zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
22-10-2008
14 oktober
Thobela!
What a day
Vannacht heeft het zo geregend niet te doen! Toen we opstonden zat het nog altijd zwart. Gisteren viel het ons al op dat we opnieuw de enige gasten waren in de lodge en dat geeft wel een raar gevoel. Op zich was het ook een heel mooi domein, maar niet zo familiaal. De bewoners leefden ook helemaal apart van de gasten en we kregen buiten de dochter ook niemand te zien. Zelfs niet tijdens het ontbijt, toen was er enkel het personeel. Ach ja, we waren dan toch sebiet weg, dus echt last hebben we er niet van.
Door dat het vannacht dus geregend had, lagen de zandweggetjes er maar modderachtig bij. Lang zal onze auto dus niet echt wit blijven. We waren ook nog maar net vertrokken of het begon al te regenen. Onze EERSTE regen sinds we hier in Zuid-Afrika zijn. Het doet ons onmiddellijk denken aan de grijze dagen in België, en we vrezen dat we zulk weer niet snel zullen gewoon worden. Doordat we soms redelijk hoog zaten, waren de wolken redelijk dicht tegen de grond geplakt, bijgevolg dat we niet altijd goed zagen waar we reden. Gelukkig maar dat we gisteren al de weg voor een groot stuk hadden verkend .
Even later passeerden we opnieuw langs die buitenwijkjes en opnieuw kreeg ik weer dat rare gevoel. Maar als ik dan terug denk aan Mamadila, waar Baby woont, denk ik dat deze mensen wel gelukkig zijn. Je hoeft niet rijk te zijn om gelukkig te zijn!
Vandaag volgen we de garden route tot aan Knysna. Het is dus wel jammer dat het zo grijs en soms zelfs zwart zit. De ene bui volgt de andere op. Maar dat houdt me niet tegen of van mooie dingen te geniet en het houdt ons ook niet tegen om eens van de baan af te rijden om al het moois op te zoeken.
Een eerste afrit was richting Humansdorp naar St. Francis bay. We hadden namelijk gelezen dat dit dorpje hét surfdorp is van Zuid-Afrika. In Humansdorp stopten we even om te tanken en om wat inkopen te doen in de Spar. Helemaal bevoorraad reden we dan verder In de verte zagen we prachtige huizen verschijnen. En toen we dichter naderden, zagen we dat deze huizen tot St. Francis bay behoorden. We reden het dropje in en we keken onze ogen uit. Het dorpje is gelegen aan de zee en meer bepaald aan een zeer vertakte monding van een riviertje. De meeste huizen gaven dan ook uit op het water. Velen hadden een klein strandje in hun tuin en een kade waar ofwel een jetski lag ofwel een boot ofwel beide. Ik kan het gevoel dat ik toen had moeilijk omschrijven, maar het was fantastisch. Ik had niet het gevoel dat ik me nog in Zuid-Afrika bevond, zeker niet na alles dat we al gezien hadden. In dit dorpje hebben Sharon en ik dan ook ons droomhuis gezien. De achterkant bestond uit heel veel glas. Vanuit de slaapkamer kijk je dan ook uit op het water. Het huis had een heel groot terras, een stukje strand, een zwembad, een boot en een jetski, Het huis op zich was ook heel prachtig. Jaja, we waren onder de indruk.
We doolden met de auto wat rond door het doolhof van straten. We wilden eens tot aan de zee om de grote golven te zien. We waren volledig onze oriëntatie kwijt. Op een bepaald moment zagen we de zee dan heel toevallig en onverwachts. Inderdaad onverwachts, want we dachten namelijk dat ze aan de hele ander kant lag. Jammer van het weer, anders hadden we misschien ook knappe surfers gezien hihi
Uiteindelijk reden we dan terug en zetten we onze tocht richting Knysna verder. Onderweg wilden we nog het Tsitsikamma national park bezoeken. Dit is een heel mooi woud met vele vertakte riviertjes, een hangbrug, naar het schijnt wel de moeite om er eens een wandeling in te maken Maar, doordat het zo regende vonden we het zonde om daaraan geld te verspillen. We zouden er toch niet kunnen van genieten.. We vonden het heel jammer, maar toch keerden we onze auto om, om dan weer verder te rijden.
Onderweg ondervonden we ook al een groot probleem met onze auto Toen het hard begon te regenen, en dat heb je in België heel veel, begonnen de ruiten van de auto helemaal te bedampen. Wij zetten dus onmiddellijk de blazers op vollenbak, maar dit hielp niet echt. Sharon zag bijna niets meer van de baan, levensgevaarlijk dus. Ondertussen veegde ze de damp wat weg met een zakdoekje, maar dat hielp niet voor lang. t Is pas na een goeie 10 minuten dat de blazers eindelijk hun werk deden. We kwamen dit vandaag een viertal keer tegen. Onze sjieke auto lijkt sjiek, maar schijn bedriegt!
Sharon had al van in het begin toen we hier in Zuid-Afrika laten vallen dat ze graag eens naar diene brug zou willen gaan waar je hoogste benjisprong ter wereld kunt maken. Nu, deze bleek dus nu op onze weg te zijn, maar waar precies wisten we niet goed. We dachten dat we hem al lang gepasseerd waren, toen we plots een plakkaatje zagen met Worlds highest benji-jump. Jammer van de laaghangende wolken, maar het was wel eens de moeite om te zien. Door de mist heen hebben we toch iemand zien springen, machtig om te zien! Zou het mooi weer geweest zijn, zou Sharon misschien gesprongen hebben, maar mij zal je nooit van ze levens aan zon elastiek zien bengelen! De brug was gewoon een snelweg voor de autos, maar onder de weg was dan een wandelbrug/padje tot in het midden van de brug waar dan een plaats was van waar ze springen..
Ondertussen was het al bijna 15u en we besloten te picknicken in de auto. We hadden nog brood over en verder hadden we smeerkaas, biltong van kudu, confituur en fruit Niet evident om proper te picknicken in een auto, maar het is ons wel gelukt!
Na onze picknick zetten we onze tocht verder naar Knysna. Ons verblijf bevond zich van deze keer in het midden van de stad. Dus we zullen alles te voet kunnen doen. Nadat we al onze bagage hadden uitgeladen, zijn we het stadje dan ook al eens gaan verkennen. Normaal zouden we morgen iets terug rijden naar Plettenbergbaai om een boottocht te maken om de walvissen, dolfijnen, e.d. te spotten maar het weer lag er niet echt voor aan dat de boten zouden uitvaren. Ook waarschuwden ze ons dat er geen zekerheid is dat je weldegelijk walvissen zult zien. Dus je betaald ongeveer 50 Euro, maar zie je niets tjah dan ben je je geld wel kwijt Dat vonden we wel wat riskant dan, zeker ook omdat je ze in Hermanus gratis en voor niets kunt spotten van aan de kust. Het walvis spotten zullen we dus laten voor in Hermanus, ook al moeten we daarvoor een ommetje rijden.
Rond 18u30 begaven we ons dan naar een restaurantje Zest vlak bij ons verblijfplaats. t Was er heel gezellig en heel vriendelijk personeel. Vanavond deden we eens heel decadent. Eerst en vooral bestelden we een goeie fles witte wijn. We begonnen dan met een dagsoepje en ik koos als hoofdgerecht voor de Morrocan Chicken. Dit was kippenborst gevuld met spinazie en feta, gegrild in een Marokkaans sausje met gegrilde groentjes en couscous. Heerlijk! Daarna gingen we nog voor een dessertje, een heerlijke chocolade brownie met ijs en chocoladesaus Het was echt lekker en zeer gezellig. Normaal gezien zouden we daarna gaan slapen, maar toen we hadden betaald, kregen we nog een bonnetje om een amarula te gaan drinken in de bar vlakbij. Dat konden we niet weigeren é! Het was een heel gezellige bar, maar jammer genoeg zaten we er alleen. We geraakten aan de praat met de barman, en we hadden het onmiddellijk in het snot dat hij geen Zuid-Afrikaan was. En ja hoor, we hadden gelijk. Hij is afkomstig van Zimbabwe en hij heet Marvin. Hij vertelde ons dat hij al ongeveer 7 jaar in Knysna is. Na ons eerste amarula kwam nog een tweede en daarna nog een Savannah (een soort cider) tjah, het was gezellig Toen we wilden afrekenen, trakteerde hij ons nog op een appelcider en vroeg of we geen zin hadden om nog mee te gaan naar een andere gezellige bar. Hij was namelijk al bezig met afsluiten. Wij hadden nog niet echt zin om terug naar onze lodge te gaan, dus besloten we om met hem mee te gaan. Daar leerden we nog andere mensen kennen, we geraakten aan de praat met de plaatselijke bevolking en we werden de hele avond nog getrakteerd door de Marvin. We leerden hen dat wanneer we toosten dat ze in de ogen moeten kijken, want als ze dat niet doen zouden ze 7 jaar lang slechte seks hebben. Grappig dat ze dat vonden.
Ik voelde het al serieus in mijn hoofd, maar het was echt een toffe avond! We hebben veel gelachen, maar we zijn ook weer opnieuw veel te weten gekomen over het leven hier. t Was nog eens leuk om je niet als toerist te voelen, maar meer een van hen. Onze eerste avond werden we dus al helemaal ondergedompeld in het nachtleven van Knysna. Toen we teruggevoerd werden naar onze lodge, zette Marvin ook nog een jongen thuis af waar we ook onmiddellijk mee binnen werden gevraagd. Daar kregen we nog wat wijn en het steeg helemaal naar mijn hoofd. k Was toch wel een beetje zat hoor hihi t Was echt nen super toffe avond, we zaten pas om drie uur in ons bed en alles draaide om me heen Morgen moeten we om 8u20 op om te kunnen gaan ontbijten, en om 11u30 komt de Marvin ons halen en neemt hij ons mee naar Plettenbergbaai, gaan we samen iets eten en doen we nog wat vanalles leuk é! t Is eens iets anders dan gewoon met ons tweetjes é!
Oh ja Terwijl we aan het dineren waren, zagen we buiten een vent in de vuilbakken naar eten zoeken. Hij had een boterham gevonden toen iemand die in het restaurant werkt hem weg joeg. Ik zag hem de boterham die hij gevonden had vlug opeten. We waren er redelijk van aangedaan. Wij zaten daar een driegangen menu binnen te spelen en die man had gewoon niets om te eten. Later op de avond toen we die mensen ontmoetten in de bar, vertelde Sonja, een zwarte vrouw, dat we daar niet mogen intrappen want heel veel mensen doen dit gewoon om medelijden te wekken bij de toeristen Zo hadden we er nooit over nagedacht eigenlijk
Hoewel we vandaag vooral onderweg waren en dus niet echt veel gedaan hebben, zou je denken dat we niet veel hebben meegemaakt toch zou ik jullie enkele dingen willen vertellen die ik te weten ben gekomen vandaag en de voorbije dagen
Wist je datjes
Wist je dat een vliegtuig in Zuid-Afrika links rijdt op de startbaan?
Wist je dat wij in een vliegtuig van het witte product hebben gevlogen?
Wist je dat de wolken van bovenaf super mooi zijn?
Wist je dat wij vandaag een hele nieuwe sjieke huurwagen hebben gekregen met nog geen 4000 km?
Wist je dat deze wagen leren zetels heeft?
Wist je dat er ook in Zuid-Afrika vele wegenwerken zijn?
Wist je dat in Zuid-Afrika de seinmannetjes aan de kant van de weg echte mensen zijn?
Wist je dat er i.p.v. verkeerslichten te plaatsen bij wegenwerken men in Zuid-Afrika een bord gebruiken met aan de ene kant STOP en aan de andere kant GO die door een manneke telkens wordt omgedraaid?
Wist je dat een picknickplaats wordt aangegeven door een plakkaatje met een boom er op?
Wist je dat wij vandaag 240 km hebben verkeerd gereden?*
Wist je dat je in Zuid-Afrika heel weinig straatverlichting hebt waardoor je beter voor het donker thuis bent omdat je anders je weg nog heel moeilijk vind?
Wist je dat Zuid-Afrika de wereld in één land is?
Wist je dat gegrilde calamares super lekker zijn?
Wist je dat we opnieuw voor een dessert gingen? (tiramisu, mmmmm )
Wist je nog dat ik in Zuid-Afrika zat? ;-)
Wist je dat het eigenlijk wel een leuke dag was?
