Hallo iedereen, via Mayenne wil ik jullie op de hoogte houden van mijn algemene toestand die alles behalve goed is. Dit komt door een buikvliesontsteking die ik er bovenop heb gekregen en waartegen weinig tegen beginnen valt en gaat morgen beginnen met antibiotica en ook met het toedienen van extra voedsel via infuus (via portakat) zodat ik toch iets van eten binnenkrijg. Dokters zijn echter heel formeel. Kans ik klein dat dit alles iets positiefs gaat uitrichten. Door de morfine en andere brol ben ik ook heel 'voos' waardoor ik bijvoorbeeld letterlijk alles dubbel zie, dingen zien die er niet zijn, en constant in slaap val. Dat is ook de reden waardoor ik amper of niet reageer op jullie lieve berichtjes en ook niet inga op de vraag om langs te komen want ik van bijvoorbeeld alle 5 minuten in slaap en dat is voor niemand gezellig. Heb ondertussen ook al een paar zware maar deugddoende gesprekken gehad met mijn oogappels, zowat het moeilijkste wat ik in heel mijn leven gedaan heb maar het zijn nu eenmaal dingen die moeten gebeuren en ik kan ze alleen maar aanbevelen aan wie in dezelfde situatie zit als ik. Het is nu hopen op het aanslaan van de antibiotica.
Tot daar de laatste berichtgevingen. Ik wens jullie het allerbeste en een dikke mercie aan mijn liefste secretaresse voor haar inbreng.
Hoi iedereen, via deze weg toch ook nog effe een oproep doen om aan nog wat gsm nummers te geraken. Ik mis er nog veel sinds mijn laatste oproep dus wie hem alsnog 'kwijt' wil, graag smsje met naam naar 0478 31 62 35.
By the way, heb ondertussen mijn maagsonde, heb efkes serieus gezweet en nu lijkt het alsof ik telkens iets moet wegslikken maar ik denk wel dat dat gaat wennen. Zo meteen wordt er nog een foto genomen om te zien of ze goed zit en dan kan ik straks aan 'de zak'. Qua zicht ziet het er wel wat ziekelijker uit maar daar moet maar iedereen naast zien, zeker omdat ik me vandaag zelfs goed voel ! Nu nog de dikke boik maar zelfs die hangt het niet te hard uit dus mag eventueel zelfs morgen pas...we zien wel.
Goeiemorgen ! Hij had nog iets beter geweest ware het niet dat er al om half 6 een vampier naast mijn bed stond voor 3 buisjes bloed die dan ook nog helemaal geen zin hadden om zich van mij te laten scheiden waardoor het een kwartier duurde voor ik me terug goed en wel onder de dekens kon proppen. Maar bon, de zon schijnt, we hebben een zacht gekookt eitje binnen (grootkeuken + zachtgekookt = een rubber balletje dat je makkelijk uit de hand kan eten maar laat ik dat nu ook echt wel lekker vinden) en we hebben er goeie moed op gezien het programma van vandaag. Nee, geen derde gelaatsverzorging deze week (ja, ik had er al twee, gulzig eh !) maar normaal nog wel een ascitis(vocht)puntie en zowiezo de plaatsing van een maagsonde. Klinkt misschien nogal dramatsch, is zo'n heel dun buisje via de neus in de maag, maar zou voor mij de ideale manier worden om voldoende voedingsstoffen, en dan voooral eiwitten, binnen te krijgen. Gewoon eten lukt amper vanwege de slechte of gebrek aan smaak dat het meeste voedel heeft (Eric smokkelt dagelijks wel een portietje rauwe zalm met sojasaus binnen, dat smaakt ongeloooofelijk) en als ik zou moeten compenseren met die vettige shakes van bij de apotheker zou ik er zo'n 6 moeten naar binnen werken. Met de beste wil van de wereld, dat lukt me nooit ! Met sondevoeding kan ik zelf bijpassen wat ik tekort kom en zou ik toch eindelijk eens terug op mijn positieven moeten kunnen komen en minder woezie want ook mijn bloeddruk die ze niet boven de 9 krijgen doet daar ook geen goed aan natuurlijk. Het boor-door-neus-idee schrikt me nog wel effe af maar het schijnt praktisch allemaal heel goed mee te vallen dus ik heb er goeie moed op, zeker met het mogelijke resultaat voor ogen.
Eric heeft ook alles onder controle, al heeft die nog wel twee weken bijgekregen wegens het nog niet voldoende functioneren van zijn knie. Dat wat hij er op zijn werk mee moet doen lukt nog niet en dat mag ook in geen geval geforceerd worden. Nog efkes bij moeder de vrouw dus, die dat absoluut niet erg vindt ;). Ik dring er ook op aan dat hij thuis alles wat rustiger doet want de laatste weken (zeg maar maanden) waren ook voor hem alles behalve gemakkelijk. Hij blijft bezig, ne Pauwels voor iets, maar het afgejaag is er effe niet meer bij en dat stelt ook mij toch een beetje gerust. Hij komt ook pas netjes tegen 16hrs op bezoek en vliegt na de hoofdpunten van het 7-uur nieuws naar huis, naar de poezen.
Over poezen gesproken ; Musti heeft effe haar duister kantje laten zien : in één van de schuiven van ons dressoir gekropen waar Mayenne haar centjes in een enveloppe bewaard ( néé, geen fortuinen !!) , enveloppe aan flarden gescheurd alsook een briefje van 50 euro ! Den duvel ! Eric prompt naar de bank want geen mens zou zo'n schandaal nog aannemen en daar hebben ze het gelukkig geaccepteerd en gaan ze het bedrag op de rekening storten. En wij maar stoefen over ons 'engeltje'. Enfin, heel lang is ze niet gestraft geweest want gisteravond mocht ze Eric tijdens het voetbal al volop het zicht belemmeren door naar goeie gewoonte achter de bal te jagen. Het blijft een geweldig zicht, zo snel als ze is... Ben in elk geval blij dat ze ook met Eric dikke vriendjes is en zijn schoot eveneens weet te appreciëren, ons floddermieke....
Mijn ander mieke, dat van 16, heeft het duidelijk ook erg naar haar zin. We bellen regelmatig 'Mama, harde eitjes, hoelang moeten die nu weer koken ?' maar evengoed 'Daarstraks zelf wentelteefjes gebakken !!' en ze genieten volop met en van hun tweetjes. Er wordt vooral gezwommen, logisch want het zijn twee waterkiekens, maar ook gewandeld en vandaag maken ze zich op voor een dagje fietsen, gewapend met picknick en een knooppuntenkaart. Jullie kunnen niet geloven (nu ja, waarschijnlijk toch wel) hoeveel plezier het me doet dat ze het zo goed hebben, alletwee. Het goeie weer dat toch voldoende aanwezig is draagt daar natuurlijk ook toe bij en ik heb me ook nog op geen enkel moment 'ongerust' gemaakt. Ik zal uiteraard blij zijn als ik ze terugzie, m'n kindjes, maar ik wil nu vooral dat ze het onderste uit de vakantiekan halen want ook zij hebben hun zware momentjes zeker gekend. En niet alleen Mayenne maar ook Sven die vanzelfsprekend mee tot ons gezin behoort en ook best wel een klein hartje heeft, de schat.
