|
Goeiemorgen ! Hij had nog iets beter geweest ware het niet dat er al om half 6 een vampier naast mijn bed stond voor 3 buisjes bloed die dan ook nog helemaal geen zin hadden om zich van mij te laten scheiden waardoor het een kwartier duurde voor ik me terug goed en wel onder de dekens kon proppen. Maar bon, de zon schijnt, we hebben een zacht gekookt eitje binnen (grootkeuken + zachtgekookt = een rubber balletje dat je makkelijk uit de hand kan eten maar laat ik dat nu ook echt wel lekker vinden) en we hebben er goeie moed op gezien het programma van vandaag. Nee, geen derde gelaatsverzorging deze week (ja, ik had er al twee, gulzig eh !) maar normaal nog wel een ascitis(vocht)puntie en zowiezo de plaatsing van een maagsonde. Klinkt misschien nogal dramatsch, is zo'n heel dun buisje via de neus in de maag, maar zou voor mij de ideale manier worden om voldoende voedingsstoffen, en dan voooral eiwitten, binnen te krijgen. Gewoon eten lukt amper vanwege de slechte of gebrek aan smaak dat het meeste voedel heeft (Eric smokkelt dagelijks wel een portietje rauwe zalm met sojasaus binnen, dat smaakt ongeloooofelijk) en als ik zou moeten compenseren met die vettige shakes van bij de apotheker zou ik er zo'n 6 moeten naar binnen werken. Met de beste wil van de wereld, dat lukt me nooit ! Met sondevoeding kan ik zelf bijpassen wat ik tekort kom en zou ik toch eindelijk eens terug op mijn positieven moeten kunnen komen en minder woezie want ook mijn bloeddruk die ze niet boven de 9 krijgen doet daar ook geen goed aan natuurlijk. Het boor-door-neus-idee schrikt me nog wel effe af maar het schijnt praktisch allemaal heel goed mee te vallen dus ik heb er goeie moed op, zeker met het mogelijke resultaat voor ogen.
Eric heeft ook alles onder controle, al heeft die nog wel twee weken bijgekregen wegens het nog niet voldoende functioneren van zijn knie. Dat wat hij er op zijn werk mee moet doen lukt nog niet en dat mag ook in geen geval geforceerd worden. Nog efkes bij moeder de vrouw dus, die dat absoluut niet erg vindt ;). Ik dring er ook op aan dat hij thuis alles wat rustiger doet want de laatste weken (zeg maar maanden) waren ook voor hem alles behalve gemakkelijk. Hij blijft bezig, ne Pauwels voor iets, maar het afgejaag is er effe niet meer bij en dat stelt ook mij toch een beetje gerust. Hij komt ook pas netjes tegen 16hrs op bezoek en vliegt na de hoofdpunten van het 7-uur nieuws naar huis, naar de poezen.
Over poezen gesproken ; Musti heeft effe haar duister kantje laten zien : in één van de schuiven van ons dressoir gekropen waar Mayenne haar centjes in een enveloppe bewaard ( néé, geen fortuinen !!) , enveloppe aan flarden gescheurd alsook een briefje van 50 euro ! Den duvel ! Eric prompt naar de bank want geen mens zou zo'n schandaal nog aannemen en daar hebben ze het gelukkig geaccepteerd en gaan ze het bedrag op de rekening storten. En wij maar stoefen over ons 'engeltje'. Enfin, heel lang is ze niet gestraft geweest want gisteravond mocht ze Eric tijdens het voetbal al volop het zicht belemmeren door naar goeie gewoonte achter de bal te jagen. Het blijft een geweldig zicht, zo snel als ze is... Ben in elk geval blij dat ze ook met Eric dikke vriendjes is en zijn schoot eveneens weet te appreciëren, ons floddermieke....
Mijn ander mieke, dat van 16, heeft het duidelijk ook erg naar haar zin. We bellen regelmatig 'Mama, harde eitjes, hoelang moeten die nu weer koken ?' maar evengoed 'Daarstraks zelf wentelteefjes gebakken !!' en ze genieten volop met en van hun tweetjes. Er wordt vooral gezwommen, logisch want het zijn twee waterkiekens, maar ook gewandeld en vandaag maken ze zich op voor een dagje fietsen, gewapend met picknick en een knooppuntenkaart. Jullie kunnen niet geloven (nu ja, waarschijnlijk toch wel) hoeveel plezier het me doet dat ze het zo goed hebben, alletwee. Het goeie weer dat toch voldoende aanwezig is draagt daar natuurlijk ook toe bij en ik heb me ook nog op geen enkel moment 'ongerust' gemaakt. Ik zal uiteraard blij zijn als ik ze terugzie, m'n kindjes, maar ik wil nu vooral dat ze het onderste uit de vakantiekan halen want ook zij hebben hun zware momentjes zeker gekend. En niet alleen Mayenne maar ook Sven die vanzelfsprekend mee tot ons gezin behoort en ook best wel een klein hartje heeft, de schat.
Ik denk dat we er ongeveer zijn, wat de berichtgevingen betreft ; het is hier pokkedruk dus ik ga mijn portie geduld bovenhalen ivm met de punctie en de sonde maar hoop toch een beetje om snel geholpen te worden. Het idee dat er effectief iets staat te gebeuren (er is een paar keer overleg gepleegd geweest) heeft ook mij wel deugd gedaan. Dat valt hier misschien ook wel een beetje op  . Maar ik moet toegeven dat het echt niet leuk is als je alsmaar ter plaatste blijft trappelen en dan ben ik lang niet zo 'moedig' en 'straf' als ik wel zou willen. Maar nu gaat het wel weer ! Ik duik ik mijn boek dat ik van de bib hier heb ; een lekkere siroopman ! Tot later mensjes ! xxx 10-04-2014 om 10:29
geschreven door Michou
|
