Hoe je van de hemel in de hel kan belanden hangt dikwijls van kleine dingen af, waar je helemaal geen verhaal tegen hebt.

Zo gebeurde het in dit koersweekend. Zaterdag ging ik bij de LFT rijden. Met de bedoeling een 3 op 3 te halen en, net als vorig jaar, de sluitingswedstrijd van deze kleine, maar zéér gemoedelijke wielerbond te winnen. Eén criterium waar de A, B en C-renners samenreden. Wij (C-renners) waren dus de oudsten, bij de A’s zitten zelfs verschillende Eliterenners, maar toch lieten we ons niet zomaar doen. Vooral Patrick Watteny en ikzelf waren de oudjes die regelmatig mee in de ontsnapping gingen. Enkel bij de laatste, en goeie, ontsnapping van twee renners hadden we ons laten verrassen. Dus moesten we het in de sprint uitvechten. Toen ik Patrick rechts zag zitten op het smalle padje naast een klinkerbaan, ging ik mijn kans en begon m’n sprint. Maar toen realiseerde ik me dat het nog ver was, en hield weer in toen ik in tweede positie zat. Had ik niet mogen doen, want dat gaf Watteny de kans om terug te komen. Toen Patrick Van Maeckelbergh dan de spurt inzette ging ik mee. Ik bleef in z’n wiel zitten, keek even links en recht, zag geen Watteny en stak de hand op. Groot was dan ook m’n verbazing toen die na de meet twijfelde of hij één of twee was. Het werd dus nog even bang afwachten, maar gelukkig viel het verdikt in mijn voordeel. Het verschil was nog vrij ruim te noemen, maar voor hetzelfde geld had ik met de handen omhoog pas tweede geweest. Blijven sprinten tot op de meet ! Men is nooit te oud om te leren.

Categorie C: 1. Frank SUYS; 2. Patrick Watteny; 3. Tony Taelman; 4. Luc Ameye; 5. Danny Carette.

9e seizoenszege, met de nummer 2: Patrick Watteny. (foto Georges Schepens)

Eén dag later had het Provinciaal kampioenschap in Boom plaats. Dit zou mijn afscheid moeten worden: 10^e seizoenszege, Provinciaal kampioen, en dat op een plaats waar het voor mij allemaal begon, in Boom, bij de Rupelspurters. Een droomscenario !

En toen we de tweede ronde met 9 wegreden, leek deze droom werkelijkheid te worden. Aan de aankomst riep men af dat twee renners in aanmerking kwamen voor de titel: Patrick Convents uit Boom en ikzelf. Aangezien Patrick zeker niet traag is had ik besloten geen risico’s te nemen. De overwinning was niet belangrijk, de titel, die wou ik hebben. Aan de meet bleef men maar herhalen dat 2 renners  voor de titel streden, wat me ook duidelijk doorgegeven werd. Maar wat gebeurde er ? Toen we de laatste ronde al in waren gegaan, kwam men plots tot de ontdekking dat nog een derde renner in aanmerking kwam ! En net die renner, waarschijnlijk de enige van de provincie die ik niet kende, liet ik de laatste ronde, met 3 anderen wegrijden, me van geen kwaad bewust. De spurt voor de 5^e plaats won ik met gemak. Doel bereikt, titel binnen, Afscheid met een hoofdletter. Tot ik terug naar de meet reed en men mij het ongelooflijke nieuws vertelde. Dit kon toch niet.

Op het podium droop de ontgoocheling van m’n gezicht. De winnaar kon er natuurlijk niets aan doen, maar ik was geklopt door een organisatorische blunder. Ik zou hem nooit laten rijden hebben en ook hem zeker in de sprint geklopt hebben. Weg droom ! De verontschuldigingen van de organisatie legde ik naast me neer. Daar had ik écht geen boodschap aan. Het enige dat ze hadden kunnen doen was twee kampioenen aanduiden. De winnaar en de, door hun blunder, onterechte tweede !