Ik denk dat we er ongeveer zijn, wat de berichtgevingen betreft ; het is hier pokkedruk dus ik ga mijn portie geduld bovenhalen ivm met de punctie en de sonde maar hoop toch een beetje om snel geholpen te worden. Het idee dat er effectief iets staat te gebeuren (er is een paar keer overleg gepleegd geweest) heeft ook mij wel deugd gedaan. Dat valt hier misschien ook wel een beetje op . Maar ik moet toegeven dat het echt niet leuk is als je alsmaar ter plaatste blijft trappelen en dan ben ik lang niet zo 'moedig' en 'straf' als ik wel zou willen. Maar nu gaat het wel weer ! Ik duik ik mijn boek dat ik van de bib hier heb ; een lekkere siroopman ! Tot later mensjes ! xxx
Ziezo, verlost van meer dan 4 liter vocht weeral ! Deze week had het zich blijkbaar weer verzameld op een 'aanzuigbare' plek waardoor het ook verwijderd kon worden. Verder is het een beetje wachten wat ze nu allemaal nog gaan doen. Bedoeling is om mijn conditie terug een beetje (veel) omhoog te krikken en effectief ook iets aan dat vocht te doen. Blijkt een zeldzaam syndroom te zijn als reactie op één van de chemoprodukten waardoor de witte bloedcellen vocht loslaten ipv bijhouden. Enfin, ik voel me in elk geval gerust hier, op mijn gemak en ga er van uit dat ze goed voor me gaan zorgen. Ik hoop nu wel dat ze me niet té lang hier houden want ik mis mijn poezebeesten al. Musti had ik kunnen meesmokkelen want die zit toch altijd megabraaf bij mij maar we gaan toch maar op onze tanden bijten.
Heb daarstraks trouwens nog op mijn tanden moeten bijten, letterlijk ...ipv op eten, ze waren mij gewoon vergeten, voor die keer dat ik honger en zin had. Ipv smakelijke charcuterie kreeg ik een paar 'hebben we altijd in huis'- dingen als daar zijn smeerkaas, choco en confituur maar bon, we hebben iets tussen onze kiezen.
Ik kruip onder mijn dekentjes, tv kijken en waarschijnlijk in slaap vallen want ik ben best wel moe.
Zo'n kakdag als ik gisteren had, zo ontspannen is die van vandaag....
Ik denk dat ik gisteren vooral de negativiteit uitvergrootte die er door mijn kop speelde, maar ook door mijn lijf in de vorm van het alombekende vocht dat me ondertussen in AL mijn bewegingen belemmerde. Alleen dat al werkt zo op een mens zijn systeem, toch zeker op dat van een mens die graag een beetje bezig is. Ik kreeg amper zelf mijn benen languit op de zetel, geraakte er niet uit, aan- en uitkleden was een ramp, kan je het je voorstellen...ik voelde me zo een loser. En toen ik eindelijk ging slapen was er geen enkele kant waar ik comfortabel op lag. Weer dat zwangergevoel dat mij altijd onbekend gebleven is en waar ik nu alsnog van kon 'genieten'. Ook emotioneel was alles 'erover'...zo stom ! Ik was echt boos op mezelf en ter veralgemening ook gewoon op iedereen.
En vanmorgen...weg waren de zwarte donderwolken. Ik dat ik dat aan de positieve vibes te danken heb die deze kant toegestuurd worden door zoveel mensen en die dan toch de overhand halen. Super ! Het woord euforie durf ik nog niet uit te spreken maar ik kan wel stilletjes blij zijn met het goeie nieuws ivm mijn markers en uitzaaïngen, mijn buik is voorlopig onder controle en ik heb heel de morgen rustig bezig geweest ; bouilonneke gemaakt (een van de weinige dingen die me smaken, dat blijft wel spijtig), mijn orchideeën eens een extra verzorgbeurt gegeven, een heerlijk baddeke genomen...man, zo'n verschil met gisteren. Ben daarna wel naar de zetel verbannen door manlief want die hield mijn onderstel in de gaten dat effectief wel buitenaardse proporties begon aan te nemen maar bijlange niet op zo'n pijnlijke manier als gisteren. In de tuin is het net een beetje te fris, daarnet toch, maar ook vanachter mijn raam geniet ik van het lenteweertje, de fluitende vogels en de contente mensen die passeren.
Toch nog enkele positieve noten vertellen over gisteren ; buurman is langsgeweest met mijn hard schijfje dat bomvol interessante dingen staat nu zodat ik me de komende maanden tv gewijs zeker niet moet vervelen (danku 'broertje ! = onze troetelnaampje), malief had een joekel van een boeket prachtige bloemen bij waar ik vandaag nu nog extra van geniet, één van mijn lievelingscombinaties ; oranje/paars. Mayenne heeft een megastrijk gedaan zodat wasmand en -draad er weer levenloos bijhangen en heeft zo haar uitje 's avonds dubbel en dik verdiend. Morgen is het koffers pakken voor haar , ben zoo blij dat de kids er eens een midweekje tussenuit kunnen ! Stilletjes hoop ik dat Eric en ik dat één van de maanden ook eens kunnen doen, gewoon een weekendje, zee, Ardennen, maakt niet uit. Zeker Eric zou enorm hard gunnen, voor mij een extra reden om keihard te 'werken'. We hoorden ook dat we vanaf 22 april een vaste poetshulp gaan hebben ; eindelijk ! Nu Eric nog thuis is valt het wel te beredderen maar het gaat toch een extra luxe worden eens mijnheer terug aan het werk moet. Wanneer dat dat is valt nog te bezien ; een aantal bewegingen gaan perfect ; hij traint ook flink op de fiets, maar een aantal moves die onontbeerlijk zijn om zjn job naar behoren uit te oefenen gaan nog helemaal niet (door knieën buigen, op knieën zitten) dus het zou nog heel snel moeten gaan wil hij op de vooropgestelde datum terug aan het werk kunnen. Normaal over een week, maar ik heb zo mijn twijfels. Ik moet wel toegeven dat ik het niet erg zou vinden moest hij nog een beetje langer thuis kunnen zijn maar profiteren ligt niet echt in zijn aard dus we zullen wel zien wat het geeft. Als het op termijn maar volledig geneest, nu is het allemaal nog een beetje 'voos'.
En nu ga ik heel even poteren en mijn poezelige voetjes laten nederdalen om een wasje op te hangen. IK voel me goed en dat moet ik ergens in kwijt ! Tot gauw ! xxx
Goed nieuws en minder goed nieuws dus laat ons daar effe mee beginnen ;
Vandaag terug naar de kliniek geweest met mijn overtollig vocht en de daarbij horende last (elk lichaamsdeel zowat is opgezwollen en pijnlijk) : nog steeds geen punctie want het zit nu echt overal in mijn lijf, maar ze zijn er ook zo goed als achter hoe dat komt en blijkt een heel zeldzame reactie te zijn op een van de twee chemo's die ik krijg ; mijn witte bloedcellen 'lekken' eiwitten en daardoor hou ik zoveel vocht vast. Nog een technische uitleg gekregen maar het komt erop neer dat ik nu cortisone ga nemen omdat dat ZOU kunnen helpen. Indien niet, als het tegen maandag niet beter is gaan ze mij een paar dagen in de kliniek houden ter observatie en ter versterking omdat mijn algemene gezondheidstoestand er wel op achteruit gaat, dat zien ze aan verschillende waarden, bloeddruk enzo....Voeding via baxter enzo is dan een optie...ik moet zo snel mogelijk terug aansterken in elk geval. Klink onheilspellend maar het is vooral weer 'een specialleke'
Het goede nieuws : mijn tumormarkers zijn enorm gekelderd ; van 100.000 naar 7.000 ! En de uitzaaïngen in de lever zouden ook verkleind zijn ! Nu is dat zoiets dat bij mij altijd effe moet doordringen, goei nieuws (zo geloofde ik pas dat ik zwanger was toen ik Mayenne goed en wel in mijn armen hield) en ik blijf voorzichtig maar het had in elk geval vééél slechter kunnen zijn en het geeft ook een soort van motivatie om in al deze ellende toch de blijven voortknoeften. Definitief verdicht valt de 14e april maar ik denk dat de dokter dit om dezelfde reden toch al effe kwijt wou : uw ziektebeeld evolueert positief maar ik zou uw algemene toestand toch graag veel beter zien. Okéé, daar doen we het dan voor niwaar !
