Het snurkconcert hebben we gehad!!!
De nacht werd in stukjes aan elkaar geslapen en het was vroeg ochtend.
We hoefden ons echter niet te haasten en na een ontbijt weer in een bar in de buurt, zijn we rond halfacht beginnen te stappen.
Het was een frisse ochtend maar de zon was al van de partij. Het weer kreeg op de computer een 9 op 10.
De camino slingerde zich weer door een mooie omgeving, maar door het parcours,vaak door holle wegen of bossen,kregen we niet die grandioze vergezichten. Het was gewoon heel aangenaam wandelen.
Het was soms wel druk op de weg en ook op de rustplaatsen. De fietsers razen de opgeschrikte wandelaars voorbij. Dat is minder prettig.
Namiddag werd het tamelijk warm en ik geloof dat we daardoor nog beter de eucalyptus konden ruiken.
We doorkruisten eucalyptusbossen met kaarsrechte, slanke bomen van wel 40 m hoog. Echt indrukwekkend.
Onze tocht eindigde vandaag in een echt hotel. Het bed is opgemaakt ,hebben weer echte handdoeken, een eigen badkamer en we slapen met ons drie ( voor de laatste keer) op een kamer, die niet snurken!!!
Morgen wordt het de slotetappe, de apotheose van een onvoorspelbare maar onvergetelijke onderneming.
Daarover en over het verdere verloop breng ik morgen verslag uit.
We hebben de hele slaapzaal voor ons drieen gehad. Wat een gemak 's morgens om je klaar te maken, je stoort niemand.
Ook was er dichtbij een gezellige bar met een erg vriendelijke barvrouw waar we konden ontbijten.
We waren klaar om de laatste 50 km een stukje korter te maken.
Het werd een niet zo lange maar een heel aangename wandeling vol afwisseling door de mooie omgeving. We hebben er onze tijd voor genomen en de nodige rustpauzes ingelast. En maar aftellen op de kilometerpaaltjes.
Het is de hele tocht bewolkt gebleven en het heeft heel even wat gemotregend.
Rond de middag hebben we onze intrek genomen in de alberge en is de zon er toch doorgekomen.
Seffens kan ik de was gaan uithangen aan het venster aan touwen op rolletjes. Je schuift je wasgoed telkens wat verder eer je weer wat nieuws ophangt. Maar ik krijg het systeem niet onder de knie. Er zijn al wat wasspelden naar beneden gevallen, gelukkig nog geen wasgoed.
Terwijl ik deze blog schrijf , zijn er nog twee fietsers op de slaapzaal bijgekomen. Een Argentijn en een
Spanjaard ...nogal levendige types. Hopelijk krijgen we vannacht geen snurkconcert ... en er zijn nog twee plaatsen vrij...???
Wat zal het een luxe zijn om terug te slapen in ons eigen bedje. Dat zal gelukkig niet meer zo lang duren.
Dit is deel twee van de blog:
Terwijl Paul wat rustte, want die rug is de tocht aan 't moe worden, ben ik het stadje ingewandeld. Daar passeerde ik een etalage met : massages pelegrinos. Paul had gisteren via de alberge-eigenaar al geprobeerd een kinesist of masseur vast te krijgen. Maar alles was volzet. Dus ben ik dat winkeltje binnengestapt en de heer des huizes stelde een accupuntuurbehandeling voor. Paul was daar dadelijk voor te vinden en even later startte de een uur durende behandeling met een merkbaar verbeterd resultaat.
Weer een heel gelukkig toeval?
De was is van de draad en elk bed in onze slaapzaal is nu bezet.
We hebben een rustige nacht gehad en om zes uur zijn we aan onze dagelijkse voorbereidingen begonnen.
Voor een iemand in de alberge was het een speciale dag. Magnus, een leuk kereltje uit Berlijn, die samen met zijn mama, een stuk van de camino wandelt, werd vandaag 6 jaar. Elke dag stappen ze tussen de acht tot 15 km. Knap, he!
Het is de derde mama die we samen met haar zoontje zien wandelen. Zelfs iemand uit de buurt van Veldhoven met haar negenjarige Bram. En vandaag, ongeveer eenzelfde Duits duo.
We hebben weer een heel mooi en afwisselend parcours gelopen.. De zon heeft vandaag wel verstoppertje gespeeld en we hebben onze regenkledij ook even moeten aantrekken. Maar toch heel aangenaam wandelweer.
De vochtige lucht zorgde er waarschijnlijk ook voor dat we geuren goed konden waarnemen. Vooral de eucalyptus was intens te ruiken.
De dorpjes die we passeerden, zagen er meer verzorgd uit ook de huizen waren degelijker, mooie renovaties en ook ruime nieuwbouwwoningen.
Het is een extra lange tocht geworden, we hebben heel de stad doorgelopen om in de alberge te geraken waar we weer, tot nu toe,de enige gasten zijn.
De zon is er nu ook doorgekomen. We hopen dat ze ook van de partij zal zijn, als we in Santiago onze entree maken.
Zonnige groetjes,
Paul en Lut.
