In m’n 2^e jaar bij de WAOD had ik een vergunning genomen in de T-reeks. T staat voor Toeristen, maar vergis je niet. Echte toeristen, die koersen niet. Die doen zondag een fietstochtje onder vrienden en gaan daarna samen een pint pakken (verdorie, dat klinkt goed !?!). Bij de WAOD was het enkel een naam voor een “open” reeks. Ik had het jaar voordien gezien dat ik zowat op het niveau van de toppers in die reeks reed. Plus het feit dat ze aparte wedstrijden en een rondje (Nazareth) reden, deed me daar een vergunning nemen. Meestal reden we samen met de AB-reeks.

Zo ook in Zaffelare. M’n seizoenstart was al heel goed geweest voor mijn doen, met enkele top 5 plaatsen in de eerste maanden, wat me, als “zonnecoureur” niet alle jaren lukt. In Zaffelare had ik Johny De Nul gespot. Johny was jarenlang de Kermiskoning bij de Profs geweest (58 overwinningen !!) en had besloten om nog eens terug in wedstrijden uit te komen. Reeds in de eerste ronde trok hij ten aanval. Ik direct mee natuurlijk samen met Willy De Backer, die ik ook nog kende van uit m’n Liefhebberstijd. De eerste keer dat we aan kop moesten komen waren we al 2 ronden verder ! Als Johny zich op de grote molen legt, kan je maar beter gewoon in het wiel blijven ! Daarna was het een simpele afspraak: ik 200m kop, dan Willy 200m en daarna Johny: 500m !! Zonder problemen reden we een dikke minuut voorsprong samen. Willy en Johny waren B’s, dus ik zat in een zetel ! In de laatste ronde hebben we Johny De Nul uit respect alleen laten wegrijden. En ook Willy liet ik rijden, want ik wou op m’n eentje m’n hand in de lucht kunnen steken. M’n eerste “Toeristen”-overwinning was binnen !

16-08-2009 om 18:43 geschreven door Mister 100  

1996: Na een onderbreking van bijna 10 jaar, waarin ik vooral andere renners begeleid had, stapte ik zelf terug op de fiets. En, ja hoor, ik moest weer van 0 beginnen ! De eerste koers in Buggenhout: 2 km meegereden en in een afdaling uit de wielen gereden !! En dat ging nog een tijdje door. Soms lossen, soms de koers uitrijden, soms zelfs een (plat) prijske ! Begin juli moest ik een kleine operatie ondergaan waardoor ik er veertien dagen tussenuit was. Dat moet niet slecht geweest zijn want daarna begon het plots te vlotten: 10^e in Beveren, 8^e in St. Niklaas, 8^e in Booischot. M’n 3 eerste top 10 plaatsen dat jaar. En dan kwam Temse-Velle. Ik had een goed (voor)gevoel (en, heb ik later meerdere malen ondervonden, een goed (voor)gevoel staat meestal garant voor een overwinning !, raar maar waar !!) De koers vond plaats op 10 augustus, de dag van de welgekende Dodentocht in Bornem. M’n vrouw had er ’s nachts graag naar gaan kijken maar ik wou niet mee “Anders win ik morgen niet !” Ongeloof, slecht gezind, tja nu moest ik wel winnen hé !

De wedstrijd zelf begon nochtans niet al te best. Ik raakte wat achteraan in de smalle wegen op de Velle, en dan is het knokken om het wiel voor U te houden. Maar ik begon beter en beter te rijden en slaagde erin om in de voorlaatste ronde mee te springen. De beslissende ontsnapping met 8 was vertrokken. En, alhoewel ik dat jaar nog niet korter dan de 8^e plaats gereden had, wist ik gewoon dat ik ging winnen. Op een late uitval van, denk ik, Marc Steenberghe,  reageerde ik onmiddellijk waardoor ik vanuit 2^e positie de sprint kon aangaan, terwijl achter mij een klein gaatje viel. Ik begon dus goed op tijd te sprinten en hield aan de meet een volle lengte over. Iedereen verrast natuurlijk. Wie ? Frank Suys ?  Ene met een dagvergunning zeker ? Nee dus. Gewoon iemand die 10 jaar niet meer op de fiets had gezeten en een half jaar nodig heeft gehad om terug in het wedstrijdritme te komen J

03-08-2009 om 21:09 geschreven door Mister 100  

95 !