Nu duik ik terug met mijn voetjes omhoog, dat brengt gewoonlijk een beetje soelaas, en aangezien niemand mijn pootjes wil kopen zijn het er nog altijd twee. Zes eigenlijk want meestal kruipt Musti ook nog ergens tussen mijn voeten. . Tot een volgend keertje xxx
Néé, ik ben niet blij omdat ik eindelijk van al die liters overtollig vocht verlost ben ! Ik BEN gewoon niet van overtollig vocht verlost, geen halve druppel ! Ik voel me nog altijd een beetje zoals de aarde, qua verhouding water/rest. Of zwanger, maar dan geen 9 maanden maar 29 maanden. Geen halve striem heeft mijn poppemie me gekost, geen dikke voeten, niks....en moet je nu zien ! Vandaag of morgen veil ik mijn benen ; voor wie niet zo nauw kijkt gaan ze makkelijk door voor een Lowie XV tafelpoot ! Pffff, valt het op dat ik 'het heb'??....Mja, dat moet dan maar, ik zou dan ook alles met jullie delen . Ja, uiteraard is er een goeie reden voor dit alles, die zal ik dan ook maar uit de doeken doen. Vocht is momenteel verspreid, niet echt aan te prikken via catheter, dus dat heeft dan ook geen zin. Het zit zowat overal en wat ik nu moet doen is vochtafdrijvers nemen en extra veel eiwitten. Wonderen mag ik er echter niet van verwachten dus daar werd ik ook al niet echt vrolijk van want dat was waar ik wel op hoopte ; een paar dagen pillen slikken en eiwitrijke drankjes en snel weer veel slanker zijn dan een den. Niet voor het zicht, want die stokken en zeilentoestand staat me ook niet echt, maar vooral voor het gevoel. Enfin, ik ben pissed en ik heb geen idee voor hoelang, of hangt dat van mijzelf af ??? We zien wel...
De rest van de dag....de chemo liep er vlotjes in, meestal eigenlijk, de soep vanmiddag trok op niks (groene sliertensoep ??) maar ze was wel warm en de MRI verliep ondanks de ongemakkelijkheid ook nog redelijk vlot terwijl het geen evidentie is om drie kwartiers stil te te liggen met oorverdovend lawaai in die twee schelpen aan weerzijden van je kop. Enfin, maar één uur vertraging op het schema van de dag, dat kan wel een soort van succes genoemd worden dus laten we dat dan maar doen, kwestie van toch een beetje positiviteit aan de dag te leggen. Oooh ja, nog iets hééél positiefs ; de gezichtsbehandeling was zaaaaaaaaaaalig en die voor volgende week is al besteld.
Nu ben ik uitverkocht qua positiviteit dus ik ga verder op mijn eentje nog een beetje boekig en ongemakkelijk zitten. Tot een vrolijkere keer ! x
Oh what a day ! .... En dat slaat natuurlijk op gisteren..D-Day voor de Jespo Dames waaronder mus,de dag waarop ze eindelijk na vele jaren tevergeefs hard knokken voor de Belgische Beker streden en hem te pakken kregen. En nu staat dat ding hier thuis. Niet officieel want ik vermoed dat het in een of andere prijzenkast zal belanden maar 'mijn armen' leken gewoon gisteren even de veiligste plaats gezien de plannen van de dames die duidelijk niet van zin waren om er braafjes gewoon mee ten toon te lopen. Ah nee, hij ging gevierd worden verdorie ! En hoe ! Eerst braaf receptie in Wezemberg zelf, daarna 't stad in, riching Hangar 26 waar op onverklaarbare wijze (iemand een idee??) kwistig met cava werd gestrooid zonder dat iemand wist hoe, wat, waar. Maar echt belangrijk was dat niet, het mooie blote bovenlijf van de garçon)s bleek veel interessanter . Het was in ek geval het tweede geslaagde feestje op rij want de mojito avond daags voor de match (teambuiling ) was ook al zo'n succes geweest. Zelf vind ik het ongelofelijk sjiek dat zo'n kleine bende zo veel plezier kan maken zonder dat er side-kicks van doen zijn. Gewoon met een dikke (dunne) 10 stuks zetten ze de boel in gang en gààn ze met de banaan..zalig teampje, mijn miekes !
Voor mij was het een rollercoasterday : had de nacht ervoor slecht geslapen eigenlijk, geen idee waarom, dus ik heb tot het tijd was om door te gaan genoten van mijn ligbedje in de tuin, in't zonneke. Dat had ik de dag ervoor ook al gedaan ; genieten !! Enfin, toch een efforke gedaan om er fris uit te zien voor mijn zwembad-uitstapje en daar bleek ik toch redelijk in geslaagd geweest te zijn. Het was heerlijk om zoveel bekenden terug te zien, het leek allemaal zo vanzelf te gaan, de emomomentjes werden goed verteerd en ik was op de duur hees van 't kletsen, ge moet ni vragen. Ik had me wel van de nodige medicatie voorzien en niet op een pilleke gekeken maar het resultaat was dat meer dan waard. Eens thuis is de confrontatie met de realiteit eens zo groot : daar was ineens mijn waanzinnig dikke buik die ik overdag had proberen te camoufleren en de daarbij horende pijn, de moeheid waar ik tot dan niks van voelde overviel me nog voor ik me goed in wel in de zetel geinstallleerd had, mijn dikke voetjes zagen er angstaangjagend uit. Zo jammer, want op die manier was het heel moelijk nagenieten. Daarom was ik wel blij dat ik op het moment zelf zo genoten had...Maar zo zie je maar, hoe onvoorspelbaar alles blijft, en hoe hard je moet focusses op het moment zelf, en niets uitstellen tot 'later', in de mate van het mogelijke natuurlijk.
Vandaag houden we het in elk geval rustig. Als ik zo naar buiten kijk, nu, rond het middaguur, ziet het er maar bedenkelijk uit om van het zonnetje te genieten in de tuin zo meteen. Temperatuur is misschien wel oké maar ik heb toch echt wel graag de echte zon op mijn bolleke, toch zeker als ik op mijn zeteltje lig. Maar aangezien ik best wel een 'koers'-liefhebber van (passief uiteraard), is het heel simpel ; geen zon -> voor de tv en duimen voor Boonen of Cancellara ! Het laatste stuk ga'k zowiezo zien, zon of geen zon, nah !
En verder is het aftellen naar maandag, chemo-day nummer 5 in totaal. Ik kijk vooral uit naar de acitispunctie ; het 'aflaten' van het overtollig water in mijn buik. Aangezien ik nu sinds enkele dag ook water-voetjes heb hoop ik toch dat ze me iets gaan geven dat waterafdrijvend is ofzo ; die dikke voeten is echt wel geen welgekomen 'extraatje' En deze keer moeten ze echt wel zorgen dat de punctie plaatsvindt VOOR de MRI want anders lukt die ook weer van geen kanten zoals volgende week. Drie kwartier stilliggen met 5 liter extra water in uw lijf waardoor je ni fatsoenlijk kan ademenen : no way ! Ze hebben het gelukkig in mijn dossier gezet dus kans ik groot dat het morgen netjes verloopt. Ik had ook nog een gelaatsverzorging geboekt...mmmmmm.....
Tijd om nog even met de voetjes omhoog te gaan liggen ! En denken jullie er nog eens aan om jullie gsm nummer door te geven als dat nog niet gebeurde ?? Dank julie !!!
