Ik ben moni
Ik ben een vrouw en woon in herentals (belgie) en mijn beroep is schoonmaakster.
Ik ben geboren op 18/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , wandelen , fietsen en zwemmen .
Zondagmorgen als ik ben opgestaan bestuif ik eerst mijn plantjes met een plantenspuit, ik vertel hen dat ik hen ochtenddauw geef en dat wanneer ze in 't wild groeien ze dit alle dagen krijgen van de natuur. Stil ondergaan ze de douche die ze krijgen.
Dan is het tijd om te vertrekken, ik ben met de zwemvriendinnen afgesproken, we doen vandaag een sneukeltocht in De Haan aan zee maar voor we naar ginder rijden gaan we eerst samen ontbijten, een lekker ontbijtje à volenthé en dan zijn we klaar om te starten. We komen een uur te vroeg aan in De Haan maar dat vinden we niet erg dan kunnen we op ons gemak bekijken waar de start is, daar hebben we om 13u een afspraak met een vriendin die aan zee woont en haar zus. We volgen mijn gps naar het gemeentehuis maar ik vertel de beide vriendinnen dat het niet klopt want dat de afstand langer word en we meer stapminuten krijgen ipv minder. Mijn woorden zijn nog niet koud als een man ons vraagt of we op het gemeentehuis moeten zijn, euh...ja.. Dan moet je die richting uit en dan is het ginder aan je linkerkant ! Euh..ja.. blijkt dat we er al 2x voorbijgelopen zijn ! Nu we weten waar het is besluiten we om iets gaan te drinken tot het tijd is voor onze afspraak met de zeevriendin en haar zus.
Gezellig zitten we aan het raam achter onze warme choco en wanneer ik opkijk kijk ik recht in het gezicht van de zeevriendin, ik gebaar hen binnen te komen en stel iedereen aan elkaar voor. Het klikt gelijk tussen ons allemaal, en we schateren het uit als we anekdotes en verhalen vertellen aan en van elkaar. We gaan onze stempelkaart halen zodat we kunnen vertrekken voor de sneukeltoer. Sneukelen is west vlaams voor schranzen, het betekend dat je geregeld wat in je mond stopt, op de wandeltoer komen we dan ook verschillende standjes tegen waar iets lekkers op ons wacht.
We beginnen met een ijsje en hoewel het te koud is voor een ijsje lepelen we het met veel smaak op, we stappen verder door het bos, steken een paar drukke straten over en komen langs het strand aan het volgende standje waar we chocomelk en een rijsttaartje krijgen. Op de wandeling zelf lopen we dan met de ene vriendin en dan weer met de andere op zodat iedereen elkaar beter leert kennen en voor mij dat ik met ieder van hen bijgepraat raakt, er staat nergens een regel op alles valt vanzelf in de plooi en we lachen samen heel wat af.
Als we een stukje op de dijk gewandeld hebben zakken we weer af naar het strand waar we ploeteren door het zand tot we weer naar boven klimmen, daar wacht ons een boterham met sprotjes ! Terug de bos in verder naar de volgende stand waar we een jeneverke mogen kiezen, dat geeft ons de drive die we nodig hadden om weer verder te gaan, we hebben ondertussen al 13 km gestapt en door al dat ploeteren in dat strandzand voelen we dat redelijk in onze benen, maar het einde is in zicht ! We krijgen nog een vers soepje en stappen dan naar het eindpunt waar een BBQ krijgen en een drankje, we hebben 16km afgelegd.
In de zaal is het warm en als we ons bord leeg hebben zitten we moe en met blozende wangen aan de tafel, we praten over reisverhalen en massage's à volenthé alweer schateren we het uit, we zijn het eens ! We hadden een fantastische dag en dit is zeker voor herhaling vatbaar !
Veel te snel nemen we afscheid van de zeevriendin en haar zus, we moeten nog een eind rijden en morgen werken en besluiten om de volgende keer s'maandag verlof te nemen zodat we nog langer kunnen napraten en niet op de tijd moeten letten.
Op de terugweg wordt er nog druk gepraat en zijn we snel bij het punt waar we s' morgens met zijn allen in één wagen stapten, ieder gaat zijn eigen weg blij met wat de dag ons bracht...