Wist je dat ik jullie bijna ga laten om in mijn bedje te kruipen?
*In onze routeboek stond de weg pas omschreven vanaf de N2. De madam van Budget had naar ons hotel gevraagd en toonde ook welke weg we moesten volgen. Ze had een kopie van een kaartje van de wegen rond de vlieghaven geheven waarop ze had aangeduid dat we de N2 Cape Town moesten volgen. Goedgelovig dat we zijn doen we dit ook. Volgens het routeboek lag ons guest house ongeveer op 85 km van de luchthaven. Na 85 km hadden we de afrit die we nodig hadden nog niet tegen gekomen, maar we gaven daar niet zoveel aandacht aan omdat het boek al meerdere keren in afstanden had gemist. Na meer dan 100 km vonden we het toch iets te vreemd om er geen aandacht meer aan te schenken. We kwamen een boom tegen en zetten ons aan de kant. Wat we al veel eerder hadden moeten doen, was de kaart van Eastern Cape uithalen. We zagen onmiddellijk dat we zo verkeerd zaten. Aan de luchthaven moesten we niet richting Cape Town, maar de hele andere kant op. Lap, we mochten dus helemaal terug keren. Ach ja, zo hebben we de weg voor morgen al eens verkend en weten we nu hoe we moeten rijden é ;-) Het werd een reis tegen de donkerte maar de wegen liggen hier ook zó fantastisch é (al die potholes) We kwamen toe net voor het pikkedonker werd. We waren scheel van de honger en hoopten dat we in Schellenbos (zo heet ons guest house) iets konden eten. Maar neen, en het lag ook zó afgelegen. In de pikkedonkerte gingen we dan, weliswaar met onze auto, op zoek naar het restaurantje die ze ons hadden aanbevolen. Maar zo in de donkerte iets zoeken is verre van gemakkelijk. Maar allé, het is ons toch gelukt Daar hebben we dan van een heerlijke maaltijd genoten. Ik koos voor de gegrilde calamares met patat in zilverpapier t Was heerlijk. En om onze traditie verder te zetten, gingen we ook nog voor een dessertje! Vandaag werd het bij mij Italiaanse tiramisu
En zo werd deze aanvankelijk saaie dag toch nog een heel avontuur
Lieve groetjes
Noetje*
P.S. Onze eerste indruk toen we aangekomen waren in Port Elizabet en begonnen te rijden, was dat het hier precies terug in de beschaafde wereld waren toegekomen. Mooie huizen (villas), drukke verkeer, hotels, grote steden, Maar al snel ontdekten we dat net buiten de steden, er ook hele arme buurten waren. Toen we op weg waren naar onze guest house, reden we tussen vele van die arme wijken. Gekleurde huisjes, die op het eerste zich wel leuk leken, maar waarin grote families wonen en waarachter armoede schuilhoudt. Verder zag ik ook opnieuw de krotten verschijnen, bestaande uit metalen golfplaten Zo grote wijken met zon armoede had ik denk toch nog niet echt gezien tijdens onze rondreis. Brrrrrr, een heel raar gevoel overspoelde me een schuldgevoel een gevoel van hulpeloosheid Wat moet een guest house zo naast zulke wijken. Aan de ene kant dor en vertrappelt, aan de andere kant groen en mooi. Maar is dit laatste wel echt???
Een woelige nacht en 5 minuten voor de wekker zou afgaan, werd ik wakker omdat ik dringend naar de wc moest.. pffff nog maar 7u en al weer uit de veren konden we maar eens uitslapen hihi Ah ja, als je mooie dingen wilt zien, moet je er wat voor over hebben é. We gingen dan eerst en vooral naar de car wash, en man wat heeft die jongen zijn werk goed gedaan! De auto was vanbuiten en vanbinnen gelekt jammer dat we de auto zo niet onmiddellijk konden inleveren
Tegen 8u30 waren we terug voor het ontbijt. Uitgezonderd het jonge Hollandse koppel, was iedereen al rond 6u vertrokken op excursie.. Normaal zouden ze ook op excursie gaan en bleek dat dit die was die al om 6u vertrok. De dame van de vorige dag in de lodge had hen niet laten weten wanneer ze hen kwamen ophalen, dus hadden ze hun boot gemist. Het gaat er daar een beetje slordig aan toe. Vandaag was het een andere dame, en die zorgde onmiddellijk voor een gelijkaardige excursie voor hen! Gelukkig maar
Toen was het ook voor ons tijd om te vertrekken, niet op excursie maar naar onze volgende bestemming. Onderweg zagen we tussen de heuvels heen de zee.. en drie uur later reden we de oprit van de honey pot te Umhlanga rocks binnen. We kregen eerst een kamer met een tweepersoonsbed, maar omdat we zagen dat we geen koppel waren maar twee vriendinnen, kreeg ik onmiddellijk een eigen kamer. Dit kon omdat we de enige gasten waren voor deze nacht. Denk dat da wel eens goed is, dat we elk onze eigen kamer hebben. Voor de eerste keer wat privacy, voor de eerste keer gescheiden. Nadat we geïnstalleerd waren, dachten we eerst van nog door te rijden naar Durban en die stad eens te bezoeken. Maar dat werd ons afgeraden wegens veiligheidsredenen. We bleven dan maar ter plaatse en gingen het strand en zo gaan verkennen. Het weer was prachtig vandaag! Eigenlijk wel strandweer Op 10 minuutjes stonden we aan het strand. Een brede strook zand was het niet, vele rotsen, grote golven, surfers, redders, een kleine dijk met heel enkele terrasjes, een soort staketsel, vissers en in de verte zag je in de zee oranje bollen liggen. We vermoedden dat deze de netten zijn die de haaien e.d. tegenhouden, zodat er veilig in de zee kon gezwommen worden! k Zou het toch maar raar vinden om in de zee te zwemmen, wetende dat er haaien, dolfijnen en walvissen zitten maar, we gaan er zeker nog eens ons werk van maken!
Om even naar de surfers te kijken, installeerden we ons op een terrasje. Ik dronk er een heerlijke fruitshake. Het deed me wat denken aan de frulata die we in Polokwane eens gedronken hebben. Vers fruit gemixt met vanille ijs mmmmmm heerlijk! Daarna zetten we onze wandeling verder en gingen we terug het stadje zelf in. Oh ja, het is zondag en de meeste winkels zijn gesloten jammer We gingen dan naar de straat met de meeste restaurantjes en keken al eens rond voor vanavond. De eigenaar van de lodge had ons een mediterranean restaurant aanbevolen Olive and oil. We gingen eens kijken waar dit gelegen was en of het er gezellig was. Voor mij mag het gerust dit worden vanavond!
In de Spar kochten we elk een papaya ja, nu we rondtrekken worden we niet meer elke dag verwend met papaya zoals bij de broeders. Nu moeten we er zelf voor zorgen. Maar omdat dit niet het gemakkelijkste fruit is om te eten, kopen we het ook niet zo veel Terug in onze lodge installeerden we met een halve papaya in een ligstoel aan het zwembad. Nog wat genieten van de ondergaande zonnestralen en een goed boek om daarna een douche te nemen en me klaar te maken om naar de Olive and oil te gaan. We werden zeer vriendelijk onthaald, de bediening was zeer goed en het eten was super! Ik koos voor de mediterranean chicken. Dit is kippenborst met prei, zongedroogde tomaten, tomaten, geitenkaas in een romige witte wijn saus. Als dessert nam ik yoghurtijs met geflambeerde stukjes peer en een kaneelkoekje! Echt super lekker! En goedkoop voor die prijs kun je in België niet zo deftig gaan eten
Een aangename dag, een gezellige avond klaar om morgen onze binnenlandse vlucht te nemen.
Het is een hele mooie lodge, dat niet, maar goed georganiseerd is het hier niet echt maar we klagen niet
Vandaag werd opnieuw een rustige dag. Alle uitstappen of activiteiten vonden we toch iets te duur. Dus besloten we maar wat aan het zwembad te liggen, een boekje te lezen, een plonsje doen en s middags zouden we dan naar het strand gaan.
Nu, aan het zwembad was het zalig. Zon, wind en water Toen we echter aan het strand aankwamen, was er toch wel meer wind dan ik had verwacht. Het stoof zo hard dat het pijn deed. We hebben er efkes gezeten, maar niet lang. Sharon is sowieso al geen strandganger, om het nog eufemistisch uit te drukken, en zeker al niet als er zoveel wind is! we zijn dan maar terug gekeerd. Op de terugweg verschoot ik me rot. Sharon schrok alleen al van mijn reactie jaja, een fluo groene slang kronkelde vlak voor me op straat naar de overkant! Brrrrr terug bij onze positieven en terug in onze lodge hebben ik het zand van me afgespoeld onder een heerlijke douche en dan zijn we op het gemak het dorpje ingetrokken. Op een terrasje hebben we nog eens de baklaves geprobeerd, maar dit maal met vanille ijs. k Had er eigenlijk al snel spijt van, want ze kon helemaal niet tippen aan de baklaves met yoghurt die we in de lodge in de Komatiepoort gegeten hebben. Maar kijk, de vanille ijs was wel lekker hihi
Rond 17u wilden we dan naar de carwash gaan, maar die was jammer genoeg gesloten. Het zal dus voor morgenochtend zijn. Voor amper R 40 kun je daar zowel de binnenkant als de buitenkant laten schoonmaken geen geld dus. En het moet zeker gebeuren tegen maandag, want dan is onze vlucht en moeten we de auto weer proper inleveren.
t Werd dan stilaan weer tijd om t stadje in te trekken en op zoek te gaan naar een gezellig restaurantje allé, heel gezellig zagen ze er niet uit, maar het viel wel mee! Ons oog viel op Brava, een restaurantje met Portugese, Braziliaanse, Mozambiqaanse invloeden. We kozen beiden voor een visbrochette met een soort witte vis en reuze garnalen. Dit was overgoten met een heerlijk, licht pikant sausje. Daarbij werden ook gegrilde groentjes geserveerd heerlijk. Als afsluitertje nam ik een Amarula! Het werd een heel gezellige avond.. zalig hoor
En zo was het dan alweer tijd om naar Bethlehem te gaan
Toen ik opstond zag ik de zon stralen door het raam, maar aan de ontbijttafel buiten voelde ik een koude wind. Nee het was toch geen zon stralend weer! We besloten dan maar deze morgen nog de cultural village tour te doen. Rond 9u werden we opgehaald door een safari jeep. Vond ik eigenlijk al raar om een typisch zulu-dorpje te bezoeken We zijn dan richting het dorpje Mkule gereden. Onderweg vertelde de gids dan dat het bleke gras gebruikt wordt om de daken van de typische hutjes te bouwen. Het donkere gras wordt gebruikt om matjes te maken. Ook stond er soort palmboom, waarvan ze de takken afsnijden en dan de stam doormidden zagen om het sap van de stam op te vangen. Dit sap gebruiken ze om een typische wijn te maken, wel één met hoog alcoholgehalte!
We reden dan met onze safari jeep binnen in het zulu-dorpje. We leken gelijk de toeristen die wilde dieren spotten in het Kruger Park. Dat maakte me dus heel ongemakkelijk. Gelukkig zetten we de jeep al snel aan de kant en deden we een heel deel van het dorpje te voet. Een eerste plek was het day care centre. Kinderen van 3 maanden tot 5 jaar konden hier terecht voor opvang terwijl de ouders moesten werken. Blijkbaar waren ze het gewoon van toeristen te ontvangen. Ze startten onmiddellijk met enkele liedjes en dansjes die ze mooi hadden ingestudeerd. Het was leuk om te zien, maar wel iets gemaakt! Vlak bij het day care centre was de klinik. Deze was 1 maal in de maand open voor de plaatselijke bevolking. Ik stond daar echt versteld van. Wat als je nu net de dag erna ziek werd? Gelukkig waren ze iets verderop een nieuw groot hospitaal aan het bouwen die iedere dag open zou zijn. Verder bezochten we nog een lagere school. Lessen konden we niet bijwonen, want de vrijdag is het kuisdag en moeten alle klaslokalen proper gemaakt worden. De volgende halte was een huisje waar de moeder matjes maakt. Dit zijn een soort rieten matjes, zowel matjes om op te liggen als onderzetjes en eetmatjes. Ofwel maken ze ze in de natuurlijke staat van het gras, owel draaien ze rond drie grassprietjes strookjes afgescheurd van shipszakjes zo krijg je mooi gekleurde matjes. Sharon en ik hebben dan maar elke zon eetmatje gekocht!
