Onze vrienden van Dakar Motors hebben besloten om vanaf nu geld te vragen aan reizigers.

Wij hebben dus de eer om de eerste betalende gasten te zijn.

Er zijn nog twee Engelse motoreizigers .

Die rijden voor Unicef , dus mogen gratis logeren.

We gaan nog eens op internet , gaan ijsjes eten en laten onze foto's al op CD branden.

We rijden zuid tot nog zo'n icoon bij wereldreizigers Azul

Veel van Herberts bekenden  hebben hier hun 'been here'

Zelf zijn  we niet onder de indruk --maar je bent er eens geweest?

We rijden tot Viedma , een stadje  mooi gelegen aan de Rio Negro.

We zijn nu officieel in Patagonie.

Bij het binnenrijden van de stad wordt Herbert gebeten door een hond.

Bijna niet te geloven .

De honden zijn hier altijd zo rustig.

We logeren in een hotel met sauna , ontsmetten de wond eerst zeer goed.

En gaan dan met uitzicht op de rivier een parrilla-buffet eten.

Van hieruit kan je heel veel zeeleeuwen zien ;

Er leven ook een soort ara's in de rotswanden.

Prachtig!!

Verder, verder ,verder door de steppe.

Er is  minder wind vandaag.

Nog steeds 30 gr, laatste dag warm weer??

In Puerto Madryn vinden we met veel moeite onderdak.

We logeren in een backpackers hostel.

Er zijn ook nog zwitsers, finnen en nederlanders.

Routa 3 is DE weg die naar het zuiden leidt.

We doen eens een uitstapje naar zee.

Slaan dus links af , volgen 70 km de weg .

We zijn in Camarones.

In dit gehucht aan zee is er onder andere een mooie replica van een oude boot.

Je kan van hieruit nog 24 km ripio , ongeasfalteerde weg dus ,verder.

Daar zou een pinguin kolonie moeten zijn.

Het begint te regenen , de wind trekt aan tot storm, het is maar 10 graden meer.

Bovendien is hier niets om te logeren.

We rijden dus terug naar de hoofdweg.

Verder door de kou en wind tot Comodore Rivadavia;

Dit is de grootste stad van Argentijns patagonie.

Na de paar benzinestations en nog minder kleine gehuchtjes, zijn we nu in een stad van 140.000 mensen.

Een zeer rijke stad , er is hier olie- en gaswinning.

We logeren in een duur hotel met ontbijtbuffet.

Herbert is ziek.

Die stormwind komt van het westen .

Het is heel de dag vechten om rechtop de moto te kunnen blijven zitten.

Zelfs om te stappen moet je jezelf tegen de wind in duwen!

We doen al onze kleren aan.

We proberen nog eens tot aan zee te rijden , maar het is te slecht weer.

Op de terugweg komt zelfs het voorwiel van de moto spontaan los van de grond!!

We logeren in een 1 gebouw groot gehucht en proberen een beetje warm te krigen.

Buiten een paar boterhammen in een benzinestation hebben we vandaag niets te eten gevonden.

We rijden tot Rio Galagos en gaan daar eten.

Dan met een ferry de Straat van Magalan over.

Er staat een wilde zee ,maar we halen toch weer een mijlpaal!!

De grensprocedure hier van Argentinie naar Chili loopt zeer vlot.

Het is pas 12u30 als we aan de Chileense kant van de grens staan.

Van hier moeten we 140 kilometer door Chili om terug in Argentinie te komen.

We denken dat we vandaag nog wel kunnen rijden tot vlak voor de grens.

Helaas blijkt al gauw dat de weg helemaal niet verhard is.

Integendeel, de weg lijkt wel express opgebroken te zijn door de Chilenen.

Tsja , het zijn niet altijd de beste vrienden Argentinie en Chili.

Omdat we niet weten hoever de weg niet geasfalteerd is rijden we toch door.

Het wordt een rit van 140 km met veel wind, veel regen , hagel, sneeuw en hobbelen.

De richtingaanwijzers van de GS daveren een paar keer los.

Ook de GPS vliegt op een moment door de.lucht.

Er is hier verder niets, geen boerderij te zien.

Stilaan beginnen we al te vrezen dat we in deze kou en sneeuwstorm onze tent zullen moeten opzetten.

Gelukkig , net voor donker komen we aan in San Sebastian , Chili.

Het is 1,4 graden , het stormt en het giet van de regen.

Er is één overnachtingsmogelijkheid, ook het enige huis trouwens in San Sebastian.

