|
Na een paar dagen in Baku wil ik naar Sheki.
Hoewel Sheki binnen Azerbeidzjan ligt, moet ik toch naar het internationaal busstation.
Alle lange afstand bussen vertrekken daar.
Het busstation is een chaos.
Op het gelijkvloers is er een bazar.
Op het tweede verdiep de WC met een kwaaie WC-madam
Op het derde verdiep is het busstation.
Na heel wat vragen vind ik eindelijk de kassa's.
Helaas, tickets verkopen die niet, wat dan wel?
Tickets zijn nergens te koop, je betaalt gewoon aan de chauffeur.
De marshrutka is net vol , dus ik ga voor de reguliere bus.
Die vertrekt pas over een uur, ik krijg plaats 10 toegewezen.
Ik ga zitten en haal mijn sudoku's boven.
In dat uur komen er zowat 50 ambulante verkopers op de bus.
Ik koop niets, maar zweet zowel alle vocht uit dat ik de afgelopen dagen heb gedronken.
Vrij stipt om 11 uur vertrekken we.
En we zijn nog de stad niet uit of de TV gaat aan.
We beginnen met een --zeer lelijke-- travestiet die zeer vals 'felicidad' ten gehore brengt.
Daarna volgen er enkele sketches .
Ik begrijp er niets van , maar de travestiet doet steeds mee, en het publiek schijnt het zeer grappig te vinden.
Na 3 uur stoppen we voor een sanitaire stop en daarna hebben we gelukkig muziek op de bus.
Sheki is een rustig stadje.
Ik ben hier al naar het paleis van de Khan geweest en naar de karavansera.
De topsights heb ik dus gezien.
Blijft de omgeving, de rust na de grote stad.
Ik vind het zalig om hier te zijn.
Het rustig-aan overvalt me.
Een ijsje eten , wat op een bankje schuilen voor de zon.
Het leven is goed hier in Sheki.
Zonder aan politiek te willen doen,
Maar zowat alle Armeniers leven buiten hun land,
Hoeveel Azerbeidzjaanse vluchtelingen hebben we eigenlijk?
Vandaag vrijdag , en in Sheki zijn er moskeeen , en ja, ze roepen op tot het gebed.
Ik zie niemand opspringen van het terrasje waar ze thee zitten drinken.
Er zijn hier trouwens geen hoofddoeken te zien
Laat staan een man in pyiama..
Groetjes
Veerle
|
