Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag een wandeling dichter bij huis, ik reed naar Beselare waar de nieuwe wandelclub de Drevestappers (ruim 1jaar oud) er hun eerste Toveressentocht hield. De start was vanuit de nieuwe zaal de lege Platse.
Beselare is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de gemeente Zonnebeke in de Westhoek. Het dorp ligt net als de andere dorpen in de gemeente op de Midden-West-Vlaamse Heuvelrug en heeft een oppervlakte van 1433 ha. De bodemgrond is door de ligging algemeen zandlemig.
De plaatsnaam zou afgeleid zijn van een benaming voor bosweide, een laar. Beselare is een oude plek, maar het dorp werd zo goed als verwoest tussen 1914 en 1918 tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het dorp is daarna heropgebouwd. Eerder in de geschiedenis, in 1705, was het grondgebied van Beselare verheven tot markizaat door Lodewijk XIV. Het markizaat werd bestuurd door de adellijke familie van der Woestine, die ook eerder al Beselare bestuurde. Beselare is de heksengemeente bij uitstek, maar er lopen ook veel mooiere meisjes rond dan Babbe van dEijerpanders of Sefa Bubbels, die op hun manier nog kunnen toveren. De stoute heksen en toveressen zijn er schaars geworden en geiten vliegen er niet meer rond. Dit alles werd wel uitbundig beschreven in de verhalen van volksschrijver Edward Vermeulen(alias Warden Oom) . Toch hebben wij er nog ééntje gevonden dat u van harte zal verwelkomen bij de ingang. De wandelaars konden kiezen uit een 5-tal afstanden. Ik koos terug voor de 21km.
Het eerste stukje tot aan de gratis bevoorrading (bemand door heksen)ging via enkele mooie steegjes. Daarna ging de tocht verder richting Ter Hand.
Hier kregen de wandelaars een toverdrankje aangeboden door de heksen van Beselare. Na het drankje trokken we verder richting Ter Hand waar onze volgende rustpost voorzien was. We kregen onderweg enkele mooie vergezichten. ook de zon was terug van de partij, doch was het nog ietsje fris toen we starten met de wandeling.
Aangekomen aan onze rustpost. Hier kwamen alle afstanden behalve de kleinste. Nu op weg naar het gehucht Ter Hand. dit traject werd afgewisseld met enkele mooie stukjes onverharde paden. ook terug mooie zichten
Heel veel afwisselingtijdens de tocht. Eenmaal aangekomen in de rustpost in het gehucht Ter Hand, moesten de grootste afstanden hier een mooie lus maken.
Na de lus keerden de langere afstanden terug naar de start.
Hier zien we al een zicht op de gemeente Beselare.
Aan de lange rijen auto's konden we uitmaken dat er heel veel volk op deze tocht aanwezig is. Een hele mooie en aangename tocht met een lekker weertje erbij.
Vandaag ging ik een wandeling maken in Baasrode.Ongeveer een uurtje rijden van bij ons.
Baasrode is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en sinds 1977 een deelgemeente van de stad Dendermonde. Het is een dorp met een nijverheid- en woonfunctie in de Scheldevallei in de Denderstreek. Naast het centrum liggen op het grondgebied ook het gehucht Vlassenbroek en het gehucht Nieuwen Briel op de grens met Buggenhout.Toen ik rond 7u30 aankwam was de parking al volledig bezet, dan maar een plekje voor de auto zoeken. Eenmaal iets gevonden begaf ik mij naar de startzaal , die was een eind verder (we zijn tenslotte wandelaar). Ik schreef me in voor een tocht van 21km. Na iets te hebben gedronken begon ik aan de wandeling. Het eerste gedeelte ging richting Vlassenbroek, zo'n kleine 6km naast Baasrode.
Het parcours voor deze wandeling.
Vanmorgen een graad of 4, maar door de opkomende zon klom de temperatuur stilletjes enkele graden meer.
Er waren nogal wat werken aan de Vlassenbroekse polders, ze gaan er een volledig nieuw bos aanplanten, wat terug goed zal zijn voor de wandelaar.
We volgden een heel eind het jaagpad, met enkele mooie vergezichten
Ook stapten we een groot deel langs de Schelde met hier en daar een bankje.
Hier zijn we dan aangekomen in Vlassenbroek, waar de rustpost in het Chirolokaal was. Het was een beetje te klein voor de opkomst van de deelnemers. Had geen plaats, dus afstempelen en ik begon aan een lus van 9.3km alvorens ik terug kwam.
