Ik ben moni
Ik ben een vrouw en woon in herentals (belgie) en mijn beroep is schoonmaakster.
Ik ben geboren op 18/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , wandelen , fietsen en zwemmen .
Vrijdag , naar gewoonte is het zwemdag in een randgemeente van Antwerpen , vandaag combineer ik dat met een ontbijtje bij Ikea samen met Philip . Na het ontbijt winkelen we dan wat tot het tijd is om gaan te zwemmen .Mijne wekker was afgelopen om 7 uur, ik voelde me helemaal niet uitgeslapen en toen ik buiten keek zag ik dat de ramen van de auto's wit waren . Zoals het een echt watje betaamd besloot ik om met de wagen naar Ikea te rijden ipv met de fiets .Dat was geen goei idee ....die rit duurt normaal 45 min maar nu deed ik er 90 min over terwijl als ik met mijne fiets rij er 105 min over doe en dan niet eens gestrest ben en altijd op tijd . Nu had ik stress en was ik een klein half uur te laat op mijn afspraak . Philip mauwt daar niet zo over en we gaan op weg naar ons eten . Volk jom ...iedereen wil ontbijten bij Ikea denk ...maar 't heeft gesmaakt en het winkelen was leuk ! Bij het zwembad sta ik te wachten op mijn vriendinnen die op hun beurt ook te laat zijn . Daardoor vraag ik me af of het wel zwemmen is vandaag want 1 vriendin te laat dat kan maar allebei te laat ? Dan komt er een verlossend telefoontje ! Wij zijn naar Ikea geweest !gaan winkelen en ontbijten en nu zijn we wat later ! Hilarisch ! en wij hebben mekaar niet gezien ! Het zwemmen was zoals altijd leuk druk pratend en lachend zwemmen we ons baantjes , één van de vriendinnen was gevallen met hare fiets haar kin , knie en onder haar oog zag blauw , onderuit gegaan op een ijsplek . We gaan nog in't bubbelbad en dan naar huis .Buitengekomen heb ik spijt dat ik niet met de fiets ben , zo'n schoon weer ...Maar 't is niet anders en ik rij naar huis waar ik prompt in slaap val als ik mij voor de tv heb gezet ...
Mijn moeder da's een kranige dame van 83 jaar , volgende maand word ze 84 . Ze is vrij gelukkig , ze heeft ook niets tekort , ze woont nog steeds alleen met heel goei geburen die mee een oogske in't zeil houden als bv de rolluiken s morgens niet worden opgetrokken dan word gelijk mijn broer verwittigd die er 2 minuten van af woont . Ze heeft een poetsvrouw en een tuinman en een kat , de Felix . Ik probeer toch wel van elke maand een uitstapke met haar te doen , vroeger was dat een ganse dag maar met ouder te worden is dat beperkt tot een paar uur . We gaan dan ergens iets eten en dan neem ik haar mee naar een winkel waar ze wat kan snuisteren . En zo ook gisteren , toen ik haar ging ophalen had ze een envelop in haar handen en die moet ik in de brievenbus steken , mijn broer mocht dat niet weten want anders zou die volgens haar weer zagen ...Die envelop moest verstuurd worden want er lag een cheque op haar te wachten van een postorderbedrijf ! daar is ze al zeker 2 jaar mee aan de gang ! Ik zeg hebde dat geld nu nog altijd niet gekregen ? Nee want ik moet dat altijd weer terugsturen en dan krijg ik weer antwoord dat ik nu bij de winnaars ben en nu ligt er een cheque voor me klaar ! Ze is niet dom en weet dat goed genoeg dat ze helemaal niks gewonnen heeft maar voor haar is dat een spelletje en t kost haar alleen maar een postzegel dus 't is eigenlijk vrij onschuldig . Verder bladert ze nog door het bladje van dat postorderbedrijf terwijl ze langs hare neus weg verteld wat ze besteld heeft dat dat moest voor hare cheque maar dat ze dat altijd kon terug sturen als't niet beviel , ik denk maar enfin ...Na een half uurtje heb ik haar zover dat ze in de wagen stapt en we iets kunnen gaan eten , onderweg even gestopt aan de postbus en ze was gelukkig hare cheque is onderweg, ik ben ook gelukkig want ik zou de helft krijgen . Terwijl we in de wagen zitten vraagt ze me of we naar de kringloopwinkel kunnen en da's allemaal geen probleem . Normaal kan ze niet zo ver stappen maar als ze wat kan winkelen heeft ze dat niet door dat ze toch aardig wat wandelt en dan heeft ze toch wat beweging . Toen we in de kringloopwinkel waren stuurt ze me naar het eerste verdiep want zij kan de trap toch niet op zegt ze en dan kijkt zij beneden wel rond op haar eentje , ik ken mijn moeder ! dat voorspelt nooit iets goed ! de keren dat ze me dat gevraagd heeft eindigden er altijd mee dat ze vanalles kocht en dat ik dat vervolgens dan in mijne auto mocht stouwen , met ne volle auto waar zij dan ergens tussen gepropt zit naar haar thuis rij waar ik dan nog eens alles uit mag laden nadat ik in haar huis eerst plaats gemaakt heb want meestal gaat dat over meubels !En ja hoor als ik weer terug beneden kom staat ze over een kastje gebogen ...kijk is wat een schoon kastje ? Hebde nog gene rommel genoeg ? Dat is een schoon kastje voor in de gang ! Ik begin wat ongemakkelijk te draaien ...ik vind dat niet zo'n schoon kastje ...Dat is wel een schoon kastje en 't is helemaal in orde want ik heb het al helemaal nagekeken ! Moeke ...denk er nog maar is een paar dagen over na ...en ik troon haar verder waar ze even later dan weer een tafel ziet die haar bevalt ...en daarna ne zetel ...en ik maneuvreer haar stilletjes naar de uitgang terwijl ik haar vertel dat ik nog niet te zwaar mag tillen en dat begrijpt ze ! Ze scharrelt nog wat fotokadertjes mee en stapt tevreden mee naar buiten . Ze is gelukkig , ze heeft haar uitje gehad , honderduit kunnen babbelen en weer wat aandacht gehad en ik ben ook gelukkig ik bedenk bij mezelf , ik heb er soms wel wat mee te stellen maar ik heb ze nog wel en later als ze er niet meer is ga ik misschien nog wensen van kon ik nu maar eens met meubels voor haar sleuren . Ik zet haar af en breng haar spulletjes die ze kocht binnen waar ze gelijk tegen de Felix een klapke begint te doen die druk begint te miauwen , even later sta ik weer buiten met ne glimlach blij dat ze gelukkig is ...
