurt wel even om daar aan gewend te raken. Ik begin vandaag aan mijn 9de dag al en nu heb ik alles al zowat onder de knie. Ik maak wel nog fouten, maar er is wel altijd iemand in de buurt waar ik beroep op kan doen om me te helpen bij mogelijke problemen. Ik kan nu al alleen alles afsluiten, frigos vullen , kassa opmaken (ingewikkelde procedures, geloof mij), toog, tafels en glazen afwassen, en zo kan ik doorgaan. Als de laatste klant buiten is ben ik gemakkelijk nog anderhalf uur bezig, maar da zal steeds wel sneller en sneller gaan in de toekomst!! Elkde dag na het werk kunnen we daar gratis poolen (biljard) samen met een frisse pint. Ik begin meestal te werken om 14 of 17 u en eindig meestal rond middernacht. Doordat ik niet vroeg moet opstaan kan ik heb natuurlijk niet laten om af en toe een stapke in de wereld te zetten...
Ik vertelde Oli dat ik in camping bleef slapen en dat da ambetant was omdat ik dan omstreeks 7 u smorgens wakker wordt door de hitte, vliegen of muggen of een combinatie van de 3. Hij zei me dat hij nog een vrije kamer heeft in het huisje dat hij huurt en ik kan er voor 100$ de week verblijven. Dat komt uit op een 50 euro en valt best wel mee denk ik. Een echt bed, douche, toilet, keuken, gratis Internet, ... echte luxe als je het campingleven gewoon aan het raken bent. Hij is een jaar ouder dan mij en hij werkt al 10 maanden in den bar. Zijn vriendin woont ook bij hem en werkt ook in den bar, maar ze heeft de ochtendshift en moet dus meestal wel heel vroeg opstaan, zelfs soms voordat ik en Oli in ons bed liggen. De 24ste en de 25ste heb ik niet veel van de kerstsfeer kunnen genieten. Ik heb dan in totaal 22 uur gewerkt en heeft me wel veel geld opgebracht. Ik wordt wekelijks betaald en ben wel benieuwd wat da zal opleveren. Vandaag (26ste) is het hier Boxing Day en dat is hier ook ne feestdag. Ik ga straks pas om 17 u werken, maar elk uur da ik werk, wordt ik betaald voor 2 uur.
Mijn stukken voor den auto zijn nog steeds niet aangekomen. Nu zijn ze gesloten voor 3 weken (vakantie). Dus ik ben nog steeds aan het rondrijden met het buske dat elke 100 km weer dorst heeft. Ne Franse kerel had een cool antwoord hierop: als het buske meer water drinkt dan het baasje, dan scheelt er iets aan...
Ik denk dat ik het hier bij zal laten. Geniet van de fotos en hopelijk tot mails...
Alleszins wens ik alle lezers ne zalige kerst en een vervroegd gelukkig nieuwjaar!!!
Er zit weer een weekje op en toch wel weer wat gebeurt...
Ik ben dus verleden zondag met Sofie vertrokken op roadtrip. Ze is een 26 jaar symapthieke meid uit Mortsel en ze valt echt kei goed mee. Na onze super Duitse in Tasmanie toch wel leuk nu...
Zondags heb ik Sofie opgewacht aant station en zijn we naar Anacondas gegaan om nog wa spullen te kopen voor onderweg. Dan zijn we vertrokken naar het begin van de Great Ocean Road en hebben er al klein watervalleke gezien en savonds hebben we campingske opgezocht. Bij het verkennen van dieje camping hebben we koalas gespot. De moeder en een kleintje. Eerst zat de kleine op de rug van de moeder bij het klimmen, maar het bleek dat de kleine ook zelf kon klimmen. Ze hadden ni echt schrik van ons, dus zijn we met veel bewondering blijven kijken naar deze uitzonderlijke beestjes. Sofie was dan even naar het toilet en dan gebeurde het ondenkbare...... Ik was dieje kleine aan het fotograferen en plots valt dieje pardoes naar beneden van tochwel een 10 m schat ik. Echt wel ne gemane plof. En dan denkt ge, de moeder zal wel even naar beneden komen om te zien of alles in orde is... Nee nee, die bleef daar boven gewoon rustig zitten. Gelukkig leefde het kleintje nog en na even te bekomen klom het net of er was niets gebeurt terug naar boven!! Was echt wel lachen achteraf, eerste wilde koala gezien en dan valt da gewoon als ne kokosnoot uit den boom.
Het slapen in het busje valt nog steeds niet echt mee, maar gelukkig slaapt Sofie even graag uit als mij... Laat dus!! De dag erna vertrokken we verder en dan was ik ongeveer aan de Great Ocean Road waar het een maand geleden voor mij stopte en nog paar kms en dan waren we bij de, in Australie, befaamde Twelve Apostles. Dit zijn kleine tot reuzachtige zandstenen rotsen aan de rand van de kust (in de oceaan), echt wel prachtig. Een beetje verder ook nog een strand bezocht en daar nen dode zeehond gezien... Echt wel vies, want was al wa aant rotten, maar ik zal voor de gevoelige lezers over de gore details zwijgen. Die dag hebben we ook een strand afgelopen om een wrak van een schip te zien, maar het bleek enkel het anker van het schip te zijn, spijtig...
