Voor mij was het een rollercoasterday : had de nacht ervoor slecht geslapen eigenlijk, geen idee waarom, dus ik heb tot het tijd was om door te gaan genoten van mijn ligbedje in de tuin, in't zonneke.  Dat had ik de dag ervoor ook al gedaan ; genieten !! Enfin, toch een efforke gedaan om er fris uit te zien voor mijn zwembad-uitstapje en daar bleek ik toch redelijk in geslaagd geweest te zijn.  Het was heerlijk om zoveel bekenden terug te zien, het leek allemaal zo vanzelf te gaan, de emomomentjes werden goed verteerd en ik was op de duur hees van 't kletsen, ge moet ni vragen.  Ik had me wel van de nodige medicatie voorzien en niet op een pilleke gekeken maar het resultaat was dat meer dan waard.  Eens thuis is de confrontatie met de realiteit eens zo groot : daar was ineens mijn waanzinnig dikke buik die ik overdag had proberen te camoufleren en de daarbij horende pijn, de moeheid waar ik tot dan niks van voelde overviel me nog voor ik me goed in wel in de zetel geinstallleerd had, mijn dikke voetjes zagen er angstaangjagend uit.  Zo jammer, want op die manier was het heel moelijk nagenieten.  Daarom was ik wel blij dat ik op het moment zelf zo genoten had...Maar zo zie je maar, hoe onvoorspelbaar alles blijft, en hoe hard je moet focusses op het moment zelf, en niets uitstellen tot 'later', in de mate van het mogelijke natuurlijk.

Vandaag houden we het in elk geval rustig.  Als ik zo naar buiten kijk, nu, rond het middaguur, ziet het er maar bedenkelijk uit om van het zonnetje te genieten in de tuin zo meteen. Temperatuur is misschien wel oké maar ik heb toch echt wel graag de echte zon op mijn bolleke, toch zeker als ik op mijn zeteltje lig.  Maar aangezien ik best wel een 'koers'-liefhebber van (passief uiteraard), is het heel simpel ; geen zon -> voor de tv en duimen voor Boonen of Cancellara ! Het laatste stuk ga'k zowiezo zien, zon of geen zon, nah ! 

En verder is het aftellen naar maandag, chemo-day nummer 5 in totaal. Ik kijk vooral uit naar de acitispunctie ; het 'aflaten' van het overtollig water in mijn buik.  Aangezien ik nu sinds enkele dag ook water-voetjes heb hoop ik toch dat ze me iets gaan geven dat waterafdrijvend is ofzo ; die dikke voeten is echt wel geen welgekomen 'extraatje' En deze keer moeten ze echt wel zorgen dat de punctie plaatsvindt VOOR de MRI want anders lukt die ook weer van geen kanten zoals volgende week.  Drie kwartier stilliggen met 5 liter extra water in uw lijf waardoor je ni fatsoenlijk kan ademenen : no way ! Ze hebben het gelukkig in mijn dossier gezet dus kans ik groot dat het morgen netjes verloopt. Ik had ook nog een gelaatsverzorging geboekt...mmmmmm.....

Tijd om nog even met de voetjes omhoog te gaan liggen ! En denken jullie er nog eens aan om jullie gsm nummer door te geven als dat nog niet gebeurde ??  Dank julie !!!

Alvast bedankt en tot gauw !

xxx

Ik denk wel dat ik sebiet nog effe onder de wol duik, dat gaat niemand me kwalijk nemen.  Heb trouwens net de huisarts gebeld ; ik kweek een droog hoestje en in tegenstelling tot 'normaal' experimenteer ik liever niet met medicijnen die Mayenne over twee weken nog kreeg enzo.  Bovendien heb ik ook rugpijn, spierpijn eerder en ook daar durf ik niet de traditionele Algipan of Flexium tegenaan smijten.  Gisteravond was het trouwens een ietsiepietsie paniek ; ik mag mag 38gr° hebben of ik moet prompt binnen en ik zat op een gegeven moment aan 37.7°, dus redelijk close.   Nu zat ik wel vreselijk ingeduffeld oa mee in huispak dat poppie mee van Primark had gebracht voor me maar op dat moment was dat geen overbodige luxe want ik had het ook vreselijk kou.  Heb het toch over mijn hart gekregen om me iets lichter te kleden (brrrrrrrrrrrrr) en een dafalganneke te nemen waardoor na een tijd mijn temperatuur gelukkig flink zakte.  Had echt geen zin om in het holst van de nacht nog op spoed te helanden ! 

Vandaag verwacht ik ook Nancy voor mijn voetjes en snuitje...gaat weeral deugd doen.  In de kliniek kan ik er gratis beroep op doen, heb op maandag ook een afspraak maar ik wil toch mijn snuitwerk extra beschermen tegen al dat kwalijk gedoe waarmee mijn lijfke belast wordt. Bovendien doet het gewoon ook zo vreselijk deugd ! 

Ooooh, Musti vindt het duidelijk zalig dat ik al zo vroeg op ben en zit me te bespringen van alle kanten. Echt geweldig hoe aanhankelijk ze is en alhoewel Toulouse haar enthousiasme niet altijd op prijs stelt mag ik wel zeggen dat het super gaat met hun drietjes, zeker omdat ze Stippel, de heer des huizes, gerust laten.

Vertelde ik al dat Eric een rolstoel is gaan halen ?  Er zijn momenten dat ik letterlijk, en ook wel een beetje tot mijn grote schaamte, niet uit de voeten kan maar het wordt dit weekend zo'n mooi weer dus wil ik toch graag mijn bol een keer buitensteken zonder op mijn adem te moeten trappen. Zaterdag late namiddag speelt mus ook de Belgische Bekerfinale in Wezemberg en zeker omdat winst er serieus inzit zou ik ook dat helemaal niet graag missen. Zo kan Eric me eventueel op een rustig plekje neerplaveiën want ik weet niet of ik in form ga zijn voor het 'grote' publiek.  Ik hoop uiteraard van wel ; een megasociale babbel is zowiezo iets voor mij maar veel zal van de omstandigheden afhangen en laat ik die nu net niet in de hand hebben.  Enfin, we zien wel, we gaan er in elk geval het beste op hopen ! Ik hoop trouwens ook op veel supporters ; oké, het wordt wel mooi weer maar dat wordt het nog heel vaak terwijl het winnen van de Bekerfinale door onze Antwerpse dames een een iets minder voor de hand liggend unicum zal worden.  Kom gewoon mee de Wezemberg afbreken en bestel vandaag (ten laatste) nog uw kaarten via deze weg aan de helft van de prijs :  5euro pp inclusief 1 consumptie.  We leggen je kaart op naam klaar aan de kassa.  DOEN !!

En nu duik ik nog effe terug mijn bedstee in voor een ochtendsiësta.   Ik hoor jullie nog wel ! xxx

De koers op de achtergrond en mini-poes op mijn voeten, er zijn vervelendere installatiemanieren.

Eric komt net thuis van controle bij de specialist ; zijn knie ziet er perfect uit, hij mag fietsen en zwemmen en gaat dat dat ook doen om snel weer sterker te worden.  Ik zou zeggen, 'kzwem en fiets mee maar dat zal nog ni voor direct zijn.

Toch heb ik ook wel mijn krachtvoer in huis : manlief is gisteren paardenmelk gaan halen, niet zo lekker als 'echte' melk maar het valt goed mee en vanmiddag kreeg ik van oma Ruben een potje koninginnebrij.  En momenteel geniet ik van een bouilonneke van mergpijp, iets wat ik heel graag lust op een toastje en al uitkijk naar de versie van morgen, met veel peper en zout op.  Een ramp qua cholesterol maar voor mij mag het wel, veel calorietjes.  Was bij de controle maandag ook 2 kilo bijgekomen en daar was ik heel blij mee/  Eric vond ook al dat ik minder knokerig was.  

