zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
20-10-2008
3 oktober
Thobela!
Deze morgen zijn we om 6u45 uit ons bed gekropen zodat we om 7u konden ontbijten. Ik ben begonnen met een super verse fruitsalade, daarna twee sneedjes volkoren brood (met heel veel graantjes) om dan af te sluiten met opnieuw fruitsalade Er ging een zeer aangename sfeer en de mensen zijn er heel vriendelijk. Ik heb echt genoten van het ontbijt! Voor mij mag het iedere keer van dat zijn hoor!
8u30 daar gaan we weer! Vandaag zullen we veel in de auto zitten, want ons volgende guest house ligt in Kiepershol en dat is meer dan 400 km van waar we nu zitten. We rijden langs veel verschillende landschappen. Van dorre uitgestrekte Savannes tot groene bossen. Op en neer, veel gedraai tussen de bergen die ook alle kleuren hadden. Er kwam gelijk geen einde aan!
Tussen Machadodorp en Nelspruit zijn we dan afgeslaan richting Sabie. Op die weg komen we namelijk de Sudwala Caves tegen. Na een enorm geklim komen we dan eindelijk rond 12u30 aan. Onze picknick bestaat uit brood met cheddar kaas en een blikje cola. Als dessert eet ik ook nog een appel. Nadat we wat energie hebben opgedaan, beginnen we aan onze klim richting de grotten. We zijn helemaal buiten adem door de grote hoogte en de hitte! Gelukkig zijn we net op tijd voor de rondleiding. De grotten dienden als woonplaats voor de vroegste bewoners van het gebied. Ze bestaat uit een aantal kamers met grillige druipsteenformaties. Velen ervan hebben naam gekregen naar hun vorm. t Is echt prachtig om te zien. Vroeger werden er in de grotten ook vele concerten gegeven, maar dit doen ze niet meer omdat dit vele vernielingen met zich meebracht. Mensen konden zich dan in het amfitheater installeren. Toen we weer naar buiten gingen, was er net een school gearriveerd die in het amfitheater uit volle borst aan het zingen waren. Dat was wel een kiekevel moment!
Daarna moest Sharon de afdaling met de auto trotseren. Niet de gemakkelijkste job! Via Sabie rijden we dan verder naar Hazyview. Onderweg konden we opnieuw genieten van prachtige panorama-uitzichten en vele fruitplantages. De omgeving werd ook groener en groener! Aangekomen in Hazyview stoppen we even aan een toerismebureau. Je kunt heel wat avonturen meemaken, zoals raften, een olifantenrit maken, ballonvaart doen, maar daar hebben we geen tijd én geld voor. Omdat we beiden wat moe waren van de lange autorit, besloten we al gauw terug te keren en onze guest house op te zoeken. Ant and Elephant ligt net gelijk midden in de wildernis. Verwilderde bomen, een niet al te proper zwembad, bergop, vele mieren in en vooral op het terras van ons huisje, Het heeft wel iets, maar het is niet om hier een week te blijven hoor! Tijdens onze rit naar hier verlangden we zo om in een ligzetel aan het zwembad te liggen, maar dat zal dan toch voor een volgende keer zijn we!
Een week geleden hadden we de menu van dit guest housje al eens bekeken op internet! Het zag er allemaal super lekker uit en we keken er dan ook enorm naar uit om hier lekker te dineren. We dronken een zoete witte wijn, we aten een soort vis (vraag me nie welke) met spinazie en mozzarella die geroosterd werd in folie. Super lekker!!! Als dessert at Sharon een soort banana split en ik warme appeltaart met ijs. We moesten iets melkachtigs drinken/eten omdat we onze eerste malarone-pil moesten innemen. Volgens ons telt ijs daar dus ook bij! Amaai, ik heb nogal van mijn dessert genoten. Als slaapmutsje bestelden we ons dan nog een Amarula. De typische Afrikaanse likuur. Mmmmmmmmmmmmmm Het diner was dus tiptop in orde, en dat allemaal samen voor maar 25 euro (dus voor mij én Sharon samen é).
Vannacht niet veel geslapen We hebben gisterenavond eerst nog naar de film Apocalips gekeken. Echt een aanrader!!! Hij duurde wel tot 1u, maar gelukkig dat we gekeken hebben want er was toch te veel lawaai om te slapen. De lodge heet niet voor niets Airport game lodge. Mensen die net van de luchthaven komen of moet, mensen die een tussenlanding hebben met overnachting komen hierheen.. De hele nacht door hoor je dus mensen toekomen en weggaan Ook hoorden we de tv van onze buur de hele tijd spelen. Hij was naar één of ander dom belspelletje aan t kijken. Eenmaal dat stopte, hoorden we hem snurken en ademen tot in onze kamer oe, dat was akelig t was net of er nog iemand in de kamer lag!
Deze morgen hadden we ons ontbijt om 8u. Ons eerste ontbijtbuffet tussen andere toeristen Dat doet wel raar hoor!
Na het ontbijt laden we al ons gerief in de auto en vertrekken we richting Pretoria. Omdat er nog een rustig baantje loopt van onze lodge tot aan de grote baan, riskeer ik het om even achter het stuur te kruipen Het was wel even wennen, maar het is me goed gelukt! Aan het benzinestation neemt Sharon het stuur weer over. Zonder problemen, enkel wat file, komen we aan in het Natanja guest house. Ons huisje was nog niet klaar, maar we mochten onze zakken daar wel al achterlaten. Jaja, je leest het goed! Een huisje. We hebben een living, een keuken, twee slaapkamers, een badkamer en twee wcs. Echte luxe! Een echt vakantiehuisje!
Omdat we hier niet zijn om te luieren alleen, vroegen we de weg naar t stad en de bezienswaardigheden. Jammer genoeg konden we niet te voet er naar toe gaan. Ze geven ons een kaart mee van Pretoria en ze leggen ons haarfijn de weg uit. Onze eerste stop zou het Voortrekkersmonument worden. We rijden jammer genoeg verkeerd af en vonden het daarom niet onmiddellijk. Gene paniek We zetten ons even aan de kant en bekijken de kaart nog eens goed. Ok, gewoon omkeren. We hebben blijkbaar te vroeg de autostrade verlaten. Maar via de gewone weg geraak je der ook Daar was het dan. Het lijkt wat op een toren gebouwd uit grote steenblokken. Niet echt speciaal vond ik. Het uitzicht daarentegen vanboven uit was wel heel mooi. We hadden een mooi zicht op het amfitheater wat verder op en op de grote stad Pretoria.
Daarna rijden we opnieuw richting autostrade en dan rijden we recht het stad binnen. Vanuit de auto zagen we de begraafplaats Heroes Acre, het Kruger house en de Kruger church terwijl we op zoek waren naar een parkeer plaatsje. Druk druk druk. Tuuuuuuuuuut hier en tuuuuuuuut daar. Ik word zot van dat geluid. Na veel zoeken en stress rijden we uiteindelijk een parking binnen. Pffff eindelijk uit die auto. Buiten slaat de hitte op ons en we gaan onmiddellijk op zoek naar een restaurantje. Niet gemakkelijk blijkbaar! Het enige wat je hier tegenkomt zijn fastfood restaurants pfff, nee daar hebben we echt geen zin meer in! Na lang zoeken vinden we dan toch iets gezelligs. Het is ook wel een keten, maar het is niet echt fastfood. Én, we kunnen buiten zitten! Heel gezellig hoor. Ik ga voor de Griekse Wraps en Sharon kiest voor iets onbekends (sorry ben de naam vergeten). t Zag er wel lekker uit!