Koers in Bazel, WAOD. Prachtig parcours met een aartsmoeilijke aankomst. Een lange rechte lijn van zo’n 3-400 m die lichtjes omhoog gaat. En vandaag nog met de wind op kop ook. Onverwacht werd het weer een massaspurt. 7 renners hebben het grootste gedeelte van de wedstrijd voorop gereden, maar door een prachtige achtervolging in de groep (amaai, wat ging dat hard !) kwam alles in de voorlaatste ronde toch nog samen. In de C-reeks ( ik ben dus D) zaten Hans Verlinden en Wim Arras. Ik ben ervan overtuigd dat dit de 2 rapsten zijn van alle vrije bonden samen. In de laatste bocht zat ik nog iets te ver, 10^e, 15^e positie. Maar gelukkig had ik op rechts nog net een gaatje om naar voor te schuiven. Net op dat moment gingen de 2 sprintbommen aan, voorbeeldig gepiloteerd door Walter de Veerman, de Renshaw van dienst ! Het lukte me om als enige in het wiel te blijven, en alzo m’n 3^e zege van het seizoen binnen te halen.

27-07-2009 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Slecht enkele dagen uitstel ! Vandaag ,m’n 2^e koers in DECCA-outfit, was het prijs. 2^e overwinning van het seizoen.

21-06-2009 om 20:57 geschreven door Mister 100  

Sinds deze week ben ik lid van het DECCA TEST TEAM. Decca had enkele maanden geleden kandidaten gevraagd om hun nieuwste kledij een jaar lang uit te testen. Kandidaten genoeg natuurlijk, maar slechts 8 zijn uitverkoren. En ik ben één van de gelukkigen !! Donderdag arriveerde het basispakket. Prachtige kledij met zwart als hoofdkleur. Alles paste mooi zodat ik er diezelfde avond al mee kon uitpakken tijdens de koers in Beveren. En had ik niet dom gespurt, had ik er al direct de overwinning mee kunnen binnenhalen. Van veel te ver op kop en de laatste 50m stilgevallen: 4^e pas. Het had mooi geweest !

21-06-2009 om 20:10 geschreven door Mister 100  

15-06-2009 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Ondanks het feit dat ik in ’85 pas halfweg het seizoen gestart was, leek 1986 het “jaar teveel” te worden. Veel trainen deed ik niet meer, alleen nog veel koersen. Ik reed er dat jaar liefs 80 ! Maar de uitslagen waren er dan ook naar. Top 10 dat lukte nog regelmatig, maar slechts 3x slaagde ik erin de top 5 te halen. En niet toevallig gebeurde dat dan nog op 5 dagen tijd. (De conditie die niet genoeg onderbouwd is, verdwijnt al even snel !) Zondag was ik 3^e geëindigd in Berlare door in een sprint te verliezen van Eric Vereecken (ja, die van Hulst die nu nog koerst !) en Willy De Backer (ook nog actief geweest bij de Vrije Bonden). Maandag weer 3^e in St. Truiden, waar ik in ’83 nog de overwinning haalde. En woensdag was ik weer present op hetzelfde parcours in St. Truiden. 59 deelnemers, en zoals dat vroeger was, vooral renners van Zuid-Limburgse en Sport & Steun Leopoldsburg. Vrij vroeg reden we met acht weg, 5 Zuid-limburgers, 2 van Leopoldsburg en ik als vreemde eend. Ploegenspel kende men toen duidelijk nog niet, het was blijkbaar meer zaak om de eerste van de club te zijn. Toen in de laatste ronde Eric van Hove van Leopoldsburg ging, reageerde maar één renner: Koen Thijssen, ook van Leopoldsburg. Ik had rap door dat de 5 ploegmaats vooral mekaar gingen beloeren en ging dan maar zelf in achtervolging. Maar het duurde lang voor ik ze te pakken hadden. Toen de sprint werd ingezet, zat ik nog op 10m. Maar met een lange inspanning slaagde ik er op de meet in om Koen Thijssen met een wiel te kloppen. Mooie overwinning, tweede ook in St. Truiden, waardoor m’n liefde voor de Limburgse koersen nog maar eens bevestigd werd.

