Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Gisteren Snellegem, vandaag dichter bij huis, ik ging wandelen in Aalbeke. Mijn wandelclub organiseerde in kader van Vlaanderen wandelt lokaal een tocht te Aalbeke.
Aalbeke is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en sinds 1977 een deelgemeente van Kortrijk. Aalbeke heeft postcode 8511 en heeft een oppervlakte van 717 hectare. De deelgemeente had 2953 inwoners op 31 december 2007. Een inwoner van Aalbeke wordt een Aalbekenaar genoemd.
Aalbeke is gelegen op 6 kilometer ten zuidwesten van Kortrijk en wordt omgeven door Rollegem, Moeskroen, Lauwe en Marke. Nabij het dorp ligt het Knooppunt Aalbeke van de Europese wegen E17 en E403.
De oudste vermelding van Aalbeke dateert uit 1136 als Albecca. In 1211 was er voor het eerst sprake van een parochie. Het grondgebied was verdeeld over diverse heerlijkheden. De heerlijkheid Aalbeke fungeerde als dorpsheerlijkheid. Aalbeke maakte deel uit van de Roede van de XIII Parochies (met Kortrijk-Buiten, Marke, Rollegem, Bellegem, Kooigem, Lauwe, Rekkem, Moeskroen, Herzeeuw, Luingne, Dottenijs en Spiere), een van de vijf Roedes van de kasselrij Kortrijk.
Omstreeks 1525 kwam de heerlijkheid in handen van Antoon de la Barre, die ook heer van Moeskroen was. Tot aan de Franse Revolutie waren de heren van Moeskroen ook heer van Aalbeke, het betrof verschillende families. Niet alleen de godsdiensttwisten (2e helft 16e eeuw), maar ook diverse krijgsverrichtingen in de 17e eeuw, eisten hun tol, met name de Negenjarige Oorlog (1688-1697). Omstreeks 1850 begon de industrialisatie. In 1842 werd de spoorlijn Kortrijk-Moeskroen aangelegd en in 1857 kreeg Aalbeke een station. De meeste inwoners van Aalbeke verrichtten huisarbeid. In 1907-1908 kwam de eerste fabriek, namelijk dakpannenfabriek De Sterreberg. In 1912 werkten hier ongeveer 150 mensen. In 1929 kwam de tapijtweverij Louis De Poortere in bedrijf. De aanleg van de snelweg E17 in 1968, en van de E403 en het bijbehorende Knooppunt Aalbeke' in 1977, vormden zware ingrepen. In het door de snelwegen afgesneden gehucht Preshoek werd het Preshoekbos aangelegd.
Deze dag waren er heel veel plaatselijke wandelingen, dus een grote toevloed aan wandelaars ging het zeker niet zijn. de start van deze wandeling was in het schooltje "de Bierkorf" men kon uit 3 afstanden kiezen, 6-12-18km. Na het aankomen van Henri en zijn vrouw, gingen de mannen op stap.
Zicht op Aalbekeplaats
De Hoogmolen van Aalbeke
Een mooi zicht op Aalbeke De Hoogmolen, een beschermde houten windmolen uit 1717.
De Hoogmolen of Messiaensmolen is een windmolen in de tot de West-Vlaamse gemeente Kortrijk behorende plaats Aalbeke, gelegen aan de Luingnestraat 38.Deze standerdmolen van het gesloten type fungeert als korenmolen. Op deze plaats stond al een molen in 1714, in welk jaar deze door brand werd verwoest. Een nieuwe molen kwam gereed in 1717. In 1967 werd het windbedrijf gestaakt en hij raakte in verval. In 1980 werd de molen aangekocht door de stad Kortrijk en in 1994-1995 werd hij opnieuw in maalvaardige staat gebracht, waarna hij door vrijwillige molenaars werd bedreven.
Wat vernield, jammer
mooie vergezichten.
Deze stond op de uitkijk. hele grote onderneming.
Was nog op zijn gemak.
Veel afwisseling tijdens de tocht.
De schoorstenen van Sterreberg(steenbakkerij)
Was zalig weer
Aan onze rustpost in Rekkem
Zicht op de Sjouwer, monument verwijzend naar de trekarbied in Noord-frankrijk. Deze toren is 35m hoog. Hier door een deel van het preshoekbos.
