Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
Dit jaar heb ik nog geen enkel startprobleem gehad. Soes hangt constant aan de druppellader en start vlotjes. Soms niet van de eerste keer, maar hij start wel. De eerste keer dit jaar was in februari, hij had toen 3 maanden stilgestaan en het was -4 of -5 graden in het tuinhuis.
Hiermee is het startprobleem wat mij betreft definitief afgesloten en ik kom er niet meer op terug : er is waarschijnlijk nooit een probleem geweest, ik startte hem gewoon fout.
Maandag 08/04 verlof en de zon schijnt nog altijd. Soes afgespoten en wat gekuist, die rit van 350 kilometer van gisteren heeft toch het nodige vuil achter gelaten. Daarna idem voor auto, maar dan de binnen- én buitenkant. Auto was zeker 6 maanden geleden dus zeker dringend nodig. Ik heb een hekel aan het kuisen van moto en auto, maar ben achteraf toch telkens tevreden met het resultaat.
's Avonds even naar de weersverwachtingen gekeken : heel de week regen. Heb mijn auto dus voor niks gewassen.
The Dopolo's of verkenning treffen MTC Doeveren 01/05 ?
Zondag 07/04 is een moeilijke dag : er is keuze tussen de eerste rit van MTC the Dopolo's en een verkenningsrit van 'het' treffen op 01/05. Ik heb van Mieke de toestemming gekregen om de ganse dag weg te blijven. Wel zou ik moeten trachten om 15 uur in DVK Egem te zijn omdat ons Camille dan voetbalt met de beloften. De weersvoorspellingen voor zondag zijn heel goed en ik zal de rit op 01/05 niet kunnen rijden omdat ik me als vrijwilliger heb opgegeven om te helpen bij de organizatie, dus ik ga voor de verkenningsrit van 280 km.
Vroeg uit de veren, om 8 uur zit ik al op de Soes. Het is nog heel koud en mistig, maar de voorspellingen zijn goed ! Wanneer ik de mist van mijn vizier veeg merk ik dat die 'mist' eigenlijk een soort sneeuw is. Ideaal weer om te bollen : niet alleen zie ik geen 100 meter maar bovendien zou het nog wel eens goed glad kunnen zijn. Ik neem de afrit in Torhout dan ook stapvoets.
Om 8u45 ben ik in Den Oever in Koekelare. Ik had gedacht hier bijna alleen te zijn, maar niets is minder waar. Als we om 9 uur vertrekken zijn we met 11 motos waarvan 4 duo-rijders. Jeroen rijdt op kop, Koen sluit de rij. Daartussen hebben we min of meer vaste plaatsen en er wordt niet voorbijgestoken. Het eerste uur / uur en een half is het nog mistig en koud, maar tussen 10 en 11 komt de zon er finaal door en zal ze ons de rest van de dag niet meer verlaten.
Een samenvatting geven van een rit van 280 kilometer zonder dat je regelmatig even stopt om iets op te schrijven is waanzin, ik ga het dus niet proberen. Onthou dat we een 4 ( of 5 ? )-tal keer gestopt zijn, we verder naar mijn mening stevig hebben doorgereden, dat het een PRACHTIG parcours is dat grotendeels door Noord-Frankrijk loopt, dat 1 persoon een ongelukje heeft gehad dat zich gelukkig heeft beperkt tot materiële schade en dat ik 2 uur later dan gepland thuis was en dus geen voetbal meer gezien heb.
Aan het einde van de dag had ik net geen 350 kilometer op de teller staan, het was een blij weerzien met mijn zetel !!!