We nemen een kamer en ik ga een uur onder het warm water staan.

En nog heb ik het de hele nacht koud.

We rijden richting Ushuaia.

Gietende regen , 3 graden.

We gaan eten in San Sebastian en doen daarna een tweede poging.

Door de gietende regen tot Rio Grande.

Hier is er overstroming en men verwacht voor de volgende dagen hetzelfde slecht weer.

Terug naar het ACA benzinestation in San Sebastian.

Daar wordt het terug zonnig weer.

Ik heb zelfs mijn strandfoto in patagonie.

Het is zeer warm in ons hotelletje.

S' avonds mag Herbert kiezen naar welk TV programma we gaan kijken.

Er is keuze tussen voetbal en voetbal.

We ondernemen een derde poging om naar Ushuaia te rijden.

Eerst rijden we nog door steppe, daarna door het meest zuidelijke deel van de Andes.

Vanaf Tolhuin  weer  een 50 kilometer lange ZEER slechte weg.

Men is aan de weg aan het werken , en een wegomleiding is er hier natuurlijk niet.

Uiteindelijk bereiken we Ushuaia.

Mooi gelegen , wel nogal toeristisch.

We nemen de obligate foto's , dan nog wat verder tot het Nationaal Park Tierra del Fuego.

Daarna nog een lekkere Argentijnse café con letche in de plaatselijke YPF gaan drinken.

Dan rijden we heel de weg terug naar ons ACA hotelletje in San Sebastian.

We hebben vandaag 650 km gereden , waarvan 100 km opgebroken weg.

Maar toch,

Patagonie, Vuurland, Ushuaia,

Allemaal afgevinkt van onze to-do-list!!

Eerst Argentinie buiten , Chili binnen .

Terug die 140 km hobbelen en botsen over de Chileense weg.

Maar vandaag weten we hoe ver het is en het blijft droog.

Daarna de Straat van Magalan weer over.

Chili terug buiten, Argentinie terug binnen.

Het begint weer hard te regenen .

We logeren in een YPF benzinestation-motel Comandante Louis Piedrabueno.

We rijden nu naar het noorden.

We moeten nu heel de dag naar de andere kant hellen om recht te blijven in de orkaanwind.

Verder hetzelfde landschap --leeg.

Geen boom te zien , heel af en toe staat er zeer ver een lama naar ons te kijken.

Terug tot Commodore Rivadavia.

Chinees en ijsbuffet.

We proberen nog eens ons geluk in Camarones.

Laatste kans om pinguins te zien?

Helaas , het is te slecht weer , te veel wind , te veel gravel;

We rijden verder tot Trelew.

We gaan er naar de toeristische dienst.

Ik wil naar de pinguins!!

Dat kan , je kan met een busje of met de taxi naar Punto tombo.

Daar zitten zo'n miljoen pinguins bij elkaar.

We zoeken een hotel en vragen daar of ze voor ons een taxi voor morgenvroeg kunnen regelen?

Daarna chinees buffet.

Na al die dagen weinig eten , eten we nu véél te veel.

We geraken dus moeilijk in slaap.

Midden van de nacht komt dan ook nog onze taxichauffeur voor morgen al kennismaken!

Onze chauffeur heeft waarschijnlijk nog formule 1 gereden.

We vliegen in ieder geval de gravelbaan over en zijn ruim voor alle andere toerbusjes aan het reservaat.

Helemaal alleen zijn we daar dus samen met duizenden pinguins.

Natuurlijk veel foto's genomen .

Een mijlpaal!!

We blijven hier twee dagen;

Houden eens een rustdag .

Versturen kaartjes,maken een wandeling langs de rivier , doen een terrasje,eten een ijsje .

Gaan eens in de sauna en genieten van een tenedor libre.

Veel wind;

We bezoeken een wijnbedrijf Goyenechea en krijgen een privé rondleiding.

Eén van de medewerkers wil zijn brommertje ruilen voor de grote GS van Herbert.

Verder langs Traversia de Tunuyan en de Sierra de Varela tot Quines.

Het is hier zeer warm.

We worden tegengehouden door agenten die geld vragen om iets te drinken , en daarna geld vragen om een foto van het monument te nemen.

We betalen natuurlijk niets.

In Roja is er een rally wedstrijd , met natuurlijk feest en vuurwerk!

Mooie tropische omgeving.

Het wordt 44,4 graden warm!!

We rijden tot Metan.