Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
Toeroettreffen , 2-Route, Torhout. Sommigen zijn toch wel heel origineel met hun namen ! Voor zaterdag waren de weersvoorspellingen 'droog met kans op een bui', voor zondag 'zonnig'. Aangezien het weekend al stampie-vol zit en we zondag rond 11u30 met vrienden op de Chiro verwacht worden voor apero en BBQ zal het dus zaterdag moeten gebeuren voor de middag, want zaterdagmiddag = biefstuk met friet, sla en mayo bij Mieke's ouders. Zaterdagmorgen zit er prima uit : droog en een waterzonnetje. Dit is België, dus toch maar regenkledij aangedaan. Café t Rozeveld ligt op een paar kilometers van de afrit van de E403, om 8 uur sta ik daar al om me in te schrijven. Inmiddels is het waterzonnetje verdwenen en de lucht vrij grijs, maar dat zal de pret niet drukken. Het routeblad is heel proper en duidelijk, de eerste stop zou na een 35-tal kilometer in Oostende moeten zijn. De route op GPS gezet en we zijn weg. Geen vriendjes deze keer : een groot deel van Doeveren zit dit weekend in Luxemburg voor een 4-daagse dus we rijden alleen. Eigenlijk feitelijk is de GPS niet nodig : de pijlen zijn super duidelijk ( wit met een rood uiteinde ) en heel goed aangebracht. Na ongeveer 33 kilometer vertraag ik een beetje omdat de eerste controlepost nadert. 34 kilometer, niks. 35 kilometer, niks. 36 kilometer, niks. Ik kan zo nog een tijdje doorgaan, maar nog eens 5 kilometer verder ben ik al een stuk uit Oostende en heb geen controlepost gezien. De volgende is na ongeveer 73 kilometer en zou in Loppem moeten zijn. Ergens in het Loppemse raas ik voorbij een garage waar een klein geel vlaggetje wappert met 'Controle'. Buiten voor de garage is er verder niks te zien. Afgestapt en moto geparkeerd. Achter de garage zijn ze druk in de weer om alles klaar te zetten en verschieten ze zich een floeren aap dat ik daar al sta. Het is 9u50 en ik ben hun eerste bezoeker. Volgens hen was de start pas vanaf 9 uur en kon ik er nog niet zijn ... Ik heb daar een babbelke gedaan, koffietje gedronken en de mensen een beetje van hun werk gehouden, het was gezellig. Kort na mijn aankomst is nummer twee aangekomen, een man van mijn leeftijd op een Yamaha onbekend model. Hij pauzeert heel kort vertrekt een minuutje of zo voor mij. Tussen de tweede stop ( Loppem ) en de derde ( Ardooie ) haal ik Yamaha in en blijf er achter rijden. Dit is geen wedstrijd en hij gaat snel genoeg naar mijn goesting. Nu en dan ben ik hem kwijt wegens autos of hier en daar een rood licht, dan haal ik hem weer in. Het stuk dat we nu doen is vrij lang, ongeveer 80 kilometer, en leidt ons door Oost Vlaanderen. Op een zeker moment passeren we langs Aalter en zitten we op enkele kilometers van mijn ex-schoonouders. Inmiddels is het ook beginnen regenen, eerst zachtjes en dan toch wel wat harder. Mijn compagnon en ik komen samen in Ardooie aan en drinken iets aan de derde stop. We babbelen wat en ik vraag hem naar die eerste stop in Oostende. Hij moet daar kort na mij gepasseerd zijn en is gestopt omdat hij ergens in Oostende langs de baan 2 motos zag staan voor een café, maar geen vlag of bordje met 'controle'. De laatste 20 kilometers doen we samen terug tot in Torhout in wat nu toch wel een stevige plensbui wordt. Dit was, denk ik, de eerste keer dat ik eens stuk door Oost Vlaanderen gebold ben. Na altijd de Westhoek, het Heuvelland en Noord-Frankrijk was dit een aangename afwisseling. Ik kom volgend jaar terug. Eén goede raad aan de organisatoren : zorg ervoor dat je controleposten gezien worden en op tijd open zijn. Bijna thuis kruis ik Mieke in de auto met de kinderen op weg naar haar ouders. Geen tijd meer om me te verkleden, met de moto naar Oma&Opa om die biefstuk binnen te werken.