Op maandag 31.03 zijn we met Doeveren op manoeuvres geweest. Een ganse dag rondbollen op een privé-circuitje, eigendom van VOC Willemyns ( zie foto in bijlage ), in de buurt van Brugge. Om te beginnen werden we in 2 groepen ingedeeld, ik heb me maar rap bij de 'basis' gezet. Verder kregen we ( basis en gevorderden ) de rest van de dag dezelfde oefeningen, alleen lag het niveau bij de éne groep wat hoger dan bij de andere... Eerste oefening : manoeuvreren. Eigenlijk kwam het neer op moto-beheersing bij lage snelheid. Een afstand tussen twee paaltjes, ik schat niet meer dan een meter of 7, afleggen in minimum 12 seconden, langer mag natuurlijk ook. Dan een slalom waarbij de 5 paaltjes uit de as staan, waardoor er heel scherp gedraaid moet worden. Vervolgens een paar cirkels rijden binnen een bepaalde diameter. Dan een 'gewone' slalom van een paaltje of 8, waarbij de afstand tussen de paaltjes varieert, dan nog eens langzaam tussen 2 paaltjes op ongeveer 7 meter van elkaar en vervolgens nog een slalom-parcourtje. Na 45 minuten is er koffie. Tweede oefening : in een treintje achter Jeroen het parcours afrijden in tegenwijzerzin. Elke ronde laat diegene die achter Jeroen rijdt zich afzakken naar de laatste plaats, zodat iedereen eens achter hem kan gaan. Het parcours is redelijk bochtig, bevat een rondpunt en een nijdig bergje. Best wel leuk. Als iedereen een achter het opperhoofd gereden heeft mogen we vrij rondbollen, ieder aan zijn tempo. Voorsteken mag omwille van de veiligheid alleen op het rechte stuk. Na 45 minuten : koffie. Derde oefening : noodstop. De instructeur legt ons uit hoe we een noodstop moeten maken. Na de theorie komt de praktijk. Om beurt moeten we minimum 45km./uur halen en dan aan een afgesproken punt remmen. Frederick, de instructeur, kijkt toe en geeft individueel aanwijzingen. Na 45 minuten : weer koffie. Vierde oefening : idem aan de tweede, maar dan in wijzerzin. Jammer dat Dieter bij zijn eerste oefening ( gevorderden : parcours in tegenwijzerzin ) al van de weg gaat en daarna met de nodige schade terug richting Aalter moet keren. Tussendoor, tijdens de koffiepauzes, toont Frederick ons zijn kunstjes : het hele parcours met gespreide armen als een Christus-op-de-moto, zitten op de benzinetank, ... Aan het einde van de dag had ik, en niet ik alleen, toch wel het gevoel dat we heel wat bijgeleerd hadden. Dit is zeker voor herhaling vatbaar.
De 5° Smoefel motorrondrit van d'4szoensriêders start in Café Opcd in Ardooie. Dat is gemakkelijk, 5 minuten bollen en ik ben er.
Het weer is echter verre van schitterend. Wanneer ik om 7u30 opstond kon ik het einde van de straat niet zien door de dikke mist. Douche, kleden, naar bakker, iets eten + koffie. SMS gestuurd naar Mario om te vragen of hij gaat rijden. Het antwoord is kort en duidelijk : JA. Warme kleren aan, het is buiten 2° C, moto buiten gerold en wegwezen. Nog even tanken ( benzine en centjes ) onderweg en dan naar Ardooie.
Bij het binnenkomen van café Opcd kruis ik Mario, Roger en Dieter. Ik laat hen weten dat ze alleen mogen rijden, met dit weer ga ik geen risico's nemen. Omwille van de dikke mist ligt de snelheid laag. Ik zie niet verder dan 100 meter en moet constant de mist van mijn vizier vegen. Het eerste stuk van de rit valt wel goed mee, 35 kilometer via oa. Meulebeke tot 't Glazen Dak in Wielsbeke. Een mooi café, beetje aan de nostalgische ruige kant, met een kunstwerk aan de muur dat ik in restaurant Kai Fa ook al gezien heb : een groot stuk uitgeschreven tekst van ( ik denk ) 'Het lof der zotheid' van Erasmus. Na 2 koffies heb ik het daar bekeken. Mario, Dieter en Co hebben blijkbaar geen haast om te vertrekken. Zou dit iets te maken hebben met de schone sexy donkerharige deerne achter de toog ? Het tweede deel is min of meert hetzelfde als het eerste, dikke dikke mist. Hier en daar passeer ik 1 of 2 motards die nog langzamer rijden dan ikzelf. Waregem, Anzegem, Tiegem, ... Tweede stop is in brouwerij Alvinne in Moen. Ik ben er nog maar net en de 3 musketiers komen ook aan. Jammer dat we met de moto zijn, anders zouden we daar wel een artisanaal biertje proeven. Een koffie dan maar, en nog één. Ditmaal is het Roger die niet weg te krijgen is van de toog. Hij is in druk gesprek gewikkeld met een man van zijn leeftijd die hij lijkt te kennen. Wanneer we hier buiten komen is het weer een stuk beter. De mist is zo goed als weg en het wegdek begint op te drogen. Jammer dat we nog maar 30 kilometer te gaan hebben. Na enkele bochten zitten we langs en kanaal en daar is de mist weer. Gelukkig verdwijnt hij na enkele minuten voorgoed. Zwevegem, Ooigem, Ingelmunster, ... Als we terug in Ardooie aankomen lijkt het er zelfs even op dat de zon er gaat doorkomen. Mario, Dieter en ikzelf zijn nog maar net binnen of Roger komt ook aan. Nog eens een koffie gedronken ( dus 5 in totaal ) en het is goed geweest, ik ga naar huis.
't Was een kort ritje, 100 kilometer, maar omwille van de dikke mist en de 2 stops zijn we toch tot de middag onderweg geweest. Deze namiddag, als het weer het toelaat, toch even Bandit kuisen, hij ziet er behoorlijk smerig uit na een voormiddagje in de mist langs boerewegen.
