Ik ben moni
Ik ben een vrouw en woon in herentals (belgie) en mijn beroep is schoonmaakster.
Ik ben geboren op 18/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , wandelen , fietsen en zwemmen .
T is feest ! De kleindochter word 6 en dat word gevierd . Het feestje gaat door in Herselt in een binnenspeeltuin en er is ontbijt voorzien . Als ik binnenkom zijn de meeste feestgangers er al , ik begroet de jarige geef haar kaart en haar cadeautje en ik krijg een kus ! Ik schuif aan naast mijn broer die me meteen verteld dat hij af en toe mijne blog leest en dat maakt me fier ...Als kindje hing ik erg aan mijne broer , volgens mijn moeder leerde hij me lopen maar dat weet ik niet meer , maar ik weet nog wel dat hij me leerde fietsen , het wou maar niet lukken en toen hield hij 20 centiem omhoog en zei : als je het nu kan krijg je deze 20 centiem en zowaar daar fietste ik op mijn eentje ! Later thuis werd ik gestraft en moest de hoek in met mijn buit , d'r was een gleufje in de verf aan de muur en mijn 20 centiem verdween in dat gleufje en ik was ze kwijt , ik ben er van overtuigd dat ze nog steeds in die muur zit ...Mijne jongste zoon arriveert ook op het feestje met zijn vriendin en hun 2 zonen , het is een tweeling maar Natascha hoort liever "de jongens" omdat het 2 verschillende mensjes zijn . Ik hou ze niet uit elkaar en ben zoals steeds weer mis als ik haar vraag of zij de Vinz bij heeft blijkt hij de Lex te zijn , de rest van de dag onthoud ik de kleding en hou ze op die manier uit elkaar . Zo doe ik het steeds en toen ik op een weekend mocht babysitten en ze samen in bad zaten had ik geluk dat ze netjes op hun plaatsje bleven zitten want anders had ik wel een probleem gehad Hannelore heeft het een beetje moeilijk omdat ze niemand kent in de speeltuin en ik offer me graag op om mee te gaan en te kijken hoe ze speelt . Ik bewonder haar hoe ze helemaal naar boven klimt en later zonder vrees van de hoogste afrijs gaat en ze geniet op haar beurt van de aandacht die ik haar geef , wat later zijn de jongens aan de beurt , ze zijn nog te klein om van de aandacht te genieten maar kruipen overal op en onder en kennen geen gevaar ...weer wat later stap ik met Hannelore naar het springkasteel en terwijl ik sta te kijken zie ik vanuit mijn ooghoek de Vinz die zich vol overgave op het kasteel stort ! Zijn beentjes zijn nog te klein om er op te klimmen maar ik help hem een handje zodat hij zich ook kan uitleven . Ik heb meteen door dat hij aan de aandacht van de ouders is ontsnapt en terwijl ik Geert sms dat hij bij mij is komen ze er beide ongerust aangestapt Later neem ik plaats naast mijne oudste zoon , ik bekijk hem en voel mijn hartje zwellen , hij lijkt zo groot en sterk en ik ben trots , zo'ne knappe gast ...Natascha vraagt me of ik de jongens in't oog wil houden in het ballenbad en ik weet wel dat zij dan kan blijven zitten maar ik doe het met veel liefde en plezier en dat weet zij evengoed als ik aan't spelen ben en de ballen naar de jongens gooi komt mijne jongste zoon naast me zitten en begint mee te spelen en wederom zwelt mijn hartje ...ook hij ziet er groot en sterk uit en is erg knap ! Mijn moeder is er ook , ze voelt zich goed en we zijn het er allebei over eens dat het ontbijt heel verzorgd was , het was lekker en voldoende , ze is gelukkig en geniet van de bende . Aan de andere kant zit An mijn schoondochter , veel tijd was er niet om te praten want de jongens eisten alweer mijn aandacht op .Als het feestje afgelopen is stap ik in mijne auto met een warm hartje , trots op mijn nageslacht rij ik naar huis waar ik zometeen bezoek krijg van Herlinde
