Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
3.647. Dat is het aantal kilometers dat ik dit jaar sinds april gereden heb. Toen ik Bandit kocht had hij er 7777, nu 11424.
Na het slijkbad van de laatste 2 weken heb ik hem eens goed afgespoten, wat met water en zeep gewassen, nog eens afgespoten, de voornaamste stukken met zeemvel gedroogd, nog eens gestart, kilometerstand genoteerd, hem in het tuinhuis gezet, hoes erover gedaan en aan druppellader gehangen.
Het is een bewogen tijd geweest. Naar mijn normen veel gereden, snel gereden, gevallen, nieuwe vrienden gemaakt, een ander levensritme gezocht voor de zondagen.
Nu treedt de rust en kalmte terug in. Tenzij er zich een heel mooie rit of gelegenheid zou voordoen, komt hij niet meer van onder zijn hoes tot in de lente.
FMVB eindeseizoensrit. Foeke's motorvrienden. Blankenberge. 11-11-2012, 160 km.
Niemand om mee te gaan, dus ga ik alleen. Als de wekker afloopt om 7u45 is de zon nog niet op, maar ik zie geen wolken, het wordt een mooie dag. Camille gaat naar haar vader, Sibe naar de Chiro en Mieke heeft een lunchmeeting op haar werk. Omdat het voor mij ook zondag is doe ik het op het gemakje ; koffie zetten, douche nemen, ontbijten, kleertjes aan, nog zoen aan 't slapende vrouwtje geven... Om 8u30 zit ik op de moto. Starten was weer geen probleem, van de eerste keer was hij vertrokken.
Eerst naar Blankenberge, dat is een rit van bijna 50 kilometer, grotendeels autostrade. Mijn nieuwe handschoenen doen al goed dienst, met mijn zomerhandschoenen zou dit echt te koud zijn.
Je kan café 'De turnclub - In 't zwienekotje' niet missen, het ziet er al zwart van 't volk en de motos. Inschrijven, boterhammeke eten, koffietje drinken en weg wezen. Geen Garmin of andere, gewoon de pijltjes volgen.
Dat 'gewoon de pijltjes volgen' is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Ik weet niet wie ze gehangen heeft of wie de kleur gekozen heeft, maar het trekt op niks. Vaalgroene bordjes met aan het einde een fletsgeel pijltje op een achtergrond van groene weiden is niet echt een goeie combinatie. Bovendien zijn ze zeer slecht gehangen. Soms hangen ze al in de straat die je moet in slaan, soms tussen de struiken, koms vlak onder een verkeersbord, ... Op lange rechte stukken hangt soms kilometersver niks, waardoor je de indruk hebt dat je verkeerd zit. Op een zeker moment rij ik achter een koppel van de 'Down Under' motoclub uit Oudenburg ; zij rijdt op een grijze K100, hij op een rode Pan. We vinden gewoon geen bordjes meer. Terugrijden, niks, een rond punt op en op goed geluk één van de 3 richtingen nemen, niks. Dan een andere richting op het rondpunt, daar hangt wel iets, oef. Bij de eerste stop maken we even kennis, ook met een paar anderen. Iedereen is het unaniem eens : de rit zelf is prachtig maar de bewegwijzering sucks.
Vanaf nu rijden we de rit uit met z'n 3-en. Madame rijdt voorop. Ik vraag me regelmatig af welk soort ogen ze heeft, ze ziet bordjes die ik nooit zou gezien hebben. Verder veel modder, op sommige plaatsen heel veel modder, maar wel een mooie rit en een stralend winterzonnetje.
Al bij al doen we er bijna 4 uur over. Niet zo slecht als je bedenkt dat sommige wegen amper berijdbaar zijn en dat we al bij al minstens een 10-tal keren moeten terugkeren omdat we weer eens een pijltje gemist hebben. De rit van 160 kilometer wordt er zo één van 180 kilometer. Eigenlijk is dit ook wel eens plezant, zo heel op het gemak een ritje doen in plaats van te koersen (voor mij althans) van de éne controlepost naar de andere.
Op het eindpunt hebben we een babbeltje met één van de organisatoren, het gaat voornamelijk over de pijltjes. We zijn blijkbaar de eersten niet die daarover klagen. Blijkbaar was de keuze van de kleur een ( slecht ) experiment en werden de pijltjes gehangen door iemand die daar weinig ervaring mee heeft. Dat verklaart veel. Volgend jaar zal het beter zijn.
Net aangekomen krijg ik een SMS van Camille, of ik even naar haar vader wil komen omdat hij een probleem heeft met een nieuwe printer. Naar Kortrijk dan maar. Daar de printer geïnstalleerd en 3 koffies gedronken.
Rond 17u30 naar huis, thuis rond 18 uur. Ik ben een hele dag onderweg geweest, heb meer dan 300 kilometer gebold en ben moe. Straks nog een boterhammeke eten en onderuitzakken voor de buis. Ik zal heel zeker het einde van de dag niet halen.
Het is deze week niet echt koud geweest, maar wel vochtig. Bandit staat al 3 dagen terug in het tuinhuis, aan de acculader.
Deze namiddag had ik een paar klusjes te doen in en rond de tuin :een aantal planten in de groencontainer doen, tuinmeubelen in tuinhuis zetten, Camilles fietsbanden oppompen en een nieuwe fietsbel plaatsen... In het tuinhuis viel me op dat Bandit toch wel heel vuil was van de regentrip vorige zondag. Ik heb hem buitengerold en eens afgespoten. Hij is nu zeker niet proper, maar toch een beetje properder dan daarnet.