Daarna keerden we terug naar de jeep en reed hij verder naar het kerkhof. En dat is niet een kerkhof zoals bij ons é. Het is ook wel een aparte plaats, maar alleen laten ze de wildernis aan planten staan. t Was wel zielig om te zien eigenlijk.
Tenslotte liet hij een typisch zulu-hutje zien. De temperatuur binnenin blijft winter en zomer constant het is er altijd aangenaam. Ook houdt het de regen tegen. Het hutje is opgedeeld in twee kanten. Aan de ene kant slaapt de man op een matje en aan de andere kant de vrouw. Als de man met zijn stok slaat, moet de vrouw naar hem toekomen en kan het spel beginnen het spel van de liefde allé in hoeverre je dit liefde kunt noemen. Dit duurt zo de hele nacht door de vrouw moet hier niet afkomen met het excuus pijn te hebben aan haar hoofd. De mannen hier mogen ook met meerdere vrouwen trouwen, als ze maar 11 koeien aan de familie kunnen betalen. Ook bouwt de man dan een hutje voor de vrouw. Één van de mannen uit dit zulu-dorpje, een priester, heeft 25 vrouwen en 160 kinderen. Stel je voor! k Mag er niet aan denken een man te moeten delen met laat staan 1 andere vrouw. Daarbij bezochten we ook de kamer van de healer. In dit geval was het een vrouw. Mensen uit het dorp komen naar haar toe met klachten zoals hoofdpijn of buikpijn, boze dromen e.d. . Zij heeft allerlei kruidenmengsels en aftreksels van dierensappen om deze mensen te verlossen van hun kwaal. Niemand kan zomaar healer worden. Je moet uitgekozen worden, en dan nog een opleiding volgen bij een ouder healer. Jaja, speciaal volkje
Als afsluiting konden we genieten van gedans op Afrikaanse ritmes en gezang opnieuw moest ik zelf ook meedoen
Ik weet niet hoe die mensen zich moeten voelen als die blanke snuiters als ons hen zo komen bezoeken, bezien, Ik voelde me in ieder geval niet erg op mijn gemak. Gewoon omdat je zo als toerist zo hun privacy binnendrong t Was zeer interessant, maar dit hoeft voor mij geen tweede keer op deze manier. In Pax gingen we ook mee naar Mamadila en werden we uitgenodigd bij mensen thuis, maar toen voelde ik me niet als toerist. Je drong niet ongewild die mensen hun leven binnen. Ze namen je zelf mee, je sprak met hen, lachte met hen,
Ondertussen zijn we ongeveer 2 maanden hier in Zuid-Afrika. Sharon en ik. Ik en Sharon. Twee totaal verschillende persoonlijkheden. Het ene moment vullen we elkaar perfect aan. Het andere moment kunnen we mekaar op de zenuwen werken. Dag in dag uit kijken we op elkaar. Geen andere jonge mensen om ons heen waar we eens mee kunnen babbelen of mee weggaan. Het kan dan ook niet anders dat het ons beiden eens te veel wordt. Ofwel uit dit zich dan in vervelende stiltes, maar dat lost niets op denk ik. Vandaag barste de bom t werd ons beiden efkes te veel, maar na de bom kwam de vrede snel terug en het werd nog een hele leuke namiddag. We maakten een wandeling eerst voelde ik me in de jungle. Ik heb nog nooit zon woud gezien in mijn leven na een half uurtje stappen zagen we dan het strand, dat me deed denken aan de woestijn, die dan overvloeide in de Indische oceaan. Na twee maanden zag ik eindelijk de zee opnieuw, ZALIG! Dat geluid, de geur, het water over mijn voeten, het witte schuim na wat schelpjes zoeken, walvissen spotten en wat zonnen in het zand, zetten we onze wandeling voort! Opnieuw komen we terecht in de jungle echt prachtig om te zien. Zo zou ik ook wel willen wonen met de jungle, het strand en de zee in mijn achtertuin!
Op weg naar huis koop ik mijn een klein ananasje aan een kraampje langs straat. Heeft dat gesmaakt zeg! En daarna nog een zalige douche lekker fris om dan uit te gaan eten. Vanavond stond er bij mij een vegetarische lasagne op het menu en als dessert vanille ijsje met chocoladesaus. t Was gezellig, t was genieten
Toen we ons opnieuw in onze kamer hadden teruggetrokken om nog wat te lezen en om onze blog van de dag aan te vullen, hoorden we plots geklop. Eerst besteedden we er niet echt aandacht aan, maar het geklop hield niet op en we hoorden ook mensen iets roepen spannend zeg! Ik waagde me voorzichtig op de gang.. Toen hoorde ik het opnieuw HELLO! Ik wist eerst niet vanwaar het kwam, maar dan zag ik iemand door het raam kijken. Het was de man van het jonge Hollandse koppel die hier ook logeren. Ze zaten blijkbaar opgesloten. Op een bepaald uur verdwijnt al het personeel en blijven enkel de gasten over. Het probleem is dat zij ook de deuren sluiten en dat wij normaal geen sleutel mee mogen nemen naar buiten. Gelukkig waren wij al binnen Toen we daar dan in het deurgat stonden, kwamen er nog 3 andere koppels toe. Ook zij zouden voor een gesloten deur hebben gestaan, maar 2 van die koppels hadden wel hun sleutel meegenomen. Ik vind het toch maar raar dat ze ons hier zo alleen achterlaten. Ze moeten wel een enorm vertrouwen hebben in hun gasten. Maar, ze hadden ons wel eens mogen inlichten dat ze alles afsluiten op een bepaald uur Nu dit is nog niet alles. Een ander koppel die deze morgen vertrokken is, vertelde ons dat we eenmaal het donker is beter niet langs de beach road terugkeerden naar de lodge. Als het donker is, verlaten de nijlpaarden namelijk het water en komen ze in die bossen te zitten langs de beach road. Het kan ook gebeuren dat deze nijlpaarden de straat op komen, en die kom je liever niet tegen! Nu, dat jonge koppel wist dit dus niet en kwam wel langs de beach road terug naar de lodge. En ja hoor, plots stonden ze oog in oog met dat logge beest. Dat moet wel beangstigend geweest zijn, denk ik!
Na een spannende avond, nog wat nababbelen in ons bedje, en dan oogjes toe en naar dromenland
Na een dagje uitrusten en relaxen, stond er opnieuw een lange rit van 380 km voor de boeg! Eerst en vooral moesten we zorgen dat we heelhuids terug beneden geraakten met de auto Brackenhill lag namelijk niet bepaald op een goed bereikbare plaats. Op de onmogelijkste plaatsen waren er dan ook weer wegenwerken, waardoor Sharon haar in allerlei bochten moest wringen maar, het is haar gelukt! We zijn redelijk vlot het stad uitgeraakt en door de goede wegbeschrijving van de huisvrouw van onze lodge, vonden we onze weg onmiddellijk. Het valt op dat Swaziland groener is, de bomen niet zo gestructureerd staan zoals in Zuid-Afrika en dat er geen zulke wijken zijn. Ik bedoel met dit laatste dat de huizen hier niet samen echt gegroepeerd staan, maar eerder los. Als je begrijpt wat ik bedoel J
Ook de wegen zijn heel wat minder. We moeten veel beter uitkijken zodat we putten op tijd kunnen ontwijken. Ook duiken er plots heel onverwachts van die hoge drempels op, waar je beter niet met hoge snelheid over rijdt.
Ja ja, we zijn vertrokken richting zeetje, mijn vertrouwde omgeving maar eerst nog wat door de bergen, alsof we er nog geen genoeg van hebben gezien hihi nee, het landschap is telkens anders dus geniet ik telkens op een andere manier En oh ja, die koeien hier gevaarlijke beesten zijn dat! Sharon heeft ze al dikwijls eens vervloekt doordat die beestjes hier los lopen, kom je die geregeld ook eens tegen in het midden van de straat Maar, die zijn dus heel onvoorstelbaar é! Gaan ze nu blijven staan? Achteruit gaan? Vooruit gaan? En zon beest wil je echt niet omver rijden
Nog net voor de grens stoppen we nog even aan een lodge met een daarbij horend reservaatje waar je ook een kopje thee kunt drinken en krokodillen kunt spotten. En ja hoor, waar we ons theetje dronken, keken we recht uit op een krokodil. Ik dacht eerst dat het ene van steen was, maar Sharon had hem al zien bewegen, dus ja het was een echte!
Ja, de grensovergang. Was dat ook weer een soepje. Bij het buitengaan van Swaziland moest je een papiertje invullen en je paspoort gaan laten afstempelen. Bij het binnengaan van Zuid-Afrika moest je een papiertje gaan halen voor de auto en je paspoort gaan laten afstempelen. Natuurlijk was dat allemaal niet zo duidelijk waardoor we aan de slagboom kwamen en dan opnieuw werden teruggestuurd Maar kijk, waren wij blij dat het ons gelukt was! Hihi
Zuid-Afrika, Kwazulu-Natal! Terug bereikbaar oh ja, voor diegene die het niet wisten, in Swaziland waren we dus totaal niet bereikbaar op onze gsm. Zowel met onze Zuid-Afrikaanse kaart als met onze Belgische kaart hadden we niets van bereik ons kon het niet veel schelen, maar voor de thuisblijvers was dat misschien wat vervelend om niets van ons te horen. Nu kijk, vanaf nu zijn we dus weer helemaal bereikbaar!
Opnieuw veranderde het landschap opnieuw had je die bossen, die je eigenlijk geen bossen kunt noemen. De bomen (per bos allemaal van de zelfde soort) zijn allemaal in rijtjes aangeplant, speciaal om omgehakt te worden. Iets verder zagen we dan wel echte bossen, verschillende soorten bomen die door elkaar groeien, zodat het moeilijk wordt om er nog door te kijken. Dit merkten we vooral op bij het naderen van de kuststreek. Dit gebied heeft namelijk al heel veel regen gehad, waardoor het heer veel natuurlijker groen is. Het is echt opvallend hoe de planten en bomen hier volop in bloei staan
Uiteindelijk komen we aan aan een grote villa dat onze lodge bleek te zijn. Ze heeft een grote gemeenschappelijke keuken en living en wij krijgen een grote kamer toegewezen dat eigenlijk voor vier personen is bestemd. We hebben een eigen badkamer met douche en bad. Verder hebben we ook een deur die toegang geeft tot de tuin met het zwembad. Echt luxe hoor!
Omdat we hier toch wel drie nachten blijven slapen, gaan we ons gaan informeren wat we hier allemaal kunnen doen. Het strand is ongeveer 45 min wandelen. Dat lijkt ons al iets leuk om te doen. Jammer genoeg niet meer voor vandaag, want we zouden niet op tijd terug geraken. Ook zouden we graag de cultural village toer doen, omdat je dan ook een klein schooltje en een weeshuis bezoekt pfff, we moeten echt beginnen selecteren wat wel jammer is, want er is zo veel te zien! Ik heb al dikwijls uitstapjes niet kunnen doen, of bepaalde dingen niet bezocht, gewoon omdat het allemaal een beetje te duur wordt voor mij! Het geld vliegt de deur uit. Middageten, avondeten, benzine, toegang voor dit, toegang voor dat jaja het loopt allemaal sneller op dan we hadden gedacht. Maar ja, we hebben dan ook een hele mooie reis ervoor in de plaats!
Verder vragen we ook of er in de buurt restaurantjes zijn. En ja hoor, en dit maal eens op wandelafstand. s Avond trekken we dus richting de hoofdstraat van St. Lucia op zoek naar een restaurantje. Onze voorkeur ging deze avond uit naar Italiaans. Sharon koos voor de lasagne en als dessert een tiramisu, ik ging voor een pizza en als dessert fruitsalade met een bolleke ijs lekker hoor!
Eenmaal weer in onze lodge zetten we ons allebei wat in de zetel in de living met een boek Nathans vlucht is zo spannend é
Gisteren hadden we dus besloten om een volledige rustdag in te lassen! Da mag wel eens na de hele tijd rondtoeren dat slorpt enorm veel energie op
En toen we opstonden om te gaan ontbijten, hadden we geluk De zon schijnt!!!