Dit was mijn 22^e overwinningen en het zou de laatste worden in de jeugdcategorieën.  Op het einde van dat jaar stopte ik er definitief (??) mee. Ik werd mecanieker bij de Club , later penningmeester, secretaris en ploegleider. M’n eerste wedstrijd als ploegleider bij de nieuwelingen was een prachtig succes. Met 30 ploegen van 5 renners en dan de 1^e , 2^e, 3^e en 5^e plaats wegkapen, met renners zoals Kurt Van Bulck, de gebroeders Borms en René Goossens, dat was een plezier om mee te maken !! . Later werd ik ook nog ploegleider van ons Damesteam. Een topteam in die tijd: Met Heidi Van De Vijver, Vanja Vonckx, Lydia Vandebosch, Krista Claes (nu Mevr. Marc Wauters), Sabine Snijers en nog enkele andere hadden we niet veel concurrentie toen. Ik deed met hen ook verschillende buitenlandse wedstrijden en met de juniores en Liefhebbers ging ik zelfs tot in Canada.

Maar het bloed stroomt waar het niet gaan kan, en 10 jaar na m’n laatste koers, kroop ik terug zélf op de fiets …

01-06-2009 om 17:29 geschreven door Mister 100  

1985 was het jaar van mijn eerste come-back (er zouden er nog wel enkele volgen J). Na het vorige seizoen had ik aangekondigd te zullen stoppen. Getrouwd, vader geworden, aan’t bouwen … allemaal zaken waardoor het hoofd niet meer naar trainen en koersen staat. Maar naar de zomer toe begon het terug te kriebelen en op 2 juli stond ik terug aan de start van een wedstrijd. De resultaten waren er natuurlijk niet direct, maar met een  9^e plaats in Baasrode en een 4^e in Berlare haalde ik in juli toch al enkele top-10 plaatsen. De rest van het seizoen was een aaneenschakeling van goede en minder goede wedstrijden, maar een overwinning zat er niet in.

Traditioneel sloten de Rupelspurters het seizoen af met hun Clubkampioenschap. Om met een goed gevoel de winter in te gaan wou ik daar nog wel iets neerzetten. Al zou dit zeker niet gemakkelijk zijn. De Rupelspurters hadden een topjaar achter de rug met maar liefst 149 overwinningen. Beroepsrenner Raoul Bruyndonckx (2overwinningen), liefhebbers Pascal Van Der Vorst (11), Francis Jansegers (9) en Dirk Van Verre (8) waren de voornaamste tegenstanders. Maar ook jongeren zoals Kurt Onclin (12) Rik Hofmans (12) en nieuweling Patrick Van Roosbroeck (19) waren in een wedstrijd over slechts 65 km niet te onderschatten. Na een wedstrijd vol schermutselingen reden we naar het einde toe met 6 voorop: Bruyndonckx, Jansegers, Van Verre, Van Dijck (Belgisch kampioen bij de Masters), Van Roosbroeck en ikzelf. Het voornaamste voor mij was de 2 liefhebbers te kloppen, maar allebei waren ze supersnel, dus moest ik het tactisch  aanpakken. Van Roosbroeck en Van Dijck hadden geen concurrentie in hun reeks. Tegen hen ging ik zeggen dat ze de laatste 2 ronden om beurten moesten aanvallen. Wat ze ook deden. En wat ik hoopte gebeurde. Van Verre en Jansegers wilden duidelijk de wedstrijd winnen en gingen de vluchters telkens terug halen. Ik zat in een zetel. Op 400m van de meet probeerde Van Dijck het nog een laatste maal. Weer reed Jansegers er naartoe. Toen hij in het wiel kwam viel het even stil en toen was het mijn moment. Van op 300m ging ik aan. Jansegers was even verrast en moest een lengte goedmaken, wat hem maar half lukte J. Met een wiel voorsprong kroonde ik me voor de 2^e maal tot Clubkampioen !!