02-10-2010 om 12:05 geschreven door Mister 100  

Merelbeke is een mooie wedstrijd. Brede banen, licht hellend,en een pittige aankomst. De vorm was wat weg, maar op zo’n parcours kan je dat verdoezelen. Vele deelnemers, dus kan je je goed verstoppen. En als er op het laatste enkele C’s wegrijden, kan ik me goed inhouden om m’n kansen in een spurt niet te vergooien. En tot een spurt kwam het weer. 2 C-renners, waaronder Frank Van Oyen, waren weggreden en hadden slechts een 50-tal meter voorsprong. Mooi mikpunt. Dus ging ik ook van vrij ver aan. Licht bergop, klinkertjes, maar toch sprintte ik op de 52x11. Het was dus alles of niets. Ofwel hou je dit vol, ofwel val je compleet stil. Het werd het eerste ! Bijna in het wiel van de 2 vluchters, had ik genoeg over  de andere CD’s. De derde en laatste zege van een half, maar toch nog geslaagd, seizoen.

Categorie CD: 1.Franky Van Oyen (Zulte, winnaar cat. C) 2.Andy Van Loon (C2) 3.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 4.Marc Goossens (D2) 5.Patrick Van Renterghem (D3) 6.Walter De Veerman (C3) 7.Etienne Claus (C4) 8.Danny Verlee (C5) 9.André Van Geertsom (D4) 10.Geert Van Speybroeck (C6) 11.Bruno Verwulgen (C7) 12.Ivan Wulffaert (C8) 13.Ronny Paridaens (C9) 14.Guido Spanoghe (C10) 15.Carlo Schollaert (C11) 16.Geert Marijsse (C12) 17.Luc Van Dorpe (C13) 18.Idesbald Nevejans (D5) 19.Patrick Moras (D6) 20.Luc Puimege (C14) 21.Kris Schockaert (D7) 22.Marc Cossyns (C15) 23.Xx (C16) 24.Willy Den Haese (C17) 25.Patrick Joos (D8) 26.Danny Van Oyen (D9) 27.Piet Hereijgers (C18) 28.Antoin Bryssinck (D10) 29.Wim Heyndrickx (C19) 30.Daniel Denis (D11)

02-10-2010 om 11:21 geschreven door Mister 100  

Twee weken na m’n eerste zege had het Belgisch kampioenschap van de WAOD plaats. Om voor deze titel in aanmerking te komen moest je 10 wedstrijden hebben gereden. Ondanks het feit dat ik pas een maand terug in competitie was, had ik er al 9 gereden. Ik vroeg een uitzondering, maar kreeg die niet. Al waren er voorgaanden. Iedereen gelijk voor de wet, is iets wat ze bij elke bond dikwijls vergeten.

Maar zoals steeds, tracht ik met de benen te antwoorden. Ik had de voorzitter laten weten dat ik dan wel de wedstrijden op de dag voor én na het BK zou winnen. Straffe uitspraak, maar als ik gebeten ben, kan ik terugbijten.

De eerste van deze twee wedstrijden was in Olsene. Weinig toppers aan de start, niemand die het verschil kon maken. Dus liet ik me maar rustig meedrijven en zette alles op de spurt. Bijna liep het nog fout doordat ik wat ingesloten geraakte op de smalle aankomststrook, maar gelukkig kon ik met tijdig vrijmaken om nog vrij gemakkelijk te zegevieren. M’n eerste SMS’je ging naar de voorzitter: “Zo gezegd, zo gedaan. En zondag, deel 2 ! “

