Toen ik gisteren naar het forum reed was dat met volle bak goesting, ik voelde gewoon in de toppen van mijn tenen dat die avond alles in de plooi zou vallen. Ik was een kwartier te vroeg en voor ik binnenging keek ik nog even op mijn gsm of ik mail kreeg en wat er op fb te beleven viel. Ik zat nog in de wagen, toen er klanten van 't forum de auto voorbij wandelde  knikten ze beleefd en glimlachte naar me, ik glimlachte terug maar het verbaasde me dat ze me kende maar eigenlijk is dat niet onlogisch als je zoals ik achter de toog staat dan val je op.

In't forum mag ik de glazen wassen, kopjes afwassen, continue drank aanvullen, zorgen dat de barmannen genoeg glazen hebben en als dat niet zo is dan moet ik die aanvullen met glazen uit de kasten en ik kijk ook nog of er genoeg water is voor thee of koffie en vul dat bij indien nodig. Als de garçons vuile glazen bij hebben zorg ik samen met de andere barmannen er voor dat die zo snel mogelijk van de toog verwijderd worden, ik doe lege flesjes in de bakken en draag volle dozen met flessen leeggoed van wijn of cava naar achter en vervang deze door lege dozen. De kopjes die ik eerder al heb afgewassen voorzie ik al van een melkske, speculaas, suiker en een filter zodat de barmannen alles maar te nemen hebben.

Zoals iedere keer werden we verwent met een mandje chips en drinken we naar behoefte. De avond was nog jong en dan hebben we tijd voor een babbeltje en grappen we wat onderling met mekaar en ook de garçons komen dan hun zegje doen zolang het nog kan. Een half uurtje later stroomde het volk binnen, de muziek ging hard en de avond begon.

Gisteren had ik thuis een vitaminepilletje genomen en het leek wel of ik vleugeltjes had, het was nochtans maar een onschuldig supradinneke 50+, maar ik schoot achter de toog van hier naar ginder, wrong me in allerlei bochten langs de barmannen met mijn proper glazen om deze weer op hun plaats te zetten. Het was druk, ik liep van de afwasbak voor de glazen naar de gootsteen voor de kopjes en vandaar naar de frigo waar ik snel met bakken sleurde en flesjes aanvulde. De avond gisteren noemde "foute party"  de muziek was fantastisch en zorgde er voor dat de adrenaline bleef stromen. De tijd vloog voorbij en ineens was het 24u, weer werden we zoals gewoonlijk verwend en kregen we croque-monsieur of soep zoals we zelf willen. Het was druk maar toch was er nog tijd om een garçon te plagen  en zijn half vol fleske bier te vervangen door een leeg en dan gespannen af te wachtten wanneer hij zou drinken, onze pret kon niet op als we zijn onbegrepen blik zagen als hij het flesje nam om te drinken. Ach, we worden vast nooit volwassen en zullen altijd een beetje kinds blijven.

En dan om twee uur....ik hoorde het gelijk van de eerst noot....dit is mijn liedje....mijn benen werden elastiekjes, de glazen die ik vasthad gingen aan de kant, ik ging volledig op in de muziek, kon niet meer blijven stilstaan en danste de pannen van het dak...bij de tweede noot muziek draaiden de barmannen hun hoofd naar me om me toe te roepen Moni uw lieke maar ze waren te laat, mijn heupen zwierden al ritmisch mee op de cadans en mijn armen zwaaiden in het rond op de tonen van Feels like i'm in love van Kelly Marie, ik zong luid mee terwijl ik me al dansend in het rond draaide even de hele wereld rondom mij vergetend.

Toen ik een half uurtje later naar huis toe reed zong ik uit volle borst :Dit is de allereerste keer, van Rita Deneve en voor ik het wist was ik thuis en kon ik mijn bed in,drie uur later zou de wekker aflopen maar dat deerde me niet, ik had mij fantastisch goe geamuseert in 't forum en dat kon niemand mij nog afnemen...

Zaterdag word ik lui wakker om half tien, ik blijf nog wat liggen, denk na over wat ik vandaag ga doen, val terug in slaap en om half elf open ik weer terug mijn ogen. De honger en mijn plasblaas drijven me uit mijn bed, lui en op mijn dooie gemak zet ik koffie en maak ik mijn ontbijt klaar. 