Het ontbijt was heerlijk! Ik koos papaya en pompelmoes heerlijk! En dan was er ook nog vers gebakken brood amaai, dat smaakte zeg! Anders is het altijd zo brood uit zakken é wat een verschil
Na het ontbijt besloot Sharon terug in haar bed te kruipen, maar wie mij beetje kent weet dat ik dat niet kan hihi ik trok mijn bikini aan en installeerde me aan het zwembad. Het was nog maar 9u, maar de zon gaf al hoor! Amaai, warm dat ik had Ik besloot dus maar eens een plons te wagen in het zwembad, maar amaai da water had koud zeg! Toen ik na ongeveer een half uur beetje bij beetje uiteindelijk volledig ondergedompeld was, zag ik dat de temperatuur van het water amper 19°C was. Niet bepaalt warm dus! Maar kijk, ik heb het nog redelijk volgehouden Na wat lengtes te hebben gezwommen en wat watergymnastiek, ben ik me dan toch weer gaan opwarmen in mijn ligzetel zalig!
Plots zag ik een raar beest rondlopen. Het was iets salamander/hagedisachtig. Hij had een blauwe kop en geel- en groenachtig achterlijf Speciaal hoor Verder heb ik nog wat kruiswoordraadsels zitten oplossen en ben ik beginnen lezen in het boek Nathans vlucht. Echt een aanrader! Vanaf het eerste blad is het al spannend en was ik er al helemaal in de ban van Het moet wel een goed boek zijn, want ik ben gene lezer en het moet echt wel een mooi verhaal zijn vooraleer ik zo rap mogelijk verder wil lezen
Na onze lunch dat bestond uit, je kunt het misschien al raden, boterhammen met kaas heb ik eerst nog wat verder gelezen en rond 14u zijn we dan vertrokken op wandeltocht. Vanuit de lodge kun je namelijk verschillende wandelroutes doen. Wij kozen voor de groene route. Deze ging een stukje door het bos, door de velden, tussen de rotsen, Het was zalig, zo tussen de natuur! Ik heb er van genoten en die prachtige uitzichten, machtig gewoon! Plots hoorden we een donderslag in de verte hopend dat het onweer niet dichterbij zou komen, haasten we ons toch terug naar onze lodge. De wind kwam op, maar het onweer bleef uit!
Vlug nog wat verder lezen, een heerlijke douche, een aperitiefje, En dan een heerlijk diner! Jaja, de rustdag heeft ons deugd gedaan
Amaai, k heb goed geslapen hoor, maar ben nog altijd moe jaja, het reizen kruipt in de kleren!
Nog voor 9u zaten we al weer in de auto richting Swaziland. Dit landje ligt in Zuid-Afrika, d.w.z. dat het volledig is omsloten door Zuid-Afrika.
Aan de grens krijgen we eerst een papiertje van Z.A., daarna moesten we onze auto parkeren om naar de paspoort controlepost te gaan. Tussen de grens van Zuid-Afrika en Swaziland kun je het Mantengas cultural village bezoeken. We krijgen een rondleiding in het dorpje en er wordt uitgelegd hoe het er in een traditioneel Swazi huis/familie aan toe gaat. De rondleiding wordt afgesloten met een zang- en dansspektakel. t Was echt prachtig In het tweede deel van het spektakel kwam een jongeman mij uit het publiek halen om mee te dansen hihi leuk hoor. Sharon heeft er zelfs een stukje van op video. Omdat Sharon aan het filmen was, dacht ze dat ze niet zou uitgekozen worden om ook naar voren te gaan dansen. Maar, niets was minder waar! Hihi toen ik terug naar mn plaats ging stond Sharon daar ook te dans met een jongeman. k Heb er enorm van genoten! k Heb er zelfs een cd van gekocht. t Heeft een echt Lion King gevoel!
Voor de grens van Swaziland moesten we dan opnieuw naar de paspoort controlepost wat een gedoe! We kregen een papiertje en wanneer we wilden doorrijden, mochten we niet. We moesten blijkbaar ook nog een papiertje voor onze auto hebben. Wij dus terug naar binnen R 50 betalen, papiertje krijgen, en eindelijk konden we Swaziland binnenrijden! Pffff Ze maken het toch wel moeilijk hoor i.p.v. dat eens op voorhand allemaal mooi op een plakkaat ofzo te zetten, dat je tenminste weet wat je allemaal moet doen ach ja we zijn er door geraakt en dat is het belangrijkste!
We zetten onze tocht verder richting Piggs Peak. Ik vind het landschap hier toch wel opvallend groener, terwijl Sharon eigenlijk niet echt een verschil ziet. Opnieuw gaan we de bergen in en we dachten iets te kunnen eten in Piggs Peak, maar er waren twee grote groepen toeristen voor ons waardoor we waarschijnlijk heel lang zouden moeten wachten op ons eten. We genoten dus efkes van het uitzicht over de bergen en reden dan weer wat verder Het was inmiddels al na 13u en ik begon natuurlijk al grote honger te krijgen. Maar, in de verste verte geen restaurantje te bespeuren. Rond 14u zagen we dan een afritje richting een lodge waar ook een restaurant aan verbonden was. Omdat het maar 1km ver was, reden we af en gingen we op zoek naar dat restaurantje. De lodge bestond uit allemaal typische hutjes, vond ik wel leuk. Het restaurant was ook wel gezellig en het was Afrikaanse keuken. Ik koos voor een slaatje met ei, mangosaus, chutney en cheddar. Heel lekker hoor
Het was dan hoogtijd om weer verder te rijden. Zo vele kilometers moeten we wel niet meer doen, maar hier in de bergen weet je nooit hoe lang je er over zal doen Aan de voet van de berg nemen we de afslag naar Ngwenya waar we de glasfabriek gaan bezoeken. In de fabriek maken ze niet alleen drinkglazen, maar ook mooie vazen, beeldjes, sierraden, echt hele mooie dingen. Het is ook eens leuk te zien hoe ze dit maken, maar ik moet zeggen ik zou het zelf niet graag moeten doen. Deze mensen moeten namelijk in een enorme hitte werken dat kan niet gezond zijn!
Daarna was het dan tijd om onze lodge te gaan opzoeken, alleen klopte de wegbeschrijving uit onze routeboek totaal niet. We hebben zeker een uur zitten zoeken ja, een gedetailleerde kaart van Swaziland hebben we namelijk niet Maar, we zijn er na veel gesukkel toch geraakt. Inderdaad gesukkel, de wegen naar onze lodge lagen namelijk enorm slecht!
Versleten komen we aan, maar gelukkig zijn de mensen enorm vriendelijk! Als het morgen mooi weer is, denken we er zelfs aan om morgen een dagje vrij te nemen en hier wat rond te hangen. Het is gewoon heel moeilijk om hier met de auto te gaan rondrijden en het centrum ligt iets te ver om er te voet naar toe te gaan.
Vanavond wordt dus ook een rustig avondje met wat tv kijken enzo
Om 6u30 werden we gewekt Amaai, ik had echt goed geslapen vannacht! Toen we uit het raam keken, zagen we enkele giraffen passeren We zijn dan maar vlug naar buiten gelopen om van de dieren te genieten. Tegen 7u konden we dan ontbijten. Ik nam een stevig ontbijt want het zou een lange dag worden. De fruitsalade vind ik heerlijk hier! Zo vers en fris
Tegen 8u30 konden we vertrekken richting de Orpen gate en rond 9u45 reden we het Kruger Park in We hebben ongeveer 200 km door het park gereden en we hebben daar 7u over gedaan! Wat een ervaring heel spannend heel geconcentreerd zeer vermoeiend vreugde verwondering lachen stilte schrik avontuur vele soorten landschappen machtig!!!
De volgende dieren hebben we gespot:
giraffen
impalas
eland
duikertjes
kudus
olifanten
neushoorns
krokodillen
baboons
kleine aapjes
neushoornvogel
eekhoorntjes
zebras
kudde leeuwen die een prooi aan het oppeuzelen waren
een hyena die een prooi aan het verslinden was (waarschijnlijk een impala, want enkel meters er voor hadden we op de weg een poot van een impala gezien)
nijlpaarden
hoenderen
struisvogel
buffels
t Was echt de moeite, maar ik ben versleten
Toen we aankwamen in onze lodge in Komatiepoort (vlak tegen de grens met Mozambique), heb ik alles in de kamer gedropt en me op bed gelegd Ik ben in slaap gevallen en heb meer dan een uur geslapen. We hebben in de lodge zelf gedineerd. We namen allebei een Chicken Potjie met een glaasje witte wijn en als dessert baklaves (bladerdeeg gevuld met nootjes in kaneel, denk ik (t was alleszins heel lekker), met daarover Griekse yoghurt en honing).
Het was dus weer een prachtige dag, maar zeer vermoeiend! Ik kruip dus vroeg onder de dekens richting dromenland!
Vannacht was voor mij opnieuw zeer woelig. Ik had veel te warm, vond mijn draai niet en ik had twee vreselijke nachtmerries.
Deze morgen dan werden we om 5u30 al gewekt zodat we om 6u30 konden vertrekken voor een wandeling. Gisteren hadden ze gezegd dat ze ons pas om 6u zouden wekken, maar blijkbaar stond hun wekker een half uurtje te vroeg Voor we vertrokken konden we genieten van een tasje thee en een typisch Zuid-Afrikaans broodje (soort koekje).
Tijdens de wandeling kwamen we heel wat te weten over bepaalde bomen en planten. Hij vertelde onder andere over de aloë vera plant. Wanneer je hier in Afrika in stilstaand water zwemt kun je een bepaalde ziekte oplopen die je nieren en blaas aantast. Één van de symptomen is dat je een beetje bloed plast. Wanneer je dan een stukje van de aloë plant kookt en dat kooksel enkele dagen/weken iedere dag drinkt dan kun je er van genezen. Afrikaans moeders wrijven ook hun borsten in met aloë sap wanneer ze willen dat hun baby overschakelt op gewone voeding i.p.v. borstvoeding. Aloë smaakt immers zeer bitter en dat hebben babytjes niet graag!
Verder kwamen we ook ongeveer op 10 à 15 m afstand van twee giraffen! Machtig om mee te maken
We hebben verder ook sporen bekeken van dieren en nog wat andere planten, waar ik jammer genoeg al de naam van ben vergeten! Één boom herinner ik me nog, namelijk de biltong tree. Deze boom heeft veel waarde in de Zulu-cultuur. Als een geliefde omkomt op een plaats verschillend van haar thuis, dan werd ze begraven onder zon boom. Maar omdat ze/hij niet zou vergeten van waar ze/hij afkomstig is, maken ze een mengeling van stukjes boom en nog iets. Dit nemen ze dan mee naar haar huis. Deze mengeling zorgt er voor dat haar geest niet achterblijft, maar terug naar huis kan gaan. Wanneer ze dit niet doen dan blijft de geest onrustig op de plaats waar het lichaam is omgekomen. De Zulu mensen geloven dan ook dat wanneer ze dit niet doen er ieder jaar op die zelfde plaats opnieuw iemand sterft (in een ongeluk). Nu is Zuid-Afrika overspoeld door vele culturen en wordt dit ritueel niet meer gedaan. Dat is de oorzaak van de vele ongelukken hier in Zuid-Afrika
Dan heb je verder ook nog de tandenborstelboom, zoals Sharon hem noemt. De zwarte mensen breken van deze boom een takje, doen de schil (het buitenste hout) er van zodat het takje eruit ziet als een penseeltje. Hierop gaan ze dan kauwen met de bedoeling hun tanden proper te maken! Misschien is dat het geheim wel achter de stralend witte tanden van de zwartjes hihi!
Rond 8u zijn we dan terug aan onze lodge en kunnen we genieten van een heerlijk ontbijt!
Na het ontbijt hadden we dan tot de lunch, die om 14u plaatsvond, tijd om te relaxen. Jammer genoeg kwam de zon er niet volledig door, waardoor het ook niet zo warm was. Ik liep wat verloren tussen onze kamer en het terras aan het zwembad. Kruiswoordraadsels oplossen, route van morgen bekijken nog meer dan twee uur tegen de lunch en ik had nu al zon honger Dan maar chocolaatje gegeten, chocomelkje gedronken, appeltje gegeten, theetje gedronken En dan was het eindelijk zo ver. Het was een soort groentenquiche met slaatje. Heel lekker hoor!