Twee uur later, op het moment dat ik deze blog schrijf, komt de zon er door. Dit had een paar uur vroeger gemogen, maar ja ...
De eerste van 2013 : Drie Riddertreffen - Alveringem
Ik zit al een tijdje met ongeduld te wachten op wat beter weer. Gisteren zag het er goed uit voor 10-02 : droog en koud. Deze morgen ben ik redelijk vroeg ( 7u30 ) opgestaan om naar de bakker te gaan . De thermometer in de auto geeft -3 aan, dat belooft. Mieke heeft vorige zondag met het volleyballen de gewrichtsbanden van haar rechtervoet behoorlijk uitgerokken en is dus niet zo mobiel. Om 8u15 is er nog geen teken van leven in mijn huisgenoten : Mieke en Sibe slapen nog, Camille is niet thuis omdat ze bij een vriendin is gaan slapen na een avondje stappen. 8u40 : naar tuinhuis gegaan, zeil van Bandit gehaald en getracht hem te starten. Bij de 3° poging startte hij en viel direkt terug stil, de 4° poging was de goeie. Hem een paar minuten laten draaien, dan afgezet en terug aan de lader. Moto-kleren aan, een extra onderlijfke met lange mouwen dat Mieke speciaal voor me had gekocht om te gaan skien als extraatje, moto 2° keer gestart en we zijn weg. Het doel is Alveringem waar het Drie Riddertreffen plaatsheeft. Daar aangekomen blijkt dat de rit ook op GPS beschikbaar is, dat is goed meegenomen. Ik had via de site van MTC Doeveren halvelings met 1 of 2 mensen afgesproken. Daar ik niet weet hoe ze er uit zien ga ik af op 'iets' dat hen aan Doeveren kan linken, maar ik zie niemand. Soit. De rit op zich is niet zo ver : 130 kilometers met 3 stops. Die 3 stops blijken later een zegen te zijn : het is heel koud en nu en dan eens stoppen om zich op te warmen ( op de laatste controlepost staat zelfs nog een echte oude houtstoof ) is echt geen luxe. Het wordt een mooie rit onder een bleke winterzon door de Westhoek en Noord Frankrijk : Lo reninge, Vleteren , Hondschoote, Cappel , Bambecque, Watou, Steenvoorde. Rond 13u30 ben ik terug in Alveringem. Rap papieren afgeven, Mieke bellen om te laten weten dat ik 14 uur thuis zal zijn en weg. Thuis om 14u05, rap iets eten met Mieke en Sibe, dan Sibe naar Chiro gedaan tegen 14u30. Eénmaal terug thuis mijn moto-spullen opgeborgen en blog aangevuld. Straks de zetel in en een dutje doen. Mijn dijspieren voelen nog koud aan, mijn ogen zijn wat geïrriteerd van de koude wind. Ik moet niet klagen, ben al blij dat ik vandaag een rit heb kunnen doen.
Zateradavond met Mario, Evy, Dieter en Mieke naar de het clubfeest van MTC Doeverengeweest. Mario, Evy (?) en Dieter zijn al lid, Roger en Eddy ook. Was een leuke avond. Om op te warmen, en ook tussendoor, waren er twee onnozelaars van Zoomaar. Verder waren er hapjes, drankjes, een lekkere maaltijd, prijsuitreiking voor diegenen die gereden hebben. Dieter was chauffeur en Bob. Ik heb me ook lid gemaakt, én twee fluo hesjes gekocht ( één voor mij en één voor een eventuele passagier ). Zaterdag 23.02 is het algemene ledenvergadering : daar zal ik boekje, hesjes, stickers enz krijgen. Vanaf dan ben ik officieel lid.
3.647. Dat is het aantal kilometers dat ik dit jaar sinds april gereden heb. Toen ik Bandit kocht had hij er 7777, nu 11424.
Na het slijkbad van de laatste 2 weken heb ik hem eens goed afgespoten, wat met water en zeep gewassen, nog eens afgespoten, de voornaamste stukken met zeemvel gedroogd, nog eens gestart, kilometerstand genoteerd, hem in het tuinhuis gezet, hoes erover gedaan en aan druppellader gehangen.
Het is een bewogen tijd geweest. Naar mijn normen veel gereden, snel gereden, gevallen, nieuwe vrienden gemaakt, een ander levensritme gezocht voor de zondagen.
Nu treedt de rust en kalmte terug in. Tenzij er zich een heel mooie rit of gelegenheid zou voordoen, komt hij niet meer van onder zijn hoes tot in de lente.
FMVB eindeseizoensrit. Foeke's motorvrienden. Blankenberge. 11-11-2012, 160 km.