Na mijn ontbijt geef ik de plantjes water en zet hen buiten, 't is nu warm genoeg voor hen om op het terras te kamperen en vol enthousiasme laten ze de frisse lucht over zich heen komen. Zelf neem ik mijn emmer en dweil om de vloer een beurt te geven, ik doe azijn in mijn water ipv detergent zodat mijne vloer ontvet word  en mooi blijft glanzen. Zoals steeds begin ik in de keuken en als ik de badkamer wil doen gebeurt het....als ik de emmer opneem schiet het hengsel los, valt mijn emmer op de vloer en kantelt op zijn zijkant zodat al het water er uitgutst. Ik begin direct het water op te nemen met de dweil maar als ik deze al een paar keer heb uitgewrongen zie ik een barst op de bodem van de emmer. Wanneer ik de emmer vervolgens oppak zakt de barst helemaal open en loopt het beetje water dat er in zat alweer over de vloer. Ik zucht, neem het kleine emmertje dat ik nog heb en denk bij mezelf: dan moet het zo maar. Terwijl ik bezig ben met het water op te nemen denk ik geamuseerd dat mijn appartementje nu wel naar de azijn zal ruiken en mijn vloer optimaal ontvet is nu.

Van het dweilen stap ik over naar douchen en daarna wil ik gaan winkelen, als ik aangekleed ben en in de spiegel kijk zie ik mijn vetrolletjes, verbolgen recht ik mijn lichaam en zie verbaast dat de vetrolletjes dan minder opvallen dan wanneer ik wat ingezakt ben. Inzakken, recht, inzakken, recht, ik droom niet ! dit is echt ! Ik besluit om wat meer aandacht te geven aan mijn houding en met een rechte rug te lopen, een houding die ik in sommige mensen die ik ken en die van nature zo lopen zo bewonder.

Ik heb fruit nodig en een nieuwe emmer en moet ook nog een formulier bussen bij de ziekenkas. Bij colroyt beslis ik om terug meer fruit te eten en als ik er buiten stap is mijn zakje te zwaar van de meloen en ananas zodat ik eerst terug naar huis ga om die koopwaren al op te bergen. Als ik mijn voordeur opendoe begin ik direct te snuiven maar tot mijn grote opluchting is de azijngeur verdwenen.

Terug buiten neem ik een andere weg en kom ik terecht in een straat die feest viert met een soort braderij en worden er zelfs modeshows gelopen ! Ik doe mijn ding, ga de winkels langs die ik wou langs gaan en geniet van de zon en de aangename wind die door mijn haren streelt, kaarsrecht loop ik door de straten, bij action vind ik een mooie emmer met papegaaien en vlinders er op afgebeeld en tevreden stap ik weer naar huis waar ik wok klaarmaak en mijn fruit snijd zodat ik het maar hoef te nemen als ik er zin in heb.

Nog een uurtje rusten en dan naar het forum...

Het is vrijdag en ik heb geen goesting om te werken, ik heb ook geen goesting om te fietsen, ik heb goesting om uit te slapen en de boel de boel te laten. Maar de plicht roept en om half zeven rij ik richting Antwerpen met mijn wagentje. Het verkeer zit me goed mee en ik raak ook makkelijk op mijn bestemming in 't stad. Ik vreesde er wat voor met al die werken die er aan de gang zijn maar ik rij in één rechte lijn naar mijn klant toe. Bij de klant ga ik aan de slag met mijn voddeke,plumeau en stofzuiger en algauw is het einde daar in zicht.

Vandaag geen zwemmen, mijn schoondochter gaf een sms dat de kleindochter op danskamp was en om 15u30 is er een optreden. Dat wil ik niet missen dus ga ik niet zwemmen om zeker geen tijd te verliezen en lang voor dat het tijd is zit ik thuis al te wachten wanneer ik kan vertrekken naar de danslocatie.