Effe een oproep ! Ben alle gsm nummers kwijt (loemp geweest) en zou willen vragen of jullie mij een smsje willen sturen met vermelding van jullie naam zodat ik die terug kan opslaan. Heb dit via FB ook al gevraagd dus dubbel hoeft natuurlijk niet/
Welja, we zijn er nog eens . D e rest van de familie was al vroeg wakker en ik wou een beetje solidair zijn. Nu Eric thuis is met zijn knie doet hij Mayenne naar school, zo kan die ook een half uurtje blijven liggen. Een half uurtje, ik moet het niemand wijsmaken zeker hoeveel dat is op een mensenleven, zeker 's ochtends ?
Ik denk wel dat ik sebiet nog effe onder de wol duik, dat gaat niemand me kwalijk nemen. Heb trouwens net de huisarts gebeld ; ik kweek een droog hoestje en in tegenstelling tot 'normaal' experimenteer ik liever niet met medicijnen die Mayenne over twee weken nog kreeg enzo. Bovendien heb ik ook rugpijn, spierpijn eerder en ook daar durf ik niet de traditionele Algipan of Flexium tegenaan smijten. Gisteravond was het trouwens een ietsiepietsie paniek ; ik mag mag 38gr° hebben of ik moet prompt binnen en ik zat op een gegeven moment aan 37.7°, dus redelijk close. Nu zat ik wel vreselijk ingeduffeld oa mee in huispak dat poppie mee van Primark had gebracht voor me maar op dat moment was dat geen overbodige luxe want ik had het ook vreselijk kou. Heb het toch over mijn hart gekregen om me iets lichter te kleden (brrrrrrrrrrrrr) en een dafalganneke te nemen waardoor na een tijd mijn temperatuur gelukkig flink zakte. Had echt geen zin om in het holst van de nacht nog op spoed te helanden !
Vandaag verwacht ik ook Nancy voor mijn voetjes en snuitje...gaat weeral deugd doen. In de kliniek kan ik er gratis beroep op doen, heb op maandag ook een afspraak maar ik wil toch mijn snuitwerk extra beschermen tegen al dat kwalijk gedoe waarmee mijn lijfke belast wordt. Bovendien doet het gewoon ook zo vreselijk deugd !
Ooooh, Musti vindt het duidelijk zalig dat ik al zo vroeg op ben en zit me te bespringen van alle kanten. Echt geweldig hoe aanhankelijk ze is en alhoewel Toulouse haar enthousiasme niet altijd op prijs stelt mag ik wel zeggen dat het super gaat met hun drietjes, zeker omdat ze Stippel, de heer des huizes, gerust laten.
Vertelde ik al dat Eric een rolstoel is gaan halen ? Er zijn momenten dat ik letterlijk, en ook wel een beetje tot mijn grote schaamte, niet uit de voeten kan maar het wordt dit weekend zo'n mooi weer dus wil ik toch graag mijn bol een keer buitensteken zonder op mijn adem te moeten trappen. Zaterdag late namiddag speelt mus ook de Belgische Bekerfinale in Wezemberg en zeker omdat winst er serieus inzit zou ik ook dat helemaal niet graag missen. Zo kan Eric me eventueel op een rustig plekje neerplaveiën want ik weet niet of ik in form ga zijn voor het 'grote' publiek. Ik hoop uiteraard van wel ; een megasociale babbel is zowiezo iets voor mij maar veel zal van de omstandigheden afhangen en laat ik die nu net niet in de hand hebben. Enfin, we zien wel, we gaan er in elk geval het beste op hopen ! Ik hoop trouwens ook op veel supporters ; oké, het wordt wel mooi weer maar dat wordt het nog heel vaak terwijl het winnen van de Bekerfinale door onze Antwerpse dames een een iets minder voor de hand liggend unicum zal worden. Kom gewoon mee de Wezemberg afbreken en bestel vandaag (ten laatste) nog uw kaarten via deze weg aan de helft van de prijs : 5euro pp inclusief 1 consumptie. We leggen je kaart op naam klaar aan de kassa. DOEN !!
En nu duik ik nog effe terug mijn bedstee in voor een ochtendsiësta. Ik hoor jullie nog wel ! xxx
En als we eindelijk nog eens eens stukje schreven ?
De koers op de achtergrond en mini-poes op mijn voeten, er zijn vervelendere installatiemanieren.
Eric komt net thuis van controle bij de specialist ; zijn knie ziet er perfect uit, hij mag fietsen en zwemmen en gaat dat dat ook doen om snel weer sterker te worden. Ik zou zeggen, 'kzwem en fiets mee maar dat zal nog ni voor direct zijn.
Toch heb ik ook wel mijn krachtvoer in huis : manlief is gisteren paardenmelk gaan halen, niet zo lekker als 'echte' melk maar het valt goed mee en vanmiddag kreeg ik van oma Ruben een potje koninginnebrij. En momenteel geniet ik van een bouilonneke van mergpijp, iets wat ik heel graag lust op een toastje en al uitkijk naar de versie van morgen, met veel peper en zout op. Een ramp qua cholesterol maar voor mij mag het wel, veel calorietjes. Was bij de controle maandag ook 2 kilo bijgekomen en daar was ik heel blij mee/ Eric vond ook al dat ik minder knokerig was.
Vanmorgen zijn we om nieuwe lingerie geweest ; ik moet er geen tekeningetje bijmaken dat wanneer je zoveel kilo's afvalt je een en ander mote 'aanpassen'. Maar terwijl ik dat normaal een leuk uitstapje vind vond ik het nu vooral vermoeiend. Maar...niet met lege handen naar huis gekomen dus mission accomplished. Zo werd mijn pruikje ook nog eens van stal gehaald. Is gewoon dezelfde kleur als mijn haar (grijs), eenvoudig modelleke en al meermaals goedgekeurd. Ondanks mijn grote mond dus toch maar niet te zot gedaan. Met mijn sjaaltjes kan ik het ook goed vinden, is leuk om er mee te experimentereren. Maar het liefst van al draag ik mijn thuis-mutsie ; iets simpel, licht, waar ik ook mee slaap, het lijkt alsof ik niks op heb. Ze zijn ook echt zo goed als weg, mijn haartjes, al leek het tijdens de rustweek alsof ze al terug begonnen te groeien. Maar het blijft het futuliteit voor mij, dat haar gedoe, dat is bij sommige dames wel anders , merk ik in de kliniek en dan ben ik daar dan wel weer blij om, dat ik van iets niét een punt kan/moet maken.
Want sakkeren, ik kan er wat van hoor, dat ga ik zeker niet onder stoelen of banken steken. Soms kan ik zo boos en teleurgesteld zijn...Dat laatste vooral in mezelf dan, juist omdat ik niet zo flink ben als ik zou willen zijn. En boos...gisteren nog : ik had moeten braken en had me erbij geforceerd ; mijn hele rechterflank zo pijnlijk als wat , ik kon niet fatsoenlijk inademen, liggen, niks eigenlijk. En maar sakkereren à la ' en waarom moet dit er nu ook nog bij ??'
Mijn buik is nog zoiets ; die geraakt constant vol vocht en dus bij elk kliniekbezoek voor chemo moet ik een punctie laten doen om water af te laten'...doet dan deugd natuurlijk maar na een paar dagen lijk ik weer flink zwanger.
In de kliniek geraken we al goed thuis ; vaak dezelfde (lieve !!) verpleegsters en soms ook dezelfde mensen op de kamer. Ook de artsen zijn lief en dat contact verloopt ook heel vertrouwelijk, da's wel fijn. Het wordt zo'n beetje mijn nieuwe wereldje.
