Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
Ik moet zeggen dat ik een beetje met loden schoenen uitkeek naar vandaag. Op ditzelfde treffen, één jaar geleden, ben ik voor de eerste keer onderuit gegaan met een geschaafde moto en gedeukt ego als resultaat.
De weersvoorspellingen zijn niet schitterend : het is al de ganse week goed geweest, maar voor zondagmorgen geeft men bewolkt met af en toe een lokale bui. In de namiddag zou de zon er door komen.
Als ik om 7u30 uit bed rol schijnt de zon flauwtjes : YES. De zondagmorgen-routine : stilletjes de douche in, koffie zetten en tafel dekken, naar bakker broodjes halen, broodjes voor het vrouwtje afzetten ( koffie + broodjes = zoenoffer ), tank volgooien zodat ik onderweg niet naar een benzinestation moet zoeken en weg wezen, richting Loppem.
Als ik daar aankom krijg ik de indruk dat iedereen van één van de laatste mooie dagen van het weer wilt genieten en zijn tweewieler nog eens buitenhalen. Volk !!! Maar niemand van Doeveren, ik had ook niet afgesproken.
De rit begint prima. In de buurt van Loppem rijden we door oude bossen. Ergens in die bossen een kasteel, op de door de ochtendzon verlichte oprijlaan een ganse stoet old-timers, allemaal outo's op het eerste zicht daterend van het begin van de 20° eeuw. Een beetje verder een bijeenkomst van paardenmenners, zo van die gasten die met een koetsje een hindernissenparcours afleggen. Dit is echt genieten.
Al rijdend pik ik eens in bij dit groepje, ga ze voorbij, sluit aan bij een ander groepje, stop een beetje minder lang of juist wat langer bij een controlepost zodat ik weer bij anderen kan aansluiten. Het is echt ontspannen rijden.
De wegen liggen er droog bij en de rit is echt prachtig. De eerste stop is in 'De oude smisse' in Nieuwmunster. Ik heb hier de laatste maanden al regelmatig een koffie gedronken. Blijkbaar is dit een populaire stopplaats voor moto-ritten. Het tweede deel brengt me langs Zuienkerke. Hier ergens ben ik vorig jaar plat op mijn linkerzij gegaan. Tweede stop is 'Freds Café' in Moerkerke. De huisgemaakte soep is prima : verse tomatensoep met balletjes, vermicelli en soepvlees. Voor de drie (3) Euro die ze kost had er wel een sneetje brood bij gemogen. Derde stop in cafe 'Torenhof' in Egem. Het is inmiddels al na 12 uur zodat ik hier alleen een stempeltje vraag en direkt verder rij. Rond 13 uur zit de rit er op.
Omdat ik onderweg niet stop om te noteren en mijn geheugen me regelmatig in de steek laat ook nu geen verslag, maar een samenvatting : de rit was MAG-NI-FIEK. Gelukkig was het droog, wat anders hadden we dankzij de boeren behoorlijk wat schuifwerk kunnen doen.
Nog iets over de bewegwijzering. Zoals meestal kon de rit op GPS geladen worden, en dat is prima, maar deze keer was dat niet nodig. Niet alleen waren de pijltjes heel goed aangebracht en duidelijk zichtbaar ( geel en rood ). De organisatoren hadden aan elk pijltje een reepje rood-en-wit plastieklint van ongeveer 30 cm gehangen. Met dank aan de redelijk stevige wind wapperde dit plastieklint, waardoor zelfs een blinde de pijltjes vanop een redelijke afstand kon zien. Ik had deze plastieklintjes aan pijlen nog nooit gezien tijdens een rondrit, maar het was wel een heel goed idee. Een dikke pluim voor de organisatoren.
Rond 13u30 ben ik thuis, net op tijd om met mijn voetjes onder tafel te schuiven. Stoofvlees met gebakken patatjes. Lekker ...
Ik heb zonet een mail van Jeroen van Doeveren gekregen : tijdens de laatste bestuursvergadering heeft 'men' beslist dat ik de geknipte persoon ben om op het web wat reklame te maken voor ons jaarlijks treffen. Dit gaat traditiegetrouw door op 1 mei ( was vorige jaren zo, zal in de toekomst zo blijven ).
Ik zal maar al beginnen met een lijst aan te leggen van clubs en verenigingen die op de hoogte gebracht moeten worden van dit evenement, zekers ?
Dus, aan allen die dit lezen : hou 1 mei 2014 en 2015 en 2016 en ... maar al vrij voor dit prachtige treffen. Ter info : vorig jaar meer dan 800 tevreden deelnemers op 1 dag. Wat sfeerfoto's kan je hier vinden.
Als ik dit typ is het Kasseileggerstreffen van MTC Windhoos weer al een tijdje achter de rug. Ik heb het gereden op 8 september, we zijn nu 2 weken later.
Wat ik me nog herinner : zaterdag was het prachtig weer en heeft Mario hem gereden. zondagvoormiddag was het zus en zo en heb ik hem gereden ben onderweg de Witt'n en zijn madam tegengekomen en we hebben het tweede deel samen gereden. zondagnamiddg scheen de zon en heb ik een vuile moto mogen kuisen.
Vrijdag 30.08 , zaterdag 31.08 en zondag 01.09 : 20 jaar café De Vetpompe in Wingene. Mijn weekend zit al behoorlijk vol maar ik heb al 3 weken niet meer op de Soes gezeten, dus gaan we iets forceren. Zondag rijdt de club een sneukeltocht maar ik heb verplichtingen thuis. Op de website van Vrijbos, die een heel volledige toerkalender hebben, vind ik een 3-daags evenement van De Vetpompe. Vrijdagavond kan ik niet, zondag ook niet, maar zaterdagmorgen moet lukken. Op tijd de nest uit, nog getankt en op weg naar Wingene. Rond 9u15 ben ik daar, maar aan De Vetpompe is niks te zien. Een grote tent achteraan op de parking, maar dat is ook alles. Een beetje rond gereden in de buurt, wat croissants gekocht en opgegeten, en dan nog eens gaan kijken. Nu is het 10 uur en er is wel volk. Niet veel, maar volk. Ik heb inschrijvingsnummer 8. De rit wordt op GPS geladen en ik kan vertrekken. Volgens de GPS zou ik rond 13 uur kunnen terug zijn. Dat is te laat, ik word om 12 thuis verwacht. Het eerste stuk, tot in 't Jaar 30 in Moorsele, is echt mooi. Jammer dat het begint te regenen. Met het mais dat bijna 3 meter hoog staat en het gladde wegdek door de regen is het echt op eieren rijden. Daarna doe ik nog een eindje mee, maar moet dan stoppen omdat het tijd wordt om naar huis te gaan. Van Aalbeke tot Roeselare nog eens goed over de E403 knallen is toch zo plezant. Rond 12 ben ik thuis, zoals gepland. De moto is stinkend smerig, maar tijd om hem te kuisen is er niet meer. Dat zal voor binnen een paar dagen zijn. Conclusie : onder normale omstandigheden zou ik deze rit niet gereden hebben wegens te weinig tijd, maar na 3 weken zonder moto was het toch best plezant om nog eens op 2 wielen rond te rijden.
