Nieuwjaarstocht:
Vandaag ging ik wandelen naar De Pinte, waar de wandelclub De Postilion uit Merelbeke er hun Nieuwjaarstocht hielden. de start was vanuit de school De Kleine Prins.
De Pinte is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen net onder Gent. De gemeente telt ruim 10.500 inwoners, die Pintenaars worden genoemd. De Pinte ligt tussen de rivieren de Schelde en de Leie, tussen 7,5 m en 10 m boven de zeespiegel, waarbij de Scheldevallei het laagste punt is. De Schelde stroomt door de deelgemeente Zevergem.De naam van de gemeente is afkomstig van een herberg (Het Pijntken, het huidige Pintestraat 69.
Het grondgebied bleef lang een uitgestrekt heidegebied van de Gentse Sint-Pietersabdij, Scheldevelde genoemd. Vanaf de 13de eeuw was er, ten oosten van het huidig dorpscentrum, een ontginningshoeve gevestigd en men begon slechts vanaf de 18de eeuw met een systematische ontginning. Op de Ferrariskaart uit de jaren 1770 is de plaats weergegeven als een landelijk gebied met verspreide gehuchten en landgoederen. Op de plaats van de huidige dorpskern toont de kaart nog het gehucht Pintestraete. In 1791 was er al een eerste verzoek voor het oprichten van een hulpkerk. De bouw werd gestart, maar werd door de Franse bezetting al gauw stopgezet.
Bij de creatie van de gemeenten op het eind van het Ancien Régime behoorde het gebied tot de gemeente Nazareth. Het gehucht werd ook wel "Klein Nazareth" genoemd. Reeds in de Hollandse periode in 1829 werd een verzoek tot zelfstandigheid ingediend onder de naam "Willemsdorp", maar dit ging toen niet door. In 1838 werden nieuwe plannen voor een kerk goedgekeurd en in 1839 werd een eerste kerk ingewijd. In het midden van de 19de eeuw werd De Pinte door spoorlijnen doorsneden, namelijk de spoorlijn Gent-Kortrijk vanaf 1839 en de aftakking Gent-Oudenaarde vanaf 1857. Het station De Pinte werd geopend.
Op 2 juni 1868 werd het gehucht afgescheiden van Nazareth en werd het een zelfstandige gemeente onder de naam De Pinte. Eind 19e eeuw komen er zich een aantal tuinbouwbedrijven vestigen, die later in de twintigste eeuw verkaveld werden.Na iets te hebben gedronken vertrok ik voor een wandeling van 24km.
 De verschillende parcours die men kon bewandelen.
 De afstanden gingen door een park richting St Denijs Westrem.


 We doorkruisten ook enkele mooie wijken, om dan een deel door het parkbos te wandelen.


Hier zien we enkele beschilderde boomstammen.
 Aangekomen op het gemeenteplein van St Denijs Westrem. Sint-Denijs-Westrem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Gent. Sint-Denijs-Westrem ligt ten zuidwesten van Gent-centrum, naast Sint-Martens-Latem, De Pinte, Zwijnaarde en Afsnee. De parochie telt (einde 2007) 5134 inwoners (823 inwoners/km²). De grens met Gent wordt gevormd door de Rietgracht, waardoor het Maaltekasteel en het ziekenhuis Maria Middelares net nog in Gent zelf liggen.
 Een oldtimer in goede staat

 Mooi zicht op het kasteel



 We kregen ook enkele mooie vergezichten.




 De kerk van St Denijs Westrem, die vlak bij de rustpost gelegen was. na de rust deed ik hier een lus van ongeveer 8km rondom St Denijs Westrem. Ook deze maal gingen we langs een andere kant naar het parkbos.




 Het Parkbosproject beoogt de uitbouw van een multifunctionele groenpool van ca. 1200 ha ten zuiden van Gent. In deze groenpool is ruimte voorzien voor 340 ha oud en nieuw bos, 200 ha park- en natuurgebied en 500 ha duurzaam landbouwgebied. Het Parkbos is van prioritair belang voor de provincie Oost-Vlaanderen, en in het bijzonder voor de Gentse regio, gezien daar een groot tekort aan toegankelijk groen heerst.
De volledige realisatie van dit omvangrijke project is een werk van lange adem, en kan alleen met de inzet én samenwerking van verschillende overheidsdiensten en besturen. In gedragen partnerschap wordt er stilaan vorm gegeven aan het Parkbos. Via deze website willen we u op de hoogte houden van alle ontwikkelingen.
 We wandelden ook over de knuppelpaden.
 Eenmaal terug aan de rustpost was het tijd om iets te eten en te drinken. Daarna ging ik terug naar af, nog zo'n 9km te gaan. Ook op de terug weg stapten de wandelaars terug door nog een ander deel van het Parkbos.





Deze muur was prachtig met graffiti bewerkt.De spoorweg onder en nog een kleine km te gaan alvorens men de startzaal aantrof. het was een aangename en rustige winterwandeling.
|