Woensdag, ik rijd met de trein naar Antwerpen, ik rekende uit als ik met de wagen ga ik op een ganse dag minstens zeven euro kwijt ben aan parkeerkosten. De trein kost 5,5euro en in terugkomen neem ik de bus dat is 1,5euro dat is ook zeven euro maar zonder benzine. De klanten waar ik naartoe ga zijn van het station makkelijk te voet te bereiken en zo gebeurt het dat ik een half uur te vroeg ben bij mijn eerste klant. Ik zet me op een bankje in de buurt en speel wat met mijn telefoon tot het tijd is om te beginnen.

Beginnen doe ik met een tas koffie waarbij ik een heel verhaal hoor, als ik zeg dat ik me niet zo goed voel adviseert ze me dat ik voortaan dan beter thuisblijf, ziek is ziek en dan moet je niet werken zegt ze me. Ik vertel haar dat ik zo niet in elkaar zit en dat thuisblijven voor mij geen optie is en dat gezegd zijnde ga ik mijn job doen. Even later krijg ik alweer koffie met een koek, en alweer een uurtje later zit mijn job er op en mag ik naar mijne favoriet. 

Bij mijne favoriet begin ik tevens met koffie, ik krijg al direct dingen onder mijne neus geduwd die ik moet opzoeken op internet want vroeger stond dat allemaal in de witte gids maar nu is dat niet meer zegt mijne favoriet. Ik ben uwe witte gids antwoord ik en zoek alles op wat hij wil weten, als hij alles weet staat hij recht en loopt demonstratief  naar de radio toe die hij loeihard zet. Voor mij is dat een teken dat het wat hem betreft genoeg geweest is en dat ik aan mijn werk kan beginnen. Hij laat me rustig werken en als ik doorga heeft hij de lift al laten komen zodat ik direct weg kan. Vrolijk zeg ik tot volgende week en ga er vandoor.

In de voormiddag kreeg ik een sms van mijn maatje om een schoarma'ke gaan te eten na het werk en als ik bij mijne favoriet buiten ben sms ik het uur waarop ik aan het station zal zijn waar we elkaar zullen treffen. Maar eerst voor ik naar het station ga spring ik even bij mijn vriendin hare winkel binnen, ik passeer daar en kan het niet laten om even een praatje gaan te maken. Ze heeft net zoveel te vertellen als ik en het half uurtje is zo voorbij, blij dat ik ze weer eens zag stap ik weer de straat op.

Bij het station aangekomen staat mijn maatje al te wachten en terwijl we aanstalten maken om weer de straat op te stappen beslissen we dat we naar het nieuwe hamburgertentje gaan dat onlangs is geopend op de keizerlei. Wat mij betreft was dat geen succes, het gezelschap wel, we blijven dan ook nog een tijdje nababbelen en als hij me zegt dat hij nog naar zijn werk rijd vanavond en me thuis kan afzetten als hij Herentals passeert ga ik graag mee naar hem thuis. We bekijken samen nog een leuke western voor we doorrijden. Thuisgekomen ga ik nog wat badderen, vertel de plantjes dat ik ze graag zie en terwijl streel ik zachtjes hun blaadjes. Eén plantje voelt zich niet lekker, het  hangt er maar zwak en slapjes bij, de andere twee voelen zich optimaal en krijgen er nieuwe bloemmekes bij. Ik vertel het zwakke plantje dat ik hoop dat het snel weer beter is, meer kan ik niet doen en ik zoek mijn bed op.