Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
Kikkerrit in Passendale. Prachtig weer. Tijdens de inschrijving ontmoet ik een aantal Doeveren-mannen, waaronder Stefaan. Ik besluit met hen mee te rijden.
Eigenlijk een ritje om snel te vergeten. Om te beginnen ben ik een beetje gevallen. Niet veel. Aan een stop-bord moeten we naar rechts. Ik kijk naar links, zie dat er niets afkomt en vertrek. Op het moment dat ik voor me kijk merk ik dat de moto voor me stil blijft staan. Remmen toe, maar het stuur stond al naar rechts gedraaid en Soes helde al wat over naar rechts, de bocht in. Ik heb hem niet meer kunnen houden en hij is domweg op zijn rechterkant gevallen. Weer een bolleke van de remhendel er af. Omdat ik laatste reed en me niet 'officieel' bij de groep had aangesloten heeft niemand me gemist en dus ook niet gewacht.
Verder, maar dat heeft niks met dit incidentje te maken, vond ik het echt geen mooie rit. Straatje in straatje uit, constant stoppen en weer vertrekken, ik was blij dat het gedaan was. Bovendien was er in het eerste stuk nog een triatlon bezig waardoor we 'onze' pijltjes niet meer konden volgen en hopeloos rond gestuurd werden. Dan maar op GPS naar het eindpunt van het eerste deel.
Stopplaatsen waren er in Alveringem en Amoegies.
Na de rit ben ik naar Blankenberge gereden, waar Mieke aan het beach-volleyballen is. Rap omgekleed in het tentje : moto-spullen uit en short en T-shirt aan, het was snikheet. De dag is dan toch nog mooi geëindigd.
Toeroettreffen , 2-Route, Torhout. Sommigen zijn toch wel heel origineel met hun namen ! Voor zaterdag waren de weersvoorspellingen 'droog met kans op een bui', voor zondag 'zonnig'. Aangezien het weekend al stampie-vol zit en we zondag rond 11u30 met vrienden op de Chiro verwacht worden voor apero en BBQ zal het dus zaterdag moeten gebeuren voor de middag, want zaterdagmiddag = biefstuk met friet, sla en mayo bij Mieke's ouders. Zaterdagmorgen zit er prima uit : droog en een waterzonnetje. Dit is België, dus toch maar regenkledij aangedaan. Café t Rozeveld ligt op een paar kilometers van de afrit van de E403, om 8 uur sta ik daar al om me in te schrijven. Inmiddels is het waterzonnetje verdwenen en de lucht vrij grijs, maar dat zal de pret niet drukken. Het routeblad is heel proper en duidelijk, de eerste stop zou na een 35-tal kilometer in Oostende moeten zijn. De route op GPS gezet en we zijn weg. Geen vriendjes deze keer : een groot deel van Doeveren zit dit weekend in Luxemburg voor een 4-daagse dus we rijden alleen. Eigenlijk feitelijk is de GPS niet nodig : de pijlen zijn super duidelijk ( wit met een rood uiteinde ) en heel goed aangebracht. Na ongeveer 33 kilometer vertraag ik een beetje omdat de eerste controlepost nadert. 34 kilometer, niks. 35 kilometer, niks. 36 kilometer, niks. Ik kan zo nog een tijdje doorgaan, maar nog eens 5 kilometer verder ben ik al een stuk uit Oostende en heb geen controlepost gezien. De volgende is na ongeveer 73 kilometer en zou in Loppem moeten zijn. Ergens in het Loppemse raas ik voorbij een garage waar een klein geel vlaggetje wappert met 'Controle'. Buiten voor de garage is er verder niks te zien. Afgestapt en moto geparkeerd. Achter de garage zijn ze druk in de weer om alles klaar te zetten en verschieten ze zich een floeren aap dat ik daar al sta. Het is 9u50 en ik ben hun eerste bezoeker. Volgens hen was de start pas vanaf 9 uur en kon ik er nog niet zijn ... Ik heb daar een babbelke gedaan, koffietje gedronken en de mensen een beetje van hun werk gehouden, het was gezellig. Kort na mijn aankomst is nummer twee aangekomen, een man van mijn leeftijd op een Yamaha onbekend model. Hij pauzeert heel kort vertrekt een minuutje of zo voor mij. Tussen de tweede stop ( Loppem ) en de derde ( Ardooie ) haal ik Yamaha in en blijf er achter rijden. Dit is geen wedstrijd en hij gaat snel genoeg naar mijn goesting. Nu en dan ben ik hem kwijt wegens autos of hier en daar een rood licht, dan haal ik hem weer in. Het stuk dat we nu doen is vrij lang, ongeveer 80 kilometer, en leidt ons door Oost Vlaanderen. Op een zeker moment passeren we langs Aalter en zitten we op enkele kilometers van mijn ex-schoonouders. Inmiddels is het ook beginnen regenen, eerst zachtjes en dan toch wel wat harder. Mijn compagnon en ik komen samen in Ardooie aan en drinken iets aan de derde stop. We babbelen wat en ik vraag hem naar die eerste stop in Oostende. Hij moet daar kort na mij gepasseerd zijn en is gestopt omdat hij ergens in Oostende langs de baan 2 motos zag staan voor een café, maar geen vlag of bordje met 'controle'. De laatste 20 kilometers doen we samen terug tot in Torhout in wat nu toch wel een stevige plensbui wordt. Dit was, denk ik, de eerste keer dat ik eens stuk door Oost Vlaanderen gebold ben. Na altijd de Westhoek, het Heuvelland en Noord-Frankrijk was dit een aangename afwisseling. Ik kom volgend jaar terug. Eén goede raad aan de organisatoren : zorg ervoor dat je controleposten gezien worden en op tijd open zijn. Bijna thuis kruis ik Mieke in de auto met de kinderen op weg naar haar ouders. Geen tijd meer om me te verkleden, met de moto naar Oma&Opa om die biefstuk binnen te werken.
Maandag heb ik op het werk Peter gezien, die dezelfde rit gedaan heeft zondagmorgen in een stralende zon. Je kan niet alles hebben ...