Nadat we onze maag gevuld hebben gaan we op zoek naar de Union Buildings. Deze gebouwen zijn één van de belangrijkste gebouwen van de regering van Zuid-Afrika. Ze vormen een testament van het land: van de koloniale macht, de apartheidsjaren en de vrijheidsstrijd. De gebouwen zijn voor het publiek gesloten, maar we kunnen wel genieten van de rondom liggende tuinen. Nu, de weg er naar toe hadden we blijkbaar onderschat. Het was een lange weg, heel warm, maar we hebben ook vele mooie winkeltjes onder route tegengekomen! Veel blanken kwamen we niet tegen, maar ik heb me geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld We zijn als het ware ingeburgerde toeristen! hihi Scheel van de dorst komen we aan, maar we willen enkel maar binnen gaan in een Kentucky fried chicken omdat ze daar ook fantastisch lekkere ijsjes hebben met brownie, mmmmmmmmm!!! Dus nog even volhouden maar. Aan de Union Buildings staan er ook kraampjes met super mooie dingetjes.. ik had zo veel willen kopen, maar mn budget laat dat niet toe! Toch hebben we wel elk een vruchtbaarheidspoppetje gekocht. Dat kan altijd van pas komen é!
Op onze terugweg komen we dan toch een KFC tegen. Ik moet dringend naar de wc, maar vind gene. Ik vraag het aan iemand die in de KFC werkt. Hij heeft me een betaalbewijsje en stuurt me naar één van de securitymannen die in de mall staat. Die gaf me dan een sleutel van de wcs Toch maar raar systeem hoor En dan kunnen we eindelijk drinken en van ons ijsje genieten! EINDELIJK!
Dan is het toch wel tijd om terug te keren naar onze auto We willen namelijk voor het donker thuis zijn! Op de terugweg wilden we nog elk een typische armband kopen. Ze leken ons toch iets te duur en het afdingen pakte bij hen niet De armband zal dan maar voor een andere keer zijn. We zijn ook maar studentjes é!
De parking vonden we niet onmiddellijk terug. We stonden in het winkelcentrum waar we binnen gekomen waren toen we uit de parking kwamen, maar we vonden de deur naar de parking niet onmiddellijk terug efkes paniek, maar we zaten blijkbaar toch nog een verdiep te laag! Uitgeput stappen we de auto in. We rijden weg, weg van de drukte, weg van de hoge gebouwen, weg van het getuuuuuuuut, weg van de stad.
Iets voor onze guest house is er een spar waar we nog een Papaya kopen en wat groentjes voor bij onze boterham deze avond. En ja hoor, het is ons gelukt om voor het donker thuis te zijn!
Ik plof me in de zetel en krijg mijn klop Amaai, hebben wij wat kilometers afgewandeld zeg! t Is niet echt mijn favoriete stad. Ik had meer verwacht van Pretoria, maar ik heb wel van mijn dag genoten!
Ohja, na het eten wil ik mij in de zetel zetten om tv te kijken, toen ik plots een flits buiten zag en wat gerommel Ik ging naar buiten, en ja hoor het was aan het donderen en bliksemen in de verte. Plots voelde ik zelfs enkele spetters We zullen zien wat het geeft vannacht é
Morgen dan vroeg op want we hebben een rit voor de boeg van meer dan 400km
Deze morgen hebben we onze transit zone, florida, verlaten. Broeder Mothobi heeft ons naar Airport game lodge gebracht. Het wasnog een hele trip door Johannesburg eer we er aankwamen. We kwamen plots op een zandwegje, een doodlopend steegje, en helemaal op het einde bevond onze lodge. Amaai, zo mooi en gezellig. Hele vriendelijke mensen achter de receptie en we mochten onmiddellijk al in onze kamer. Eenmaal we dat wisten, was de jonge broeder Mothobi gerustgesteld en liet hij ons achter. Daar verdwijnt de laatste broeder uit ons zicht. Dat doet wel raar hoor! Jaja, we staan nu volledig op onze eigen benen.
Joehoe een nieuw avontuur begint NU! Sharon en ik maakten een vreugde sprongetje
Onze bagage dumpen we in onze kamers en we zetten ons al onmiddellijk buiten. Het zijn allemaal kamers die uitgeven op een grote tuin, elk met en tuintafel en stoelen. Wat verder zie je het zwembad met daarnaast een hutje waar je eventueel kunt braaien. Tussen de kamers door is er een grotere ruimte met een keuken en een living. Daar kun je zelf je potje koken en gezellig samen zitten met de andere logees. Ook liggen er informatieboeken en leesboeken, en er staan ook een hele boel videos. s Middags en s avonds kun je hier niet echt eten. Er is wel een lijst om eten te laten komen, zoals pizza, frietjes met hamburger, chinees, indisch, Ook kun je iets uit de diepvries halen om op te warmen. s Middags kiezen we er voor om pizza te eten hihi Er is zon speciaal tarief als je vier kleine pizzas besteld. Dit nemen we dan ook, zo kunnen we vier smaken kiezen
Na het eten kan ik me voor de eerste keer echt in het gras leggen op een matrasje om te zonnen. Daarna ga ik wat op verkenning. Ik leg me wat in de hangmat die in de tuin hangt, daarna bengel ik wat met mijn benen in het zwembad en tegen dat ik terug aan de kamer ben, heeft Sharon ook haar siësta erop zitten. We zetten ons nog wat buiten in afwachting dat de man van de auto en de man voor de meet en Greet komen.
De auto hebben we op voorhand grondig gecontroleerd op schrammen en deuken, want wij arme studentjes hebben geen zin om op te draaien voor kosten van anderen. Jaja, een Volkswagen polo (een grote polo).
Na de grondige controle, de laatste betalingen e.d. krijgen we dan nog een hele uitleg van de man van de reisorganisatie. We krijgen een gedetailleerde routeomschrijving in een boekje waarin ook alle mooie plaatsjes worden omschreven die op onze weg liggen. Amaai, t ziet er machtig uit. We krijgen er ook een blad bij met wat tips rond veiligheid e.d. maar het meeste wisten we al. We zijn hier tenslotte ook al 7 weken é!
Jaja, alles is nu geregeld. We hebben al onze papieren, de routebeschrijving én de sleutels van onze auto. We maken er dan ook al snel gebruik van om naar de dichtstbijzijnde supermarkt te rijden. Het is een zeer plaatselijk supermarktje, waar we wat brood, kaas, water, appels en tomaten kopen. Ja, we kunnen moeilijk nog eens fastfood eten é, anders komen we misschien wel als échte afrikaantjes terug naar huis.. hihi.. (dikke poep, dikke billen, dikke borsten, ).