Er zijn hier enkele kunstenaars gevestigd. Vlassenbroek is een dorpje in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Het ligt in Baasrode, een deelgemeente van Dendermonde. Vlassenbroek ligt in een ingedijkt gebied aan een meander van de Schelde, zo'n 2,5 km ten noordwesten van het centrum van Baasrode. Vlassenbroek lag in een nat poldergebied, terwijl vroeger in de omgeving ook het bosgebied Vlassenhout lag. Volgens sommigen omvatte Baasrode in de vroege middeleeuwen het huidige Baasrode, Mariekerke, Sint-Amands en ook Vlassenbroek. Rond de 11de eeuw viel het domein uiteen en de parochie van Vlassenbroek kwam bij Dendermonde, terwijl de parochie Sint-Ursmarus van Baasrode naar de abdij van Affligem ging. Beide behoorden zeker sinds de 11de eeuw ook tot het Land van Dendermonde. Op wereldlijk vlak werd het door een vierschaar met meier en zeven schepenen bestuurd en was het afhankelijk van de heer van Dendermonde.
Er was in een akte uit 1216 reeds sprake van een kapel in Vlassenbroek en in 1375 sprak men van de ecclesiam de Vlassenbrouc. Het dorpje, dat aan de Schelde slechts enkele meters boven zeeniveau lag, werd meermaals door overstromingen getroffen. Aanvankelijk behoorde de parochie tot het bisdom Kamerijk, vanaf 1570 tot het nieuwe bisdom Gent. In de 16de eeuw raakte het kerkje ook vernield, onder meer door de Beeldenstorm. Het kerkje bleef lang in puin liggen en was pas tegen 1640 hersteld. De parochie bleef echter in moeilijkheden en zou bediend worden door de onderpastoor van Sint-Gillis (Dendermonde) en andere omliggende parochies. In 1649 werd de kerk een tijdje gesloten en werden de diensten verplaatst naar de Dendermondse kerk van Sint-Gillis-Binnen. Het dorp bleef ook in de 17de eeuw geteisterd door plunderingen en overstromingen. In de 18de eeuw kon het dorp opbloeien en de kerk werd hersteld. De Ferrariskaart uit de jaren 1770 duidt het plaatsje met zijn kerk aan als het gehucht Vlassenbrouck, gelegen tegen de Scheldedijk. Op het eind van het Ancien Régime verdween de eigen schepenbank en Vlassenbroek viel nu bestuurlijk onder Baasrode.
Eind 19de en begin 20ste eeuw trokken veel kunstenaars naar Vlassenbroek en het kunstenaarsdorpje werd een inspiratie voor veel schilders uit de Dendermondse School. In de tweede helft van de 20ste eeuw werd het rustig dorpje vooral een toeristische trekpleister voor fietsers en wandelaars.
Het was een hele mooie lus qua natuur. Een dikke 7km onverharde paden afgewisseld met stukjes van het jaagpad.
Hier zien we voor ons de stad Dendermonde, maar aan de grote brug doken we terug de natuur in. Hier was het zalig om te wandelen. Dit is het Speelbos Robin Woet. Nu zijn we terug aan het stappen naar onze rustpost in Vlassenbroek.
Mooie zichten
Eenmaal terug was er nog meer volk in dit klein lokaaltje, wederom afstempelen en dan meteen naar het eindpunt wandelen. Het laatste gedeelte was ietsje minder daar we de industriezone Hoogveld moesten dwarsen, daarna terug ok.
De laatste km te gaan alvorens men terug aan de startzaal aankwam. Dan direct 2 glazen bruis gedronken en stilletjes terug naar het thuisfront. het was een hele aangename wandeling, en het was een zalig weertje.
Vandaag een rustige wandeling in Desselgem, waar de 12uren van lauwe er hun jaarlijkse Howitzertocht gaf. het was een lussentocht. De start was vanuit het OC De Coorenaer.