Het optreden is op loopafstand van bij mij thuis en als ik de locatie binnenstap zie ik mijn schoondochter al van ver zitten met haar ma, ik neem de stoel naast haar en wacht geduldig tot ze me gezien heeft want ze is aan de babbel met haar moeder. Ineens draait ze zich om ziet ze me en begroet ze me, ze verteld meteen dat mijn kind ook op komst is en mijne dag kan niet meer stuk. Ik maak me nog een beetje zorgen omdat ik de laatste stoel in de rij nam en mijn zoon er dan misschien niet meer bij kan maar er kan nog makkelijk een stoel naast de mijne en dat stelt me gerust. De kleindochter komt even goeiedag zeggen maar is te opgewonden om lang te praten en loopt algauw weer weg. En dan komt hij binnen, mijne grote zoon, ne knappe gast van bijna 37,als hij naast me zit voel ik me trots en blij.

Er zijn vijf dansjes voorzien, afgewisseld door de grotere dansers en de kleine dansertjes, ge staat er van versteld hoe ze op vier dagen tijd zulke mooie dansjes in mekaar hebben kunnen steken, maar ze hebben het gefixt en de kleindochter danst en zingt vrolijk mee. Terwijl ze moet wachten en kijken hoe de grotere dansen zit ze bij ons en ik voel me dankbaar als hare papa haar op mijne schoot plant, even een knuffelmoment.

Na het optreden loop ik nog even mee met de zoon die met de fiets gekomen is, ik wil dat fietske wel eens zien, hij vertelde me trots hoeveel minuten hij er over deed om van thuis naar de danslocatie te rijden en dat was best wel snel vooral omdat hij met een gewone herenfiets rijd en hij leek niet eens moe toen hij aankwam.

De uitnodiging van mijn schoondochter om nog mee verder te gaan sla ik af en van de fiets wandel ik nog langs wat winkels, ik ben tijdig thuis om vanavond nog naar de repertoire gaan te werken...

Ik ben in mijn element als ik opsta, ik ben zo goed als pijnvrij en vandaag mag ik acht uur lang bij één klant werken. Om kwart na zeven mag ik al beginnen dat betekend dat ik al om kwart na drie gedaan heb met werken ! Super ! Als ik aanbel kan ik aan mijn baas zien dat hij opgelucht is dat ik er al ben zodat ook hij tijdig naar zijn werk kan vertrekken. Het hondje Jules gaat weer flink tekeer, zijn vriendinnetje is rustig. Als de baas weg is zet ik mij op één knie en roep het vriendinnetje Jacky bij me, die komt direct en de Jules die zich gesterkt voelt door Jacky komt ook wat korter bij..en nog korter...en dan mag ik hem strelen voor de eerste keer...hij staat er heel gespannen bij, stokstijf als een postuurke want voor een standbeeld is hem veel te klein, maar hij laat me toe, eindelijk. 

Als ik rondloop met mijn voddeke sta ik ineens tegenover een jongeman die me verwachtingsvol aankijkt, ik begrijp dat hij de zoon is die ik nog niet eerder zag, noem mijn naam en vertel erbij dat ik de poetsvrouw ben. Hij knikt begrijpend en verteld me op zijn beurt wie hij is, in ieder geval een sympathiek manneke. 

Dan komt de bazin binnen, onverwacht want een paar dagen eerder had ze gezegd dat ze al weg zou zijn als ik zou aankomen maar ze kon vandaag wat later beginnen. De Jules die ik voordien mocht strelen laat zich nu niet meer aaien door mij en draait rond zijn vrouwke en negeert me totaal. Terwijl de bazin ontbijt poets ik langs haar langs en doen we onze babbel, we praten over onze kinderen en kleinkinderen en over opvoedden in't algemeen. Dan vertrekt zij ook.

Nu is er nog één zoon thuis, die zal pas later opstaan maar zolang ik beneden mijn werk heb is het voor mij al lang goed zo, als ik boven begin hoort hij mij en is hij binnen de korstte keren zijn bed uit, ik vind het grappig maar ook tof want nu kan ik zonder hinder het werk doen dat ik moet doen.