Toen we nog wat op ons terrasje zaten te genieten van de avondzon, kwam een vrouw langs met twee potjes chinese soep. Ze hadden er maar twee besteld, maar ze hebben er vier gekregen. Ze vroeg ons of we geen twee potjes soep wilden. Natuurlijk gaan we zoiets niet weigeren! Alles wat we krijgen, is welkom hihi
Rond 18u30 begeven we ons dan naar de keuken. We genieten van wat brood met cheddar en een tomaatje. De soepjes vielen wel mee, maar geef mij toch maar mamas soep hoor. Er bleef dus toch nog heel wat soep over. Plots kwamen er nog twee mensen binnen. Ze wonen in Londen en gaan op vakantie naar Botswana. Blijkbaar hadden ze een tussenlanding in Joburg met overnachting. Ze kwamen blijkbaar ook iets zoeken om te eten. Maar een hotel is het hier niet. We vertelden hen dat ze iets konden bestellen, en we boden ook de overschot van onze soep aan. t Zou zonde zijn om het weg te gooien é. En zo geraakten we aan de praat. Blijkbaar heeft de man tot zijn 13 jaar in Kaapstad gewoond, maar zijn Afrikaans is hij toch al wat verleerd. Het zijn hele aangename mensen, en ze geven ons wat tips over leuke plekjes die we zeker moeten bezoeken! Zij hebben de kustlijn van Zuid-Afrika al eens eerder gedaan. We vertelden hen over onze stage en ze waren heel geïnteresseerd. Hun pizza kwam toe en ze hadden ook cola besteld. Deze dronken ze niet meer op en wij kregen dus elk een blikje cola jaja, we weten wat ons te doen staat de komende weken Socialize!!! Hihi jaja, we moeten het slim spelen é.
Oh ja, nog iets. Eigenlijk zijn we vanaf vandaag echte toeristen maar ik voel me niet zo, wil me niet zo voelen ik denk dat ik me zelfs nog dikwijls zal ergeren aan de toeristen. Wat ook raar is, is dat we na vandaag plots een slag van de zon hebben gekregen. We hebben nu al zo dikwijls in Pax in de zon gezeten en er kwam dan gelijk geen kleur bij. We zijn nu nog maar één dag broeder-vrij, en we zijn al wat verbrand! t Is de eerste keer dat je merkt dat we in de zon hebben gezeten. We zullen dus goed moeten smeren de komende dagen
Na enkele weken geraak ik eindelijk weer op het internet. Mijn avontuur zit er bijna op, maar ik wil jullie terug meenemen naar waar het allemaal begon...
Deze morgen nog eens op uur wakker, want om 9u voert broeder Jos ons, samen met broeder Aimée naar het Apartheidmuseum. Het is niet ver van Florida, maar als je natuurlijk in de file zit doe je er een stuk langer over dan normaal.
Iets voor 10u komen we er aan. Naast het Apartheidmuseum zagen we ook een reuzenrat, een rollercoaster, van tussen de gebouwen omhoog steken. Dit gaf me een heel raar gevoel Is dit ook Afrika? Omdat we pas om 10u binnen konden in het museum, heeft broeder Aimée ons getrakteerd op een drankje in een gezellig cafeetje verbonden aan het museum. Om 10u dan was er al iets meer volk toegekomen en schoven we aan aan de kassa. Normaal was het 30 R. Sharon had haar studentenkaart mee en ik natuurlijk niet. Maar we mochten toch beiden binnen voor slechts 15 R. Gelukkig, want 30 R had ik niet meer bij me. Ik moet dringend naar de bank. We kregen ons toegangskaartje en wat er al onmiddellijk opviel was dat we niet hetzelfde toegangskaartje hadden gekregen. Ik had een kaartje met White people op en Sharon en broeder Aimée behoorden tot de non-white people. White people op en Sharon en broeder Aimée behoorden tot de non-white people. Je voelde onmiddellijk al de discriminatie En, eigenlijk voelde ik me wat gediscrimineerd, omdat ik alleen door die deur van de blanke moest en dat zei toch met hun tweeën waren om door de deur van de zwarte te gaan. We moesten een andere weg volgen, maar uiteindelijk kwamen we dan, gelukkig, opnieuw samen. In het museum wordt dan verder de hele geschiedenis van de apartheid hier in Zuid-Afrika uitgelegd a.d.h.v. tekst, fotos, film, Amaai ik ben nogal verschoten. Ik wist wel ongeveer wat de apartheid betekende, maar het is toch een hele geschiedenis die er aan vooraf gaat. Het is ook niet altijd even simpel om alles ervan te begrijpen. Wij hadden nu 2uren en een half, maar ik kon er gerust nog wat langer rondlopen. t Was zeker de moeite waard!!
Deze namiddag hebben weer iets lekkers gegeten. Die Maria kan hier nogal koken hoor. En Sharon was superblij omdat het weer pasta was! t Was dus een ovenschotel met puree, pasta, gehakt en kaas. Lekker hoor!
Na het eten heb ik mijn laptop genomen en heb ik me buiten op het gras in het zonnetje gezet! zalig ik ben dan nu ook al aan mijn blog begonnen!
Ondertussen is broeder Jos dan ook afscheid komen nemen. Ik kreeg een dikke knuffel, en dat pakte mij t Was moeilijk om van hem afscheid te nemen. We hebben hem niet zo veel gezien, maar hij betekende wel veel voor ons. Ook heeft hij vele dingen geregeld voor ons om te gaan bezoeken, terwijl hij zoveel zorgen heeft voor het congres dat dit weekend begint. Niets was hem te veel Hij wou het ons zo veel mogelijk naar onze zin maken. Hij was ook altijd heel bezorgd over ons! Jaja, ik ga hem wel missen
Straks gaan we dan eens (alleen) naar het shoppingscenter hier vlakbij
Het shoppingscenter was niet echt denderend. Wat fastfood restaurantjes, een Spar, enkele muren om geld af te halen, een laundry en dat is het zowat. We zijn hoogstens een uurtje weggebleven Ach ja, dan maar wat onze voetjes in het zwembad zitten bengelen en zalig genieten van het zonnetje. Zwemmen hebben we nog niet gedaan. Het water voelt namelijk wat frisjes aan. Maar, vanaf morgen zitten we op hotel en dan hebben we bijna altijd een zwembad, dus daar zullen we nog genoeg kunnen van profiteren!
Jaja, morgen wordt nog een spannende dag vanaf dan staan we er helemaal alleen voor. En, mijn blog zal denk ik niet zo regelmatig meer worden aangevuld. Alles hangt af of we op internet zullen kunnen!
Thobela was goedendag in het Sepedi, maar aangezien de mensen hier geen Sepedi meer spreken, dacht ik dat ik jullie moeilijk nu nog zo kon blijven aanspreken Aan de andere kant heb ik 7 weken in Pax gewoond en wil ik de herinneringen die ik daar aan over hou wat eer aan doen dus heb ik maar besloten om jullie toch nog altijd zo te blijven groeten!
