Sinds april 2012 ben ik ( eindelijk ) de fiere bezitter van een moto. Mijne moto, mijnen Bandit, mijne Soes. Op deze blog hou ik bij wat er zoal mee doe : georganiseerde ritten, met vrienden wat toeren, ... Niks voor jou ? No problem, er zijn andere blogs genoeg.
Over mijzelf
Ik ben Bart M
Ik ben een man en woon in Cackingeheim (Belgie) en mijn beroep is niet van belang.
Ik ben geboren op 14/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijne moto, wat fietsen, familie & vrienden, skien..
Houthulst zondagmorgen 29.08 om 11 uur, het onvoorstelbare is gebeurd : Pascale en Frederic zijn er al als ik aankom. Vrij snel wordt me duidelijk waarom : zij hadden verstaan dat we zouden starten om 10u30 ipv 11u00. No problem, dan zijn we weg.
Even snel inschrijven en de routes in onze GPS-sen laden en we gaan, dachten we ... De GPS van Fred geeft echter problemen : hij blijft maar mappen importeren en herstarten en mappen importeren en herstarten en ... Terug naar binnen waar men de GPS volledig moet resetten, dan gaat het wel. Blijkbaar was Fred niet de enige met dit probleem.
De rit was prachtig : meer dan 300 kilometer door het Noordfranse landschap, bijna allemaal op kleine départementales. Ik ga de volledige wegbeschrijving niet geven, maar kan wel meegeven dat we op een zeker moment niet ver van Boulogne-sur-mer stonden. Drie stops met voldoende parkeerplaats, eten en drank, de zon is van de partij. Wat kan een mens nog meer verlangen ? Omwille van het feit dat de rit zo lang was en gespreid over 2 dagen ( rijden was mogelijk op zaterdag en zondag ) hebben we weinig andere motards op de baan gezien. Zo nu en dan eens ééntje op de weg. In de stops kwamen we steeds dezelfde mensen tegen, blijkbaar was er niemand echt gehaast. Naar het einde van de dag toe ( we hebben er in totaal meer dan 7 uur over gedaan ) een beetje regen en de laatste 6 kilometers in een deftige plensbui, dat was jammer maar niet veel aan te doen.
Details van de rit en wat fotos staan op de site van MTC Vrijbos, de organiserende club.
Moraal van het verhaal : het was echt een heel mooie rit, het weer was ons gunstig gestemd en we gaan samen nog zeker eens een paar keer de tweewielers van stal halen.
Gisteren zijn we bij Fred geweest. Vorige zomer had hij zijn terras opnieuw aangelegd en sinds die dag hebben wij een openstaande uitnodiging voor een BBQ. Het weer was goed, iedereen was thuis : dus BBQ. Veel valt er niet over te zeggen : de Mojitos, wijn en BBQ waren overvloedig en lekker, meer moet dat voor mij niet zijn.
Er werd ook een plan gemaakt : we zouden elkaar op 29.07 om 11 uur ( of was het nu 10 uur 30 ? ) treffen op de markt in Houthulst voor een uitgestippelde rit van meer dan 300 km. Fred is een Goldwing-man in hart en nieren. Volgens ik heb vernomen zou hij ooit wel eens met iets anders gereden hebben, meer er is niemand die zich dat nog kan herinneren. Momenteel rijdt hij met een zilverkleurige 1800.
De laatste weken is het weer echt niet te doen, rijden komt er dus niet van. Mario en ik hadden afgesproken zondagmorgen een bewegwijzerde rondrit van een 180-tal kilometer te doen. Zaterdagavond waren de weersvoorspellingen echter al duidelijk : zondagvoormiddag regen en kans op onweer, later op de dag opklaringen vanuit het westen. 'k Ben dan zaterdagavond maar naar Mario gestapt om te laten weten dat er zondag niet gereden zal worden : een paar pintjes gedronken en wat gekletst over 't weer.
