Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
Echt een zware dag gehad op het werk, maar wel op tijd kunnen stoppen. Ik had half half met Mario afgesproken om samen een toerke te doen 's avonds en dat zal nu lukken.
Mario is deze avond niet alleen, zijn schoonvader Roger rijdt ook mee. Een ritje met een oudere man, dat zal wel meevallen denk ik.
Het weer is prachtig : een stralende hemel en lekker warm. Gelukkig heb ik nog snel mijn binnenvest uit mijn pak gehaald, anders was ik waarschijnlijk onderweg gesmolten ...
Rond 18u30 vertrekken we richting café De Vetpompe ( http://www.vetpompe.be/ ) in Wingene. Het valt me al direct op dat Roger niet bang is om het gas eens stevig open te trekken, maar ik kan nog volgen. In De Vetpompe schrijven we ons in voor de 1ste Avondrit Wingene 2012. Een totaal van 120 km volledig bepijld met tussenstop in De Perseput in Wenduine. Roger laat voor de zekerheid de rit op zijn GPS zetten, in het geval er pijltjes zouden ontbreken.
Het wordt een mooie rit door de polders richting kust. Roger geeft goed gas op de kleine kronkelende baantjes en zijn ervaring laat zich voelen, nu en dan moet ik toch even de rol lossen. Op rechte stukken kom ik er wel weer terug bij zodat Mario en Roger uiteindelijk bijna niet op mij moeten wachten. Het is nog altijd heel warm en de stop in de Perseput, goed verscholen in de duinen, komt goed van pas. Een koffie en een colatje om de dorst wat door te spoelen en we kunnen terug de baan op. Opnieuw het zelfde scenario : Roger voorop aan een deftig tempo. Nu en dan stuurt zijn GPS hem een verkeerd baantje in, rechtsomkeer maken en dan mij en Mario terug voorbijsteken om zijn plaats aan de kop terug in te nemen. Naar het einde toe geraak ik niet voorbij een groepje duo-rijders en scooters waardoor ik Mario en Roger kwijtspeel. Wanneer ons groepje dan nog vastraakt achter een boer met een mestkar ( en die mannen gaan nooit aan de kant ) weet ik dat ik mijn kompanen niet meer zal terugzien voor we in Wingene zijn. Erg is dat niet, we rijden toch allemaal naar hetzelfde eindpunt.
Wanneer ik in De Vetpompe aankom staat Mario me al op te wachten met een cola, Roger zit op het achterterras ( of zoiets ) wat te babbelen met oude gekenden. Na nog een uurtje kletsen rijden we naar huis, de laatste kilometers volledig in de duisternis, het zal ergens rond 22u30 zijn. Ik ben moe.
De schilderwerken zijn nog altijd niet gedaan, maar met een lang weekend voor de boeg moet dit lukken. Mieke gaat het houtwerk doen, zegt ze.
Vanmorgen een uurke of 2 naar het werk om een aantal dingen te doen die ik liever doe als ik alleen ben ( servers patchen ). Daarna gras afgereden, iets gegeten en Mie op weg gezet om grondlagen te zetten op de ramen.
Ik moest naar De Pinte om daar iets af te zetten bij een ex collega en heb ervan gebruik gemaakt om Bandit nog eens uit te halen. Het pakje ben ik kwijtgeraakt in een soort zak op mijn rug in mijn moto-vest, een beetje zoals wielrenners die ook hebben. Dan de baan op via Ardooie, Tielt en Deinze naar St Martens Latem. Op het einde lag de weg open en ik heb een omweg via Bachte Maria Leerne moeten maken. Ik ken dat baantje wel, ik heb daar 13 jaar in de buurt gewerkt. Het adres vinden in De Pinte was niet zo simpel, alhoewel ik thuis al eens op Google Maps had gekeken. Later, als de Zumo werkt, zal dit allemaal beter gaan, maar nu heeft het toch wat tijd gekost om mijn bestemming te vinden.
Bij Bart wat bijgebabbeld over vroeger, koekje gegeten en fruitsapje gedronken.
De terugweg ging ook niet al te vlot. De E17 genomen tot in Deinze, dan opnieuw richting Tielt maar vrij snel de grote baan verlaten om via binnenwegen naar huis te rijden. De bedoeling was via Dentergem, Wakken, Oostrozebeke en Ingelmunster naar huis te rijden, maar lokale wielerwedstrijden hebben er anders over beslist. Op een zeker moment zat ik in Waregem. Ik wilde dan via Wielsbeke naar Ingelmunster rijden, maar ook daar werd er gefietst.
Soit, dit is van geen belang. Ik heb er een dik uur over gedaan om thuis te geraken, maar het weer was goed en de weggetjes smal en kronkelend.
Eénmaal thuis heb ik die éne muur nog eens oranje geschilderd. Het zal nu de 4de keer zijn, denk ik. Nog steeds staan er vertikale lijnen in, nog steeds zie je het wit van de primer van het plafond er door schijnen. Hopelijk is Vibol morgen open want de verf is op en ik wil nu, na 4 lagen, echt niet met een andere verf verder gaan.