Vanaf vandaag zullen het ook wel hele andere soort verhalen/ervaringen zijn die je zult te horen krijgen Maar, blijf mee genieten met mij, want het zal waarschijnlijk wel de moeite worden The story of South Africa goes on
Deze morgen zijn we naar het rehabilitatie centrum voor psychiatrische patiënten Tandanari geweest. Dit centrum bevindt zich schuin tegenover het huis waar wij verblijven. Cho papa, jij zou dat ook heel interessant gevonden hebben. We zijn daar heel goed ontvangen geweest door de directrice. Ze gaf ons eerst wat uitleg, aangezien we helemaal niet thuis zijn in de psychiatrische wereld. Daarna gaf ze ons een uitgebreide rondleiding. Er verblijven daar mensen die maanden of zelfs jaren op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis hebben gelegen. Ze geraken daar totaal afgezonderd van de buitenwereld. Velen kennen zelfs hun familie niet meer, omdat deze hen niet meer komt opzoeken. Via een intake gesprek met de persoon in kwestie, eventueel de ouders, de verplegers of artsen die hen kennen, beslissen ze dan of ze in hun centrum thuis horen of niet. Indien niet, worden ze meestal doorverwezen naar een ander centrum. Voorbeeld personen met een dubbel diagnose (alcohol-/drugsproblemen én psychische aandoening) horen niet thuis in Tandanari.
Het centrum is uit de grond gestampt door de broeders van liefde. Broeder Antoine, psychiatrische verpleger, steekt daar ook zijn handen uit de mouwen.
Ook daar werkt het personeel samen als één familie Er hangt er een hele aangename sfeer. Er zijn verschillende residenties die zeer huiselijk zijn ingericht. Er werkt één fulltime huismoeder en een parttime huisvader. Zij wonen daar dan ook in bij die mensen. Ze leren er, zover dat kan, op eigen benen staan. Kuisen, eten maken, hoort daar dan ook allemaal bij. Buiten de gesprekken met een psychiater, die één maal in de week langs komt, zijn er ook verschillende workshops. Ze maken er hele mooie dingen die ze dan ook proberen te verkopen. Ook bezitten ze een heel mooi computerlokaaltje. De bewoners krijgen dan ook regelmatig computerlessen. Sommige bewoners gaan overdag ook uit werken en worden zo meer en meer terug in de maatschappij geïntegreerd. Maar, een volledige integratie in de maatschappij lukt slechts een minderheid van de bewoners (1 à 2 op de volledige groep van ongeveer 48 bewoners).
Er wordt gezegd dat dit centrum als een voorbeeld centrum mag worden beschouwd voor de anderen. Mijn interesse was alleszins al gewekt
Deze namiddag moesten we ons dan wat haasten voor de lunch. We zouden namelijk Soweto bezoeken, maar om 15u30 moesten we al terug zijn omdat broeder Jos broeder Johan naar de luchthaven moest voeren. Cho en t was een super lekkere lunch, macaroni uit de oven. Lekkerrrrrrr! Ondertussen kwam er nog een Zambiaanse broeder toe vanuit Tanzania. Hij moet hier zijn voor zijn studies. In Tanzania is hij namelijk bezig met afstandsonderwijs. Hij is broeder waar Jochim en Bart (twee studenten uit onze klas) stage hebben gelopen. De wereld is toch klein é
Tegen 13u konden we dan vertrekken richting Soweto. Broeder Jos wijst er ons op niet te veel mee te nemen, dus ik laat dan ook alles thuis. Soweto is een township (afkorting van South Western Township) van Joburg met meer dan 2 miljoen inwoners. Tijdens de apartheid kwamen er alsmaar meer zwarten in Joburg wonen omdat ze daar naar werk zochten. De blanken in Joburg voelden dit aan als een bedreiging. Ze wilden niet dat de stad overspoeld werd met zwarten. Ze werden dus buiten de stad gedreven en er werden woningen gebouwd voor hen net buiten de stad. Ze hadden natuurlijk gedacht dat de stroom van zwarten wel zou ophouden, maar dat was niet het geval. Een gevolg hiervan is dat er veel te weinig woningen zijn voorzien. Hierdoor vind je enerzijds vele overvolle huizen terug en ook vele krottenwijken, anderzijds heb je ook mooie grote villas van de meer welvaren zwarten. Het is niet de veiligste buurt in Joburg, maar zeker en vast de moeite waard om te bezoeken (welliswaar in de auto). Als eerste zijn we langs Sizwile gereden. Dit is een school voor doven. Jammer genoeg is het vakantie en kunnen we deze school dus geen bezoekje brengen. Daarna rijden we door naar het Hector Peterson museum. Dit museum gaan we niet binnen maar er we gaan wel een kijkje nemen. Aan de ingang staat namelijk een monument met daarbij wat uitleg over Hector Peterson. In de jaren 76 zijn de studenten hier namelijk in opstand gekomen, omdat ze het Afrikaans introduceerden in de scholen. De overheid wou dat ze les kregen in het Afrikaans, wat eigenlijk niet echt logisch is want Engels is toch meer een wereldtaal dan het Afrikaans. De protest acties zijn enorm uit de hand gelopen en minstens 600 studenten kwamen om. Hector Peterson, een 13 jarige jongen, was één van hen.
Wat de apartheid toch niet allemaal teweeg heeft gebracht.
We zijn dan ook het huis van Mandela gepasseerd. Normaal gingen we daar ook een bezoekje aan brengen, maar ze zijn het nog volop aan het renoveren. Jammer we rijden dan verder naar de Regina Mundi kerk. In deze kerk is er ook heel wat geschoten geweest. De gaten zijn nog zichtbaar in het dak. Onderweg weer naar Florida zijn we langs het Baregwana hospital gereden. Naar het schijnt het grootste ziekenhuis van Zuid-Afrika. Deze ziekenhuizen zijn gratis voor de Zuid-Afrikanen, maar de verzorging is er niet ideaal. In vele ziekenhuizen kom je vele verwaarlozingen tegen. Als je dus op veilig wilt spelen, ga je dus best naar een privé ziekenhuis, maar die zijn natuurlijk enorm duur! Er is dus maar één oplossing niet ziek worden é
Eenmaal terug in Florida nemen we afscheid van broeder Johan Jaja, weeral eentje minder
Vele groetjes en dikke knuffel
Noetje*
P.S. sorry voor de vertraging, maar het Internet werkte gisterenavond niet!
Gisteren zijn we dan eentje gaan drinken bij broeder Johan. Normaal gezien zou Rina er ook bij zijn, maar ze voelde haar niet goed (haar maag). Jammer! t Werd een heel gezellige avond. We hebben over vanalles en nog wat gebabbeld. En uiteindelijk was het opnieuw na middernacht dat we in bed lagen.