Het is wel spannend nu voor mij om te weten wie na 10 maanden afwezigheid nog mijn klantje wil zijn om te poetsen van 1tje weet ik dat ze haar oude poetsvrouw terug genomen heeft en 3 anderen zijn gestopt bij mijn poetsbedrijf , van 2 weet ik zeker dat ze blijven en 1je een vriendin van mij is er nieuw bijgekomen en verder weet ik niet wie ik nog in antwerpen zal hebben .En dat is een beetje spannend want ik wou toch graag mijn werk combineren met fietsen en nu moet ik afwachten en dat valt me zwaar .Gisteren was ik bij de pedicure die ook een klantje bij me was en me vertelde dat hare man minder uren ging doen en nu zelf zou poetsen en hij deed dat goe zei ze .Ze verzekerde me net als al die ander trouwens dat het niet aan mij lag want dat mijn werk altijd in orde was en dat troost wel wat .Ik neem dat ook niet kwalijk , begrijp dat zelfs ,we hadden altijd al een leuke babbel samen en zo ook gisteren ,na dat voor haar ongemakkelijk begin om te zeggen dat de samenwerking stopte . Ik ben oprecht geïnteresseerd in haar kinderen die ik toch ook voor een stukje zag opgroeien en de honden die mijn vrienden en gezelschap waren tijdens het poetsen .Ze verteld dat Rienske de oude hond aan't dementeren is en June de jonge hond bezorgd voor Rienske optreed als dat nodig is .Raar dat honden ook dementeren ...Rienske staat nu veel aan de koekenkast omdat ze vergat dat ze een koekje kreeg en we lachen samen dat ze zich zulke dingen nog wel herinnerd om even later over te schakelen naar de minder leuke dingen van dementie bij honden . Als mijn voeten gedaan zijn nemen we afscheid zeg ik haar dat ik een afspraak voor mijn voeten maak als ik mijn werkrooster heb en als hare man niet meer zo graag poetst ik zeker terug wil komen als het nog mag van mijn bazin .Ik rij naar Philip die heeft eten gemaakt en ik schuif mee aan . Zoals vanouds discuteren weer heel wat af , zitten plagend op elkaars kap en krekelen de hele tijd .Doch voel ik mij verzorgd en verwent als ik later in de zetel zit en een taske koffie krijg aangereikt en tevreden met heel de situatie kijk ik naar de film dankbaar dat mijn afspraakske van die avond heeft afgebeld .Na 2 films kruip ik vanonder mijn dekentje (allee dat van Philip ) en rij ik naar huis , De dag was goed en had een warm en gezellig einde ...
Vandaag word ik verwacht bij de expert van de verzekering, ik moet er al vroeg zijn om 8 uur al en 't is niet met mijn goesting ! Ik was al een paar keer eerder bij de expert en toen ik de 2e keer bij hem langs ging zat er een stagiair bij . Mijn gedacht wou hij indruk maken op de stagiair maar den expert was toen helemaal niet vriendelijk , hij was zelfs heel grof tegen mij . Nu ben ik gene ruziemaker , tijdens mijn huwelijk had ik hele dagen ruzie met mijne ex en ik ben ruzie-moe uit mijn huwelijk gekomen , dat was in 1985 en ik ben nog steeds ruzie-moe ...als mensen tegen mij roepen of kwaad zijn word ik diep ongelukkig en hondsmoe , ik kan er echt niet tegen en ik weet ook absoluut niet hoe ik er mee om moet gaan . Dat maakt ook totaal niet uit wie er ruzie maakt tegen mij , of het nu een dierbaar iemand is of een totaal onbekende , ik reageer op elke ruzie hetzelfde en zo ook op de expert die tegen mij tekeer ging ...Ik voelde mij vernederd tegenover de stagiair en bovendien was zijn tirade onterecht en totaal niet op zijn plaats ...maar ik heb wel in al die jaren geleerd om voor mezelf op te komen en ik heb de expert toen even onvriendelijk verteld ,met zijne stagiair naast zijn zijde ,hoe ik over heel de situatie dacht en gezegd