Niemand om mee te gaan, dus ga ik alleen. Als de wekker afloopt om 7u45 is de zon nog niet op, maar ik zie geen wolken, het wordt een mooie dag. Camille gaat naar haar vader, Sibe naar de Chiro en Mieke heeft een lunchmeeting op haar werk. Omdat het voor mij ook zondag is doe ik het op het gemakje ; koffie zetten, douche nemen, ontbijten, kleertjes aan, nog zoen aan 't slapende vrouwtje geven... Om 8u30 zit ik op de moto. Starten was weer geen probleem, van de eerste keer was hij vertrokken.
Eerst naar Blankenberge, dat is een rit van bijna 50 kilometer, grotendeels autostrade. Mijn nieuwe handschoenen doen al goed dienst, met mijn zomerhandschoenen zou dit echt te koud zijn.
Je kan café 'De turnclub - In 't zwienekotje' niet missen, het ziet er al zwart van 't volk en de motos. Inschrijven, boterhammeke eten, koffietje drinken en weg wezen. Geen Garmin of andere, gewoon de pijltjes volgen.
Dat 'gewoon de pijltjes volgen' is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Ik weet niet wie ze gehangen heeft of wie de kleur gekozen heeft, maar het trekt op niks. Vaalgroene bordjes met aan het einde een fletsgeel pijltje op een achtergrond van groene weiden is niet echt een goeie combinatie. Bovendien zijn ze zeer slecht gehangen. Soms hangen ze al in de straat die je moet in slaan, soms tussen de struiken, koms vlak onder een verkeersbord, ... Op lange rechte stukken hangt soms kilometersver niks, waardoor je de indruk hebt dat je verkeerd zit. Op een zeker moment rij ik achter een koppel van de 'Down Under' motoclub uit Oudenburg ; zij rijdt op een grijze K100, hij op een rode Pan. We vinden gewoon geen bordjes meer. Terugrijden, niks, een rond punt op en op goed geluk één van de 3 richtingen nemen, niks. Dan een andere richting op het rondpunt, daar hangt wel iets, oef. Bij de eerste stop maken we even kennis, ook met een paar anderen. Iedereen is het unaniem eens : de rit zelf is prachtig maar de bewegwijzering sucks.
Vanaf nu rijden we de rit uit met z'n 3-en. Madame rijdt voorop. Ik vraag me regelmatig af welk soort ogen ze heeft, ze ziet bordjes die ik nooit zou gezien hebben. Verder veel modder, op sommige plaatsen heel veel modder, maar wel een mooie rit en een stralend winterzonnetje.
Al bij al doen we er bijna 4 uur over. Niet zo slecht als je bedenkt dat sommige wegen amper berijdbaar zijn en dat we al bij al minstens een 10-tal keren moeten terugkeren omdat we weer eens een pijltje gemist hebben. De rit van 160 kilometer wordt er zo één van 180 kilometer. Eigenlijk is dit ook wel eens plezant, zo heel op het gemak een ritje doen in plaats van te koersen (voor mij althans) van de éne controlepost naar de andere.
Op het eindpunt hebben we een babbeltje met één van de organisatoren, het gaat voornamelijk over de pijltjes. We zijn blijkbaar de eersten niet die daarover klagen. Blijkbaar was de keuze van de kleur een ( slecht ) experiment en werden de pijltjes gehangen door iemand die daar weinig ervaring mee heeft. Dat verklaart veel. Volgend jaar zal het beter zijn.
Net aangekomen krijg ik een SMS van Camille, of ik even naar haar vader wil komen omdat hij een probleem heeft met een nieuwe printer. Naar Kortrijk dan maar. Daar de printer geïnstalleerd en 3 koffies gedronken.
Rond 17u30 naar huis, thuis rond 18 uur. Ik ben een hele dag onderweg geweest, heb meer dan 300 kilometer gebold en ben moe. Straks nog een boterhammeke eten en onderuitzakken voor de buis. Ik zal heel zeker het einde van de dag niet halen.
Het is deze week niet echt koud geweest, maar wel vochtig. Bandit staat al 3 dagen terug in het tuinhuis, aan de acculader.
Deze namiddag had ik een paar klusjes te doen in en rond de tuin :een aantal planten in de groencontainer doen, tuinmeubelen in tuinhuis zetten, Camilles fietsbanden oppompen en een nieuwe fietsbel plaatsen... In het tuinhuis viel me op dat Bandit toch wel heel vuil was van de regentrip vorige zondag. Ik heb hem buitengerold en eens afgespoten. Hij is nu zeker niet proper, maar toch een beetje properder dan daarnet.
Ik heb mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen en hem toch eens getracht te starten. Chocke halfweg gezet, contact aan, drukken op startknop en ..... Hij start van de eerste keer.