Zaterdagmorgen, als ik de was opvouw merk ik dat mijn jeansbroek erg dun geworden is in het kruis. Dat is van het fietsen, doordat ik enkele kilo's bijkwam tijdens mijn revalidatie kocht ik in de wetenschap dat die kilo's weer zouden verdwijnen maar twee jeansbroeken, nu de ene versleten is en de andere die in de was zit ook al wat dunner geworden is voel ik mij verplicht om gaan te winkelen. Wanneer ik naar de winkel stap kom ik helemaal in de stemming en bepaal ik voor mezelf welk bedrag ik wil spenderen en helemaal voorbereid stap ik de kledingzaak binnen. Ik loop recht door naar de jassen om te zien of de jas die ik besteld had er nog hing. In de loop van de week werd ik opgebeld door een vrouw om te zeggen dat de bewuste jas in het filiaal was maar ik had aangegeven dat ik hem niet meer wou omdat ik een ander leuk jasje gevonden had. Wisselvallig als een vrouw kan zijn wilde ik toch eens kijken of hij er nog was en hem passen, te laat ! Hij was al weg !
Geen nood, door naar de broeken, ik ben al een paar kilo terug kwijt en neem twee verschillende maten in het pashokje. Eerst de grootste maat passen, haha veel te groot ! Dan het maatje kleiner, oeps...nog te groot ! Mijn geluk kan niet op, blij hang ik alle broeken op het kledingrek dat er staat en ga op zoek naar een maatje kleiner. Als ik terug kom bij het pashokje zijn alle broeken verdwenen en dat gebeurt zo nog een paar keer terwijl ik de juiste broeken zoek. Het lijkt wel een spelletje, ik hang de broeken op het rek terwijl niemand het ziet en iemand anders neemt ze weg terwijl ik het niet zie. Ik vind de juiste broeken, betaal en wanneer ik de winkel uitloop zie ik een mooie jas waar ik nog even bij blijf stilstaan. Ik verman me en stap naar huis.
Bij een betaalautomaat haal ik nog een zakcentje uit de muur en bekijk ineens mijn saldo. Dat viel beter mee dan ik dacht en ik bedenk dat ik me die jas nog makkelijk kan kopen dus ik weer terug. Als ik hem aantrek blijkt het niet mijn kleur te zijn, het is te flets en ook het model valt niet mooi bij mij. Dan...ineens als een magneet valt mijn oog op een jas...als in tranche loop ik er naartoe...'t is helemaal mijn kleur...het model is niet helemaal mijn ding maar ik wil hem passen !Goh, hij voelt dadelijk aan als gegoten...dit is hem ! Deze wil ik ! Wanneer ik naar de prijs kijk zie ik dat hij tien euro minder kost dan de andere, dat valt goe mee en aan de kassa kies ik nog een sjaaltje van tien euro. Naar huis toe besluit ik dat ik nu wel genoeg nieuwe kleding heb, een tijd niet meer ga shoppen en ga wachten op de solden.
In de namiddag ga ik naar de kapper, ik kom er al twintig jaar of langer, ze kennen me daar, we zeggen vriendelijk goeiedag en de rest van de tijd kruip ik in mijn boekje en hoor of zie niets meer tot ik mooi gekapt weer buiten ga en zo ook vandaag. Van de kapper naar mijn moeder, ze vertelt me dat er in de voorplaats een ingemaakte kast is die ze graag leeg wil maken als ik er eens tijd voor kan maken. Ze zegt ik vraag het niet aan je broer want dan zegt hij:laat het toch zo, het staat toch niet in de weg? Dat ze het om die reden aan mij vraagt, het is wel wat tegen mijn zin want als ons moeder begint te rommelen is dat iets voor een ganse dag dus ik opper dat mijn broer wel gelijk heeft. Dat hoort ze niet, ze gaat gewoon door met praten en verteld dat ze niet eens meer weet wat er in de kast zit om dan vervolgens alles op te noemen wat ze allemaal heeft opgeborgen in de kast. Gelaten hoor ik het aan wetende dat ik er niet onderuit kom en maar beter een dag bepaal wanneer het mij uitkomt.
