Als ik vanmorgen mijn bed uitkom heb ik rugpijn, gisteren bij de verhuis schoot er iets in mijn rug toen ik het eerste van die dag optilde. Ik voelde het gelijk ! Dit is een hernia maar ik werkte door want ik ben er van overtuigd dat ge moet bewegen met een hernia. En vanmorgen als ik opsta om gaan te werken in de repertoire is't nog niet beter. Pijnlijk kom ik bij de repertoire uit de wagen en loop naar de deur die ik van slot doe met de sleutel, nu het alarm nog, ik haal diep adem, trek de sleutel uit het slot, open de deur en keer me direct naar het alarm toe. En dan gebeurt het...ik typ een verkeerd cijfer in...en ik weet niet hoe ik dit ongedaan kan maken...ik neem gelijk mijn telefoon om de baas te verwittigen want ooit zei hij: altijd bellen als er iets gebeurt met het alarm, en terwijl ik zijn nummer zoek begint het alarm gaan te loeien. De telefoon geeft bezettoon en ik vermoed dat de firma die verbonden is met het alarm al met de baas belt, ik probeer het weer en weer en weer maar nu kom ik na de kiestoon telkens op de voicemail.En dat alarm blijft maar tekeer gaan, ik zoek de nummer op van mijn bazin en kom na de kiestoon op de voicemail, dan bedenk ik dat ik naar één van de koks kan bellen via Messenger en terwijl ik het contact zoek stopt het alarm en krijg ik telefoon van de bazin. Ik ben dan al helemaal overstuur en in paniek en ze moet me een paar keer onderbreken voor ik doorheb dat ze me iets wil zeggen. Als ik zwijg stelt ze me vriendelijk gerust, verteld me dat ze vandaaruit het alarm uitschakelde en ik nu gerust binnen kan gaan wat ik ook doe. 

Geroutineerd doe ik mijn werk en haal de verloren tijd zonder moeite in, ik voel me schuldig omdat ik de baas en de bazin wakker heb gemaakt, voel me verdrietig en als ook mijn stil verdriet naar boven komt pink ik meerdere traantjes weg. Mijn stil verdriet is er elke dag maar de ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer en vandaag lukt het niet zo goed. Ik verman me, seffens komen de eerste collega's en ik wil niet dat ze me in tranen zien, probeer me te focussen op andere dingen en maak mijn werk af.

Later sta ik in de keuken samen met twee koks die het ontbijt vandaag verzorgen, de ene, zonneke, heeft koffie gemaakt en zegt me een taske koffie te nemen, dat doe ik graag en ik geef hem ook meteen een taske, de andere kok, mijn vriendinneke van de keuken wil geen koffie. Terwijl ieder zijn eigen job doet in de keuken maken we een praatje met elkaar en zonder dat hij het beseft beurt zonneke me weer helemaal op maar als mijn vriendinneke van de keuken ongewild mijn stil verdriet aanspreekt krijg ik het weer moeilijk met mezelf. Ik herpak me, zeg mijn vriendinneke dat we maar beter over andere dingen praten en dat doen we want het laatste wat ze wil is mij verdrietig maken.Dan komt de bazin binnen, ze roept al van ver goeiemorgen Moni en ik begin me gelijk te verontschuldigen en uit te leggen wat er mis ging met het alarm. Wanneer ik me omdraai zie ik de koks onbegrijpend kijken, ik vertel hen wat er vanmorgen gebeurde, zeg er bij dat het niet de eerste keer is dat ik het alarm laat afgaan, en dat het waarschijnlijk ook niet de laatste keer zal zijn, dat ik de baas en de bazin bewonder omdat ze er zo rustig en vriendelijk onder blijven en me zelfs kalmeren omdat ik in paniek ben. Dan zie ik zonneke lachen en de manier waarop hij lacht verteld me dat de bazin meeluistert en ja hoor ! als ik me omdraai staat ze er, ze lacht en vrolijk verteld ze de koks haar kant van het verhaal. De warmte en genegenheid in de keuken van de repertoire verzacht mijn stil verdriet.