20-05-2009 om 10:35 geschreven door Mister 100  

De vorm was er , zoveel is duidelijk. Na m’n zege in Messancy reed ik niet meer uit de top 10. Maar winnen, het kan er maar altijd eentje hé J. In Schellebelle was het terug mijn beurt. En ik durf gerust zeggen dat ik die dag veruit de beste was. Reeds in de eerste ronde trok ik in de aanval met Patrick Mettepenningen. Een halve wedstrijd hielden we het vol tot we werden ingelopen door een 8-tal renners. Maar ik voelde me zo goed dat ik even later terug in de aanval trok, deze keer met de Nederlander Piet Van Rij (vader van huidig renner Jeroen). Piet was één blok graniet. “Nen boenker” zoals ze bij ons zeggen. Steeds op de grote molen en niet omzien. Een ideale vluchtmakker dus, vooral omdat zijn enig zwak punt z’n sprint was. We werden niet meer verontrust en een kort sprintje was genoeg om m’n 4^e en laatste zege van het seizoen te behalen (geen foto’s van deze wedstrijd L).  

17-05-2009 om 10:46 geschreven door Mister 100  

14-05-2009 om 19:42 geschreven door Mister 100  

Dinsdag. Eerst gaan werken met de vroege en daarna naar de koers in Opdorp. Slechts 37 renners aan de start maar wel enkele toppers. Onder andere hardrijder Luc Van Mol, huidig ploegleider Hendrik Redant, maar vooral plaatselijk renner Ferdi Dierickx. Ferdi had 2 dagen voordien de Ronde van België gewonnen en wou zich hier, in een koers georganiseerd door zijn supportersclub, natuurlijk nog eens laten zien. De koers bleef lang gesloten, zelfs tot bij het ingaan van de laatste ronde. Toen versnelde Luc van Mol met Dierickx in het wiel (hadden zij iets afgesproken ?). Deze gevaarlijke situatie had ik natuurlijk snel door en, samen met Patrick Van de Voorde en Peter Van Huffel, reed ik naar het tweetal toe. Het gat was direct geslagen en onmiddellijk volgende nieuwe aanvallen. Zonder succes. Op één kilometer van de meet probeerde Ferdi het nog een laatste keer. Even werd getwijfeld, maar ik wist dat ik snel moest reageren of de vogel was gaan vliegen. Ik slaagde erin het gaatje toe te rijden met Van Mol in het wiel. De andere 2 moesten loslaten. Maar toen ik op het wiel van Dierickx kwam, ging Van Mol zijn kans. Dit was te verwachten natuurlijk en gelukkig was ik nog sterk genoeg om ook deze aanval af te slaan. In de laatste 100m nam ik over om met enkele lengten voorsprong mijn tweede seizoenszege binnen te halen. Ontgoochelde gezichten aan de aankomstlijn, waar ze natuurlijk liever hun plaatselijk idool hadden zien winnen, maar ja, dat was mijn probleem niet hé