Thuis geniet ik naast mijn tweevoeters vooral van mijn poezekes, al zullen de meesten onder jullie wel weten dat het er sinds zaterdag eentje minder is aangezien we Zorrootje hebben moeten laten inslapen. Was volledig op, uitgedroogd en met haar bijna 18 jaartjes was het welletjes geweest. Ze is bij ons geboren als kitten en dat doet het wel extra pijn maar we zijn natuurlijk wel blij dat we ze zo lang bij ons mochten hebben.
En nu ben ik er terug mee weg...pijpje geraakt uit en dan gaan we hier effe onderuit, kwestie van in form te zijn tegen het avondeten.
Ja, ik weet het wel, ik moet me niet verontschuldigen als ik het laat afweten maar ik vind het toch wel een beetje vervelelend omdat ik weet dat velen onder jullie toch regelmatig een kribbeltje verwachten uit bezorgheid.
Om eerlijk te zijn ; de chemo haalt echt het onderste uit mijn kannetje ; ben stikstikstik-kapot, en uiteraard van niks te doen. Qua misselijkheid valt het gelukkig mee maar ik eet dan ook niet veel. Mijn buik blijft vervelend, daar hebben ze maandag weer vocht uitgehaald maar niet genoeg naar mijn goesting dus loop ik hier weer met een belachelijke ton.
Haartjes hebben het nu ook wel gehad met mijn bol dus sebiet gaat Eric er de tondeuze inzetten, het wordt immers echt vervelend en onhygienisch zo. Zal vandaag nog een pruik-afspraak proberen maken.
Eric kan gelukkig redelijk goed uit de voeten met zijn knietje. Daar hebben ze een grote scheur uit weggewerkt, uitgerafeld kraakbeen verwijderd en volgens de specialist is ze nu terug picobello in orde. Hij loop er al goed op, zonder pijn zelfs, maar mag natuurlijk niks forceren, iets waar ik hem wel regelmatig moet aan herinneren. Dat we zowiezo minstens een maand samen thuis zijn vinden we helemaal niet erg.
Met ons mus ook alles goed, die is bezig aan haar eerste week stage als kleuterjuf en is heel enthousiast : zeker met dit weer kunnen ze veel buiten zitten met die kleine prutsen (eerste kleuterklasje) en ze kan het super vinden met de leerkracht. Dit weekend moet er geknutseld worden aan een eindwerkje maar het idee is al superorigineel dus dat komt wel goed.
Voor ik terug weg ben wil ik toch ook nog effe die mensen bedanken die spontaan kaartjes of briefjes sturen....zo lief, ze doen echt deugd en maken onze living extra kleurrijk!
Tot zover voor vandaag....jullie zien me wel weer verschijnen !!
Hoi ! Ik verwaarloos jullie wel een beetje (veel) eh ? Maar ik had het gezegd, ik doe het op mijn tempo want anders gaat de fun eraf en da mag nu net niet !
Vannacht weer redelijk goed geslapen maar dat is echt wel een gewoonte aan het worden. Tegen de vroege ochtend word ik dan wakker maar dan knipogen er een paar pillekes naar mij en vijf minuten later lig ik terug te ronken. Meestal ben ik tussen 9 en 10 écht wakker, en aangezien ik s avonds tussen 10 en 11 in bed kruip is dat niet onlogisch. Ik ben in de voormiddag dan ook redelijk vinnig maar dat beperkt zich toch tot vrij basic huishuidelijk dingen. Of gewoon genieten van eens niet pokkemoe te zijn, ook wel een ervaring hoor !
Gisteren voor het eerst ontdekt dat mijn haartjes me niet trouw gaan blijven, of toch niet allemaal. Voorlopig doet het me niet echt veel. Ook al niet omdat mijn vriendin Line me vrijdag nog een blitsbezoekje bracht en een heel leuk gehaakt mutsje voor me bij had. Een mens krijgt dan toch zin om het te gaan proberen. Als het echt zwaar uitvalt wilt Eric het graag kort zetten met de tondeuze, nu niet direct op een drieke ofzo, maar toch lekker kort, iets wat ik al een paar keer heb willen proberen voor de vakantie. We zullen het maar onder de noemer 'spannend' plaatsen. Vrijdag was echt wel kadootjesdag : Mayenne was met Sven een dagje naar de zoo getrokken en hadden voor mij een megaschattig girafke bij. Mja, toen ze 's ochtends vroegen of ze voor mij iets moeten meebrengen had ik blijkbaar 'een giraf' gebrabbeld. Zodoende... En Mayenne kon het niet laten om mijn smartphonehoesje waar hoeken en kanten af waren te vervangen door een megaschattig exemplaar met uiteraard onze allerliefste Musti op ! Dan sta je er toch wel extra bij stil hoe gezegend je bent met zo'n gezinnetje hoor. En doen bedoel ik zeker niet de kado's op zich maar....ach, je weet wel wat ik bedoel... Eric staat nu bv ook buiten aan te schuiven bij een beenhouwer in Zandvliet omdat ik toevallig zin heb in iets dat ze bij van de warenhuis-beenhouwers (die zondag open zijn) zowiezo niet hebben...doet hij met plezier hoor, maar toch....
Verschillende mensen vragen om af te spreken, en da's super lief, maar ook super moeilijk omdat het allemaal zo onvoorspelbaar is. Sommigen denken misschien dat ik de boot bewust afhou maar dat is echt niet het geval. 's Avonds ben ik meestal echt wel moe en overdag hangt er het vaak vanaf. Een belleke 'ben je goe, dan kom ik af, en anders gewoon ni', is vaak nog het makkelijkst maar ik snap ook wel dat niemand aan een touwtje hangt. En één persoon, tegen drie of vier, da's dan ook weer een verschil, raar om uit te leggen hoor.
Toch is het fijn om bijgebabbeld te blijven, over 't werk enzo, niwaar Teske ? Heb dan wel vreselijke heimwee hoor...'chansard, jij moet ni gaan werken' hoor ik er vaak denken, maar die zou ik echt de kop willen inkloppen, om verschillende redenen.
Hmmm....beenhouwerman is thuis...hopelijk met een flinke portie tong die ik prompt dikbelegd op een sandwich ga zwieren ! Of kalfrol met saus ? We shall see....Ben zowiezo al blij met het idee dat ik zin in heb in iets !!
Wel, bibie heeft goed geslapen (eigenlijk doe ik dat meestal wel), voor de moment weinig last van ongemakjes (is meestal tegen de late namiddag, avond, die stomme buik die lijkt vol te lopen), het zonnetje schijnt dus we kunnen stellen dat 'het gaat'. En daar ben ik tegenwoordig al heel content mee. Hoe snel een mens zijn 'grenzen' verlegd...'kan verleggen' eigenlijk, want stel dat dat niet lukt dat ben je dik de pineut. Nu, bij mij lukt het ook niet altijd even goed en ik kan best wel opstandig zijn en dat lucht dan ook eventjes op maar dat is het dan ook. Soms lig ik 's avonds echt onnozel in Eric zijn arm te jammeren 'ik wil ook nog eens een weekendje op stap' of 'alleeeeez, da ganzerijden is hier achter de hoek en ik geraaaaak daar gewoon ni !' Ik maak me dan vooral druk in de kleine dinges die ik niet kan plannen, ook mensen ontvangen. Ik zou het echt fijn vinden om hier alle dagen iemand over de vloer te krijgen maar als ik me niet goed voel bliksem ik iedereen buiten, dat weet ik zo. Dan is ook elke pling of ping of tring van een of ander communicatiemiddel zelfs te veel.'Zucht'....'ben IK dat ??'. Ben in elk geval niet altijd opgezet mijn eigen eigen nieuwe zelve maar 'k zal er maar best aan wennen en hopen dat ik wat zachtaardiger word, zit er echt niet op te wachten om als 'opperbitch' door het leven te gaan ;
Ben in elk geval niet van zin om net als de Rode Duivels naar de toekomst te kijken...oké, we hebben niet gewonnnen maar wel veel geleerd... Winnen is de booschap, wanneer en hoe dan ook ! Meedoen is belangrijker dan winnen ?? Ja banan ! Daarom heb ik me zo zitten te ergeren tijdens de match gisteren. Een schup onder hun kont hadden die mannen nodig ! Voor onze tv hopste in elk geval iemand die daar veel pogingen toe deed ; ons Musti is zooo zot van voetbal. Eigenlijk krijgen we maar gemiddeld een derde van het scherm te zien, en raar of zelden de bal, al weten we meestal wel waar die is ; onder haar twee pootjes. Na een half is ze dan ook pompaf en gaat ze gewoon op haar rug de match verder volgen. Het dotje....