Wanneer later de baas binnenkomt verontschuldig ik me alweer en vertel wat het probleem was, we lopen samen naar het alarm toe en hij legt me uit wat ik moet doen als ik een verkeerd nummer intik, ook hij is de vriendelijkheid en het geduld zelf.

Later komen er nog meerdere koks bij en vliegt het geslijm over en weer tussen mij en de koks, het doet me goed, ik word vandaag niet gespaard ook de baas plaagt me maar het is leuk. Mijn hernia is al voor de helft beter als ik later naar huis toe ga en dat bewijst dat ik toch weer gelijk heb wat mijn lichaam betreft en ik best beweeg als mijn rug pijn doet.

Thuis ga ik nog even liggen, ik ben moe en voel me uitgeput, als ik straks wakker ben zal ik weer fit zijn en fris genoeg zijn om in't forum gaan te werken en zo gaat de Paasdag ook voorbij...

Vandaag help ik een vriendin mee verhuizen, ik ken haar al verschillende jaren, we zien elkaar niet zo vaak, heel af en toe maar eens. Om 10 uur word ik in Rotselaar verwacht, ik ben de laatste die aankomt van de bende die haar zal helpen. De vriendin loopt gestrest rond maar eigenlijk is dat voor niks nodig, we zijn met acht om haar te helpen, mooi verdeeld vier mannen en vier vrouwen, Zelf kan ze niet meer zoveel, de verhuis op zichzelf zal al genoeg van haar vergen maar we hebben haar niet nodig om alles uit elkaar te halen en in de voertuigen te laden die beschikbaar zijn. De twee poezen die er rond lopen zijn ook erg gestrest, ze weten dat er vanalles staat te gebeuren en zoveel mensen in huis zijn ze vast ook niet gewent. Als we ze proberen buiten te werken dan werkt er één kat volledig tegen maar daar vinden we een oplossing voor en nu kunnen we rustig doorwerken. De kamers die leeg gehaald zijn worden gestofzuigd en gedweild en drie uur na aankomst zijn we met zijn allen klaar om naar de nieuwe woonst te rijden en alles weer uit te laden.

Ik vertrek in mijn volgeladen wagentje, hij heeft er wat moeite mee maar dapper rijd hij de weg die ik aangeef, vanaf dat ik de autostrade verlaat rijd er een auto achter me aan die elke straat neemt die ik ook neem, ik heb het wel gezien maar het stoort me niet, hij houd voldoende afstand. Op een gegeven moment zegt de gps dat ik naar rechts moet en zo gauw ik de bocht neem  zie ik dat ik fout zit, ik bekijk de situatie in een oogopslag, bedenk bij mezelf dat ik terug in de goeie richting moet komen want met al dat gerief in de wagen is mijn zicht achteraan nihil, tegelijkertijd zie ik een paar parkeerstroken die vrij staan en neem ik mijne bocht op die stroken zodat ik in één moeite terug de baan op kan zodra alle auto's gepasseerd zijn. Ik sta nu oog in oog met de auto die elke straat neemt die ik nam en ik zie de man vriendelijk wijzen welke kant ik op moet, hij bleek mee van de verhuisbende te zijn, toch makkelijk dat de mensen je de weg wijzen als je zelf een blond momentje hebt. Niet veel later komen we aan  en parkeer ik me in de berm.