De dag erna was heel rustig. We hebben totaal ni veel gereden. We hebben geprobeerd walvissen te spotten aan de kust waar er soms een paar te zien zijn, maar we hebben er spijtig genoeg geen gezien. Daarna hebben we een leuk verlaten strandje gevonden waar we toch een dik uur gelegen hebben. Ik ben dan zo zot geweest om de zee in te duiken, echt BRRRR... Minder leuk aan die plaats was dat we elk minstens 10 vliegen op ons hadden, echt ambetant en de dagen erna waren hetzelfde, veel en agressieve vliegen. We (eigenlijk alleen Sofie) hebben ook last van muggen snachts, maar ze vinden Sofies bloed duidelijker lekkerder dan het mijne, maar eerlijk gezegd moest ik als mug mogen kiezen, was de keuze ook snel gemaakt zenne... Die avond hebben we geBBQd aan een van de vele parkskes waar je gratis (of bijna toch) kunt BBQen. We hebben hamburgers gemaakt en broodjes gekocht en ajuinen gekookt en da met Rucola sla (of zoiets) en tomaatjes. Echt zalige hamburgers.
De dag erna verder gereisd in de richting van Adelaide en savonds leuke rustplaats gezocht dichtbij de oceaan. We hebben spaghetti gereed gemaakt en da heeft echt kei hard gesmaakt. Net voor we gingen slapen moest ik kei hard naar toilet, maar de goeie pillamp was leeg en het was daar echt kei donker. Ik heb 10 min naar toilet gezocht, maar tevergeefs, ik zag echt kei weinig. Dan maar in de bosjes dacht ik... Op zoek naar een goed plekje hoor ik kei veel geluid in de struiken en er kwam echt wel iets redelijk groot op mij af. Ik denk da het ne kangoeroe was en ben kei hard gaan rennen tot ik niets meer achter mij hoorde! Daarna toch veilig plaatsje gevonden, maar mijnen tikker was nog steeds aan 200 per uur aan het gaan, geloof mij...
De dag erna zijn we in Adelaide aangekomen. Het was vrijdag en al redelijk laat en dus kei veel verkeer. Zon 30 min zitten zoeken voor parkingplaatsje. Daar hebben we in ne kei lekkere Thai gaan eten en daarna nog wa rondgewandeld daar. Daarna terug op zoek gegaan naar parkske of dergelijke met toilet. Da bleek kei moelijk te zijn, want da was, zelfs aan het strand, echt wel redelijk stedelijk en waar er toiletten waren, was het snachts gesloten.
Vandaag en gisteren zaten we in Barossa streek waar er kei veel aan wijnbouw gedaan wordt. Gisteren hebben we zelf Thais proberen te maken en buiten dat het KEI pikant was, was het echt wel lekker en wel met 9 verschillende ingredienten. Vandaag hebben we 3 wijnboeren bezocht. We zijn begonnen met de in Belgie bekende Jacobs Creek en daarna zijn we naar 2 kleinere famillie wijnboeren geweest. Echt wel lekker. Vandaag hebben we lekker geBBQed en nu is het hier iets na 21 u en ben ik weer zowa rond. Het is hier een half u vroeger als in Melboune, echt wel raar, want wij werken met 1 uur uursverschillen...
Volgende dagen trekken we voort naar het centrum van het land waar de bekende Ayers rock en Alice Springs zijn. Op die weg hebben we ook gezien dat er een stadje is onder de grond, omdat het daar veel te warm is!! Lijkt echt wel interessant om te bezoeken.
Ik ga het hier bij laten. Mis jullie ginder en heb gehoord da het daar gesneeuwd heeft, maar zo jaloers ben ik ni zenne...
Het is weeral een tijdje geleden dat ik iets van mij heb laten horen...
Ik heb de laatste 2 weken wel niet veel avontuurlijks uitgestoken, maar ik zal toch mijn best doen om het te omschrijven. Na Tasmanie kon ik weer terecht bij Simone en haar famillie (van wie ik busje heb gekocht). Na een paar dagen ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe reispartner. Ik heb een advertentie geplaatst op gumtree, maar er kwam niet veel response op. Er was wel een leuke duitse die mee wou, maar die kon pas 10 tal dagen later vertrekken door haar werk dat ze had in Melbourne.
Simone stelde voor om met hen mee te gaan op vakantie in vakantie-oord dat kan worden vergeleken met Centerparks in Belgie. Ik heb hen vergezeld en beslist om op de Duitse te wachten. Die week is voorbijgevlogen. Elke dag wat met de kinderen gespeeld, wat gefitnest, buiten gezwommen en gezond met een boekske aan het zwembad. Was echt wel ontspannend soms (zonder kinderen rond uwe kop). Heb hier al 4 boeken uitgelezen (De Vliegeraar en 1000 Schitterende zonnen van Khaled Hosseini, De Lincon Advocaat van Michael Connelly en Het Veilige Huis van Nicci French) en dat is nooit voorgevallen da ik in zon korte tijdspanne zoveel boeken heb gelezen. Maar tot nu toe heb ik van elk boek kunnen genieten. Het voordeel is dat deze allemaal in het Nederlands geschreven zijn. Ik moet nu dringend in het Engels beginnen om mijn Engels niveau wat op te krikken. Ik ben in The Pelican Brief van John Grisham beginnen lezen in het Engels, maar ben na 1 hoofdstuk gestopt omdat ik toch een koppel woorden per pagina niet snap en waadoor het lezen veel minder ontspannend wordt...
