Nog in redelijke doen opgestaan maar daarna ging het snel bergaf.  Of bergop, zoals je wil...lokaal dan toch, aangezien mijn belly zo stilaan op de K2 begon te lijken.  Het was echt aftellen naar '15hrs' en ik had het gevoel dat al wie we tegenkwamen op weg van parking UZA naar consultatielokaal spontaan begon te puffen of toch op z'n minst tegen elkaar fluisterde dat ik de zwangergerechtigde leeftijd toch al wel effe gepasseerd was.  Maar ik voelde me zo slecht dat dat me zelfs geen bal kon schelen.    Gelukkig was dr Van den Brande het meteen met me eens 'dit is geen doen'.  Ik werd direct opgenomen op daghospitaal en mocht daar op de verlossende 'punctie' wachten.

Ik had op mijn kamer het gezelschap van Gerard (Zjeraar) die er sinds oktober wekelijks komt voor zijn chemo.  Zo'n optimisische mijnheer ! Hij lijdt aan longkanker, 'niet meer te genezen - dus ik ben terminaal maar eigenlijk doe dankzij de chemo nog bijna alles zoals voordien, alleen wat trager'.  We hebben serieus wat afgelachen, hij is het op de afdeling best wel gezellig gaan vinden omdat je vaak dezelfde mensen tegenkomt en aangezien iedereen in min of meer hetzelfde schuitje zit creëert dat toch een andere band dan met mensen die het goed met je menen maar eigenlijk niet echt 'mee' zijn.  Nu kan ik me voorstellen dat niet iedereen niet zo positief ingesteld is als de Zjeraar maar ik overweeg toch om niet persé op een éénpersoonskamer te staan voor mijn dagje UZA per week.  Denk dat het voor mezelf niet slecht is om met 'lotgenoten' om te gaan, wat mss soms wel confronterend kan zijn maar daarom niet verkeerd.  

Maakt in elk geval dat twee mannen met argusorgen mijn 'zakken' in't oog hielden die zich traag maar héél zeker vulden met een rose-achtig vocht...op de duur telden we ruim 7 liter !! 'Mooor kinneke toch !!' aldus Zjeraar.  Mijn buik was nog niet echt flatlinerig toen het catheter begon te zeuren maar het moest er op dat moment wel uit.  Jammer, want ik had er nog graag een literke bijgedaan maar bon...het resultaat tot dan was echt al pure waanzin !  Na controle door de dokter mocht ik naar huis.  In principe zou ik het moeten kunnen trekken tot maandag (dan moet ik zowiezo terug op post zijn) maar als het echt niet gaat mag ik nog binnen voor een vluggertje.   Het is inderdaad zo dat het in principe wel terugkomt dat vocht, eigenlijk is het tumorvocht dat zich automatisch ontwikkelt, maar chemo zou het onderdrukken dus op termijn is er alvast hoop.

Logisch gevolg van dit exhuberant vochtverlies : een zalige nachtrust !   Daardoor zelfs een beetje nuttig kunnen wezen in huis, al hebben we voor de goede orde maar niet overdreven.   Voor deze namiddag staat er vooral 'rust' op het programma.  Vriendin Inez komt een beetje vroeger om Mayenne op te halen, dan kunnen we wat bijkletsen. Mayenne gaat naar goede gewoonte eerst les geven aan de petotterkes en aansluitend zelf trainen.  Is nu belangrijker dan ooit met het oog op de nakende bekerwedstrijd ! 

Tot zover het laatste nieuws my dear friends...rest van de dag staat ook in het teken van mijn jarig ventje ! 

Deze namiddag kreeg ik een telefoontje van Valerie (de studie coordinatrice) met het verlossende nieuws ! 

Maandag om 9hrs sta ik gepland voor een CT scan, aansluitend krijg ik die chemococktail toegediend waar ik zo hard op hoopte. Er is verder nog een consultatie gepland, een bloedafname en een MRI dus ik ga me die dag niet echt vervelen.  Manlief neemt vrij om toch zeker de eerste keer alles van een beetje dichtbij mee te maken.  Heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn hoofdongemak (waterbuik of zoiets)  op tafel te gooien (zou nogal een tafel moeten zijn in't echt) en heb voor morgen ineens een afspraak gekregen om 15hrs.  Is echt nodig want ik loop de muren op van ampetantigheid . Het is niet zeker dat ze er meteen iets aan kunnen doen, het meest voor de hand liggend is een punctie, maar dat zien we dan wel.  Het idee dat er 'verlossing' komt lucht toch al een beetje op.

Veel heb ik niet uitgestoken vandaag...veel geslapen eigenlijk maar dat was op zich een succes omdat Stippel zich eindelijk vanuit zijn hogere regionen naar de bewoonde wereld begeven heeft en eindelijk in de mood lijkt voor een gedoogbeleid.  Dat maakt dat ik heb liggen knorren met Stippel in mijn knieholte en Musti ergens ter hoogte van mijn hoofd, gedeeltelijk erop.  Ik denk echt dat we vertrokken zijn voor een redelijk vredige verderzetting van onze kattengemeenschap.   