dat hij stil moest blijven zitten want dat het gekraak van zijne stoel overheerste en ik geen fluit verstond van al wat hij zei ...en toen was het even stil ...de expert keek me verbouwereerd aan en had zijne meerdere leren kennen ...sindsdien is hij enorm vriendelijk noemt me steeds mevrouw en blijft stilletjes zitten terwijl hij praat ,als ik doorga geeft hij vriendelijk een hand en verteld hij wanneer onze volgende afspraak is alsof hij het over een date heeft .Doch sinds die ruzie is d'r wat verandert en vertrouw ik hem voor geen haar , hier in de omgeving kent iedereen hem en hij is nergens graag gezien want blijkbaar gaat die tegen iedereen tekeer . Ik heb slecht geslapen en ben helemaal niet op mijn gemak als ik op het gebouw afstap waar ik zijn moet , een vriendelijke ruitenwasser lacht naar me terwijl hij de deur voor me openhoud , ik werp een blik opzij naar het kabinet van de expert en daar staat hij , ook pas aangekomen , ik zeg duidelijk goeiedag en loop verder naar de wachtzaal waar ik me direct op de strips stort . Er is nog een man voor me en Jommeke geeft me wat verstrooiing en doet me lachen . En dan is het mijn beurt ....Ben je al terug aan't werken mevrouw ? nee ik kreeg een operatie en ben nog thuis maar ..ik word onderbroken , hoe komt dat ik daar niks van weet ? Dat weet ik niet he , ik vraag hen om alles door te sturen maar dat ze dat niet doen is niet mijn verantwoordelijkheid . Ik kan nu wel niks doen he ! waarom sturen die niks door ? Ik denk er het mijne van maar heb het lef niet om te zeggen misschien dat een beetje vriendelijkheid wonderen doet ? In plaats daarvan zeg ik eigenlijk hebben we niks nodig , de operatie is geslaagd en op 1 maart ga ik terug aan't werk , en wederom is hij poeslief , hij onderzoekt me en zegt zelfs als ik een pijnlijke beweging uitvoer dat ik rustig moet doen en me niet mag forceren maar ik mag wel gaan werken op 1 maart . Hij geeft me de indruk dat hij me sympathiek vind en jengelt weer naar een afspraak binnen 2 maand en vraagt me vriendelijk om bij de volgende dokter controle de gegevens van de operatie en al de foto's op te vragen .Daarna krijg ik weer een hand herinnerd hij me nog 2 keer aan onze volgende date en zegt meerdere keren lief goeiedag voor ik de deur uitstap . Terug ik in de auto begrijp ik niet waarom ik iedere keer een beetje sterf als ik bij de expert moet komen , zo'ne vriendelijke gast ....
Ik kom mijn bed uit ...t is te zeggen , ik heb zo'n 12 uur geslapen en voel me nog steeds geradbraakt ....diep zuchtend waggel ik naar de badkamer want normaal stappen is er nog niet bij ...Om 12 uur word ik in Hasselt verwacht voor een wandeling met Jo en ik vraag me serieus af hoe ik die uitgewaggeld ga komen ....3 koppen koffie en evenveel craqotten later is mijn stramheid en luiheid als bij toverslag verdwenen en stipt om 12 uur ben ik in Hasselt . Iets later is Jo er ook en we kiezen voor de wandeling van 19 km . Het is mijn gewoonte om voor de deur te parkeren en zo ook in Hasselt maar Jo adviseert me toch om mijne wagen te verzetten , ik had niet gezien dat het parkeren met een schijf was dus heb ik dat maar efkes gedaan , niet moeilijk dat ik plaats had We gaan op weg , de wandeling op zich is eigenlijk niet zo mooi , ik hou meer van wandelen in de natuur en veel natuur hebben we niet gezien maar het gezelschap is oke en dat maakt alles goe . Als we terug binnen komen na de wandeling blijkt dat het geen 19 km was maar 16,5 er was een lus afgehaald wegens werken . Geen nood , de afstand naar onze wagen maakt dat wel goe Het was een leuk dagje ....