Vanuit het niets merkt ze op dat ik een mooi handtasje heb, ik antwoord: gekocht bij action ! dat kost geen geld ! En mijne jas? Dat vind je gene mooie of wat? Jawel! ik dacht al van dat is helemaal je kleur en ook je sjaaltje is mooi ! Ik vertel haar het verhaal over de broek en vind het fijn dat ze me niet onderbreekt, doch dan komt de kat er aangewandeld en wordt ze helemaal gefocust op de kat. Trots laat ze me een foto zien aan de muur, mijn broer nam de foto van de kat en heeft hem uitvergroot en nu hangt hij ingekaderd aan de muur. Op mijn beurt laat ik haar een grappig filmke zien op mijn gsm van een kat die honger heeft. Als ik vertrek verteld ze me bij het buiten gaan dat ze het fijn vind dat ik me weer terug wat vrouwelijker opkleed want dat ik dat kwijt was, ik begrijp dat het haar manier is om te zeggen: ik ben trots op je...
Om vijf uur heb ik geen zin op staan, ik doe het toch maar, ik troost mezelf dat ik morgen mag uitslapen en dat vandaag een leuke dag word. Klokslag zes uur verlaat ik mijn appartement gewapend met mijn fietsmotor, fietszak en helm loop ik naar mijn fietske toe, vandaag zit ik in Antwerpen en als ik toekom bij mijn klant bel ik eerst beneden, geen reactie dus laat ik mezelf binnen met de sleutel en neem de lift naar het juiste verdiep. Ook daar bel ik nog eens aan voordat ik binnen ga, als ik binnen ben weet ik het meteen... ik ben hier niet alleen...zachtjes duw ik de tussendeur open naar de slaapkamer en zie er kleding liggen, dat is niet normaal ! Mijn klant is heel zorgzaam en als ik kom ligt er nooit kleding, ik duw de deur nog een beetje verder open...daar ligt hij...helemaal ingeduffeld te slapen als een beer in zijn winterslaap. Ik laat hem, trek de deur weer zachtjes dicht en start mijn poetsronde in de living ipv in de slaapkamer. Na een tijdje word ik ongerust, het is duidelijk dat hij me niet verwacht, stel dat die wakker wordt en mij voor een inbreker houd... ik zou niet graag neer geknuppeld worden, ik ben nu net terug aan't werk... Het zekere voor het onzekere nemend pak ik mijn telefoon en bel naar mijn klant zijn man. Die weet me te vertellen waarom hij nog slaapt en ook dat ik, niet ongerust moet zijn, zijn ventje gaat niet verschieten als hij mij ziet. We praten nog wat bij en gerustgesteld ga ik weer aan't werk.Even later hoor ik geroezemoes en zie ik licht in de badkamer branden, hij is wakker.Nog wat later staat hij frisgewassen voor mijn neus en we beginnen gelijk druk te praten. In het Engels, hij is van Puerto rico, heeft in Engeland gestudeerd en is hier in Belgie getrouwd. Hij is de enige waar ik in het Engels tegen praat, van in het begin moedigde hij me aan dat ik verstaanbaar praatte en nooit één keer heeft hij gelachen of een opmerking gemaakt omdat mijn Engels niet zo goed is. Bij hem voel ik me niet beschaamd en ik vertel hem heel verhalen en hij op zijn beurt ook tegen mij. Vroeger was hij altijd thuis als ik kwam poetsen, hij werkte toen van thuis uit maar toen hij van job veranderde was ik steeds alleen om te poetsen en ik heb hem gemist ! 't Is zo'n lieve man.
Ik heb een half uur te vroeg gedaan maar ik mocht doorgaan en rij naar het zwembad, ik ben er te vroeg en zet me rustig ergens neer om mijn administratie van het werk uit te voeren, dan ben ik daar ook weer mooi van af !
Daar zijn ze ! De vriendinnetjes, ze zeggen twee zinnen en ik voel mij op slag goed gezind. Als er één vriendinnetje heel verstrooit in badpak op haar schoenen het zwembad wil betreden lig ik in een deuk. En dat gebeurt nog in dat uurtje zwemmen.