Dus dit is het waarschijnlijk : aan de batterijlader laten liggen en starten mét choke en zónder gas bij te geven.
HRA Pax Tour 2012. Ik heb wel geen Honda maar zal hem wel rijden op mijnen Bandit. De weersvoorspellingen zijn slecht : droog , buien, onweer. Iedere zender of krant voorspelt wel wat anders. De afspraak met Mario is simpel : als het om 8u30 niet regent gaan we.
Een spannend moment na de startperikelen van vorige week : doet hij het of doet hij het niet ? Hij doet het, en nog wel van de eerste keer : choke geven en op de starter drukken, that's all. 8u30 : het wegdek ligt nat maar het regent niet : we vertrekken. Onderweg naar het vertrekpunt in Heule wordt het al snel duidelijk : de weg ligt er nat en 'vettig' bij. Dit wordt geen gemakkelijke rit.
De start is bij een lokale Honda-dealer die op veel volk rekent : er liggen stapels croissants en chocoladekoeken, er is koffie, bekertjes... alleen geen mensen om het allemaal op te eten. Buiten Mario en ik zijn er 2 andere rijders. De organisatoren laden de trip in mijn Zumo, we eten nog een croissantje en zijn weg.
Doordat de rit niet bewegwijzerd is, alleen roadbook en GPS, rij ik voorop. Onder normale omstandigheden zou ik dit best leuk vinden, maar vandaag net niet. Het parcours ligt er behoorlijk nat bij en de boeren hebben niet op een schepje modder gekeken. De rit draait wat rond Kortrijk heen en gaat dan richting Westhoek, waar de boeren zeer aktief bezig zijn en bij het op- en afrijden van hun erf of veld telkens een flinke schep modder mee de weg op kieperen. Ik doe wat ik kan om wat vooruit te komen, maar onder deze omstandigheden lukt dit niet goed. Na een 2-tal uren glibberen en schuiven op kleine wegeltjes begint het zachtjes te regenen. We zitten dan in Poelkapelle en besluiten even te stoppen om iets te drinken. Na 2 Cola's voor Mario en 2 koffies voor mij wordt het duidelijk dat de regen niet gaat ophouden. In tegendeel, het regent alleen maar harder en harder. We besluiten naar huis te gaan : na 2 uur ofwel 90 kilometer schuiven is het genoeg geweest.
Mario rijdt naar huis, ik naar de sporthal in Ingelmunster waar Mieke net een volley-match gespeeld heeft. In de cafetaria hang ik mijn vest over een stoel, 10 minuten later ligt er een flinke plas op de grond. Sefke, die zelf met een BMW rijdt, vindt het allemaal niet erg.
Ik heb de rit gereden met winterhandschoenen die ik twee jaar geleden eens in de Aldi gekocht heb. Nu weet ik waarom ze zo goedkoop waren. Telkens ik ze wil uitdoen met mijn nat geregende handen komt de voering zo goed als mee naar buiten. De laatste keer, op de parking van de sporthal, krijg ik ze zelfs bijna niet meer aan. Deze namiddag gaan we naar Moto Reflex achter nieuwe. Het zijn daar open deur dagen.
Nu nog 11 november afwachten en mijn eerste seizoen zit erop. Zondag is het de "Achtste eindeseizoensrit Foekes Motorvrienden Blankenberge". Mario kan die dag niet mee. Als het weer wat meezit doe ik die nog, anders was dit mijn laatste rit. Duimen voor goed weer op 11.11 ...
Ik ben dat startprobleem deftig beu. Telkens het koud en vochtig wordt, start hij niet. Volgens mij heeft het iets te maken met de koude en vochtigheid in het tuinhuis, tijd voor een test. Gisterenavond heb ik Soes in de garage gezet in plaats van in het tuinhuis. Heb ook de kabels van de druppellader permanent vastgemaakt aan de accu en een klein contactje onder het zadel laten uitkomen. Zo kan ik hem de ganse koude periode regelmatig opladen zonder dat het zadel er af moet. Vandaag, 1 november, starten we hem. Niet dus. Ik doe telkens hetzelfde : choke geven, gas wat opendraaien en proberen te starten. Met weinig choke, veel choke, zonder choke. Niks helpt. Zelfs na een nacht in de garage en aan de lader start hij niet. Wat nu ? Uit colère nog eens geprobeerd met choke en zonder gas te geven en .. weg is hij. Heb ik hem dan de hele tijd verkeerd gestart door gas bij te egevn tijdens het starten ? Ik weet het niet. Ik heb de garagepoort bijna volledig gesloten, een raampje opengezet en hemn 5 minuten stationair laten draaien tot hij warm stond. Daarna afgezet en gestart, dat was geen probleem. Hij mag nu in de garage blijven staan tot zondagmorgen, aan de lader.
