Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Na het verlaten van Trondheim ging de reis verder richting Hurdal, via Oppdal - Dombas - Lillehammer - Hurdal waar we overnachten. Ook een hele mooie streek met een enorme variatie aan het landschap. We hielden even een pauze in Dovrefjell.
Dovrefjell Nationaal Park (of eigenlijk Nationaal park Dovrefjell-Sunndalsfjella) is de beste plek in Noorwegen om muskusossen in het wild te zien. Met name het bergplateau is een geschikte plek om de dieren te zien. Maar ook in de lager gelegen bossen en beekjes kun je ze tegen komen, zelfs langs de snelweg E6. Dovrefjell wordt wel het dak van Noorwegen genoemd. Via de diverse wandelpaden in het park kun je zelf op zoek gaan, maar dit kan ook met een gids. Hou wel afstand van de dieren, want ze kunnen behoorlijk snel rennen en komen met hun hoorns naar voren. De hoogste top van Dovrefjell is de berg Sn¸hetta, de hoogte is 2.286 meter. Hij is redelijk eenvoudig te beklimmen, of eigenlijk te bewandelen. Wel is de kans groot dat je sneeuw tegen komt. Hier zien we opa Trol Ook verleden jaar hebben we hier even gepauzeerd.
Voorbeeld van een muskusos.
na het middagmaal in Dombas reden we naar Lillehammer waar we een wandeling maakten in deze stad. Lillehammer Lillehammer is de hoofdstad van de Noorse provincie Oppland. De stad ligt circa 180 km ten noorden van Oslo, aan de noordoever van het Mj¸sameer, op circa 180 meter boven zeeniveau.
De gemeente Lillehammer is op 1 januari 1838 gesticht en telt 27.718 inwoners (1 januari 2017). Per 1 januari 1964 is de plattelandsgemeente Fåberg aan Lillehammer toegevoegd.
Lillehammer was de organiserende stad van de Olympische Winterspelen van 1994.
Lillehammer Het Junior Eurovisiesongfestival van 2004 vond hier ook plaats. Lillyhammer is een UNESCO City of Literature. Het gebied zou al bewoond zijn geweest in de Noorse ijzertijd. Rond 1150 werd met de bouw van het houtenkerkje (staafkerk) Garmo begonnen. In de omtrek bevonden zich ook enkele boerderijen in het dal wat Birkebeiner wordt genoemd. Langs deze pas werd de zuigeling en toekomstige koning Haakon IV van Noorwegen in 1204 naar Nidaros vervoerd. De plek werd ook vermeld in 1390 als een plek waar bijeenkomsten werden gehouden. In de 18e eeuw had het een levendige handelsplaats, en kreeg ook de rechten van handelsstad, waarna het op 7 augustus 1827 daadwerkelijk stadsrechten verkreeg. Het stadje had toentertijd circa 50 inwoners met behuizing.Het stadje Lillehammer werd op 1 januari 1838 ingericht als gemeenteplaats of kapittel (Formannskapsdistrikt) van omringend gebied. Het plaatsje Fåberg kwam daar op 1 januari 1964 bij.
Een inwoner van Lillehammer, Thor Bj¸rklund, vond in 1925 de kaasschaaf uit.De stad had begin 20e eeuw een ware aantrekkingskracht voor kunstschilders, door de speciale lichtinval vanuit de heuvels.Lillehammer kwam in 1973 in het nieuws toen Ahmed Boushiki, een onschuldige Marokkaanse ober, werd vermoord door de Mossad. Deze werd per ongeluk voor Ali Hassan Salameh aangezien. Salameh was verdacht van betrokkenheid bij het bloedbad van München tijdens de Olympische Spelen van 1972 aldaar. Na het bezoek aan Lillehammer was het nog een uurtje rijden vooraleer we in Hurdal aankwamen. Ons hotel was aan een mooi meer gelegen. De waakhond van het hotel Mooie zichten vanaf het hotel.
Ons hotel Hier even poseren op een terrasje van het hotel Nog wat zichten aan het prachtig meer. Eén groot nadeel, het krioelde hier van de muggen. Hadden veel muggebeten.
Na het wandelen aan het meer was de tijd aangebroken om onder de dekens te kruipen, morgen onze laatste dag op Noors grondgebied.