Na het zwemmen fiets ik naar huis, het gaat me goed af, ik heb heel wat om over na te denken en ik ben thuis voor ik het weet.
Straks nog naar de repertoire en mijn dag is gepasseerd...
Vandaag werk ik niet als poetsvrouw, om negen uur word ik verwacht in het ziekenhuis waar ik op controle ga voor mijn schouder. Eerst word er een foto genomen en de man die daar voor instaat brengt me naar het hokje waar ik me mag omkleden voor de foto. Als ik de radiologie kamer betreed geeft de man me aan dat ik op het toestel mag gaan zitten en lacht luid als hij me ziet schrikken van de kou die het materiaal van het toestel me geeft tegen mijn blote rug aan. Ik lach een beetje gegeneerd mee en dan vraagt hij me wat de oorzaak was van mijn breuk. Ik vertel het hem en dat ik naast mijn schouder 10 ribben brak maar dat ze in't ziekenhuis maar één gebroken rib gezien hadden bij de eerste foto's. En dan na al die maanden krijg ik voor het eerst een zinnige uitleg over hoe het kan dat ze die negen ribben over het hoofd zagen en dat geeft me vrede met de situatie want er voor zat me dat redelijk dwars.
Hij stuurt me door naar de wachtkamer van de dokter die me opereerde en daar mag ik op mijn beurt wachten. Ik heb wat leesvoer die een vriend me doorstuurde via mijne gsm en krijg niet eens alles gelezen als mijn nummer samen met het kabinet nummer op het scherm verschijnt ten teken dat de dokter me verwacht. Bij de deur van het kabinet zie ik verbaast dat er op een schermke op de deur mijn naam staat, het afspraak uur en de naam van de dokter bij wie ik moet zijn, kwestie van zeker de juiste deur te nemen. Het vriendelijke meisje van de vorige keer verwelkomt me als ik binnenkom en zegt dat ze me al eerder zag en we pluizen samen uit of het nu voor of na de operatie was. Het was er na ! Ze toont me de foto's van nu en de vorige keer en verteld me dat alles dik in orde is en vraagt me belangstellend of ik nog pijn of last heb. Buiten een beetje stijfheid bij bepaalde bewegingen heb ik gene last en vertel haar dat ik zeer tevreden ben over de operatie. De dokter wil me ook nog zien en babbelt honderduit terwijl hij mijn arm alle richtingen uitdraait, ook hij is tevreden en zegt dat hij me binnen drie maanden terug wil zien. Komt in orde !
Na het ziekenhuis stap ik naar de action, ik wil eens kijken of ze er een mooi tafeltje hebben waar ik de plantjes op kan zetten die me toevertrouwd werden. Ik vind er een erg mooi tafeltje en thuisgekomen zet ik het dadelijk in elkaar. Ik kocht ook nog een paar mooie potjes om de plantjes in te zetten en het resultaat is prachtig ! Mijn blik wordt er elke keer naartoe gezogen als ik later in de zetel zit en ik weet nu al dat ik dat tafeltje met de potjes en de plantjes altijd even mooi en decoratief zal blijven vinden. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat de plantjes blijven gedijen bij mij...
Als ik woensdag bij mijn klantje aankom is dat juist op de laatste minuut. Ik stond in file en dat maakt dat ik zo laat ben maar juist op tijd is ook op tijd. Mijn klantje was ongerust en dat begrijp ik want die ongerustheid heb ik ook makkelijk als mensen te laat zijn. Ik stel haar gerust maar word opzij geduwd, Habi de hond wil ook mijn aandacht en eist die zonder scrupules op. Als ik aan mijn poetswerk begin loopt Habi onrustig rond, haar mand is verplaatst en dat vind ze maar niks.Na een tijdje komt mijn klant me vertellen dat Habi hare kop even om de deur stak om te zien hoever ik stond met mijn werk en met een zucht weer ging liggen in de keuken. Toen ik haar mand nam om deze terug op de normale plaats te zetten veerde ze dan ook gelijk recht, blij dat alles terug normaal was.Ge zou ze een aureooltje geven als ge ze zo ziet liggen, één en al lammeke en de goedheid zelf maar ze is getraind, bij ongewenst bezoek verandert dit kalf in een monster waar je liever niet tegenover staat en verscheurd ze je zonder méér en zo hoort het ook.