Wanneer het werk er bijna op zit draaien de honden alweer rond mij, als ik kniel komt Jacky meteen af en de Jules gooit zich bijna min of meer tegen me aan, veel minder gespannen laat hij zich aaien en dan merk ik een verandering, ze horen iets, ze kijken alert richting de achterdeur en ineens stuiven ze er beiden vandoor mij geknield achterlatend. De ouders van de bazin komen binnen, we kennen elkaar al en als ik vertel dat ik Jules mocht strelen reageren ze verbaasd, ik werk, mijn tijd rond en ga er van door, vanavond nog naar de repertoire maar voor het zover is heb ik, nog een zee van tijd...

Ik voel het meteen als ik uit mijn bed stap woensdag, mijn rug voelt beter ! Nog niet helemaal pijnvrij besluit ik om het ook vandaag nog rustig aan te doen bij mijn klantjes en ook vandaag zijn ze akkoord. Habi de hond wil uitgebreid verwent worden vandaag, ik roffel meerdere keren op haar zij, krab achter haar oren, vertel haar dat ik ze graag zie en haar veel liever heb dan haar baasjes, ik trek speels aan haar oren maar ze krijgt er geen genoeg van. Pas wanneer ik een paar keer 'gedaan' zeg en haar baasje haar streng toespreekt gaat ze in haar mand en terwijl ik een babbel heb met de vrouw des huizes, die ik overigens ook graag heb, moeten we allebei lachen als we Habi in de gaten krijgen. Zit ze in haar mand en trekt ze een snuit van ik ben hier de meest mishandelde hond die ge ooit bent tegengekomen ! En dat terwijl haar baasjes keigoed voor haar zijn, zoveel komedie en dat voor een beetje aandacht ! Het baasje is niet alleen goed voor de hond ook mij verwent ze vandaag weer met koffie en koekjes.

Van de eerste klant naar mijne favoriet, hij heeft wat extra job maar als ik zeg vandaag niet bergt hij ze op voor volgende week. Hij adviseert me om eerst een vat was in te steken en daarna moet ik mijne Smart Phone nemen want hij heeft wat op te zoeken op internet. In 2025 komt er weer een verbod van wagens die Antwerpen niet meer in mogen en waarschijnlijk is zijn wagen er dit keer ook bij, hij is al enkele weken op zoek waar hij een wagen kan vinden naar zijn zin en wil zo op de hoogte komen van de prijzen. 2025 is nog ver weg maar het moet nu ! Hij leert erg snel bij want waar hij enkele weken geleden nog niets begreep van internet komt hij nu af met welke site ik moet intikken op google te beginnen met www. En zo bekijken we samen site per site en scrollen we door wagens en prijzen. Af en toe noteert hij een type wagen en de prijs. Na een dik half uur ga ik aan't werk en stapt mijn favoriet naar de radio die de rest van de dag loeihard staat.

Het voelt vreemd, normaal op woensdag ga ik eten met mijn maatje maar nu zijn seizoen begonnen is is hij niet meer thuis en dat is even wennen. Ik rijd nog langs zijn appartement waar nog iets voor me klaar ligt,laat mezelf binnen met de sleutel en ga dan op weg naar huis. In de file schiet er een BMW ineens voor mijn wagen en als ze een gaatje ziet in de tweede rijstrook schiet ze daar naartoe. Ik lach in mijn vuistje, goed van haar maar ik zit wel in de beste rij en ga haar ver vooruit, zo moet ze varen, net goed ! 

Thuisgekomen maak ik eten en wat later schrijf ik me in voor de Kennedymars, Nederland here we come...

Dinsdagmorgen, ik rol om half zeven uit mijn bed, mijn rug is nog niet beter maar ik besluit toch maar om gaan te werken. Bij mijn eerste klantje sta ik voor de deur, ze wonen op het eerste verdiep en de zoon heeft een koffiehuisje op het gelijkvloers. Vijf minuten te laat gaat de deur open en zegt ze: ik had u niet zien staan ! We waren naar beneden gekomen omdat het altijd zo lang duurt voor we de trap af zijn. Ik antwoord, ik belde al drie keer ! Beneden horen we de bel niet...Geen probleem, je mag de volgende keer gerust boven wachten, als ik weet dat je niet snel de trap af komt wacht ik wel even dat is niet erg. We maken een praatje en ik begin aan mijn job, ik doe het rustig aan, ze appreciëren dat ik er ben en respecteren dat ik doe wat ik kan en daar zijn ze tevreden mee. Als ik later doorga krijg ik nog een waardebon mee voor mijne Pasen om op te spenderen in het koffiehuisje van de zoon. Zo lief...