We reden vanmorgen vroeg weg en begaven ons richting Mosjoen, onderweg waren er nog enkele fotostops voorzien. Onze eerste stop was bij de Laksfors
Hier aangekomen bij de Laksfors. De naam Laksforsen was interessant omdat ze het woord 'fors' gebruikten in plaats van 'foss'.Ik had gelezen dat dit meer te maken had met een mix van regionale en culturele invloeden van de inheemse Sami-bevolking gemengd met Zweeds.Het voorste gedeelte van de waterval naam laks betekent zalm. In elk geval, terwijl we onze Laksforsen-pauze namen, werden we getrakteerd op het bekijken van de schilderachtige waterval die 16-17 m hoog tuimelde terwijl hij volledig de breedte van de Vefsna-rivier overspande. Enkele namen ook een kort, ietwat steil en verrassend glad (vanwege een combinatie van grind en het versleten gladde rotsoppervlak) wandelpad naast de cafés en souvenirwinkels hier. Dit pad leidde de mensen naar een meer frontaal uitzicht op de watervallen vanuit het grote zwembad bij de rivier de Vesna. Bij Laksfors ontdekken we één van de grootste stroomversnellingen.
In Tronsdal, kleurenboog, poort naar het Noorden. Toen we aankwamen in Trondheim reed de bus eerst tot bij de haven waar we een mooi zicht kregen op het cruiseschip.
Terug even poseren vooraleer we naar ons hotel gingen.
Ons hotel voor deze avond. Na het inchecken kregen we nog een uitgebreide wandeling onder leiding van onze gids Freddy.
Trondheim (spreek uit als trônheim) is een stad in de Noorse provincie Trøndelag. Met ca. 182.000 inwoners (2014) is het de derde stad van Noorwegen.
Trondheim is gelegen aan de Trondheimfjord. De veerdienst Hurtigruten meert aan in de haven van de stad.
De plaatsen Langørjan, Ringvol, Spongdal en Trolla maken deel uit van de gemeente.
Uit de in deze streek gevonden rotstekeningen blijkt dat er al duizenden jaren sprake is van menselijke bewoning in dit gebied. In vroegere tijden werden de koningen van Noorwegen tot koning uitgeroepen bij Øretinget in Trondheim. Op deze plaats, bij de monding van de Nidelva, vond de vergadering van alle vrije mannen plaats. Harald I Haarfagre (Veelhaar/Mooihaar) (865-933) werd hier tot koning uitgeroepen, evenals zijn zoon Haakon de Goede.
De ingang van het gerechtsgebouw. Stadhuis Trondheim ligt aan de monding van de Nidelva, beschermd gelegen met uitstekende havencondities. De rivier was in de Middeleeuwen diep genoeg voor scheepvaart. Een modderlawine maakte de rivier minder bevaarbaar en verwoestte een deel van de haven in het midden van de 17e eeuw.
De grote veldslag van Kalvskinnet vond hier plaats in 1179, waarbij koning Sverre Sigurdsson en zijn Birkebeiner strijders zijn rivaal voor de troon Erling Skakke versloeg.
De stad was de zetel van het (katholieke) Aartsbisdom van Noorwegen vanaf 1152. Door de komst van het Lutheranisme in 1537, moest de laatste Aartsbisschop, Olav Engelbrektsson, de stad ontvluchten. Hiermee kwam tevens een eind aan het belang van Trondheim als het bedevaartsoord voor monniken, dat de stad vanaf de kerstening door St. Olav rond het jaar 1000 geweest was.
De stad is verschillende malen getroffen door grote branden. Omdat het een stad was van vele houten gebouwen, veroorzaakten de meeste branden grote schade. Grote branden verwoestten grote delen van de stad in 1598, 1651, 1681, 1708, 1717 (twee branden in dat jaar), 1742, 1788, 1841 en 1842. De brand van 1651 verwoestte 90% van alle gebouwen in de stad. De brand van 1681 leidde tot een bijna totale reconstructie van de stad onder Generaal Johan Caspar von Cicignonuit Luxemburg. Brede straten zoals de Munkegaten werden toen aangelegd, zonder dat daarbij gekeken werd naar eigendomsrechten, om te dienen als buffer bij volgende branden. Dit gaf de toenmalige stad met ongeveer 8000 inwoners een zekere flair.
Na het vredesverdrag van Roskilde van 26 februari 1658 werd Trondheim (samen met de rest van Trøndelag) voor een korte periode Zweeds gebied; het gebied werd na 10 maanden terugveroverd. Het conflict werd definitief beslist door het Vredesverdrag van Kopenhagen van 27 mei 1660.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Trondheim vanaf april 1940 (op de eerste dag van de invasie van Noorwegen, Operatie Weserübung) tot aan het einde van de oorlog in Europa in mei 1945 bezet door de Duitsers.