Als ik het huis vanbuiten zie vind ik het helemaal niet mooi, het lijkt een oud huis en is helemaal niet mijn ding. Ik doe of ik thuis ben en loop langs achter en ga binnen waar een paar mensen staan die me toeroepen om verder te komen en mijn ding te doen want dat zij hier niet meer wonen. Dan ontdek ik de vriendin en zie meteen dat ze het zwaar heeft, later vertelt ze me ook dat ze zenuwachtig is maar ik zeg haar dat het voor niks nodig is en ze zwijgt terwijl zwijgen eigenlijk niet direct in haar genen thuis te vinden is loopt ze lijdzaam verder door het huis. Als later de huisbazin haar de sleutels en het contract overhandigt is het huis voor haar beschikbaar en vertrekken de vorige bewoners met hun gevolg. Terwijl dit allemaal gaande is doe ik mijn ronde door het huis, terwijl het huis buiten lelijk was had ik bij het binnentreden iets van wow...het ganse huis is mooi gerenoveerd, en oogt heel modern en fris, ik ben bijna jaloers en zou er zelf ook graag wonen, zoveel ruimte ook.

Het uitladen start en rond vier uur is alles uitgeladen, zelf kan ik er niet meer zoveel doen en ik neem afscheid van de bende. Als ik naar huis rij denk ik aan de sandwiches die de vriendin gekocht had voor onze middag en hoe lekker ze  hadden gesmaakt en ik beslis om bij de winkel te stoppen en sandwiches te eten voor mijn avondeten.Thuis neem ik een badje terwijl de koffiezet doorloopt en in mijn japonneke van aviabel eet ik mijn santwiches met smaak op. De avond is nog jong...

Vrijdag ben ik goed uitgerust als ik om vijf uur opsta, mijn plantje voelt zich nog steeds niet lekker, ik geef het wat dauw en zet het buiten op het terras zodat het wat kan bekomen. Een uurtje later vertrek ik met de wagen en ik kan in één keer doorrijden naar Antwerpen, niks file op de baan. Vandaag werk ik bij mijn vriendinnetje en na een taske koffie doe ik mijn job, als ik gedaan heb drinken we nogmaals koffie en rijd ik door naar het zwembad.

Vandaag is er maar één zwemvriendinnetje, het andere vriendinnetje kon niet vandaag. We zwemmen en we praten en we praten en we zwemmen, een heel uur vol en dan gaan we bubbelen. Het is vreemd met twee in het bubbelbad ipv met drie, zoveel plaats zijn we niet gewoon maar na een beetje zoeken vinden we de goeie bubbelhouding en voor we het weten is het game over en loopt het water alweer weg.

Wanneer ik naar huis toe rijd heb ik wel file en ben ik pas een uur later thuis. Ik loop recht naar mijn plantje maar het ziet er nog steeds belabberd uit als ik het opneem, ik streel zijn blaadjes en geef het hoewel de aarde vochtig aanvoelt een beetje te drinken, ook de andere plantjes aai ik even voor ik me in de zetel zet. Ik heb nog een paar uurtjes voor ik naar de repertoire ga en die wil ik opvullen met tv kijken. En dan een uurtje of twee later kijk ik naar mijn plantje en het lijkt wel of het sterker staat, ik sta recht en loop er naartoe want dit wil ik van dichtbij bekijken ! En ja hoor ! Het plantje heeft zich herstelt, ik voel me blij, aai de blaadjes, vertel mijn plantje hoe mooi het is en trots strekt het zijn takjes uit. Zachtjes en heel voorzichtig breng ik zijn takjes op orde die in de war geraakt zijn toen het plantje zwakjes was, ondertussen kraam ik wat babytaal uit, heel idioot allemaal maar ik kan zien dat mijn plantje weer gelukkig is. En ik ook !

Om half zeven vertrek ik naar de repertoire, er is weinig tijd voor de koks maar toch zeggen ze vriendelijk goeiedag en maken ze even een praatje met me terwijl ze ondertussen verder werken. Later als de service gedaan is dan is er meer tijd om te babbelen en ook het plagen kunnen ze niet laten. Na de afwas de keuken nog poetsen en schuren en als alles netjes is zit het werk er op, tijd om naar huis te gaan ...