09-05-2009 om 17:09 geschreven door Mister 100  

1984 werd weer zo’n jaar met een trage start. Eind mei was ik er nog niet in geslaagd om één maal bij de eerste 5 te rijden ! En toen begon juni: Vrijdagavond, koers op St. Rita in Kontich. 42 renners aan de start. En ik had het weer niet gemakkelijk. Het leek wel of ik gans de wedstrijd achter de feiten aanliep. Ik herinner me niet tijdens de wedstrijd helemaal vooraan te hebben gezeten. Maar, waarschijnlijk met wat geluk, was ik toch mee toen de groep halfkoers in 2 splitste. Met 23 bleven we over. En ook daarna regende het aanvallen. Bij het ingaan van de laatste ronde was deze groep zelfs in 4 gesplitst en zat ik in de derde ! Maar gelukkig kwam alles toch nog bij mekaar. Op 3 km van de meet moesten we nog over een viaduct over de autostrade. En blijkbaar had ik op dat moment toch wat betere benen, want ik plande daar een alles-of-niets aanval. Net op het moment dat ik aanzette, deed ook Eddy Vaes dit aan de andere kant. We vonden mekaar direct en deden een tussensprint tot boven. Genoeg om 100m voorsprong te nemen zo bleek. Nu was het zaak niet meer te treuzelen. Ik kende Eddy op dat moment niet, maar één of twee was altijd beter dan terug worden bijgehaald. En zo dacht ook m’n medevluchter erover. We slaagden erin onze voorsprong te behouden, en aangezien Vaes zich geen sprinter wist, had ik geen enkele moeite om hem te verslaan.

Na een slechte seizoenstart zonder Top 5-plaatsen dan toch onverwacht een eerste zege !!

02-05-2009 om 14:52 geschreven door Mister 100  

Geen koers voor mij tijdens dit verlengde weekend ! Vorige week ging het zo slecht dat ik besliste om Dr. Tempels te raadplegen.  Bloed trekken is dan meestal de enige mogelijkheid om te ontdekken wat er aan de hand is. Niets, zo blijkt, alle waarden bleken goed te zijn ! Is dit nu goed nieuws of slecht ? Want er is wel degelijk iets aan de hand. Overtraind ? of toch versleten ? Voor alle zekerheid laat ik ook nog een cardiogram van m’n hart nemen, maar laat ons hopen dat dit enkel nodig is om een probleem hier uit te sluiten. Dus momenteel zit er niets anders op dan het een weekje kalmaan te doen en niet te koersen. Normaal keer ik volgende week donderdag terug in het peloton in Beveren. En de rest van de maand heb ik me voor genomen geen twee wedstrijden na mekaar te rijden. Hopelijk keert dit rap in de goede richting, anders zou dit wel eens een tristig seizoen kunnen worden !

02-05-2009 om 14:29 geschreven door Mister 100  

Halfwedstrijd: Met Grenier en Hulstaert op 30" van de leidersgroep van 15



Nog 2 ronden: achterstand 10"



Ingaan van de laatste ronde: der op en der over !!



Afgezien ! alles doet pijn ! Maar op zo'n moment voel je daar niets van !

18-04-2009 om 20:41 geschreven door Mister 100  

Juni 1983, kermis in Klein-Gelmen. Zoals altijd had ik persoonlijk een uitnodiging gekregen van voorzitter Jozef Fransis. Koers om 15u, 22 rondjes van 4,9 km over het gekende parcours met 2 hellingen, 2 afdalingen en de laatste ronde rechtdoor voor een aankomst bergop. 44 renners kwamen er aan de start. Na heel wat kleine schermutselingen viel in de dertiende ronde de beslissing. Luc Mertens en Martin Wathiong trokken in de aanval. Even later kregen ze het gezelschap van Danny Van Roy en Aloïs Wouters en nog een ronde later kon ik samen met Pierrot Cuypers, Gerard Cortenray en Ronny Haesen aansluiten. Met z’n achten reden we de rest van de wedstrijd op kop. 3 ronden voor het einde ging ik terug in de aanval en enkel Cuypers en Wouters konden nog aansluiten. Wouters kende ik, hem klopte ik hier enkele jaren geleden in een millimeterspurt. Pierrot Cuypers was me totaal onbekend, al zei z’n naam me wel iets. En dat was mogelijk, want bleek dat hij het jaar daarvoor nog beroepsrenner en ploegmaat was van Fons De Wolf bij de Vermeer-Thijs ploeg en met deze ploeg zelfs had deelgenomen aan de Ronde Van Frankrijk !! Wouters bleek er door te zitten dus het werd een spurt met 2. Cuypers begon van ver op kop zodat ik ideaal geplaatst zat. Toen ik op 100m van de meet m’n aanval wou inzetten, week hij plots af naar recht. Zoals je op de foto kan zien, was er net een nieuwe asfaltlaag gelegd en was de zijkant vergelijkbaar met een grintpadje. Daar kwam ik in terecht, geen mogelijkheid om uit te wijken ! Ondanks enkele zware slippers slaagde ik er toch nog in uit het padje te raken en zelf om Cuypers in de laatste meters te remonteren ! Pierrot kwam zich direct na de aankomst verontschuldigen voor zijn toch wel onsportief gedrag. Dus streep erover, no hard feelings ! En god, wat kon het mij ook schelen ! Ik had eindelijk m’n eerste Belgische liefhebbersoverwinning vast ! En dat tussen de vele Klein-Gelmenaars die me steeds meer als een plaatselijk renner gingen beschouwen. Meer dan 100 km van huis !!