Zondagnamiddag, geen opklaringen te zien, en toch woon ik in 't westen. In tegendeel : hevige regen kort na de middag. Dan maar eens op de buienradar gekeken. Daar was duidelijk te zien dat de buienlijn over Izegem en omstreken trok, maar dat meer naar de kust alles open was.
Stoute schoenen en moto-pak aangetrokken en na de 'laatste' regenbui vertrokken richting kust. De Garmin ingesteld op 'snelwegen vermijden' en 'snelste route', bestemming Heist. Naarmate ik van huis weg rij en de kust nader klaart het weer meer en meer op, tegen dat ik aan de zee ben schijnt de zon. Hier geen sprake van grijze wolken : iedereen in t-shirt en shorts, de terrasjes zitten behoorlijk vol. Aan het Heldenplein zouden sommige volley-vriendinnen van Mieke meedoen aan een beach-volleybal tornooi. Eénmaal aan dat plein blijkt dat ik met de moto de dijk niet op mag en ik heb echt geen zin om hem ergens te parkeren en met mijn zware pak tussen de schaars geklede toeristen de dijk top te gaan. Van Heist dan maar de kustweg op tot in Wenduine. Binnen een paar weken moeten we hier komen beach-volleyballen en ik wilde de locatie al eens bekijken. Ziet er goed uit : we spelen vlakbij 'de cabane' ergens achter de duinen tussen Wenduine en De Haan.
Om te vermijden dat ik langs dezelfde weg naar huis moet de Garmin ingesteld op 'kortste route'. Nog een korte tankbeurt en we zijn weg richting Izegem. Nu gaat het via De Haan, Aartrijke, Torhout en Koolskamp naar huis. Een beetje meer dan twee uur later sta ik terug aan de voordeur onder een dreigende grijze hemel. Het was wel geen super-rit, maar ik heb tenminste nog eens op de moto gezeten én de zon gezien vandaag.
Deze namiddag is het weer opgeklaard. Rond een uur of 5 scheen de zon zelfs.
Bandit uitgehaald om hem te kuisen, dat was de eerste keer. Hij zat behoorlijk onder het vuil na de regen- en slijk-rit van vanmorgen. Eerst heb ik hem even afgespoten met de tuinslang, vooral de achterkant en het zadel. Dan met de spons het de hele moto gepoetst met zuiver water, dan met een zeemvelletje afgedroogd. Wanneer hij bijna klaar was is het opnieuw beginnen druppelen. Ik heb hem dan zo snel mogelijk binnen gezet en verder afgedroogd in het tuinhuis.
Nu, 15 minuten later, schijnt de zon weer.
Ik haal hem niet opnieuw uit, dit zal moeten volstaan voor vandaag, het grootste vuil is er toch af.
Als de wekker om 7u15 afgaat heb ik nog niet veel zin om uit bed te kruipen. Stillekens schuifel ik naar beneden om de tafel te dekken en koffie te zetten. Dan een douche en kleden. Tegen dat ik beneden ben is de koffie klaar. Tijdens het eten verrast Sibe me : hij is blijkbaar al klaarwakker, ondaks het feit dat hij na het kermis- en café-bezoek van gisteren bijna pas om 23 uur in zijn bed lag.
Het is bewolkt, grijs en droog. Uit veiligheid steek ik mijn binnenste regenjas in mijn vest. Verstandig besluit, zoals later zal blijken.
Op het moment dat ik Bandit buitenrol begint het te druppelen. Tegen dat ik 100 meter verder bij Mario ben regent het pijpenstelen. Kevin staat ook in de garagepoort, hij toert mee vandaag. Na 5 minuten wachten op Dieter houdt Kevin het voor bekeken, met dit weer rijdt hij niet uit.
Na nog eens 5 minuten horen we het gegrom van een moto, Dieter is daar. Hij rijdt met een gifgroene Honda CB1000R , net als Mario.