Ik heb zondag voor de verandering eens niet afgesproken met buurman Mario, maar wel met een andere Mario. Ik ken zijn achternaam niet, maar weet wel dat hij lid is van MTC Doeveren en op het forum gekend staat als 'Neio'. We hebben elkaar eerst ontmoet op de manoeuvres in Brugge, april van dit jaar. Daarna nog 1 keer op de eerste mei. Plaats van afspraak is Wervik voor het Gaperstreffen van The Blue Skulls. De Speiestraat zegt me niet direct iets, maar wanneer ik in de buurt kom weet ik het weer : hier heb ik een paar maanden geleden ferm gezocht om de start van het tabakstreffen te vinden. Inmiddels weet ik hoe het hier werkt en moet ik me niet meer kwaad maken in die GPS die me tracht enkelrichtingstraatjes in te sturen. Mario is er al en begroet me uitbundig. Hij heeft zich al ingeschreven, ik doe rap hetzelfde en we zijn weg. Het zonnetje schijnt, we moeten ervan profiteren. Hier is alles rechttoe rechtaan : niks te GPS-en. Pijlkens volgen zoals in de goeien ouwen tijd ( die ik per moto niet heb meegemaakt ). Gelukkig is de pijlenzetter van dienst iemand die het vroeger nog al gedaan heeft : alles staat keurig aangeduid, goed op tijd op de rappe stukken zodat we tijd hebben om af te remmen daar waar nodig. De rit voert ons door het Heuvelland en Noord-Frankrijk. De eerste stop is de Irish Pub in Loker. Een paar maanden geleden heb ik hier met andere Mario en fast Roger versteven van de kou warme soep zitten slurpen. Nu schijnt het zonnetje en zitten we op het terras. Na een paar minuten komt Peter toe, een rappe collega van het werk en lid van Skud'n & Beev'n. De tweede stop is in Roesbruggen ( nooit van gehoord ) en de derde in het clublokaal van de Skulls. Dat laatste was de moeite waard. Het deed me wat denken aan dat van de betonstuivers, maar dan properder. Als we rond de middag terug aan het vertrekpunt zijn, blijken de Skulls daar inmiddels ook voltallig aanwezig te zijn. Sommigen nog niet nuchter of weer dronken, maar dat is een andere zaak. Buiten staan hun moto's : de obligate Harleys met apenhanger-stuur, maar hier en daar ook onherkenbare dingen die zo uit een Mad Max film lijken te komen en die hier en daar met plakband aan elkaar hangen. 't Was een fijne voormiddag. Mario en ik nemen afscheid ; we rijden nog wel eens samen.
Zoals gezegd, maandagavond band laten repareren. Mieke volleybalt met Divo 1 tegen Divo 2 om 20 uur. Ik zou nog graag iets van de match zien dus vertrek op tijd. Ik weet niet waar Joeri woont, maar we hebben een afspraak aan een oude champignon-kwekerij in Sint Eloois Winkel. Ik ben er een beetje voor 20 uur, Joeri 5 minuten later. Wanneer hij de garagepoort opent kan ik mijn ogen niet geloven : een echte garage met alles wat een mens nodig heeft om aan moto's te sleutelen. Op 15 minuten is de klus geklaard. Ik heb mijn ogen goed de kost gegeven en weet nu ook hoe zo'n tapje te steken. Ik vertrek rechtstreeks naar Ingelmunster om nog zoveel mogelijk van de match te zien. Rond 20u30 ben ik daar, voldoende om de helft van de 2° set en de volledige laatste mee te maken. Achteraf in de kantine en Billiard Palace is het water, cola en soep ipv. bier bier en bier.
Die avond heeft Stef van Doeveren een post op het forum van de site gezet waarop duidelijk uitgelegd wordt hoe je zelf een band kan herstellen. Hier is het filmpje, kan misschien nog handig zijn.
Zondag 2 juni. Klerken. Op het forum van Doeveren blijkt dat er veel volk naar Klerken zal gaan. Het weer zit in alle geval mee : zon ! Naar goede gewoonte vroeg opgestaan en rond 8u30 rol ik Bandit uit het tuinhuis. Of toch niet. De achterband is weer leeggelopen. Deze keer neem ik de tijd om eens goed te kijken wat er mis kan zijn. Het duurt niet lang of ik zie de schuldige : een nagel die met kop en al in mijn achterband zit. Daarnaast blijkbaar nog wel wat kapjes en scheurtjes in de band. NOT to Klerken, dus. Ik heb me dan maar wat bezig gehouden in en rond het huis. Rond een uur of 2 in de namiddag ben ik met Sibe naar het schoolfeest van zijn schooltje in Kachtem gegaan en me daar uit frustratie volgegoten met bier. En het heeft nog iets opgeleverd. Ik heb een afspraak maandagavond met een zekere Joeri van Skud'n & Beev'n die mijn achterband gaat repareren. 's Avonds zet ik een berichtje op het forum van Doeveren dat ik niet heb kunnen rijden wegens platte band. Wat het nog veel frustrerender maakt is dat ik met een bandenherstelkit rondrij in mijn moto, maar niet weet hoe ik het ding moet gebruiken.