We reden vandaag voor het eerst met onze nieuwe wagen naar het verre Limburg. Er was een wandeling te Eksel waar de Bosdravers deze wandeltocht op zich namen. Eenmaal aangekomen in Limburg was het lichtjes gesneeuwd en de secundaire wegen waren glad. Het beloofde. Eksel (vroegere spelling: Exel) is een dorp in de Belgische provincie Limburg en een deelgemeente van Hechtel-Eksel in de Kempen.De start was vanuit het buurthuis de Hoxent. De wandelaars konden kiezen uit 2 verschillende grote lussen van 10km en 2 lussen van 5km. Na iets te hebben gegeten, begonnen we aan deze tocht. Het was mistig en de temperaturen waren een graad of 2 onder het vriespunt. De eerste lus ging richting het Dommeldal via enkele luwe wegen en paden.
Zicht op het buurthuis de Hoxent, gelegen aan de rand van een mooi bos. Het was uitkijken voor de ijsplekken.
De wegen waren redelijk glad en het was hier en daar toch gevaarlijk voor de wandelaars. Het zicht was beperkt vanwege de mist.
Oefenen om overeind te blijven
Hier kregen we al een zicht op het Dommeldal
Het Dommeldal Op weg door het Dommeldal(geen beschrijving gevonden) Een mooi stuk natuur om te wandelen en ook uitkijken voor enkele moerasstukjes.
Af en toe de waterloop oversteken via houten brugjes.
en dan verder wandelen via de knuppelpaden.
Mooi door het winters landschap
Ook enkele bevroren plassen.
het zicht was beperkt maar hier en daar kon men toch nog een mooie foto maken van het landschap.
We kwamen voorbij de Hoxentkapel. Hoksent is een gehucht in de gemeente Hechtel-Eksel in Belgische provincie Limburg. Het ligt in Eksel, ten oosten van het dorpscentrum, ongeveer daar waar de Bolissenbeek uitmondt in de Dommel. In de 8e eeuw zou hier reeds een houten kapel zijn gesticht, de enige in de wijde omtrek. Ze groeide echter niet tot parochiekerk uit, daar het domein van de Abdij erg klein was: Het naburige Ochinsala (het latere Eksel), domein van de Abdij van Sint-Truiden) was veel groter en bezat meer inkomsten.
Toch bleef in Hoksent een kapel bestaan, de Hoksentkapel, gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën. De huidige kapel is een gotisch bouwwerk uit de 17e eeuw. Ze is gelegen aan de Sint-Antoniusstraat. Omstreeks 1500 werd de kapel aan Maria gewijd. Documenten die de capelle opt Hoxit vermelden zijn van 1552 en 1555. Gedurende de 17e eeuw werd de Mariadevotie geleidelijk vervangen door die voor de Heilige Antonius Abt, die patroon was van het vee. Vanaf 1791 werd pluimvee, en vanaf 1821 werden varkenskoppen geofferd tijdens de Theunisviering, welke nog steeds wordt gehouden. Pas in 1837 kwam de kapel aan het kerkbestuur van Eksel.
In 1792 werd een portaal geplaatst. Van 1956-1957 werd de kapel gerestaureerd. Ze wordt gedekt door leien en bezit een dakruiter in de vorm van een spits torentje dat eveneens met leien is bedekt en een klokje uit 1562 bezit.
Enkele kostbare houten beelden, waaronder een Christus Salvator en twaalf apostelen, stammend uit ongeveer 1530, werden gerestaureerd en naar een veiliger plek overgebracht. Het portiekaltaar uit 1716 is van Geraert Vreysen. Eenmaal de kapel voorbij kwamen we terug aan de startzaal. Ondertussen was er al wat volk in de zaal, hier dronken we nog een koffie en begonnen dan aan onze volgende lus van 10km. Deze ging dan richting het bosland. Ook hier kregen we veel natuur.
Hier wandelden we naast de Noord Zuid verbinding. En hier waren we op weg naar het Bosland.
Regelmatig beperkte mooie zichten.
Na een hele tijd kwamen we terug aan de startzaal, we konden zelfs geen stoeltje meer krijgen, de zaal was bomvol. Het was een mooie en heel rustige wandeling. Onze eerste winterse (sneeuw) wandeling van 2019.
Vandaag ging ik wandelen naar De Pinte, waar de wandelclub De Postilion uit Merelbeke er hun Nieuwjaarstocht hielden. de start was vanuit de school De Kleine Prins.
De Pinte is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen net onder Gent. De gemeente telt ruim 10.500 inwoners, die Pintenaars worden genoemd. De Pinte ligt tussen de rivieren de Schelde en de Leie, tussen 7,5 m en 10 m boven de zeespiegel, waarbij de Scheldevallei het laagste punt is. De Schelde stroomt door de deelgemeente Zevergem.De naam van de gemeente is afkomstig van een herberg (Het Pijntken, het huidige Pintestraat 69.