Op zondag 4 november gaat de PAX-tour door in Heule. Die had ik graag nog gedaan, zal waarschijnlijk de laatste van het jaar zijn.
Nu maar hopen dat het die dag niet regent én dat hij start.
Vandaag is 28 oktober en rij ik de herfstrit van de Hartrijders in Moerzeke - Hamme. Al mijn motomaatjes hebben iets anders te doen dus ga ik alleen. 185 kilometer en vorig jaar meer dan 4.000 deelnemers. Ik heb nog nooit zo'n groot evenement gedaan.
Mieke moet vanmorgen vroeg vertrekken om te voleyballen. Ze is nog maar juist buiten of ik trek mijn motopak aan en start het beest. Niet dus. Ik krijg hem weer niet gestart. Als ik slim was geweest had ik hem gisterenavond aan de accu-lader gelegd, maar dat had ik niet gedaan. Na een paar minuten is de batterij kompleet plat. Motopak uit en batterij aan de lader gelegd. Ik ben zo kwaad. Had er echt naar uitgekeken om deze rit te doen.
Uit frustratie dan maar live naar de F1 van Indië gekeken. Kan me zelfs niet meer herinneren wie er gewonnen heeft, Vettel denk ik.
Dit is al de tweede zondag op rij dat Camille, ondanks het feit dat ze laatstejaars kadet is, moet/mag meespelen met de beloften van DVK Egem. Sibe gaat nu aleen paar zondag-namiddagen naar de Chiro. Voor ons is dit dus vliegen en lopen. Camille moest vandaag om 14 uur in Zulte zijn, Sibe om 14u30 in Kachtem en Camilles match begint dan om 15 uur. Gedaan met voetballen om 17 uur, Chiro gedaan om 18 uur.
Deze morgen kon er niet gereden worden : eens lang uitslapen, dan samen rustig ontbijten om vervolgens te gaan stemmen voor de gemeente en provincie.
Maar, met deze stralende zon, kriebelt het toch wel heel hard. Mieke is akkoord om de kinderen alleen te voeren, zodat ik rond 13u30 kan vertrekken voor een toerke alleen en op mijn gemakske om 15 uur in Zulte aankomen om de match te zien. Bandit buiten gezet, kleren aangetrokken, eens naar de buren gewuifd en starten maar. Dat starten ging dus niet zo vlot. Met of zonder choke, met of zonder gas geven, het ding wilde niet starten. Na een paar minuten hoorde ik dat de accu bijna niets meer gaf, dus ben ik er maar mee gestopt.
Bandit terug in het tuinhuis gezet en hem aan de accu-lader gehangen. Na een paar minuten, uit pure frustratie, toch nog eens geprobeerd hem te starten. Van de eerste keer was hij weg, is dat nu niet om te rotten !
Accu-lader losgemaakt, zadel er terug op, handschoenen en helm terug aan, Bandit buiten gezet en alles afgesloten. Uit voorzichtigheid na 5 minuten draaien de motor eens afgezet en terug gestart, geen probleem. Op weg dan maar. Volgens de GPS is Zulte 20 minuten rijden, ik heb nog een dik uur. Wat toerkens in de buurt gedraaid om de motor goed warm te krijgen en nog eens af te zetten, ik zou niet willen stranden in Zulte met een motor die niet start. Om 14u40 sta ik terug voor de deur, nog eens afgezet, terug gestart, geen probleem, op weg naar Zulte dan maar.
Geen spijt gehad van de match. De dames hebben zich kranig geweerd op verplaatsing tegen de leider van het klassement. 0 - 1 voor , 1 - 1 gelijk en dan helemaal op het einde van de match 2 - 1 en zonder punten naar huis. Jammer. Camille heeft zich geweerd als een leeuwin op 'haar' middenveld en gevochten voor elke bal. Ik ben fier op haar. Een 10-tal minuten voor het einde wordt ze zwaar onderuit gehaald en moet gewisseld worden. Ze krijgt van de andere speelsters én het publiek een applaus. Dit is een kippenvel-moment.
Na de match blijf ik niet nakaarten, maar spring direkt de moto op. Nog wat rondgebold, lukraak straten en wegeltjes in en uit. Tegen 18 uur ben ik thuis na een totaal van een dikke 100 kilometer. Dat was ook eens plezant, rustig cruisen zonder constant op de limiet te moeten rijden.
Voor de zekerheid het zadel nog eens afgenomen en de accu aan de druppellader gelegd.
Maandag zal Camille naar de huisdokter gaan die voorstelt nog twee dagen te wachten om de voet te laten ontzwellen en dan naar radiologie te gaan. Eén ding staat vast : de komende 2 weken wordt er niet gevoetbald.