Op 31 mei organiseert vzw De Vetpompe uit Wingene haar 2° avondrit. Ik had ze vorig jaar met Roger en Mario gereden en herinner me dat het een heel mooie toer was én dat het schitterend weer was die avond. Wat het weer betreft kunnen we kort zijn : we zijn dit jaar nog niet echt verwend geweest maar vrijdagavond is het prima. Mario vertrekt al om 16u45 thuis, dat kan ik onmogelijk halen. Blijkbaar is Dieter, met wie ik vorig jaar een rit in Aarsele gemaakt heb, wel geïnteresseerd en Frank zou ook meegaan. We spreken af om 19 uur aan de Rysselendemeulen in Ardooie. Dieter en ik vertrekken in Kachtem rond kwart voor 7 en zijn stipt op tijd in Ardooie, waar Frank ons staat op te wachten. Na een korte kennismaking tussen Frank en Dieter zijn we weg richting Vetpompe. Als we daar ingeschreven zijn en op het punt staan om te vertrekken komen Mario en Roger aan, voor hen zit het er op. De totale afstand is 120 kilometer en er is één stop voorzien in Zeebrugge. Volgens Mario en Roger een heel schone rit, vooral het tweede deel. We zijn benieuwd. Het is inderdaad een schone rit. Baantjes waarop vlot kan gereden worden, zelden door een dorpskern. Ik rij vooraan. De eerste kilometers heeft de GPS het wat moeilijk. Het wordt zelfs zo erg dat ik dan maar enkele kilometers zuiver op de pijlen rij. Vanaf dan gaat alles pico bello. In Zeebrugge aangekomen is het tijd voor een pieske ( Frank ) en een safje ( Dieter ). Een andere motard wijst naar mijn achterband. Die staat inderdaad wat platjes. Ik ben er niet gerust in en stel voor hier zo kort mogelijk te stoppen en het tweede deel niet meer te rijden maar recht naar huis te gaan terwijl mijn achterwiel nog warm staat. Zo gezegd zo gedaan, een beetje na 21 uur zijn we thuis. Ik nodig mijn 2 companen uit om een pintje te komen drinken en we spreken af dat we deze rit eens opnieuw gaan doen, samen. Als Frank weg is ga ik nog even tot bij Dieter, die achter het hoekje woont. Hij heeft een compressor. Die geeft 0,7 bar aan waar het 2,5 zou moeten zijn. Hij pompt de band op en we laten het daarbij. Morgen zal ik die band wel eens checken.
Wat me is bijgebleven van de eerste keer dat ik leden van MTC Drago zag, is dat ze allemaal een groot rond embleem van hun club op hun rug hebben staan, met daarbij hun roepnaam. Die naam kan vanalles zijn, maar ééntje is me bijgebleven : vettigen. Ik heb vettigen inmiddels al een paar keer gezien op treffens en herken hem nu al van ver.
Zondagmorgen had ik met Frank afgesproken in de Bellevue-school in Izegem voor de rondrit van MTC Drago. Raad maar wie aan de inkom van het inschrijvingslokaal stond. Juist, ja. Vettigen. Terwijl Frank en ik een klapken stonden te doen zag ik 4 Doeveren-mannen toekomen : Stefaan, Kurt, Witn en nog één die ik ken van zien maar niet van naam. Koffietje gedronken, ingeschreven en de baan op. Tegen 9u15 zaten we op de moto. De Doeveren-mannen zitten nog binnen.
Zaterdag was het de ganse dag mooi weer geweest, vandaag een tikkeltje minder. Grijs en bewolkt, nu en dan een spatje regen ( maar echt niet veel ). Het eerste stuk is rijden zoals ik dat niet graag doe : stoppen , vertrekken, stoppen, straat in, straat uit. Leuk is dit niet. Onderweg passeren we langs het huis van Rik ( ik herken zijn auto ), een collega van me, op De Mol.
Rond een uur of 10 komen we aan in de eerste stop : Dottenijs. Ik was daar nog nooit geweest. Een mooi, ruim café met een heel vriendelijke dame die de bediening deed. Het was alsof van hier af iemand anders de rit had gemaakt : veel minder draaien en keren, veel meer de kronkelende baantjes volgen in plaats van steeds van straat te veranderen, nu en dan eens een stuk van een kilometer of 2 waar je eens goed kan gassen.
Tweede stop : Ostiches. Een heel charmant dorpje met een mooi pleintje naast de kerk. Vandaag stoppen hier niet alleen de mannen die de ronde van Drago rijden maar ook een old-timers rit. Het pleintje staat dan ook goed vol met oude autos en nieuwe motos. Veel ken ik er niet van, maar ik herken toch Citroën traction avants, een paar MGs en Spitfires, een oude 2 PK, een oude Meredes, een Peugeot 404.Mooi om zien. Aan de toog raak ik kort in gesprek met een oude man die me op het hart drukt toch geen bier te drinken. Doe ik ook niet : een Cola voor Frank en een koffie voor mezelf. Tegen dat we vertrekken is het 11u30.
Laatste stop is Oudenaarde ongeveer een uur later. Inmiddels is de regen verdwenen en komt de zon er een beetje door. We genieten van onze laatste halte op een terrasje en doen nog een jlapke. Heerlijk is dit.
In het laatste stuk mis ik ergens ter hoogte van Zulte een pijltje. Inmiddels is het al dik na 13 uur en besluiten we recta naar huis te rijden zonder de pijltjes te volgen, Sibe moet om 14u30 naar de Chiro en ik weet dat Mieke graag samen 'en famille' eet. In Meulebeke scheiden onze wegen : Frank gaat naar Ingelmunster en ik naar Izegem om mijn controleblad af te geven.
Tegen dat ik thuis ben is het bijna 14 uur en is het eten bijna klaar ( had een SMS naar Mieke gestuurd vanop de aankomst ).
Wat doen we verdere deze namiddag ? Geen Chiro, die was uitzonderlijk om 13 ipv. 14u30 en dat wisten we niet ...
In alle geval niet veel. Camille moet nog studeren en Mieke, Sibe en ik fietsen naar de Patersmarkt. We lopen daar een uur of 2 rond, Sibe en Mieke kloppen wat geld uit mijn zakken om iets te kopen, we babbelen met mensen die we al lang niet meer gezien hebben en daar ook rondlopen. Tegen 18 uur zijn we thuis.
Bandietje afspoelen en stallen. Aperitiefje op het terras in de ondergaande zon.
TV , eten, TV en bedje in. Morgen maandag, dus werken.