Dinsdag ben ik samen met mijn wandelmaatje de training opgestart voor den dodentocht , omdat ik rustig aan wil beginnen zijn we gestart met 10 km en dat ging , volgende week maandag zullen we d'r 17 doen . We spraken af om 3 keer per week al dan niet samen te trainen zodat we tegen augustus fluitend de dodentocht stappen ...Het weer zit nog een beetje tegen maar dat komt allemaal wel goed !
Valentijn was ook in orde ! Als Philip niet werkt zien we elkaar geregeld op woensdag en eten dan ook samen . Hoewel we geen geliefden zijn hadden we allebei zoiets van : op Valentijn dat moet wel kunnen ook als goeie vrienden en zo gebeurde het dat ik gisteren mijn voeten onder tafel schoof bij Philip . Het eten was erg lekker en ik kreeg zelfs een cadeautje ! Nog een filmke achterna en ik voelde mij verwend en geliefd in een warme en toffe vriendschap zonder meer ....
Er komt een vriendin op bezoek ! Mieke ! We leerden elkaar kennen aan de schoolpoort toen onze kinderen nog kleuters waren , zo heb ik een paar jaar haar kinderen opgevangen op woensdagnamiddag .Als we afspreken is het een gewoonte geworden dat we dan ook koken voor elkaar , de ene keer bij mij de andere keer bij haar en nu was het bij mij . Philip had zich opgeworpen om te koken en zou paëlla maken . Ik zag dat wel zitten , Mieke en ik gezellig babbelen terwijl de kok zijn werk deed , ik vond dat ook wel iets chique hebben ....S morgens had ik alle ingrediënten gekocht , de mosseltjes gewassen de scampi's gepeld en dan alles klaargezet zodat hij er direct kon invliegen als hij toekwam zodat Mieke en ik ongestoord konden praten met mekaar . Maar dat was buiten de Philip gerekend ....de realiteit werd dat we met 3 netjes naast elkaar in mijn veel te kleine keuken samen de voorbereidingen deden , Mieke stond voor de look die moest gepeld en gesneden worden , ik voor de tomaten , de uien en de paprika's , en Philip ? dat weet ik eigenlijk niet .....die heeft de ui wat kleiner gesneden en in de hakmachine gedaan . Toen de voorbereidingen klaar waren hebben Mieke en ik ons naar de eetkamertafel gerept en terwijl maakte de kok het eten klaar . 't Was best wel gezellig geweest , ook samen in de keuken was leuk en de paëlla was heerlijk ! S avonds moest ik weg en nam afscheid van Mieke met een gedwongen gevoel dat het veel te kort geweest was , op naar een volgende keer !
Er staat een proevertjeswandeling op het programma ,eigenlijk noemt ze officieel valentijnswandeling maar 't heeft niet veel met valentijn uit te staan vind ik . Ik wandel ze samen met een vriendin en ne vriend en ze is ong 9 km lang . De gps brengt me met de wagen langs velden en wegen tot waar ik zijn moet en terwijl ik sta te wachten op mijn gezelschap vraag ik me bezorgd af of het niet te koud gaat zijn en of het niet te ver gaat zijn want de vriendin is niet zo gewend om te wandelen . De inschrijving word geregeld en dan is het tijd om te starten ! Het is helemaal niet te koud en druk babbelend gaan we op weg en komen al snel bij de eerste proever aan , ne goeie warme choco of ne beker ajuinsoep dat is de keuze maar we gaan alledrie voor de choco en zetten ons gemakkelijk in een zeteltje . We stappen dezelfde wandeling maar onze stappentellers spreken toch een andere taal want de vriendin doe minder stappen dan de vriend die op zijn beurt er ook weer minder doet dan ik . Ik heb nu niet gevraagd welk merk hunne gsm is maar misschien pakt mijne samsung kleiner stappen dan een galaxy of huawei ? Op dezelfde wandeling krijgen we ook nog een jeneverke , ne pannekoek , speculaas en kaarsjes aangeboden en tegen een uur of vijf zijn we rond ervan overtuigd dat we vorig weinig geld toch wel veel gekregen hebben . T was leuk geweest , de vriendin had totaal geen last van het aantal kms en ziet binnenkort 12 km wel zitten in een volgende wandeling . De vriend is het gewend om veel te stappen , we nemen afscheid en gaan ieder ons eigen richting uit naar onze wagen , de mijne staat naar een aloude gewoonte bij de ingang geparkeerd waar nog net één plaatsje vrij was toen ik er aankwam .