En dan rijd ik naar mijne favoriet, mijn taske koffie staat al klaar als ik binnen stap en in één enkele oogopslag zie ik de briefjes liggen, het zijn spiekbriefjes waarop geschreven staat wat hij me zeker moet vragen of vertellen, ook nog wat krantenknipsels waarvan hij vind dat ik ze moet lezen. Mijne jas in de kast, mijn fles drinken op de kast en ik ben klaar voor zijn verhaal.Bij deze klant ben ik poetsvrouw, schilder, mekanieker, naaister, technieker en sinds kort ook de heldin die alles op internet kan terugvinden. Meestal kijk ik ter plaatse op mijne Smart Phone maar dikwijls geeft hij me zonder blikken of blozen ook huiswerk mee en wordt me gevraagd om thuis dingen op te zoeken op mijne laptop. Ik laat het toe, hij is mijn maatje en kan niet veel verkeerd doen. Na een half uurtje kan ik ook hier aan de slag.
Van mijne favoriet naar Philip, vandaag wil ik graag een beetje in stijl eten en gaan we chinees eten, Philip zijn werkseizoen begint en dat maakt dat hij soms wekenlang van huis is. Als ik later naar huis ga neem ik de plantjes mee die we kregen na een wandeling en waarvoor hij de zorg op zich nam. Ze zijn onder zijn verzorging helemaal open gebloeid en staan er erg mooi bij. Zelf ben ik niet zo goed met planten, ofwel geef ik ze teveel drinken ofwel te weinig en binnen de kortste keren zijn mijn plantjes dood. Ik neem me voor om heel goed mijn best te doen, de plantjes veel liefde te geven er af en toe met te babbelen, ze te verzorgen en op tijd drinken te geven, ik ga ze behandelen als mijn baby's waar ik co-ouderschap over kreeg.
Vandaag begin ik bij een nieuw klantje, wanneer ik er aankom gaat de deur al open nog voor ik aanbel . De vrouw is een beetje zenuwachtig, het is voor het eerst dat er een poetsvrouw komt en ze wil dat allemaal goed doen . Er wordt getoond waar alles staat en uitgelegd wat er allemaal moet gebeuren en dan moet ze even weg . Drinken staat er in de ijskast en de cakejes staan op tafel . Als ik even bezig ben krijg ik bezoek van de kleindochter die even komt kijken of ik alles kan vinden en nog wat later schrik ik mij bijna een ongeluk omdat de zoon ineens voor mijne neus staat om te vragen of alles lukt en of ik al gedronken heb . Dan komt de vrouw terug thuis met hare man en doen we nog een babbeltje, als ik haar vertel dat ik na haar naar Grobbendonk fiets vind ze dat erg ver terwijl het maar hooguit 10 km is .Antwerpen is al helemaal niet te doen zegt ze en het lijkt wel of ze medelijden heeft met me terwijl ik er zelf voor kies om te fietsen en het nog leuk vind ook . Bij mijn volgende klant gaat alles gewoon zijn gangetje en als ik gedaan heb haast ik me naar huis want er staat een wandeling op de agenda met mijn wandelmaatje . Thuis heb ik nog net de tijd om wat te eten en dan vertrek ik naar Kasterlee waar we zijn afgesproken . Het is een wandeling met knooppunten, we zijn eigenlijk een beetje laat vertrokken om 12 km te wandelen en dat maakt dat we een stuk in het donker moeten lopen . Het lukt allemaal prima tot we aan het kabouterbos komen waar de wandeling doorheen loopt, het is pikkedonker maar met de zaklamp van de gsm vinden we ook daar onze weg . Ik vertel al lachend dat het kabouterbos nu meer lijkt op een spookbos en mijn woorden zijn nog niet koud of ik hoor daar een hoop geritsel in de struiken, ik kon nog net een gil uitbrengen en ik zat bijna op mijn wandelmaatje zijne schoot ...We weten niet wat het was maar we houden het op een everzwijn ! We bewonderen de sterren die aan een heldere hemel staan en zien een echt Janneke maan zo eentje vanuit de boekjes . Een dikke 2 uur later zijn we terug aan de wagen en gaat ieder zijn eigen weg, dat hebben we toch maar weer mooi gehad ...