Maandag 20.05 is het d Pompeschitters-rit. Omdat ik min of meer samen met Mario wilde rijden en die vroeg moest thuis zijn, ben ik om 6u30 uit bed gestapt. De straat ligt er nat bij maar het regent niet. Om 7u15 sta ik buiten klaar om te vertrekken onder een grijze hemel. Mario is net voortgereden, hij moet nog tanken. Helm op, handschoentjes aan, nog even langs DAT om vol te gieten en dan op weg naar Geluwe. Na heel wat zoeken, de vertrekplaats is echt niet gemakkelijk te vinden, vind ik Mario en Roger aan de inschrijving rond 8 uur. Het is duidelijk dat dit een natte rit gaat worden, ik laat duidelijk verstaan dat ze alleen mogen vertrekken, ik ga geen risico nemen met dat nat weer. Mario en Roger 'zetten aan', ik volg een minuutje later. Het eerste stuk, tot in Loker, leidt ons langs kleine weggetjes die de boeren duidelijk vergeten zijn proper te maken. Op sommige plaatsen is het echt glibberen en schuiven over modderige smalle baantjes. Bovendien regent het bij momenten flink. De eerste halte is in café ik ben de naam vergeten in Loker aan de kerk. Een Irish pub. Mario en Roger zitten een warme soep te drinken, ik schuif bij. We doen samen ons beklag over die vuile boeren die de wegen herscheppen in levensgevaarlijke glijbanen. De soep is lekker en warm. Het tweede stuk brengt ons door het noorden van Frankrijk, de banen liggen daar een beetje beter maar het regent nog altijd. Onderweg verlies ik twee keer de weg wegens pijltje gemist, maar telkens vind ik ze terug. De tweede stop is in Poelvoorde. Aan de 'stempel'-tafel zitten 3 jonge deernes die duidelijk blij zijn om eindelijk eens iemand te zien. Het feit dat ik met een Soes rij vinden ze schitterend, het zijn alle 3 Gladius-dames. Een koffie om een beetje op te warmen doet me deugd, ik begin doornat en stinkend vuil te worden en Bandit ziet er uit alsof hij net een modderbad heeft gehad. Tijdens ons gesprekje blijkt dat Roger en Mario daar al een tijdje geleden zijn gepasseerd en niets hebben gedronken. Het laatste stukje is snel afgehaspeld, nog een 15-tal kilometer en de rit is gedaan. Jammer van het weer en de boeren. Onder een zonnetje en met propere wegen was dit zeker een heel aangenaam ritje ( 140 km ) geweest.
Rond de middag ben ik thuis, Mieke is al met het eten bezig.
In de vroege namiddag maak ik van een opklaring gebruik om Bandit rap af te spuiten, te drogen en te stallen. Ik ben nog geen 5 minuten klaar of de hemelsluizen gaan terug open. Mijn pak, en vooral mijn broek, hebben dezelfde aardekleur als Bandit. Beschermlappen er uit, binnenbekleding er uit en de wasmachine in. Binnen een uur is al het slijk vergeten.
Zo heb ik toch nog een ritje gedaan dit weekend, zij het dan in de gietende regen in plaats van onder een lentezonnetje.
Hier had ik weken naar uitgekeken. Iedereen beveelt deze rit aan. Bovendien is Vrijbos met een grote delegatie naar het Doeveren-treffen gekomen op 1 mei, dus een kleine tegenprestatie kon zeker geen kwaad. Zaterdagnamiddag kan ik niet rijden wegens familiale verplichtingen, zondag worden we om 13 uur bij Fred in Gent verwacht. Ik weet niet wat er in mijn hoofd gespeeld heeft, maar ik ben vrijdagavond gaan slapen in de overtuiging dat het zaterdag de ganse dag ging regenen. Geen wekker gezet, dus. Even wakker geworden om 7u50 toen Mario het gas opendraaide om naar Houthulst te vertrekken. Rond een uur of 9 opgestaan, naar buiten gekeken en de zon gezien. No problem, straks regent het toch ... De hele zaterdag is het mooi weer geweest, ik heb de hele tijd op regen zitten wachten ( die er in mijn hoofd ook ging vallen ) en die nooit gekomen is. Zo kwaad op mezelf zaterdagavond. Zondag had men vanaf de late voormiddag regen voorspeld, ik heb dus geen poging ondernomen om te rijden. Toen we rond de middag naar Gent vertrokken scheen de zon en dat heeft ze in Gent bijna de ganse dag gedaan. Ik had, als ik vroeg was opgestaan, zondagmorgen vrijbos kunnen rijden. Niet gedaan, weer kwaad op mezelf.
Mijn Mie spreekt altijd van Miènde, maar eigenlijk feitelijk moet het Menen zijn. Is van geen belang. Menen is de plaats waar de Ronde van West-Vlaanderen start, georganiseerd door KMAC Menen op donderdag 9 mei. Op het forum van MTC Doeveren lees ik dat er wel heel wat van mijn mede-clubleden gaan rijden. Vriend en buurman Mario ook, maar met iemand anders. Donderdagmorgen vroeg opgestaan, het gebruikelijke eten douchen tanken en dan naar Menen. De inschrijving is in de stadsbibliotheek, dat is eens wat anders dan de gebruikelijke clublokalen of parochiezalen. Daar zie ik Kurt, ook een Doeveren-man. We schudden handjes en ik vertrek. Op het moment dat ik de wil gaan zie ik Mario en zijnen copain. Nog een babbeltje en ik vertrek echt. Na een 20-tal kilometertjes bollen, hoofdzakelijk door Noord-Frankrijk, haal ik Kurt en zijn mederijders in. Even later komen Mario en compagnie ons voorbijgescheurd. Nog even later lost één van de drie voor mij de rol, ik pik aan bij Kurt en zijne maat op een zwarte Kawa. De eerste stop is na 40 kilometer ergens in Noord-Frankrijk. Kurt's maat blijkt Peter te heden en is ook lid van Doeveren. We drinken samen iets, doen een klapke met Mario en zijn weer weg. Dit is motor-rijden zoals het zou moeten zijn. Een ronduit SCHITTERENDE rit ( iedereen die ik erna over spreek is het daarmee eens ), de zon en een stevig tempo zonder risico's te moeten nemen. Onderweg worden we weer voorbijgescheurd door Mario + friend. Tweede stop is Wijtschate. Op het marktplein zijn ze iets aan het opblazen en op het moment dat wij daar zitten te genieten van het zonneke, ergens rond 10 uur, begint de jeugd toe te stromen. Een koffietje en weer verder. Derde stop is Ieper. Hier drinken we niets. Juist afstempelen en verder, Kurt moet op tijd thuis zijn. Het laatste stuk worden we weer eens voorbijgezoefd door Mario, maar dat worden we inmiddels gewend. Rond 12 uur zit de rit er op, we hebben 160 kilometer afgehaspeld in 3 1/2 uur, zonder ons te forceren. Het was één van de mooiste ritten die ik gedaan heb. Rustige wegen, en toch kunnen doorrijden wegens niet constant 'straat in straat uit'. Mario, zijne maat en ik rijden samen naar huis. Op de oprit van de E403 zie ik waarom MArio goed met die kerel overeenkomt : op de oprit aan 120 km/uur trekt hij een wheelie van enkele 100-den meters. Sensatie verzekerd, zeker voor de automobilisten op de autostrade. Nu zal het eventjes rustig worden, vrees ik. Zondag is Moederdag dus blijven we thuis. Volgende zondag bezoek aan Fred & Pascale. Dat weekend is het wel de Vrijbos-rit die ik graag zou doen, maar dat wordt moeilijk. Tenzij ik zaterdag zou rijden ipv zondag ... Hier valt nog iets te onderhandelen.