 

Verschrikt schiet ik wakker als de wekker zijn enge en vervelende tuut-tuut geluid uitschreeuwt, in eerste instantie weet ik niet waar het geluid vandaan komt en verward druk ik op snooze. Aangedaan van zoveel geweld blijf ik nog even liggen mezelf afvragend hoe het komt dat mijn telefoon zijn lied niet speelde. Ik kom er niet uit, begrijp het niet en ben nog te verdwaasd om helder te denken, verontwaardigd kom ik mijn bed uit en bedenk ik dat ik verder de hele dag mij opgeschrikt ga voelen. Wanneer ik later in de badkamer ben schreeuwt de wekker het opnieuw uit, ik zet een sprint in naar de slaapkamer en denk bij mezelf dat de hele buurt nu wel wakker zal zijn. Nogmaals druk ik op snooze maar zet hem nu ook meteen uit, genoeg lawaai voor vandaag ! Toen ik hier pas woonde stond de wekker op radio, de radio is een hoop gekraak, niet één noot muziek komt er uit, maar dat was geen probleem met het gekraak werd ik ook wakker. Tot ik op een dag een mail kreeg van de huisbazin, er was iemand in het gebouw die s'morgens om half vijf vermoedelijk stofzuigde, of ik er hinder van had en dat wou melden. Ik denk dat mijn wekker de bewuste stofzuiger was, hinder had ik er idd van maar wel op een heel andere manier dan de medebewoners, sindsdien zingt de gsm zijn lied.

Als ik thuis wat rondloop om mijn ontbijt klaar te zetten voel ik dat het vandaag veel beter met me gaat, mijn energie is terug en mijn neus ademt weer normaal. Ik voel in de tippen van mijn tenen dat dit een goede dag word, blij dat het verdwaasde gevoel gezakt is eet ik vol smaak mijn ontbijt. Ik bestuif de plantjes en merk dat het ene plantje nog steeds flets staat en dan is het de hoogste tijd om te vertrekken.

De werkdag verloopt normaal, de klanten zijn vriendelijk en ik werk snel en vol energie hun huisjes op orde. Bij de tweede klant schuur ik buiten het terras genietend van de zon samen met de honden Jules en Jacky die ravotten in de tuin. Als de mama van de klant toekomt gaat Jules van een engeltje naar een monster dat me toeblaft en niet meer in mijn buurt wil zijn terwijl hij daarvoor wel mijne vriend was buiten. Oké ik mocht hem niet aaien maar buiten liep hij een meter voor me uit en bleef een tijdje in mijn buurt voor hij ging ravotten en ik heb dat verkeerdelijk aangenomen als vriendschap. Mooi niet dus.

De rest van de dag heb ik rust, naar de repertoire hoef ik niet vandaag en dat betekend dat ik vandaag op mijn gemakske de dag kan afsluiten.

Woensdag, ik rijd met de trein naar Antwerpen, ik rekende uit als ik met de wagen ga ik op een ganse dag minstens zeven euro kwijt ben aan parkeerkosten. De trein kost 5,5euro en in terugkomen neem ik de bus dat is 1,5euro dat is ook zeven euro maar zonder benzine. De klanten waar ik naartoe ga zijn van het station makkelijk te voet te bereiken en zo gebeurt het dat ik een half uur te vroeg ben bij mijn eerste klant. Ik zet me op een bankje in de buurt en speel wat met mijn telefoon tot het tijd is om te beginnen.

Beginnen doe ik met een tas koffie waarbij ik een heel verhaal hoor, als ik zeg dat ik me niet zo goed voel adviseert ze me dat ik voortaan dan beter thuisblijf, ziek is ziek en dan moet je niet werken zegt ze me. Ik vertel haar dat ik zo niet in elkaar zit en dat thuisblijven voor mij geen optie is en dat gezegd zijnde ga ik mijn job doen. Even later krijg ik alweer koffie met een koek, en alweer een uurtje later zit mijn job er op en mag ik naar mijne favoriet. 