Vanmorgen zijn we om nieuwe lingerie geweest ; ik moet er geen tekeningetje bijmaken dat wanneer je zoveel kilo's afvalt je een en ander mote 'aanpassen'.  Maar terwijl ik dat normaal een leuk uitstapje vind vond ik het nu vooral vermoeiend.  Maar...niet met lege handen naar huis gekomen dus mission accomplished.   Zo werd mijn pruikje ook nog eens van stal gehaald.  Is gewoon dezelfde kleur als mijn haar (grijs), eenvoudig modelleke en al meermaals goedgekeurd.  Ondanks mijn grote mond dus toch maar niet te zot gedaan.  Met mijn sjaaltjes kan ik het ook goed vinden, is leuk om er mee te experimentereren. Maar het liefst van al draag ik mijn thuis-mutsie ; iets simpel, licht, waar ik ook mee slaap, het lijkt alsof ik niks op heb. Ze zijn ook echt zo goed als weg, mijn haartjes, al leek het tijdens de rustweek alsof ze al terug begonnen te groeien.   Maar het blijft het futuliteit voor mij, dat haar gedoe, dat is bij sommige dames wel anders , merk ik in de kliniek en dan ben ik daar dan wel weer blij om, dat ik van iets niét een punt kan/moet maken.  

Want sakkeren, ik kan er wat van hoor, dat ga ik zeker niet onder stoelen of banken steken.  Soms kan ik zo boos en teleurgesteld zijn...Dat laatste vooral in mezelf dan, juist omdat ik niet zo flink ben als ik zou willen zijn.  En boos...gisteren nog : ik had moeten braken en had me erbij geforceerd ; mijn hele rechterflank zo pijnlijk als wat , ik kon niet fatsoenlijk inademen, liggen, niks eigenlijk.  En maar sakkereren à la ' en waarom moet dit er nu ook nog bij ??'

  

Mijn buik is nog zoiets ; die geraakt constant vol vocht en dus bij elk kliniekbezoek voor chemo moet ik een punctie laten doen om water af te laten'...doet dan deugd natuurlijk maar na een paar dagen lijk ik weer flink zwanger.

In de kliniek geraken we al goed thuis ; vaak dezelfde (lieve !!) verpleegsters en soms ook dezelfde mensen op de kamer.  Ook de artsen zijn lief en dat contact verloopt ook heel vertrouwelijk, da's wel fijn.  Het wordt zo'n beetje mijn nieuwe wereldje.

Thuis geniet ik naast mijn tweevoeters vooral van mijn poezekes, al zullen de meesten onder jullie wel weten dat het er sinds zaterdag eentje minder is aangezien we Zorrootje hebben moeten laten inslapen.  Was volledig op, uitgedroogd en met haar bijna 18 jaartjes was het welletjes geweest.  Ze is bij ons geboren als kitten en dat doet het wel extra pijn maar we zijn natuurlijk wel blij dat we ze zo lang bij ons mochten hebben. 

En nu ben ik er terug mee weg...pijpje geraakt uit en dan gaan we hier effe onderuit, kwestie van in form te zijn tegen  het avondeten.

Tot een volgend keertje ! 

x

Ja, ik weet het wel, ik moet me niet verontschuldigen als ik het laat afweten maar ik vind het toch wel een beetje vervelelend omdat ik weet dat velen onder jullie toch regelmatig een kribbeltje verwachten uit bezorgheid.

Om eerlijk te zijn ; de chemo haalt echt het onderste uit mijn kannetje ; ben stikstikstik-kapot, en uiteraard van niks te doen.  Qua misselijkheid valt het gelukkig mee maar ik eet dan ook niet veel.  Mijn buik blijft vervelend, daar hebben ze maandag weer vocht uitgehaald maar niet genoeg naar mijn goesting dus loop ik hier weer met een belachelijke ton.

Haartjes hebben het nu ook wel gehad met mijn bol dus sebiet gaat Eric er de tondeuze inzetten, het wordt immers echt  vervelend en onhygienisch zo.   Zal vandaag nog een pruik-afspraak proberen maken.

Eric kan gelukkig redelijk goed uit de voeten met zijn knietje.  Daar hebben ze een grote scheur uit weggewerkt, uitgerafeld kraakbeen verwijderd en volgens de specialist is ze nu terug picobello in orde. Hij loop er al goed op, zonder pijn zelfs, maar mag natuurlijk niks forceren, iets waar ik hem wel regelmatig moet aan herinneren. Dat we zowiezo minstens een maand samen thuis zijn vinden we helemaal niet erg.  

Met ons mus ook alles goed, die is bezig aan haar eerste week stage als kleuterjuf en is heel enthousiast : zeker met dit weer kunnen ze veel buiten zitten met die kleine prutsen (eerste kleuterklasje) en ze kan het super vinden met de leerkracht. Dit weekend moet er geknutseld worden aan een eindwerkje maar het idee is al superorigineel dus dat komt wel goed.

Voor ik terug weg ben wil ik toch ook nog effe die mensen bedanken die spontaan kaartjes of briefjes sturen....zo lief, ze doen echt deugd en maken onze living extra kleurrijk! 

Tot zover voor vandaag....jullie zien me wel weer verschijnen !!

Vannacht weer redelijk goed geslapen maar dat is echt wel een gewoonte aan het worden.  Tegen de vroege ochtend word ik dan wakker maar dan knipogen er een paar pillekes naar mij en vijf minuten later lig ik terug te ronken.  Meestal ben ik tussen 9 en 10 écht wakker, en aangezien ik s avonds tussen 10 en 11 in bed kruip is dat niet onlogisch.   Ik ben in de voormiddag dan ook redelijk vinnig maar dat beperkt zich toch tot vrij basic huishuidelijk dingen.  Of gewoon genieten van eens niet pokkemoe te zijn, ook wel een ervaring hoor ! 

Gisteren voor het eerst ontdekt dat mijn haartjes me niet trouw gaan blijven, of toch niet allemaal.  Voorlopig doet het me niet echt veel.  Ook al niet omdat mijn vriendin Line me vrijdag nog een blitsbezoekje bracht en een heel leuk gehaakt mutsje voor me bij had.  Een mens krijgt dan toch zin om het te gaan proberen. Als het echt zwaar uitvalt wilt Eric het graag kort zetten met de tondeuze, nu niet direct op een drieke ofzo, maar toch lekker kort, iets wat ik al een paar keer heb willen proberen voor de vakantie.  We zullen het maar onder de noemer 'spannend' plaatsen.   Vrijdag was echt wel kadootjesdag : Mayenne was met Sven een dagje naar de zoo getrokken en hadden voor mij een megaschattig girafke bij.  Mja, toen ze 's ochtends vroegen of ze voor mij iets moeten meebrengen had ik blijkbaar 'een giraf' gebrabbeld.  Zodoende...   En Mayenne kon het niet laten om mijn smartphonehoesje waar  hoeken en kanten af waren te vervangen door een megaschattig exemplaar met uiteraard onze allerliefste Musti op ! Dan sta je er toch wel extra bij stil hoe gezegend je bent met zo'n gezinnetje hoor.  En doen bedoel ik zeker niet de kado's op zich maar....ach, je weet wel wat ik bedoel... Eric staat nu bv ook buiten aan te schuiven bij een beenhouwer in Zandvliet omdat ik toevallig zin heb in iets dat ze bij van de warenhuis-beenhouwers (die zondag open zijn) zowiezo niet hebben...doet hij met plezier hoor, maar toch....