Bij de terukkomst van de vakantie heb ik terug contact proberen te nemen met de Duitse, maar deze antwoordde niet meer op mails... Ik had ook response van nen italiaanse gast, maar die antwoordde ook ni meer... Wachtende op andere response was ik uitgenodigd op een verkleed-verjaardagsfeestje van een nicht van Simone die 25 werd. Het thema van het feestje was Pimps, Prostitutes and Priests. We zijn met zen drieen (ik, Simone en Ryan de canadees) naar een verhuurwinkel van kleding gegaan waar we elkeen uit 1 van de drie mogelijkheden gekozen hebben. Ryan werd de hoer, ik zijne pimp en Simone was een priesteres (zie fotos). Het feestje was echt wel leuk, ik heb met kei veel toffe mensen een klapke gedaan en heb er heel de avond een soort bevrozen alcoholdrankje gedronken en ik weet begot ni meer wat de naam ervan was, maar was echt wel mjamie. We zijn rond 4 u met de taxi naar huis gegaan en ben daar in slaap gevallen. Het zal ni geloofwaardig klinken als ik enkel wa moe was zeker... De dag erna om half 2 opgestaan met ne geweldige kater. Gelukkig waren de kindern voor die dag bij de Simones moeder. Die dag heb ik gewoon wa bekomen; perdolanneke genomen en een paar filmkes gezien op TV. De dag erna heb ik nieuwe advertentie op site gezet en daar kwam al snel wat reactie op. 1 ervan was van een 26 jarige Belgische en heb met haar afgesproken aan haren hostel aan St Kilda Beach in Melbourne. Dit strand werd uitgeroepen als lelijkste strand van Australie... Respect!!! Ma was echt wel lelijk, alhoewel da onze stranden misschien nog lelijker zijn...Ik heb daar met haar een klein 4 u rondgewandeld en iets gegeten en het lijkt echt wel een kei toffe vrouw te zijn en we beslisten dan ook om samen te vertrekken! Jeej, eindelijk een leuke reispartner gevonden.
In de terugweg naar haren hostel was ik even veel minder gelukkig. Wa bleek, mijnen auto weggesleept. Ik stond op een plaats waar er van half 5 tot half 7 niet mocht geparkeerd worden. We waren daar terug om half 6 dus ja... Via hostel hebben we nummer vastgekregen van sleepdienst dat op zon 40 min bus verwijderd was van de hostel. De kost van heel die grap: 300 $ voor het wegslepen en 113 $ voor de boete, wat neerkomt op zon 250 Euro, echt wel een gat in mijn budget... Geloof mij dat dat maar ene keer zal gebeuren... Normaal zeggen ze da er altijd iets goed komt bij iets slecht, deze keer is de regel eerder omgekeerd!!! Ik heb 4 tal dagen geleden een I pod touch gekocht voor de helft van de prijs in Belgie en heb daar al mijn muziek laatste dagen opgezet (gesynchroniseerd).
Nu is het hier zaterdagmiddag en dus nog even en morgen vroeg ben ik vertrokken voor het grote avontuur. We vertrekken eerst naar Adelaide, dat is centraal in het zuiden (ik ga proberen een kaart op blog te zetten op mijnen blog, maar zal met hulp van rispartner Sofie moeten denk ik, want zij heeft er ene op haren blog, maar bij de mijne vind ik die optie niet echt). Dan gaan we ofwel door naar zuidwesten of wel naar centraal gedeelte van het land waar de bekende Uluru staat en Alice Spring ligt en nog andere super schone bezienswaardigheden. Daarna, naargelang we naar centraal gedeelte geweest zijn, al dan niet terug naar Adelaide om dan naar Perth (zuidwesten) te trekken vervolgd door de westkust en het noorden met het prachtige Northern Territory(waar de krokodillen zitten) en om te eindigen met de oostkust!! Maar dat zal voor over een paar maand zijn de oostkust denk ik.
Das ongeveer alles dat ik nu wou vertellen. Ik heb laptop gekocht en heb draadloos internet via USB stick dus ik zal nog steeds in staat zijn om blog op gepasten tijde op te daten...
Ps: het is hier kei hard aan het regenen voor het moment dus liefste Belgen, het kan hier ook slecht weer zijn...
Zon 2 weken geleden ben ik naar Tasmanie vertrokken voor het eerste avontuur met mijn busje. Alles gepakt om te vertrekken en de ferry geregeld om tot daar gegaan, maar niemand als reispartner. Daarom heb ik laatste dag (terug op gumtree site) gezocht naar andere bacpackers die ook naar Tasmanie wouden gaan. Ik vond een vrouw van 25 uit ons buurland Duitsland, Simone genaamd (zelfde naam als de vrouw waarbij ik verbleef) die ook voor resigenoten zocht en ze was van plan om daar een busje te huren. Ik contacteerde haar en juist voor ik de ferry moest nemen hebben we een uur afgesproken om iets te drinken en om elkaar wat te leren kennen. Ze was allesbehalve knap, maar ja, zoals ze zeggen is uiterlijk ni alles dacht ik... Zij had haar ticket voor de vlieger besteld voor de dag erna en ze zou savonds aankomen in een stad verder dan waar de ferry aankwam. Ik besliste om met haar de reis te maken en ging haar aan het vliegveld gaan halen.