Het Preshoekbos.Het Preshoekbos is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeenten Kortrijk en Menen met hoofdingang aan de Aalbeeksesteenweg 49. Dit gebied heeft als kern het gehucht Preshoek, gelegen tussen Aalbeke, Lauwe en Marke. Het gebied wordt doorsneden door de autowegen E17 en E403. In dit gebied beheert het Agentschap voor Natuur en Bos sinds 2009 een 250-tal hectares, die reeds werden of worden bebost. Zowel ten oosten als ten westen van de E403 ligt het domein. Een viaduct verbindt beide stukken.
Het bos, op voormalige akkers en weilanden geplant, bestaat uit inheemse bomen en struiken. In het oosten van het domein, nabij de Keizerstraat in Marke, ligt een bloemrijke helling met onder meer aardaker en donderkruid. Tot de vlinders die in het domein worden aangetroffen behoren oranjetipje landkaartje, bruin blauwtje, icarusblauwtje, oranje luzernevlinder, bont zandoogje en sleedoornpage. Andere dieren zijn patrijs, haas, konijn, wezel, hermelijn en vos. In het bos liggen enkele uit klei bestaande hoogten die ten behoeve van de baksteenindustrie werden gebruikt. Deze zijn of worden geïntegreerd in het gebied
Eenmaal uit het domein , nog een klein stukje wandelen tot aan onze startplaats. Aangkomen op onze bestemming, en wat genieten van de zon bij een kop koffie of iets fris.
Foto van een deels bestuur en wat medewerkers. Het was een leuke en fijne wandeling.
De parel van groot Jabbeke leek deze keer mijn favoriete bestemming. De wandelclub uit Jabbeke(de Rustige Bosstappers) hielden er hun jaarlijkse tocht te Snellegem. De wandelaars kregen zeker heel wat natuur te zien. Dus ik reed naar Snellegem om deel te nemen aan hun wandeltocht.
Snellegem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Jabbeke.
De naam komt van de Germaanse naam Snello, het suffix -inga en het toponiem heem en betekent dus "woonplaats van de lieden van Snello". Snellegem was reeds in de vroege middeleeuwen een Merovingisch kroondomein. Het Oosthof was daarvan de centrale hoeve. Het oudste kerkje werd vermoedelijk in de 7e eeuw naast deze hoeve gebouwd. In 941 werd Snellegem voor het eerst vermeld, en wel als Snethlingehem. Omstreeks 953 werd melding van een nieuwe kerk gemaakt.
Het is vanuit Snellegem dat later de omliggende parochies van Jabbeke, Varsenare, Zerkegem, Sint-Andries en Sint-Michiels werden gesticht. Omstreeks 1150 kwam de parochie in bezit van de Abdij van Mont Saint-Quentin. Er werd een romaanse kerk gebouwd. Het heidegebied ten zuiden van Snellegem (het Vloethemveld) werd ontgonnen. Er werden dijken opgeworpen om wateroverlast in het ontgonnen gebied tegen te gaan. Ten zuiden hiervan was het moerassig en ontstonden viskweekvijvers. Eind 18e eeuw begon de bebossing van het Vloethemveld. Van 1883-1995 verbleven de Zusters van Liefde van Heule in het dorp, die het katholiek onderwijs verzorgden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog legde de bezetter een vliegveld aan langs de Oudenburgweg. In het Vloethemveld werden door hen houtskoolovens gebouwd. Zo werd een groot deel van het Vloethemveld ontbost. In 1924 werd door de Belgische overheid een munitieopslagplaats in het Vloethemveld gebouwd. Vanaf 1995 werd het militair domein omgevormd tot natuurgebied.
Snellegem was een van de zes Vlaamse gemeenten die in 2015 geselecteerd was in een grootschalig genetisch genealogisch onderzoek van de KU Leuven. Hierin werd de Y-chromosomale variatie onderzocht van mannen die via diepe vaderlijke stambomen een link met het dorp hadden.
De start was vanuit het OC de Schelp. De wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Na een koffie te hebben gedronken begon ik aan de wandeling.
We kregen regelmatig wat mooie vergezichten
het eerste deel van deze tocht bracht ons richting Jabbeke via enkele mooie paadjes.
Hier een zicht op Jabbeke Hij stond op de loer Heel aandachtig Kerk van Jabbeke
Onze rustpost. Mooie gezegden op de trap. Na de rust ging het richting Zerkegem waar we een rust hadden bij een plaatselijke tuinder.
Een rustige en aangename wandeling.
Aangekomen aan het Maskobos.
Mooi stuk natuur.De Maskobossen is een boscomplex en natuurgebied ten zuiden van de West-Vlaamse plaats Jabbeke. Deze enkele tientallen hectare grote bossen werden einde 19e eeuw aangeplant als productiebos en omvatten eiken, lariksen, en beuken. Ook zijn er hakhoutpercelen. Het betrof ontginningsbossen in de velden, de woeste gronden in Zandig Vlaanderen.