Verschillende mensen vragen om af te spreken, en da's super lief, maar ook super moeilijk omdat het allemaal zo onvoorspelbaar is.  Sommigen denken misschien dat ik de boot bewust afhou maar dat is echt niet het geval.  's Avonds ben ik meestal echt wel moe en overdag hangt er het vaak vanaf.  Een belleke 'ben je goe, dan kom ik af, en anders gewoon ni', is vaak nog het makkelijkst maar ik snap ook wel dat niemand aan een touwtje hangt.  En één persoon, tegen drie of vier, da's dan ook weer een verschil, raar om uit te leggen hoor.  

Toch is het fijn om bijgebabbeld te blijven, over 't werk enzo, niwaar Teske ?  Heb dan wel vreselijke heimwee hoor...'chansard, jij moet ni gaan werken' hoor ik er vaak denken, maar die zou ik echt de kop willen inkloppen, om verschillende redenen.

Hmmm....beenhouwerman is thuis...hopelijk met een flinke portie tong die ik prompt dikbelegd op een sandwich ga zwieren ! Of kalfrol met saus ?   We shall see....Ben zowiezo al blij met het idee dat ik zin in heb in iets !!

Wel, bibie heeft goed geslapen (eigenlijk doe ik dat meestal wel), voor de moment weinig last van ongemakjes (is meestal tegen de late namiddag, avond, die stomme buik die lijkt vol te lopen), het zonnetje schijnt dus we kunnen stellen dat 'het gaat'.  En daar ben ik tegenwoordig al heel content mee.   Hoe snel een mens zijn 'grenzen' verlegd...'kan verleggen' eigenlijk, want stel dat dat niet lukt dat ben je dik de pineut.  Nu, bij mij lukt het ook niet altijd even goed en ik kan best wel opstandig zijn en dat lucht dan ook eventjes op maar dat is het dan ook.  Soms lig ik 's avonds echt onnozel in Eric zijn arm te jammeren 'ik wil ook nog eens een weekendje op stap' of 'alleeeeez, da ganzerijden is hier achter de hoek en ik geraaaaak daar gewoon ni !' Ik maak me dan vooral druk in de kleine dinges die ik niet kan plannen, ook mensen ontvangen.  Ik zou het echt fijn vinden om hier alle dagen iemand over de vloer te krijgen maar als ik me niet goed voel bliksem ik iedereen buiten, dat weet ik zo. Dan is ook elke pling of ping of tring van een of ander communicatiemiddel zelfs te veel.'Zucht'....'ben IK dat ??'.   Ben in elk geval niet altijd opgezet mijn eigen eigen nieuwe zelve maar 'k zal er maar best aan wennen en hopen dat ik wat zachtaardiger word, zit er echt niet op te wachten om als 'opperbitch' door het leven te gaan ;

Ben in elk geval niet van zin om net als de Rode Duivels naar de toekomst te kijken...oké, we hebben niet gewonnnen maar wel veel geleerd... Winnen is de booschap, wanneer en hoe dan ook ! Meedoen is belangrijker dan winnen ?? Ja banan ! Daarom heb ik me zo zitten te ergeren tijdens de match gisteren.  Een schup onder hun kont hadden die mannen nodig ! Voor onze tv hopste in elk geval iemand die daar veel pogingen toe deed ; ons Musti is zooo zot van voetbal.  Eigenlijk krijgen we maar gemiddeld een derde van het scherm te zien, en raar of zelden de bal, al weten we meestal wel waar die is ; onder haar twee pootjes. Na een half is ze dan ook pompaf en gaat ze gewoon op haar rug de match verder volgen.  Het dotje....

Gisteren is ook ons huisje voor het eerst gekuist door een uithuizige ; ons Kelly.  Kelly Van Opdorp geloof ik, misschien kennnen de ganzerijders onder jullie haar wel want ze stelt haar paard regelmatig ter beschikking.  Lief meiske en ons huisje was proper dus dus was een dikke positieve noot ! 

Vandaag is manlief voor het eerst thuis à la 4/5e (thematisch verlof noemt het).  Vanmorgen heeft hij mus naar haar vakantiewerkplekje gedaan, gaat nog wat administratieve rommel opkuisen, boodschapjes doen  en voor de rest ook eens rustig aan doen.  Ben zooo blij voor hem want alhoewel hij nooit zaagt weet ik maar al te goed dat het begint door te wegen, dat kan ook niet anders, rots of geen rots ! En al het niet te fris is halen we onze tuinstoelen boven water en kruipen we lekker onder een fleeceke.  Ik hoop eigenlijk dat ik mezelf terug aan het lezen krijg, dat lukte een hele tijd niet al heb ik ereadergewijs meer dan keuze genoeg.  Net nog een USB stickje gekregen met -tig exemplaren op dus we zullen een keertje snollen.

Fijne zonnige dag voor iedereen, zeker voor wie er van kan genieten ! 

Heel eventjes maar eigenlijk meer om te laten weten dat ik niet in blog-modus ben, iets wat jullie al wel doorhadden.   Gisteren was weer een zwaar dagje in UZA, al was het volgens het programma maar een 'quickie'. Om 11.00hrs er zijn en om 15.00hrs MRI en hoppa, naar huis. Die hoppa was er jammer genoeg niet bij want bij de bloedafnamen bleek dat mijn bloedwaardes weer aan de wreed lage kant waren en het vast stond  dat ik bloed zou moeten bijkrijgen, wat toch al snel zo'n 'hoppa + 2 uur' betekent. Overal ook wel een beetje langer moeten wachten maar dat werd dan weer gecompenseerd met een deugddoend voetmassageke.   Omdat ik er dan toch was hebben ze dan ook gelijk nog 3 liter vocht uit mijn belly gehaald wat ook wel deugd deed.  Maar dat eeuwige wachten werkt wel op een mens zijn systeem...op den duur ook op dat van Eric en Mayenne, ik kon het hen niet kwalijk nemen.  Het zijn die dingen wle die het moeilijk maken om positief te blijven, maar we blijven ons best doen !

Vanmorgen was het al duidelijk dat het een luie dag zou worden ; geen zin om op te staan, paar keer omgedraaid, en eens uit bed en gegeten vanheir op de zetel in slaap gevallen.  Zo'n luie beest ! Maar het kan maar deugd doen zeker ? Ben nu ook weer eventjes op om weer iets te eten (fruitmand van schoonbroerlief aan't plunderen) en wat bij te schrijven maar mijn lijf neigt automatisch richting horizontaal.  Hou zou dat komen ?   Och, ik ga er gewoon aan toe geven en in afwachting van de thuiskomst van mijn kroost nog een beauty-sleepke doen. Mijn katten vinden het in elk geval geweldig en gaan dan prompt op zoek naar hoekjes en kronkels in mijn lijf om zich te installeren.  Vanaf dat ik mijn  dekentje neem staan ze paraat, super schattig ! 

Hopelijk brengt morgen een vinniger dagje, en anders...so be it ! 

We voelen ons een klein beetje doenbaar na toch wel twee rotdagen.  Vermoed dat Mr Chemo op zijn strepen heeft gestaan ; heel misselijk en heel moe.  Dat moe is niet zo erg ; slapen is de meest ideale manier op de tijd te laten vooruitgaan zonder last te hebben van ongemakken. Heb me er dan ook letterlijk maar bij neergelegd ipv er tegen te vechten.  De ascitispunctie (water uit buik) heeft donderdag wel soelaas gebracht, toch weer een kleine 4 liter, maar ondertussen borrelt het al flink terug, buik lijkt wel een grot waar ondergrondse waterlopen zich een weg zoeken, zo klinkt het heus!   Het is ook wel zo ; hoe meer je aflaat , hoe sneller het terugkomt, maar het is echt geen avance om met een ongemakkelijk balonneke te blijven zitten.  