Maandagmorgen is de accu volledig opgeladen. Benieuwd voor de volgende start.
't Is weer zondag en de zon schijnt. Gisteren trok het weer op niks maar vandaag wordt een mooie dag. Het zesde treffen van Skudn & Beevn.
Ik vertrek rond 8u15 met Mario en Dieter, mijn 2 snelle vrienden. Mario trekt de eerste meters al eens goed door, waarschijnlijk is de hele straat nu wakker, Mieke in alle geval wel.
Op de vertrekplaats veel bekenden : Mario, Dieter, Roger, Kevin, nog eens Dieter, iemand van wie de naam me ontgaat ( Michel ? ) op een blauwe Honda en een aantal anderen die ik van gezicht begin te kennen maar geen naam kan op kleven. Frank zou de rit ook rijden maar vertrekt pas later.
We vertrekken zonder Kevin en Dieter, die rijden samen apart. Ik ben dus nu de baan op met 3 kerels die nu en dan een wheelie maken ( Mario, Dieter en de blauwe Honda ) en een andere die zo plat door de bochten gaat dat zijn uitlaatpijpen de grond raken ( Roger ). Volgens mij ben ik de enige 'normale' in ons groepje. Ik vertrek als tweede, na Mario, en laat uit veiligheid een gaatje om zo op tijd te kunnen reageren indien nodig. Dat moet je dus met die mannen niet doen. Na nog geen 2 minuten waren ze me één voor één voorbij gekomen en reed ik naar goede gewoonte laatste.
Prachtige rit door de West Vlaanders. Twee stops, één onderaan de Kemmelberg en één in Sint Eloois Winkel. Onvoorstelbaar hoeveel groepen wielertoeristen je op een zondagmorgen op en rond die Kemmel ziet, alsof zij graag afzien door daar met hun fiets naar boven te kruipen. In café Meiboom in Winkel ben ik nog Peter van mijn werk tegen het lijf gelopen, hij is al een hele tijd lid van Skudn & Beevnen en was blijkbaar al heel vroeg op pad om de bordjes nog eens te controleren en hier en daar wat aarde van het wegdek te borstelen.
Een beetje voor de middag zijn we terug op het vertrekpunt. Rap goeiendag gezegd aan iedereen en hurry hurry naar de sporthal in Ingelmunster. Mieke zit daar nog na te genieten met van haar overwinning tegen Pittem ( 3 - 0 ) met een glaasje Cava en ik schuif bij voor een ice-tea.
Rond 12u30 naar huis om rap iets te eten. Deze namiddag moet Sibe naar de Chiro en Camille speelt mee met de beloften om 15 uur.
Om 14 uur krijg ik een SMS van Frank om te laten weten dat hij ook thuis is. Zijn tempo ligt duidelijk lager dan wat wij gedaan hebben, maar dat is niet verwonderlijk. Eén van deze dagen moeten wij toch eens samen een toerke doen, maar dan wat meer dan 1/2 dag voorzien.
Deze namiddag heeft Mieke me naar De Engel gevoerd om mijn hersteld Bandietje op te halen. Benny had ineens een groot onderhoud gedaan, dus niet alleen zijn de afgebroken onderdelen vervangen maar staat hij terug op punt. Ik voel het ook wel als ik er mee rij ( remmen pakken bv. veel sneller ). Ik had stiekem gehoopt dat het redelijk weer ging zijn en dat ik er een ritje kon van maken, maar dat was niet het geval. Gietende regen. Op de autostrade, bij het inhalen van trucks, kreeg ik emmers water in mijn gezicht gegooid. Sibe vond het in alle geval leuk. Die zat bij zijn moeder, die voor me reed, in de auto en wuifde regelmatig. Aan 130 km/uur in de gietende regen was het enige wat ik kon doen eens met mijn lichten knipperen, maar daarmee was hij duidelijk al tevreden.
Hier ook een paar foto's (later genomen) waarop de schade te zien is.
Deze avond een telefoontje gehad van vriend Frank, die ik al geruime tijd niet meer gezien of gehoord heb. Hij had via via ( Mieke - Sef van de sporthal in Ingelmunster ) gehoord dat ik een schuiver had gemaakt en vroeg zich af of alles OK met me was. Dank je Frank, met mij is alles prima.
Naar goedegewoonte zondag vroeg opgestaan om als eerste te kunnen vertrekken. Mario staat al te wachten, bak nog eens volsmijten aan de pomp en weg richting Oostende voor het Eikeltreffen. Onderweg Roger en zijne vriend Eddy, beide Pan-mannen, opgepikt en dan onder een fris herfstzonnetje, t is maar 6 graden, naar het vertrekpunt. Daar wacht nog iemand ons op, zijn naam is me ontgaan, maar ook familie van Mario. In alle geval een snelle kerel die, zo zal later blijken, niet bang is van een wheelie of stoppie meer of minder.