Om 15u15 zijn we dan vertrokken samen met nog een Nederlands ouder koppel naar een reservaat een aantal kilometer hier vandaan. In het reservaat waar we nu logeren, leven er namelijk geen gevaarlijke dieren. Vandenamiddag gingen we op safari met zon open jeep en een manneke die van voren zat om de dieren te spotten. In dit reservaat leven namelijk de big five. Het is niet altijd evident om alle dieren te vinden. Het is niet zoals naar de zoo gaan, waar de dieren één voor één te zien zijn. Het werd een moeilijke zoektocht Maar we hebben toch kunnen genieten van enkele mooie dieren. We hebben een Cheeta moeder gezien met haar drie jongsjes. Zo schattig, echt nie te doen! En zo dicht dat we zaten, nog op geen 10m. Daarna moesten we opnieuw wat rondrijden voor we andere speciale dieren zagen. Een duikertje (soort hert), giraffen en apen waren we namelijk al meer gewoon te zien We zagen een familie neushoorns, een oude olifant, twee elandachtigen t was echt een leuke zoektocht! Lekker spannend! t Is niet te geloven dat we telkens op zon korte afstand van ze konden komen hihi
De avond viel stilaan, de zon ging slapen en het werd donkerder en donkerder. Voor het pikkedonker was, stopten we even voor drankje en een hapje. Het waren gelijk soort zelfgemaakte kleine pizzaatjes lekker hoor. Het begon aardig koud te worden. Vooral mijn oren hadden koud en daarom besloot ik maar mijn sjaal rond mijn hoofd te draaien. We hebben daarna nog een heel eind in het donker door het reservaat gereden. Met een licht ging de spotter op zoek naar dieren, zoals hyenas. Wanneer er namelijk licht op hun ogen schijnt, lichten hun ogen op. Ik vond het héél spannend, akelig, voelde me toch op mijn gemak, maar een onbegonnen zoektocht t Was een heel avontuurlijke namiddag en ik heb er echt van genoten. Ook al hebben we niet zo veel dieren gezien de zoektocht op zich was al leuk en spannend!
Éénmaal terug in onze lodge, mochten we al onmiddellijk aan tafel gaan. Als voorgerecht kregen we een tonijnslaatje, als hoofdgerecht was er opnieuw rijst en aardappelen, gemengelde gekookte groentjes en bloemkool met broccoli, kip en babotie, een soort typisch Zuid-Afrikaans gerechtje (gehakt met verscheidende kruiden en erboven op een kaassausje en dat in de oven), als dessert dan was het melktaart (ik vond het smaken naar rijstpap zonder rijst). Hééééééééééérlijk!!!
Van deze keer zaten we maar met negen aan tafel en omdat het niet te warm was, zaten we ook wat meer afgeschermd aan de openhaard. Zeer gezellig. Er zaten onder andere ook twee blanke Zuid-Afrikaanse gepensioneerde zussen bij ons aan tafel en die ene was nogal een kwettergat. En ze had nie anders dan kritiek op de jeugd van tegenwoordig Verder had ze het ook over de gevaarlijke taxichauffeurs.
er waren eens twee broers die taxichauffeur waren. De ene broer reed en reed, stopte, zette mensen af en pikte mensen op. Hij reed veel te snel en toen hij aan de lichten kwam reed hij gewoon in volle snelheid door het rood. Een van zijn klanten vroeg waarom hij dit deed. Taxichauffeur: Dat is zo in Zuid-Afrika.. moet je niet op letten. Een beetje verder kwam hij dan opnieuw aan een kruispunt met lichten. Ditmaal was het groen en de taxichauffeur ging hard op zijn remmen gaan staan. Diezelfde klant vroeg nu waarom hij bij groen licht stopte. Taxichauffeur: Mijn broer werkt vandaag ook en hij zou in volle vaart uit de andere richting kunnen komen.
Vanaf 15u30 heb ik mijn gedachten dus een beetje kunnen verzetten Uiteindelijk is het nog een mooie, leuke, spannende en avontuurlijke dag geworden
Na een woelige nacht, geraak ik dan uit mijn bed. Tegen 8u zitten we aan de ontbijttafel, maar het ontbijt is niet zo fantastisch als gisteren. Ach ja, t kan niet altijd even goe zijn é
Voor we dan vertrekken, bellen we nog naar het Kruger Park om een dagpas te reserveren! t Zou zonde zijn als we daar maandag morgen toekomen en dat we niet binnen kunnen omdat er al te veel volk is.
Tegen negen uur kunnen we dan eindelijk richting Sabie vertrekken. Normaal staan o.a. de Blijde Canyon, de drie Rondhavels, de potholes, de berlin en lisbon falls en Gods window op het programma. Maar omdat we deze toer al met broeder Luc gedaan hebben, besloten we wat langer te genieten van andere mooie plekjes! Onze eerste stop was de macmac poels. Als je veel tijd hebt kun je daar eigenlijk een hele dag doorbrengen. Je kunt daar gezellig picknicken of braaien en tussendoor je verfrissen in de poels. Wij hebben eerst het riviertje naar boven gevolgd. Een hele mooie, zalige en rustige wandeling met een prachtig uitzicht. Onderweg zagen we ook kleurrijke, krekelachtige beestjes. We hebben ze zelfs zien paren hihi
Toen we niet meer verder konden hebben we efkes genoten van de stilte We waren daar net alleen, dus dan lukt da wel. Zalig!
Terug beneden ben ik om mijn bikini gelopen en heb ik me toch wel gewaagd aan een plons in het koude water van één van de macmac poels! Ik kon het niet over mn hart krijgen om dat zomaar aan mijn neus te laten voorbij gaan, ik moest daar in! t Was wel heel koud, maar wel de moeite. Ik stond dan wel met een natte bikini, maar die heb ik te drogen gehangen aan de ramen vanachter in de auto hihi.. grappig zicht hoor!
Een beetje verder gereden, kwamen we dan aan de macmac falls. Tussen twee bergen een enorme kloof! De waterval was niet onmiddellijk te horen of te zien. Maar na een kleine afdaling, zagen we dan de 65m hoge waterval. Machtig om te zien!
Daar waar onze auto geparkeerd stond, waren er ook zo van die kraampjes waar je kettinkjes, beeldjes, kunt kopen. Heel mooi, echt! Maar waar moet ik dat in godsnaam allemaal steken é Sharon heeft het dan toch niet kunnen laten om een kettinkje met een giraf aan te kopen Haar eerste girafje dat ze koopt. Ze heeft zich heel lang kunnen inhouden!
Rijden rijden, berg op en berg af, draaien en keren, gas geven en remmen, een vrachtwagen voor je neus en maar 30 kunnen rijden maar ondertussen kun je genieten van een machtig landschap!
Onze volgende stop was Pelgrims rest dit is een oud goudzoekers dorpje. Alle huizen zijn gebleven zoals ze waren en het dorpje is nu een openluchtmuseum voor toeristen. t Is leuk om eens een idee te krijgen hoe het daar vroeger was, maar iets te toeristisch naar mijn gedacht. Dat maakt het soms zo onecht! Je vindt er een oud postkantoor, een hotelletje, een restaurantje, een infobureau, Ook staan er vele padstalletjes waar ze opnieuw kettinkjes, beeldjes, sjaaltjes, doeken, verkopen. Héél leuk om naar te kijken, maar het blijft voorlopig nog bij kijken.
Rijden rijden, berg op en berg af, draaien en keren, gas geven en remmen, een vrachtwagen voor je neus en maar 30 kunnen rijden maar ondertussen kun je genieten van een machtig landschap!
Verder en verder met de Drakensbergop de achtergrond. We reden nu door het landschap dat je ziet wanneer je kijkt vanuit Gods window, prachtig was dat. Eenmaal in Graskop zochten we eerst een Spar. We kochten wat brie, water en yoghurtdrank om onze malarone-pil in te nemen. Geen echte picknickplek in zicht, maar wel gras. We zetten ons in het gras onder een boom en we genoten van een boterham met brie. Amaai, was dat lang geleden dat ik nog brie gegeten heb. Kaas heb ik wel gegeten de afgelopen weken, maar enkel cheddar en Gouda Eindelijk nog eens iets anders. t Was wel leuk zo eens echt te picknicken héél lang geleden zalig Daarna gingen we op verkenning in de stad. We waren er wel al eens doorgereden met broeder Luc toen we naar dan in de Wine & dine hebben gegeten. We wilden nu iets anders proberen, maar hoe meer we het stadje ingingen hoe toeristischer en drukker het werd. Dat wilden we nog minder. Na enkele souvenirwinkeltjes te hebben bezocht zijn we dan maar teruggekeerd en hebben ons op een terrasje gezet schuin over de Wine & dine. Sharon at er een pannenkoek met kaneel en suiker. Ik hield het bij juist een colaatje.
t Was al rond 15u en we hadden nog wel een trip voor de boeg.
Rijden rijden, berg op en berg af, draaien en keren, gas geven en remmen, een koe voor je neus die je net kunt ontwijken maar ondertussen kun je genieten van een machtig landschap!
Na een uur en een half rijden naderen we het Kruger Park. Op weg naar onze lodge in het privé reservaat komen we al enkele giraffen tegen. Dat maakte onze dag nog eens extra AF. we moesten ook een lange zandweg door met vele putten en bulten dat was al een avontuur op zich! Een avontuur die je beter met een jeep of bakkie doet hihi Toen we dan uiteindelijk aan onze lodge kwamen, werden we héél vriendelijk ontvangen. Onze lodge is prachtig, zo midden in de bushes tussen de dieren. Nadat we geïnstalleerd waren, zijn we nog een duikje gaan nemen in het zwembad. Daar brachten ze ons dan nog een fruitsapje waarvan we in het zwembad zalig konden van genieten. t Was net zoals we gedroomd hadden Ik voelde me in het paradijs! Zon zalige omgeving! Na een prachtige zonsondergang trekken we ons terug om ons wat op te frissen. In afwachting van de braai gingen we dan naar buiten aan de bar zitten, waar we genoten van een glaasje wijn.
Tijdens het diner zaten we buiten allemaal in een cirkel (weliswaar aan tafel) rond het kampvuur.
DE MENU:
*voorgerecht* twee schijfjes geroosterde pompoen met ertussen een grote champignon
*hoofdgerecht* rijst, aardappel gebakken in kaneel, gestoofde worteltjes met kaneel, boontjes, slaatje met rozijntjes, lam en stukje gepaneerde vis.
Deze morgen zijn we om 6u45 uit ons bed gekropen zodat we om 7u konden ontbijten. Ik ben begonnen met een super verse fruitsalade, daarna twee sneedjes volkoren brood (met heel veel graantjes) om dan af te sluiten met opnieuw fruitsalade Er ging een zeer aangename sfeer en de mensen zijn er heel vriendelijk. Ik heb echt genoten van het ontbijt! Voor mij mag het iedere keer van dat zijn hoor!
8u30 daar gaan we weer! Vandaag zullen we veel in de auto zitten, want ons volgende guest house ligt in Kiepershol en dat is meer dan 400 km van waar we nu zitten. We rijden langs veel verschillende landschappen. Van dorre uitgestrekte Savannes tot groene bossen. Op en neer, veel gedraai tussen de bergen die ook alle kleuren hadden. Er kwam gelijk geen einde aan!
Tussen Machadodorp en Nelspruit zijn we dan afgeslaan richting Sabie. Op die weg komen we namelijk de Sudwala Caves tegen. Na een enorm geklim komen we dan eindelijk rond 12u30 aan. Onze picknick bestaat uit brood met cheddar kaas en een blikje cola. Als dessert eet ik ook nog een appel. Nadat we wat energie hebben opgedaan, beginnen we aan onze klim richting de grotten. We zijn helemaal buiten adem door de grote hoogte en de hitte! Gelukkig zijn we net op tijd voor de rondleiding. De grotten dienden als woonplaats voor de vroegste bewoners van het gebied. Ze bestaat uit een aantal kamers met grillige druipsteenformaties. Velen ervan hebben naam gekregen naar hun vorm. t Is echt prachtig om te zien. Vroeger werden er in de grotten ook vele concerten gegeven, maar dit doen ze niet meer omdat dit vele vernielingen met zich meebracht. Mensen konden zich dan in het amfitheater installeren. Toen we weer naar buiten gingen, was er net een school gearriveerd die in het amfitheater uit volle borst aan het zingen waren. Dat was wel een kiekevel moment!