Nidaroscathedraal.Een van de belangrijkste historische en religieuze gebouwen in de stad is de kathedraal van Nidaros. Het is het oudste heiligdom in Scandinavië. De kathedraal is meer dan tien eeuwen geleden gemaakt in de prachtige gotische stijl. De gevel van de kerk is versierd met figuren van koningen en heiligen.
Het Aartsbisschoppelijk paleis
De macht van de aartsbisschop De archeologische afdeling is zeer uitgebreid en de moeite waard. Deze 'erkebispe' sloeg zijn eigen munten, maakte zijn eigen wapens en de kerk bezat 70% van alle grond. Geen wonder dat de koning daar graag een einde aan maakte. Ook veel materiaal uit en over de nabijgelegen Nidarosdom.
Enkele interessante musea zijn: het Trondhejems Kunstmuseum (vooral Noorse kunst), Nordenfjeldske Kunstindustriemuseum (kunst, meubelen, zilver), Sverresborg Trøndelag Folkemuseum met reconstructies 60-tal gebouwen uit Trondheim, biedt inzicht van de bouwstijlen, Ringve Museum (muziekinstrumenten en muzieksgeschienis), Rockheim (pop- en rockmuziek).
Freddy met uitleg over de stad.
De pakhuizen aan de Nidelva De fietslift helpt de fietser tijdens de klim
Na het ontbijt en het inladen van onze bagage keerden we een eind terug naar Lodingen waar we de ferry namen naar het vasteland. Lødingen is een plaats in de Noorse gemeente Lødingen, provincie Nordland. Lødingen telt 1753 inwoners (2007) en heeft een oppervlakte van 1,59 km². Lødingen is door een ferry verbonden met de plaats Bognes op het Noorse vasteland. Deze ferry vermijdt het omrijden via Narvik. Het was een overtocht van 23km.
Mooie zichten vanaf de ferry
Na de overzet kwamen we aan in Bognes, een veerhaven in de gemeente Tysfjord in de provincie Nordland , Noorwegen . Het bevindt zich in het buitenste deel van de Tysfjorden aan de westkant van de fjord. De haven ligt ongeveer 5 kilometer ten zuiden van het dorp Korsnes en ongeveer 15 kilometer ten noorden van het dorp Rørvika .
Veerboten varen van Bognes over de Tysfjorden naar Skarberget als onderdeel van de Europese snelweg E06 . Er zijn ook veerboten die de Vestfjorden oversteken naar Lødingen als onderdeel van de Norwegian National Road 85 .
Na een tijdje rijden namen we even de tijd voor een fotostop aan een waterval.
Na deze waterval gingenwe verder richting Fauske waar we ons middagmaal namen. Fauske is een plaats in de gelijknamige Noorse gemeente Fauske, provincie Nordland. Een zicht op Rokland.Røkland is een plaats in de Noorse gemeente Saltdal, provincie Nordland. In het dorp staat een station van de Nordlandsbanen. Hier zijn we in Lonsdal, waar de bergtoppen nog met sneeuw bedekt zijn.Lønsdal is een plaats in de Noorse gemeente Saltdal, provincie Nordland. Het dorp is gelegen in de Lønsdalvallei aan de Lønselvarivier. Door het dorp lopen de Europese weg 6 en de spoorlijn Trondheim - Bodø. Op deze spoorlijn heeft het dorp ook een treinstation: Station Lønsdal, halverwege tussen Station Dunderland en Station Røkland.
Het dorp ligt net ten oosten van het meer Kjemåvatnet en de berg Ølfjellet. Vanwege de nabijheid van Junkerdal Nationaal Park en Saltfjellet-Svartisen Nationaal Park, is het vooral een toeristische dorp. Er is een hotel en het is een startpunt voor vele wandelingen.
Nog eens samen paraderen.
Daarna ging de rit verder naar het Articcirkel Center. Het Center van de Polair Cirkel werd officieel op 13 juli 1990 geopend, gelijktijdig met de E6, over het gebergte Saltfjellet, die toen ook klaar stond. In het Center vindt men een cafetaria waar Noord Noorse gerechten worden geserveerd, een tentoonstelling en een filmzaal met informatie over de Polair Cirkel en ook een grote en inhoudrijke souvenirwinkel. Totaal is dit op een oppervlakte van 1300 m2 verspreidt.
Het Center ligt ongeveer 680 meter boven het zee niveau in het Nationale Park Saltfjellet-Svartisen. In het gebied van het gebergte Saltfjellet vindt men een rijk plantenleven, een rijke fauna, en veel viswatertjes.
