Als je in een week voorafgaande aan een kampioenschap 2 overwinningen boekt, ga je met extra vertrouwen, maar ook extra druk van start. De overwinningen werden behaald bij de BVWB en de WAOD, maar dit was de VWV, volgens mij in 2006 de sterkste bond.

Het ging dus over een provinciaal kampioenschap. Dat was nu eens een titel die ik al lang nastreefde. Al 4x won ik op een PK van Oost-Vlaanderen, en éénmaal op dat van Vlaams-Brabant, maar natuurlijk krijg je daar de trui niet. Vandaag moest het dus gebeuren.

Het was een ongelofelijk harde koers. Hoge snelheden, vele korte bochten,de ene demarrage na de andere en een hoop toppers in bloedvorm. 5 renners konden zich afscheiden en dat bleek al direct gevaarlijk te zijn. Hoe we ook reden in de achtergrond, ze bleven met een 100-tal meter voor ons uitrijden.  Niet moeilijk, hardrijders als Vos, Smolders en Van Hove waren mee. Op een gegeven moment brak het ook in de groep en reden we met 5 weg. Het mocht niet te lang meer duren. We moesten zo snel mogelijk het gat dichtrijden. En het lukte. Even voorbij halfkoers waren met 10. De rest mocht het vergeten. Lang duurde de relatieve rust niet. De vele hardrijders wisten immers dat ze in de sprint minder kans maakten en probeerden er van onder te muizen. Telkens was er gevaar, moest het gat zo snel mogelijk worden dichtgereden en was er weer de volgende die het probeerde. Bij het ingaan van de laatste ronde waren we nog samen. Toen trokken weer 2 renners in de aanval. Ze namen 50m. Ik zag de trui al aan m’n neus voorbij gaan. Dus nam ik zelf het initiatief en reed het gat op m’n eentje dicht. Maar toen viel het stil en kwam de rest ook terug. Weer een aanval, met hierbij Alex Ackermans, de man die ik het meest vreesde in de spurt. En weer kwam er geen reactie en moest ik zelf gaan. Op een 500m van de meet zat ik terug in het wiel en net toen ook de anderen aansloten ging ik keihard aan. Nog 400m. Was dat niet te ver? Nee, de aankomst ging lichtjes bergaf en ik wist dat ik niet stil zou vallen. Ik nam enkele lengten voorsprong en gaf die niet meer prijs.  Met een drietal lengten voorsprong bereikte ik de eindmeet. Na een Belgische en een Vlaamse, nu ook een Provinciale Titel. Een trui die ik met trots zou dragen !

3 zeges op 8 dagen, in drie verschillende bonden, met een kampioenentrui als kers op de taart !

CATEGORIE C (30 deelnemers):

1. SUYS FRANK (Kampioen C);2. Boschmans Jozef;3. Frank Patrick;4. De Swert Rudy;5. Smolders Ronny;6. Vos Peter;7. Ackermans Alex;8. Geerts Chris;9. Van Steerteghem Eric;10. Van Hove Jan;11. Borremans Hendrik;12. Boeckx Marc;13. Willemsen Marc;14. Bloemen Rudy;15. Van Herck Willy;16. Heulens Marc;17. Goemans Alex;18. Santens William;19. Baptist Dirk;20. Haest Eddy

17-07-2010 om 20:50 geschreven door Mister 100  

Enkele dagen na de eerste zege in Denderhoutem was er een wedstrijd in Boeckhoute. Mooi parcours, brede banen, maar altijd lastig met de wind die in de polders altijd van de partij is. Ik voelde mij weer top en als ik de deelnemerslijst bekeek, moest ik het in een spurt zeker kunnen afmaken. Maar ik ging niet afwachten, want een ontsnapping zat er hier wel in. Bij elke poging ging ik mee, maar geen enkele droeg ver, zodat het uiteindelijk toch een massaspurt werd. Van ver zette ik aan. De enige die me nog enigsins kon bedreigen was Rudi Saelens? Geen verrassing, hij had me immers al enkele malen geklopt, maar aangezien hij niet regelmatig meer koerste, was ik hem wat uit het oog verloren. Uiteindelijk kon ik hem toch nog vrij makkelijk afhouden en behaalde mijn tweede zege in 5 dagen.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Rudi Saelens 3.Danny Van Oyen 4.Ivan Wulffaert 5.Arie De Moor 6.Luc Verheyen 7.Marc Borghgraef 8.Filip Vereecke 9.Ko Harms 10.Luc De Muynck 11.Frank Van Haecke 12.Gunther Van Den Bosch 13.Jurgen Moreels 14.Jean-Marie Vandenbussche 15.Fabien De Cruyenaere 16.Henny De Bouver 17.Denis Lust 18.Luc Joos 19.Danny Van Hoof 20.Geert Smet 21.Johan De Rop 22.Bob Wouters 23.Wim Heyndrickx 24.Alain Bogaert 25.Marc Vleminck

17-07-2010 om 10:37 geschreven door Mister 100  

Na een prachtig seizoen 2005 was ik wat overmoedig geworden. In 2006 nam ik terug een Elite-vergunning. Niet om wekelijks bij de Elite te rijden, maar toch regelmatig, in combinatie met de vrije bonden. Maar dat had ik beter niet gedaan. Ondanks enkele mooie uitslagen, zoals 25^e op 160 deelnemers  in het Provinciaal kampioenschap (een wedstrijd over 140 km !) heb ik daar meer slecht dan goed mee gedaan.  De recuperatie na een Elite-wedstrijd duurde meestal 3 dagen, wat conditie opbouwen onmogelijk maakte. Ik ben daar dus te oud voor, dat was de conclusie.

Het duurde ook tot eind mei voor ik enig niveau haalde. Maar zoals ik dat al dikwijls had meegemaakt, eens de vorm er was, volgde ook de overwinningen.

De eerste kwam er in Denderhoutem. Een eerste zege ook bij de BVWB. Deze bond was een jaar voordien opgericht en ik had me daar nu ook een vergunning genomen. Op het zware parcours reden we vrij snel met 6 voorop. Eén van hen was Yvan Wulffaert, een renner waarmee ik geen al te beste verhouding had. Yvan was duidelijk de betere van de kopgroep en demarreerde al vrij snel. 2x ging ik hem halen, 2x hield hij de benen stil. Toen hij een derde maal ging liet ik hem 100m nemen en sprintte toen op een stuk valsplat naar hem toen. Weer hield hij de benen stil, wetende dat ik aan de meet de snelste zou zijn. Nu werd het tijd om me eens kwaad te maken. “Kijk Yvan”, zei ik, “ik kan vandaag elk gat dichtrijden en ik ben de snelste. Dus vandaag win ik. Als je graag tweede bent, zou ik nu maar mee beginnen rondrijden !”  Het lukte, Yvan had het begrepen. We reden samen meer dan een minuut weg van de rest en, zoals verwacht, had ik geen moeite om de spurt te winnen.

17-07-2010 om 10:18 geschreven door Mister 100