Daarna moest Sharon de afdaling met de auto trotseren. Niet de gemakkelijkste job! Via Sabie rijden we dan verder naar Hazyview. Onderweg konden we opnieuw genieten van prachtige panorama-uitzichten en vele fruitplantages. De omgeving werd ook groener en groener! Aangekomen in Hazyview stoppen we even aan een toerismebureau. Je kunt heel wat avonturen meemaken, zoals raften, een olifantenrit maken, ballonvaart doen, maar daar hebben we geen tijd én geld voor. Omdat we beiden wat moe waren van de lange autorit, besloten we al gauw terug te keren en onze guest house op te zoeken. Ant and Elephant ligt net gelijk midden in de wildernis. Verwilderde bomen, een niet al te proper zwembad, bergop, vele mieren in en vooral op het terras van ons huisje, Het heeft wel iets, maar het is niet om hier een week te blijven hoor! Tijdens onze rit naar hier verlangden we zo om in een ligzetel aan het zwembad te liggen, maar dat zal dan toch voor een volgende keer zijn we!
Een week geleden hadden we de menu van dit guest housje al eens bekeken op internet! Het zag er allemaal super lekker uit en we keken er dan ook enorm naar uit om hier lekker te dineren. We dronken een zoete witte wijn, we aten een soort vis (vraag me nie welke) met spinazie en mozzarella die geroosterd werd in folie. Super lekker!!! Als dessert at Sharon een soort banana split en ik warme appeltaart met ijs. We moesten iets melkachtigs drinken/eten omdat we onze eerste malarone-pil moesten innemen. Volgens ons telt ijs daar dus ook bij! Amaai, ik heb nogal van mijn dessert genoten. Als slaapmutsje bestelden we ons dan nog een Amarula. De typische Afrikaanse likuur. Mmmmmmmmmmmmmm Het diner was dus tiptop in orde, en dat allemaal samen voor maar 25 euro (dus voor mij én Sharon samen é).
Vannacht niet veel geslapen We hebben gisterenavond eerst nog naar de film Apocalips gekeken. Echt een aanrader!!! Hij duurde wel tot 1u, maar gelukkig dat we gekeken hebben want er was toch te veel lawaai om te slapen. De lodge heet niet voor niets Airport game lodge. Mensen die net van de luchthaven komen of moet, mensen die een tussenlanding hebben met overnachting komen hierheen.. De hele nacht door hoor je dus mensen toekomen en weggaan Ook hoorden we de tv van onze buur de hele tijd spelen. Hij was naar één of ander dom belspelletje aan t kijken. Eenmaal dat stopte, hoorden we hem snurken en ademen tot in onze kamer oe, dat was akelig t was net of er nog iemand in de kamer lag!
Deze morgen hadden we ons ontbijt om 8u. Ons eerste ontbijtbuffet tussen andere toeristen Dat doet wel raar hoor!
Na het ontbijt laden we al ons gerief in de auto en vertrekken we richting Pretoria. Omdat er nog een rustig baantje loopt van onze lodge tot aan de grote baan, riskeer ik het om even achter het stuur te kruipen Het was wel even wennen, maar het is me goed gelukt! Aan het benzinestation neemt Sharon het stuur weer over. Zonder problemen, enkel wat file, komen we aan in het Natanja guest house. Ons huisje was nog niet klaar, maar we mochten onze zakken daar wel al achterlaten. Jaja, je leest het goed! Een huisje. We hebben een living, een keuken, twee slaapkamers, een badkamer en twee wcs. Echte luxe! Een echt vakantiehuisje!
Omdat we hier niet zijn om te luieren alleen, vroegen we de weg naar t stad en de bezienswaardigheden. Jammer genoeg konden we niet te voet er naar toe gaan. Ze geven ons een kaart mee van Pretoria en ze leggen ons haarfijn de weg uit. Onze eerste stop zou het Voortrekkersmonument worden. We rijden jammer genoeg verkeerd af en vonden het daarom niet onmiddellijk. Gene paniek We zetten ons even aan de kant en bekijken de kaart nog eens goed. Ok, gewoon omkeren. We hebben blijkbaar te vroeg de autostrade verlaten. Maar via de gewone weg geraak je der ook Daar was het dan. Het lijkt wat op een toren gebouwd uit grote steenblokken. Niet echt speciaal vond ik. Het uitzicht daarentegen vanboven uit was wel heel mooi. We hadden een mooi zicht op het amfitheater wat verder op en op de grote stad Pretoria.
Daarna rijden we opnieuw richting autostrade en dan rijden we recht het stad binnen. Vanuit de auto zagen we de begraafplaats Heroes Acre, het Kruger house en de Kruger church terwijl we op zoek waren naar een parkeer plaatsje. Druk druk druk. Tuuuuuuuuuut hier en tuuuuuuuut daar. Ik word zot van dat geluid. Na veel zoeken en stress rijden we uiteindelijk een parking binnen. Pffff eindelijk uit die auto. Buiten slaat de hitte op ons en we gaan onmiddellijk op zoek naar een restaurantje. Niet gemakkelijk blijkbaar! Het enige wat je hier tegenkomt zijn fastfood restaurants pfff, nee daar hebben we echt geen zin meer in! Na lang zoeken vinden we dan toch iets gezelligs. Het is ook wel een keten, maar het is niet echt fastfood. Én, we kunnen buiten zitten! Heel gezellig hoor. Ik ga voor de Griekse Wraps en Sharon kiest voor iets onbekends (sorry ben de naam vergeten). t Zag er wel lekker uit!
Nadat we onze maag gevuld hebben gaan we op zoek naar de Union Buildings. Deze gebouwen zijn één van de belangrijkste gebouwen van de regering van Zuid-Afrika. Ze vormen een testament van het land: van de koloniale macht, de apartheidsjaren en de vrijheidsstrijd. De gebouwen zijn voor het publiek gesloten, maar we kunnen wel genieten van de rondom liggende tuinen. Nu, de weg er naar toe hadden we blijkbaar onderschat. Het was een lange weg, heel warm, maar we hebben ook vele mooie winkeltjes onder route tegengekomen! Veel blanken kwamen we niet tegen, maar ik heb me geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld We zijn als het ware ingeburgerde toeristen! hihi Scheel van de dorst komen we aan, maar we willen enkel maar binnen gaan in een Kentucky fried chicken omdat ze daar ook fantastisch lekkere ijsjes hebben met brownie, mmmmmmmmm!!! Dus nog even volhouden maar. Aan de Union Buildings staan er ook kraampjes met super mooie dingetjes.. ik had zo veel willen kopen, maar mn budget laat dat niet toe! Toch hebben we wel elk een vruchtbaarheidspoppetje gekocht. Dat kan altijd van pas komen é!
Op onze terugweg komen we dan toch een KFC tegen. Ik moet dringend naar de wc, maar vind gene. Ik vraag het aan iemand die in de KFC werkt. Hij heeft me een betaalbewijsje en stuurt me naar één van de securitymannen die in de mall staat. Die gaf me dan een sleutel van de wcs Toch maar raar systeem hoor En dan kunnen we eindelijk drinken en van ons ijsje genieten! EINDELIJK!
Dan is het toch wel tijd om terug te keren naar onze auto We willen namelijk voor het donker thuis zijn! Op de terugweg wilden we nog elk een typische armband kopen. Ze leken ons toch iets te duur en het afdingen pakte bij hen niet De armband zal dan maar voor een andere keer zijn. We zijn ook maar studentjes é!
De parking vonden we niet onmiddellijk terug. We stonden in het winkelcentrum waar we binnen gekomen waren toen we uit de parking kwamen, maar we vonden de deur naar de parking niet onmiddellijk terug efkes paniek, maar we zaten blijkbaar toch nog een verdiep te laag! Uitgeput stappen we de auto in. We rijden weg, weg van de drukte, weg van de hoge gebouwen, weg van het getuuuuuuuut, weg van de stad.
Iets voor onze guest house is er een spar waar we nog een Papaya kopen en wat groentjes voor bij onze boterham deze avond. En ja hoor, het is ons gelukt om voor het donker thuis te zijn!
Ik plof me in de zetel en krijg mijn klop Amaai, hebben wij wat kilometers afgewandeld zeg! t Is niet echt mijn favoriete stad. Ik had meer verwacht van Pretoria, maar ik heb wel van mijn dag genoten!
Ohja, na het eten wil ik mij in de zetel zetten om tv te kijken, toen ik plots een flits buiten zag en wat gerommel Ik ging naar buiten, en ja hoor het was aan het donderen en bliksemen in de verte. Plots voelde ik zelfs enkele spetters We zullen zien wat het geeft vannacht é
Morgen dan vroeg op want we hebben een rit voor de boeg van meer dan 400km
Deze morgen hebben we onze transit zone, florida, verlaten. Broeder Mothobi heeft ons naar Airport game lodge gebracht. Het wasnog een hele trip door Johannesburg eer we er aankwamen. We kwamen plots op een zandwegje, een doodlopend steegje, en helemaal op het einde bevond onze lodge. Amaai, zo mooi en gezellig. Hele vriendelijke mensen achter de receptie en we mochten onmiddellijk al in onze kamer. Eenmaal we dat wisten, was de jonge broeder Mothobi gerustgesteld en liet hij ons achter. Daar verdwijnt de laatste broeder uit ons zicht. Dat doet wel raar hoor! Jaja, we staan nu volledig op onze eigen benen.
Joehoe een nieuw avontuur begint NU! Sharon en ik maakten een vreugde sprongetje
Onze bagage dumpen we in onze kamers en we zetten ons al onmiddellijk buiten. Het zijn allemaal kamers die uitgeven op een grote tuin, elk met en tuintafel en stoelen. Wat verder zie je het zwembad met daarnaast een hutje waar je eventueel kunt braaien. Tussen de kamers door is er een grotere ruimte met een keuken en een living. Daar kun je zelf je potje koken en gezellig samen zitten met de andere logees. Ook liggen er informatieboeken en leesboeken, en er staan ook een hele boel videos. s Middags en s avonds kun je hier niet echt eten. Er is wel een lijst om eten te laten komen, zoals pizza, frietjes met hamburger, chinees, indisch, Ook kun je iets uit de diepvries halen om op te warmen. s Middags kiezen we er voor om pizza te eten hihi Er is zon speciaal tarief als je vier kleine pizzas besteld. Dit nemen we dan ook, zo kunnen we vier smaken kiezen
Na het eten kan ik me voor de eerste keer echt in het gras leggen op een matrasje om te zonnen. Daarna ga ik wat op verkenning. Ik leg me wat in de hangmat die in de tuin hangt, daarna bengel ik wat met mijn benen in het zwembad en tegen dat ik terug aan de kamer ben, heeft Sharon ook haar siësta erop zitten. We zetten ons nog wat buiten in afwachting dat de man van de auto en de man voor de meet en Greet komen.
De auto hebben we op voorhand grondig gecontroleerd op schrammen en deuken, want wij arme studentjes hebben geen zin om op te draaien voor kosten van anderen. Jaja, een Volkswagen polo (een grote polo).
Na de grondige controle, de laatste betalingen e.d. krijgen we dan nog een hele uitleg van de man van de reisorganisatie. We krijgen een gedetailleerde routeomschrijving in een boekje waarin ook alle mooie plaatsjes worden omschreven die op onze weg liggen. Amaai, t ziet er machtig uit. We krijgen er ook een blad bij met wat tips rond veiligheid e.d. maar het meeste wisten we al. We zijn hier tenslotte ook al 7 weken é!
Jaja, alles is nu geregeld. We hebben al onze papieren, de routebeschrijving én de sleutels van onze auto. We maken er dan ook al snel gebruik van om naar de dichtstbijzijnde supermarkt te rijden. Het is een zeer plaatselijk supermarktje, waar we wat brood, kaas, water, appels en tomaten kopen. Ja, we kunnen moeilijk nog eens fastfood eten é, anders komen we misschien wel als échte afrikaantjes terug naar huis.. hihi.. (dikke poep, dikke billen, dikke borsten, ).