De ferry was een 40tal minuten van waar ik verbleef en het waren de eerste echte kms die ik met de Van maakte en dus aan de linkerkant van de baan, met als resultaat mensen die toeterden om te zeggen dat ik te veel aan de linkerkant of de rechterkant van de baan reed, echt waar links rijden is niet evident. Maar ja, na het drankje met simone moest ik dringend vertrekken om in te checken voor de ferry. Ruim op tijd en eerst voorbij de quarantine controle gaan waar ze checken of je geen vers eten, ontplofbare gassen of vloeistoffen, alcohol of vuurwapens mee had. Op elk van die vragen antwoordde ik: natuurlijk heb ik da mee, wa zou ik zonder doen, was wel grappig, want ik zei van nope, nope en nope... En dan mocht ik het schip binnenrijden (ik schat 3 keer de grootte van de ferry om naar Engeland te varen) en er stond een bootreis van 11 u voor de boeg. Ik had een ocean recliner viewer ticket, wat wilt zeggen da ik een plaats had in een ruimte met 100 zetels en dat zijn de goedkoopste plaatsen, de rest zijn allemaal cabins met bedden en ... ze waren redelijk comfortabel vergeleken met busplaatsen, maar heb er uiteindelijk geen seconde ingezeten. Op begin heb ik gewoon wat rondgewandeld en na paar uur ben ik ne Zwitserse (Duits deel) kerel tegengekomen waar ik wa mee ben beginnen pintelieren en over vanalles en nog wa gepraat. Na tijdje 3 zatte Tasies (inwoners van tasmanie) tegengekomen waar we tot een uur of 4 hebben mee zitten zeveren, echt wel grappige momenten mee meegemaakt. We kwamen al aan om 7 u in Devonport dus ben toch maar even gaan proberen te maffen, maar niet in de zetels, maar in de loungebar waar je u kon neerleggen op langere zetels (er lagen al wa mensen dus dacht dat het wel kon). Om kwart na 6 maakten ze de mensen wakker om zich op de aankomst voor te bereiden. Daar even stressy moment meegmaakt, er bleken verschillende verdiepingen te zijn waar wagens geparkeerd stonden en wist niet dat ik da moest onthouden. Heb gegokt en na 2 minuten had ik toch het goeie verdiep gevonden, oef...
Buiten was er nog eens controle en dan ben ik gewoon ergens aan de kant van de baan gestopt en heb ik tot 12 u ongeveer wa geslapen, want was echt uitgeput. Dan ben ik opgestaan, iets gegeten en opt gemak naar de luchthaven gereden in Launceston waar ik mijn reisgezel ging opwachten. Ze was, terecht, tevreden over het busje. Die avond hebben we niet te lang gereden, gewoon plaatsje gezocht waar we gratis konden camperen. We hebben eten gemaakt (kip, groentjes, saus en rijst > niet slecht voor mijn eerste kookavonturen, want zij kon er ook ni echt veel van had ik al snel gemerkt). De avond viel al snel en ik was tegen haar aan het praten, maar er kwam geen antwoord. Ze bleek naar toilet te zijn en ik was aan het praten tegen een dier in de struiken. Heb de pillamp er bijgepakt en het leek op een gigantiche rat dat kon springen als ne kangoeroe. Achteraf heb ik er fotos (Pademelon) van gezien en bleek het helemaal niet zo angstaanjagend en het is zachtaardig en juist op zoek naar wa etensresten. Daarna zijn we er niet te laat ingekropen, want ik was nog altijd vrij moe. Ik had redelijk grootte en super dikke luchtmatras gekocht voor op te slapen en eerste nacht viel da best mee om op te slapen. Tweede nacht als ik de matrag terug horizontaal legde bleef ze hangen aan een eizeren uiteinde en dan was het bye bye matras. Ik probeerde, door geen beter alternatief, er plakkers op te plakken die je op een wond zet, maar na een paar uur bleken we zowat op de grond te liggen en bij elke beweging van de andere vloog de andere ongeveer de lucht in. Zo ging het duidelijk niet verder, dus besloten we dat zij vooraan ging liggen over de 2 zetels (met vanalles ertussen zodat er geen gat meer was) en ik sliep vanaf dan vanacher op mijn 3,6 cm dikke matrasje dat ik gekocht had van thermafrost. Dit werd me aamgerden door mijn broer en hij zei da ik geen contact met de grond zou voelen. Maar natuurlijk .... bij mij wel. De reden is omda ik op mijn zij slaap en dan is u gewicht veel geconcentreerder (ipv als je op uwe rug slaapt) en ik voelde dus wel de grond met elleboog en mijn zij en soms mijn schouder. Ik heb gezien da ze dezelfde hier verkopen maar 2 keer dikker. Mits ik hier toch nog voor even ben en ik mijn nachtrust hard nodig heb ga ik er mij morgen 1 aanschaffen in Anacondas (As Adventure)
Zoals je kan zien op de fotos was er heel veel natuur te zien. Ik heb in 2 weken een 7 tal verschillende watervallen (falls, zo leren jullie ook wa Engels he), een paar meren, verschillende soorten stranden (steen, zand, bos), bergen (zelf 2 met wa sneeuw op). De eerste week heb ik met mijn super leuke reisgezel (NOT) samengereisd en tweede week heb ik alleen aan een sneller tempo kunnen doorreizen. Ik kon het niet echt goed vinden met haar dus vond het eerlijk gezegd helemaal niet erg haar aan het vliegveld af te zetten. De details ga ik u besparen want ze kan dit hier allemaal meelezen... Ik heb in die 2 weken ongelooflijk veel gewandeld in de bossen, bergen, ... Dit kan je vooral doen in National Parks die wel betalend zijn, maar ik heb dan een soort abonnement aangeschaft waardoor je 2 maand lang in alle National Parks binnenkan. Na 3 verschillende parken zou het abonnement voordelig zijn en dus de moeite waard. Ik heb er 7 gedaan in 2 weken dus het was financieel zeker de moeite waard geweest en het was natuurlijk ook de moeite waard deze parken te bezoeken, zo mooie uitzichten en wandelingen die je daar kan maken, niet in te beelden...