Ik weet niet of ik dit reeds vermeld heb, maar ik heb een aantal maanden geleden van Mieke voor mijn verjaardag een moto-weekend cadeau gekregen. Met Fred & Pascale en het vrouwtje !!! Zij die tot op heden steeds geweigerd heeft op mijne Soes te kruipen, zelfs als hij stil stond, gaat nu samen met mij een weekend bollen. We zijn echt benieuwd. Het was blijkbaar niet gemakkelijk om een datum vast te prikken, want sinds Fred bij Ergomot werkt is hij een zeer druk bezet man met aanwezigheden op beurzen en treffens in binnen- en buitenland.
Op voorhand hebben we Mieke's uitrusting al eens getest : doordat ze ongeveer even groot is als Camille passen helm, broek en handschoenen als gegoten. De vest is een beetje een probleem : ze is niet alleen te groot, het ik ook een wintervest en het KMI voorspelt temperaturen van boven de 30 ° voor vrijdag.
Woensdag 30 juli zijn Fred & Pascale onze bagage komen oppikken. Tot Mieke's grote blijdschap hebben we twee ( 2 !!! ) reistasjes gekregen die we mochten opvullen. Fred en ik houden ons bezig met het zoeken van een mooi ritje ergens in de Limburg. Na meer dan een uur zoeken ( met de laptop op de schoot onder een parasol ) hebben we er dan toch 1 gevonden : downloaden en importeren op de Garmin, die handel ! Het weer was goed, dus hebben we er ineens een avondje van gemaakt : BBQ in de tuin, een paar flesjes rosé. Het was na 23 uur als onze vrienden mét onze bagage terug naar Gent reden.
Vrijdag 2 augustus : vertrek bij ons thuis, om 17 uur bij Fredje in Gent om dan koers te zetten naar Casa Roman in het verre Zonhoven. Enig minpuntje, vandaag is de warmste dag van het jaar, de thermometer geeft meer dan 32° aan. Omdat ik niet graag te laat kom vertrekken we een beetje na 16 uur. Mieke heeft de warme wintervest na veel zagen dan toch vervangen door een dun lederen zomervestje. Met haar fluo hesje van MTC Doeveren en spannende moto-broek ziet ze er ongelooflijk sexy uit. We nemen de baan naar Ardooie en zo via Tielt, Ruiselede en Aalter naar Gent. In Tielt slaat het noodlot ( een beetje ) toe. Ik heb aan de lichten problemen om Bandit in eerste versnelling te krijgen, hij blijft altijd in neutraal staan. Wanneer ik naar beneden kijk zie ik dat het kleine stangetje dat gebruikt wordt om met de voet te schakelen, ontbreekt. Het pedaal is er nog, maar het horizontale staafje waarop getikt wordt om van versnelling te veranderen is weg. Voorlopig kan ik mijn plan trekken door mijn voet op en onder het pedaal te steken, maar zo een gans weekend rijden wordt moeilijk.
Eenmaal in Gent toon ik mijn probleem aan Fred. Gelukkig is hij een superhandige Harry met veel gereedschap. Op een kwartier is het probleem opgelost : gaatje geboord in het pedaal op de plaats waar het staafje zat, boutje erdoor, boutje met moer vastgezet, plastic krimpfolie rond het boutje en Klaar is Kees !!! Mijn enige vrees is dat het zamak waaruit het pedaal gemaakt is niet zo stevig is en zou kunnen afbreken, maar daar is nu niet aan te doen. Het zal voorzichtig schakelen worden dit weekend.
Na een rit van ongeveer 2 uur over Brussel en Leuven komen we kort na 19 uur aan in Casa Roman. Voor de dames heeft de rit lang genoeg geduurd, nog een half uurke langer en we zouden zowiezo moeten stoppen. Casa Roman heeft een zwembadje achteraan in de tuin, en het is nog altijd 30+ graden. Kamer in, kleren uit, zwembroek aan, handdoek meenenemen en zwembad induikelen : dat kan in 3 minuten. Na ongeveer een half uurke dobberen krijgen we honger. We kruipen het zwembad uit, nemen een douche, doen propere kleren aan, moto-vest en helm er over en de baan op naar Zonhoven-city. Na even rondbollen valt ons oog op het Sjiek café, dat voor de gelegenheid een mooi open terras heeft met nog 1 tafel vrij. We zetten de moto's aan de kant, Pascale doet een Pascalleke ( inside joke ) en we vlijen ons neer in de stoeltjes. Als aperitief nemen de dames een apéro maison en de heren 2 pinten per kop ( 1 voor de dorst en 1 voor de smaak ), daarna een heerlijke hoofdschotel met spuitwater voor de heren en wijn voor de dames, en voor de gulzigen onder ons nog een dessert. Koffie om af te sluiten. Wanneer we terug in de Casa zijn zetten we ons nog even op het terras, het is nog steeds warm, en nuttigen nog een paar pintjes. Het leven kan soms heel mooi zijn ...
Zaterdag3 augustus
Over het ontbijt in Casa Roman valt zeker niet te klagen : verschillende soorten vlees en kaas, kakelverse eieren van kippen uit eigen tuin, zelfbereide confituur en choco, verse fruitsalade, pistolets in alle kleuren en vormen, fruitsap, melk, koffie, thee ... Om 9 uur zitten we aan tafel en laten het ons smaken, zo goed zelfs dat we er om 10 uur nog zitten.
Op het gemakske naar de kamer, motokleren aan en starten die machines. De zon is weer van de partij, maar minder fanatiek dan gisteren. Ondanks dat zullen we vandaag toch ook 27° halen. Aangezien de gedownloade trip alleen op mijn Garmin staat, rijden Mie en ik op kop. De rit start in Geleen, niet ver over de Hollands grens. Omdat we tijd genoeg hebben en het goed weer is en we ons niet willen haasten en het ten slotte een beetje vakantie is stoppen we na een paar kilometer op de rit al aan een eerste terrasje in de schaduw voor een Cola en wat rondkijken. Na een half uurtje terug de bikes op en bollen maar. Na nog eens 15 minuten staan we terug in Geleen. Vreemd. De trip was verondersteld 130 kilometer en 3 uur rijden te zijn, en na nog geen 30 minuten bollen zijn we terug. Ik heb misschien iets verkeerd gedaan. We besluiten het opnieuw te proberen. Na ongeveer 20 minuten rijden stuurt Garmin me ineens een baan op die er niet is, geraakt dan compleet de pedalen kwijt en zegt dat we aan het eindpunt zijn. Al die downloads zijn toch soms ook dikken brol !
