|
Avondcriterium in eigen gemeente, Bornem. Aan de inschrijving had ik even een grote mond opgezet: "geef mij maar nummer 1, straks aan de aankomst zal ik toch ook de eerste zijn !". Niet mijn gewoonte, maar het zelfvertrouwen was groot die dag. tot ik aan de start stond en zag wie daar nog allemaal was. Didi Foubert, provinciaal kampioen, André Vermeiren, ook provinciaal kampioen bij de nieuwelingen, maar intussen Junior (André is nog altijd actief bij de Elite ZC, samen met z'n zoon Tom). Rudy Paeshuyse, de 2e van Ekeren. Eric Vermeiren, Tony De Preter, Peter Lemaire, .... Allemaal toppers dat jaar. En het begon dan nog te regenen ook ! Criterium en regen, die twee gaan niet echt samen. Maar niets kon me blijkbaar stoppen die dag. Het startschot werd gegeven en ik trok direct in de aanval. 5 ronden hield ik het alleen vol. Toen de groep terug bij mij kwam, bleken er nog slecht 14 renners over van de 31 die de start namen. Enkele ronden later trok ik, na een premiespurt, terug in de aanval. Enkel Luc Borms, Rudy Paeshuyse, Andre Vermeiren, Didi Foubert en Ludwig De Nil sloten nog aan, en met z'n zessen reden we de wedstrijd verder uit, al de anderen werden gedubbeld. De laatste bocht bevond zich op een 200 m van de streep, en ik had me voorgenomen om als eerste te draaien. Maar dat waren er blijkbaar nog van plan want het werd een sprint vóór de sprint. Door zeer laat in de remmen te gaan, slaagde ik in m'n opzet. Maar ... ik ging té snel door de bocht en m'n achterwiel slipte helemaal weg. Gelukkig raakte ik de boordsteen, anders had ik zonder twijfel tegen de grond gegaan. Ik schrok, maar de anderen achter mij moeten zeker even hard geschrokken zijn. Ik trok me terug op gang, nam een lengte voorsprong en kon op de meet nog net Didi Foubert afhouden. Ik had woord gehouden, nummer 1 beef nummer 1 !. Maar het had anders kunnen aflopen !
Geen foto van de aankomst. Door het slechte weer was het al donker aan't worden. Maar de supporters waren talrijk zoals je kan zien.
19-02-2009 om 19:32
geschreven door Mister 100 
|
8 dagen na Ekeren en 5 dagen vóór Bornem had ik ook nog een wedstrijd in Haasdonk gewonnen. 
Het was nochtans niet Lucas die de sterkste wedstrijd reed. Luc Vloemans uit Lille mag je zonder twijfel de man van de wedstrijd noemen. Halfweg trok hij een eerste maal in de aanval. Een aanval die resulteerde in een kopgroep van 12. Even later was Vloemans terug ribbedebie. En toen we hem bij het ingaan van de voorlaatste ronde bij de lurven grepen, hapte hij even naar adem en ging er terug vandoor ! Deze maal was de goede, leek het. Op 2 km van de meet had hij nog zeker 200m voor.Op dat moment viel ik links aan, terwijl m'n ploegmaat Gino Van Den Bossche op hetzelfde moment recht aanging. We vonden mekaar direct en aangezien de rest even twijfelde (er werd natuurlijk naar Lucas gekeken 
) hadden we enkel nog met Vloemans af te rekenen. En die zijn pijp was duidelijk uit. Het laatste stuk tegen de wind in was er voor hem teveel aan. Op 200m van de meet reden we hem in volle sprint voorbij. Ik wist dat ik Gino niet moest vrezen in de sprint (nochtans een steengoed renner !) zodat de 5e zege dat jaar binnen was.