De typische misselijkheid is zo'n beetje vanaf woensdag begonnen.  Huisgenoten weten nu dat ik te pas en te onpas door het huis kan stormen, telkens in dezelfde richting.  Ik begin automatisch ook door mijn haar te rommelen bij momenten maar dat zit nog allemaal stevig vast.  Ik blijf er bij dat dit prompt mag uitvallen in ruil voor niet-misseljkheid maar zo simpel gaan mijn zwart beest het me niet maken vrees ik.

Mayenne was gisteren thuis van school, nog met haar flinke rugpijn, en alhoewel die dat op haar kamertje bezig is geeft het toch wel een geruststellend gevoel, zo iemand in de buurt.  Ben blij dat Eric vanaf volgende week officiëel 4/5e gaat werken en heel dankbaar dat dat kan.   Maandag doet een vriendin me naar de chemo, samen met Mayenne, maar zo is er toch nog een extra dagje dat ik niet alleen thuis ben.

Woensdag zal er ook voor de eerste keer poetshulp komen, we zijn benieuwd.   Eric wil dat echt wel graag allemaal zelf doen maar ik merk dat het ook voor het wat veel wordt.  En aangezien ik momenteel toch geen zotte uitgaves doe richting Shopping en toestanden kunnen we onze centjes evengoed ergens anders nuttigs aan besteden, niwaar ! Nee, het moet vooral voor iedereen doenbaar blijven ! 

We praten ook heel veel en da's wel fijn...gisteren nog een uurtje op de rand van 't bad (waar ik altijd wel goed in kan onstpannen) en ondertussen scrub ik zijn handjes  met mijn Obey-wonderscrub.  Ik krijg dan weer een uitgebreide hoofdmassage met de nieuwe shampoo die ik kocht samen met de sjaaltjes, speciaal om te hoofdhuid te verzorgen en te beschermen.  Van zo'n momentjes genieten we nu extra en ik jullie alleen maar aanbevelen om daar ook tijd voor te maken.  Ik weet het wel...er is altijd wel iets anders te doen, maar het doet anderzijds zooo'n deugd ! Net kwam hij nog thuis met de wekeljkse boodschapjes en....en een boeketje bloemen...'nu je thuis bent heb je daar meer geniet van dan wanneer je gaat werken'...tja, dat is natuurlijk wel zo, goed gezien  ! Op dit moment worden de kids opgehaald in Hoevenen waar ze zijn blijven slapen na een leuk avondje onder vrienden en gedropt in Wijngenem Shopping, geen slecht begin van de vakantie zou ik zeggen ! Ik probeer ook de mus zoveel mogelijk haar ding te laten doen, er is trouwens niets dat me tegenhoudt ; ze doet thuis nog altijd flink haar best, haalt goede resultaten op school en ik blijf ze bewonderen met de manier waarop ze met de situatie omgaat : niet alle dagen even vrolijk maar ze slaat zich er wel telkens door.  Dit ook dankzij de sjoe en zijn ouders die ik daar dan ook enorm dankbaar voor ben.  Niks is teveel gevraagd, of moet zelfs niet gevraagd worden...echt een luxe ! 

Als het zonnetje van de partij blijft hoop ik straks even in de tuin te duiken, heb een grappig huispak gekregen van de mus dat zich daar goed zou toe lenen en ik heb wel nood aan wat zonnevitamientjes.   Op hoop van zegen ! 

GIsteren was best weer een vermoeiend dagje, denk dat 'moe' wel een hoofdbijwerking is van het hele gedoe, toch eentje waar je het snelst en meest uitgesproken last van heb.  Waarschijnlijk ook omdat ik het gewoon al altijd was...

Swat...toch vruchtbaar dagje geweest ook en dat was de bedoeling ; bij Sanké drie leuke sjaaltjes gevonden, mutsjes meer eigenlijk, waaronder ééntje voor thuis/'s nachts want het schijnt dat je bol snel afkoelt, ook thuis. En verder nog twee neutraaltjes waar ik echt wel blij mee ben.  Ook pruikjes gepast en dat vond ik best wel grappig.  Ben er in elk geval niet 'bang' voor moest het nodig blijken want ze hebben best wel leuke spullen, modellen, kleuren...Niet dat ik gek ga doen zoals ik bij aanvang grapte, maar het is idd wel zo dat je pruikjes hebt waar je het absoluuuut niet aan ziet en da's toch wel de bedoeling.  Maar zoals ik al zei, daar wacht ik nog effe mee tot de plukken echt van mijn bol vallen en om een pruik ga ik ook wel graag met Eric, die moet er uiteindelijk op zien niwaar.

Na de middag was ik uitgeteld en heb dan ook een paar dutjes gedaan.  Mijn buik begon weer abnormale proporties aan te nemen dus daar heb dan ook direct last van.  Bordjes met 'ontploffingsgevaar' beginnen dan zo voor mijn ogen te dansen.  

Er is ook nog een mevrouw van Landelijke Thuiszorg langsgeweest maar aangezien we vooral poetshulp vandoen hebben is het interessanter voor ons om het aspect 'dienstencheques' eens onder de loupe te nemen.  Dat gaan we vandaag ook doen.

Heb ook al een afspraak gemaakt met het UZA om nog eens een leegloop te forceren van mijn buik want tot maandag hou ik dat echt niet vol...lijkt weer alsof er een en ander ligt te scheuren, niet echt een prettig gevoel. Gelukkig maar voor tijdelijk !! Het is echt een zalig zicht/gevoel om uw buik te zien leeg'stromen'...  Ook weer blij dat het voor Eric geen probleem is om zomaar eventjes weer 2 uurtjes vroeger te stoppen.  Het zou niet overal waar zijn vrees ik...

Ondertussen heeft m'n musje laten weten dat het met haar ook niet al te best gaat ; buiten de pijn in haar rug (gisteren geforceerd met het trainen wss) zit het ook in't kopke effe niet goed vrees ik.  Daar waar Nina en ik het best wel een leuk uitstapje vonden, de sjallekesjacht, is het bij mijn pruts nogal confronterend binnengekomen. Zijn toch dingen waar ik niet echt bij stilsta en dan ben ik wel een beetje boos op mezelf. Ik mag immers niet verwachten dat iedereen hetzelfde reageert op situaties als ikzelf.  Wordt dus ook nog een beetje een leerproces...

In elk geval, Nina haalt ons pruts voor de middag af van school dan kan ze beetje rusten en bekomen en dan zien we morgen weer verder. 

IK doe nog effe mijn oogjes toe, temidden van mijn viervoeterkes, met de beentjes omhoog wat dan weer het beste zou zijn voor kuiten en voetzolen die verzuringsverschijnselen vertonen.  Van niks te doen dus....bizaaaar !