Het Center van de Polair Cirkel ligt bij de E6 midden op het gebergte van Saltfjellet in de provincie Nordland, het is een natuurlijke stopplaats voor alle reizigers. Het Center van de Polair Cirkel is bijzonder wat betreft haar speciale aan de natuur aangepaste architectuur en de Polair Cirkel is dwars door het gebouw aangegeven. Het Center van de Polair Cirkel is open in het seizoen van 1 mei tot 5 oktober.
Prachtig om dit te bezoeken.
Na het verlaten van de Polar cirkel reden we naar Mo I Rana waar we gingen overnachten. Na een rit van 450km en heel wat moois te hebben gezien, gingen we dan naar ons hotel, wat verfrissing opzoeken en wat eten. Na het eten deden we nog een avondwandeling door het mooie stadje.
Mo I Rana Mo i Rana is een stad in de gemeente Rana aan de Ranfjord in Nordland in het noorden van Noorwegen. Ten zuiden ligt Mosjøen en ten noorden Fauske.
Het is de op drie na grootste stad in het noorden van Noorwegen, met ca. 18.000 inwoners (2009). De stad ligt net ten zuiden van de poolcirkel op 66,5° NB. Tussen Mo i Rana en Saltdal ligt het Poolcirkelcentrum. Ten noorden ligt het nationaal park Saltfjellet-Svartisen met de gletsjer Svartisen en de zijarm Engabreen. In Mo i Rana is een vestiging van de Nationale Bibliotheek van Noorwegen.
In de buurt van Mo i Rana liggen meer dan 200 grotten, waarvan de bekendste de Setergrotta en Grønli Grot zijn. De laatste is de meest bezochte kalksteengrot in Noorwegen.
De gemiddelde temperatuur in januari is -6°C en in juli 13°C, met gemiddeld 1400 mm neerslag per jaar. Vanaf de Tweede Wereldoorlog tot de jaren 90 was de stad afhankelijk van zware industrie. Daarna zijn nieuwe industrieën (zoals het toerisme) ontstaan.
Nordlandsbanen loopt langs Mo i Rana. Het station heeft meerdere verbindingen per dag met Bodø en met Trondheim. Het vliegveld, bij Røssvoll, heeft een beperkt aantal verbindingen. Auto- en vrachtverkeer naar het zuiden en noorden kan gebruikmaken van de E6.
Morgen rijden we naar Trondheim, een rit van 510km.
Vandaag verbleven we in Svolvaer, na ons ontbijt was er een boottocht voorzien naar de Trollfjord en een wandeling doorheen Svolvaer, en in de namiddag waren we vrij. Het had in de vroege ochtend wat geregend en er was wat wind voorspeld. De boottocht was verlaat omdat het te woelig was op het water. We hadden onze jas aangetrokken , want het kon heel fris zijn tijdens de boottocht. Onder leiding van onze gids Freddy begonnen we eerst aan de wandeling in het stadje. Hij liet ons de voornaamste plaatsen zien.
Na deze mooie wandeling was de tijd aangebroken om ons naar de boot te begeven voor onze tocht naar de Trollfjord. Deze boot lag op een boogscheut van ons hotel.Een 3 uur durende tocht op het water met mooie zichten op de eilanden en de meren van de Lofoten.
De Lofoten is een eilandengroep gelegen ten noorden van de poolcirkel, hoog in Noorwegen.Deze eilandengroep is bekend om de overweldigende natuur, ruige spitse bergen, fjorden en meren, de middernachtzon, het noorderlicht en de sneeuwrijke winters. Geliefd bij fotografen en beeldende kunstenaars om het speciale licht en kleuren op de bergen en in het water. Heel bijzondere natuur. Bijna als een muur van bergen strekken de Lofoten zich naar het zuidwesten in de Atlantische Oceaan uit. Het omringende water van de Lofoten is verrassend rijk aan zeeleven. Je verwacht het misschien niet hier, maar in het water tussen het vasteland;het Vestfjord, vind je bijvoorbeeld 's werelds grootste diepzee koraalrif.
Mooi zicht op de baai Een winkeltje
Trots poseren
Het graf van Gunnar Berg: Gunnar Berg studeerde eerst aan de kunstacademie in Düsseldorf , Duitsland . Van 1883 tot zijn dood studeerde en werkte Gunnar Berg in Düsseldorf en Berlijn, verbonden aan de Düsseldorfse schilderschool . Tijdens het visseizoen op de Lofoten was Berg thuis in Svolvær. Berg schilderde scènes uit zijn geboortestad, inclusief landschappen en zeegezichten. Vissers, bergen en de zee, zowel in de zomer als in de winter, vormden de primaire thema's van zijn kunstenaarschap. [3]
Zijn meest algemeen erkende schilderij, Trollfjordslaget, toont de Slag om Trollfjord, die werd gevochten in 1890. De Slag bij Trollfjord ( Slaget i Trollfjorden ) werd uitgevochten tussen de eigenaren van grote stoomschepen en een aantal Lofotfisherman over de controle van de lokale visserij. Dit schilderij bevindt zich in de Gunnar Berg-galerij in Svolvær.