Categorie CD: 1.Marc Borghgraef (Burcht, winnaar cat. C) 2.Andy Van Loon (C2) 3.Frank Suys (Hingene, winnaar cat. D) 4.Robert Standaert (D2) 5.Ivan Wulffaert (C3) 6.Luc Van Looy (D3) 7.Nico De Weirdt (C4) 8.Geert Van Speybroeck (C5) 9.Patrick De Smet (D4) 10.Patrick Kerger (D5) 11.Stanny Benoot (C6) 12.Patrick Van Hulle (D6) 13.Olivier Vaerewyck (C7) 14.Ko Harms (D7) 15.Luc Puimege (C8) 16.Gunther Van Steelandt (C9) 17.Kurt Van Gompelaere (C10) 18.Henri De Decker (D8) 19.Luc Van Dorpe (C11)

Maar de 2^e dag kon ik geen woord houden. Ik werd geklopt in een millimeterspurt. Na enkele malen de film opnieuw bekeken te hebben bleek de Nederlander De Baat net iets sneller.

Categorie CD: 1.Guido Vermeiren (Rijkevorsel, winnaar cat. C) 2.Luc Van Den Bergh (C2) 3.Peter Damen (C3) 4.Luc Verheyen (C4) 5.Christ De Baat (Nl, winnaar cat. D) 6.Frank Suys (D2) 7.Marcel Roelen (D3) 8.Stanny Benoot (C5) 9.Henri De Decker (D4) 10.Luc Van Looy (D5) 11.Ko Harms (D6) 12.Rudy Jansen (C6) 13.Wim Heyndrickx (C7) 14.Luc Puimege (C8) 15.Henny De Bouver (C9) 16.Kees De Wijze (C10) 17.Andy Van Loon (C11) 18.Eric Kastanje (C12) 19.Tom De Backer (C13) 20.Willem Van Oosten (C14)

02-10-2010 om 11:10 geschreven door Mister 100  

Na een half jaar niet meer op de fiets te hebben gezeten, begon het terug te kriebelen. Ik kan toch geen afscheid nemen met zo’n slecht gevoel zoals vorig jaar ? Was ik echt versleten ? Was er een ander probleem. Ik moest het weten. Dus hees ik me opnieuw op de fiets.  Na 1 maand training ging ik begin juni al eens testen. Had ik beter niet gedaan. Slecht weer, veel wind, resultaat: De eerste ronde gewoon uit de wielen gereden ! Dan maar eerst op verlof, naar Kreta. En dan terug volop trainen. Eind juni begon ik er terug aan, maar nu in een vlakke vluchtkoers in Aalst. Als het daar niet ging, zou het nergens gaan. Zonder moeite behaalde ik dan ook de eindmeet, plaatste me zelfs nog 18^e. In juli ging het steeds beter en beter, met zelfs al een 2^e plaats te Beveren. En begin augustus was het de eerste keer raak. In Erondegem kregen we een criterium voor de wielen. Een lange baan naar de eindstreep vals plat, en een parallelle straat naar beneden. Ik trok van in de start in de aanval en kreeg 3 renners mee, 2 D’s en een E-renner. Het werd een zware en lange wedstrijd, waar ik me op de klim steeds minder en minder voelde worden. Maar ook de medevluchters hadden blijkbaar hetzelfde probleem. Het tempo zakte, waardoor we ons op het einde nog moesten reppen om voorop te blijven. Maar het lukte. En een aankomst bergop ligt me als gegoten. Van in de laatste bocht trok ik door en sprintte de anderen uit het wiel. Eindelijk nog eens een zege die ook verdiend aanvoelde.

Catg.D:

1. Frank Suys, 2. Hans Van Lierde, 3. Willy Van Herreweghe, 4. Francis De Ridder, 5. Jean Blommaert.

Na de meet kreeg ik de bloemen van ex-prof Frank Arijs. Een mooi moment want toen die als 15-jarige bij de nieuwelingen startte was m’n vader hem voor het eerst zag rijden, was hij direct onder de indruk. “Ik heb vandaag een klein geblokt ventje zien rijden, hou die maar in’t oog, daar gaan we nog van horen !”. En gelijk kreeg hij. Frank werd een goede prof, met 3 overwinningen op z’n palmares

02-10-2010 om 10:57 geschreven door Mister 100