Met z'n 3-en vertrekken we in de gietende regen : Mario op kop, ik in het midden en Dieter sluit de rij. Van in Kachtem naar café 'De Lindewijk' in Izegem is het met moeite 5 minuten. Tegen dat we daar toekomen regent het niet meer. We zijn de eersten : de rondrit begint pas om 9 uur en wij staan daar al om 8u30.
Nadat we een koffie of colaatje gedronken hebben en Dieter en Mario een klapke met de organizatoren gedaan hebben zijn we weg.
Dieter trekt de kop, ik in het midden en Mario achteraan. Dieter en Mario hebben pakken rij-ervaring, ik ben nog maar een rookie, de volgorde van rijden is dus logisch. De ganse rit toont Dieter dat hij die ook ervaring heeft : bij het minste doet hij teken met arm, voet(en) of lichten dat er een obstakel is : vluchtheuvels, tegenliggers achter bochten op smalle wegen, steenslag in een bocht, slijk op de weg.
De rit voert ons de Westhoek in. Wanneer ik achter iemand rij besteed ik zeer weinig aandacht aan de weg, ik volg blindelings en heb meer oog voor de omgeving dan voor de baan of dorpen die we doorkruisen. Vraag me dus niet waar we gezeten hebben, ik weet het niet. Wel heb ik Ieper, Passendale, de Kemmelberg en Ledegem gezien, maar niet in die volgorde. Het eerste deel lag de weg nat, maar het regende niet. Na een 80-tal kilometer is het beginnen regenen, gieten is een beter woord, en het heeft niet meer gestopt tot we terug waren. Op die kleine baantjes in de gietende regen heb ik Mario voorgelaten. Dieter en Mario konden dan een beetje scheuren, ik volgde op een afstandje. Stortregen, smalle kronkelende wegen en nu en dan dikke modderplekken ( met de complimenten van boer boer ) zijn niet echt de omstandigheden waarin ik als beginnende motor-rijder snel vooruit kom.
Een beetje na 11 uur waren we terug op ons vertrekpunt en lagen de 120 kilometer achter ons. Gezien de weersomstandigheden een schoon gemiddelde. Deze keer was het wel druk in café De Lindewijk'. Voor de deur een 15-tal moto's en een bende motards die vrolijk staan te babbelen in de regen. Binnen aan het raam zitten wat oude stamgasten te kaarten, verder zit het café vol met motards en leden van "Skud'n en bev'n", de organizerende club. Aan de toog vind ik Peter, een collega van me. Normaal zou hij de rit ook gereden hebben, maar wegens een polsblessure gaat dat niet. Een fris pintje pakken aan de toog is dan een schoon alternatief. Grappig om te weten dat je bijna een jaar in dezelfde firma werkt zonder van elkaar te weten dat je beide met de moto rijdt.
Na 5 of 6 cola's is het tijd om huiswaarts te keren. Ik neem afscheid van mijn collega en we rijden naar Kachtem. Eénmaal thuis hang ik mijn doorweekte kledij te drogen aan een haak in de garage, trek droog ondergoed aan en begin aan de rest van de dag. Het is bijna 12 uur, tijd voor een apérootje.
Er wacht me nog ( heel ) wat kuiswerk om Bandit terug proper te krijgen, maar dat zal niet meer voor vandaag zijn : tomorrow is another day ...
Ik ben al sinds jaren bloedgever bij het rode kruis. Normaal gezien is dat 4 keer per jaar. Sinds ongeveer een jaar ben ik van werk veranderd en ambtenaar. Dit houdt in dat ik recht heb op 1 dag verlof de dag van of de dag na de bloedgift. In het verleden had ik daar nooit gebruik van gemaakt, nu wel.
Donderdag 21.06 was ik dus thuis. Mieke, mijn lieve schat, had me een lijst met taakjes achtergelaten zodat ik me niet zou vervelen. Eén van de taken was het ophangen van een groot schilderij na de schilderwerken in de living. Het schilderij in kwestie was te groot en vooral te zwaar om door de haakjes die ik van dit hang-systeem in mijn bezit heb gedragen te worden. Door het gewicht gleed het schilderij steeds langs de nylondraad naar beneden.