Ik laat even aan Roger weten dat ik niet te rap ga gaan vandaag. Er liggen pas nieuwe voor- en achterbandjes op mijn Soes en dan moet ik, volgens de garagist, de eerste 100 kilometer niet te zot doen.
Het weer is schitterend, het parcours ook. Onder een steeds warmer wordende zon rijden we naar de kust, de Nederlandse grens over, langs het strand, op de dijken, echt heel mooi. Terug oa. via Damme, ik herken de Siphon langs de vaart. Doordat ik deze keer niet achteraan rijd gaat het veel beter. Roger trekt als steeds de kop, dan Eddy, dan ik en de 2 heel snelle mannen achteraan. Het tempo ligt redelijk hoog maar niet té, naargelang de kilometers vorderen krijg ik meer en meer vertrouwen in mijn nieuwe bandenset. Als het zo verder gaat zullen we de 160 kilometer er in 3 ½ uur hebben doorgedraaid.
Op een 20 kilometer van het einde gebeurt het dan. De Molenweg in Zuienkerke. Een lang recht baantje dat plots naar links draait over een klein brugje met een lage stenen boord. Net voor en op de brug heeft boer boer wat zand verloren. Ik zie dit op het laatste moment, denk aan mijn nieuwe banden, vrees dat ik ga slippen, panikeer en knijp de remmen dicht. Bandit gaat rechtdoor en schuift onderuit om tegen het stenen muurtje tot stilstand te komen. Ik met mijn linkerbeen onder de omgevallen moto. Tegen dat ik de motor heb afgezet staan Mario en zijn maat, die achter me reden en alles hebben zien gebeuren, al naast me om Bandit recht te trekken. Net over de brug is een kapelletje met een strookje asfalt. De mannen brengen mijne moto naar daar, ik ben nog wat aangeslagen en sta er op te kijken. Ik bel naar Mieke om te laten weten dat ik wat later thuis zal zijn omdat ik een schuiver gemaakt heb, maar gelukkig zonder lichamelijk letsel.
Al bij al valt de schade mee. De valblokjes hebben de motor beschermd, de tank en het kuipje aan de linkerkant zijn wat geschaafd. De hendel van de ontkoppeling is wel afgebroken, het voetstangetje om mee te schakelen ook. Van rijden is dus geen sprake meer. Na wat heen en weer gepraat met mijn collega-rijders is dit het plan, en zo voeren we het dan ook uit : we brengen Bandit naar een boerhof een paar 100 meter verder en vragen of hij daar een nacht mag blijven staan. Dit blijkt geen probleem te zijn voor de man. Roger komt de moto dan morgen met zijn remorque ophalen en brengt hem naar Motorzaak De Engel, hier niet ver vandaan. Ik rij achterop bij Roger tot aan de autostrade, lekker gemakkelijk in het zadel van de Pan, omgeven door bakken. Aan de autostrade stap ik over op Marios moto, een heel stuk minder comfortabel, maar ik geraak wel thuis.
Rond een uur of 1 zijn we thuis. Mieke is er ook maar net, ze heeft gevolleybald. Voor Marios deur samen met Mie en Evy een paar pinten gedronken om even te bekomen. Ik lijk nu pas te beseffen dat ik geluk heb gehad. Als ik sneller had gereden of later geremd was ik misschien veel harder tegen dat stenen muurtje gevlogen met wel wat schade aan lijf en leden. Als dat muurtje er niet had gestaan maar wel een gewone railing, dan had ik misschien met of zonder moto in de beek gelegen.
Ook een dikke merci aan mijn 4 mede-rijders. Hun kalmte heeft mij ook rustig gehouden, alleen was dit een heel stuk lastiger geweest.
Mario en ik vertrekken voor een keer op een zaterdag voor dag en dauw
naar de Blaaspuype-route in Koekelare. Zondag lukt voor geen van beide, dus
maar zaterdag. Ik mis hiermee wel een voetbal-match van Camille, maar voor 1 keer moet dit wel kunnen.
Aangekomen aan het vertrekpunt is er bijna geen levende ziel
te zien. Twee of drie mensen van de organisatie en 2 motards van MTC Redbone,
dat is alles. Misschien heeft de kleine opkomst wel iets te maken met de
nationale bijeenkomst in Brussel, waar meer dan 4000 motards die dag samenkomen
om te rijden tegen de aangekondigde technische keuring.
In alle geval kan ik zeggen dat het een mooie rit was, super
weer ( zondag zou het de ganse dag regenen ) en dat we tegen de middag thuis
waren. En goed geblazen, zoals de naam van de rit al zegt.