Terug naar België dan maar en daar de rest van de dag wat rondgetoerd in Libmurg. Rond een uur of 7 zijn we terug in de Casa. Weer een zwemmeke gedaan en propere kleertjes aan. Mieke heeft voor vanavond een tafel geboekt in Fratelli's in Houthalen. Omdat dit een beetje verder is en iedereen graag een glaasje drinkt, nemen we een taxi. Het weer is nog steeds zeer mooi maar toch wat frisser dan gisteren : aperitief op het terras en eten binnen lijkt ons een goede combinatie. Een paar uur later zitten we terug op het terras van de Casa. Nog een pintje of 2 om de dag af te sluiten en dan naar bed.
Zondag 4 augustus
De laatste dag van onze trip, jammer. Na weer een uitgebreid ontbijt pakken we in, rekenen we af en zetten koers naar Gent. Het weer is nog altijd prachtig. Geen autostrades deze keer, maar rustig cruisen door het Vlaamse land : Tessenderlo - Averbode ( drankje ) - Heist op de Berg - Bonheide - Kapelle op de Bos ( eten ) - Buggenhout - Wichelen - Laarne ( glaasje ) - Gent. Ergens onderweg, ik ben vergeten waar, hebben we een watertje overgestoken met een veerpont, 0,90 Euro / moto. Rond een uur of 5 nemen we afscheid van Fred & Pascale en zetten we koers huiswaarts. We moeten nog een jongetje van 8 oppikken dat al de ganse weekend bij Oma & Opa zit. Eenmaal thuis leert een blik op de teller dat we dit weekend ongeveer 650 kilometer gereden hebben. Niet slecht voor een eerste keer. We nemen een douche en rijden naar de Kriekefeesten in Ingelmunster, waar Mieke's ouders momenteel zitten. We vinden als snel onze kleine rakker en Mieke's ouders. Een paar pintjes en dan naar Mieke's ouders om Sibe's kleren op te halen. Dan is het wel geweest en gaan we recht naar huis. Onderweg worden we door de mannen in het blauw aan de kant gezet. Papieren meneer ? OK. Gedronken meneer ? 1 pintje. Geen bezwaar om te blazen meneer ? Tuurlijk niet ( zweten !!! ). Een beetje harder blazen meneer. OK. Safe meneer, rijdt U verder. Dank U politieman ...
Dit was waarschijnlijk één van de mooiste verjaardagen die ik ooit gehad heb : twee dagen op de moto met mijn liefste schat en beste vrienden, schitterend weer en geen zorg aan het hoofd.
De Megatour van Vrijbos. Wie heeft hem nog niet gereden ? Vorig jaar heb ik hem met Fred & Pascale gereden, mijn Goldwing-vrienden uit Gent. Dit jaar heb ik een half-en-half afspraak via het Doeveren-forum met Neio ( = Mario ) en Baintje ( = Urbain ). Wanneer ik rond 9 uur aankom in Houthulst zitten zij al een koffie te slurpen.
Mega-tour op Garmin gesmeten, koffietje geslurpt en we zijn weg. Mario als eerste, ik nummer 2 en Urbain sluit de rij. Het weer is prima, de tour is dat ook. Baintje had rond de middag een verplichting ergens en verlaat ons dan ook bij de eerste stop in Nieurlet, een dorpje van nog geen 1000 inwoners. Tussen hier en de tweede stop in Wierre Effroy, nog zo'n mini-dorpje met minder dan 1000 bewoners, ligt de weg er wat minder goed bij. De zware regen van de laatste dagen heeft blijkbaar redelijk veel kiezelsteentjes de weg op gespoeld, wat goed doorrijden een beetje tricky maakt. Ondanks dat maken Mario en ik goed tempo, we halen regelmatig anderen in en worden zelden ingehaald. De laatste halte is in Watten. Rond een uur of 3 in de namiddag zijn we terug in Houthulst. We hebben de 330 kilometer aan een behoorlijk tempo afgelegd zonder risico's te nemen. Een mooie dag. Eigenlijk hadden we de GPS niet nodig, want de volledige 330 kilometer was nog eens bepijld, en echt goed bepijld. Mijn hoed af aan de organisatoren. Ik weet niet hoeveel man-uren of man-dagen hierin gekropen zijn, maar het was in alle geval de moeite. Volgend jaar sta ik hier opnieuw, met Fred & Pascale ( en misschien 't vrouwtje ).
Weer een mooie dag ! Na het kl....weer van de laatste maanden worden we nu plotseling verwend. Rond de middag is het BBQ en ik ben kok van dienst, het moet dus een beetje vooruitgaan.
Vroeg in Vladslo, inschrijven op een terrasje in de zon. Echt plezant. Op het moment dat ik wil vertrekken komen een paar Doeveren-mannen aan, waaronder Stef. Hij verontschuldigt zich uitgebreid voor het niet wachten op het Kikker-treffen. Dat is helemaal niet nodig.
Een heel mooie rit, echt heel mooi. De weggetjes zijn wel klein en smal, maar ze worden gevolgd zonder steeds te moeten afslaan. Daardoor kan je mooi je bochtjes pakken en genieten van het prachtige landschap en dito weer. Een eerste stop in Dranouter, de tweede is in Haringe ( nooit van gehoord ) bij Watou.
Om 13 uur ben ik thuis, juist op tijd om de BBQ in gang te trekken.
Volgende week Poperinge of Ezelstreffen in Bassevelde. Mieke speelt weer volley aan 't strand en ze geven weer schitterend weer. Het zal dus heel waarschijnlijk Poperinge worden.
Kikkerrit in Passendale. Prachtig weer. Tijdens de inschrijving ontmoet ik een aantal Doeveren-mannen, waaronder Stefaan. Ik besluit met hen mee te rijden.
Eigenlijk een ritje om snel te vergeten. Om te beginnen ben ik een beetje gevallen. Niet veel. Aan een stop-bord moeten we naar rechts. Ik kijk naar links, zie dat er niets afkomt en vertrek. Op het moment dat ik voor me kijk merk ik dat de moto voor me stil blijft staan. Remmen toe, maar het stuur stond al naar rechts gedraaid en Soes helde al wat over naar rechts, de bocht in. Ik heb hem niet meer kunnen houden en hij is domweg op zijn rechterkant gevallen. Weer een bolleke van de remhendel er af. Omdat ik laatste reed en me niet 'officieel' bij de groep had aangesloten heeft niemand me gemist en dus ook niet gewacht.
Verder, maar dat heeft niks met dit incidentje te maken, vond ik het echt geen mooie rit. Straatje in straatje uit, constant stoppen en weer vertrekken, ik was blij dat het gedaan was. Bovendien was er in het eerste stuk nog een triatlon bezig waardoor we 'onze' pijltjes niet meer konden volgen en hopeloos rond gestuurd werden. Dan maar op GPS naar het eindpunt van het eerste deel.