Om 8u45 ging dan onze wekker. Jaja, vandaag nog veel werk voor de boeg. Na het ontbijt raapten we al onze was bij elkaar. Voor we naar de laundry gingen, passeerden we de keuken en gaven we Maria en Sylvie een zak snoep. Waarom in godsnaam snoep, zie ik jullie denken! Wel ja, iedere keer we naar t stad gingen vroegen ze of we geen snoep wilden meebrengen. We vonden het nu wel de gelegenheid om eens wat snoep mee te brengen, en hen langs deze weg te bedanken. Hihi, waren ze doodcontent zeg
Op naar de laundry dan. Amaai, k had gelijk nog meer was dan dat ik had gedacht. Alles wasbak in, en schrobben maar! Hihi Het gaat toch iedere keer vlotter en vlotter. Wanneer alles gewassen en gespoeld is, stoppen we de was nog e keer in de spoeler ook. De rest is dus aan de machine en wij kunnen ons nu naar de keuken begeven. Snel ons fruit snijden en alles klaar zetten voor ons aperitief voor de broeders. Sommigen hadden nog nooit Sangria gedronken, maar het viel wel goed in de smaak.
Als lunch was het gestoofde witloof met kippebil en ik heb pap erbij gegeten. k Wou dat toch nog eens eten, want wie weet is het wel de laatste keer Broeder Gaston vroeg ons of we witloof lustten, omdat hij normaal spruiten zou meebrengen van de winkel maar ze hadden er geen meer GELUKKIG en als dessert PANNENKOEKEN ons lievelingsdessert!!! Wat leuk zeg zo voor onze laatste dag!
Na het eten zijn we de was die niet in de droogkast mag, gaan uitgangen. De volgende lading mag dan de spoeler in
En dan, spannend hoor, gingen we mee met de auto met broeder Luc. We zetten eerst Sylvie en Maria af en daarna neemt Sharon het stuur over. We hebben een hele toer gedaan tot aan t stad, eventjes de autostrade op en dan ook nog naar de dam in Mamadila. Buiten dat ze soms de ruitewissers aanzette in plaats van haar pinkers, deed ze dat héél goed! t Zal ne goeie chauffeur zijn hier in Zuid-Afrika Ze vroegen of ik eens wou rijden, maar ik zag het gelijk niet zitten ik voel me er echt niet zeker over! We zullen zien é. Als het echt nodig is, neem ik het stuur wel over maar de hoofdchauffeur zal toch wel Sharon zijn hoor!
Éénmaal weer thuis, vlug onze was gaan checken. Ze was mooi droog Het is vandaag dan ook weer heel warm en er is een warme, droge wind. Onze sandalen hadden we deze morgen ook eens goed geschrobd en deze waren op een uur al droog.
In de kamer leegde ik mijn kast en legde ik alles klaar op mijn bed om dan straks mijn valies te kunnen maken oeioei, moet dat daar allemaal terug in? Da gaat nooit lukken vrees ik
Voor we ons vieruurtje dan zouden houden, sprongen we nog even binnen bij broeder Johan. Hij moest ons immers nog onze evaluatieformulieren teruggeven Sharon en ik waren super content met wat hij allemaal geschreven had. Het meeste was het zelfde, buiten dat Sharon als goede eigenschap een goede leider had en ik ben een echte teamplayer en ik heb een goed inlevingsvermogen De eerste punten van onze stage zijn dus zeker al binnen! JOEPIE!!!
Nu hebben we dubbel en dik een héél lekker vieruurtje verdient. Ik heb dan maar een lekker pannenkoek gegeten (er was er nog eentje over van bij de lunch) met een lekkere bol vanille er op! mmmmmmmmm . Lekkéééér!
Alle was is droog en we kunnen dus beginnen met inpakken. Sharon doet dit liever net voordat ze gaat slapen en gaat al naar de computerklas. Ik wil dat zo rap mogelijk doen, dan ben ik er al vanaf maar amaai, k heb er toch lang aan gezeten hoor tegen dat ik er alles in kreeg. Pffff . t Wordt nipt, want de dingen die ik nog nodig heb (zoals mn laptop waar ik nu nog mee bezig ben, pyjama, toiletzak, ) zitten er nog niet in
Oei al 18u26 tijd om te gaan eten dus. Ons laatste avondmaal hier in Pax pffff doet wel raar hoor! Ik ga het hier toch wel missen Gelukkig kunnen we toch met een goed gevoel terugkijken naar wat we hier bereikt hebben. Het heeft lang geduurd eer we het gevoel hadden dat we iets te betekenen hadden hier, maar het is ons duidelijk geworden dat velen ons hier wilden houden. De leerkrachten willen nog meer computerlessen, de mensen van skills hadden ons ook nog nodig maar, ze zeiden ons dat ze al enorm veel hadden bijgeleerd! En aangezien broeder Johan ook heel content was Kan onze komende vakantie echt niet meer stuk!!!
Jaja, onze laatste dag in Pax zit er op een heel avontuur, een lang verhaal met gemengde gevoelens neem ik afscheid
Lieve zoen en dikke knuffel
Noetje*
P.S. vanaf morgen wordt het aanvullen van de blog een onzeker gegeven. Normaal gezien kunnen we in Florida bij de broeders nog op internet, maar dan god mag het weten
Vandaag gaat onze allerlaatste stagedag in. Omdat de meeting met de mensen van skills pas om 11u begon, konden we toch weer iets langer slapen en dat hebben we ook gedaan. De wekker liep pas af om 8u45!
Na het ontbijt zijn we dan naar Gladys geweest. Ze had namelijk gevraagd of vandaag nog eens langs zouden komen. Normaal gezien zouden we deze middag na de lunch gaan, maar omdat we nu toch nog even de tijd hadden, zijn we dan maar gegaan. Natuurlijk was ze druk bezig met nog wat laatste administratie werk voor de vakantie. We zouden dan toch na de lunch eens terug moeten gaan. De kinderen hadden gedaan met de lessen en hadden vandaag ook hun uniform niet aan. Ze waren allemaal heel vrolijk gekleed en kwamen ons vriendelijk goeiedag zeggen. We piepten nog even binnen in de verschillende klassen om van alle leerkrachten van Paxana afscheid te nemen. Ze vonden het allemaal heel jammer dat we al weer weg waren. Ik vind het ook wel jammer, want ook ik heb veel van hen geleerd. Als laatste bezochten we het 1e leerjaar. Deze juf vertelde ons haar geheim, ze had namelijk een computer gekocht om thuis ook te kunnen oefenen. Een andere leerkracht gaf ook aan dat ze waarschijnlijk een computer zou kopen. Da vond ik wel heel leuk om te horen!
Na dit afscheid trokken we naar de keuken om twee borden en twee messen, wijnglazen, lepeltjes te gaan halen we namen alles mee naar de plaats waar de meeting zou plaatsvinden. Toen we door Rina haar bureau moesten, zei ze geheimzinnig dat we ons uit de voeten moesten maken. Zo verklapte ze dat broeder Johan en Cathrine blijkbaar daar bezig waren met een verassing voor ons Spannend!!!
Wij begonnen het dan het fruit al te snijden en in de glazen te doen voor onze verassing voor hen! We waren gelukkig juist op tijd klaar voor de meeting.