Trollfjordslaget was het laatste grote werk van Gunnar. In 1891 werd ontdekt dat hij kanker had in één been dat moest worden geamputeerd. Zijn gezondheid verzwakte en tijdens de herfst van 1893 kreeg hij longontsteking. Gunnar Berg stierf in 1893 in Berlijn. Zijn graf ligt op het eiland Gunnarholmen in Svolvaer. Hier een zicht op de huisjes van enkele kunstenaars. Na de wandeling was het tijd voor onze boottocht. Onze gids staat ons op te wachten. We vaarden richting Trollfjord. Ondertussen hadden al enkele mensen een speciaal pak aangetrokken tegen de kou. Hier Doortje met onze buschauffeur.
De Trollfjord De Trollfjord is een fjord in Noorwegen, gelegen in de provincie Nordland op het grondgebied van de gemeente Hadsel, in het deel van het eiland Austvågøy dat deel uitmaakt van de eilandengroep Vesterålen.
De fjord is twee kilometer lang en slechts 100 meter breed aan zijn monding in de Raftsund, de 20 kilometer lange zee-engte tussen de eilanden Hinnøya en Austvågøy.
Deze fjord kreeg enige beroemdheid door de Slag van de Trollfjord, die in 1880 plaatsvond. Vissers in moderne, door stoom aangedreven boten stonden er tegenover vissers in kleine fembøringer, de traditionele boten met zeilen en roeispanen voor 5 roeiers. Grote scholen vis waren in de fjord gezwommen en werden door de vissers in de grotere boten met hun sleepnetten afgevangen, dit tot wanhoop van de meer traditionele vissers.
We kregen mooie panorama's Na een tijdje hield de boot even halt en konden enkele mensen er hun kennis van hengelen opsteken. Hier zien we al een mooi buit. na een tijdje kregen we een kop warme vissoep aangeboden.
Daarna was het een eetfestijn voor de aanvliegende meeuwen, en we kregen ook een zeearend te zien.
De meeuwen kwamen heel dicht bij, en oppassen geblazen voor hun uitwerpselen. Op de terug vaart nog enkele mooie beelden van dit prachtig gebied.
Na de boottocht en het nuttigen van ons middagmaal hadden we nog tijd genoeg om er eens zelfstandig op verkenning te gaan. Een rustig beestje De kerk van Svolvaer
De Svolvaergeita Svolværgeita of Geita ( Noord-Sami : Spålla ) is een 150 meter hoge top aan de zuidwestkant van de Fløyfjellet- berg op het eiland Austvågøya in de Lofoten- archipel . De 569 meter hoge Fløyfjellet ligt aan de rand van de stad Svolvær in de gemeente Vågan in de provincie Nordland , Noorwegen . De eerste opgetekende tijd dat een klimmer de top van Svolværgeita bereikte, was op 1 augustus 1910 door Ferdinand Schjelderup , Alf Bonnevie Bryn enCarl Wilhelm Rubenson . Het eerste element is Svolvær , omdat het zich in die stad bevindt. Het laatste element is de eindige vorm van geit die " geit " betekent , omdat de berg twee "hoorns" heeft. De twee hoorns worden Storhorn en Lillehorn genoemd . Door af te dalen van Storhorn, is het gebruikelijk om over een afstand van 1,5 meter (4 ft 11 in) breed te springen en veilig te landen op Lillehorn, terwijl je de begraafplaats van de stad op 300 meter (980 ft) lager bekijkt.
Morgen verlaten we de Lofoten en rijden we terug naar het vasteland richting Mo I Rana.
Na het ontbijt buffet en het inladen van onze bagage ging de reis verder richting de Lofoten(één van de mooiste gebieden van Noorwegen). We gaan overnachten in Solvaer.
Svolvær is een stad in Noorwegen, gelegen in de Lofoten-eilandengroep in de provincie Nordland. Het is het bestuurlijke centrum van de meest uitgestrekte gemeente van de archipel, de gemeente Vågan.