Gisteren is ook ons huisje voor het eerst gekuist door een uithuizige ; ons Kelly. Kelly Van Opdorp geloof ik, misschien kennnen de ganzerijders onder jullie haar wel want ze stelt haar paard regelmatig ter beschikking. Lief meiske en ons huisje was proper dus dus was een dikke positieve noot !
Vandaag is manlief voor het eerst thuis à la 4/5e (thematisch verlof noemt het). Vanmorgen heeft hij mus naar haar vakantiewerkplekje gedaan, gaat nog wat administratieve rommel opkuisen, boodschapjes doen en voor de rest ook eens rustig aan doen. Ben zooo blij voor hem want alhoewel hij nooit zaagt weet ik maar al te goed dat het begint door te wegen, dat kan ook niet anders, rots of geen rots ! En al het niet te fris is halen we onze tuinstoelen boven water en kruipen we lekker onder een fleeceke. Ik hoop eigenlijk dat ik mezelf terug aan het lezen krijg, dat lukte een hele tijd niet al heb ik ereadergewijs meer dan keuze genoeg. Net nog een USB stickje gekregen met -tig exemplaren op dus we zullen een keertje snollen.
Fijne zonnige dag voor iedereen, zeker voor wie er van kan genieten !
Heel eventjes maar eigenlijk meer om te laten weten dat ik niet in blog-modus ben, iets wat jullie al wel doorhadden. Gisteren was weer een zwaar dagje in UZA, al was het volgens het programma maar een 'quickie'. Om 11.00hrs er zijn en om 15.00hrs MRI en hoppa, naar huis. Die hoppa was er jammer genoeg niet bij want bij de bloedafnamen bleek dat mijn bloedwaardes weer aan de wreed lage kant waren en het vast stond dat ik bloed zou moeten bijkrijgen, wat toch al snel zo'n 'hoppa + 2 uur' betekent. Overal ook wel een beetje langer moeten wachten maar dat werd dan weer gecompenseerd met een deugddoend voetmassageke. Omdat ik er dan toch was hebben ze dan ook gelijk nog 3 liter vocht uit mijn belly gehaald wat ook wel deugd deed. Maar dat eeuwige wachten werkt wel op een mens zijn systeem...op den duur ook op dat van Eric en Mayenne, ik kon het hen niet kwalijk nemen. Het zijn die dingen wle die het moeilijk maken om positief te blijven, maar we blijven ons best doen !
Vanmorgen was het al duidelijk dat het een luie dag zou worden ; geen zin om op te staan, paar keer omgedraaid, en eens uit bed en gegeten vanheir op de zetel in slaap gevallen. Zo'n luie beest ! Maar het kan maar deugd doen zeker ? Ben nu ook weer eventjes op om weer iets te eten (fruitmand van schoonbroerlief aan't plunderen) en wat bij te schrijven maar mijn lijf neigt automatisch richting horizontaal. Hou zou dat komen ? Och, ik ga er gewoon aan toe geven en in afwachting van de thuiskomst van mijn kroost nog een beauty-sleepke doen. Mijn katten vinden het in elk geval geweldig en gaan dan prompt op zoek naar hoekjes en kronkels in mijn lijf om zich te installeren. Vanaf dat ik mijn dekentje neem staan ze paraat, super schattig !
Hopelijk brengt morgen een vinniger dagje, en anders...so be it !
We voelen ons een klein beetje doenbaar na toch wel twee rotdagen. Vermoed dat Mr Chemo op zijn strepen heeft gestaan ; heel misselijk en heel moe. Dat moe is niet zo erg ; slapen is de meest ideale manier op de tijd te laten vooruitgaan zonder last te hebben van ongemakken. Heb me er dan ook letterlijk maar bij neergelegd ipv er tegen te vechten. De ascitispunctie (water uit buik) heeft donderdag wel soelaas gebracht, toch weer een kleine 4 liter, maar ondertussen borrelt het al flink terug, buik lijkt wel een grot waar ondergrondse waterlopen zich een weg zoeken, zo klinkt het heus! Het is ook wel zo ; hoe meer je aflaat , hoe sneller het terugkomt, maar het is echt geen avance om met een ongemakkelijk balonneke te blijven zitten.
De typische misselijkheid is zo'n beetje vanaf woensdag begonnen. Huisgenoten weten nu dat ik te pas en te onpas door het huis kan stormen, telkens in dezelfde richting. Ik begin automatisch ook door mijn haar te rommelen bij momenten maar dat zit nog allemaal stevig vast. Ik blijf er bij dat dit prompt mag uitvallen in ruil voor niet-misseljkheid maar zo simpel gaan mijn zwart beest het me niet maken vrees ik.
Mayenne was gisteren thuis van school, nog met haar flinke rugpijn, en alhoewel die dat op haar kamertje bezig is geeft het toch wel een geruststellend gevoel, zo iemand in de buurt. Ben blij dat Eric vanaf volgende week officiëel 4/5e gaat werken en heel dankbaar dat dat kan. Maandag doet een vriendin me naar de chemo, samen met Mayenne, maar zo is er toch nog een extra dagje dat ik niet alleen thuis ben.
Woensdag zal er ook voor de eerste keer poetshulp komen, we zijn benieuwd. Eric wil dat echt wel graag allemaal zelf doen maar ik merk dat het ook voor het wat veel wordt. En aangezien ik momenteel toch geen zotte uitgaves doe richting Shopping en toestanden kunnen we onze centjes evengoed ergens anders nuttigs aan besteden, niwaar ! Nee, het moet vooral voor iedereen doenbaar blijven !
We praten ook heel veel en da's wel fijn...gisteren nog een uurtje op de rand van 't bad (waar ik altijd wel goed in kan onstpannen) en ondertussen scrub ik zijn handjes met mijn Obey-wonderscrub. Ik krijg dan weer een uitgebreide hoofdmassage met de nieuwe shampoo die ik kocht samen met de sjaaltjes, speciaal om te hoofdhuid te verzorgen en te beschermen. Van zo'n momentjes genieten we nu extra en ik jullie alleen maar aanbevelen om daar ook tijd voor te maken. Ik weet het wel...er is altijd wel iets anders te doen, maar het doet anderzijds zooo'n deugd ! Net kwam hij nog thuis met de wekeljkse boodschapjes en....en een boeketje bloemen...'nu je thuis bent heb je daar meer geniet van dan wanneer je gaat werken'...tja, dat is natuurlijk wel zo, goed gezien ! Op dit moment worden de kids opgehaald in Hoevenen waar ze zijn blijven slapen na een leuk avondje onder vrienden en gedropt in Wijngenem Shopping, geen slecht begin van de vakantie zou ik zeggen ! Ik probeer ook de mus zoveel mogelijk haar ding te laten doen, er is trouwens niets dat me tegenhoudt ; ze doet thuis nog altijd flink haar best, haalt goede resultaten op school en ik blijf ze bewonderen met de manier waarop ze met de situatie omgaat : niet alle dagen even vrolijk maar ze slaat zich er wel telkens door. Dit ook dankzij de sjoe en zijn ouders die ik daar dan ook enorm dankbaar voor ben. Niks is teveel gevraagd, of moet zelfs niet gevraagd worden...echt een luxe !