Het was lange tijd bezit van de adellijke familie De la Faille d'Huysse, en omstreeks 1946 werd het verkocht aan de familie Gillès de Pélichy. In 2000 werd het aangekocht door Natuurpunt. Kenmerken voor het gebied is een lange beukendreef. De bosuil, boomvalk en boomklever nestelen hier. Tegenwoordig is het gebied toegankelijk voor wandelaars en fietsers, en is er een wandelroute uitgezet. Men streeft naar een bosbeheer waarin inheemse soorten de overhand krijgen.
Hier onze nestor onder de wandelvrienden.
Bijenhotel
De 3 musketiers Moest ook eens op de foto staan. Hier door het Vloethemveld.Vloethemveld is een voormalige militair domein en krijgsgevangenkamp gelegen in Zedelgem. Momenteel is het een beschermd natuurdomein (deels natuurreservaat, deels bosreservaat, deels domeinbos) en Natura 2000-Habitatrichtlijngebied. Het Vloethemveld staat ook in de inventaris van onroerend erfgoed. In het gebied lagen meerdere vijvers. Deze waren ontstaan door de aanleg van de "Vossenbarm" in 1478 om overstromingen tegen te gaan. De meeste vijvers verdwenen weer in de 19de eeuw, toen het terrein met bos beplant werd. Door het decennialang maaien ontwikkelde zich op de vlaktes en de beschermingsbermen rond de munitieopslagplaatsen een heidevegetatie. Deze verschraalde grond met heidebegroeiing vormt thans een waardevol natuurgebied, dat vanwege zijn kwetsbaarheid niet voor het publiek toegankelijk is. Het bosdomein is wel opengesteld voor wandelaars, fietsers en ruiters.
Eventjes rusten.
heel mooi gedaan.
na het verlaten van het natuurdomein rest ons nog een klein stukje tot aan het eindpunt.
Wat verder zijn we terug aan de startzaal. Een mooie en leuke wandeling.
Terug een mooie lentedag en opnieuw de wandelschoenen aandoen. Deze keer ging ik wandelen naar de Kemmelberg. Altijd mooi om daar te wandelen en ook een stukje lastiger dan gisteren.
Kemmel is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Heuvelland. In deelgemeente Kemmel bevinden zich het gemeentehuis en de gemeentelijke administratie van de fusiegemeente, net als het politiekantoor en het postkantoor. Kemmel telt ruim 1000 inwoners en staat in de lijst van de 50 mooiste dorpen van Vlaanderen.
Het grondgebied van Kemmel was al bewoond tijdens het neolithicum. Ook uit de vroege ijzertijd en uit de La Tène-periode zijn overblijfselen aangetroffen. Op de Kemmelberg lag een belangrijke nederzetting, waarvan de omgrachting 350 bij 90 meter mat. Ook tijdens de Romeinse tijd was het gebied bewoond. Kemmel werd voor het eerst schriftelijk vermeld in 916, als Kemlis, naar het Latijn: culmen (top). In de 9e eeuw was er al een kerk. In de 15e en 16e eeuw bloeide de lakennijverheid. In de 2e helft van de 16e eeuw vonden de godsdiensttwisten plaats, waarbij de kerk verwoest werd. In 1622 werd aan de voet van de Kemmelberg, nabij de Nieuwstraat, een kasteel gebouwd, dat echter tijdens de Eerste Wereldoorlog werd verwoest. In 1925 werd op het neorenaissancekasteel Kasteel De Warande gebouwd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het dorp zwaar beschadigd. De Kemmelberg, die op 1,5 km zuidwest van het dorp ligt was een strategisch punt en werd door de strijdende partijen zwaar bevochten, vooral op 25 april 1918, toen de Duitsers een laatste offensief bewerkstelligden. Naast de tientallen begraafplaatsen herinneren een aantal gedenktekens aan de dramatische gevechten op die datum.
De start van deze tocht was in het OC De Gaper. Er was al wat volk op de been toen ik rond 7u15 aankwam. Inschrijven en nog een kop koffie en begon dan met 2 wandelvrienden aan de tocht.
Tocht die de top en de flanken van de Kemmelberg verkent via rustige veldwegen, langs boom- en wijngaarden en het domein de Warande. Een tocht vol verhalen. De grotere afstanden trekken richting Nieuwkerke en Dranouter.
Het was zalig om te wandelen in dit lenteweer. Mooie vergezichten
Zicht op de kerk van Kemmel
Op weg naar de beklimming van de Kemmelberg.