Gisteren was het me nogal een dagje...de wekker die afging om te beginnen, die hadden we al effe niet meer gehoord en dankzij de spuitsels waarop Mark de huisarts me de avond voordien nog getrakteerd had was ik nog ferm aan't maffen.   Och, morgenstond brengt goud in de mond en zelfs de Ring was 'met ons' dus zonder al te veel kalamiteiten en per 'karreke' op mijn eerste post geraakt ; CT-scan ! Aansluitend bloedafname om te checken of mijn bloed voldeed aan alle gestelde eisen (genoeg van dit, niet te veel van dat...) en nadat dat het geval bleek te zijn (Jeuj !! moet enkel spuitjes krijgen tegen 'tflubit' ) mocht ik mij neervlijen in kamertje nummer 4 bed 1.   Ik had gedacht dat het nogal een emotioneel moment zou worden, die eerste keer DE chemo door mijn lijfke maar eigenlijk heb ik er niet te veel bij stilgestaan.  Ik vermoed dat de schoonheidsspecialiste die in passant mijn voetjes en beentjes kwam masseren daar misschien wel voor iets tussenzat .  Maar zelfs dan nog, heb gewoon naar de zakjes gekeken en gedacht 'mannen, doe waarvoor ge betaald wordt, please' en verder vooral ook nog liggen doezelen.  In de mate van het mogelijk welliswaar want naast mij lag ne SNURKER !!  Gelukkig werd zijn madam even ambetant van zijn geproduceerd lawijt want ik zag ze met een half oog een paar keer over hem staan hangen om hem bij de schouders te rammelen.  Topmadam !! 

Tussen de 'bedrijven' door trekken we meestal naar de 'lounge', een zaaltje waar je best gezellig kan zitten, koffie, thee en water kan drinken en waar voornamelijk 'lotgenoten' zitten in allerlei 'stadia'.  Wederom confronterend enerzijds, maar de begripvolle blikken maken veel goed en af en toe ontstaat er een spontane babbel...Over kwaaltjes, over pruiken, sjaaltjes, grappige ervaringen...

Om 15hrs werd ik verwacht in de pijnkliniek waar ik een afspraak had met dokter Baheera, moest direct aan Jungle Book denken .  Met hem heel de historiek overlopen ; waar pijn, wanneer pijn...een half uur aan een stuk.  Ben buitengegaan met een gans nieuw programma dat over vier weken geevalueerd zal worden. Ondertussen kan ik wel nog een en ander aanpassen.  Heb nog eens gepolst naar infiltratie van de zenuwen omdat dat me een ideale oplossing leek tegen de pijn (het 'dood'spuiten) van zenuwen maar daar is het letsel waaruit de pijn onsttaat te complex voor. 

Om 16.30 hrs had ik mijn laatste afspraak, met het zowat meest lawijtmakende toestel op de héééle wereld ; de MRI-scan.  Een sessie van uiteindelijk meer dan een uur (de nurse had op 'n verkeerd knoppeke geduwd....grrrr) maar buiten veel lawaai maken doet dat ding niet echt iets en ik ben er redelijk in geslaagd om me er voor af te sluiten, mede dankzij een koptelefoon.  Heb ook niet waanzinnig lang mijn adem moeten inhouden ofzo en was eigenlijk te moe om er mij echt druk in te maken.  Eric in tegenstelling, die zat maar te wachten ocharme, moet gedacht hebben dat dat machien mij had opgevreten ! 

Zelden zo blij geweest dat ik thuis was...zo moe ! En als je bedenkt eigenlijk gewoon van te liggen en te zitten, schandalig eh .  Was in elke geval geen sol meer waard gisteravond, heb enkel Waes vs Wouters overleefd en dan nog de vroege versie.

De nieuwe medicatie heeft duidelijk zijn job gedaan want ik heb best wel goed geslapen.  'n Keertje wakker geweest, iets bijgenomen, en dan toch tot na acht uur geslapen. Voor de middag heb ik een beetje kunnen oprommelen hier en na de middag flink een siëstake gedaan.  

Ook afgesproken met Nina dat we morgen (tenzij mijn toestand het ni toelaat) op schok gaan, op sjallekesjacht.  Heb een afspraak bij Sanké in Kapellen om 10.30 hrs en kijk er écht naar uit.  Twijfel nog altijd of ik, in geval van haarverlies, ook een pruik zou nemen maar ik wacht het advies wel af van de 'kenners'.  Voorlopig hou ik het in elk geval bij een paar sjaaltjes zodat ik ze zeker in huis heb voor 'in geval van', een pruik is daar iets te kostelijk voor lijkt me.   Als ik me goed blijf voelen gaan we nog een koffietje drinken en daarna mus van school halen.

Die sukkelt trouwens ook weer met haar rug ; ontsteking op haar groeischijven, iets wat regelmatig terugkomt.  Ontstekingsremmers brengen soelaas maar vind het wel jammer voor haar.  Ze doet zo flink haar best om het mij naar mijn zin te maken ; theetjes zetten, blauwe spuit-plekken inwrijven met Hirudoid (ik lijk mij momenten wel een zwaar drugmens), lieve smsjes en daarbij nog zo flink haar best doen op school.  Ik blijf waanzinnig trots op haar.  Op Eric ook hoor, ik probeer me er niet slecht bij te voelen als ik hem hier het huis zie doorbriesen om alles netjes aan kant te houden.  Daarom ben ik blij dat we morgen een afspraak hebben met Landelijke Thuiszorg ; zou heel graag hebben dat deze mensen toch een paar uurtjes per week mee komen helpen om het huishouden hier te doen, vooral de kuis dan.  Wassen is geen probleem en voor de strijk wordt ook gezorgd, maar toch...zo het fijner vinden moest mijn ventje op een iets vroeger uur mee in de zetel kunnen ploffen. Uiteindelijk is hij ook niet meer 'piep' (al wil hij dat natuurlijk niet horen ) en ook hij heeft recht op/behoefte aan voldoende rust...anders hou je dat ook gewoon niet vol, hoe vanzelfsprekend je dat mag vinden.

Nu duik ik effe mee in de keuken...heb ongelofelijk veel zin in de shitaki's met pasta die speciaal voor mij op het menu staan ! 

Dat ik toch een topmoment van jewelste heb mogen beleven zullen de meesten onder jullie  al wel begrepen hebben : musje en haar team hebben zich geplaatst voor de Belgische Bekerfinale na een té zotte macht gisteren.  Het deed enorm veel deugd om iedereen terug te zien en ik heb ook met veel plezier (en traantjes van ontroering) een prachtig boeket in ontvangst mogen nemen uit de handen van mijn miekes.  Magnifieke rozen, telkens met een kaartje met lieve wensen.... Heb mee de tribune flink heel gelaten, geroepen, gesakkerd en toen het eindsignaal klonk en ik mijn madammekes in ekaars armen zag duiken was het voor mij ook een heel emotioneel moment.  EINDELIJK gewonnen van het zwarte beest Gentse en gelijk ook de Bekerfinale mogen spelen ! Wordt voor mij ook weer een doel om naar toe te leven : 29 maart..dan willen we toch wel héél graag in goeie doen zijn en al een eindje verder in de strijd tegen ons persoonlijke zwarte beest !

En dat lijkt dan anderzijds weer een beetje ondankbaar, omdat ik weet dat die mensen die met me meeleven dan ook weten hoe het me afgaat, of net niet.

Het zou beter kunnen, zoveel is zeker.  Heb wel enorm uitgekeken naar de tweede sessie vochtkwijtraking en terwijl de specialist dacht dat het deze keer zo'n vaart niet zou lopen is er toch weer een kleine 4 liter verschwunden.  Maf eh ?  Deze keer lag ik op de kamer met een leeftijdsgenote die chemo na borstsparende operatie van doen had.  Het was haar tweede chemo en ze deelde met 'plezier' haar wedervaren, haar angsten en bezorgheid.  Gesprekjes waar ik best wel wat aan heb.  Eric ook eigenlijk, die heeft meer met haar echtgenoot zitten praten en ook hij heeft wel een beetje nood aan iets meer concretere babbels heb ik de indruk.  Uiteindelijk wordt het ook voor hem een avontuur waar hij enerzijds midden inzit maar ook bij momenten te veel naar zijn zin aan de zijlijn moet blijven.  