Toen we nog wat op ons terrasje zaten te genieten van de avondzon, kwam een vrouw langs met twee potjes chinese soep. Ze hadden er maar twee besteld, maar ze hebben er vier gekregen. Ze vroeg ons of we geen twee potjes soep wilden. Natuurlijk gaan we zoiets niet weigeren! Alles wat we krijgen, is welkom hihi
Rond 18u30 begeven we ons dan naar de keuken. We genieten van wat brood met cheddar en een tomaatje. De soepjes vielen wel mee, maar geef mij toch maar mamas soep hoor. Er bleef dus toch nog heel wat soep over. Plots kwamen er nog twee mensen binnen. Ze wonen in Londen en gaan op vakantie naar Botswana. Blijkbaar hadden ze een tussenlanding in Joburg met overnachting. Ze kwamen blijkbaar ook iets zoeken om te eten. Maar een hotel is het hier niet. We vertelden hen dat ze iets konden bestellen, en we boden ook de overschot van onze soep aan. t Zou zonde zijn om het weg te gooien é. En zo geraakten we aan de praat. Blijkbaar heeft de man tot zijn 13 jaar in Kaapstad gewoond, maar zijn Afrikaans is hij toch al wat verleerd. Het zijn hele aangename mensen, en ze geven ons wat tips over leuke plekjes die we zeker moeten bezoeken! Zij hebben de kustlijn van Zuid-Afrika al eens eerder gedaan. We vertelden hen over onze stage en ze waren heel geïnteresseerd. Hun pizza kwam toe en ze hadden ook cola besteld. Deze dronken ze niet meer op en wij kregen dus elk een blikje cola jaja, we weten wat ons te doen staat de komende weken Socialize!!! Hihi jaja, we moeten het slim spelen é.
Oh ja, nog iets. Eigenlijk zijn we vanaf vandaag echte toeristen maar ik voel me niet zo, wil me niet zo voelen ik denk dat ik me zelfs nog dikwijls zal ergeren aan de toeristen. Wat ook raar is, is dat we na vandaag plots een slag van de zon hebben gekregen. We hebben nu al zo dikwijls in Pax in de zon gezeten en er kwam dan gelijk geen kleur bij. We zijn nu nog maar één dag broeder-vrij, en we zijn al wat verbrand! t Is de eerste keer dat je merkt dat we in de zon hebben gezeten. We zullen dus goed moeten smeren de komende dagen
Na enkele weken geraak ik eindelijk weer op het internet. Mijn avontuur zit er bijna op, maar ik wil jullie terug meenemen naar waar het allemaal begon...
Deze morgen nog eens op uur wakker, want om 9u voert broeder Jos ons, samen met broeder Aimée naar het Apartheidmuseum. Het is niet ver van Florida, maar als je natuurlijk in de file zit doe je er een stuk langer over dan normaal.
Iets voor 10u komen we er aan. Naast het Apartheidmuseum zagen we ook een reuzenrat, een rollercoaster, van tussen de gebouwen omhoog steken. Dit gaf me een heel raar gevoel Is dit ook Afrika? Omdat we pas om 10u binnen konden in het museum, heeft broeder Aimée ons getrakteerd op een drankje in een gezellig cafeetje verbonden aan het museum. Om 10u dan was er al iets meer volk toegekomen en schoven we aan aan de kassa. Normaal was het 30 R. Sharon had haar studentenkaart mee en ik natuurlijk niet. Maar we mochten toch beiden binnen voor slechts 15 R. Gelukkig, want 30 R had ik niet meer bij me. Ik moet dringend naar de bank. We kregen ons toegangskaartje en wat er al onmiddellijk opviel was dat we niet hetzelfde toegangskaartje hadden gekregen. Ik had een kaartje met White people op en Sharon en broeder Aimée behoorden tot de non-white people. White people op en Sharon en broeder Aimée behoorden tot de non-white people. Je voelde onmiddellijk al de discriminatie En, eigenlijk voelde ik me wat gediscrimineerd, omdat ik alleen door die deur van de blanke moest en dat zei toch met hun tweeën waren om door de deur van de zwarte te gaan. We moesten een andere weg volgen, maar uiteindelijk kwamen we dan, gelukkig, opnieuw samen. In het museum wordt dan verder de hele geschiedenis van de apartheid hier in Zuid-Afrika uitgelegd a.d.h.v. tekst, fotos, film, Amaai ik ben nogal verschoten. Ik wist wel ongeveer wat de apartheid betekende, maar het is toch een hele geschiedenis die er aan vooraf gaat. Het is ook niet altijd even simpel om alles ervan te begrijpen. Wij hadden nu 2uren en een half, maar ik kon er gerust nog wat langer rondlopen. t Was zeker de moeite waard!!
Deze namiddag hebben weer iets lekkers gegeten. Die Maria kan hier nogal koken hoor. En Sharon was superblij omdat het weer pasta was! t Was dus een ovenschotel met puree, pasta, gehakt en kaas. Lekker hoor!
Na het eten heb ik mijn laptop genomen en heb ik me buiten op het gras in het zonnetje gezet! zalig ik ben dan nu ook al aan mijn blog begonnen!
Ondertussen is broeder Jos dan ook afscheid komen nemen. Ik kreeg een dikke knuffel, en dat pakte mij t Was moeilijk om van hem afscheid te nemen. We hebben hem niet zo veel gezien, maar hij betekende wel veel voor ons. Ook heeft hij vele dingen geregeld voor ons om te gaan bezoeken, terwijl hij zoveel zorgen heeft voor het congres dat dit weekend begint. Niets was hem te veel Hij wou het ons zo veel mogelijk naar onze zin maken. Hij was ook altijd heel bezorgd over ons! Jaja, ik ga hem wel missen
Straks gaan we dan eens (alleen) naar het shoppingscenter hier vlakbij
Het shoppingscenter was niet echt denderend. Wat fastfood restaurantjes, een Spar, enkele muren om geld af te halen, een laundry en dat is het zowat. We zijn hoogstens een uurtje weggebleven Ach ja, dan maar wat onze voetjes in het zwembad zitten bengelen en zalig genieten van het zonnetje. Zwemmen hebben we nog niet gedaan. Het water voelt namelijk wat frisjes aan. Maar, vanaf morgen zitten we op hotel en dan hebben we bijna altijd een zwembad, dus daar zullen we nog genoeg kunnen van profiteren!
Jaja, morgen wordt nog een spannende dag vanaf dan staan we er helemaal alleen voor. En, mijn blog zal denk ik niet zo regelmatig meer worden aangevuld. Alles hangt af of we op internet zullen kunnen!
Thobela was goedendag in het Sepedi, maar aangezien de mensen hier geen Sepedi meer spreken, dacht ik dat ik jullie moeilijk nu nog zo kon blijven aanspreken Aan de andere kant heb ik 7 weken in Pax gewoond en wil ik de herinneringen die ik daar aan over hou wat eer aan doen dus heb ik maar besloten om jullie toch nog altijd zo te blijven groeten!
Vanaf vandaag zullen het ook wel hele andere soort verhalen/ervaringen zijn die je zult te horen krijgen Maar, blijf mee genieten met mij, want het zal waarschijnlijk wel de moeite worden The story of South Africa goes on
Deze morgen zijn we naar het rehabilitatie centrum voor psychiatrische patiënten Tandanari geweest. Dit centrum bevindt zich schuin tegenover het huis waar wij verblijven. Cho papa, jij zou dat ook heel interessant gevonden hebben. We zijn daar heel goed ontvangen geweest door de directrice. Ze gaf ons eerst wat uitleg, aangezien we helemaal niet thuis zijn in de psychiatrische wereld. Daarna gaf ze ons een uitgebreide rondleiding. Er verblijven daar mensen die maanden of zelfs jaren op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis hebben gelegen. Ze geraken daar totaal afgezonderd van de buitenwereld. Velen kennen zelfs hun familie niet meer, omdat deze hen niet meer komt opzoeken. Via een intake gesprek met de persoon in kwestie, eventueel de ouders, de verplegers of artsen die hen kennen, beslissen ze dan of ze in hun centrum thuis horen of niet. Indien niet, worden ze meestal doorverwezen naar een ander centrum. Voorbeeld personen met een dubbel diagnose (alcohol-/drugsproblemen én psychische aandoening) horen niet thuis in Tandanari.
Het centrum is uit de grond gestampt door de broeders van liefde. Broeder Antoine, psychiatrische verpleger, steekt daar ook zijn handen uit de mouwen.
Ook daar werkt het personeel samen als één familie Er hangt er een hele aangename sfeer. Er zijn verschillende residenties die zeer huiselijk zijn ingericht. Er werkt één fulltime huismoeder en een parttime huisvader. Zij wonen daar dan ook in bij die mensen. Ze leren er, zover dat kan, op eigen benen staan. Kuisen, eten maken, hoort daar dan ook allemaal bij. Buiten de gesprekken met een psychiater, die één maal in de week langs komt, zijn er ook verschillende workshops. Ze maken er hele mooie dingen die ze dan ook proberen te verkopen. Ook bezitten ze een heel mooi computerlokaaltje. De bewoners krijgen dan ook regelmatig computerlessen. Sommige bewoners gaan overdag ook uit werken en worden zo meer en meer terug in de maatschappij geïntegreerd. Maar, een volledige integratie in de maatschappij lukt slechts een minderheid van de bewoners (1 à 2 op de volledige groep van ongeveer 48 bewoners).
Er wordt gezegd dat dit centrum als een voorbeeld centrum mag worden beschouwd voor de anderen. Mijn interesse was alleszins al gewekt
Deze namiddag moesten we ons dan wat haasten voor de lunch. We zouden namelijk Soweto bezoeken, maar om 15u30 moesten we al terug zijn omdat broeder Jos broeder Johan naar de luchthaven moest voeren. Cho en t was een super lekkere lunch, macaroni uit de oven. Lekkerrrrrrr! Ondertussen kwam er nog een Zambiaanse broeder toe vanuit Tanzania. Hij moet hier zijn voor zijn studies. In Tanzania is hij namelijk bezig met afstandsonderwijs. Hij is broeder waar Jochim en Bart (twee studenten uit onze klas) stage hebben gelopen. De wereld is toch klein é
Tegen 13u konden we dan vertrekken richting Soweto. Broeder Jos wijst er ons op niet te veel mee te nemen, dus ik laat dan ook alles thuis. Soweto is een township (afkorting van South Western Township) van Joburg met meer dan 2 miljoen inwoners. Tijdens de apartheid kwamen er alsmaar meer zwarten in Joburg wonen omdat ze daar naar werk zochten. De blanken in Joburg voelden dit aan als een bedreiging. Ze wilden niet dat de stad overspoeld werd met zwarten. Ze werden dus buiten de stad gedreven en er werden woningen gebouwd voor hen net buiten de stad. Ze hadden natuurlijk gedacht dat de stroom van zwarten wel zou ophouden, maar dat was niet het geval. Een gevolg hiervan is dat er veel te weinig woningen zijn voorzien. Hierdoor vind je enerzijds vele overvolle huizen terug en ook vele krottenwijken, anderzijds heb je ook mooie grote villas van de meer welvaren zwarten. Het is niet de veiligste buurt in Joburg, maar zeker en vast de moeite waard om te bezoeken (welliswaar in de auto). Als eerste zijn we langs Sizwile gereden. Dit is een school voor doven. Jammer genoeg is het vakantie en kunnen we deze school dus geen bezoekje brengen. Daarna rijden we door naar het Hector Peterson museum. Dit museum gaan we niet binnen maar er we gaan wel een kijkje nemen. Aan de ingang staat namelijk een monument met daarbij wat uitleg over Hector Peterson. In de jaren 76 zijn de studenten hier namelijk in opstand gekomen, omdat ze het Afrikaans introduceerden in de scholen. De overheid wou dat ze les kregen in het Afrikaans, wat eigenlijk niet echt logisch is want Engels is toch meer een wereldtaal dan het Afrikaans. De protest acties zijn enorm uit de hand gelopen en minstens 600 studenten kwamen om. Hector Peterson, een 13 jarige jongen, was één van hen.
Wat de apartheid toch niet allemaal teweeg heeft gebracht.
We zijn dan ook het huis van Mandela gepasseerd. Normaal gingen we daar ook een bezoekje aan brengen, maar ze zijn het nog volop aan het renoveren. Jammer we rijden dan verder naar de Regina Mundi kerk. In deze kerk is er ook heel wat geschoten geweest. De gaten zijn nog zichtbaar in het dak. Onderweg weer naar Florida zijn we langs het Baregwana hospital gereden. Naar het schijnt het grootste ziekenhuis van Zuid-Afrika. Deze ziekenhuizen zijn gratis voor de Zuid-Afrikanen, maar de verzorging is er niet ideaal. In vele ziekenhuizen kom je vele verwaarlozingen tegen. Als je dus op veilig wilt spelen, ga je dus best naar een privé ziekenhuis, maar die zijn natuurlijk enorm duur! Er is dus maar één oplossing niet ziek worden é
Eenmaal terug in Florida nemen we afscheid van broeder Johan Jaja, weeral eentje minder
Vele groetjes en dikke knuffel
Noetje*
P.S. sorry voor de vertraging, maar het Internet werkte gisterenavond niet!