Al is Kabelvåg het historische centrum van Lofoten, toch wordt Svolvær beschouwd als de hoofdstad van de eilandengroep. De stad is gelegen aan de zuidoostzijde van Austvågøy, het eiland waarvan het noordelijke deel tot de Vesterålen archipel behoort. Svolvær verwierf pas in 1996 het statuut van stad.
Het symbool van de stad is de 569 meter hoge Svolværgeita, de pas in 1910 voor het eerst beklommen "Geitenberg" met zijn twee opmerkelijke hoorns die slechts 1.5 m uit elkaar staan.
We kregen onderweg gelegenheid om plaatjes te schieten van het mooie landschap.
Wat grazende schaapjes Mooi uitzicht op de besneeuwde toppen
Mooie uitzichten Hier even kijken naar de inscheping van mensen die de overkant moeten bereiken.
Landschap met een tafelberg.
Men is nooit uitgekeken op het mooie landschap.
Een stop bij de Sami tenten.
Ook hier is de concurrentie groot tussen de verschillende uitbaters. Er zijn veel nep winkels uitgebaat door Russen.
Hier zijn we dan aangekomen inBardu-Sermoen waar we ons middagmaal namen. De Belgische vlag was al aan het wapperen toen we aankwamen.
Monument van Narvik (1940)
Tjelsund Tjeldsund ( Noord-Samisch : Dielddanuorri ) is een gemeente in Nordland provincie , Noorwegen . Het maakt deel uit van de traditionele wijk van Ofoten . Het administratieve centrum van de gemeente is het dorp Hol i Tjeldsund . Andere belangrijke dorpen zijn Fjelldal , Myklebostad en Ramsund . Norges Brannskole (het Noorse opleidingscentrum voor brandweerlieden) ligt in Fjelldal in het noordoosten van de gemeente.Marinejegerkommandoen ligt ten zuiden van Ramsund. De Tjelsundbrug:De Tjeldsundbrug (Noors: Tjeldsundbrua) is een hangbrug in Noorwegen, gelegen in Troms. De Tjeldsundbrug overspant het Tjeldsund tussen het Noorse vasteland en het eiland Hinnøya, het grootste eiland van Noorwegen en onderdeel van de Lofoten. De brug is de toegangspoort naar de Lofoten. De hangbrugheeft een totale lengte van 1.007 meter en een hoofdoverspanning van 290 meter. Over de brug loopt de E10. Op de brug heeft men goed uitzicht op het Tjeldsund en de omgeving. Het is de enige verbinding tussen het Noorse vasteland en de Lofoten.
Aangekomen in Solvaer, er ligt een cruiseschip aangemeerd.
Na het avondmaal deden we nog een kleine wandeling in dit klein mooi stadje. Morgen verblijven nog een dag in Solvaer, met een mooie boottocht op zoek naar...
Vandaag de kortste rit van de hele reis. We verlaten Honningsvag na het bezoek aan het vissershaventje.We rijden door de Finnmarksvidda(een golvende hoogvlakte) richting Skaidi waar we evn halt houden in Russenes vor een fotostop. Daarna rijden we verder door deze hoogvlakte naar Alta waar we ons middagmaal nemen. In de namiddag nog enkele fotostops vooraleer we in Storslett aankomen.
De kop van een stokvis. Een katedraal van stokvissen. Zicht op het haventje.
Fotostop in Russenes, het kerkje en in de verte het ruwe landschap. Russenes is een dorp in de gemeente Porsanger, in de Noorse provincie Finnmark. Het ligt aan een kleine fjord Olderfjorden, die weer deel uitmaakt van de zeer grote fjord Porsangen.
Het dorp heeft niet meer dan 50 inwoners, maar ligt op aan twee belangrijke routes:De E6, belangrijk voor al het gemotoriseerd vervoer in deze regio (oost west):De E69 van Olderfjord naar Noordkaap, voor de toeristen (noordoosten);De Noorse weg 889 richting Havöysund (noordwesten).
Daarnaast is het een rustplaats van reizigers die die richtingen op willen.
Vertrekkend uit Russenes naar het noorden rijdt men tot Repvåg zonder enige bewoning tegen te komen; naar Havöysund is het ook bijna onbewoond. De eerstvolgende plaatsen aan de E6 zijn Skaidi (westwaarts) of Lakselv (west- en zuidwaarts).
Zicht op de besneeuwde toppen. Het buffet voor het middagmaal in Alta. De heerlijke desserts, dit kregen we over de gehele reis. Eigenlijk veel te veel. De kerk van Alta.Alta (Samisch: Álaheadju; Fins: Alattio) is een gemeente in de Noorse provincie Finnmark. De gemeente telde 20.446 inwoners in januari 2017.