Zondag 05 mei heb ik de keuze tussen het Fleterna-treffen in West-Vleteren ( 160 km bepijld ) en de Ronde Bandenrit in Roeselare ( 200 km en ook bepijld ). Omdat Camille vandaag weer een toernooi speelt en ik dat van de eerste mei al gemist heb, ga ik voor Roeselare omdat dat vlak bij de deur is. Als ik rond 8 uur kan vertrekken zou ik tussen 12 en 13 uur moeten kunnen afronden, wat me nog een paar uur geeft om naar het toernooi in Harelbeke te gaan kijken. Op hun site wordt de rit als volgt omschreven : Bepijlde rit van 200 kilometer met rotondes, op- en afritten, vlak asfalt en véél bochten. Het resultaat: een ronde band! Dat klinkt goed. Zoals gepland ben ik rond 8 uur aan de startplaats, schrijf me in en ben weg. Er zijn 2 stops voorzien : één in Waregem en één in Kanegem. De eerste 60 kilometer tussen Roeselare en Waregem had misschien beter 'Goede remmen'-rit geheten. Veel kans om ronde banden te krijgen was er in alle geval niet. Het gaat constant straatje in straatje uit en als er als eens door de velden gereden wordt dan zijn de weggetjes zo klein dat er in elke bocht ofwel zand ofwel kiezelsteentjes liggen. Het cafeetje waar de stop georganisserd wordt, is er één van over 50 jaar. Een klein ding op een vergeten hoek een stuk buiten het centrum van Waregem. Ondanks het geldende rookverbod wordt er deftig op los gepaft door de aanwezige kaarters en biljarters. Het stuk van Waregem naar Kanegem is een replica van het eerste : zoveel kleine straatjes en bochtjes dat het op de duur niet meer leuk is. Onderweg haal ik een groepje van een 3-tal motards in die net langzamer rijden dan ik. Ik sluit achteraan aan. Voor mij is dit ferm gemakkelijk : ik moet niet meer naar de pijltjes kijken en de rijder met lange paardenstaart voor mij duidt elke fietser, wandelaar, wielertoeristenbende of auto heel duidelijk aan. Dit is rijden in een luie zetel. De stop in Kanegem is prima. Een proper cafeetje aan de voet van de kerk, stoeltjes en tafeltjes buiten en veel parkeerplaats voor de tweewielers. Het laatste stuk doe ik in het gezelschap van één van het groepje, een 50-er met een knalrode Pan. Ergens onderweg slaat hij een verkeerd straatje in, ik rij door en zie hem niet meer terug. Het laatste stuk is beter. Hier en daar wordt er al eens een deftige weg genomen waardoor en toch een beetje kan gereden worden. Wanneer ik aan de stopplaats aankom zie ik de rode Pan net vertrekken. Waarschijnlijk heeft hij het laatste stukje een kortere weg genomen. Voilà, 't is 13 uur en ik kan naar Harelbeke. De meisjes daar doen hun best maar kunnen hun stunt ( eerste plaats ) van 1 mei niet herhalen. Ze eindigen 4° op een totaal van 8 deelnemende ploegen : twee wedstrijden gewonnen en 2 verloren. Niet slecht als je bedenkt dat ze de eerste match met 8 waren ( tegen 11 ) en de volgende 4 met 9 ( opnieuw tegen 11 ). De baan terug naar huis vanuit HArelbeke heb ik een passagier : Camille zit achterop en aan het getik op mijn schouder te oordelen vindt ze het prima : hoe sneller hoe beter.