Bij mijne favoriet begin ik tevens met koffie, ik krijg al direct dingen onder mijne neus geduwd die ik moet opzoeken op internet want vroeger stond dat allemaal in de witte gids maar nu is dat niet meer zegt mijne favoriet. Ik ben uwe witte gids antwoord ik en zoek alles op wat hij wil weten, als hij alles weet staat hij recht en loopt demonstratief  naar de radio toe die hij loeihard zet. Voor mij is dat een teken dat het wat hem betreft genoeg geweest is en dat ik aan mijn werk kan beginnen. Hij laat me rustig werken en als ik doorga heeft hij de lift al laten komen zodat ik direct weg kan. Vrolijk zeg ik tot volgende week en ga er vandoor.

In de voormiddag kreeg ik een sms van mijn maatje om een schoarma'ke gaan te eten na het werk en als ik bij mijne favoriet buiten ben sms ik het uur waarop ik aan het station zal zijn waar we elkaar zullen treffen. Maar eerst voor ik naar het station ga spring ik even bij mijn vriendin hare winkel binnen, ik passeer daar en kan het niet laten om even een praatje gaan te maken. Ze heeft net zoveel te vertellen als ik en het half uurtje is zo voorbij, blij dat ik ze weer eens zag stap ik weer de straat op.

Bij het station aangekomen staat mijn maatje al te wachten en terwijl we aanstalten maken om weer de straat op te stappen beslissen we dat we naar het nieuwe hamburgertentje gaan dat onlangs is geopend op de keizerlei. Wat mij betreft was dat geen succes, het gezelschap wel, we blijven dan ook nog een tijdje nababbelen en als hij me zegt dat hij nog naar zijn werk rijd vanavond en me thuis kan afzetten als hij Herentals passeert ga ik graag mee naar hem thuis. We bekijken samen nog een leuke western voor we doorrijden. Thuisgekomen ga ik nog wat badderen, vertel de plantjes dat ik ze graag zie en terwijl streel ik zachtjes hun blaadjes. Eén plantje voelt zich niet lekker, het  hangt er maar zwak en slapjes bij, de andere twee voelen zich optimaal en krijgen er nieuwe bloemmekes bij. Ik vertel het zwakke plantje dat ik hoop dat het snel weer beter is, meer kan ik niet doen en ik zoek mijn bed op.

Vandaag had ik geen file en ben ik een uur te vroeg bij mijn klantje, mijn uur om te starten is kwart voor acht en ik zet mijn autootje even langs de kant blij dat ik mijn ogen nog even kan dicht doen en wat rusten. Ik voel me al een paar dagen moe, heb spanningshoofdpijn en ik krijg mijn neus niet leeg, niet ziek genoeg om thuis te blijven maar ook niet echt in form. Wanneer ik verder rijd naar de klant zie ik een combi passeren, het is een buurt waar alleen politie komt als er iets gebeurt is misschien kwamen die me wel wakker maken maar dan zijn ze wel te laat ! 

Bij mijn klantje krijg ik eerst een tas koffie en ik ga er even bij zitten om weer terug wakker te worden, ook mijn klantje voelt zich niet te best. Als ik van mijn tas koffie wil drinken komt Habi binnen van haar ochtendwandeling, ze verrast me en stoot tegen mijn hand zodat de koffie in't rond vliegt. Niks verbrand en mijn broek zal wel drogen, ik aai haar over hare kop en vertel haar dat ze een knappe griet is nu ze geschoren is, dan roffel ik wat op haar zij en ga aan 't werk.Later als ik boven bezig ben komt mijn klantje nog een taske koffie brengen met een pralinneke de schat, vorige week had ze ook al chocolaatjes gekocht, een zomaar cadeautje voor me.Zo lief !

Mijn volgende klantje staat me op te wachten als ik aankom ik krijg de instructies wat er moet gebeuren en dan ben ik alleen met Jules en Jacky. Jules blaft nog steeds naar me en loopt nog altijd weg als ik hem wil aaien, Jacky laat zich graag knuffelen en trekt zich van de Jules niks aan als die haar toeblaft dat ze mij niet moet vertrouwen. Ik werk goed door, de tijd gaat snel en algauw kan ik weer naar huis.