Vandaag sta ik een half uur vroeger op om de administratie te doen waar ik gisteren te lui voor was en om half 8 vertrek ik naar mijn eerste klantje . Deze keer wist ik nog waar ik moest zijn en als ik bij de deur aankom wordt ze meteen geopend door de vrouw des huizes die op de uitkijk zat .We babbelen wat bij met een taske koffie en dan kan ik starten . Ineens valt mijne frank dat ik de chiwawa nog niet hoorde of zag en wanneer ik er achter vraag zegt de vrouw dat het nog veel te vroeg is voor de hond en dat hij normaal slaapt tot half 11 of zo . Wat een hondenleven ...als hij wat later wakker is wordt hij verwent met knuffels en aandacht , dat beestje is met z'n gat in de boter gevallen ! Het poetsen wil niet zo lukken , ik krijg de keuken niet zonder vegen hoezeer ik ook mijn best doe, ik neem me voor om thuis op internet eens te kijken of er een oplossing is voor dit probleem , ik ben teveel perfectionist om dit zo te laten .Van mijn eerste klantje naar mijn 2e , ik heb aldoor kou en voel me moe , mijn weekend is nog niet verteert ,dat zal morgen wel beter zijn als ik vanavond op tijd mijn bed in ga . Mijn 2e klant is die van het grote huis waar ik 12 u per week werk en in gedachten heb ik een planning gemaakt wat ik elke dag kan doen zodat ik aan het einde van de week rond ben met mijne poets . Aangekomen begin ik er meteen aan en mijmer over van alles en nog wat . Wat later op de namiddag komt ook de moeder van mijne klant toe , die af en toe wat klusjes opknapt . Terwijl ik verder werk babbelen we over van alles en nog wat en trots vertellen we elkaar over onze kleinkinderen . Wat later krijg ik een stukske zelfgebakken cake , de koffie weiger ik en ik bedenk me dat ik net als de chiwawa met mijn gat in de boter ben gevallen . Niet maar op één plaats maar overal waar ik kom word ik in de watten gelegd en schandalig verwent , ik geniet er van en laat het allemaal over me heen komen . Na het werk stap ik in de wagen en plant de zonnebril die ik kreeg van Philip op mijne neus .Achter de autoraam is de warmte van de zon aangenaam en plots verlang ik naar mijn fietske . Ik neem me voor om morgen met de fiets gaan te werken , het is niet zo ver als Antwerpen maar toch ook wel een ritje van ong 30 min en in gedachten ga ik na wat ik moet doen om mijne fiets morgen rijklaar te hebben . Thuis leg ik direct de batterij aan de oplader en pomp ik mijn banden hard . Een zwemvriendin vertelde dat ze was plat gereden omdat haar banden niet hard genoeg stonden en hare fietsenmaker had haar gezegd dat ze elke maand haar banden moest oppompen en dat terwijl ze maar af en toe rijd . Veel heb ik er niet op geantwoord maar ik dacht bij mezelf : oei ik blijf precies in gebreke met mijn fietske ! Vandaar dat ik nu mijn banden oppomp zodat ze hard staan . Nadien kom ik in mijn keuken waar ik gelijk wat spruiten in de pot gooi en chipolata's bak , de avond kan beginnen ...