Als het zonnetje van de partij blijft hoop ik straks even in de tuin te duiken, heb een grappig huispak gekregen van de mus dat zich daar goed zou toe lenen en ik heb wel nood aan wat zonnevitamientjes. Op hoop van zegen !
Wel hééél vroeger wakker vanmorgen dus de kans zit er in dat sebiet ons oogjes toevallen voor een pré-middag dut. Maar waarom ook niet ?
GIsteren was best weer een vermoeiend dagje, denk dat 'moe' wel een hoofdbijwerking is van het hele gedoe, toch eentje waar je het snelst en meest uitgesproken last van heb. Waarschijnlijk ook omdat ik het gewoon al altijd was...
Swat...toch vruchtbaar dagje geweest ook en dat was de bedoeling ; bij Sanké drie leuke sjaaltjes gevonden, mutsjes meer eigenlijk, waaronder ééntje voor thuis/'s nachts want het schijnt dat je bol snel afkoelt, ook thuis. En verder nog twee neutraaltjes waar ik echt wel blij mee ben. Ook pruikjes gepast en dat vond ik best wel grappig. Ben er in elk geval niet 'bang' voor moest het nodig blijken want ze hebben best wel leuke spullen, modellen, kleuren...Niet dat ik gek ga doen zoals ik bij aanvang grapte, maar het is idd wel zo dat je pruikjes hebt waar je het absoluuuut niet aan ziet en da's toch wel de bedoeling. Maar zoals ik al zei, daar wacht ik nog effe mee tot de plukken echt van mijn bol vallen en om een pruik ga ik ook wel graag met Eric, die moet er uiteindelijk op zien niwaar.
Na de middag was ik uitgeteld en heb dan ook een paar dutjes gedaan. Mijn buik begon weer abnormale proporties aan te nemen dus daar heb dan ook direct last van. Bordjes met 'ontploffingsgevaar' beginnen dan zo voor mijn ogen te dansen.
Er is ook nog een mevrouw van Landelijke Thuiszorg langsgeweest maar aangezien we vooral poetshulp vandoen hebben is het interessanter voor ons om het aspect 'dienstencheques' eens onder de loupe te nemen. Dat gaan we vandaag ook doen.
Heb ook al een afspraak gemaakt met het UZA om nog eens een leegloop te forceren van mijn buik want tot maandag hou ik dat echt niet vol...lijkt weer alsof er een en ander ligt te scheuren, niet echt een prettig gevoel. Gelukkig maar voor tijdelijk !! Het is echt een zalig zicht/gevoel om uw buik te zien leeg'stromen'... Ook weer blij dat het voor Eric geen probleem is om zomaar eventjes weer 2 uurtjes vroeger te stoppen. Het zou niet overal waar zijn vrees ik...
Ondertussen heeft m'n musje laten weten dat het met haar ook niet al te best gaat ; buiten de pijn in haar rug (gisteren geforceerd met het trainen wss) zit het ook in't kopke effe niet goed vrees ik. Daar waar Nina en ik het best wel een leuk uitstapje vonden, de sjallekesjacht, is het bij mijn pruts nogal confronterend binnengekomen. Zijn toch dingen waar ik niet echt bij stilsta en dan ben ik wel een beetje boos op mezelf. Ik mag immers niet verwachten dat iedereen hetzelfde reageert op situaties als ikzelf. Wordt dus ook nog een beetje een leerproces...
In elk geval, Nina haalt ons pruts voor de middag af van school dan kan ze beetje rusten en bekomen en dan zien we morgen weer verder.
IK doe nog effe mijn oogjes toe, temidden van mijn viervoeterkes, met de beentjes omhoog wat dan weer het beste zou zijn voor kuiten en voetzolen die verzuringsverschijnselen vertonen. Van niks te doen dus....bizaaaar !
Voila, voor het eerst een berichtje mét chemo in mijn lijf / Voel er nog niks van, zie er ook niet anders uit en alhoewel ik hoop dat dat zo blijft zal ik me maar een beetje voorbereiden op teen en tander. Maar we zijn ondertussen al wel teen en tander gewoon zoduuuus...
Gisteren was het me nogal een dagje...de wekker die afging om te beginnen, die hadden we al effe niet meer gehoord en dankzij de spuitsels waarop Mark de huisarts me de avond voordien nog getrakteerd had was ik nog ferm aan't maffen. Och, morgenstond brengt goud in de mond en zelfs de Ring was 'met ons' dus zonder al te veel kalamiteiten en per 'karreke' op mijn eerste post geraakt ; CT-scan ! Aansluitend bloedafname om te checken of mijn bloed voldeed aan alle gestelde eisen (genoeg van dit, niet te veel van dat...) en nadat dat het geval bleek te zijn (Jeuj !! moet enkel spuitjes krijgen tegen 'tflubit' ) mocht ik mij neervlijen in kamertje nummer 4 bed 1. Ik had gedacht dat het nogal een emotioneel moment zou worden, die eerste keer DE chemo door mijn lijfke maar eigenlijk heb ik er niet te veel bij stilgestaan. Ik vermoed dat de schoonheidsspecialiste die in passant mijn voetjes en beentjes kwam masseren daar misschien wel voor iets tussenzat . Maar zelfs dan nog, heb gewoon naar de zakjes gekeken en gedacht 'mannen, doe waarvoor ge betaald wordt, please' en verder vooral ook nog liggen doezelen. In de mate van het mogelijk welliswaar want naast mij lag ne SNURKER !! Gelukkig werd zijn madam even ambetant van zijn geproduceerd lawijt want ik zag ze met een half oog een paar keer over hem staan hangen om hem bij de schouders te rammelen. Topmadam !!
Tussen de 'bedrijven' door trekken we meestal naar de 'lounge', een zaaltje waar je best gezellig kan zitten, koffie, thee en water kan drinken en waar voornamelijk 'lotgenoten' zitten in allerlei 'stadia'. Wederom confronterend enerzijds, maar de begripvolle blikken maken veel goed en af en toe ontstaat er een spontane babbel...Over kwaaltjes, over pruiken, sjaaltjes, grappige ervaringen...
Om 15hrs werd ik verwacht in de pijnkliniek waar ik een afspraak had met dokter Baheera, moest direct aan Jungle Book denken . Met hem heel de historiek overlopen ; waar pijn, wanneer pijn...een half uur aan een stuk. Ben buitengegaan met een gans nieuw programma dat over vier weken geevalueerd zal worden. Ondertussen kan ik wel nog een en ander aanpassen. Heb nog eens gepolst naar infiltratie van de zenuwen omdat dat me een ideale oplossing leek tegen de pijn (het 'dood'spuiten) van zenuwen maar daar is het letsel waaruit de pijn onsttaat te complex voor.
Om 16.30 hrs had ik mijn laatste afspraak, met het zowat meest lawijtmakende toestel op de héééle wereld ; de MRI-scan. Een sessie van uiteindelijk meer dan een uur (de nurse had op 'n verkeerd knoppeke geduwd....grrrr) maar buiten veel lawaai maken doet dat ding niet echt iets en ik ben er redelijk in geslaagd om me er voor af te sluiten, mede dankzij een koptelefoon. Heb ook niet waanzinnig lang mijn adem moeten inhouden ofzo en was eigenlijk te moe om er mij echt druk in te maken. Eric in tegenstelling, die zat maar te wachten ocharme, moet gedacht hebben dat dat machien mij had opgevreten !