Iets na 11u begon dan de meeting. Cathrine had voor iedereen een blad voorzien met daarop de agendapunten voor de meeting. Dat is dus al een goeie start vond ik. Ze heeft dan toch ons advies opgevolgd! Het eerste punt op de agenda was een gebed. Dit heeft Rina op zich genomen. Het grootste deel ging over ons. Ze bedankte ons onder ander voor onze aanwezigheid, voor de dingen die we hier de voorbij 7 weken voor hen hadden gedaan. Verder wenste ze ons ook een goeie trip hier in Zuid-Afrika en dan ook weer naar huis. Ze vroeg dan ook God om over ons te waken en ons veilig weer thuis te brengen. Ze hoopt ook dat we veel zullen hebben bijgeleerd over Zuid-Afrika.
Daarna ging er een aanwezigheidslijst rond en startte het volgende punt op de agenda, namelijk het conflict tussen Cathrine en Baby. Rina nam hier de leiding op haar om deze discussie te leiden. Het zag er even naar uit dat het wat uit de hand zou lopen, maar Rina had alles onder controle. Plots brak Cathrine de discussie wel af, omdat ze vond dat het tijd was om over te gaan naar het volgende agendapunt. Het vervolg van de meeting verliep heel rustig en op een vriendelijke manier.
Na de meeting liep Benedict even naar buiten en kwam dan terug met twee grote kados. Ik voelde me er eigenlijk wat ongemakkelijk bij.. k bedoel, dat hoeft toch helemaal niet. We kregen elk een box met zalfjes en dergelijke voor een goede voetverzorging amaai dat zal zeker van pas komen. En dan nog een box met body lotion en dergelijke nie te doen é! k was er echt wel blij mee. Daarna was natuurlijk tijd voor onze verassing SANGRIA!!! Ze hadden dat blijkbaar nog nooit gedronken, maar vonden het wel heel lekker. Terwijl hebben ook nog wat laatste fotos genomen k zal het toch wel missen hoor!
Amaai, t is al 13u Tijd voor lunch dus! t Is vrijdag dus vis met frieten en rauwkost. Na de lunch zijn we snel om de snoepjes voor Joyce gelopen, want morgen moet zij niet werken. Dan, te lope naar Baby want broeder Luc zou haar naar huis brengen. Dit vond ik wel een moeilijk afscheid. Je weet dat de kans heel klein is haar ooit nog eens terug te zien. Ik zag dat zij het ook heel moeilijk had pfff, t is echt nie plezant om afscheid te nemen Maar, beter zo, dan dat wij in de auto stappen en van iedereen moeten afscheid nemen dat zou waarschijnlijk nog moeilijker zijn.
Ondertussen belde Gladys ons op om te vragen of we gedaan hadden met de lunch, dus wij dan naar haar. Amaai, zo stil Pax is helemaal verlaten alle leerlingen weg, alle leerkrachten weg muisstil is het! Brrrrr, het heeft me maar een raar gevoel. Het voelt echt aan als het EINDE nu
Bij Gladys aangekomen, vertelde ze nog eens hoe erg ze het vond dat we nu al naar weg gaan. De leerkrachten hoopten dat we overtuigd konden worden om nog tot eind december te blijven. Maar, ik denk niet dat da zal lukken ze wou nog haar e-mail adres geven maar had het niet bij. Maar, morgen moet ze toch iemand naar Pax voeren en zal het dan snel binnensmijten (tussen onze was door).
Druk druk druk Cathrine wou ons ook nog zien voor ze naar huis ging. We vonden haar niet onmiddellijk, maar ze bleek mee van de braai te genieten die Rina houdt voor de mensen van de boerderij. We hebben daar dan nog wat gezeten en we zijn dan uiteindelijk meegegaan met Cathrine naar haar bureau. Ook zij wou ons nog een persoonlijk bedanken.
Pfff, wat een hitte vandaag t is echt drukkend warm het pakt wat op mijn adem!
Na het vele afscheid nemen, hebben we ons toch nog wat aan de computer gezet om nog wat te werken. De laatste stagedag is tenslotte nog altijd niet afgelopen é
Maar kijk, kga jullie laten.. na het eten hebben we nog een drink met broeder Johan en Rina. Een bedankinkje van ons aan hen. Broeder Sam heeft ons gisteren helpen een fles rode wijn kiezen, en toen we het gisteren aan broeder Johan gaven, zei hij dat het een uitstekende keuze was!
Ok, jullie zitten waarschijnlijk te wachten op het verhaal van gisterenavond hihi t Was echt super grappig. David en Sharon hadden hun fotocamera bij en we hebben vele grappige fotos genomen.
Na veel lachen staken we dan uiteindelijk een video in de videorecorder. Jah, natuurlijk vonden we het juiste kanaal niet en we wisten op geen honderd jaar over wat de film zou gaan. We dachten dan het kanaal te hebben gevonden en ja hoor, toen we op pauze duwden, stond het beeld stil. Maar de film stond ons al van het eerste moment niet aan. We gingen dan toch maar voor de Lion King.. Sharon en ik hadden de avond ervoor in bed al zitten babbelen over alle disney films en tekenfilms die we in onze jeugd hadden gezien leuk hoor zo jeugdherinneringen boven halen. We gingen er helemaal in op. Cho, wat is de Lion King toch een mooie klassieker! Iedereen moet die ooit in zn leven wel eens gezien hebben jah, en met David erbij lach je je ook een kriek é én, zo weten we ook wat die gekke aap in de film constant zingt asante sana squiched banana . Asante sana is Swagili (taal van Tanzania) voor dank je wel. Wat die squiched banana daar dan bij staan te doen jah, dat blijft een raadsel! Tijdens het triestige stuk kreeg Sharon tranen in haar ogen, oh zo lief hihi Na de film bleven we nog wat babbelen en onnozel doen. t Was dus super leuke avond!
Eindelijk nog eens goed geslapen.. ik lag er wel laat in (00u15) en moest er vroeg uit (6u45), maar daartussen was ik in dromenland!
Tegen 7u10 waren we op Paxana. Iedere morgen hebben de leerkrachten van de lagere school een meeting vooraleer de lessen starten. Gladys wou dat we in de laatste week eens afkwamen naar één van die meetings zodat ze wat feedback konden geven op onze computerlessen. Gladys nam het woord. Ze zei in naam van de leerkrachten dat ze heel veel geleerd hadden en dat ze ons enorm dankbaar zijn. Ze hadden het liefst gehad dat we nog veel langer bleven, maar ja dat gaat niet é! We maakten van de gelegenheid gebruik om ons evaluatie formulier ook uit te delen. We vroegen hen dit zo eerlijk mogelijk in te vullen en ons dat dan terug te bezorgen. En ja hoor, ze waren heel positief. Das natuurlijk wel plezant om te horen
Iets na 7u30 konden we dan op ons gemak ontbijten. Na het ontbijt zochten we David op zijn kamer op om te vragen wanneer broeder Sam hem nu naar de bus in t stad zou voeren. Om 9u zouden we vertrekken. O ja, wij gaan mee omdat we nog wat drank moeten kopen voor ons afscheidsdrink met skills, de broeders en broeder Johan. Jaja, nog heel wat verplichtingen voor de boeg!