Gisteravond lekker chinees gegeten trouwens..zonder misselijk te zijn, wat een succes ! Wel de rest van de avond de pijn niet onder controle gekregen...begint echt mijn voeten uit te hangen en ik zal blij zijn als ik maandag bij de pijnkliniek kan langsgaan.  Die beperkt me immers nog het meest aangezien ze altijd in één of andere vorm aanwezig is waardoor het ook serieus in mijn kopke begint te spelen en ik extra emotioneel ben.  Bij het minste sla ik aan het snotteren....soms moet ik er zelfs mee lachen, maar toch...  Kaartje met lieve wensjes krijgen van één van de andere afdelingen op het werk ; snif ! Manlief die hier net binnenkwam met een grote bus badschuim vers van de Rituals ; snotter ! Bezorgde 'en hoe is het met mijn mamatje' van de dochter ; slik !  Een blik op één van mijn poezebeesten die dan prompt begint te spinnen : vaneir snif !

Ondertussen kijk ik met een half oog naar de OS.  Momenteel de biathlon voor mannen.  Nog iemand die dit maar een bizarre discipline vindt ? Ik vind' langlaufen' zowiezo maar al iets 'raars', een beetje zoals snelwandelen, en dan dat schieten ertussen...ik zie echt het verband ni ! Maar ik ben dan ook niet bepaald een kenner en als ik naar wintertaferelen krijg mag het er van mij zo ruig en zo snel en gevaarlijk en zo spectaculair mogelijk aan toe gaan.  Anderzijds, ik begin curling ook best wel interessant te vinden...is er dan toch iets mis met mij ?

Zometeen duik ik in mijn Rituals-badje.  Bedoeling is om er relaxed uit te komen en een twee uurtjes te kunnen doorbrengen op de Groenenhoektribune.   Ik ga er te veel spijt van hebben als ik het niét ge proberen denk ik.   Misschien eerst nog een klein dutje, kwestie van niks aan het toeval over te laten ! En dan maar hopen dat de meisjes er eindelijk in slagen om Gentse te verslaan....dan zou het zeker allemaal de moeite waard geweest zijn ! 

Zowiezo al met een slecht gevoel opgestaan...pijn, misselijk...en eigenlijk zijn die mij heel de dag heel trouw gebleven.  Véél te trouw ! Had 's middags gehoopt op een date met een paar collegaatjes hier in de buurt maar heb het niet verder gebracht dan wat ellendig zitten wezen in mijn zeteltje, moeite doend om mijn eten binnen te houden en aftellend naar een acceptabel moment om nog maar eens een pijnstiller in te nemen.

Ondertussen leek het alsof buik het weer nodig vond om dezelfde proporties aan te nemen als dinsdag en alhoewel het zover nog niet was heb ik toch maar een afspraak gemaakt voor deze namiddag ; een extra ontwaterlating dient zich aan wil ik het weekend iets of wat deftig doorkomen. 

Denk niet dat ik ooit al zoveel medelijden had met mijneigenzelve...zat hier net zoals in de film te midden volgesnotterde Kleenexjes...ik zou op dat moment echt een pact met de duivel gesloten hebben.   Weet je, ik had zoiets van 'mijn god, ik ben nog niet met chemo begonnen en ik zie het nu al niet meer zitten !!'  Manlief heeft me gelukkig kunnen troosten en het idee dat ik vandaag terugkon naar UZA was toch ook wel geruststellend.  Heb op de duur wel naar huisarts Mark gebeld want ik moest op één of andere manier de pijn wel onder controle zien te krijgen zonder mezelf te vergiftigen.   In afwachting van Mark is vriendin Christel mijn handjes komen verzorgen met toeters en bellen en vooral parrafine.  Werkte perfect als afleidingsmanoeuvre !  Ga trouwens op een 'goei' moment mijn venteke ook eens trakteren op een paraffinebadje (allez, zijn handjes eh), zooo'n zachte handjes da je daar aan overhoudt en da's voor mijn handenarbeidertje niet echt een overbodige luxe.

Mark heeft in elk geval deskundig ingegegrepen ; spuit tegen de pijn links en spuit tegen de misselijkheid rechts ! Was direct zo woezie als wat maar liever woezie dan al de rest.  Heeft ook nog iets voorgeschreven om te slapen, wat Eric dan prompt is gaan halen, maar dat heb ik zelfs niet nodig gehad.   Ben vanmorgen in redelijke doen wakker geworden rond 9.45 hrs.  

Niet veel later klonk de stem van schoonbroerlief al door de foon, die zit maar te popelen om zich nuttig te kunnen maken, zo schattig! Heb hem dan ook gelijk twee taxi-ritten aan de hand gedaan ! Heb immers mijn chemo-schema doorgekregen waardoor ik nu het een en ander kan plannen.   De eerste keer wordt het een druk dagje ! Beginnen met CT scan, dan bloedafname, dan toediening van de chemo zelf, ondertussen een voetmassageke (ook gelijk geboekt, of wat had je gedacht !), daarna een afspraak op de pijnkliniek om dan af te sluiten met een MRIscan.

Eric neemt die 'eerste keer' zeker vrij om mee overal het fijne van te weten.   Zoo blij dat dat allemaal kan op zijn werk.  Hij overweegt trouwens om tijdskrediet op te nemen (4/5e) om toch een dagje in de week meer thuis te zijn.  Liefst het dagje dat ik het meest last heb van de chemo dan is dat ook weer makkelijker overbrugbaar.  Ben ook nog aan het wachten op een foontje van de Landelijke Thuiszorg, het is niet uitgesloten dat we een paar uurtjes per week iemand gaan laten komen om een handje toe te steken met de kuis bijvoorbeeld.  Eric probeert het wel wat bij te houden maar door al die onverwachte sortiekes blijft er meer liggen dan goed is en alhoewel we zelf wel weten dat het niet uit luiaarderij is is het toch fijner in een proper kotteke.

Ik ga het houden bij wat rommelen links en rechts, dan ziet het er gelijk ook al een beetje beter uit.  Maar eerst mijn toastjes !! 

Nog in redelijke doen opgestaan maar daarna ging het snel bergaf.  Of bergop, zoals je wil...lokaal dan toch, aangezien mijn belly zo stilaan op de K2 begon te lijken.  Het was echt aftellen naar '15hrs' en ik had het gevoel dat al wie we tegenkwamen op weg van parking UZA naar consultatielokaal spontaan begon te puffen of toch op z'n minst tegen elkaar fluisterde dat ik de zwangergerechtigde leeftijd toch al wel effe gepasseerd was.  Maar ik voelde me zo slecht dat dat me zelfs geen bal kon schelen.    Gelukkig was dr Van den Brande het meteen met me eens 'dit is geen doen'.  Ik werd direct opgenomen op daghospitaal en mocht daar op de verlossende 'punctie' wachten.

Ik had op mijn kamer het gezelschap van Gerard (Zjeraar) die er sinds oktober wekelijks komt voor zijn chemo.  Zo'n optimisische mijnheer ! Hij lijdt aan longkanker, 'niet meer te genezen - dus ik ben terminaal maar eigenlijk doe dankzij de chemo nog bijna alles zoals voordien, alleen wat trager'.  We hebben serieus wat afgelachen, hij is het op de afdeling best wel gezellig gaan vinden omdat je vaak dezelfde mensen tegenkomt en aangezien iedereen in min of meer hetzelfde schuitje zit creëert dat toch een andere band dan met mensen die het goed met je menen maar eigenlijk niet echt 'mee' zijn.  Nu kan ik me voorstellen dat niet iedereen niet zo positief ingesteld is als de Zjeraar maar ik overweeg toch om niet persé op een éénpersoonskamer te staan voor mijn dagje UZA per week.  Denk dat het voor mezelf niet slecht is om met 'lotgenoten' om te gaan, wat mss soms wel confronterend kan zijn maar daarom niet verkeerd.  