De ganse week van 7 tem. 11 mei ben ik met een vriend in de weer geweest in huis : muren en plafond van bureau, living en keuken effen zetten, alles een grondlaag geven, muren en plafond behangen met vliespapier om het zo egaal mogelijk te maken. De planning was om in die 5 dagen alles behangen én geschilderd te hebben, maar zoals je ziet zijn we nog niet aan verven toe. Op 12 mei heb ik de ganse dag de plafond geschilderd, ik ben er mee bezig geweest van 9 tot 19 uur en kon op het einde van de dag geen verf meer zien. Bovendien nog een stijve nek van de ganse tijd naar boven te kijken.
Vandaag moest Mieke volleyballen in de voormiddag. Het weer was prima : zonnig en fris. Ik heb ervan geprofiteerd om de Bandit van stal te halen en 1 1/2 uur rond te toeren in de omgeving. Geen plan, juist bollen en eens goed ontspannen. Waar ik precies gezeten heb weet ik niet meer, maar in alle geval veel kleine baantjes gezien in en rond Ardooie, Lichtervelde, Koolskamp, Zwevezele, Torhout. Rond 11 uur 45 was ik in de sporthal van Ingelmunster, maar de volleybalmatch was juist gedaan.
Dan naar huis om op te frissen. Rond een uur of één waren we in een Thais restaurant in Izegem om mijn verjaardag te vieren met met Miekes familie. Aangezien de living nog een werf is kon het moeilijk thuis, vandaar het resturant. Voor mijn verjaardag heb ik een GPS voor op mijn Bandit gekregen. Dat wordt fun. Eerst het ding ( laten ) installeren, dan de handleiding eens goed doornemen en dan een uittesten hoe dat werkt.
Voor alles is een eerste keer, ook voor een treffen.
Buurman en vriend motard Mario is lid van een moto-club en zij organiseren jaarlijks een treffen : het Doeverentreffen. Volgens Mario niet te missen.
Ik moet toegeven dat ik er niet helemaal gerust in was. Met mijn nieuwe aanwinst en beperkte ervaring tussen een meute door de wol geverfde motards rondtoeren door Bachten de Kupe en Noord Frankrijk.
De dagen ervoor kondigden zich niet goed aan : regen, regen en nog eens regen. Dindsg 1 mei daarentegen : de zon. Vroeg uit de veren, ontbijt met de lieve schat en de kindjes ( de oudste moest gaan voetballen ) en de moto op. Eerst half uurke opwarmen om van Kachtem tot in Koekelare te geraken. Bij de aankomst werd ik verwelkomd door Mario die daar in een prachtig geel fluo-hesje de toekomende motards stond te verwelkomen. Het eerste wat me opviel was dat de meeste van die mannen en vrouwen niet meer van de jongste zijn; ik schat de gemiddelde leeftijd ergens tussen de 50 en de 55. Tweede wat me opviel was het groot aantal duo-rijders en het bijna volledig ontbreken van vrouwen alleen op een moto. Er is keuze tussen 2 ritten : de kleine ( 195 ) en de grote ( 285 ). Voor een eerste kennismaking zal de kleine volstaan, denk ik. Aangezien ik geen GPS heb moet ik de wegwijzers volgen. Na enkele kilometers valt het me op dat ik geen enkele andere motard zie. Terugkeren dan maar en ja, ik had het eerste pijltje al gemist. Uit gemakzucht heb ik me dan achteraan aangesloten bij een groepje van 3, wat me de zorg om het pijltjeslezen al ontnam. Bij de eerste stop kennis gemaakt met de rijder + duo die voor me reden, een heel sympathiek koppel uit Poperinge met jaren moto-ervaring. Ze hebben me de rest van de dag aan een gezapig tempo op sleeptouw genomen, waarvoor dank. Onderweg ben ik nog tot tweemaal toe buren tegen gekomen die ook van een vrije dag profiteerden om eens een toertje te maken.
De rit zelf viel heel goed mee. Kleine, rustige wegen in de Westhoek en Noord Frankrijk. Al bij al hebben we er een 4-tal uur over gereden, 2 stops voor koffie en een hot-dog inbegrepen. Voor mij had het iets sneller gemogen, maar anderzijds was het misschien niet slecht om de eerste keer niets te forceren.
Aangezien dit mijn eerste treffen was, is het onmogelijk te vergelijken, maar als de volgende treffens even goed georganiseerd zijn als Doeveren dan gaan ze mij daar regelmatig tegenkomen.
Na het treffen hurry hurry naar huis, omkleden en dan naar Kortrijk om daar de laatste 10 minuten van mijn dochter's voetbaltoernooi mee te maken. Ik weet het, ik was wat te laat, maar volgende keer zal ik er wel zijn. Beloofd.