Na 3-4 dagen zijn we in een camping terechtgekomen in het meest zuidelijke punt van Australie. Daar hebben we door omstandigheden voor slechts 5$ (2,5) kunnen overnachten. Ik heb er mijn eerste douche in 5 dagen kunnen nemen (bwa inderdaad) en dat deed ongelooflijk veel deugd. Toen kwam het voor de eerste keer op in mijne kop om mijn haar terug kort te knippen want dat wordt zo vettig na een paar dagen als het zo lang is, maar heb dat nu terug uit mijne kop kunnen zetten... Daar zijn we uitgenodigd geweest om mensen van ginder te vergezellen aan het kampvuur. Was echt wel leuk, heel da avond met 6 mensen van ginder gepraat over van alles en nog wa en de dag erna voor te vertrekken heeft 1 van die gasten mij zowa kunnen sturen wat nog de moeite was om te bezoeken in Tasmanie. Da heeft echt fameus geholpen want er waren echt wel zaken bij de super waren. Ze hebben me ook gerust gesteld dat slangenbeten heel weinig voorvallen. De reden hiervoor is dat die bichkes meer schrik hebben van ons dan wij van hen. Bij wandelingen moet ik gewoon af en toe hard op de grond stampen zodat ze mij horen aankomen en kunnen wegvluchten. Als ge ze daarentegen benaderd zonder dat ze u horen kan het wel gevaarlijk worden. Dieje gast da mij da vertelde (nen echten avonturier) vertelde mij dat hij in 40 jaar nog maar 7 slangen heeft gezien. Ik wa geruster natuurlijk... Toevalt wilt dat ik in de volgende 2 dagen na dat gesprek elke dag 1 slang ben tegengekomen en ik kan u garanderen dat uwen tikker dan even heel snel gaat kloppen. De eerste was op een wandeling naar het meest zuiderse punt van tasmanie (en dus ook van Australie) via een rotswandeling langs de zee. De tweede was in een Wild Park op weg naar het gebied waar Tasmanian Devils te zien waren (sommige zullen dit beest kennen van de cartoons van Looney Tunes of zoiets) en waar opeens een zwarte slang op 5 m van mij de struiken induikt (zie op 1 van de fotos, spijtig genoeg juist zijne kop gemist achter een oranje vlagske). Het was 2 keer zelfde soort slang en ze wordt Tiger Snake genoemd. Langs de bovenkant is het zwart en aan de onderkant heeft het de kleuren van een tijger, maar heb natuurlijk niet aangedurfd even te checken onder zijnen buik..., want het is 1 van de meest giftige slangen in de wereld. Genoeg over slangen gezeverd, die Tasmanian Devils zijn ook wel impressionant. Op eerste gezicht lijken ze kei lief en onschuldige beestjes, maar die hebben in hun mond (om te bijten) 10 keer meer kracht dan de mensen en die kunnen u hand in ene keer in hunne mond krijgen en gewoon met bot en al opeten. Ze voeden zich vooral met doodgereden andere beesten (possums, kangoeroes,...) langs of op de weg met als gevolg dat ze zelf vaak worden overreden en nu zijn ze bijna een uitgestorven ras.
Ik heb er ook drie avontuurlijke activiteiten gedaan (buiten al de wandelingen). Ten eerste was er de Tahune AirWalk en The swinging bridges (zie fotos) wat neerkomt op een parcours tot 40 m hoog in de bomen waar je een paar km kon in wandelen en het tweede komt neer op een dunne brug over een rivier die langs alle kanten kan waggelen (wiebelen). De tweede activiteit was in het zelfde park en ik werd er in een arendconstructie vastgebonden wwarna ik achteruit naar boven zerd getrokken en dan van 50 tal meter hoog naar beneden werd getrokken. Het ging ni impressionant snel, maar had wel kei mooi uitzicht op een vallei en een rivier (zie foto). De laatste activiteit was het duurste, maar ook het meest de moeie waard, echt super leuk. Het was een parcours waar je van boom tot boom een death ride doet. Met de hulp van 2 gidsen hebbe we dit met groep van 7 man gedaan. Het komt neer op het van boom tot boom glijden via een kabel en soort klimmerspak dat je aan hebt om aan dieje kabel te hangen. Zo heb ik 7 death rides gedaan, beginnend met kleintjes en eindigend met ene van meer dan 300 m waar ik snelheid van 50 per uur haalde. Gidsen hebben mij toen fameus moeten afremmen, want anders was ik hard tegennen den boom gevlogen. Dit was echt wel super leuke activiteit, ook doordat de gidsen echt wel grappig waren. Het personeel houdt er een kaart bij en duidt op de wereldkaart met een punaise aan vanwaar de participanten (indien buitenlanders tenminste) kwamen. Bleek dat ik den eersten Belg was die daar over de vloer kwam. Its nice!!!!
We zijn ook naar Hasting caves geweest. Dat zijn kie oude grotten, maar het was super miniem vergeleken met onze grotten van Han (en er was geen boottocht met kanonschot). Op dezelfde plaats was er wel een thermisch zwembad dat gevuld was met water van een thermisch riviertje. Het water was een 26 graden warm en werd gevolgd door de tweede douche in 7 dagen. Zalig...Wat een luxe ;-)
Ik ga het hier zowat bij laten. Balans van de twee weken: 3000 km gereden langs kronkelbanen (vergelijkend met baan Huldenberg-Leuven of banen die je vaak in de bergen tegenkomt) die soms verhard waren, maar vaak ook niet; veel wandelingen; zalige uitzichten; eerste week slecht gezelschap en weinig slaap op mijn matraske... Ik heb deze nacht op nieuw matras geslapen. Het is 6,8 cm dik en ik raak niet meer de grond met allerlei botten, waardoor ik al veel beter heb kunnen slapen. Toch wel luxe vergeleken met vorige model.