Ander en zwaarder haakje halen dan maar. Hiervoor moest ik naar de Brico in Marke. Het weer was redelijk OK, zon met af en toe een dikke wolk. Bandit uit het tuinhuis gehaald en weg waren we. Gezien het weer had ik geen volledig pak aangetrokken, de broek thuisgelaten. Tijdens het rijden een kleine vlaag gehad. Gelukkig niet te fel en niet te lang, zodat ik nog redelijk presentabel in Marke ben aangekomen. Rap boodschapje gedaan en dan terug naar huis. Het was maar een kort ritje, ik schat een 40-tal kilometer, maar het deed toch plezier om nog eens wat te kunnen bollen.
Zaterdagmorgen en al vroeg wakker. Om de anderen niet te storen ben ik stilletjes naar beneden gegaan en heb een bakje koffie gezet. In de stilte van het nog slapende huis mijn nota's van gisterenavond genomen en aan de slag gegaan : map-updater gedownload en geïnstalleerd, idem voor BaseCamp en de laatste versie van de kaart van Europa. Dat laatste riskeert wel even te duren. De download is al 50 minuten bezig en nog 10 minuten te gaan. Dan nog een geschatte installatie-tijd van 1 1/2 uur. Ben benieuwd.
Morgenvroeg afspraak om 8 uur met Mario en waarschijnlijk nog een paar andere mannen uit de straat voor het Lindewijktreffen hier vlak in de buurt. Ik neem in alle geval mijn Zumo met verse kaart mee.
Vrijdagavond 22.06 om 20 uur, Peter's moto shop. We zijn met een 10-tal mannen om de cursus te volgen. Sommigen redelijk doorwinterd, ze spreken van vorige en vorige vorige versies van de programma's en maken trips van een week of meer naar de Pyreneen. Anderen groen en groener, zoals ik. Mijn buurman heeft zijn Zumo nog maar drie weken, ik de mijne iets langer maar nog nooit gebruikt.
Ik had mijn Garmin meegenomen, maar dat bleek helemaal niet nodig te zijn. De ganse avond draaide rond het updaten van de software en kaarten en het gebruik van BaseCamp, een programma van Garmin dat toelaat om trips aan te maken op je PC en ze vervolgens over te zetten naar de GPS.
Omwille van het feit dat er oude rotten en groentjes door elkaar aanwezig waren en het stellen van vragen aangemoedigd werd, was het een heel boeiende en leerijke sessie. Veel vragen recht uit de praktijk, problemen die sommigen hadden, ... Voor mij, als informaticus, was de materie nieuw maar best verstaanbaar. Voor een aantal anderen was het up- en download, import- en export-, knip- en plak-verhaal van de avond een stuk moeilijker te verteren.
Morgenavond heb ik een afspraak met Peter ( http://www.petersmotoshop.be ) om mijne GPS te laten installeren. Woensdagnamiddag kan ik hem gaan oppikken.
Jammer dat het weer de komende dagen weer op niks trekt en dat de weekends volledig vol zitten. Van zodra ik kan trek ik er op een avond een uurke op uit om de GPS uit te proberen, zodat ik daar niet sta te sukkelen de eerste keer dat ik hem écht nodig heb.
Echt een zware dag gehad op het werk, maar wel op tijd kunnen stoppen. Ik had half half met Mario afgesproken om samen een toerke te doen 's avonds en dat zal nu lukken.
Mario is deze avond niet alleen, zijn schoonvader Roger rijdt ook mee. Een ritje met een oudere man, dat zal wel meevallen denk ik.
Het weer is prachtig : een stralende hemel en lekker warm. Gelukkig heb ik nog snel mijn binnenvest uit mijn pak gehaald, anders was ik waarschijnlijk onderweg gesmolten ...