Nog meer dan een uur de tijd om met David te babbelen, onnozel te doen, te lachen, te genieten, en uiteindelijk zijn we dan vertrokken richting Savanah, waar we onze inkopen zouden doen. We waren net op tijd bij de bus dan. Vlug nog een afscheidsknuffel en daar gaat onze compagnon t Zal plots weer stil zijn aan tafel te Pax jammer
Na de drop van David zijn we dan naar een cd-winkel geweest. Sharon en ik wilden namelijk een cd kopen van de muziek die we op de trouw gehoord hebben. Het is typische muziek van hier.. en gaat allemaal over liefde hihi broeder Sam is er ook helemaal verzot van..
Op de terugweg naar Pax zijn we afgereden naar het dorpje Seshego geweest. Daar is broeder Sam opgegroeid. Hij moest daar wat boodschappen afgeven aan zijn zus. Ondertussen heeft ons getoond waar hij naar school ging als kleine jongen. Het dorpje is ook ingedeeld in verschillende zones. De zone geven zowat aan hoe rijk je bent. Je ziet het duidelijk aan de huizen.
Bij aankomst op Pax vroeg Rina ons dan of we het zagen zitten om in de namiddag de ambassadeur van België wat rond te leiden op Pax. Hem de lagere school tonen, de secundaire school, de gebouwen die niet meer mogen gebruikt worden en het computercenter. Geen probleem, t lijkt mij zelfs interessant om deze man eens te ontmoeten. Om 14u zou hij hier zijn, dus wij zaten buiten te wachten op hen. Maar om 15u was er nog altijd niemand te zien. Uiteindelijk zeiden we tegen Rina dat we ons wat op het terras zouden gaan zetten en dat ze ons daar dus kon vinden. We waren nog niet helemaal gesetteld of de twee jongens van het internaat waren daar weer. Ze vroegen of die campagne rond de afvalproblematiek nog doorging. Sharon heeft ze dan eens goed op hun plaats gezet. We hadden namelijk al drie meetings gehad waar er niemand op was afgekomen. Dan hadden wij ook echt geen zin om daar nog energie in te steken. En trouwens, we kunnen toch niets meer doen want zondag zijn we weg!
Ondertussen hadden we dus wel de Belgische ambassadeur gemist. Hij zou in de lagere school zijn. Toen we daar aankwamen was hij net weg richting de secundaire school. Daar aangekomen, was hij net bij de directeur wachten dan maar é! De rest van de rondleiding hebben we hen dan vergezeld. Ze vonden het heel interessant wat wij hier op Pax gedaan hadden! (ja, ik spreek in het meervoud omdat de ambassadeur nog vergezeld was met twee andere Belgische mannen)
Uiteindelijk was het al 17u30 en hebben niet veel zinnigs meer uitgestoken. Hihi
Vandaag was onze laatste dag dat we les moesten geven. Eigenlijk ben ik wel blij. Ik heb de stage heel graag gedaan, maar nu wil ik Zuid-Afrika gaan ontdekken, genieten aan het zwembad met een lekkere cocktail, een gezellig restaurantje gaan opzoeken,
Een beetje na 8u ging mijn wekker af. Ik schoot wakker en sprong onmiddellijk onder de douche. Na het ontbijt maakten we onze zak verder klaar voor ons uitstapje naar Klerksdorp. Daarna ging Sharon alle nodige documenten gaan afprinten voor de lessen van vandaag, terwijl ik verwacht werd bij broeder Gaston. Hij had een fotocamera gekregen en wist niet hoe hij er moest mee werken. Ik legde hem dus stap voor stap uit hoe hij hem moest opladen, fotos mee trekken e.d., de fotos overzetten op de computer. Ik was blij deze oude man iets te hebben bij geleerd.
Daarna was er dan de sessie met skills. Cathrine kwam later omdat ze eerst nog een meeting had. Daardoor miste ze wel de SWOT-analyse. Maar, geen nood, ik heb ons verslag na de sessie met haar overlopen. vrijdag is dan ook de meeting met het volledige skillsteam. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat zij de director is en dus de meeting moet leiden! Zij moet de punten op de agenda zetten die moeten worden besproken. Zij moet ook de tijdschemas van haar mensen vragen zodat ze volgende meetings kan vastleggen.
Tijdens de sessie zelf moesten de bladen van ieder teamlid aangevuld worden met goede kwaliteiten/eigenschappen van die persoon. Cathrine schreef niets op het blad van Baby. Toen we vroegen dat blad ook aan te vullen, weigerde ze resoluut. Dit kwam echt wel grof over! De spanning was blijkbaar te snijden Als laatste oefening moesten ze dan het ideale/perfecte teamlid creëren. Dit is nog redelijk goed gelukt dan.
Na de sessie begon Sharon met computerles te geven aan Benedict, terwijl ik dus eerst de SWOT-analyse overliep met Cathrine. Daarna zocht ik Gladys op. Ze had ons al lopen zoeken de voorbije dagen, zei ze. Sharon zei dat we naar haar zouden komen na onze sessie. Ze zou er zeker zijn!!! Maar, je kunt het al raden zeker, toen ik daar aankwam, was ze nergens te bespeuren! Ze zou na 20 minuutjes wel terug zijn, vertelde me een leerkracht. Ik vertelde hem dat ze dan maar naar Rina moest bellen, omdat we in haar bureau zitten te werken. Maar, we hebben niets meer van haar gehoord
Terug bij Rina, nam ik de computerles van Sharon over. Ze had namelijk ongelofelijke dorst. Na haar mondverfrissingetje zou zij dan verder doen met de bibliografie. Ik werkte de Word oefening met Benedict af, en ik verschoot me een bult! Die jongen leert ongelofelijk rap! Amaai, zeker 10 keer sneller dan de leerkrachten aan wie we computertraining geven. Hij is van 0 begonnen, en na twee lessen kan hij al met Word werken en googlen op het Internet
Na het eten bleven we opnieuw plakken bij die Zambiaan David. Echt een aangename jongen én zo humoristisch. Lachen dat we opnieuw gedaan hebben!
Sharon en ik hadden beiden niet veel zin om computerles te geven, maar ja, de plicht roept! Uiteindelijk zijn er maar 3 leerkrachten afgekomen Ik heb er 2 onder mijn hoede genomen. De les verliep zo goed tot wanneer de computers na een dik half uur totaal vastliepen. Pfffff Er was niets meer mee aan te vangen. Ook David, die informatica heeft gestudeerd, kreeg ze niet meer in gang. Uiteindelijk hebben we de lessen moeten staken, want om andere computers nog op te starten was het al te laat én de leerkrachten moesten toch ook doorgaan omdat hun transport aan het wachten was!
