Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
Mario en ik vertrekken voor een keer op een zaterdag voor dag en dauw
naar de Blaaspuype-route in Koekelare. Zondag lukt voor geen van beide, dus
maar zaterdag. Ik mis hiermee wel een voetbal-match van Camille, maar voor 1 keer moet dit wel kunnen.
Aangekomen aan het vertrekpunt is er bijna geen levende ziel
te zien. Twee of drie mensen van de organisatie en 2 motards van MTC Redbone,
dat is alles. Misschien heeft de kleine opkomst wel iets te maken met de
nationale bijeenkomst in Brussel, waar meer dan 4000 motards die dag samenkomen
om te rijden tegen de aangekondigde technische keuring.
In alle geval kan ik zeggen dat het een mooie rit was, super
weer ( zondag zou het de ganse dag regenen ) en dat we tegen de middag thuis
waren. En goed geblazen, zoals de naam van de rit al zegt.
Zondag 9 september kan moto-maatje Mario niet meerijden. Er is ergens een Honda-event gaande en dat mag hij niet missen. Voor de eerste keer zal ik samenrijden met Kevin, ook buur en met min of meer dezelfde moto als Mario maar dan in 't zwart. Dieter, een andere buur met een knalrode Suzuki GSX 650 gaat ook mee. Kevin is een, volgens mij, rustigere rijder en Dieter begint nog maar pas. Het zal dus geen Mario- of Roger-tempo worden vandaag.
In kolonne naar Aarsele, zo ver is dat niet. Een mooie parkeerplaats op de speelplaats van de lokale lagere school, aan de overkant van de afgezette straat ligt de leeggemaakte brandweerkazerne. De mannen van Tegentjok hebben duidelijk hun best gedaan : koffie, koeken, aan alles werd gedacht. Eigenlijk zijn het 2 ritten : 1 van ongeveer 120 kilometer en 1 van 80 kilometer, beide met vertrek- en aankomst aan de kazerne. Tussen de middag is er beenhesp met frietjes voorzien.
Het weer is weer eens prachtig : stralende zon en geen zucht wind. Omdat Kevin en Dieter mij, als groentje, unaniem tot meest ervaren rijder hebben uitgeroepen mag ik op kop rijden. Dat is toch niet zo gemakkelijk : je moet veel geconcentreerder rijden om de bordjes niet te missen. Bovendien zijn de pijltjes niet super van ontwerp ; ik moet al redelijk dicht komen om te kunnen zien of het naar links of rechts is. Nu en dan gaat mijn richting-aanwijzer dan ook de verkeerde kant uit.
Verder is het een prachtige rit. De voormiddag leidt ons naar Oost Vlaanderen waarbij we oa. door Latem rijden, dwars door de miljoenen-wijk, langs de Auberge du Pecheur en de Leie, schitterend gewoon.
Rond de middag zijn we terug aan de kazerne. We vinden het alle 3 wel jammer dat we niet kunnen blijven om iets te eten en de namiddag-rit door West-Vlaanderen te doen, maar we hebben aan onze dames beloofd naar huis te komen. Dus ... je raadt het al. Juist.
Zondag 02.09 om 10 voor 8, en dat is heel vroeg voor mij, vertrekken Mario en ik naar Ichtegem, naar zijn schoonvader Roger, de kleine man met de snelle Pan. Laat Ichtegem nu ook de plaats zijn waar die dag het Kasseileggerstreffen doorgaat, een bepijlde rondrit van 170 kilometer. Zowel Mario als ik moeten om familiale redenen die dag op tijd thuis zijn, dus vroeg vertrekken is de boodschap. Bij Roger thuis blijkt dat er nog een vriend meerijdt, ook een ietwat oudere man met een Pan. Tijdens het inschrijven komt er nog een 5-de man bij met een nagelnieuwe Kawa nog iets. We zijn volledig dus kunnen we vertrekken. Het weer is weeral prachtig ; zon en niet te warm. Volgens mij moet Mario aan Roger gevraagd hebben om goed door te rijden, want het gaat nu wel heel snel. Ik rij als laatste en moet echt alles doen wat ik kan ( en dat is nog niet zoveel ) om niet los gereden te worden. Gelukkig kruisen we hier en daar een hoofdbaan waardoor het gezelschap moet stoppen en ik weer kan bijbenen. Na een tijdje gaan Mario en onze Kawa-man achter mij rijden zodat ik niet meer helemaal achteraan bengel en beter meekan. Dit is goed voor mij, ik moet me minder forceren en volg nu veel beter. Spijtig genoeg heeft vriend Mario niet zoveel geduld en na enkele 10-tallen kilometers komt hij me op een recht stuk voorbij gestoken met zijn vriend in het kielzog. Ik ben dus weer de laatste. Ergens tussen de tweede en laatste stop heb ik dan nog het geluk dat er een enorm insect uiteenspat op het visier van mijn helm, waardoor ik de indruk heb om constant door een dikke mist te rijden. Na een 15-tal kilometer is de stop daar en kijn ik mijn visier proper maken. Na de laatste stop rijden Mario en ik niet meer naar het clublokaal maar rechtstreeks naar huis, onze vrouwtjes wachten. Ik denk dat dit toch de laatste keer is dat ik zo meerij met Roger. Dit gaat echt te snel voor mij. Volgende keer rij ik niet meer als laatste of alleen, we zien wel.