Maandag heb ik op het werk Peter gezien, die dezelfde rit gedaan heeft zondagmorgen in een stralende zon. Je kan niet alles hebben ...
Ik heb zondag voor de verandering eens niet afgesproken met buurman Mario, maar wel met een andere Mario. Ik ken zijn achternaam niet, maar weet wel dat hij lid is van MTC Doeveren en op het forum gekend staat als 'Neio'. We hebben elkaar eerst ontmoet op de manoeuvres in Brugge, april van dit jaar. Daarna nog 1 keer op de eerste mei. Plaats van afspraak is Wervik voor het Gaperstreffen van The Blue Skulls. De Speiestraat zegt me niet direct iets, maar wanneer ik in de buurt kom weet ik het weer : hier heb ik een paar maanden geleden ferm gezocht om de start van het tabakstreffen te vinden. Inmiddels weet ik hoe het hier werkt en moet ik me niet meer kwaad maken in die GPS die me tracht enkelrichtingstraatjes in te sturen. Mario is er al en begroet me uitbundig. Hij heeft zich al ingeschreven, ik doe rap hetzelfde en we zijn weg. Het zonnetje schijnt, we moeten ervan profiteren. Hier is alles rechttoe rechtaan : niks te GPS-en. Pijlkens volgen zoals in de goeien ouwen tijd ( die ik per moto niet heb meegemaakt ). Gelukkig is de pijlenzetter van dienst iemand die het vroeger nog al gedaan heeft : alles staat keurig aangeduid, goed op tijd op de rappe stukken zodat we tijd hebben om af te remmen daar waar nodig. De rit voert ons door het Heuvelland en Noord-Frankrijk. De eerste stop is de Irish Pub in Loker. Een paar maanden geleden heb ik hier met andere Mario en fast Roger versteven van de kou warme soep zitten slurpen. Nu schijnt het zonnetje en zitten we op het terras. Na een paar minuten komt Peter toe, een rappe collega van het werk en lid van Skud'n & Beev'n. De tweede stop is in Roesbruggen ( nooit van gehoord ) en de derde in het clublokaal van de Skulls. Dat laatste was de moeite waard. Het deed me wat denken aan dat van de betonstuivers, maar dan properder. Als we rond de middag terug aan het vertrekpunt zijn, blijken de Skulls daar inmiddels ook voltallig aanwezig te zijn. Sommigen nog niet nuchter of weer dronken, maar dat is een andere zaak. Buiten staan hun moto's : de obligate Harleys met apenhanger-stuur, maar hier en daar ook onherkenbare dingen die zo uit een Mad Max film lijken te komen en die hier en daar met plakband aan elkaar hangen. 't Was een fijne voormiddag. Mario en ik nemen afscheid ; we rijden nog wel eens samen.
Zoals gezegd, maandagavond band laten repareren. Mieke volleybalt met Divo 1 tegen Divo 2 om 20 uur. Ik zou nog graag iets van de match zien dus vertrek op tijd. Ik weet niet waar Joeri woont, maar we hebben een afspraak aan een oude champignon-kwekerij in Sint Eloois Winkel. Ik ben er een beetje voor 20 uur, Joeri 5 minuten later. Wanneer hij de garagepoort opent kan ik mijn ogen niet geloven : een echte garage met alles wat een mens nodig heeft om aan moto's te sleutelen. Op 15 minuten is de klus geklaard. Ik heb mijn ogen goed de kost gegeven en weet nu ook hoe zo'n tapje te steken. Ik vertrek rechtstreeks naar Ingelmunster om nog zoveel mogelijk van de match te zien. Rond 20u30 ben ik daar, voldoende om de helft van de 2° set en de volledige laatste mee te maken. Achteraf in de kantine en Billiard Palace is het water, cola en soep ipv. bier bier en bier.