Ik had me voorgenomen om vandaag bij mij thuis te poetsen maar dat zit er niet in, nadat ik brood gehaald heb en thuis iets te eten heb gemaakt wil ik alleen nog maar rust. Op mijn zeteltje val ik prompt in slaap, een uurtje later word ik wakker en schrijf mijn blogje, niet wetende wat ik vandaag tegen mijn plantjes moet vertellen lees ik hen de blog maar voor en ik moet zeggen: ze luisteren met open bloemmekes...

Ik ben helemaal niet uitgeslapen als ik opsta en traagjes kom ik op gang. Mijn eerste klant geeft me koffie en verteld dat er vandaag niet veel te doen is. Veel dingen doet ze nog zelf en misschien is het maar beter om voortaan om de 2 weken te komen ipv wekelijks. Ze vraagt of ik er niet kwaad om ben maar ik ga er volledig in mee, dat ze dingen zelf doet vind ik oke, bewegen is belangrijk ook voor ouderen. Terwijl ze me de hele uitleg doet heeft de chiwawa zich op mijn schoot genesteld en geeft mijn handen en armen een wasbeurt. Het eerstvolgende uur is hij niet bij me weg te slaan, volgt me op de voet en draait continue rond mij. En zo gebeurt het dat ik op zijn pootje trap, ik neem hem direct op, verontschuldig mij en wrijf over zijn pootje om het goed te maken en vrijwel direct begint hij zijn genegenheid te tonen. Als ik hem later neerzet en hij wegwandelt loopt hij normaal maar de rest van de tijd dat ik er ben draait hij niet meer rond mij.

Ik mag de spiegel en de ramen kuisen in de living, ik ben niet zo'n held in ramen kuisen en er word mij een nieuw speeltje in mijn handen gedrukt, het trekt elektronisch het water van de ramen met een aftrekkertje. Ik ben sceptisch maar beloof dat ik het zal proberen en dat doe ik ook... en van de eerste haal ben ik verkocht ! da's pas een leuk speeltje ! Ik ontpop mij tot een volleerde ruitenwasser en ook de spiegel blinkt zoals ...een spiegel blinkt...

Als mijn werk in de living gedaan is vraag ik hoopvol of ik ook het raam van de keuken mag kuisen, en dat mag ! Tevreden ga ik aan de slag. Na drie uur werken mag ik naar huis omdat er geen werk meer is, ze zegt: dan kan je thuis weer wat meer doen en ik voeg de daad bij het woord.

Thuis haal ik een dweil door mijn appartement en vertel de plantjes dat ze vandaag buiten mogen spelen, wanneer ik ze op het terras zet beginnen ze al direct vrolijk met hun blaadjes te zwaaien, ze zien er tevreden uit en ik zeg hen dat ze gerust mogen blijven buiten spelen tot ik weer terug ben van mijn tweede klantje. Uitbundig knikken ze ja met hun bloempjes, de communicatie tussen mij en mijn plantjes begint te komen en ik laat ze.

Bij mijn tweede klant loopt alles naar wens en krijg ik het werk gedaan wat ik wilde doen.

Ik blijf moe maar spreek toch nog af met mijn wandelmaatje, we wandelen vandaag ong. 11km.De wandeling is mooi, door bossen en velden en langs een waterke, bijna op het laatste werd het drassig, ik had mijn wandelschoenen vergeten en stapte op mijn loopschoenen en ineens stond ik tot mijn enkels in vies bruin water !Gelukkig waren we bijna rond en had ik niet zoveel last van mijn natte voeten. De wandeling heeft me opgefrist en mijn vermoeidheid is verdwenen.

Thuisgekomen ga ik in mijn bad, het warme water omarmt en koestert me en ik word lui, vandaag toch op tijd mijn bed in....