Stopplaatsen waren er in Alveringem en Amoegies.
Na de rit ben ik naar Blankenberge gereden, waar Mieke aan het beach-volleyballen is. Rap omgekleed in het tentje : moto-spullen uit en short en T-shirt aan, het was snikheet. De dag is dan toch nog mooi geëindigd.
Toeroettreffen , 2-Route, Torhout. Sommigen zijn toch wel heel origineel met hun namen ! Voor zaterdag waren de weersvoorspellingen 'droog met kans op een bui', voor zondag 'zonnig'. Aangezien het weekend al stampie-vol zit en we zondag rond 11u30 met vrienden op de Chiro verwacht worden voor apero en BBQ zal het dus zaterdag moeten gebeuren voor de middag, want zaterdagmiddag = biefstuk met friet, sla en mayo bij Mieke's ouders. Zaterdagmorgen zit er prima uit : droog en een waterzonnetje. Dit is België, dus toch maar regenkledij aangedaan. Café t Rozeveld ligt op een paar kilometers van de afrit van de E403, om 8 uur sta ik daar al om me in te schrijven. Inmiddels is het waterzonnetje verdwenen en de lucht vrij grijs, maar dat zal de pret niet drukken. Het routeblad is heel proper en duidelijk, de eerste stop zou na een 35-tal kilometer in Oostende moeten zijn. De route op GPS gezet en we zijn weg. Geen vriendjes deze keer : een groot deel van Doeveren zit dit weekend in Luxemburg voor een 4-daagse dus we rijden alleen. Eigenlijk feitelijk is de GPS niet nodig : de pijlen zijn super duidelijk ( wit met een rood uiteinde ) en heel goed aangebracht. Na ongeveer 33 kilometer vertraag ik een beetje omdat de eerste controlepost nadert. 34 kilometer, niks. 35 kilometer, niks. 36 kilometer, niks. Ik kan zo nog een tijdje doorgaan, maar nog eens 5 kilometer verder ben ik al een stuk uit Oostende en heb geen controlepost gezien. De volgende is na ongeveer 73 kilometer en zou in Loppem moeten zijn. Ergens in het Loppemse raas ik voorbij een garage waar een klein geel vlaggetje wappert met 'Controle'. Buiten voor de garage is er verder niks te zien. Afgestapt en moto geparkeerd. Achter de garage zijn ze druk in de weer om alles klaar te zetten en verschieten ze zich een floeren aap dat ik daar al sta. Het is 9u50 en ik ben hun eerste bezoeker. Volgens hen was de start pas vanaf 9 uur en kon ik er nog niet zijn ... Ik heb daar een babbelke gedaan, koffietje gedronken en de mensen een beetje van hun werk gehouden, het was gezellig. Kort na mijn aankomst is nummer twee aangekomen, een man van mijn leeftijd op een Yamaha onbekend model. Hij pauzeert heel kort vertrekt een minuutje of zo voor mij. Tussen de tweede stop ( Loppem ) en de derde ( Ardooie ) haal ik Yamaha in en blijf er achter rijden. Dit is geen wedstrijd en hij gaat snel genoeg naar mijn goesting. Nu en dan ben ik hem kwijt wegens autos of hier en daar een rood licht, dan haal ik hem weer in. Het stuk dat we nu doen is vrij lang, ongeveer 80 kilometer, en leidt ons door Oost Vlaanderen. Op een zeker moment passeren we langs Aalter en zitten we op enkele kilometers van mijn ex-schoonouders. Inmiddels is het ook beginnen regenen, eerst zachtjes en dan toch wel wat harder. Mijn compagnon en ik komen samen in Ardooie aan en drinken iets aan de derde stop. We babbelen wat en ik vraag hem naar die eerste stop in Oostende. Hij moet daar kort na mij gepasseerd zijn en is gestopt omdat hij ergens in Oostende langs de baan 2 motos zag staan voor een café, maar geen vlag of bordje met 'controle'. De laatste 20 kilometers doen we samen terug tot in Torhout in wat nu toch wel een stevige plensbui wordt. Dit was, denk ik, de eerste keer dat ik eens stuk door Oost Vlaanderen gebold ben. Na altijd de Westhoek, het Heuvelland en Noord-Frankrijk was dit een aangename afwisseling. Ik kom volgend jaar terug. Eén goede raad aan de organisatoren : zorg ervoor dat je controleposten gezien worden en op tijd open zijn. Bijna thuis kruis ik Mieke in de auto met de kinderen op weg naar haar ouders. Geen tijd meer om me te verkleden, met de moto naar Oma&Opa om die biefstuk binnen te werken.
Maandag heb ik op het werk Peter gezien, die dezelfde rit gedaan heeft zondagmorgen in een stralende zon. Je kan niet alles hebben ...
Ik heb zondag voor de verandering eens niet afgesproken met buurman Mario, maar wel met een andere Mario. Ik ken zijn achternaam niet, maar weet wel dat hij lid is van MTC Doeveren en op het forum gekend staat als 'Neio'. We hebben elkaar eerst ontmoet op de manoeuvres in Brugge, april van dit jaar. Daarna nog 1 keer op de eerste mei. Plaats van afspraak is Wervik voor het Gaperstreffen van The Blue Skulls. De Speiestraat zegt me niet direct iets, maar wanneer ik in de buurt kom weet ik het weer : hier heb ik een paar maanden geleden ferm gezocht om de start van het tabakstreffen te vinden. Inmiddels weet ik hoe het hier werkt en moet ik me niet meer kwaad maken in die GPS die me tracht enkelrichtingstraatjes in te sturen. Mario is er al en begroet me uitbundig. Hij heeft zich al ingeschreven, ik doe rap hetzelfde en we zijn weg. Het zonnetje schijnt, we moeten ervan profiteren. Hier is alles rechttoe rechtaan : niks te GPS-en. Pijlkens volgen zoals in de goeien ouwen tijd ( die ik per moto niet heb meegemaakt ). Gelukkig is de pijlenzetter van dienst iemand die het vroeger nog al gedaan heeft : alles staat keurig aangeduid, goed op tijd op de rappe stukken zodat we tijd hebben om af te remmen daar waar nodig. De rit voert ons door het Heuvelland en Noord-Frankrijk. De eerste stop is de Irish Pub in Loker. Een paar maanden geleden heb ik hier met andere Mario en fast Roger versteven van de kou warme soep zitten slurpen. Nu schijnt het zonnetje en zitten we op het terras. Na een paar minuten komt Peter toe, een rappe collega van het werk en lid van Skud'n & Beev'n. De tweede stop is in Roesbruggen ( nooit van gehoord ) en de derde in het clublokaal van de Skulls. Dat laatste was de moeite waard. Het deed me wat denken aan dat van de betonstuivers, maar dan properder. Als we rond de middag terug aan het vertrekpunt zijn, blijken de Skulls daar inmiddels ook voltallig aanwezig te zijn. Sommigen nog niet nuchter of weer dronken, maar dat is een andere zaak. Buiten staan hun moto's : de obligate Harleys met apenhanger-stuur, maar hier en daar ook onherkenbare dingen die zo uit een Mad Max film lijken te komen en die hier en daar met plakband aan elkaar hangen. 't Was een fijne voormiddag. Mario en ik nemen afscheid ; we rijden nog wel eens samen.