Rond 18u30 vertrekken we richting café De Vetpompe ( http://www.vetpompe.be/ ) in Wingene. Het valt me al direct op dat Roger niet bang is om het gas eens stevig open te trekken, maar ik kan nog volgen. In De Vetpompe schrijven we ons in voor de 1ste Avondrit Wingene 2012. Een totaal van 120 km volledig bepijld met tussenstop in De Perseput in Wenduine. Roger laat voor de zekerheid de rit op zijn GPS zetten, in het geval er pijltjes zouden ontbreken.
Het wordt een mooie rit door de polders richting kust. Roger geeft goed gas op de kleine kronkelende baantjes en zijn ervaring laat zich voelen, nu en dan moet ik toch even de rol lossen. Op rechte stukken kom ik er wel weer terug bij zodat Mario en Roger uiteindelijk bijna niet op mij moeten wachten. Het is nog altijd heel warm en de stop in de Perseput, goed verscholen in de duinen, komt goed van pas. Een koffie en een colatje om de dorst wat door te spoelen en we kunnen terug de baan op. Opnieuw het zelfde scenario : Roger voorop aan een deftig tempo. Nu en dan stuurt zijn GPS hem een verkeerd baantje in, rechtsomkeer maken en dan mij en Mario terug voorbijsteken om zijn plaats aan de kop terug in te nemen. Naar het einde toe geraak ik niet voorbij een groepje duo-rijders en scooters waardoor ik Mario en Roger kwijtspeel. Wanneer ons groepje dan nog vastraakt achter een boer met een mestkar ( en die mannen gaan nooit aan de kant ) weet ik dat ik mijn kompanen niet meer zal terugzien voor we in Wingene zijn. Erg is dat niet, we rijden toch allemaal naar hetzelfde eindpunt.
Wanneer ik in De Vetpompe aankom staat Mario me al op te wachten met een cola, Roger zit op het achterterras ( of zoiets ) wat te babbelen met oude gekenden. Na nog een uurtje kletsen rijden we naar huis, de laatste kilometers volledig in de duisternis, het zal ergens rond 22u30 zijn. Ik ben moe.
De schilderwerken zijn nog altijd niet gedaan, maar met een lang weekend voor de boeg moet dit lukken. Mieke gaat het houtwerk doen, zegt ze.
Vanmorgen een uurke of 2 naar het werk om een aantal dingen te doen die ik liever doe als ik alleen ben ( servers patchen ). Daarna gras afgereden, iets gegeten en Mie op weg gezet om grondlagen te zetten op de ramen.
Ik moest naar De Pinte om daar iets af te zetten bij een ex collega en heb ervan gebruik gemaakt om Bandit nog eens uit te halen. Het pakje ben ik kwijtgeraakt in een soort zak op mijn rug in mijn moto-vest, een beetje zoals wielrenners die ook hebben. Dan de baan op via Ardooie, Tielt en Deinze naar St Martens Latem. Op het einde lag de weg open en ik heb een omweg via Bachte Maria Leerne moeten maken. Ik ken dat baantje wel, ik heb daar 13 jaar in de buurt gewerkt. Het adres vinden in De Pinte was niet zo simpel, alhoewel ik thuis al eens op Google Maps had gekeken. Later, als de Zumo werkt, zal dit allemaal beter gaan, maar nu heeft het toch wat tijd gekost om mijn bestemming te vinden.
Bij Bart wat bijgebabbeld over vroeger, koekje gegeten en fruitsapje gedronken.
De terugweg ging ook niet al te vlot. De E17 genomen tot in Deinze, dan opnieuw richting Tielt maar vrij snel de grote baan verlaten om via binnenwegen naar huis te rijden. De bedoeling was via Dentergem, Wakken, Oostrozebeke en Ingelmunster naar huis te rijden, maar lokale wielerwedstrijden hebben er anders over beslist. Op een zeker moment zat ik in Waregem. Ik wilde dan via Wielsbeke naar Ingelmunster rijden, maar ook daar werd er gefietst.
