Niet zoals dat tegenwoordig in de media komt, maar gewoon de drang om te gaan kijken hoe het er aan de andere kant van de grens uitziet.

En dan liefst nog een 'avontuurlijke' grens.

De grens hier tussen Kirgistan en Uzbekistan voldoet aan de voorwaarden.

Kirgistan en Uzbekistan , en bij uitbreiding de andere landen in de omgeving, zijn niet echt de beste vrienden.

De grenzen gaan hier dus op onvoorziene momenten dicht , of de douane kan 'een moeilijke dag hebben', lees, het kan lang duren.

Ik dus vroeg op en met een minibusje naar de grens.

Ik wissel 1000  Kirgizische Som en krijg daarvoor 125000 Uzbeekse Sum.

Toen ik hier twee dagen geleden eens kwam kijken was het een zeer lange rij, maar nu wandel ik direct het kantoortje binnen.

Vijf minuten later wandel ik naar de Uzbeekse douane.

Ook daar maar een paar mensen voor mij, maar toch moet ik eerst door de paspoortcontrole.

Daarna de douane.

Mijn rugzakje door de scanner, geen gepiep, geen alarm, maar toch moet ik opzij.

De douanier neemt mijn paspoort en begint vragen te stellen.

Eerste vraag ,toerist?, dan,eerste keer in Uzbekistan? wat is je beroep?

Douane?

Daarna wordt iedereen van de staff ingelicht dat ik een collega ben..

Hij vraagt welke graad ik heb-- de laagste--die die het werk doet.

Hij vraagt wat ik van hun onderkomen vind--ik zeg diplomatisch dat we overal onze problemen hebben..

Ik vraag om een foto,en nog eens, maar dat kan niet..jammer

Buiten staat er 1 persoon met een bordje iemand op te wachten.

Ben ik het?

Nee, maar waar is het busje naar Andjon?

Het koppel achter mij moet er ook naartoe.

Ze nemen mij mee naar de bus en ik heb nog maar eens een lang gesprek  over Kirgistan, Uzbekistan .

Mijn gesprekspartner vandaag heeft nog dienst gedaan in Frankfurt aan de Oder toen de Berlijnse muur viel.

In Andjon brengen ze me nog naar het busje naar Fergana.

In Fergana sta ik wat verloren te kijken op de grote bazar.

Maar een lieve Uzbeek brengt mij naar de Tsum, een herkenningspunt op mijn summier plan.

Ik ga eerst naar de nationale bank en wissel 200 US$.

Daarvoor krijg ik 1.870.000 sum, als je je graag eens miljionair voelt.

Ik heb geluk, het zijn nu briefjes van 5000 sum , een paar jaar geleden was de stapel 5 keer hoger.

Fergana is een zeer jonge stad , dus niets historische gebouwen.

Maar er wordt hier wel volop nieuw gebouwd, zoals overal in Uzbekistan.

De overheid heeft hier , net als in Tashkent last van grootheidswaanzin, je moet het gezien hebben.

Fergana is ook de meest russisch gebleven stad in de Fergana vallei.

Dat vertaalt zich in weinig hoofddoeken, alkoholshops, terrasjes waar je een pint kan drinken, geen moskee in heel de stad, of ik heb ze toch nog niet gevonden of gehoord.

Dat vertaalt zich ook in mijn 'echt russisch' onderkomen, in een sovjietblok op een derde verdiep.

Wel mooi gerenoveerd, maar raak niets aan, met een deurslot dat ik liever niet zou dichtdoen , en natuurlijk kan een goede loodgieter hier ook veel geld verdienen.