Maakt in elk geval dat twee mannen met argusorgen mijn 'zakken' in't oog hielden die zich traag maar héél zeker vulden met een rose-achtig vocht...op de duur telden we ruim 7 liter !! 'Mooor kinneke toch !!' aldus Zjeraar.  Mijn buik was nog niet echt flatlinerig toen het catheter begon te zeuren maar het moest er op dat moment wel uit.  Jammer, want ik had er nog graag een literke bijgedaan maar bon...het resultaat tot dan was echt al pure waanzin !  Na controle door de dokter mocht ik naar huis.  In principe zou ik het moeten kunnen trekken tot maandag (dan moet ik zowiezo terug op post zijn) maar als het echt niet gaat mag ik nog binnen voor een vluggertje.   Het is inderdaad zo dat het in principe wel terugkomt dat vocht, eigenlijk is het tumorvocht dat zich automatisch ontwikkelt, maar chemo zou het onderdrukken dus op termijn is er alvast hoop.

Logisch gevolg van dit exhuberant vochtverlies : een zalige nachtrust !   Daardoor zelfs een beetje nuttig kunnen wezen in huis, al hebben we voor de goede orde maar niet overdreven.   Voor deze namiddag staat er vooral 'rust' op het programma.  Vriendin Inez komt een beetje vroeger om Mayenne op te halen, dan kunnen we wat bijkletsen. Mayenne gaat naar goede gewoonte eerst les geven aan de petotterkes en aansluitend zelf trainen.  Is nu belangrijker dan ooit met het oog op de nakende bekerwedstrijd ! 

Tot zover het laatste nieuws my dear friends...rest van de dag staat ook in het teken van mijn jarig ventje ! 

Deze namiddag kreeg ik een telefoontje van Valerie (de studie coordinatrice) met het verlossende nieuws ! 

Maandag om 9hrs sta ik gepland voor een CT scan, aansluitend krijg ik die chemococktail toegediend waar ik zo hard op hoopte. Er is verder nog een consultatie gepland, een bloedafname en een MRI dus ik ga me die dag niet echt vervelen.  Manlief neemt vrij om toch zeker de eerste keer alles van een beetje dichtbij mee te maken.  Heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn hoofdongemak (waterbuik of zoiets)  op tafel te gooien (zou nogal een tafel moeten zijn in't echt) en heb voor morgen ineens een afspraak gekregen om 15hrs.  Is echt nodig want ik loop de muren op van ampetantigheid . Het is niet zeker dat ze er meteen iets aan kunnen doen, het meest voor de hand liggend is een punctie, maar dat zien we dan wel.  Het idee dat er 'verlossing' komt lucht toch al een beetje op.

Veel heb ik niet uitgestoken vandaag...veel geslapen eigenlijk maar dat was op zich een succes omdat Stippel zich eindelijk vanuit zijn hogere regionen naar de bewoonde wereld begeven heeft en eindelijk in de mood lijkt voor een gedoogbeleid.  Dat maakt dat ik heb liggen knorren met Stippel in mijn knieholte en Musti ergens ter hoogte van mijn hoofd, gedeeltelijk erop.  Ik denk echt dat we vertrokken zijn voor een redelijk vredige verderzetting van onze kattengemeenschap.   

Eens mijn familielidjes thuis heb ik me in bad gehesen voor een deugddoend baadfestijn ; een maskertje op de haartjes (misschien het laaste voor een lange tijd ?) en Mayenne heeft mijn voetjes en rug komen scrubben met de zalige Dode Zee korrels van Obey Your Body (nee, ik heb geen aandelen maar als je de kans hebt om deze produkten tegen lagere prijzen aan te kopen ; DOEN, ze zijn echt super !) 

Eric heeft een perfect gebakken visje met spinaziepuree op tafel weten toveren en heeft me voor zometeen nog een voet-en beenmassage beloofd.  Zal deugd doen want ik lijk gewoon helemaal verzuurd...begrijpe wie kan ! 

Voila, tot zover het laatste nieuws...zij die voort gaan doen met vooral niks te doen wensen u nog een prettige avond ! 

Het eten lukt gelukkig wel ; vanmorgen toastjes met dubbelroom waarvoor ik stilaan een verslavingske schijn gekweekt  te hebben, vanmiddag een kraakverse pistolet met goei boter een een spiegelei ertussen (waardoor het eigeel over uw vingers loopt als je halverwege bent...zaaalig) en vanavond een verse toast met een bom aan cholesterol onder de vorm van merg ! 

Na de middag nog bezoek gekregen van mijn friendinneke Tintin, mijn officiele kaarsenbrandster (Scherpenheuvel, Marseille...) en manlief Didi die ons oa geentertained hebben met wilde verhalen van tijdens hun reis door Zuid Afrika.   Gewapend met een pot soep zorgden ook zij voor de inwendige mens ten huize Pauwels .

Mayenne is momenteel aan't matchen in/tegen Leuven, een vrij makkelijk te pakken ploeg normaal maar met het oog op de belangrijke bekerwedstrijd van volgende week staat er toch veel op het spel.  De sjoe houdt ons smsgewijs op de hoogte en wist ons ons te melden dat ook ons mus haar duit in het doelpuntenzakje gedaan heeft.  Blij voor haar...kan zo'n deugd doen ! En ik had het ook stilletjes gevraagd om er eentje te maken voor mij dus iets zegt me dat ze dubbel blij is, en ikke dubbel trots .  

Het is wel extra genieten van kleine Musti, het dotje ! Ze speelt veel maar als ze een rustpauzetje inlast doet ze dat gezellig bij mij. Waarschijnlijk omdat ik onder het zachtste dekentje lig dat in huis te vinden is maar toch...ze laat zich het gekroel héél vlotjes welgevallen ! Waanzinnig happy zijn de andere poezen nog niet met haar aanwezigheid maar ze wordt toch al redelijk 'gedoogd'.   Stippel, mijn grote flinke struise kater is er bang van...zoveel is zeker.  Raar, want ze gedraagt zich absoluut niet monsterachtig, zelfs niet pestkopperig, och....'t is ne pannekoek...hij draait wel bij ! 

Het wordt hier verder een tv avondje...de massageolie staat ook al klaar .

Mijn euforische toestand verminderde deze nacht in elk geval naarmate de pijn her en der boven water bleef komen, voelde mij echt effe het meest ongelukkige wezen op aard'. Moet ook eens kunnen eh .

Ondertussen gaat het een beetje beter, ik hoop dat 'thuis' ook een goeie invloed heeft op heel mijn gestel.  Terug mijn eigen bedje, badje, zeteltje....dat moét goed gaan ! 

Toch kom ik nog even terug op gisteren, was veel te leuk om er geen verslag over uit te brengen ! Het Valentijngevoel werd met de ontbijtlepel al gelijk meegegeven in de vorm van een hot-pack in hartjesvorm en daarna bleef het maar duren ; handjesmassage van een kiné-studentje, snuitjesbehandeling van dezelfde dame als van wie ik er eerder al eentje kreeg en waarmee ik dus gezellig verder kon kletsen en na de middag rink aaneen bezoek voorzien van bloemen, kalorieën (pralinnekes, snoepjes, tot een heel assortiment van Jules de Strooper), grote of selfmade knuffels  of gewoon een paar wilde verhalen die een mens extra goed gezind maken...super ! Manlief's boeket ruikt wel met stip het best ! Sorry collega's, dat jullie de traditionele blijde bloemenintrede dit jaar hebben moeten missen !!! 