Soit, dit is van geen belang. Ik heb er een dik uur over gedaan om thuis te geraken, maar het weer was goed en de weggetjes smal en kronkelend.
Eénmaal thuis heb ik die éne muur nog eens oranje geschilderd. Het zal nu de 4de keer zijn, denk ik. Nog steeds staan er vertikale lijnen in, nog steeds zie je het wit van de primer van het plafond er door schijnen. Hopelijk is Vibol morgen open want de verf is op en ik wil nu, na 4 lagen, echt niet met een andere verf verder gaan.
De ganse week van 7 tem. 11 mei ben ik met een vriend in de weer geweest in huis : muren en plafond van bureau, living en keuken effen zetten, alles een grondlaag geven, muren en plafond behangen met vliespapier om het zo egaal mogelijk te maken. De planning was om in die 5 dagen alles behangen én geschilderd te hebben, maar zoals je ziet zijn we nog niet aan verven toe. Op 12 mei heb ik de ganse dag de plafond geschilderd, ik ben er mee bezig geweest van 9 tot 19 uur en kon op het einde van de dag geen verf meer zien. Bovendien nog een stijve nek van de ganse tijd naar boven te kijken.
Vandaag moest Mieke volleyballen in de voormiddag. Het weer was prima : zonnig en fris. Ik heb ervan geprofiteerd om de Bandit van stal te halen en 1 1/2 uur rond te toeren in de omgeving. Geen plan, juist bollen en eens goed ontspannen. Waar ik precies gezeten heb weet ik niet meer, maar in alle geval veel kleine baantjes gezien in en rond Ardooie, Lichtervelde, Koolskamp, Zwevezele, Torhout. Rond 11 uur 45 was ik in de sporthal van Ingelmunster, maar de volleybalmatch was juist gedaan.
Dan naar huis om op te frissen. Rond een uur of één waren we in een Thais restaurant in Izegem om mijn verjaardag te vieren met met Miekes familie. Aangezien de living nog een werf is kon het moeilijk thuis, vandaar het resturant. Voor mijn verjaardag heb ik een GPS voor op mijn Bandit gekregen. Dat wordt fun. Eerst het ding ( laten ) installeren, dan de handleiding eens goed doornemen en dan een uittesten hoe dat werkt.
Voor alles is een eerste keer, ook voor een treffen.
Buurman en vriend motard Mario is lid van een moto-club en zij organiseren jaarlijks een treffen : het Doeverentreffen. Volgens Mario niet te missen.
Ik moet toegeven dat ik er niet helemaal gerust in was. Met mijn nieuwe aanwinst en beperkte ervaring tussen een meute door de wol geverfde motards rondtoeren door Bachten de Kupe en Noord Frankrijk.
De dagen ervoor kondigden zich niet goed aan : regen, regen en nog eens regen. Dindsg 1 mei daarentegen : de zon. Vroeg uit de veren, ontbijt met de lieve schat en de kindjes ( de oudste moest gaan voetballen ) en de moto op. Eerst half uurke opwarmen om van Kachtem tot in Koekelare te geraken. Bij de aankomst werd ik verwelkomd door Mario die daar in een prachtig geel fluo-hesje de toekomende motards stond te verwelkomen. Het eerste wat me opviel was dat de meeste van die mannen en vrouwen niet meer van de jongste zijn; ik schat de gemiddelde leeftijd ergens tussen de 50 en de 55. Tweede wat me opviel was het groot aantal duo-rijders en het bijna volledig ontbreken van vrouwen alleen op een moto. Er is keuze tussen 2 ritten : de kleine ( 195 ) en de grote ( 285 ). Voor een eerste kennismaking zal de kleine volstaan, denk ik. Aangezien ik geen GPS heb moet ik de wegwijzers volgen. Na enkele kilometers valt het me op dat ik geen enkele andere motard zie. Terugkeren dan maar en ja, ik had het eerste pijltje al gemist. Uit gemakzucht heb ik me dan achteraan aangesloten bij een groepje van 3, wat me de zorg om het pijltjeslezen al ontnam. Bij de eerste stop kennis gemaakt met de rijder + duo die voor me reden, een heel sympathiek koppel uit Poperinge met jaren moto-ervaring. Ze hebben me de rest van de dag aan een gezapig tempo op sleeptouw genomen, waarvoor dank. Onderweg ben ik nog tot tweemaal toe buren tegen gekomen die ook van een vrije dag profiteerden om eens een toertje te maken.