Om half 7 klok ik zondag in bij de repertoire , ik sliep maar 2 uurtjes maar ik voel me goed en ik vlieg er gelijk in . Als ik op tijd gedaan heb ga ik wandelen met een zwemvriendin en dat zie ik helemaal zitten . En ja hoor ! Om 12 u word ik losgelaten en mag ik naar huis ! Thuis aangekomen bel ik gelijk de vriendin op dat ik om half 2 d'r al kan zijn ipv om 2 uur . We hadden gekozen voor een wandeling van 17 km , 's morgens kreeg ik nog een sms van mijn wandelmaatje , ondanks de kou ging hij voor ong 10 km , dat is minder dan wij maar hij mag zich niet forceren .Hij kreeg een ontstoken knie en nu moet hij rustig opstarten en dat doet hij ook . Ik kom als eerste aan op de startplek en zoals gewoonte parkeer ik me zo goed als voor de deur , als ik uitstap bedenk ik me dat ik altijd heel kort bij de ingang parkeer zodat ik niet ver hoef te stappen maar ik ga dan wel een wandeling maken van 17 km , het doet me grinniken en ik stap binnen . Als mijn zwemvriendin later aankomt en wil betalen oppert ze dat ze eigenlijk ineens lid wil worden van deze club , ze had er over gelezen en het had z'n voordelen zei ze , ach dan word ik zelf ook maar meteen lid en we spreken de man achter de kassa erover aan . Vriendelijk staat hij meteen recht en al pratend leid hij ons naar een tafeltje om onze gegevens op te schrijven en wat uitleg te geven over de club . Als hij mijn zwemvriendin hare pas bekijkt en ziet in welk jaar ze geboren is laat hij meteen weten dat hij in hetzelfde jaar geboren is en dat het een goei jaar is . De zwemvriendin bekijkt hem vriendelijk en lacht eens , ik ben al direct argwanend en denk : die vent is single en laat meteen weten dat hij de juiste leeftijd heeft , die is gewoon aan't stouwen ! De slijmbal ! Dat was mijn eerste gedacht maar ik antwoord vriendelijk dat hij wel gelijk heeft van dat goeie jaar want dat de zwemvriendin een goe jonk is .We krijgen nog wat uitleg en 't is echt een aardige man , hij neemt alle tijd voor ons . En dan vertrekken we , het is koud maar het maakt ons wel wakker en dat kunnen we allebei gebruiken op die moment .Na 5,5 km hebben we onze eerste stop , we bestellen verse soep , dat ging vlotjes binnen , ne keer gaan plassen en weer op weg .Als we 6,5 km er terug passeren zien we dat de vrouw de bordjes verwijdert in welke richting we moeten stappen , we spreken haar er over aan en ze verteld ons dat de post nu word opgeruimd want dat het 17 u gepasseerd is en dat is de normale tijd om op te ruimen . We vragen of we nog iets mogen drinken en dat mag want vriendelijk zijn ze er wel , allemaal trouwens daar . Binnen vraag ik of er nog soep is en ik mag het laatste kopje soep , als we koffiekoeken zien liggen krijg ik met de vriendin een discutie van ik trakteer met de koffiekoek ! niks van ! ik betaal ! dat gaat zo een tijdje door terwijl de madam luisterend mij van mijn soep voorziet en een koffie voor de vriendin . Ik win ! Ik mag betalen ! Dan schuift de madam de koeken naar me toe en fluistert me toe : 2,60 is genoeg die koeken krijg je zo ...Dat heb ik gehoord ! Ik bedank haar en grinnikend loop ik naar de tafel toe en vertel mijn vriendin al lachend dat we alles aan "een prijske" kregen . Terwijl ze naast , voor en achter ons de tafels en stoelen opruimen en de zaal uitvegen laten ze ons geduldig doen tot we zelf zover zijn om weer verder te gaan . We krijgen een uitlleg hoe we aan de volgende controlepost komen en dat die open is tot 18 u ! De vriendin wil op tijd zijn want ze wil de beuling eten die op die controlepost word gereserveerd . Kwart voor 6 stappen we binnen bij de laatste post , de vriendin zag al van ver dat er "nog volk " zat en er waren zelf nog pensen !Als we ons neerzetten achter ons bordje schuift er een man bij ons aan tafel en tijdens het eten luisteren we naar zijn levensverhaal dat een beetje droevig is . Het doet me denken aan het liedje : "als het zonlicht niet meer scheen "Als ik naar huis rij voel ik me fris en wakker maar later na een warm bad voel ik me toch wegdommelen in de zetel , tijd om gaan te slapen ...