14-04-2009 om 13:30 geschreven door Mister 100  

1983, mijn derde jaar al bij de Liefhebbers. Het seizoen leek véél beter van start te gaan dan andere jaren. In de oefenkoersen was ik 2x de beste, de vorm was dus goed. Maar net voor de eerste wedstrijd werd ik ziek, waardoor ik pas eind maart terug in competitie aantrad. Pas half mei kwam ik er terug door: 2^e in St. Amands, 3^e in Gentbrugge en Zaventem, 4^e in Bornem en 5^e in Nederokkerzeel en Tienen. Intussen waren we al eind juni. Buiten de ritzege in Spanje en het Clubkampioenschap was ik er tot nu toe nog altijd niet in geslaagd op Belgische bodem een echte liefhebberswedstrijd te winnen. Het werd hoogtijd dat daar verandering in kwam. Maar waar zou ik die eerste wedstrijd binnen kunnen halen ? Juist: KLEIN-GELMEN !!!

13-04-2009 om 13:15 geschreven door Mister 100  

Waarschijnlijk heb je al gedacht: Weinig nieuws over dit seizoen! Inderdaad het gaat nog niet zoals het moet. Om het met een geijkte zin te zeggen: Ze rijden 5 km per uur te snel voor mij ! Maar geef me nog een maand …. Zolang er leven is, is er hoop.

05-04-2009 om 18:07 geschreven door Mister 100  

Het tweede jaar bij de Liefhebbers was weer veel minder dan het eerste (ook bij de Juniores had ik dat voorgehad). Half juli was ik er nog niet in geslaagd één maal bij de eerste 10 te rijden !! Pas toen kwam ik in vorm. Met oa 2 tweede plaatsen in Wintam en Branst. Beide wedstrijden werd ik geklopt door de latere Olympisch kampioen in de puntenkoers, Roger Ilegems. In Wintam kwamen we apart aan, in Branst was het een massaspurt met meer dan 100 renners !

Ik was dus juist in vorm om naar de Ronde van de Kempen (de huidige Ronde van Antwerpen) te trekken. We vertrokken er met een sterke ploeg. Paul Van Campenhout, Rudy Cleemput, Eddy Claus en ikzelf, samen met de gastrenners Johan Koppen en Rudi Dexters. Dexters was onze kopman. Hij ontgoochelde niet want won oa een rit. Een jaar later zou hij naar de Profs overstappen.

Maar zelf deed ik het ook meer dan behoorlijk. Na de eerste rit mocht ik al de trui van beste jongere aantrekken. De tweede rit verloor ik al mijn kansen. Een slechte dag waardoor ik in een groep op 20’ eindigde ! Maar daarna ging het weer beter. Regelmatig mee in ontsnappingen en één zelfs die tot het einde standhield. Een vijfde plaats haalde ik die dag. En als je in de afsluitende tijdrit nog een 13^e plaats haalt op 100, dan weet je dat je die ronde goed verteerd hebt.