Eén mei is traditioneel het Doeverentreffen. Vorig jaar 672 deelnemers, en dit jaar willen we beter doen. De laatste 2 dagen hebben Mario en ik het weer aandachtig in de gaten gehouden, eieren naar de Arme Klaren gedragen, veel gehoopt en er heel veel over gebabbeld. Het heeft geholpen, wanneer ik om 6 uur opsta is er geen wolkje aan de lucht. Om 6u30 pik ik Mario met de auto op en om 7 uur zijn we in ons clublokaal Den Oever in Koekelare. Er loopt al heel wat volk rond, de tafels voor de inschrijvingen staan klaar, sommigen zijn al vertrokken richting controleposten. Mario, Patje en ik trekken onze fluo-hesjes aan, zetten hier en daar wat nadars klaar om ingangen vrij te houden, nemen ons verkeersbordje C3 en gaan buiten staan wachten op de eerste rijders. Wij moeten er voor zorgen dat iedereen een plaatsje krijgt, dat er niemand voor de garagepoorten staat en dat alles op straat zo ordelijk mogelijk verloopt. Alhoewel de rit officieel pas start om 8 uur, zijn de eersten daar al om 7u30 en 10 minuten later zijn ze al weg. Het weer is prachtig en de mensen stromen toe. Tussen 9 en 10 is er in de ganse straat, die over een lengte van ongeveer 100 meter aan beide kanten verkeersvrij was gemaakt, geen enkel plaatsje meer vrij. Vanaf 10 mindert het een beetje. de laatste inschrijver komt om 13u30 toe. Even na 11 is de eerste al terug. Een man met paardenstaart op ( ik denk ) een Triumph Triple R. Die moet gevlogen hebben om die 185 kilometer in 2 à 3 uur te doen. Een beetje na 11 is het paniek omdat de 750 gedrukte inschrijvingsformulieren op zijn. Iemand gaat er snel nog thuis wat bijdrukken. Ik zou de dag met veel superlatieven kunnen beschrijven, maar ga dat niet doen. Volgens de laatste berichten hadden we de ganse dag zon, 888 deelnemers, heel wat mensen die ons spontaan kwamen zeggen dat de beide ritten ( 185 en 285 kilometer ) prachtig waren, een volle tuin + terras, veel verkochte drankjes, braadworsten en frieten. Rond 18 uur had men mij buiten niet meer nodig, ik ben bekaf. Nog rap een pintje besteld aan de bar, nog even nagekaart met een paar clubleden die al terug waren ( oa. zij die de eerste stop bemanden ) en dan naar huis. Eén minpuntje, maar dat heeft niks met de rit te maken. Camille en de andere meisjes van de DU16 ( kadetten ) van DVK Egem hebben diezelfde dag het voetbaltoernooi van Kortrijk gewonnen. Ik ga al jaren mee naar toernooien en nooit hadden ze er 1 gewonnen. Nu, de eerste keer dat ik er niet bij ben, eindigen ze op de eerste plaats na een winst in de finale tegen Harelbeke met 3-2. Proficiat ladies !!!
Zondag wordt een drukke dag. In de voormiddag wil ik het tabakstreffen in Wervik rijden, een organisatie van AMSC Leieland Wervik. Deze namiddag wandelen Mieke en ik een sneukeltocht van DIVO. Tussendoor moet er gegeten worden.
De wekker staat op 6u45, stillekes bed uit en douche nemen, koffie zetten en tafel dekken voor diegenen die na mij gaan opstaan ( = iedereen ), Soes uit zijn hok halen, nog eens rap gaan tanken ( er staan veel kilometers op het menu ) en richting Wervik.
Wervik vinden is geen probleem, de inschrijving daarentegen ... De Speiestraat ligt blijkbaar in een deel van Wervik dat door een ijverige ambtenaar is omgetoverd tot een wirwar van éénrichtingsverkeer, waardoor ik 5 minuten nodig heb om de inschrijving te vinden. Soit. Inschrijven, route op GPS laten zetten en we zijn weg.
Het weer is goed en het belooft een prettige tocht te worden. De eerste 2 stukken ( tot stop 2 ) leiden me door Noord-Frankrijk en zijn prima. Mooie wegen, je kan hier en daar eens vlot doortrekken. Ergens tussen de eerste en tweede stop sluit ik me aan bij een groepje van een 5-tal zware motos die er een pittig tempo op na houden. Dit is plezant. De tweede stop hou ik maar heel kort halt en vertrek daardoor voor mijn compagnons. Ik gebruik de GPS weineig en rij op de pijltjes, tot er op een zeker moment geen pijltjes meer zijn ... Na wat rondgereden te hebben in één of ander Noordfrans stadje kijk ik toch eens op de GPS en volg hem dan maar. Hij leidt me terug van waar ik kom. Na een 5-tal kilometer zie ik de pijltjes terug en ben ik vertrokken. Temidden de velden word ik voorbij gestoken door een KTM Duke die er een hels tempo op nahoudt : driften door de bochten, wheelies, ... Na een paar minuten is hij niet meer te zien. De laatste stop is terug op Belgische bodem, in Bikschote. Daar zie ik ook mijn groepje van daarstraks terug, maar ze vertrekken als ik aankom. Na een koffietje terug vertrokken, alleen. Ongeveer 10 kilometer verder komt de KTM me opnieuw voorbij in dezelfde stijl, vlammen dat die doet ! Nog wat kilometers verde pik ik aan bij een ander groepje van 3 moto's, en samen rijden we terug tot in Wervik.
Raprap een Colaatje en naar huis. Ik ben er rond 12u30 en heb al mijn punten, Mieke is zelfs nog niet thuis. We eten samen met z'n 4-en een spaghetti en om 13u40 vertrekken Mie en ik naar de sneukeltocht. Camille zal Sibe wel naar de chiro brengen.
Als we uiteindelijk thuis landen id het 20 uur, ben ik verbrand als een kreeftje en heb ik de nodige pintjes binnen. Het is goed geweest, tijd om in de zetel te zakken.
Zondag 21 april. Betonstuivers in Wingene of Kickstart in Handzame. Ik wil vandaag niet te laat thuis zijn dus worden het de Betonstuivers. Handzame is 230 kilometers en dat krijg ik er in een voormiddag nooit door. Wegens nogal druk schrijf ik deze blog 2 weken en 3 treffens later. Veel detail is er niet blijven hangen. Mario heeft zaterdag gereden, dus ik alleen op zondag. Het weer was mooi, de rit OK, het clublokaal van de stuivers zoals je dat soms in oude films ziet : Harley Shakinston in het lokaal, camouflagenetten tegen plafond en muren, sigarettenrook, donker, harde ruige muziek.
Dit jaar heb ik nog geen enkel startprobleem gehad. Soes hangt constant aan de druppellader en start vlotjes. Soms niet van de eerste keer, maar hij start wel. De eerste keer dit jaar was in februari, hij had toen 3 maanden stilgestaan en het was -4 of -5 graden in het tuinhuis.
Hiermee is het startprobleem wat mij betreft definitief afgesloten en ik kom er niet meer op terug : er is waarschijnlijk nooit een probleem geweest, ik startte hem gewoon fout.
