Voor mij was het een rollercoasterday : had de nacht ervoor slecht geslapen eigenlijk, geen idee waarom, dus ik heb tot het tijd was om door te gaan genoten van mijn ligbedje in de tuin, in't zonneke.  Dat had ik de dag ervoor ook al gedaan ; genieten !! Enfin, toch een efforke gedaan om er fris uit te zien voor mijn zwembad-uitstapje en daar bleek ik toch redelijk in geslaagd geweest te zijn.  Het was heerlijk om zoveel bekenden terug te zien, het leek allemaal zo vanzelf te gaan, de emomomentjes werden goed verteerd en ik was op de duur hees van 't kletsen, ge moet ni vragen.  Ik had me wel van de nodige medicatie voorzien en niet op een pilleke gekeken maar het resultaat was dat meer dan waard.  Eens thuis is de confrontatie met de realiteit eens zo groot : daar was ineens mijn waanzinnig dikke buik die ik overdag had proberen te camoufleren en de daarbij horende pijn, de moeheid waar ik tot dan niks van voelde overviel me nog voor ik me goed in wel in de zetel geinstallleerd had, mijn dikke voetjes zagen er angstaangjagend uit.  Zo jammer, want op die manier was het heel moelijk nagenieten.  Daarom was ik wel blij dat ik op het moment zelf zo genoten had...Maar zo zie je maar, hoe onvoorspelbaar alles blijft, en hoe hard je moet focusses op het moment zelf, en niets uitstellen tot 'later', in de mate van het mogelijke natuurlijk.

Vandaag houden we het in elk geval rustig.  Als ik zo naar buiten kijk, nu, rond het middaguur, ziet het er maar bedenkelijk uit om van het zonnetje te genieten in de tuin zo meteen. Temperatuur is misschien wel oké maar ik heb toch echt wel graag de echte zon op mijn bolleke, toch zeker als ik op mijn zeteltje lig.  Maar aangezien ik best wel een 'koers'-liefhebber van (passief uiteraard), is het heel simpel ; geen zon -> voor de tv en duimen voor Boonen of Cancellara ! Het laatste stuk ga'k zowiezo zien, zon of geen zon, nah ! 

En verder is het aftellen naar maandag, chemo-day nummer 5 in totaal. Ik kijk vooral uit naar de acitispunctie ; het 'aflaten' van het overtollig water in mijn buik.  Aangezien ik nu sinds enkele dag ook water-voetjes heb hoop ik toch dat ze me iets gaan geven dat waterafdrijvend is ofzo ; die dikke voeten is echt wel geen welgekomen 'extraatje' En deze keer moeten ze echt wel zorgen dat de punctie plaatsvindt VOOR de MRI want anders lukt die ook weer van geen kanten zoals volgende week.  Drie kwartier stilliggen met 5 liter extra water in uw lijf waardoor je ni fatsoenlijk kan ademenen : no way ! Ze hebben het gelukkig in mijn dossier gezet dus kans ik groot dat het morgen netjes verloopt. Ik had ook nog een gelaatsverzorging geboekt...mmmmmm.....

Tijd om nog even met de voetjes omhoog te gaan liggen ! En denken jullie er nog eens aan om jullie gsm nummer door te geven als dat nog niet gebeurde ??  Dank julie !!!

Alvast bedankt en tot gauw !

xxx

Ik denk wel dat ik sebiet nog effe onder de wol duik, dat gaat niemand me kwalijk nemen.  Heb trouwens net de huisarts gebeld ; ik kweek een droog hoestje en in tegenstelling tot 'normaal' experimenteer ik liever niet met medicijnen die Mayenne over twee weken nog kreeg enzo.  Bovendien heb ik ook rugpijn, spierpijn eerder en ook daar durf ik niet de traditionele Algipan of Flexium tegenaan smijten.  Gisteravond was het trouwens een ietsiepietsie paniek ; ik mag mag 38gr° hebben of ik moet prompt binnen en ik zat op een gegeven moment aan 37.7°, dus redelijk close.   Nu zat ik wel vreselijk ingeduffeld oa mee in huispak dat poppie mee van Primark had gebracht voor me maar op dat moment was dat geen overbodige luxe want ik had het ook vreselijk kou.  Heb het toch over mijn hart gekregen om me iets lichter te kleden (brrrrrrrrrrrrr) en een dafalganneke te nemen waardoor na een tijd mijn temperatuur gelukkig flink zakte.  Had echt geen zin om in het holst van de nacht nog op spoed te helanden ! 

Vandaag verwacht ik ook Nancy voor mijn voetjes en snuitje...gaat weeral deugd doen.  In de kliniek kan ik er gratis beroep op doen, heb op maandag ook een afspraak maar ik wil toch mijn snuitwerk extra beschermen tegen al dat kwalijk gedoe waarmee mijn lijfke belast wordt. Bovendien doet het gewoon ook zo vreselijk deugd ! 

Ooooh, Musti vindt het duidelijk zalig dat ik al zo vroeg op ben en zit me te bespringen van alle kanten. Echt geweldig hoe aanhankelijk ze is en alhoewel Toulouse haar enthousiasme niet altijd op prijs stelt mag ik wel zeggen dat het super gaat met hun drietjes, zeker omdat ze Stippel, de heer des huizes, gerust laten.