Zoals gezegd, maandagavond band laten repareren. Mieke volleybalt met Divo 1 tegen Divo 2 om 20 uur. Ik zou nog graag iets van de match zien dus vertrek op tijd. Ik weet niet waar Joeri woont, maar we hebben een afspraak aan een oude champignon-kwekerij in Sint Eloois Winkel. Ik ben er een beetje voor 20 uur, Joeri 5 minuten later. Wanneer hij de garagepoort opent kan ik mijn ogen niet geloven : een echte garage met alles wat een mens nodig heeft om aan moto's te sleutelen. Op 15 minuten is de klus geklaard. Ik heb mijn ogen goed de kost gegeven en weet nu ook hoe zo'n tapje te steken. Ik vertrek rechtstreeks naar Ingelmunster om nog zoveel mogelijk van de match te zien. Rond 20u30 ben ik daar, voldoende om de helft van de 2° set en de volledige laatste mee te maken. Achteraf in de kantine en Billiard Palace is het water, cola en soep ipv. bier bier en bier.
Die avond heeft Stef van Doeveren een post op het forum van de site gezet waarop duidelijk uitgelegd wordt hoe je zelf een band kan herstellen. Hier is het filmpje, kan misschien nog handig zijn.
Zondag 2 juni. Klerken. Op het forum van Doeveren blijkt dat er veel volk naar Klerken zal gaan. Het weer zit in alle geval mee : zon ! Naar goede gewoonte vroeg opgestaan en rond 8u30 rol ik Bandit uit het tuinhuis. Of toch niet. De achterband is weer leeggelopen. Deze keer neem ik de tijd om eens goed te kijken wat er mis kan zijn. Het duurt niet lang of ik zie de schuldige : een nagel die met kop en al in mijn achterband zit. Daarnaast blijkbaar nog wel wat kapjes en scheurtjes in de band. NOT to Klerken, dus. Ik heb me dan maar wat bezig gehouden in en rond het huis. Rond een uur of 2 in de namiddag ben ik met Sibe naar het schoolfeest van zijn schooltje in Kachtem gegaan en me daar uit frustratie volgegoten met bier. En het heeft nog iets opgeleverd. Ik heb een afspraak maandagavond met een zekere Joeri van Skud'n & Beev'n die mijn achterband gaat repareren. 's Avonds zet ik een berichtje op het forum van Doeveren dat ik niet heb kunnen rijden wegens platte band. Wat het nog veel frustrerender maakt is dat ik met een bandenherstelkit rondrij in mijn moto, maar niet weet hoe ik het ding moet gebruiken.
Op 31 mei organiseert vzw De Vetpompe uit Wingene haar 2° avondrit. Ik had ze vorig jaar met Roger en Mario gereden en herinner me dat het een heel mooie toer was én dat het schitterend weer was die avond. Wat het weer betreft kunnen we kort zijn : we zijn dit jaar nog niet echt verwend geweest maar vrijdagavond is het prima. Mario vertrekt al om 16u45 thuis, dat kan ik onmogelijk halen. Blijkbaar is Dieter, met wie ik vorig jaar een rit in Aarsele gemaakt heb, wel geïnteresseerd en Frank zou ook meegaan. We spreken af om 19 uur aan de Rysselendemeulen in Ardooie. Dieter en ik vertrekken in Kachtem rond kwart voor 7 en zijn stipt op tijd in Ardooie, waar Frank ons staat op te wachten. Na een korte kennismaking tussen Frank en Dieter zijn we weg richting Vetpompe. Als we daar ingeschreven zijn en op het punt staan om te vertrekken komen Mario en Roger aan, voor hen zit het er op. De totale afstand is 120 kilometer en er is één stop voorzien in Zeebrugge. Volgens Mario en Roger een heel schone rit, vooral het tweede deel. We zijn benieuwd. Het is inderdaad een schone rit. Baantjes waarop vlot kan gereden worden, zelden door een dorpskern. Ik rij vooraan. De eerste kilometers heeft de GPS het wat moeilijk. Het wordt zelfs zo erg dat ik dan maar enkele kilometers zuiver op de pijlen rij. Vanaf dan gaat alles pico bello. In Zeebrugge aangekomen is het tijd voor een pieske ( Frank ) en een safje ( Dieter ). Een andere motard wijst naar mijn achterband. Die staat inderdaad wat platjes. Ik ben er niet gerust in en stel voor hier zo kort mogelijk te stoppen en het tweede deel niet meer te rijden maar recht naar huis te gaan terwijl mijn achterwiel nog warm staat. Zo gezegd zo gedaan, een beetje na 21 uur zijn we thuis. Ik nodig mijn 2 companen uit om een pintje te komen drinken en we spreken af dat we deze rit eens opnieuw gaan doen, samen. Als Frank weg is ga ik nog even tot bij Dieter, die achter het hoekje woont. Hij heeft een compressor. Die geeft 0,7 bar aan waar het 2,5 zou moeten zijn. Hij pompt de band op en we laten het daarbij. Morgen zal ik die band wel eens checken.
Wat me is bijgebleven van de eerste keer dat ik leden van MTC Drago zag, is dat ze allemaal een groot rond embleem van hun club op hun rug hebben staan, met daarbij hun roepnaam. Die naam kan vanalles zijn, maar ééntje is me bijgebleven : vettigen. Ik heb vettigen inmiddels al een paar keer gezien op treffens en herken hem nu al van ver.
Zondagmorgen had ik met Frank afgesproken in de Bellevue-school in Izegem voor de rondrit van MTC Drago. Raad maar wie aan de inkom van het inschrijvingslokaal stond. Juist, ja. Vettigen. Terwijl Frank en ik een klapken stonden te doen zag ik 4 Doeveren-mannen toekomen : Stefaan, Kurt, Witn en nog één die ik ken van zien maar niet van naam. Koffietje gedronken, ingeschreven en de baan op. Tegen 9u15 zaten we op de moto. De Doeveren-mannen zitten nog binnen.