Maandag 08/04 verlof en de zon schijnt nog altijd. Soes afgespoten en wat gekuist, die rit van 350 kilometer van gisteren heeft toch het nodige vuil achter gelaten. Daarna idem voor auto, maar dan de binnen- én buitenkant. Auto was zeker 6 maanden geleden dus zeker dringend nodig. Ik heb een hekel aan het kuisen van moto en auto, maar ben achteraf toch telkens tevreden met het resultaat.
's Avonds even naar de weersverwachtingen gekeken : heel de week regen. Heb mijn auto dus voor niks gewassen.
The Dopolo's of verkenning treffen MTC Doeveren 01/05 ?
Zondag 07/04 is een moeilijke dag : er is keuze tussen de eerste rit van MTC the Dopolo's en een verkenningsrit van 'het' treffen op 01/05. Ik heb van Mieke de toestemming gekregen om de ganse dag weg te blijven. Wel zou ik moeten trachten om 15 uur in DVK Egem te zijn omdat ons Camille dan voetbalt met de beloften. De weersvoorspellingen voor zondag zijn heel goed en ik zal de rit op 01/05 niet kunnen rijden omdat ik me als vrijwilliger heb opgegeven om te helpen bij de organizatie, dus ik ga voor de verkenningsrit van 280 km.
Vroeg uit de veren, om 8 uur zit ik al op de Soes. Het is nog heel koud en mistig, maar de voorspellingen zijn goed ! Wanneer ik de mist van mijn vizier veeg merk ik dat die 'mist' eigenlijk een soort sneeuw is. Ideaal weer om te bollen : niet alleen zie ik geen 100 meter maar bovendien zou het nog wel eens goed glad kunnen zijn. Ik neem de afrit in Torhout dan ook stapvoets.
Om 8u45 ben ik in Den Oever in Koekelare. Ik had gedacht hier bijna alleen te zijn, maar niets is minder waar. Als we om 9 uur vertrekken zijn we met 11 motos waarvan 4 duo-rijders. Jeroen rijdt op kop, Koen sluit de rij. Daartussen hebben we min of meer vaste plaatsen en er wordt niet voorbijgestoken. Het eerste uur / uur en een half is het nog mistig en koud, maar tussen 10 en 11 komt de zon er finaal door en zal ze ons de rest van de dag niet meer verlaten.
Een samenvatting geven van een rit van 280 kilometer zonder dat je regelmatig even stopt om iets op te schrijven is waanzin, ik ga het dus niet proberen. Onthou dat we een 4 ( of 5 ? )-tal keer gestopt zijn, we verder naar mijn mening stevig hebben doorgereden, dat het een PRACHTIG parcours is dat grotendeels door Noord-Frankrijk loopt, dat 1 persoon een ongelukje heeft gehad dat zich gelukkig heeft beperkt tot materiële schade en dat ik 2 uur later dan gepland thuis was en dus geen voetbal meer gezien heb.
Aan het einde van de dag had ik net geen 350 kilometer op de teller staan, het was een blij weerzien met mijn zetel !!!
Op maandag 31.03 zijn we met Doeveren op manoeuvres geweest. Een ganse dag rondbollen op een privé-circuitje, eigendom van VOC Willemyns ( zie foto in bijlage ), in de buurt van Brugge. Om te beginnen werden we in 2 groepen ingedeeld, ik heb me maar rap bij de 'basis' gezet. Verder kregen we ( basis en gevorderden ) de rest van de dag dezelfde oefeningen, alleen lag het niveau bij de éne groep wat hoger dan bij de andere... Eerste oefening : manoeuvreren. Eigenlijk kwam het neer op moto-beheersing bij lage snelheid. Een afstand tussen twee paaltjes, ik schat niet meer dan een meter of 7, afleggen in minimum 12 seconden, langer mag natuurlijk ook. Dan een slalom waarbij de 5 paaltjes uit de as staan, waardoor er heel scherp gedraaid moet worden. Vervolgens een paar cirkels rijden binnen een bepaalde diameter. Dan een 'gewone' slalom van een paaltje of 8, waarbij de afstand tussen de paaltjes varieert, dan nog eens langzaam tussen 2 paaltjes op ongeveer 7 meter van elkaar en vervolgens nog een slalom-parcourtje. Na 45 minuten is er koffie. Tweede oefening : in een treintje achter Jeroen het parcours afrijden in tegenwijzerzin. Elke ronde laat diegene die achter Jeroen rijdt zich afzakken naar de laatste plaats, zodat iedereen eens achter hem kan gaan. Het parcours is redelijk bochtig, bevat een rondpunt en een nijdig bergje. Best wel leuk. Als iedereen een achter het opperhoofd gereden heeft mogen we vrij rondbollen, ieder aan zijn tempo. Voorsteken mag omwille van de veiligheid alleen op het rechte stuk. Na 45 minuten : koffie. Derde oefening : noodstop. De instructeur legt ons uit hoe we een noodstop moeten maken. Na de theorie komt de praktijk. Om beurt moeten we minimum 45km./uur halen en dan aan een afgesproken punt remmen. Frederick, de instructeur, kijkt toe en geeft individueel aanwijzingen. Na 45 minuten : weer koffie. Vierde oefening : idem aan de tweede, maar dan in wijzerzin. Jammer dat Dieter bij zijn eerste oefening ( gevorderden : parcours in tegenwijzerzin ) al van de weg gaat en daarna met de nodige schade terug richting Aalter moet keren. Tussendoor, tijdens de koffiepauzes, toont Frederick ons zijn kunstjes : het hele parcours met gespreide armen als een Christus-op-de-moto, zitten op de benzinetank, ... Aan het einde van de dag had ik, en niet ik alleen, toch wel het gevoel dat we heel wat bijgeleerd hadden. Dit is zeker voor herhaling vatbaar.
De 5° Smoefel motorrondrit van d'4szoensriêders start in Café Opcd in Ardooie. Dat is gemakkelijk, 5 minuten bollen en ik ben er.