De rit zelf viel heel goed mee. Kleine, rustige wegen in de Westhoek en Noord Frankrijk. Al bij al hebben we er een 4-tal uur over gereden, 2 stops voor koffie en een hot-dog inbegrepen. Voor mij had het iets sneller gemogen, maar anderzijds was het misschien niet slecht om de eerste keer niets te forceren.
Aangezien dit mijn eerste treffen was, is het onmogelijk te vergelijken, maar als de volgende treffens even goed georganiseerd zijn als Doeveren dan gaan ze mij daar regelmatig tegenkomen.
Na het treffen hurry hurry naar huis, omkleden en dan naar Kortrijk om daar de laatste 10 minuten van mijn dochter's voetbaltoernooi mee te maken. Ik weet het, ik was wat te laat, maar volgende keer zal ik er wel zijn. Beloofd.
Vriend Frank ( zie foto ) rijdt al jaren met de moto, momenteel met een Honda CBR 1100 Super Blackbird PGM-F1 . Hij had horen waaien, de wereld is toch zo klein meneer, dat ik iets ging kopen of gekocht had.
Afspraak op 22 april bij hem thuis om eens een toerke te doen. Ondanks de slechte weersvoorspelling voor zondagmorgen was het weer goed en om 9u30 stond ik aan zijn deur. Koffietje gedronken, nog een koffietje, en dan weg. Ondanks het feit dat hij met een superkoersmachien rijdt kan je Frank dus niet opjagen. Alles op het gemakske. We hebben samen een uur of twee getoerd in de omgeving van Anzegem, de Kluisberg, Avelgem. Berg op, berg af langs soms toch wel heel kleine en smalle wegeltjes. Het zonnetje scheen en de wereld was mooi.
Rond 12 uur was ik aan de sporthal van Ingelmunster om goeiendag te zeggen aan mijn lieve schat en haar vriendinnen, die daar juist een vollebal-match hadden gespeeld tegen in ben vergeten wie. Toen de wolken kwamen opzetten en het toch wel heel donker en dreigend begon te worden ben ik naar huis gesjeesd. De moto stond nog geen 5 minuten binnen of de eerste regendruppels kwamen naar beneden. Het heeft de rest van de dag geregend
Fotos toevoegen gaat nog gemakkelijker dan gedacht. Deze werd door de vorige eigenaar genomen. Omdat het weer niet echt goed was de laatste dagen, heb ik er zelf nog geen. Het geeft toch al een idee.
Als je van pech spreekt. Mijne moto staat nu al een week in het tuinhuis te blinken zonder dat ik er een meter mee gereden heb. Tweede week paasvakantie, verlof genomen ( zoals meestal de 2° week van paasvakantie ) en het regent nu al dagen aan een stuk. Het was zeker niet de bedoeling en constant mee de baan op te gaan, maar nu en dan eens een ritje kunnen maken ware toch fijn geweest. Niks aan te doen, de lente staat voor de deur en er komen ongetwijfeld nog vele mooie dagen.
Zonder deftig uitgerust op een moto stappen is gekkenwerk. Vandaar : aangepaste kleren kopen.
In onze straat woont een sympathiek koppel dat mee een winkel voor moto-acessoires uitbaat en dit weekend is open deur. Allen daarheen, dus. Even van de gelegenheid gebruik maken, dit is het adres : http://www.motoreflex.com .