Mijn volgende trip gaat van Melbourne naar Adelaide (kleine 800 km)zijn, waar ik de eerste 280 km over de Great Ocean Road ga (zie eerdere berichten). Ik ben terug naar een reispartner op zoek. Heb er al een gevonden, maar die kan pas binnen 14 dagen vertrekken door werksituaties. Ik blijf zoeken naar andere substituten en in slechtste geval wacht ik wel 2 weken af... Ik zie wel, gene stress...
Voor de rest mis ik belgie toch al fameus en vooral dan de vrienden en de famillie!! Warme en zonnige groetjes uit Melbourne!!!
Hellow vrienden, famillie, verre kennissen, ... Sorry voor het lange wachten, maar ik was de laatste 2 weken in Tasmanie (eiland rechts onder Australie dat 2 keer zo groot als Belgie is) en daar was amper internetmogelijkheid. Nu ben ik terug in Melbourne en heb ik weer wat tijd om mijnen blog te uploaden. Ik ga beginnen waar ik ben gestopt met schrijven, in Sydney. De dag nadat ik bij de Japanse ben blijven slapen, was er terug plaats in de hostel waar we op het begin waren. Daar zijn we nog een 3of4-tal dagen gebleven.
De laatste dagen in sydney waren echt super relax. Ik heb voor de tweede keer proberen te surfen en de golven waren vergeleken met de eerste keer ZOVEEL groter en er waren er om de 10 seconden ofzoiets, echt GEK. Ik denk da het niet ideaal was om te leren surfen, iets te hevige golven geloof ik. Een paar golven slecht ingeschat, waardoor je zo hard en zo snel onder water wordt getrokken, en soms gewoon niet meer weet waar onder en boven was. Maar heb 3tal golven kunnen nemen, nog steeds op mijnen buik, die mij van zo'n 150 m in de zee tot aan het strand brachten in 20 tal seconden. Da was echt puur adrenaline, echt super neig. Maar ik ga mij aan de oostkust (surfersparadijs) toch ergens voor lessen inschrijven, want weet toch nog niet goed wat de bedoeling allemaal is en wat en wanneer ik op welk ogenblik moet doen om ni op mijn gezicht te gaan... De dag daarna wou ik het nog eens proberen, maar alle weatsuits waren al verhuurd, dus heb ik moeten passen spijtig genoeg. Tijdens die dag heb ik slippers gekocht die langs de onderkant een flesopener ingebouwd heeft, ironisch genoeg zijn alle bierfleskes simpel te openen door aan de kroonkurk hard te draaien, zoals ze nu bij ons ook aan het introduceren zijn, waardoor het een nutteloos gadget is eigenlijk. Ik heb ook surfshort gekocht, maar die heb ik nog niet kunnen testen. Laatste dag heb ik er mijnen eerste was gedaan en mits het ni echt veel was heb ik het met de hand gedaan. Miljaar zeg, zoveel werk om wa kleren te wassen... De volgende dag was het geld op mijn rekenming gestort, dus was het tijd om Sydney te verlaten om naar Melbourne te trekken voor Van (buske) te kopen.
We (Vincent ging daar naar werk beginnen zoeken) hebben via mijnVisa bus geboekt en zijn dag erna naar Melburne vertrokken in weinig comfortabele bus voor een busreis van 14 u (ocharme mijne rug). Daar aangekomen was het 7 u smorgens en zijn we direct op zoek gegaan naar de Hostel die we op voorhand (we hadden ons lesje geleerd na Sydney) geboekt hadden. Het was er enkele dollars goekoper dan in Sydney, maar da was ook aan de kwalitiet te zien. Niet al te hygienische douches, kamers met 16 man in die slecht of zelf niet onderhouden werden door het personeel en gelegen in luidruchtige buurt. De eerste dagen wou ik iets van melbourne gezien hebben voordat ik op zoek ging naar buske. Melbourne is vergeleken net Sydney heel cultureel en het was er bij toeval ook nog jaarlijks cultuurfestival met sommige gratis te bezichtigen artiesten. Ik ben er zoals je op fotos kan zien naar de zoo (niet veel verschil dan bij ons, maar da was te verwachten), een Aquarium (kei veel verschillende soorten vissen en watercreatures gezien), verschillende musea van Westerse tot Oosterse en Aboriginal kunst. We zijn smorgens en savonds met zelfde ticket Rialto towers (253m hoog) bezocht dat 1 van de hoogste gebouwen van Australie is. Het neige aan dat gebouw (ook 360 genoemd) is dat het een observatiedeck heeft waardoor je heel het gebouw rond kunt lopen en zo zicht hebt op heel de stad Melbourne. Da was echt wel impressionant, vooral savonds met alle straat- en neonverlictingen aan. Zo hadden we ook zicht op de verschillende sportstadia van Melbourne: Telstra dome (voor Rugby), tennisterreinen van Australian Open, Cricket ground en voetbalstadium`. Op straat hebben we showke gezien van paar jongeren die combinatie van turnen, acrobatie en martial arts brachten (zie van de fotos). Ik ben ook een oude gevangenis gaan bezoeken waar Ned Kelly (er is film over hem gemaakt voor de geinteresseerden) is opgehangen geweest. De naam voor deze bezienszwaarigheid was Old Gaol en gaol is gewoon hoe de Australiers jail uitspreken heb ik achteraf vernomen. Het was heel interessant om daar even rond te lopen! Al deze zaken waren er goedkoop te bezichtigen met een gratis tram die in het CBD (central business district = centrum) van Melbourne op regelmatige tijdstippen rondreden.