Het weer is echter verre van schitterend. Wanneer ik om 7u30 opstond kon ik het einde van de straat niet zien door de dikke mist. Douche, kleden, naar bakker, iets eten + koffie. SMS gestuurd naar Mario om te vragen of hij gaat rijden. Het antwoord is kort en duidelijk : JA. Warme kleren aan, het is buiten 2° C, moto buiten gerold en wegwezen. Nog even tanken ( benzine en centjes ) onderweg en dan naar Ardooie.
Bij het binnenkomen van café Opcd kruis ik Mario, Roger en Dieter. Ik laat hen weten dat ze alleen mogen rijden, met dit weer ga ik geen risico's nemen. Omwille van de dikke mist ligt de snelheid laag. Ik zie niet verder dan 100 meter en moet constant de mist van mijn vizier vegen. Het eerste stuk van de rit valt wel goed mee, 35 kilometer via oa. Meulebeke tot 't Glazen Dak in Wielsbeke. Een mooi café, beetje aan de nostalgische ruige kant, met een kunstwerk aan de muur dat ik in restaurant Kai Fa ook al gezien heb : een groot stuk uitgeschreven tekst van ( ik denk ) 'Het lof der zotheid' van Erasmus. Na 2 koffies heb ik het daar bekeken. Mario, Dieter en Co hebben blijkbaar geen haast om te vertrekken. Zou dit iets te maken hebben met de schone sexy donkerharige deerne achter de toog ? Het tweede deel is min of meert hetzelfde als het eerste, dikke dikke mist. Hier en daar passeer ik 1 of 2 motards die nog langzamer rijden dan ikzelf. Waregem, Anzegem, Tiegem, ... Tweede stop is in brouwerij Alvinne in Moen. Ik ben er nog maar net en de 3 musketiers komen ook aan. Jammer dat we met de moto zijn, anders zouden we daar wel een artisanaal biertje proeven. Een koffie dan maar, en nog één. Ditmaal is het Roger die niet weg te krijgen is van de toog. Hij is in druk gesprek gewikkeld met een man van zijn leeftijd die hij lijkt te kennen. Wanneer we hier buiten komen is het weer een stuk beter. De mist is zo goed als weg en het wegdek begint op te drogen. Jammer dat we nog maar 30 kilometer te gaan hebben. Na enkele bochten zitten we langs en kanaal en daar is de mist weer. Gelukkig verdwijnt hij na enkele minuten voorgoed. Zwevegem, Ooigem, Ingelmunster, ... Als we terug in Ardooie aankomen lijkt het er zelfs even op dat de zon er gaat doorkomen. Mario, Dieter en ikzelf zijn nog maar net binnen of Roger komt ook aan. Nog eens een koffie gedronken ( dus 5 in totaal ) en het is goed geweest, ik ga naar huis.
't Was een kort ritje, 100 kilometer, maar omwille van de dikke mist en de 2 stops zijn we toch tot de middag onderweg geweest. Deze namiddag, als het weer het toelaat, toch even Bandit kuisen, hij ziet er behoorlijk smerig uit na een voormiddagje in de mist langs boerewegen.
Twee uur later, op het moment dat ik deze blog schrijf, komt de zon er door. Dit had een paar uur vroeger gemogen, maar ja ...
De eerste van 2013 : Drie Riddertreffen - Alveringem
Ik zit al een tijdje met ongeduld te wachten op wat beter weer. Gisteren zag het er goed uit voor 10-02 : droog en koud. Deze morgen ben ik redelijk vroeg ( 7u30 ) opgestaan om naar de bakker te gaan . De thermometer in de auto geeft -3 aan, dat belooft. Mieke heeft vorige zondag met het volleyballen de gewrichtsbanden van haar rechtervoet behoorlijk uitgerokken en is dus niet zo mobiel. Om 8u15 is er nog geen teken van leven in mijn huisgenoten : Mieke en Sibe slapen nog, Camille is niet thuis omdat ze bij een vriendin is gaan slapen na een avondje stappen. 8u40 : naar tuinhuis gegaan, zeil van Bandit gehaald en getracht hem te starten. Bij de 3° poging startte hij en viel direkt terug stil, de 4° poging was de goeie. Hem een paar minuten laten draaien, dan afgezet en terug aan de lader. Moto-kleren aan, een extra onderlijfke met lange mouwen dat Mieke speciaal voor me had gekocht om te gaan skien als extraatje, moto 2° keer gestart en we zijn weg. Het doel is Alveringem waar het Drie Riddertreffen plaatsheeft. Daar aangekomen blijkt dat de rit ook op GPS beschikbaar is, dat is goed meegenomen. Ik had via de site van MTC Doeveren halvelings met 1 of 2 mensen afgesproken. Daar ik niet weet hoe ze er uit zien ga ik af op 'iets' dat hen aan Doeveren kan linken, maar ik zie niemand. Soit. De rit op zich is niet zo ver : 130 kilometers met 3 stops. Die 3 stops blijken later een zegen te zijn : het is heel koud en nu en dan eens stoppen om zich op te warmen ( op de laatste controlepost staat zelfs nog een echte oude houtstoof ) is echt geen luxe. Het wordt een mooie rit onder een bleke winterzon door de Westhoek en Noord Frankrijk : Lo reninge, Vleteren , Hondschoote, Cappel , Bambecque, Watou, Steenvoorde. Rond 13u30 ben ik terug in Alveringem. Rap papieren afgeven, Mieke bellen om te laten weten dat ik 14 uur thuis zal zijn en weg. Thuis om 14u05, rap iets eten met Mieke en Sibe, dan Sibe naar Chiro gedaan tegen 14u30. Eénmaal terug thuis mijn moto-spullen opgeborgen en blog aangevuld. Straks de zetel in en een dutje doen. Mijn dijspieren voelen nog koud aan, mijn ogen zijn wat geïrriteerd van de koude wind. Ik moet niet klagen, ben al blij dat ik vandaag een rit heb kunnen doen.
Maandag 20.05 is het d Pompeschitters-rit. Omdat ik min of meer samen met Mario wilde rijden en die vroeg moest thuis zijn, ben ik om 6u30 uit bed gestapt. De straat ligt er nat bij maar het regent niet.