Alta heeft de bijnaam "Nordlysbyen Alta" oftewel "Noorderlichtstad Alta" gekregen vanwege het feit dat de kans dat je Aurora Borealis - het Noorderlicht - hier kunt waarnemen, relatief groot is. Dit doordat dat er boven het gebied rond Alta over het algemeen minder bewolking hangt dan boven andere plaatsen in Noorwegen.
Hier enkele zichten aan het Altafjord. De Altafjord is een fjord in de provincie (fylke in het Noors) Finnmark, in het uiterste noorden van Noorwegen. De Altafjord is vernoemd naar het stadje Alta dat aan het zuideinde van de fjord gelegen is. In Alta mondt de rivier Alta uit in de Altafjord. De rivier staat bekend als één van de beste zalmrivieren van Noorwegen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog lag het Duitse slagschip Tirpitz lange tijd in de Altafjord voor anker. Op 3 april 1944 werd het schip door een raid van Britse vliegtuigen beschadigd.
Poseren in de sneeuw.
Zicht op Kveanagenfjord
Hier enkele beelden van Storslett.
Ons avondwandeling in Storslett.
Storslett
Terug een mooie dag beleefd. Morgen rijden we richting de Lofoten.
Na één nacht te hebben vertoeft in Finland vertrekken we nu naar Noorwegen, waar we vandaag de Noordkaap zullen bereiken. Vandaag is het een tocht van 475km lang. Onze eerste halte is in Inari.
Inari ( Inari Sami : Aanaar , Noord-Sami : Anár , Skolt Sami : Aanar , Zweeds : Enare ) is de grootste gemeente van Finland (maar een van de meest dunbevolkte gebieden), met vier officiële talen, meer dan enige andere in het land. De belangrijkste bronnen van inkomsten zijn het toerisme, de dienstensector en het testen van het koude klimaat. Met het Siida- museum in het dorp Inari is het een centrum van de Sami- cultuur. Het vliegveld in Ivalo en de belangrijkste noord-zuid van het landEuropean Route E75 ( Finland's National Road 4 ) brengen vakantiegangers in de zomer en de winter naar resorts met toegang tot een goed bewaard gebleven, rustige natuurlijke omgeving. Na deze bereikten we de grens met Noorwegen en wat verder hielden we halt in Karasjok, waar we ons middagmaal nuttigden in een gammen.
Vooraleer we vertrokken, deden we eerst nog een ochtendwandeling in het domein.
Daarna vertrokken we richting Noorwegen. We hielden even halt in Inari, één van de grootste meren.Het Inarimeer (Fins: Inarijärvi, Noord-Samisch: Anárjávri, Inari-Samisch: Aanaarjävri, Zweeds: Enare träsk) is het op twee na grootste meer van Finland en het op zeven na grootste meer van Europa. Het ligt in Fins Lapland, ten noorden van de poolcirkel. Het meer is op de langste plaats 80 km lang, en op de breedste plaats 50 km. Het Inarimeer beslaat 1040 km² en de maximale diepte is 92 meter. Het water uit het meer stroomt noordwaarts via de Pasvikelva naar de Varangerfjord. Een schuchter rendier Hier een zicht op het meer
Daarna trokken we de grens over en wat verder hielden we halt in Karasjok voor ons middagmaal. Karasjok (Samisch: Kárájohka; Fins: Kaarasjoki) is een gemeente in de Noorse provincie Finnmark. De gemeente telde 2696 inwoners in januari 2017. De meeste mensen leven in het dorp Karasjok.
De gemeente is gelegen langs het hogere rivierbassin van de rivier de Deatnu/Tana in een riviervallei. Mede door zijn ligging heeft Karasjok de koudste temperatuur ooit in Noorwegen geregistreerd: -51,4 °C op 1 januari 1886. De warmste temperatuur ooit geregistreerd is 32,4 °C.
In Karasjok wordt Fins, Noors en Noord-Samisch gesproken. 80% van de bevolking is Samisch. Samisch en Noors zijn de officiële bestuurstalen van Karasjok.
Het dorp Karasjok is de zetel van het Noorse Sameting (of Sámediggi in het Samisch), het parlement van de Saami in Noorwegen. Daarnaast zijn er ook nog diverse andere Samische openbare instellingen in Karasjok gevestigd. Naast het parlement is er ook een Samisch museum en een kerk daterend uit 1807. Ook de NRK Sámi Radio is in Karasjok gevestigd.