Ik heb mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen en hem toch eens getracht te starten. Chocke halfweg gezet, contact aan, drukken op startknop en ..... Hij start van de eerste keer.
Dus dit is het waarschijnlijk : aan de batterijlader laten liggen en starten mét choke en zónder gas bij te geven.
HRA Pax Tour 2012. Ik heb wel geen Honda maar zal hem wel rijden op mijnen Bandit. De weersvoorspellingen zijn slecht : droog , buien, onweer. Iedere zender of krant voorspelt wel wat anders. De afspraak met Mario is simpel : als het om 8u30 niet regent gaan we.
Een spannend moment na de startperikelen van vorige week : doet hij het of doet hij het niet ? Hij doet het, en nog wel van de eerste keer : choke geven en op de starter drukken, that's all. 8u30 : het wegdek ligt nat maar het regent niet : we vertrekken. Onderweg naar het vertrekpunt in Heule wordt het al snel duidelijk : de weg ligt er nat en 'vettig' bij. Dit wordt geen gemakkelijke rit.
De start is bij een lokale Honda-dealer die op veel volk rekent : er liggen stapels croissants en chocoladekoeken, er is koffie, bekertjes... alleen geen mensen om het allemaal op te eten. Buiten Mario en ik zijn er 2 andere rijders. De organisatoren laden de trip in mijn Zumo, we eten nog een croissantje en zijn weg.
Doordat de rit niet bewegwijzerd is, alleen roadbook en GPS, rij ik voorop. Onder normale omstandigheden zou ik dit best leuk vinden, maar vandaag net niet. Het parcours ligt er behoorlijk nat bij en de boeren hebben niet op een schepje modder gekeken. De rit draait wat rond Kortrijk heen en gaat dan richting Westhoek, waar de boeren zeer aktief bezig zijn en bij het op- en afrijden van hun erf of veld telkens een flinke schep modder mee de weg op kieperen. Ik doe wat ik kan om wat vooruit te komen, maar onder deze omstandigheden lukt dit niet goed. Na een 2-tal uren glibberen en schuiven op kleine wegeltjes begint het zachtjes te regenen. We zitten dan in Poelkapelle en besluiten even te stoppen om iets te drinken. Na 2 Cola's voor Mario en 2 koffies voor mij wordt het duidelijk dat de regen niet gaat ophouden. In tegendeel, het regent alleen maar harder en harder. We besluiten naar huis te gaan : na 2 uur ofwel 90 kilometer schuiven is het genoeg geweest.
Mario rijdt naar huis, ik naar de sporthal in Ingelmunster waar Mieke net een volley-match gespeeld heeft. In de cafetaria hang ik mijn vest over een stoel, 10 minuten later ligt er een flinke plas op de grond. Sefke, die zelf met een BMW rijdt, vindt het allemaal niet erg.
Ik heb de rit gereden met winterhandschoenen die ik twee jaar geleden eens in de Aldi gekocht heb. Nu weet ik waarom ze zo goedkoop waren. Telkens ik ze wil uitdoen met mijn nat geregende handen komt de voering zo goed als mee naar buiten. De laatste keer, op de parking van de sporthal, krijg ik ze zelfs bijna niet meer aan. Deze namiddag gaan we naar Moto Reflex achter nieuwe. Het zijn daar open deur dagen.
Nu nog 11 november afwachten en mijn eerste seizoen zit erop. Zondag is het de "Achtste eindeseizoensrit Foekes Motorvrienden Blankenberge". Mario kan die dag niet mee. Als het weer wat meezit doe ik die nog, anders was dit mijn laatste rit. Duimen voor goed weer op 11.11 ...
Ik ben dat startprobleem deftig beu. Telkens het koud en vochtig wordt, start hij niet. Volgens mij heeft het iets te maken met de koude en vochtigheid in het tuinhuis, tijd voor een test. Gisterenavond heb ik Soes in de garage gezet in plaats van in het tuinhuis. Heb ook de kabels van de druppellader permanent vastgemaakt aan de accu en een klein contactje onder het zadel laten uitkomen. Zo kan ik hem de ganse koude periode regelmatig opladen zonder dat het zadel er af moet. Vandaag, 1 november, starten we hem. Niet dus. Ik doe telkens hetzelfde : choke geven, gas wat opendraaien en proberen te starten. Met weinig choke, veel choke, zonder choke. Niks helpt. Zelfs na een nacht in de garage en aan de lader start hij niet. Wat nu ? Uit colère nog eens geprobeerd met choke en zonder gas te geven en .. weg is hij. Heb ik hem dan de hele tijd verkeerd gestart door gas bij te egevn tijdens het starten ? Ik weet het niet. Ik heb de garagepoort bijna volledig gesloten, een raampje opengezet en hemn 5 minuten stationair laten draaien tot hij warm stond. Daarna afgezet en gestart, dat was geen probleem. Hij mag nu in de garage blijven staan tot zondagmorgen, aan de lader.
Op zondag 4 november gaat de PAX-tour door in Heule. Die had ik graag nog gedaan, zal waarschijnlijk de laatste van het jaar zijn.
Nu maar hopen dat het die dag niet regent én dat hij start.