Gisteren zijn we dan eentje gaan drinken bij broeder Johan. Normaal gezien zou Rina er ook bij zijn, maar ze voelde haar niet goed (haar maag). Jammer! t Werd een heel gezellige avond. We hebben over vanalles en nog wat gebabbeld. En uiteindelijk was het opnieuw na middernacht dat we in bed lagen.
Om 8u45 ging dan onze wekker. Jaja, vandaag nog veel werk voor de boeg. Na het ontbijt raapten we al onze was bij elkaar. Voor we naar de laundry gingen, passeerden we de keuken en gaven we Maria en Sylvie een zak snoep. Waarom in godsnaam snoep, zie ik jullie denken! Wel ja, iedere keer we naar t stad gingen vroegen ze of we geen snoep wilden meebrengen. We vonden het nu wel de gelegenheid om eens wat snoep mee te brengen, en hen langs deze weg te bedanken. Hihi, waren ze doodcontent zeg
Op naar de laundry dan. Amaai, k had gelijk nog meer was dan dat ik had gedacht. Alles wasbak in, en schrobben maar! Hihi Het gaat toch iedere keer vlotter en vlotter. Wanneer alles gewassen en gespoeld is, stoppen we de was nog e keer in de spoeler ook. De rest is dus aan de machine en wij kunnen ons nu naar de keuken begeven. Snel ons fruit snijden en alles klaar zetten voor ons aperitief voor de broeders. Sommigen hadden nog nooit Sangria gedronken, maar het viel wel goed in de smaak.
Als lunch was het gestoofde witloof met kippebil en ik heb pap erbij gegeten. k Wou dat toch nog eens eten, want wie weet is het wel de laatste keer Broeder Gaston vroeg ons of we witloof lustten, omdat hij normaal spruiten zou meebrengen van de winkel maar ze hadden er geen meer GELUKKIG en als dessert PANNENKOEKEN ons lievelingsdessert!!! Wat leuk zeg zo voor onze laatste dag!
Na het eten zijn we de was die niet in de droogkast mag, gaan uitgangen. De volgende lading mag dan de spoeler in
En dan, spannend hoor, gingen we mee met de auto met broeder Luc. We zetten eerst Sylvie en Maria af en daarna neemt Sharon het stuur over. We hebben een hele toer gedaan tot aan t stad, eventjes de autostrade op en dan ook nog naar de dam in Mamadila. Buiten dat ze soms de ruitewissers aanzette in plaats van haar pinkers, deed ze dat héél goed! t Zal ne goeie chauffeur zijn hier in Zuid-Afrika Ze vroegen of ik eens wou rijden, maar ik zag het gelijk niet zitten ik voel me er echt niet zeker over! We zullen zien é. Als het echt nodig is, neem ik het stuur wel over maar de hoofdchauffeur zal toch wel Sharon zijn hoor!
Éénmaal weer thuis, vlug onze was gaan checken. Ze was mooi droog Het is vandaag dan ook weer heel warm en er is een warme, droge wind. Onze sandalen hadden we deze morgen ook eens goed geschrobd en deze waren op een uur al droog.
In de kamer leegde ik mijn kast en legde ik alles klaar op mijn bed om dan straks mijn valies te kunnen maken oeioei, moet dat daar allemaal terug in? Da gaat nooit lukken vrees ik
Voor we ons vieruurtje dan zouden houden, sprongen we nog even binnen bij broeder Johan. Hij moest ons immers nog onze evaluatieformulieren teruggeven Sharon en ik waren super content met wat hij allemaal geschreven had. Het meeste was het zelfde, buiten dat Sharon als goede eigenschap een goede leider had en ik ben een echte teamplayer en ik heb een goed inlevingsvermogen De eerste punten van onze stage zijn dus zeker al binnen! JOEPIE!!!
Nu hebben we dubbel en dik een héél lekker vieruurtje verdient. Ik heb dan maar een lekker pannenkoek gegeten (er was er nog eentje over van bij de lunch) met een lekkere bol vanille er op! mmmmmmmmm . Lekkéééér!
Alle was is droog en we kunnen dus beginnen met inpakken. Sharon doet dit liever net voordat ze gaat slapen en gaat al naar de computerklas. Ik wil dat zo rap mogelijk doen, dan ben ik er al vanaf maar amaai, k heb er toch lang aan gezeten hoor tegen dat ik er alles in kreeg. Pffff . t Wordt nipt, want de dingen die ik nog nodig heb (zoals mn laptop waar ik nu nog mee bezig ben, pyjama, toiletzak, ) zitten er nog niet in
Oei al 18u26 tijd om te gaan eten dus. Ons laatste avondmaal hier in Pax pffff doet wel raar hoor! Ik ga het hier toch wel missen Gelukkig kunnen we toch met een goed gevoel terugkijken naar wat we hier bereikt hebben. Het heeft lang geduurd eer we het gevoel hadden dat we iets te betekenen hadden hier, maar het is ons duidelijk geworden dat velen ons hier wilden houden. De leerkrachten willen nog meer computerlessen, de mensen van skills hadden ons ook nog nodig maar, ze zeiden ons dat ze al enorm veel hadden bijgeleerd! En aangezien broeder Johan ook heel content was Kan onze komende vakantie echt niet meer stuk!!!
Jaja, onze laatste dag in Pax zit er op een heel avontuur, een lang verhaal met gemengde gevoelens neem ik afscheid
Lieve zoen en dikke knuffel
Noetje*
P.S. vanaf morgen wordt het aanvullen van de blog een onzeker gegeven. Normaal gezien kunnen we in Florida bij de broeders nog op internet, maar dan god mag het weten
Vandaag gaat onze allerlaatste stagedag in. Omdat de meeting met de mensen van skills pas om 11u begon, konden we toch weer iets langer slapen en dat hebben we ook gedaan. De wekker liep pas af om 8u45!
Na het ontbijt zijn we dan naar Gladys geweest. Ze had namelijk gevraagd of vandaag nog eens langs zouden komen. Normaal gezien zouden we deze middag na de lunch gaan, maar omdat we nu toch nog even de tijd hadden, zijn we dan maar gegaan. Natuurlijk was ze druk bezig met nog wat laatste administratie werk voor de vakantie. We zouden dan toch na de lunch eens terug moeten gaan. De kinderen hadden gedaan met de lessen en hadden vandaag ook hun uniform niet aan. Ze waren allemaal heel vrolijk gekleed en kwamen ons vriendelijk goeiedag zeggen. We piepten nog even binnen in de verschillende klassen om van alle leerkrachten van Paxana afscheid te nemen. Ze vonden het allemaal heel jammer dat we al weer weg waren. Ik vind het ook wel jammer, want ook ik heb veel van hen geleerd. Als laatste bezochten we het 1e leerjaar. Deze juf vertelde ons haar geheim, ze had namelijk een computer gekocht om thuis ook te kunnen oefenen. Een andere leerkracht gaf ook aan dat ze waarschijnlijk een computer zou kopen. Da vond ik wel heel leuk om te horen!
Na dit afscheid trokken we naar de keuken om twee borden en twee messen, wijnglazen, lepeltjes te gaan halen we namen alles mee naar de plaats waar de meeting zou plaatsvinden. Toen we door Rina haar bureau moesten, zei ze geheimzinnig dat we ons uit de voeten moesten maken. Zo verklapte ze dat broeder Johan en Cathrine blijkbaar daar bezig waren met een verassing voor ons Spannend!!!
Wij begonnen het dan het fruit al te snijden en in de glazen te doen voor onze verassing voor hen! We waren gelukkig juist op tijd klaar voor de meeting.
Iets na 11u begon dan de meeting. Cathrine had voor iedereen een blad voorzien met daarop de agendapunten voor de meeting. Dat is dus al een goeie start vond ik. Ze heeft dan toch ons advies opgevolgd! Het eerste punt op de agenda was een gebed. Dit heeft Rina op zich genomen. Het grootste deel ging over ons. Ze bedankte ons onder ander voor onze aanwezigheid, voor de dingen die we hier de voorbij 7 weken voor hen hadden gedaan. Verder wenste ze ons ook een goeie trip hier in Zuid-Afrika en dan ook weer naar huis. Ze vroeg dan ook God om over ons te waken en ons veilig weer thuis te brengen. Ze hoopt ook dat we veel zullen hebben bijgeleerd over Zuid-Afrika.
Daarna ging er een aanwezigheidslijst rond en startte het volgende punt op de agenda, namelijk het conflict tussen Cathrine en Baby. Rina nam hier de leiding op haar om deze discussie te leiden. Het zag er even naar uit dat het wat uit de hand zou lopen, maar Rina had alles onder controle. Plots brak Cathrine de discussie wel af, omdat ze vond dat het tijd was om over te gaan naar het volgende agendapunt. Het vervolg van de meeting verliep heel rustig en op een vriendelijke manier.
Na de meeting liep Benedict even naar buiten en kwam dan terug met twee grote kados. Ik voelde me er eigenlijk wat ongemakkelijk bij.. k bedoel, dat hoeft toch helemaal niet. We kregen elk een box met zalfjes en dergelijke voor een goede voetverzorging amaai dat zal zeker van pas komen. En dan nog een box met body lotion en dergelijke nie te doen é! k was er echt wel blij mee. Daarna was natuurlijk tijd voor onze verassing SANGRIA!!! Ze hadden dat blijkbaar nog nooit gedronken, maar vonden het wel heel lekker. Terwijl hebben ook nog wat laatste fotos genomen k zal het toch wel missen hoor!
Amaai, t is al 13u Tijd voor lunch dus! t Is vrijdag dus vis met frieten en rauwkost. Na de lunch zijn we snel om de snoepjes voor Joyce gelopen, want morgen moet zij niet werken. Dan, te lope naar Baby want broeder Luc zou haar naar huis brengen. Dit vond ik wel een moeilijk afscheid. Je weet dat de kans heel klein is haar ooit nog eens terug te zien. Ik zag dat zij het ook heel moeilijk had pfff, t is echt nie plezant om afscheid te nemen Maar, beter zo, dan dat wij in de auto stappen en van iedereen moeten afscheid nemen dat zou waarschijnlijk nog moeilijker zijn.
Ondertussen belde Gladys ons op om te vragen of we gedaan hadden met de lunch, dus wij dan naar haar. Amaai, zo stil Pax is helemaal verlaten alle leerlingen weg, alle leerkrachten weg muisstil is het! Brrrrr, het heeft me maar een raar gevoel. Het voelt echt aan als het EINDE nu
Bij Gladys aangekomen, vertelde ze nog eens hoe erg ze het vond dat we nu al naar weg gaan. De leerkrachten hoopten dat we overtuigd konden worden om nog tot eind december te blijven. Maar, ik denk niet dat da zal lukken ze wou nog haar e-mail adres geven maar had het niet bij. Maar, morgen moet ze toch iemand naar Pax voeren en zal het dan snel binnensmijten (tussen onze was door).
Druk druk druk Cathrine wou ons ook nog zien voor ze naar huis ging. We vonden haar niet onmiddellijk, maar ze bleek mee van de braai te genieten die Rina houdt voor de mensen van de boerderij. We hebben daar dan nog wat gezeten en we zijn dan uiteindelijk meegegaan met Cathrine naar haar bureau. Ook zij wou ons nog een persoonlijk bedanken.
Pfff, wat een hitte vandaag t is echt drukkend warm het pakt wat op mijn adem!
Na het vele afscheid nemen, hebben we ons toch nog wat aan de computer gezet om nog wat te werken. De laatste stagedag is tenslotte nog altijd niet afgelopen é
Maar kijk, kga jullie laten.. na het eten hebben we nog een drink met broeder Johan en Rina. Een bedankinkje van ons aan hen. Broeder Sam heeft ons gisteren helpen een fles rode wijn kiezen, en toen we het gisteren aan broeder Johan gaven, zei hij dat het een uitstekende keuze was!
.