Voila, onze lessen zaten erop en nog meer dan tijd voor een voor-vieruurtje . Samen met David aten we een ijsje Ik vroeg aan David hoeveel bollen hij wou, maar hij nam het natuurlijk helemaal verkeerd op! hihi hebben wij gelachen. Nog wat verder genoten van zijn aanwezigheid op het terras vóór wij dan vertrekken naar Klerksdorp. Waarom is hij nu geen maand vroeger gekomen. t Zou de periode nog aangenamer gemaakt hebben. Hij is één en al entertainment. Allé, maar hij zou proberen een filmavond zoals gisteren te organiseren voor woensdagavond hihi benieuwd hoe de broeders dan weer zullen reageren.
Nu, als we van plan zijn om eens naar Zambia te gaan, zijn we bij hem altijd welkom! Hij was zelfs al een route aan het uitstippelen. Zijn zus woont namelijk in Botswana en daar zou hij ons dan ook naar toe willen nemen. Leuk é
Om 16u zijn we dan vertrokken richting Florida (in Johannesburg é). Van daaruit gaan we dan morgen met broeder Jos naar Klerksdorp. Broeder Johan voert Cathrine morgen naar Pretoria. Zij heeft daar morgen namelijk een meeting en ondertussen zal broeder Johan daar aan site seeing doen.
Onderweg rijden we dan even af en eten we iets in een Wimpie. Ik koos voor de wrap met kip, de tomaten heb ik er wel uitgehaald (mijn maag é). Na een lange rit van ongeveer 4u komen we uiteindelijk aan bij de broeders in Florida. Wat een verschil met Pax! Het is een groot, gezellig huis. Een keuken die uitgeeft op de eetruimte, een living, kamers, badkamer Veel gezelliger dan Pax. Het zijn ook zeer aangename broeders. Heel vriendelijk én spraakzaam! Nog efkes iets gegeten, jaja ze hadden nog iets voorzien voor ons. En ik kon geen neen zeggen, want het zag er zo lekker en anders uit. Warme gemengde groentjes (worteltjes, erwtjes, maïs en boontjes) en soort macaroni met spek uit de oven heb ik gegeten.
Daarna hebben we nog wat samen met de broeders naar de Hollandse tv gekeken en we hebben goed gelachen hihi
Dinsdag 23 september
Andere omgeving, ander bed, nieuwe rare dromen nee, niet zo veel geslapen dus Om 7u30 worden we al voor het ontbijt verwacht, zodat we dan om 8u kunnen vertrekken richting Klerksdorp. Opnieuw een rit van 2u. Amaai, al die lange afstanden hier.
Een maal daar worden we aan de twee jonge broeders voorgesteld (begin dit jaar zijn er namelijk 2 broeders kort op mekaar gestorven), broeder Paul en broeder Georges. De eerste komt uit Zambia en de tweede uit Malawi. Samen met broeder Jan (die hier 3 weken zal verblijven) kregen we dan van broeder Paul en Lynn, iemand van het schoolpersoneel, een rondleiding op de school. We maken kennis met enkele leerkrachten en ander personeel. We bezoeken het technisch blok met o.a. een super moderne computerklas waar ze onder meer aan grafisch/technisch tekenen doen, een Art-klas, een prachtige nieuwe keuken waar ze leren koken Man, zon uitgeruste school zeg! Dag en nacht verschil met Pax. Zelfs in België heb ik nog geen zon school gezien! Het is dan ook een privé-school en de ouders mogen genoeg betalen ook hoor, 17 000 ZAR/jaar en volgend jaar zal het 25% opslaan! Het is ook een gemengde school; jongens en meisjes én zwarten en blanken. De broeders van liefde hebben dit opgericht ten tijde van de apartheid. Ze wilden op die manier het verschil tussen blank en zwart doorbreken.
De omgeving, de klassen, alles is zo mooi ingericht. Van de kleinste tot de oudste En alle leerkrachten en leerlingen zijn ook heel vriendelijk! Er hangt hier een soort familiesfeer. Moest het mogelijk zijn, dan zou ik mijn kinderen daar wel naar school willen sturen.
Voor de kleinere hebben we ook een soort taakleerkracht ontmoet. Ze heeft een eigen heel mooi ingericht klasje waar kinderen komen voor remediëring. Verder zijn er heel veel sportgelegenheden zoals een 25m zwembad, een aantal tennisvelden, een cricketveld, een voetbalveld nie te doen!
Voor aperitief had broeder Jan citroenjenever mee uit België. Oh ja, toen we buiten gingen wachten op broeder Jos voor het aperitief, had ofwel Sharon ofwel ik dood kunnen zijn. Nog geen 2 minuten nadat we door de deur naar buiten wandelden, viel de bliksemafleider (van wel 10m lang) om van de wind. We hadden morsdood kunnen zijn!
Normaal zouden we ook nog het Triest-centrum bezoeken, maar daar hebben ze nu een weekje verlof. Het is een centrum waar jong volwassenen met een mentale beperking terecht kunnen. We zijn wel eens tot daar geweest om de gebouwen te bekijken en hun nursery.
Om 16u hadden we een uurtje vrij en hebben we er van geprofiteerd om een zalige douche te nemen mmmm Om 17u zijn we dan te voet naar één van de residenties getrokken (een grote villa met zwembad) waar enkele van die jong volwassenen met een mentale beperking verblijven. We werden hartelijk ontvangen door een Belgische (Antwerpse) studente die in Leuven orthopedagogiek studeert. Ze doet hier 6 maanden stage. Daarna kwam ook de huismoeder, een vrouw die daar inwoont bij de jongens. Ze vertelt heel gedreven over haar werk, hoe ze de jongens zelfstandig laat worden. Het feit dat Triest misschien moet sluiten als de overheid niet subsidieert, doet haar heel wat. Het project werd opgericht door de broeders van liefde en bestaat namelijk al 11 jaar en werd de eerste 10 jaar gesponsord door België met de bedoeling dat de overheid van Zuid-Afrika dit stap voor stap zou beginnen te subsidiëren.
De activiteiten in het Triest-centrum:
·koken: ze maken koekjes e.d. die dan in de winkels worden verkocht. Ook koken ze voor feesten en blijkbaar is het dan heel verzorgd en van fijne kwaliteit. Wij hebben mogen proeven van een heerlijke chocoladecake, gemaakt door een van die gasten. Mmmmm
·sporten. Vele van hen doen aan topsport!
·Art-atelier
·Nursery à hier planten ze bomen.
Ik heb heel veel bewondering voor die vrouw! Je moet het maar kunnen hoor
s Avonds zijn we naar een Italiaans restaurantje geweest. Jammer genoeg kon broeder Paul niet mee omdat hij moest werken ocharme. We hebben een lekker Italiaans wit wijntje gedronken en ik heb een heerlijke pizza gegeten. Het was dus een zeer gezellige avond met aangenaam gezelschap!
Besluit van de dag:
De lange trip naar Klerksdorp was de moeite waard!!!
Toch ben ik blij dat ik mijn stage in Pax gedaan heb, want hier is alles zo uitgerust dat je dan evengoed in België kunt stage lopen. In Pax heb ik enorm veel bijgeleerd!!!
Woensdag 24 september
Om 8u zijn we vertrokken uit Klerksdorp en tegen 15u10 waren we in Pax Ik ben versleten!
Hoe de filmavond van deze avond verlopen is, horen jullie morgen dan wel