03-04-2009 om 20:45 geschreven door Mister 100  

Ondanks de onverwacht sterke seizoenstart, slaagde ik er in m’n debuutjaar bij de liefhebbers niet meer in om nog een overwinning te behalen. M’n beste plaats haalde ik in … jawel: Klein-Gelmen J waar ik 4^e werd. In de sprint om de derde plaats verloor ik van plaatselijk renner Willy Boden (weet je nog ? door hem kwam ik in Klein-Gelmen terecht). Maar geen klagen van dit seizoen. Verschillende top-10 plaatsen en zelfs een 5^e in een Interclub te Hoboken. Een geslaagd seizoen.

En op het einde van dat seizoen kwam er nog een kers op de taart. Het clubkampioenschap van de Rupelspurters werd traditioneel op de laatste zondag van het wielerseizoen gereden.  72 renners kwamen er aan de start uit de verschillende categorieën. Hieronder 24 Liefhebbers.

Reeds in de eerste ronde trok ik alleen in de aanval. Enkele ronden later konden nog 3 liefhebbers aansluiten: Paul Van Campenhout, Patrick Flies en leeftijdsgenoot Gino Van den Bossche. Slechts één renner kon nog komen aansluiten: Junior Herman Van Lent. Met z’n vijven moesten we wel de ganse wedstrijd knokken voor 10-15 seconden voorsprong. Daarnaast moest ik er ook nog op letten dat niemand kon weg geraken. Maar ik was sterk genoeg die dag en kon iedere poging teniet doen. In de sprint had ik geen probleem met m’n medevluchters. De titel van Clubkampioen was binnen. Er zouden er later nog 2 volgen.

01-04-2009 om 20:08 geschreven door Mister 100  

Beloften bestonden toen nog niet. Op je 19^e moest je de stap zetten naar de Liefhebbers. Te vergelijken met de Elite zonder Contract van nu. Ik was intussen afgestudeerd en aan het werk bij het “Ministerie van Landsverdediging” !!. (in de praktijk was dit een job als klerk. Dossiers opzoeken in Kontich kazerne en doorsturen naar Brussel. Weinig werk, veel pauzes J. En aangezien de verlofregeling daar ook meeviel, kon ik reeds in februari 2 weken verlof nemen om ,onder leiding van de Cois (Herremans, vader van Christel) met een groep renners naar Spanje (Lloret De Mar) te trekken op oefenkamp. Ginder gingen we ook deelnemen aan de Ronde van de Catalaanse kust, een 5-daagse rittenwedstrijd met Spanjaarden, Nederlanders, Italianen en wij, de Belgen, aan de start. Het is me daar duidelijk geworden dat ik geen voorjaarrenner ben, door, en enkel door, de temperatuur hier in België in maart-april. In Spanje ging het wel vlot, want ondanks het feit dat ik maar pas Liefhebber was, reed ik er een beer van een Ronde. De eerste rit werd ik 14^e, de 2^e rit 9^e, telkens door de groepssprint te winnen.

En toen kwam rit 3, een criterium in de straten van Lloret met telkens een nijdige helling naar de aankomstlijn. Half wedstrijd trok ik in de aanval en nam 15-20 seconden voorsprong. Twee ronden ( van amper 1 km) voor het einde had ik nog steeds 20’. Maar toen ging het snel. Patrick Van Damme had de ganse wedstrijd in de wielen kunnen zitten en had zich nu alleen kunnen loswerken. En bij mij was het beste eraf. Maar nu nog afgeven, dat kon toch niet ! Met de laatste krachten trok ik de laatste maal de helling op met een spurtende  Van Damme achter mij. Hij resultaat kan je zien: na 30 km alleen voorop nog 1 fietslengte voorsprong !!. Dit was één van de mooiste overwinningen uit m’n carrière.

30-03-2009 om 21:46 geschreven door Mister 100