Die avond heeft Stef van Doeveren een post op het forum van de site gezet waarop duidelijk uitgelegd wordt hoe je zelf een band kan herstellen. Hier is het filmpje, kan misschien nog handig zijn.
Zondag 2 juni. Klerken. Op het forum van Doeveren blijkt dat er veel volk naar Klerken zal gaan. Het weer zit in alle geval mee : zon ! Naar goede gewoonte vroeg opgestaan en rond 8u30 rol ik Bandit uit het tuinhuis. Of toch niet. De achterband is weer leeggelopen. Deze keer neem ik de tijd om eens goed te kijken wat er mis kan zijn. Het duurt niet lang of ik zie de schuldige : een nagel die met kop en al in mijn achterband zit. Daarnaast blijkbaar nog wel wat kapjes en scheurtjes in de band. NOT to Klerken, dus. Ik heb me dan maar wat bezig gehouden in en rond het huis. Rond een uur of 2 in de namiddag ben ik met Sibe naar het schoolfeest van zijn schooltje in Kachtem gegaan en me daar uit frustratie volgegoten met bier. En het heeft nog iets opgeleverd. Ik heb een afspraak maandagavond met een zekere Joeri van Skud'n & Beev'n die mijn achterband gaat repareren. 's Avonds zet ik een berichtje op het forum van Doeveren dat ik niet heb kunnen rijden wegens platte band. Wat het nog veel frustrerender maakt is dat ik met een bandenherstelkit rondrij in mijn moto, maar niet weet hoe ik het ding moet gebruiken.
Op 31 mei organiseert vzw De Vetpompe uit Wingene haar 2° avondrit. Ik had ze vorig jaar met Roger en Mario gereden en herinner me dat het een heel mooie toer was én dat het schitterend weer was die avond. Wat het weer betreft kunnen we kort zijn : we zijn dit jaar nog niet echt verwend geweest maar vrijdagavond is het prima. Mario vertrekt al om 16u45 thuis, dat kan ik onmogelijk halen. Blijkbaar is Dieter, met wie ik vorig jaar een rit in Aarsele gemaakt heb, wel geïnteresseerd en Frank zou ook meegaan. We spreken af om 19 uur aan de Rysselendemeulen in Ardooie. Dieter en ik vertrekken in Kachtem rond kwart voor 7 en zijn stipt op tijd in Ardooie, waar Frank ons staat op te wachten. Na een korte kennismaking tussen Frank en Dieter zijn we weg richting Vetpompe. Als we daar ingeschreven zijn en op het punt staan om te vertrekken komen Mario en Roger aan, voor hen zit het er op. De totale afstand is 120 kilometer en er is één stop voorzien in Zeebrugge. Volgens Mario en Roger een heel schone rit, vooral het tweede deel. We zijn benieuwd. Het is inderdaad een schone rit. Baantjes waarop vlot kan gereden worden, zelden door een dorpskern. Ik rij vooraan. De eerste kilometers heeft de GPS het wat moeilijk. Het wordt zelfs zo erg dat ik dan maar enkele kilometers zuiver op de pijlen rij. Vanaf dan gaat alles pico bello. In Zeebrugge aangekomen is het tijd voor een pieske ( Frank ) en een safje ( Dieter ). Een andere motard wijst naar mijn achterband. Die staat inderdaad wat platjes. Ik ben er niet gerust in en stel voor hier zo kort mogelijk te stoppen en het tweede deel niet meer te rijden maar recht naar huis te gaan terwijl mijn achterwiel nog warm staat. Zo gezegd zo gedaan, een beetje na 21 uur zijn we thuis. Ik nodig mijn 2 companen uit om een pintje te komen drinken en we spreken af dat we deze rit eens opnieuw gaan doen, samen. Als Frank weg is ga ik nog even tot bij Dieter, die achter het hoekje woont. Hij heeft een compressor. Die geeft 0,7 bar aan waar het 2,5 zou moeten zijn. Hij pompt de band op en we laten het daarbij. Morgen zal ik die band wel eens checken.