Het grondgebied bleef lang een uitgestrekt heidegebied van de Gentse Sint-Pietersabdij, Scheldevelde genoemd. Vanaf de 13de eeuw was er, ten oosten van het huidig dorpscentrum, een ontginningshoeve gevestigd en men begon slechts vanaf de 18de eeuw met een systematische ontginning. Op de Ferrariskaart uit de jaren 1770 is de plaats weergegeven als een landelijk gebied met verspreide gehuchten en landgoederen. Op de plaats van de huidige dorpskern toont de kaart nog het gehucht Pintestraete. In 1791 was er al een eerste verzoek voor het oprichten van een hulpkerk. De bouw werd gestart, maar werd door de Franse bezetting al gauw stopgezet.
Bij de creatie van de gemeenten op het eind van het Ancien Régime behoorde het gebied tot de gemeente Nazareth. Het gehucht werd ook wel "Klein Nazareth" genoemd. Reeds in de Hollandse periode in 1829 werd een verzoek tot zelfstandigheid ingediend onder de naam "Willemsdorp", maar dit ging toen niet door. In 1838 werden nieuwe plannen voor een kerk goedgekeurd en in 1839 werd een eerste kerk ingewijd. In het midden van de 19de eeuw werd De Pinte door spoorlijnen doorsneden, namelijk de spoorlijn Gent-Kortrijk vanaf 1839 en de aftakking Gent-Oudenaarde vanaf 1857. Het station De Pinte werd geopend.
Op 2 juni 1868 werd het gehucht afgescheiden van Nazareth en werd het een zelfstandige gemeente onder de naam De Pinte. Eind 19e eeuw komen er zich een aantal tuinbouwbedrijven vestigen, die later in de twintigste eeuw verkaveld werden.Na iets te hebben gedronken vertrok ik voor een wandeling van 24km.
De verschillende parcours die men kon bewandelen. De afstanden gingen door een park richting St Denijs Westrem.
We doorkruisten ook enkele mooie wijken, om dan een deel door het parkbos te wandelen.
Hier zien we enkele beschilderde boomstammen.
Aangekomen op het gemeenteplein van St Denijs Westrem. Sint-Denijs-Westrem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Gent. Sint-Denijs-Westrem ligt ten zuidwesten van Gent-centrum, naast Sint-Martens-Latem, De Pinte, Zwijnaarde en Afsnee. De parochie telt (einde 2007) 5134 inwoners (823 inwoners/km²). De grens met Gent wordt gevormd door de Rietgracht, waardoor het Maaltekasteel en het ziekenhuis Maria Middelares net nog in Gent zelf liggen. Een oldtimer in goede staat
Mooi zicht op het kasteel
We kregen ook enkele mooie vergezichten.
De kerk van St Denijs Westrem, die vlak bij de rustpost gelegen was. na de rust deed ik hier een lus van ongeveer 8km rondom St Denijs Westrem. Ook deze maal gingen we langs een andere kant naar het parkbos.
Het Parkbosproject beoogt de uitbouw van een multifunctionele groenpool van ca. 1200 ha ten zuiden van Gent. In deze groenpool is ruimte voorzien voor 340 ha oud en nieuw bos, 200 ha park- en natuurgebied en 500 ha duurzaam landbouwgebied. Het Parkbos is van prioritair belang voor de provincie Oost-Vlaanderen, en in het bijzonder voor de Gentse regio, gezien daar een groot tekort aan toegankelijk groen heerst.
De volledige realisatie van dit omvangrijke project is een werk van lange adem, en kan alleen met de inzet én samenwerking van verschillende overheidsdiensten en besturen. In gedragen partnerschap wordt er stilaan vorm gegeven aan het Parkbos. Via deze website willen we u op de hoogte houden van alle ontwikkelingen.
We wandelden ook over de knuppelpaden. Eenmaal terug aan de rustpost was het tijd om iets te eten en te drinken. Daarna ging ik terug naar af, nog zo'n 9km te gaan. Ook op de terug weg stapten de wandelaars terug door nog een ander deel van het Parkbos.
Deze muur was prachtig met graffiti bewerkt.De spoorweg onder en nog een kleine km te gaan alvorens men de startzaal aantrof. het was een aangename en rustige winterwandeling.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fotografie en genieten van de natuur.