Prijs der originaliteit ging gisteren naar mijn vriendin-met-kinderopvang ; die liet zichzelf bij het binnenkomen voorafgaan door een wolk aan confetti-hartjes die ze haar kids had laten maken.  Ik vreesde effe voor de toorn des poetsvrouws maar zelfs die vond het allemaal heel schattig en lief. 

Eric en Mayenne zijn op tijd doorgegaan gisteren, al gewapend met een deel van wat allemaal terug thuis moet zien te geraken, want die hadden nog andere dates.  Mayenne uiteraard met de sjoe ; die had zijn ouders buitengebonjourd en zou koken en Eric met de MRI op Klina in het kader van een probleem met zijn knie.  Veel kans dat er voor hem ook nog een ingreep(je)  op het menu staat.  Daarna ging hij nog een pint pakken met zijn maatjes...dik verdiend ook trouwens, 'n keertje 'echt' buitenkomen ! 

Ondertussen is het hier bijna pick-up time ; we zullen eens een beetje bijeen gaan rommelen en ons reisvaardig maken.  Toch ook wel een beetje nerveus, zo terug op mijn eigen beentjes, en zo ken ik mezelf niet echt.  Maar ik heb zowiezo een arsenaal aan telefoonnummers, goede raad, tips en medikatie mee dus het zal wel loslopen.  Nu is het nog wachten op het programma voor volgende week ; dan worden er nog enkele onderzoeken gepland in het kader van de studie.   De heren professoren hebben gisteren aan mijn bed ook nog duidelijk gemaakt dat iedereen er klaar voor is en dat ik me geen zorgen moet maken.  Ze waren zelf ook heel blij met de eindelijk gelukte punctie, wat blijkbaar helemaal geen sinecure bleek.  De laatst toegepaste methode is er eentje waar veel dokters nogal huiverig tegenover staan omdat ze dan zelf ook blootgesteld worden aan straling enzo dus ben ik nu wel extra content met het resultaat.  

Tijd om eindelijk terug in mijn 'gewone' kleertjes te duiken ! 

Snel niwaar ?! Met de juist mens op de juiste plaats kan er duidelijk een beetje meer, met nogmaals dank aan Filip Lardon alsook aan dokter Op de Beeck die de laatste punctie gedaan heeft want blijkbaar was dat geen sinecure ; artsen worden bij dergelijke procedure immers ook blootgesteld aan straling enzo en daar zit natuurlijk niemand op te wachten.  Eigenlijk zou ik nu 'sorry' moeten gaan zeggen .

Het is nu niet zo dat ze morgen prompt al met chemo starten ; gezien het om een studie gaat moeten er volgens een protocol gewerkt worden wat ook inhoudt dat alle bv deelnemers een zelfde aantal/soort onderzoeken moet ondergaan die op regelmatige basis herhaald en geëvalueerd worden.  Dat zijn vooral scans, waar je absoluut geen hinder van hebt, maar die moeten nu nog gepland worden. Vermoed dat het iets voor in de loop van volgende week zal worden.  Maar bon, we zijn in zekere zin toch gelanceerd en daar ben ik ongelofelijk blij mee.  Durf er ook om te wedden dat jullie duimen en kaarsjes ook hier voor een deel tussen zitten, vooral niet opgeven !! 

Ik had normaal had het idee opgevat om, in samenspraak met de artsen hier op de afdeling, zaterdag naar huis te gaan en misschien ook daar te blijven in afwachting van meer nieuws, maar nu er nog onderzoeken op het menu staan weet ik niet precies wat het meest efficiënt is.  Dat ik zaterdag naar huis ga is wel zo goed als zeker, daar kijk ik ook enorm naar uit.  Ben ondertussen ook ontkoppeld van mijn kapstokkie en krijg alle medicatie in pillekes-vorm.  Voorlopig werkt dat goed.  Heb mezelf dan ook getrakteerd op een vreselijk lange douche-stonde.  Het zou me niet verbazen moest de site hier op een bepaald moment zonder warm water gevallen zijn.  Zo'n zitbankje is echt een ramp voor wie aan energiebesparing doet ! 

Mijn ochtend begon trouwens al schitterend (al had ik toch weer een stijve nacht achter de rug) : weegschaal sloeg zowaar op hol richting 54 kilo ! En dit zelfs ondanks de Movicol die heel de nacht duidelijk zijn werk had gedaan (ik bespaar jullie met plezier de details). 

Vanmorgen lachtte er onderandere een gezond peertje naar me maar dat lacht nog altijd want het mes waar ik dat ding te lijf mee had moeten gaan zou ik nog toevertrouwen aan een peuter.  Toch iets wat ik niet goed snap hoor.... hoe krijg je een peer verwerkt met een boterhammenmes ??  Vanmiddag stond er 'spaghetti bolognese' op het menu, voor mij iets té gezond, met té veel ajuin en paprika, je weet wel . 

Na de middag heb ik vooral geslapen, met de nodige storingen want om het half uur vond er wel iemand het nodig om mijn kamer in te duiken met een naar mijn mening telkens stomme vraag;  Maar bon...die moeten ook gesteld worden zeker ?

Man en kind zijn hier ook ondertussen maar zijn momenteel de cafetaria aan't sponsoren.  Blijkt allemaal vrij etelijk te zijn, ook 'n chanceke ! Verder wordt het een rustig avondje...alhoewel ik geen klop uitsteek vallen mijn oogjes heel makkelijk toe.  

ZZZZZZZZZ

Voor de lunch zelfs nog een leuk nieuwtje gekregen ! Jullie duimen en kaarsjes hebben in elk geval al succes geboekt want ik word vrijdag wéér compleet verwend, dit keer een kadootje van het UA zelf in het kader van Valentijn : een volledige gezichtsbehandeling, handmassage, aromatherapie én nekmassage !! Weeral iets serieus om naar uit te kijken ! Word maar jaloers ja, of toch een heel klein beetje ! 

De punctie is ook veel beter meegevallen dan vorige keer ; deze keer werd ze begeleid door een CT scan waardoor met zeer accuraat zou kunnen werken.  Het was redelijk omslachtig maar de dokter had er duidelijk vertrouwen in dus dan hebben we dat ook maar hé ! Was trouwens weer een super lieve dokter ; verontschuldigde zich zowat bij elke mogelijk vervelende actie, in die mate dat ik er bijna de slappe lach van kreeg.  Was ook welkom want ik lag niet bepaald op een prinsesselijk bed en mijn rug begon te zeuren.  Toen ik hem waarschuwde dat ik het moeilijk zou kunnen krijgen met 'stil liggen' heeft is hij zich nog vaker beginnen verontschuldigen.  Hij werd omringd door een kudde studentjes ; al die er vanuit gaan dat die 'sorry's' erbij horen hebben we over een paar jaar een flinke horde sorry-dokters rondlopen ! 

Eens op mijn kamer duurde het niet lang voor er twee Ericcen aan mijn voeteinde zaten .... wat een luxe ! Met de ene ben ik al bijna 30 jaar getrouwd, met de andere zelfs langer bevriend en onderling zijn het beste maatjes ; gezellige boel dus ! De ene heeft trouwens het Valentijnkado voor de andere gefixt ; weeral een zorgje minder ! 

Heb ook flink mijn best gedaan met het avondeten, vooral met het oog op morgen, dan is het weeg-dag ! Aangezien de Movicol aan de andere kant (letterlijk én figuurlijk) ook zijn best doen moeten we op zijn minst het evenwicht zien te bewaren dus heb ik me tegoed gedaan aan zowel gesmokkelde als lokale eetwaren. 

Zometeen kruip ik onder de wol, nog eens een poging doen om een filmpje te kijken.   Zij die horizontaal gaan groeten u !