Zelden zo blij geweest dat ik thuis was...zo moe ! En als je bedenkt eigenlijk gewoon van te liggen en te zitten, schandalig eh . Was in elke geval geen sol meer waard gisteravond, heb enkel Waes vs Wouters overleefd en dan nog de vroege versie.
De nieuwe medicatie heeft duidelijk zijn job gedaan want ik heb best wel goed geslapen. 'n Keertje wakker geweest, iets bijgenomen, en dan toch tot na acht uur geslapen. Voor de middag heb ik een beetje kunnen oprommelen hier en na de middag flink een siëstake gedaan.
Ook afgesproken met Nina dat we morgen (tenzij mijn toestand het ni toelaat) op schok gaan, op sjallekesjacht. Heb een afspraak bij Sanké in Kapellen om 10.30 hrs en kijk er écht naar uit. Twijfel nog altijd of ik, in geval van haarverlies, ook een pruik zou nemen maar ik wacht het advies wel af van de 'kenners'. Voorlopig hou ik het in elk geval bij een paar sjaaltjes zodat ik ze zeker in huis heb voor 'in geval van', een pruik is daar iets te kostelijk voor lijkt me. Als ik me goed blijf voelen gaan we nog een koffietje drinken en daarna mus van school halen.
Die sukkelt trouwens ook weer met haar rug ; ontsteking op haar groeischijven, iets wat regelmatig terugkomt. Ontstekingsremmers brengen soelaas maar vind het wel jammer voor haar. Ze doet zo flink haar best om het mij naar mijn zin te maken ; theetjes zetten, blauwe spuit-plekken inwrijven met Hirudoid (ik lijk mij momenten wel een zwaar drugmens), lieve smsjes en daarbij nog zo flink haar best doen op school. Ik blijf waanzinnig trots op haar. Op Eric ook hoor, ik probeer me er niet slecht bij te voelen als ik hem hier het huis zie doorbriesen om alles netjes aan kant te houden. Daarom ben ik blij dat we morgen een afspraak hebben met Landelijke Thuiszorg ; zou heel graag hebben dat deze mensen toch een paar uurtjes per week mee komen helpen om het huishouden hier te doen, vooral de kuis dan. Wassen is geen probleem en voor de strijk wordt ook gezorgd, maar toch...zo het fijner vinden moest mijn ventje op een iets vroeger uur mee in de zetel kunnen ploffen. Uiteindelijk is hij ook niet meer 'piep' (al wil hij dat natuurlijk niet horen ) en ook hij heeft recht op/behoefte aan voldoende rust...anders hou je dat ook gewoon niet vol, hoe vanzelfsprekend je dat mag vinden.
Nu duik ik effe mee in de keuken...heb ongelofelijk veel zin in de shitaki's met pasta die speciaal voor mij op het menu staan !
Weekendje isweeral voorbij ...huisarts is juist buiten en heeft deudgddoende prikjes gegeven ; tegen de pijn en jawel, ook tegen de misselijkheid. Ben er eigenlijk nooit goed 'door' geraakt, door die ampetantigheden maar daarstraks liep het de spuigaten uit. Geen haar op mijn kop had er anders ook aan gedacht om dien brave mens uit zijn luie zetel te halen.
Dat ik toch een topmoment van jewelste heb mogen beleven zullen de meesten onder jullie al wel begrepen hebben : musje en haar team hebben zich geplaatst voor de Belgische Bekerfinale na een té zotte macht gisteren. Het deed enorm veel deugd om iedereen terug te zien en ik heb ook met veel plezier (en traantjes van ontroering) een prachtig boeket in ontvangst mogen nemen uit de handen van mijn miekes. Magnifieke rozen, telkens met een kaartje met lieve wensen.... Heb mee de tribune flink heel gelaten, geroepen, gesakkerd en toen het eindsignaal klonk en ik mijn madammekes in ekaars armen zag duiken was het voor mij ook een heel emotioneel moment. EINDELIJK gewonnen van het zwarte beest Gentse en gelijk ook de Bekerfinale mogen spelen ! Wordt voor mij ook weer een doel om naar toe te leven : 29 maart..dan willen we toch wel héél graag in goeie doen zijn en al een eindje verder in de strijd tegen ons persoonlijke zwarte beest !
Oei ! Spuiten beginnen hun werk te doen en ik typ meer fout dan goed dus ga ik het hier maar bij laten voor ik écht onzin begin uit te kramen
Weer een dagje overgeslagen...zitten we met een writer's block ?? Ik had me in elk geval van in het begin voorgenomen om in eerste instantie voor mezelf te schrijven en alhoewel ik ondertussen wel door heb dat er toch 'een paar mensjes' mijn blog volgen wil ik het liever niet forceren.
En dat lijkt dan anderzijds weer een beetje ondankbaar, omdat ik weet dat die mensen die met me meeleven dan ook weten hoe het me afgaat, of net niet.
Het zou beter kunnen, zoveel is zeker. Heb wel enorm uitgekeken naar de tweede sessie vochtkwijtraking en terwijl de specialist dacht dat het deze keer zo'n vaart niet zou lopen is er toch weer een kleine 4 liter verschwunden. Maf eh ? Deze keer lag ik op de kamer met een leeftijdsgenote die chemo na borstsparende operatie van doen had. Het was haar tweede chemo en ze deelde met 'plezier' haar wedervaren, haar angsten en bezorgheid. Gesprekjes waar ik best wel wat aan heb. Eric ook eigenlijk, die heeft meer met haar echtgenoot zitten praten en ook hij heeft wel een beetje nood aan iets meer concretere babbels heb ik de indruk. Uiteindelijk wordt het ook voor hem een avontuur waar hij enerzijds midden inzit maar ook bij momenten te veel naar zijn zin aan de zijlijn moet blijven.
Gisteravond lekker chinees gegeten trouwens..zonder misselijk te zijn, wat een succes ! Wel de rest van de avond de pijn niet onder controle gekregen...begint echt mijn voeten uit te hangen en ik zal blij zijn als ik maandag bij de pijnkliniek kan langsgaan. Die beperkt me immers nog het meest aangezien ze altijd in één of andere vorm aanwezig is waardoor het ook serieus in mijn kopke begint te spelen en ik extra emotioneel ben. Bij het minste sla ik aan het snotteren....soms moet ik er zelfs mee lachen, maar toch... Kaartje met lieve wensjes krijgen van één van de andere afdelingen op het werk ; snif ! Manlief die hier net binnenkwam met een grote bus badschuim vers van de Rituals ; snotter ! Bezorgde 'en hoe is het met mijn mamatje' van de dochter ; slik ! Een blik op één van mijn poezebeesten die dan prompt begint te spinnen : vaneir snif !
Ondertussen kijk ik met een half oog naar de OS. Momenteel de biathlon voor mannen. Nog iemand die dit maar een bizarre discipline vindt ? Ik vind' langlaufen' zowiezo maar al iets 'raars', een beetje zoals snelwandelen, en dan dat schieten ertussen...ik zie echt het verband ni ! Maar ik ben dan ook niet bepaald een kenner en als ik naar wintertaferelen krijg mag het er van mij zo ruig en zo snel en gevaarlijk en zo spectaculair mogelijk aan toe gaan. Anderzijds, ik begin curling ook best wel interessant te vinden...is er dan toch iets mis met mij ?
Zometeen duik ik in mijn Rituals-badje. Bedoeling is om er relaxed uit te komen en een twee uurtjes te kunnen doorbrengen op de Groenenhoektribune. Ik ga er te veel spijt van hebben als ik het niét ge proberen denk ik. Misschien eerst nog een klein dutje, kwestie van niks aan het toeval over te laten ! En dan maar hopen dat de meisjes er eindelijk in slagen om Gentse te verslaan....dan zou het zeker allemaal de moeite waard geweest zijn !