Een helm en buff had ik al en mijn oude legerbotten ( jaja, ik behoor tot diegenen die nog wel het genoegen hebben gekend om het vaderland te mogen dienen ) kunnen ook nog dienst doen. Het paar dat ik totnutoe gebruikte om in de tuin te werken ( nu ja, zoveel is dat ook niet ) werd opgepoetst en het paar dat op de zolder lag te beschimmelen werd naar beneden gehaald, deftig gekuist en doet nu dienst als tuin-botten.
Mijn eerste gedacht voor een moto-pak was iets met fluo, kwestie van gezien te worden. Ik kan nu wel iets verdragen, maar die fluo was toch wat té. Het is dan maar een pak in lichtgrijs met zwart en rood geworden : het evenaart de fluo niet maar is toch veel zichtbaarder dan de courante zwarte outfits die de meeste van mijn collega's dragen. Verstevigingen voor ellebogen en knieen, idem over de ganse ruggengraat en op de schouders. Het is zeker niet de bedoeling regelmatig te vallen, maar als het gebeurt kan je maar best optimaal beschermd zijn. Een paar zomerhandschoenen om het geheel af te werken en we kunnen de baan op, binnenkort.
Ik hoor je al denken : oeioei, nen 1200, als dat maar goed afloopt. Het is juist dat dit mijn eerste moto is en dat een 1200 van meer dan 100 pk al direkt redelijk veel is, maar anderzijds heb ik al wel wat ( = een beetje ) ervaring. Al jaren aan een stuk huurde ik regelmatig eens een moto links of rechts, de laatste jaren steeds bij Hautekiet in Ruddervoorde. In die tijd bolde ik al eens met een Honda Shadow en Transalp, BMW K75, Aprilia Mana en een Kawasaki Versys. Toegegeven, superzwaar zijn ze niet, maar het geeft toch al een beetje ervaring en heel veel goesting naar meer.
Ik heb er lang over gedaan, maar eindelijk is het zover. In het verleden was er altijd wel een reden om die moto niet te kopen, nog even te wachten, misschien volgende lente, ... Een aantal maanden geleden heb ik, na de goedkeuring van mijn lieve schat te hebben gekregen, de knoop doorgehakt en ben aktief beginnen zoeken naar een nieuwe of tweedehands moto. Eerst had ik aan een 650-achtig ding gedacht, maar zoals mijn lieve schat terecht opmerkte was de kans groot dat ik die binnen 1 of 2 jaar te licht zou vinden en dan toch overstappen naar iets zwaarders. Eind maart 2012 is mijn oog gevallen op een zoekertje dat me wat meer deed dan de rest. Het heette 'Suzuki Bandit 1200 antraciet met bordeaux kader'. Vanaf het moment dat ik de fotos zag wist ik het : dit wordt de mijne ... Als ik weet hoe dit ding werkt plaats ik er wel enkele foto's bij, maar dit kan ik er al over kwijt : 'Mijne Moto' is een zwarte Suzuki GSF 1200 S Bandit, 5 jaar oud, nog geen 8.000 km op de teller, perfekt onderhouden.
Mijn buurman Mario heeft met veel plezier toegestemd om mijn machine mee op te halen in Brugge. Kort na de middag stappen we in zijn auto ( hij heeft een aanhangwagen ). Enkele uren later staan we terug voor de deur, ditmaal met mijne moto.
Het is mooi weer, het zonnetje schjnt, een aantal andere buren staat buiten wat te keuvelen. Dit zorgt ervoor dat onze aankomst niet ongemerkt voorbij gaat.
Nu nog het lange paasweekend wachten tot ik een nummerplaat en verzekering heb en ik kan de baan op. Een weekend is niet lang, dat weet ik, maar als je wacht om je speeltje eindelijk eens mee te kunnen nemen voor een ritje dan lijkt dit wel een jaar te duren.
Vriend Frank ( zie foto ) rijdt al jaren met de moto, momenteel met een 