Zaterdag was het de ganse dag mooi weer geweest, vandaag een tikkeltje minder. Grijs en bewolkt, nu en dan een spatje regen ( maar echt niet veel ). Het eerste stuk is rijden zoals ik dat niet graag doe : stoppen , vertrekken, stoppen, straat in, straat uit. Leuk is dit niet. Onderweg passeren we langs het huis van Rik ( ik herken zijn auto ), een collega van me, op De Mol.
Rond een uur of 10 komen we aan in de eerste stop : Dottenijs. Ik was daar nog nooit geweest. Een mooi, ruim café met een heel vriendelijke dame die de bediening deed. Het was alsof van hier af iemand anders de rit had gemaakt : veel minder draaien en keren, veel meer de kronkelende baantjes volgen in plaats van steeds van straat te veranderen, nu en dan eens een stuk van een kilometer of 2 waar je eens goed kan gassen.
Tweede stop : Ostiches. Een heel charmant dorpje met een mooi pleintje naast de kerk. Vandaag stoppen hier niet alleen de mannen die de ronde van Drago rijden maar ook een old-timers rit. Het pleintje staat dan ook goed vol met oude autos en nieuwe motos. Veel ken ik er niet van, maar ik herken toch Citroën traction avants, een paar MGs en Spitfires, een oude 2 PK, een oude Meredes, een Peugeot 404.Mooi om zien. Aan de toog raak ik kort in gesprek met een oude man die me op het hart drukt toch geen bier te drinken. Doe ik ook niet : een Cola voor Frank en een koffie voor mezelf. Tegen dat we vertrekken is het 11u30.
Laatste stop is Oudenaarde ongeveer een uur later. Inmiddels is de regen verdwenen en komt de zon er een beetje door. We genieten van onze laatste halte op een terrasje en doen nog een jlapke. Heerlijk is dit.
In het laatste stuk mis ik ergens ter hoogte van Zulte een pijltje. Inmiddels is het al dik na 13 uur en besluiten we recta naar huis te rijden zonder de pijltjes te volgen, Sibe moet om 14u30 naar de Chiro en ik weet dat Mieke graag samen 'en famille' eet. In Meulebeke scheiden onze wegen : Frank gaat naar Ingelmunster en ik naar Izegem om mijn controleblad af te geven.
Tegen dat ik thuis ben is het bijna 14 uur en is het eten bijna klaar ( had een SMS naar Mieke gestuurd vanop de aankomst ).
Wat doen we verdere deze namiddag ? Geen Chiro, die was uitzonderlijk om 13 ipv. 14u30 en dat wisten we niet ...
In alle geval niet veel. Camille moet nog studeren en Mieke, Sibe en ik fietsen naar de Patersmarkt. We lopen daar een uur of 2 rond, Sibe en Mieke kloppen wat geld uit mijn zakken om iets te kopen, we babbelen met mensen die we al lang niet meer gezien hebben en daar ook rondlopen. Tegen 18 uur zijn we thuis.
Bandietje afspoelen en stallen. Aperitiefje op het terras in de ondergaande zon.
TV , eten, TV en bedje in. Morgen maandag, dus werken.
Maandag 20.05 is het d Pompeschitters-rit. Omdat ik min of meer samen met Mario wilde rijden en die vroeg moest thuis zijn, ben ik om 6u30 uit bed gestapt. De straat ligt er nat bij maar het regent niet. Om 7u15 sta ik buiten klaar om te vertrekken onder een grijze hemel. Mario is net voortgereden, hij moet nog tanken. Helm op, handschoentjes aan, nog even langs DAT om vol te gieten en dan op weg naar Geluwe. Na heel wat zoeken, de vertrekplaats is echt niet gemakkelijk te vinden, vind ik Mario en Roger aan de inschrijving rond 8 uur. Het is duidelijk dat dit een natte rit gaat worden, ik laat duidelijk verstaan dat ze alleen mogen vertrekken, ik ga geen risico nemen met dat nat weer. Mario en Roger 'zetten aan', ik volg een minuutje later. Het eerste stuk, tot in Loker, leidt ons langs kleine weggetjes die de boeren duidelijk vergeten zijn proper te maken. Op sommige plaatsen is het echt glibberen en schuiven over modderige smalle baantjes. Bovendien regent het bij momenten flink. De eerste halte is in café ik ben de naam vergeten in Loker aan de kerk. Een Irish pub. Mario en Roger zitten een warme soep te drinken, ik schuif bij. We doen samen ons beklag over die vuile boeren die de wegen herscheppen in levensgevaarlijke glijbanen. De soep is lekker en warm. Het tweede stuk brengt ons door het noorden van Frankrijk, de banen liggen daar een beetje beter maar het regent nog altijd. Onderweg verlies ik twee keer de weg wegens pijltje gemist, maar telkens vind ik ze terug. De tweede stop is in Poelvoorde. Aan de 'stempel'-tafel zitten 3 jonge deernes die duidelijk blij zijn om eindelijk eens iemand te zien. Het feit dat ik met een Soes rij vinden ze schitterend, het zijn alle 3 Gladius-dames. Een koffie om een beetje op te warmen doet me deugd, ik begin doornat en stinkend vuil te worden en Bandit ziet er uit alsof hij net een modderbad heeft gehad. Tijdens ons gesprekje blijkt dat Roger en Mario daar al een tijdje geleden zijn gepasseerd en niets hebben gedronken. Het laatste stukje is snel afgehaspeld, nog een 15-tal kilometer en de rit is gedaan. Jammer van het weer en de boeren. Onder een zonnetje en met propere wegen was dit zeker een heel aangenaam ritje ( 140 km ) geweest.
Rond de middag ben ik thuis, Mieke is al met het eten bezig.
In de vroege namiddag maak ik van een opklaring gebruik om Bandit rap af te spuiten, te drogen en te stallen. Ik ben nog geen 5 minuten klaar of de hemelsluizen gaan terug open. Mijn pak, en vooral mijn broek, hebben dezelfde aardekleur als Bandit. Beschermlappen er uit, binnenbekleding er uit en de wasmachine in. Binnen een uur is al het slijk vergeten.
Zo heb ik toch nog een ritje gedaan dit weekend, zij het dan in de gietende regen in plaats van onder een lentezonnetje.