Het parlement van de Saami werd in 1989 door Koning Olav V geopend. De eerste president van de Saami was Ole Henrik Magga, afkomstig uit Kautokeino.
Het middagmaal was in een storgammen. We zaten allen rond het vuur voor ons maal.
Het was eens wat anders.
De in en uitgang van de storgammen.
Na het middagmaal reden we verder richting Honningsvag, hielden we nog eens halt aan Porsangerfjord De Porsangerfjord is een 123 kilometer lang fjord in de provincie (fylke in het Noors) Finnmark in het uiterste noorden van Noorwegen.
Qua lengte is de Porsangerfjord de vierde langste fjord van Noorwegen. De gemeenten Nordkapp en Porsanger, waarnaar hij vernoemd is, liggen aan de fjord.
Wat rendieren Streek rijk aan graniet.
Enkele mooie uitzichten
Hier zijn we aangekomen aan ons Scandic hotel in Honningsvag. Honningsvåg is het bestuurlijke centrum van de gemeente Nordkapp. Tot 1895 was het enkele kilometers meer oostelijk gelegen Kjelvik het centrum van de gemeente. Maar door de opkomst van de visserijvloot opteerde men voor de beschutting van Honningsvåg.
De stad met haar 2600 inwoners ligt in een baai van het eiland Magerøya. Op haar grondgebied bevindt zich de Noordkaap die vaak foutief het noordelijkste punt van Europa wordt genoemd. Wanneer men Spitsbergen buiten beschouwing laat, ligt het meer westelijk op het Noordkaapplateau gelegen Knivskjelodden, 1,5 km meer naar het noorden. Het meest noordelijke punt van het Europese vasteland is Kinnarodden, een kaap in de nabijheid van het meer oostelijk gelegen Mehamn.
Sinds juni 1999 is Honningsvåg met het vasteland verbonden door de 6875 meter lange Noordkaaptunnel die de veerboot vervangt die vroeger Honningsvåg met Kåfjord verbond. De tunnel, met een helling van 10 % daalt tot een diepte van 212 meter onder de Magerøyasundet.
De beschutte ligging van Honningsvåg verklaart waarom het een belangrijke visserijhaven is. Meer dan 150 vissersboten hebben hier hun thuishaven. Bovendien bezoeken jaarlijks een honderdtal cruiseschepen de stad waardoor, naast de met de visserij verbonden activiteiten, het toerisme een belangrijke bron van inkomsten is. Voor wie oostwaarts vaart is Honningsvåg de laatste halte vooraleer men de Noordelijke IJszee bereikt.
Na de check in van ons hotel reden we met de bus richting Noorkaap waar we ons avondmaal zouden nuttigen. Aangekomen op de Noordkaap.
De Noordkaap 21" NB, in de naar de kaap genoemde gemeente Nordkapp nabij Hammerfest, in de provincie Finnmark in Noorwegen. De kaap ligt op 2080 km van de Noordpool.
De Noordkaap (Noors: Nordkapp) aan de Barentszzee wordt traditioneel beschouwd als het noordelijkste puntje van het Europese continent. De kaap ligt op het eiland Magerøya, dat met een tunnel vanaf het vasteland te bereiken is. De Noordkaap is gelegen op 71° 10'21" NB, in de naar de kaap genoemde gemeente Nordkapp nabij Hammerfest, in de provincie Finnmark in Noorwegen. De kaap ligt op 2080 km van de Noordpool.
Eindeloze zichten, enig. De Omdat de Noordkaaphal zich in een landschappelijk beschermd gebied bevindt werd het drie verdiepingen tellend gebouw in de rots uitgehouwen. In het erg toeristisch geheel bevinden zich een winkel, enkele restaurants en een bioscoop.
Tijdens de winterperiode mogen plaatselijke toeristenbussen onder begeleiding van sneeuwruimers het laatste gedeelte van de weg van Honningsvåg naar de Noordkaap afleggen. Het is ook mogelijk om er met eigen vervoer te komen, maar alleen onder begeleiding.
Hier binnen in de Noordpoolhal. Aan tafel voor ons avondmaal. Na het eten werden we nog verwacht voor een film over de Noordkaap.
Na de film gingen we terug naar buiten voor de middernachtzon te zien.
Hier is het tijdens die periode nooit echt donker. De hemel was wat bedekt met wolken zodat we er weinig zouden van zien van de ondergang.
Deze foto werd omstreeks middernacht genomen, zo zie je maar hoe klaar het wel is op dit uur. Daarna reden we terug naar ons hotel waar ons bedje ons stond op te wachten.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fotografie en genieten van de natuur.