Na de culturele dagen die ik er heb gehad ben ik volop op zoek gegaan naar een buske. Ik heb autokrantje gekocht en heb op het intenet gezocht. Op heel bekende site voor backpackers: www.gumtree.com.au heb ik mijn oog laten vallen op Volkswagen Transporter (zelfde model als mijn broer Luk, maar veel mider kms: 170.000). Ik heb afspraak gemaakt met de vrouw en ik was al snel overhaald dat dit was hetgeen ik wou. Haar overleden man gebruikte het busje voor zijn werk, waardoor er op de twee voorzetels na geen zetels waren. Ik heb nog paar 100den dollars van de prijs kunnen doen en heb dan de koop afgesloten. Simone, de vrouw die het mij heeft verkocht, stelde dan voor da ik bij haar kon blijven logeren komende dagen om administratieve zaken in orde te brengen (technische controle, verzekering, tax, ...). Ze heeft gigantische bungalow waar ik 4 tal dagen heb in overnacht (echt zalig, bed, douche en toilet, echte luxe vergeleken met de vorige 2 weken). Ze heeft 2 zotte kinderen (zie foto op dieje grote stoel), 2 honden, 1 witte kat (nog nooit zo'n onwilde tamme kat gezien) en een zwembad. Ik hield me wa bezig met de kinderen, at met hen mee en heb dan gedurende paar dagen paar winkels gedaan om paar zaken te kopen om buske reisklaar te maken: grote en kleine plastic dozen om zaken in te steken, kookgerief, eetgerief, 2 gasvuurkes met veel gasfleskes, veeeeel eten van uit den ALDI, GPS,... en waarschijnlijk nog paar zaken die ik vergeet. De foto's in dit bericht geven een idee van hoe binnen-en buitenkant er uitzien en waar ik die 4 dagen heb geleefd. Heb Simone en 2 vriendinnen van haar leren kennen tijdens 2 etentjes en ik moet zeggen, deze mensen zijn ongelooflijk gastvrij (niet in te beelden in ons landje), heel vriendelijk en kei geinteresseerd in mij en waar ik vandaan kom, het miniscule Belgie (300 keren kleiner dan australie). Het waren 2 zatte avonden met heel veel wijn en lekker eten en laatste avond hadden we beslist om smorgens vroeg de dag erachter de Great Ocean Road te doen, maar smorgens bleek da ik enkel met Simone overbleef omdat de andere 2 vrouwen bekaterd waren (zie bericht great Ocean Road) van de dag ervoor waar het wel 4 u was toen we gingen pitten en we hadden afgesproken om om 10 u te vertrekken.
De dag erna ben ik met de ferry naar Tasmanie vertrokken: zie volgende bericht....
Deze fantastische weg is 240km lang en zoals de naam het al uitdrukt is het langs de oceaan. Ik heb er maar 100km van gedaan vandaag, maar ben van plan hier dit jaar een week voor uit te trekken. Het is echt 1 van de mooiste wegen van Australie en heel rustig. Het was vandaag zaterdag en het was nergens op dieje weg druk. Ik ga morgen proberen mijn blog met tekst aan te vullen bij de vorige 2 fotoberichten, want ben nu echt bekaf, want heb zo'n 11 u op de baan gezeten vandaag.
Zonnige groetjes (ik begin er al wa bruin uit te zien) uit Kangoeroeland
met de 5de nacht voor de boeg heb ik toch al het een en het ander meegmaakt.
De eerste 2 dagen hebben we in centrum Sydney verbleven. We verbleven in een bacpacker (goedkoper en slechter dan een Hostel) en het was daar net een fabriek. Veel te veel mensen om gezellig te kunnen zijn en savonds veel te lawaaierig voor ene dat last heeft van wat Jetlag. Weinig geslapen dus, waardoor de vermoeidheid wel was opgelopen. We hebben in de eerste dag daar centrum Sydney wat verkent, een bankrekening geopend en gsm en Australisch nummer geregeld. De tweede dag hebben we Opera House bezocht (foto's volgen later) en daar hebben we de ferry genomen naar Manley Beach. Daar hebben we eerste keer op het strand kunnen liggen en hebben we een wandeling gedaan van 10km langs de kustlijn. De eerste 5km waren langs paadjes die zicht gaven op rots-en zandstranden. In de volgende 5km hebben we een eerste aanraking gehad met de Bush (en niet de president dus) van Australie. We zagen er allerlei rare planten, bloemen en vogels en een soort dragon (en daar volgt iets op ma weet niet meer hoe het heet, maar lijkt op een mega salamander van 80cm) waar we er in een uur een vijftal hebben gezien. Da was echt wel verschieten als die in ene keer opdoken. Bleken da maar de babyversie te zijn dus wil ni weten hoe groot de ouderen wel zijn. Er zouden ook slangen rondlopen, maar die hebben we nog niet gezien, misschien best om mij niet direct helemaal af te schrikken. Soite, het was echt wel de moeite waard daar. We hebben daar dan de bus kunnen terugnemen (gelukkig, want het was de laatse, anders hadden we nog extra 10 km kunnen terugwandelen door een pikdonker Bush) tot ons beginpunt en hebben we de ferry teruggenomen naar centrum Sydney.