Hier had ik weken naar uitgekeken. Iedereen beveelt deze rit aan. Bovendien is Vrijbos met een grote delegatie naar het Doeveren-treffen gekomen op 1 mei, dus een kleine tegenprestatie kon zeker geen kwaad. Zaterdagnamiddag kan ik niet rijden wegens familiale verplichtingen, zondag worden we om 13 uur bij Fred in Gent verwacht. Ik weet niet wat er in mijn hoofd gespeeld heeft, maar ik ben vrijdagavond gaan slapen in de overtuiging dat het zaterdag de ganse dag ging regenen. Geen wekker gezet, dus. Even wakker geworden om 7u50 toen Mario het gas opendraaide om naar Houthulst te vertrekken. Rond een uur of 9 opgestaan, naar buiten gekeken en de zon gezien. No problem, straks regent het toch ... De hele zaterdag is het mooi weer geweest, ik heb de hele tijd op regen zitten wachten ( die er in mijn hoofd ook ging vallen ) en die nooit gekomen is. Zo kwaad op mezelf zaterdagavond. Zondag had men vanaf de late voormiddag regen voorspeld, ik heb dus geen poging ondernomen om te rijden. Toen we rond de middag naar Gent vertrokken scheen de zon en dat heeft ze in Gent bijna de ganse dag gedaan. Ik had, als ik vroeg was opgestaan, zondagmorgen vrijbos kunnen rijden. Niet gedaan, weer kwaad op mezelf.
Mijn Mie spreekt altijd van Miènde, maar eigenlijk feitelijk moet het Menen zijn. Is van geen belang. Menen is de plaats waar de Ronde van West-Vlaanderen start, georganiseerd door KMAC Menen op donderdag 9 mei. Op het forum van MTC Doeveren lees ik dat er wel heel wat van mijn mede-clubleden gaan rijden. Vriend en buurman Mario ook, maar met iemand anders. Donderdagmorgen vroeg opgestaan, het gebruikelijke eten douchen tanken en dan naar Menen. De inschrijving is in de stadsbibliotheek, dat is eens wat anders dan de gebruikelijke clublokalen of parochiezalen. Daar zie ik Kurt, ook een Doeveren-man. We schudden handjes en ik vertrek. Op het moment dat ik de wil gaan zie ik Mario en zijnen copain. Nog een babbeltje en ik vertrek echt. Na een 20-tal kilometertjes bollen, hoofdzakelijk door Noord-Frankrijk, haal ik Kurt en zijn mederijders in. Even later komen Mario en compagnie ons voorbijgescheurd. Nog even later lost één van de drie voor mij de rol, ik pik aan bij Kurt en zijne maat op een zwarte Kawa. De eerste stop is na 40 kilometer ergens in Noord-Frankrijk. Kurt's maat blijkt Peter te heden en is ook lid van Doeveren. We drinken samen iets, doen een klapke met Mario en zijn weer weg. Dit is motor-rijden zoals het zou moeten zijn. Een ronduit SCHITTERENDE rit ( iedereen die ik erna over spreek is het daarmee eens ), de zon en een stevig tempo zonder risico's te moeten nemen. Onderweg worden we weer voorbijgescheurd door Mario + friend. Tweede stop is Wijtschate. Op het marktplein zijn ze iets aan het opblazen en op het moment dat wij daar zitten te genieten van het zonneke, ergens rond 10 uur, begint de jeugd toe te stromen. Een koffietje en weer verder. Derde stop is Ieper. Hier drinken we niets. Juist afstempelen en verder, Kurt moet op tijd thuis zijn. Het laatste stuk worden we weer eens voorbijgezoefd door Mario, maar dat worden we inmiddels gewend. Rond 12 uur zit de rit er op, we hebben 160 kilometer afgehaspeld in 3 1/2 uur, zonder ons te forceren. Het was één van de mooiste ritten die ik gedaan heb. Rustige wegen, en toch kunnen doorrijden wegens niet constant 'straat in straat uit'. Mario, zijne maat en ik rijden samen naar huis. Op de oprit van de E403 zie ik waarom MArio goed met die kerel overeenkomt : op de oprit aan 120 km/uur trekt hij een wheelie van enkele 100-den meters. Sensatie verzekerd, zeker voor de automobilisten op de autostrade. Nu zal het eventjes rustig worden, vrees ik. Zondag is Moederdag dus blijven we thuis. Volgende zondag bezoek aan Fred & Pascale. Dat weekend is het wel de Vrijbos-rit die ik graag zou doen, maar dat wordt moeilijk. Tenzij ik zaterdag zou rijden ipv zondag ... Hier valt nog iets te onderhandelen.
Zondag 05 mei heb ik de keuze tussen het Fleterna-treffen in West-Vleteren ( 160 km bepijld ) en de Ronde Bandenrit in Roeselare ( 200 km en ook bepijld ). Omdat Camille vandaag weer een toernooi speelt en ik dat van de eerste mei al gemist heb, ga ik voor Roeselare omdat dat vlak bij de deur is. Als ik rond 8 uur kan vertrekken zou ik tussen 12 en 13 uur moeten kunnen afronden, wat me nog een paar uur geeft om naar het toernooi in Harelbeke te gaan kijken. Op hun site wordt de rit als volgt omschreven : Bepijlde rit van 200 kilometer met rotondes, op- en afritten, vlak asfalt en véél bochten. Het resultaat: een ronde band! Dat klinkt goed. Zoals gepland ben ik rond 8 uur aan de startplaats, schrijf me in en ben weg. Er zijn 2 stops voorzien : één in Waregem en één in Kanegem. De eerste 60 kilometer tussen Roeselare en Waregem had misschien beter 'Goede remmen'-rit geheten. Veel kans om ronde banden te krijgen was er in alle geval niet. Het gaat constant straatje in straatje uit en als er als eens door de velden gereden wordt dan zijn de weggetjes zo klein dat er in elke bocht ofwel zand ofwel kiezelsteentjes liggen. Het cafeetje waar de stop georganisserd wordt, is er één van over 50 jaar. Een klein ding op een vergeten hoek een stuk buiten het centrum van Waregem. Ondanks het geldende rookverbod wordt er deftig op los gepaft door de aanwezige kaarters en biljarters. Het stuk van Waregem naar Kanegem is een replica van het eerste : zoveel kleine straatjes en bochtjes dat het op de duur niet meer leuk is. Onderweg haal ik een groepje van een 3-tal motards in die net langzamer rijden dan ik. Ik sluit achteraan aan. Voor mij is dit ferm gemakkelijk : ik moet niet meer naar de pijltjes kijken en de rijder met lange paardenstaart voor mij duidt elke fietser, wandelaar, wielertoeristenbende of auto heel duidelijk aan. Dit is rijden in een luie zetel. De stop in Kanegem is prima. Een proper cafeetje aan de voet van de kerk, stoeltjes en tafeltjes buiten en veel parkeerplaats voor de tweewielers. Het laatste stuk doe ik in het gezelschap van één van het groepje, een 50-er met een knalrode Pan. Ergens onderweg slaat hij een verkeerd straatje in, ik rij door en zie hem niet meer terug. Het laatste stuk is beter. Hier en daar wordt er al eens een deftige weg genomen waardoor en toch een beetje kan gereden worden. Wanneer ik aan de stopplaats aankom zie ik de rode Pan net vertrekken. Waarschijnlijk heeft hij het laatste stukje een kortere weg genomen. Voilà, 't is 13 uur en ik kan naar Harelbeke. De meisjes daar doen hun best maar kunnen hun stunt ( eerste plaats ) van 1 mei niet herhalen. Ze eindigen 4° op een totaal van 8 deelnemende ploegen : twee wedstrijden gewonnen en 2 verloren. Niet slecht als je bedenkt dat ze de eerste match met 8 waren ( tegen 11 ) en de volgende 4 met 9 ( opnieuw tegen 11 ). De baan terug naar huis vanuit HArelbeke heb ik een passagier : Camille zit achterop en aan het getik op mijn schouder te oordelen vindt ze het prima : hoe sneller hoe beter.
