Eindelijk is de langverwachte dag aangebroken voor een reis naar Slovakije. We hadden enkele dagen geleden een mail gekregen dat we om 2.45 u. verwacht werden aan de Lauwse sporthalle in plaats van om 3.15 u. Maar om 2.45 u. is er nergens een bus te bespeuren. Om 3.10 u. komt er eindelijk een bus aan, een mooie autobus waarmee ook de spelers van Essevee Waregem worden vervoerd. Al een eerste blunder van het reisbureau CTT en er zullen er nog volgen! We rijden naar de volgende opstapplaats, de Lange Munte in Kortrijk. Ook daar staan al heel wat deelnemers te wachten. Om 3.30 u. kunnen we starten richting luchthaven. De voorzitter van de WSK Marke heet ons welkom, maar voegt er onmiddellijk een slechte boodschap aan toe: “Een van de deelnemers heeft gisteren nog naar de vluchten gekeken en gezien dat onze vlucht naar Wenen van 6.50 u. is geannuleerd. Het organiserende reisbureau CTT uit Dottenijs was gisteren niet bereikbaar en op het noodnummer was het een ingesproken bandje.” We begonnen de in mineur en dachten hoe zal de dag verder verlopen? Om 4u45  bereiken we vlot de busparking en kunnen we ons naar de vertrekhall begeven. En inderdaad, op het infobord zien we dat onze vlucht is geannuleerd. De voorzitters van de beide wandelclubs begaven zich naar Brussels Airlines om info. Enige tijd later komen ze met de oplossing. We kunnen de vlucht nemen naar Wenen om 15u40. We krijgen als compensatie een bon ter waarde van 15 euro om iets te eten en te drinken. Het slechte nieuws: twee personen kunnen echter niet mee! Ze moeten rond 11u05 via Frankfurt naar Wenen en daar dan op ons wachten. En het is nog niet alles… 2 echtparen wordt gescheiden, moet de trip met een andere vrouw of man ondernemen. Er was geen ontkomen aan. We kunnen gelukkig toch eerst onze koffers kwijt geraken, we moeten daar al de komende uren niet meer voor zorgen. Onze groep krijgt een afzonderlijke toegang naar het incheckpoint en alles verloop vlot tot ik aan de beurt kwam. Zogezegd stond ik niet vermeld in de lijst van deze groep. De reden was mijn naam was verkeerd geschreven, met wat geduld kwam het toch in orde maar moest dan nog een incheck doen alvorens we op het vliegtuig gingen. Dus afwachten hoe dit ging verlopen. Even rondwandelen in de luchthaven, een tas koffie drinken met onze compensatie bon, wat rusten, weer wat wandelen.… De tijd gaat erg traag voorbij, maar wat doe je er aan? Tegen 10.50 u. nam ik afscheid van Dorine, die met een andere wandelaar de vlucht via Frankfurt moest nemen. Dan maar terug wat heen en weer wandelen en wat rusten tot de tijd dat wij moesten naar de gate gaan voor onze vlucht. Om 14u55 trekken we naar gate 52, zoals op het bord vermeld. De andere wandelaars nemen er ook plaats, en nu afwachtend tot de gate open gaat. Nu nog de het inchecken en oef ik kon zonder kleerscheuren het vliegtuig op, een A390 van Eurowings. Opnieuw een probleem! Er is een overboeking van één persoon. Via de luidsprekers roept men op wie met een vlucht later wil vliegen tegen een vergoeding van 250 euro. Er zijn vijf personen die op ons instapbiljet geen plaatsnummer hebben gekregen. Bij het instappen wordt helaas een wandelaar van zijn echtgenote gescheiden en moet opzij gaan staan. ’t Is niet waar dat er een van onze groep zal moeten achterblijven? De rest neemt plaats in het vliegtuig en wat een geluk, onze reisgenoot komt er ook aan. Even voor vier uur gaat het vliegtuig naar de startbaan en om 16.00 u. stijgen we op, opnieuw 20 minuten te laat. We stijgen vlug op en wat later zegt de piloot dat de vlucht 1u20 zal duren tot Wenen. Om 17.20 u. landen we op de luchthaven van Wenen. Het is een heel eind stappen tot bij de bagage. Die is er vrij vlot op de band te nemen. We zien in de inkomhall Dorine en Marc(die andere wandelaar), ook zij waren net geland. Tijdens hun tussenstop hebben ze de aansluiting voor het volgend vliegtuig gemist en moesten zo’n 3uur wachten in Frankfurt op de volgende vlucht. Wat een zooitje. Ook onze gids Johan en zijn echtgenote Marleen stonden ons op te wachten. Vandaar trekken we met de groep naar de bus, hebben nog een hele trip voor de boeg, zo’n 300 km. Van Wenen naar Bratislava. Het geplande bezoek aan de hoofdstad valt nu uiteraard weg. Na zo’n 60 km bereiken we de grens. Onderweg is Johan alles aan het uitleggen over Slovakije, over ons weekprogramma, over ons verblijf… Halfweg de trip, we zijn in Trenèín, houden we een korte halte voor een plasstop. We vervolgen onze weg en stilaan begint het te regenen. We krijgen nog een stuk gewone weg voor de boeg. We rijden voorbij Zilina en Ruzomberok. En zo bereiken we om 22.30 u. het Resort Sojka. Resort Sojka We worden er verwelkomd door Gerdi, de eigenaar van het resort. We kregen nog een borrel om ons te ontspannen ,wat uitleg en gingen dan aan tafel voor het avondmaal en daarna naar bed. Het was een lange, vermoeide en beladen dag geweest.