De derde dag waren we het centrum al beu en hebben we beslist om naar een Hostel te gaan dichtbij een strand en zo kwamen we terecht in Bondi Beach waar het echt wel leuk te vertoeven is. Mesen zijn er veel relaxer en de sfeer was er veel beter. Doordat er veel minder volk was dan in vorige hostel was de sfeer veel familaler en hebben zo al snel een tiental mensen leren kennen. Snamiddags hebben we er in een lekker zonnteje een 3tal uur siesta gedaan op het strand. Savonds hebben we er geBBQed en achteraf eerste Austrlische pinten (ik had me op het ergste verwacht en met de lage verwachtingen die ik er over had, viel de smaak uiteindelijk nog mee) geproefd. Bij de pinten hebben we met 6 man (ikke, Vince, 2 Ieren, Hawaiaan en Fransman) gepokerd. Goed gelachen en toffe avond gehad. Die nacht heb ik voor het eerste keer beetje kunne slapen (6u, wel wat minder dan ik laatste maanden gewoon was, maar vergerleken met de laatste dagen was het een luxe). Die avond hadden we met een knappe Duitse afgesproken om smorgens te gaan surfen. Via de hostel konden we gratis surfplanken gebruiken en aan het strand konden we weatsuits huren voor slechts 10$. Deze suits waren echt nodig, want het water is hier slechts ongeveer 16 graden). En dan maar beginnen surfen dacht ik. Sneller gezegd dan gedaan. We hebben 2 uur op het water gelegen (wel met heel slechte golven) en heb niet 1 keer kunne rechtstaan, hetgeen naart schijnt geen schande is. Het beste da ik gedaan heb is 2 keer een golf kunnen 'pakken' al liggend die mij een 50tal meter verder bracht. Dat was echt al een super cool gevoel. Kan niet wachen om terug te proberen, maar het is hier nu typisch Belgsich regenweertje dus ga nog even wachten. Heb er veel spierpijn aan overgehouden, maar heb wel de kriebels gekregen om het te leren. De rest van de dag moesten we op zoek naar nieuze slaapplaats want de hostel was helemaal volboekt voor het weekend. Heel de namiddag zitten rondbellen en surfen op het Internet zonder resultaat. Alles was volzet want er is Festivalleke aan de gang in Sydney en het is eerste dagen vakantie voor de schoolgangers. Franstalige kuisvrouw had te doen met ons en via haar hebben we bij een vriend van haar kunnen blijven maffen. We zijn eerst met dieje gast uitgegaan, maar om half 3 was het er al gedaan in de grootste plaatselijke discotheek. Beetje zoals in Engeland. De meeste danscafes gaan zelfs dicht om 12 u. Bij het thuiskomen zijn we uitgenodigd door zijn bovenburen en we zijn daar tot 6 u iets blijven drinken (toffe mensen leren kenne, paar Austrliers, een Duitse en een Zweedse --> very nice). Vandaag nog niet veel uitgestoken (het is hier half 5 snamiddags, deze nacht is het hier een uur later geworden door uurverschuiving, en nu is het 9 u vroeger in Belgie dus 7u30 smorgens). Gisteren een Japanse leren kennen waar ik deze nacht kan blijven slapen. Op die manier bespaar ik wat geld en leer ik misschien andere cultuur kennen.
Volgende week zal het geld da ik op Belgsiche rekening hopelijk getransfereerd zijn op mijn Australische rekening, zodat ik eindelijk kan beginnen te zoeken naar een minibusje en het echte avontuur kan beginnen. De aankoop is goedkoper in Melbourne, dus eens ik het geld ontvangen heb, vetrekken we naar daar (14u bus). Ik weet nog steeds niet of ik eerst oostkust ga doen of eerst via het zuiden naar de westkust. Eerst nog wa rondhoren wa het beste is.
Genoeg nieuws voor de eerste dagen vind ik. Foto's volgen, want vanuit hostel waaruit ik aan het typen ben lukt het niet.
Groetjes van den andere kant van de wereld en hopelijk houden jullie mij ook op de hoogte van wat er ginder allemaal gebeurt....
ik ben net in Signapore aangekomen. Gisteren is er alles wat er mis kon lopen misgelopen, maar we zijn uiteindelijk toch kunnen en mogen vertrekken. We hadden de vlucht geboekt met visacard van Vincent (maat waar ik mee vertrek) zijn pa en aan den chec-in vonden ze de bewijzen die we voorlegden niet toereikend. Oplossing was dat ik dan nog eens de vlucht betaalde met mijn credit card (die ik normaal niet eens ging meenemen) en het geld gaat dan terug op de rekening van de Vince zijn pa gestort worden, da hopen we toch... Tweede dat er misgelopen was is eigenlijk de fout van de gemeente van Huldenberg, ze hadden achter mijn paspoort drie extra cijfers in pen bijgeschreven die ik heb overgenomen bij het aanvragen van mijn visum en da heeft, geloof mij, ook voor de nodige problemem gezorgd. Maar eind goed al goed, we zijn al zon 11000 km verder en binnen 6 u vetrekken we door naar Sydney.
Voor de rest zitten we nu in de mooiste vlighaven da ik al heb meegemaakt en heb ik twaalf u doorgebracht in vliegtuig waar kei veel service werd gegeven. Lekker eten, filmkes a volonte en drinken oek. Nu ben ik wel wa moe, want voor ne grote mens blijft het krap in elk vliegtuig denk ik...
nog eens meer dan 200 euro boete, even balen dus. Ik vertrek nu woensdag, na het kamperen, met een vriendin van den hostel waar ik zo vaak ben, op roadtrip naar Adelaide en dan verder naar Perth --> Broome --> Darwin. Ze is een 27 jarige Zuid-Afrikaanse, altijd vrolijke vrouw en ik hoop dat ze wat meevalt. Het ziet er alleszins een kei toffe uit. Ze is hier een maand tour gids geweest en weet bijgevolg veel over kamperen, hetgeen ook goed meegenomen is natuurlijk. Het is echt wel spannend om eindelijk de weg op te gaan...
. 