Eén mei is traditioneel het Doeverentreffen. Vorig jaar 672 deelnemers, en dit jaar willen we beter doen. De laatste 2 dagen hebben Mario en ik het weer aandachtig in de gaten gehouden, eieren naar de Arme Klaren gedragen, veel gehoopt en er heel veel over gebabbeld. Het heeft geholpen, wanneer ik om 6 uur opsta is er geen wolkje aan de lucht. Om 6u30 pik ik Mario met de auto op en om 7 uur zijn we in ons clublokaal Den Oever in Koekelare. Er loopt al heel wat volk rond, de tafels voor de inschrijvingen staan klaar, sommigen zijn al vertrokken richting controleposten. Mario, Patje en ik trekken onze fluo-hesjes aan, zetten hier en daar wat nadars klaar om ingangen vrij te houden, nemen ons verkeersbordje C3 en gaan buiten staan wachten op de eerste rijders. Wij moeten er voor zorgen dat iedereen een plaatsje krijgt, dat er niemand voor de garagepoorten staat en dat alles op straat zo ordelijk mogelijk verloopt. Alhoewel de rit officieel pas start om 8 uur, zijn de eersten daar al om 7u30 en 10 minuten later zijn ze al weg. Het weer is prachtig en de mensen stromen toe. Tussen 9 en 10 is er in de ganse straat, die over een lengte van ongeveer 100 meter aan beide kanten verkeersvrij was gemaakt, geen enkel plaatsje meer vrij. Vanaf 10 mindert het een beetje. de laatste inschrijver komt om 13u30 toe. Even na 11 is de eerste al terug. Een man met paardenstaart op ( ik denk ) een Triumph Triple R. Die moet gevlogen hebben om die 185 kilometer in 2 à 3 uur te doen. Een beetje na 11 is het paniek omdat de 750 gedrukte inschrijvingsformulieren op zijn. Iemand gaat er snel nog thuis wat bijdrukken. Ik zou de dag met veel superlatieven kunnen beschrijven, maar ga dat niet doen. Volgens de laatste berichten hadden we de ganse dag zon, 888 deelnemers, heel wat mensen die ons spontaan kwamen zeggen dat de beide ritten ( 185 en 285 kilometer ) prachtig waren, een volle tuin + terras, veel verkochte drankjes, braadworsten en frieten. Rond 18 uur had men mij buiten niet meer nodig, ik ben bekaf. Nog rap een pintje besteld aan de bar, nog even nagekaart met een paar clubleden die al terug waren ( oa. zij die de eerste stop bemanden ) en dan naar huis. Eén minpuntje, maar dat heeft niks met de rit te maken. Camille en de andere meisjes van de DU16 ( kadetten ) van DVK Egem hebben diezelfde dag het voetbaltoernooi van Kortrijk gewonnen. Ik ga al jaren mee naar toernooien en nooit hadden ze er 1 gewonnen. Nu, de eerste keer dat ik er niet bij ben, eindigen ze op de eerste plaats na een winst in de finale tegen Harelbeke met 3-2. Proficiat ladies !!!
Zondag wordt een drukke dag. In de voormiddag wil ik het tabakstreffen in Wervik rijden, een organisatie van AMSC Leieland Wervik. Deze namiddag wandelen Mieke en ik een sneukeltocht van DIVO. Tussendoor moet er gegeten worden.
De wekker staat op 6u45, stillekes bed uit en douche nemen, koffie zetten en tafel dekken voor diegenen die na mij gaan opstaan ( = iedereen ), Soes uit zijn hok halen, nog eens rap gaan tanken ( er staan veel kilometers op het menu ) en richting Wervik.
Wervik vinden is geen probleem, de inschrijving daarentegen ... De Speiestraat ligt blijkbaar in een deel van Wervik dat door een ijverige ambtenaar is omgetoverd tot een wirwar van éénrichtingsverkeer, waardoor ik 5 minuten nodig heb om de inschrijving te vinden. Soit. Inschrijven, route op GPS laten zetten en we zijn weg.
Het weer is goed en het belooft een prettige tocht te worden. De eerste 2 stukken ( tot stop 2 ) leiden me door Noord-Frankrijk en zijn prima. Mooie wegen, je kan hier en daar eens vlot doortrekken. Ergens tussen de eerste en tweede stop sluit ik me aan bij een groepje van een 5-tal zware motos die er een pittig tempo op na houden. Dit is plezant. De tweede stop hou ik maar heel kort halt en vertrek daardoor voor mijn compagnons. Ik gebruik de GPS weineig en rij op de pijltjes, tot er op een zeker moment geen pijltjes meer zijn ... Na wat rondgereden te hebben in één of ander Noordfrans stadje kijk ik toch eens op de GPS en volg hem dan maar. Hij leidt me terug van waar ik kom. Na een 5-tal kilometer zie ik de pijltjes terug en ben ik vertrokken. Temidden de velden word ik voorbij gestoken door een KTM Duke die er een hels tempo op nahoudt : driften door de bochten, wheelies, ... Na een paar minuten is hij niet meer te zien. De laatste stop is terug op Belgische bodem, in Bikschote. Daar zie ik ook mijn groepje van daarstraks terug, maar ze vertrekken als ik aankom. Na een koffietje terug vertrokken, alleen. Ongeveer 10 kilometer verder komt de KTM me opnieuw voorbij in dezelfde stijl, vlammen dat die doet ! Nog wat kilometers verde pik ik aan bij een ander groepje van 3 moto's, en samen rijden we terug tot in Wervik.
Raprap een Colaatje en naar huis. Ik ben er rond 12u30 en heb al mijn punten, Mieke is zelfs nog niet thuis. We eten samen met z'n 4-en een spaghetti en om 13u40 vertrekken Mie en ik naar de sneukeltocht. Camille zal Sibe wel naar de chiro brengen.
Als we uiteindelijk thuis landen id het 20 uur, ben ik verbrand als een kreeftje en heb ik de nodige pintjes binnen. Het is goed geweest, tijd om in de zetel te zakken.
Maandag 20.05 is het d Pompeschitters-rit. Omdat ik min of meer samen met Mario wilde rijden en die vroeg moest thuis zijn, ben ik om 6u30 uit bed gestapt. De straat ligt er nat bij maar het regent niet.