Zicht op de Kemmelberg.
Een van de vele klimmetjes. De Kemmelberg is een heuvel bij het dorp Kemmel in de Belgische provincie West-Vlaanderen en is met zijn 156 meter het hoogste punt van de provincie. Zijn topografische prominentie bedraagt 90 meter. De dominantie, dat is de afstand tot het meest nabije hoger gelegen punt, bedraagt 10,23 kilometer. De heuvel ligt een halve kilometer ten zuidwesten van het dorpscentrum van Kemmel, op de grens met de deelgemeenten Loker en Dranouter. Het is een van de getuigenheuvels van het West-Vlaams Heuvelland. Op de flank ontspringt de Kemmelbeek. De Kemmelberg is een getuigenheuvel, net als de meeste heuvels in de omtrek (zoals Rodeberg, Zwarteberg, Scherpenberg, en Katsberg), ontstaan uit zandbanken die ontstonden toen de Noordzee (Diestiaanzee) tot daar landinwaarts kwam. In dat zand zat heel wat ijzer. Dit vormde door oxidatie met het zand ijzerzandsteen. Toen de zee terugtrok beschermde dit zandsteen de toppen van de voormalige zandbank tegen erosie. In de gebieden daartussen was er geen zandsteen en zorgde de erosie ervoor dat heel wat grond verdween, hierdoor ontstond een heuvelachtig landschap. De Kemmelberg is een onderdeel van de zogenaamde centrale heuvelkam in het Heuvelland. Deze bestaat daarnaast uit de Watenberg, Kasselberg, Wouwenberg, Katsberg, Boeschepeberg, Kokereelberg, Zwarteberg, Vidaigneberg, Baneberg, Rodeberg, Sulferberg, Goeberg, Scherpenberg, Monteberg en Lettenberg. Ten zuiden van deze heuvelkam bevindt zich het stroomgebied van de Leie, ten noorden van deze heuvelkam het stroomgebied van de IJzer. Boshyacinten
kregen mooie zichten Deze trap afdalen was voor later op deze tocht.
Heel veel afwisseling, prachtig uitzicht.
Zicht op Dranouter waar we onze eerste rust hadden.
Hier een zicht op Loker Aangekomen in Dranouter.Dranouter (uitspraak: Dranoeter[bron?], "dranoetre" in het West-Vlaams) is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en sinds 1 januari 1977 een deelgemeente van de gemeente Heuvelland. Dranouter is gelegen in de Westhoek dicht bij de Franse grens. Dranouter telt een 700-tal inwoners. Door de plaatselijke bevolking wordt van Nouter gesproken. Dranouter is een landbouwdorp. De landbouwoppervlakte wordt voor een derde ingenomen door grasland. Er zijn ook vele nijverheidsgewassen. Dranouter werd voor het eerst vermeld in 1123 als Drawenoltra, waarschijnlijk afgeleid van een persoonsnaam en altaar. Vanaf 1113 was Dranouter een zelfstandige parochie. Het dorp behoorde tot de Kasselrij Belle. In de eerste helft van de 15e eeuw kende het een bloeiperiode door de lichte lakennijverheid. Een dieptepunt was het jaar 1568, toen fanatieke beeldenstormers niet enkel kerken kort en klein sloegen, maar ook drie geestelijken vermoordden. In 1552 werd Petrus Plancius geboren, die in 1585 om zijn geloof naar de noordelijke Nederlanden moest vluchten en een beroemd geograaf werd.
Hoewel het dorp tijdens de Eerste Wereldoorlog achter de frontlinie lag en een toevluchtsoord was voor Britse frontsoldaten, werd het uiteindelijk geheel vernield en daarna in ongeveer dezelfde stijl herbouwd. Diverse oorlogsgraven en -kerkhoven getuigen van die periode.
Nu verder met de wandeling naar de volgende rust.
Terug een zicht op de Kemmelberg
We hadden rust in Kemmel op een 6tal km van het einde. Na de laatste rust richting Monteberg en de warande om de startzaal terug te bereiken. Moest even wat stoom aflaten.
Hier vader en zoon (speeltijd)
mooi zicht op Nieuwkerke.
Nog een klim
Ook hier mooie boshyacinten
De afdaling van de trap die we zagen in het begin van de wandeling. Zicht op de kerk van Kemmel Hier door de warande.
na deze passage waren we terug aan de startzaal. Een hele mooie tocht, prachtig weer en terug een leuk gezelschap.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fotografie en genieten van de natuur.