Door omstandigheden heb ik maar 4 uur geslapen en als ik om 12u30 thuiskom ben ik moe . De zon schijnt en ik weet als ik op mijne zetel ga zitten ik de rest van de dag zal verslapen en dat is zo zonde ....Er is een wandeling in Wilrijk en Gerry had me gezegd dat ze misschien wel mee kon , ik tel wat rond . Gerry kon dan toch niet mee maar dat is niet erg dan hebben we woensdag weer iets om bij te praten , Philip kon wel ! We spreken af tegen 14 uur op het vertrekpunt van de wandeling . Philip zit weer vol grappen en grollen , als ik aankom sms ik dat ik er ben en antwoord hij dat hij er ook is , vervolgens laat hij me per sms zoeken in de menigte waar hij zit , hij heeft mij al lang opgemerkt maar vind dat plezant dat ik daar wat op mijn eentje sta te lachen en onzeker in het rond kijk . Na een tijdje ben ik het beu , sms dat hij naar mij moet komen en vul demonstratief de formulieren in die nodig zijn om deel te nemen aan de wandeling . Philip komt niet maar als ik me omdraai zit hij geamuseerd aan een tafeltje pal achter me .Gevonden ! Dan kunnen we starten ! Buiten haak ik mijne arm in die van Philip en zoals steeds geniet ik van zijne vaste greep op mijne arm , het geeft iets vertrouwd en een gevoel van samenhorigheid zoiets van wij zijn 2 vrienden De eerste kms lopen er veel wandelaars maar als we bij een splitsing komen en kiezen voor de 15 km lijken we nog maar alleen te zijn .We volgen de bordjes terwijl we over van alles en nog wat discuteren en praten . Na 10 km heb ik het gehad , nu ben ik echt moe maar wil toch uitstappen en dankbaar laat ik me meesleuren aan Philip zijne arm die me plagend verteld dat ik een watje ben Op het laatste traject lopen we verkeerd maar worden we teruggefloten door een paar opmerkzame wandelaars die ons er op wijzen dat we een bordje voorbijliepen . Terug op goeie weg komen we overeen dat het niet zo erg is van verkeerd te lopen want dat die mensen achter ons er wel voor zorgen dat we op het goeie pad blijven .Even later zijn we aan het eindpunt, we zijn te laat maar krijgen toch nog onze stempel , dat stelt niks voor maar dat rond toch de wandeling af . Onderweg hadden we al besloten om naar een frituur te gaan , 't is te zeggen ...ik vraag Philip wat hij wil eten , dat hij mag kiezen wat en waar en vervolgens vertel ik dan waar ik zin in heb . Op zijn beurt begint hij dan gaan te verwijten dat hij mag kiezen maar toch moet eten wat ik wil en dat hij niet veel te zeggen heeft enz .Het is een spelletje tussen ons maar ik krijg altijd mijn goesting en even later zitten we in de frituur die ik uitgekozen heb en vertel ik hem dat we misschien toch beter zijn keuze hadden genomen want dat het niet helemaal is zoals ik het mij herinnerde .Zijne stilzwijgende blik spreekt boekdelen en als compensatie mag hij de drankblikjes samenpersen vooraleer ze in de afvalbak te gooien . Goedmoedig als hij is geeft hij deze aan een stel kinderen die er enthousiast opvliegen . Wat later zet ik hem thuis af en rij naar huis , neem bijna slapend een bad en kruip even later mijn bed in , het is nog geen half negen maar dat deert me niet ....
Hannelore heeft het een beetje moeilijk omdat ze niemand kent in de speeltuin en ik offer me graag op om mee te gaan en te kijken hoe ze speelt . Ik bewonder haar hoe ze helemaal naar boven klimt en later zonder vrees van de hoogste afrijs gaat en ze geniet op haar beurt van de aandacht die ik haar geef , wat later zijn de jongens aan de beurt , ze zijn nog te klein om van de aandacht te genieten maar kruipen overal op en onder en kennen geen gevaar ...weer wat later stap ik met Hannelore naar het springkasteel en terwijl ik sta te kijken zie ik vanuit mijn ooghoek de Vinz die zich vol overgave op het kasteel stort ! Zijn beentjes zijn nog te klein om er op te klimmen maar ik help hem een handje zodat hij zich ook kan uitleven . Ik heb meteen door dat hij aan de aandacht van de ouders is ontsnapt en terwijl ik Geert sms dat hij bij mij is komen ze er beide ongerust aangestapt 