Vertelde ik al dat Eric een rolstoel is gaan halen ?  Er zijn momenten dat ik letterlijk, en ook wel een beetje tot mijn grote schaamte, niet uit de voeten kan maar het wordt dit weekend zo'n mooi weer dus wil ik toch graag mijn bol een keer buitensteken zonder op mijn adem te moeten trappen. Zaterdag late namiddag speelt mus ook de Belgische Bekerfinale in Wezemberg en zeker omdat winst er serieus inzit zou ik ook dat helemaal niet graag missen. Zo kan Eric me eventueel op een rustig plekje neerplaveiën want ik weet niet of ik in form ga zijn voor het 'grote' publiek.  Ik hoop uiteraard van wel ; een megasociale babbel is zowiezo iets voor mij maar veel zal van de omstandigheden afhangen en laat ik die nu net niet in de hand hebben.  Enfin, we zien wel, we gaan er in elk geval het beste op hopen ! Ik hoop trouwens ook op veel supporters ; oké, het wordt wel mooi weer maar dat wordt het nog heel vaak terwijl het winnen van de Bekerfinale door onze Antwerpse dames een een iets minder voor de hand liggend unicum zal worden.  Kom gewoon mee de Wezemberg afbreken en bestel vandaag (ten laatste) nog uw kaarten via deze weg aan de helft van de prijs :  5euro pp inclusief 1 consumptie.  We leggen je kaart op naam klaar aan de kassa.  DOEN !!

En nu duik ik nog effe terug mijn bedstee in voor een ochtendsiësta.   Ik hoor jullie nog wel ! xxx

De koers op de achtergrond en mini-poes op mijn voeten, er zijn vervelendere installatiemanieren.

Eric komt net thuis van controle bij de specialist ; zijn knie ziet er perfect uit, hij mag fietsen en zwemmen en gaat dat dat ook doen om snel weer sterker te worden.  Ik zou zeggen, 'kzwem en fiets mee maar dat zal nog ni voor direct zijn.

Toch heb ik ook wel mijn krachtvoer in huis : manlief is gisteren paardenmelk gaan halen, niet zo lekker als 'echte' melk maar het valt goed mee en vanmiddag kreeg ik van oma Ruben een potje koninginnebrij.  En momenteel geniet ik van een bouilonneke van mergpijp, iets wat ik heel graag lust op een toastje en al uitkijk naar de versie van morgen, met veel peper en zout op.  Een ramp qua cholesterol maar voor mij mag het wel, veel calorietjes.  Was bij de controle maandag ook 2 kilo bijgekomen en daar was ik heel blij mee/  Eric vond ook al dat ik minder knokerig was.  

Vanmorgen zijn we om nieuwe lingerie geweest ; ik moet er geen tekeningetje bijmaken dat wanneer je zoveel kilo's afvalt je een en ander mote 'aanpassen'.  Maar terwijl ik dat normaal een leuk uitstapje vind vond ik het nu vooral vermoeiend.  Maar...niet met lege handen naar huis gekomen dus mission accomplished.   Zo werd mijn pruikje ook nog eens van stal gehaald.  Is gewoon dezelfde kleur als mijn haar (grijs), eenvoudig modelleke en al meermaals goedgekeurd.  Ondanks mijn grote mond dus toch maar niet te zot gedaan.  Met mijn sjaaltjes kan ik het ook goed vinden, is leuk om er mee te experimentereren. Maar het liefst van al draag ik mijn thuis-mutsie ; iets simpel, licht, waar ik ook mee slaap, het lijkt alsof ik niks op heb. Ze zijn ook echt zo goed als weg, mijn haartjes, al leek het tijdens de rustweek alsof ze al terug begonnen te groeien.   Maar het blijft het futuliteit voor mij, dat haar gedoe, dat is bij sommige dames wel anders , merk ik in de kliniek en dan ben ik daar dan wel weer blij om, dat ik van iets niét een punt kan/moet maken.  

Want sakkeren, ik kan er wat van hoor, dat ga ik zeker niet onder stoelen of banken steken.  Soms kan ik zo boos en teleurgesteld zijn...Dat laatste vooral in mezelf dan, juist omdat ik niet zo flink ben als ik zou willen zijn.  En boos...gisteren nog : ik had moeten braken en had me erbij geforceerd ; mijn hele rechterflank zo pijnlijk als wat , ik kon niet fatsoenlijk inademen, liggen, niks eigenlijk.  En maar sakkereren à la ' en waarom moet dit er nu ook nog bij ??'

  

Mijn buik is nog zoiets ; die geraakt constant vol vocht en dus bij elk kliniekbezoek voor chemo moet ik een punctie laten doen om water af te laten'...doet dan deugd natuurlijk maar na een paar dagen lijk ik weer flink zwanger.

In de kliniek geraken we al goed thuis ; vaak dezelfde (lieve !!) verpleegsters en soms ook dezelfde mensen op de kamer.  Ook de artsen zijn lief en dat contact verloopt ook heel vertrouwelijk, da's wel fijn.  Het wordt zo'n beetje mijn nieuwe wereldje.

Thuis geniet ik naast mijn tweevoeters vooral van mijn poezekes, al zullen de meesten onder jullie wel weten dat het er sinds zaterdag eentje minder is aangezien we Zorrootje hebben moeten laten inslapen.  Was volledig op, uitgedroogd en met haar bijna 18 jaartjes was het welletjes geweest.  Ze is bij ons geboren als kitten en dat doet het wel extra pijn maar we zijn natuurlijk wel blij dat we ze zo lang bij ons mochten hebben. 

En nu ben ik er terug mee weg...pijpje geraakt uit en dan gaan we hier effe onderuit, kwestie van in form te zijn tegen  het avondeten.

Tot een volgend keertje ! 

x