Bij de tweede klant gaat de deur direct open, ik begroet de zoon en even later de baas en ga meteen aan't werk. Nog later komt ook de bazin er aan, ze maakt me blij en goed gezind met hare vrolijke babbel. Als iedereen weg is werk ik door en de tijd vliegt voorbij.

Nog snel naar de winkel, eten, mijn was opvouwen en juist als ik wil gaan zitten belt mijn wandelmaatje aan. We wandelen vandaag in mijn buurt ong tien km, als we aan't wandelen zijn spreken we af om ons in te schrijven voor de Kennedymars in Nederland.Dat is vergelijkbaar met de dodentocht maar meer ambiance, de tocht is 80 km. In juni doen we de nacht van de maan, 42 km, in juli de Kennedymars, 80 km en augustus de dodentocht, 100 km en dan heb ik er wel genoeg van denk ik. Als ik thuis kom van de wandeling ga ik gelijk in bad en dan mijn bed in met een pijnstiller... 

Het is Paasmaandag en ik slaap uit ! Vannacht lag ik er pas om vier uur in, dus als ik om 10 uur aan de ontbijttafel zit heb ik in feite maar zes uur geslapen maar 't was genoeg. Terwijl ik ontbijt raak ik aan het chatten met een vriendin en praten we wat over en weer over dingen die ons bezig houden, net als ik gedaan heb met eten geeft ze aan dat ze wil stoppen met praten en wil poetsen vandaag. Dat komt goed uit want ik ga ook poetsen dan poetsen we samen elk in ons eigen huis. En zo gaan we samen aan de slag, Na het poetsen, zo tegen de avond aan was ik afgesproken met een vriend maar tegen de middag liet hij me weten dat hij moet werken vandaag en dat de afspraak niet door kan gaan, geen probleem, ik wou samen iets gaan eten en 't was mijne toer om te betalen, dat geld steek ik nog even in mijne zak ! Even want ooit gaan we toch nog wel eens samen eten en het blijft mijn toer om te betalen. 

Ik werk verder en ga in de weer met mijn bed verschonen, wasjes insteken, ramen lappen, ik doe het allemaal ! Rond een uur of twee sms ik een zoon van me om te vragen of hij in de buurt is met zijn gezinnetje. Het lijkt me leuker om een middag op te trekken met de zoon en zijn gezin dan te poetsen. Ik leerde in het verleden al dat stof en strijk héél trouw is en op je blijft wachten tot je weer thuis bent en ik kan dan ook gerust zeggen tegen mijn stof 'blijf nog maar lekker liggen ik kom straks weer terug' voor ik de deur achter me dichttrek. Maar helaas de zoon met zijn gezinnetje zijn niet in de buurt en noodgedwongen poets ik verder mezelf troostend dat als ik straks gedaan heb ik blij zal zijn dat het proper is. Ik zet uurwerken juist die nog steeds op winteruur staan en kijk na of ik de kadertjes wel recht hang ipv scheef. 

Om half vijf is het dan zover, mijn appartementje is proper en piekfijn in orde. Terwijl mijn frietketel opwarmt ga ik in bad, steek ik mijn laatste wasje in en proper gewassen zit ik later in mijn japonneke frietjes met kipfilet en championnesaus te eten . Ondertussen bekijk ik wat er allemaal op tv is vandaag maar dat is weer niet veel, tegenwoordig als ik tv kijk ga ik het meer en meer zoeken tussen de films en series die ik eerder opnam omdat de tv zelf weinig of niets te bieden heeft in zijn programma's . Ik kies voor obese, een serie waarin zwaardere mensen op één jaar tijd soms tot 70 kilo afvallen, enkel en alleen door te sporten en anders te eten. Ik voel me wel wat schuldig met mijn frieten voor mijn neus maar heb wel heel veel respect voor wat die mensen doen want makkelijk is het zeker niet ! 

Met een volle maag dwing ik mezelf om mijn afwaske te doen en zet ik me even later weer terug in de zetel klaar om aan de avond te beginnen...