Minder dan een week na Buggenhout was de VWB te gast in Kalfort. De septemberkermis van Kalfort is er eentje om in te kaderen. Een ganse week is er van alles te doen. Processie op zondag, loopwedstrijden voor de jeugd en wielerwedstrijden voor zowat alle categorieën. Elke Kalfortenaar die naam waardig, neemt een volle week verlof.

Voor mij was het zo goed als een thuiswedstrijd. Niet alleen was het slechts 5 km van mij deur, maar de omloop ging voorbij “den Upjohn” (het huidige Pfizer) waar ik toen (en nu nog steeds) werkte.

Ik stond toen met de late shift en moest dus een halve dag verlof nemen. De collega’s, die rond de vertrektijd in de cafetaria zouden zitten te eten, hadden me gevraagd hoe ze me konden herkennen. Leg dat maar uit als ze een groep van 80 renners zouden zien passeren op 20m voor hun neus. Dus zei ik hen in mijn overmoed dat ik de eerste ronde wel op kop zou passeren en m’n hand eens op zou steken.

Zo gezegd zo gedaan. Ik hield me vooraan en aan “den Alcon” plaatste ik een aanval. Verdorie, ik wist niet dat die 2 bedrijven zover uit elkaar lagen ! Serieus op de adem trappende wou ik toch niet afgeven en ja hoor, ik reed als eerste voorbij de cafetaria. Toen ik opzij keek en m’n hand opstak wist ik niet wat ik zag. De volledige shift (50-60 man sterk) stond  voor het raam te juichen. Mooi zicht als je weet dat iedereen toen in het wit gekleed liep. En bovenal zag ik 2 grote spandoeken hangen: “Allé Frank” en “Hup hup Frank”. Tof !

Ik moest wel even terug op adem komen, maar veel tijd was er niet. Al in de 2^e ronde vormde zich de goeie ontsnapping. 8 renners konden zich afscheiden en meteen  had ik door dat dit gevaarlijk was. Op de grote molen slaagde ik erin om het gat van 50m nog toe te rijden en m’n karretje aan de kopgroep aan te haken.

Vooraan, niets dan kleppers: Franky Verhulst, Dries Echelpoels, Patrick Smet, Andy Van Loon en  Pascal Moortgat om de voornaamsten te noemen. 8 A-renners en één B-renner: ploegmaat Francis Tierens.

De rest van de wedstrijd was meer laagvliegen dan hardrijden. Iemand vertelde me later dat we over een ronde ongeveer 15 seconden minder deden dan de Elite ZC van twee dagen voordien ! Het peloton zag ons dan ook niet meer terug.

De laatste 2 ronden volgde de ene aanval na de andere en toen in de laatste ronde de groep even in 2 splitste, had ik het geluk m’n ploegmaat in de buurt te hebben. Francis, zeker van de overwinning in de B-reeks, zette zich aan kop en bracht ons terug samen. Hij bleef daarna het tempo hoog houden zodat er gesprint werd voor de overwinning. Als 2^e kwam ik uit de laatste bocht en trok meteen keihard door. Eén van de mooiste sprinten uit mijn carrière want  Smet werd op 2 lengten gereden terwijl de 3^e, Verhulst al 4-5 lengten moest toegeven.

26-02-2010 om 20:32 geschreven door Mister 100  

Na de valpartij in april was het sukkelen van de ene wedstrijd na de andere. Geen enkele overwinning, zelf geen podiumplaats meer, en het werd al eind augustus. Maar “form” is iets raars, en plots was die daar weer !

Eind augustus nam ik op een vrijdagavond de start in Buggenhout-Opstal. Een wedstrijd bij de VWB. Dit was, zonder twijfel, de meest moeilijke bond op dat moment. Snelle wedstrijden, veel vertrekkers en de absolute toppers van dat moment aan de start.

In Buggenhout waren we met 102. En vrij snel na de start konden we ons met 8 afscheiden. Ideaal aantal om aan hoge snelheid rond te draaien en de rest op afstand te houden. Maar het ging moeizaam. Het duurde tot de voorlaatste ronde voor we 1 minuut bij mekaar hadden gesprokkeld en zeker  waren dat de winnaar in ons groepje zat. Christophe De Grom en Philippe Wouters waren normaal gezien de snelsten van de leiders. Op 200m voor de eindstreep moesten  we nog een haakse bocht naar rechts nemen en ik had me voorgenomen om als eerste te draaien. Zonder stil te vallen, moest ik dan zeker zijn van een 2^e, 3^e plaats, zo rekende ik mezelf voor. Voor de bocht was het een sprint naar de ideale positie en met een laatste trap lukte het me om, net voor De Grom, de bocht te nemen. Op een groot verzet terug optrekken is niet simpel, maar ik raakte toch terug mooi in gang. De Grom kwam naast me maar geraakte er niet over en cm voor cm nam ik terug meer voorsprong. Ook van achteruit kwam niemand meer korter bij zodat ik uiteindelijk met méér dan een lengte voorsprong m’n allereerste VWB-overwinning kon boeken !

Na een rotseizoen toch nog een mooie opsteker !

26-02-2010 om 19:50 geschreven door Mister 100