Eens mijn familielidjes thuis heb ik me in bad gehesen voor een deugddoend baadfestijn ; een maskertje op de haartjes (misschien het laaste voor een lange tijd ?) en Mayenne heeft mijn voetjes en rug komen scrubben met de zalige Dode Zee korrels van Obey Your Body (nee, ik heb geen aandelen maar als je de kans hebt om deze produkten tegen lagere prijzen aan te kopen ; DOEN, ze zijn echt super !) 

Eric heeft een perfect gebakken visje met spinaziepuree op tafel weten toveren en heeft me voor zometeen nog een voet-en beenmassage beloofd.  Zal deugd doen want ik lijk gewoon helemaal verzuurd...begrijpe wie kan ! 

Voila, tot zover het laatste nieuws...zij die voort gaan doen met vooral niks te doen wensen u nog een prettige avond ! 

Het eten lukt gelukkig wel ; vanmorgen toastjes met dubbelroom waarvoor ik stilaan een verslavingske schijn gekweekt  te hebben, vanmiddag een kraakverse pistolet met goei boter een een spiegelei ertussen (waardoor het eigeel over uw vingers loopt als je halverwege bent...zaaalig) en vanavond een verse toast met een bom aan cholesterol onder de vorm van merg ! 

Na de middag nog bezoek gekregen van mijn friendinneke Tintin, mijn officiele kaarsenbrandster (Scherpenheuvel, Marseille...) en manlief Didi die ons oa geentertained hebben met wilde verhalen van tijdens hun reis door Zuid Afrika.   Gewapend met een pot soep zorgden ook zij voor de inwendige mens ten huize Pauwels .

Mayenne is momenteel aan't matchen in/tegen Leuven, een vrij makkelijk te pakken ploeg normaal maar met het oog op de belangrijke bekerwedstrijd van volgende week staat er toch veel op het spel.  De sjoe houdt ons smsgewijs op de hoogte en wist ons ons te melden dat ook ons mus haar duit in het doelpuntenzakje gedaan heeft.  Blij voor haar...kan zo'n deugd doen ! En ik had het ook stilletjes gevraagd om er eentje te maken voor mij dus iets zegt me dat ze dubbel blij is, en ikke dubbel trots .  

Het is wel extra genieten van kleine Musti, het dotje ! Ze speelt veel maar als ze een rustpauzetje inlast doet ze dat gezellig bij mij. Waarschijnlijk omdat ik onder het zachtste dekentje lig dat in huis te vinden is maar toch...ze laat zich het gekroel héél vlotjes welgevallen ! Waanzinnig happy zijn de andere poezen nog niet met haar aanwezigheid maar ze wordt toch al redelijk 'gedoogd'.   Stippel, mijn grote flinke struise kater is er bang van...zoveel is zeker.  Raar, want ze gedraagt zich absoluut niet monsterachtig, zelfs niet pestkopperig, och....'t is ne pannekoek...hij draait wel bij ! 

Het wordt hier verder een tv avondje...de massageolie staat ook al klaar .

Mijn euforische toestand verminderde deze nacht in elk geval naarmate de pijn her en der boven water bleef komen, voelde mij echt effe het meest ongelukkige wezen op aard'. Moet ook eens kunnen eh .

Ondertussen gaat het een beetje beter, ik hoop dat 'thuis' ook een goeie invloed heeft op heel mijn gestel.  Terug mijn eigen bedje, badje, zeteltje....dat moét goed gaan ! 

Toch kom ik nog even terug op gisteren, was veel te leuk om er geen verslag over uit te brengen ! Het Valentijngevoel werd met de ontbijtlepel al gelijk meegegeven in de vorm van een hot-pack in hartjesvorm en daarna bleef het maar duren ; handjesmassage van een kiné-studentje, snuitjesbehandeling van dezelfde dame als van wie ik er eerder al eentje kreeg en waarmee ik dus gezellig verder kon kletsen en na de middag rink aaneen bezoek voorzien van bloemen, kalorieën (pralinnekes, snoepjes, tot een heel assortiment van Jules de Strooper), grote of selfmade knuffels  of gewoon een paar wilde verhalen die een mens extra goed gezind maken...super ! Manlief's boeket ruikt wel met stip het best ! Sorry collega's, dat jullie de traditionele blijde bloemenintrede dit jaar hebben moeten missen !!! 

Prijs der originaliteit ging gisteren naar mijn vriendin-met-kinderopvang ; die liet zichzelf bij het binnenkomen voorafgaan door een wolk aan confetti-hartjes die ze haar kids had laten maken.  Ik vreesde effe voor de toorn des poetsvrouws maar zelfs die vond het allemaal heel schattig en lief. 

Eric en Mayenne zijn op tijd doorgegaan gisteren, al gewapend met een deel van wat allemaal terug thuis moet zien te geraken, want die hadden nog andere dates.  Mayenne uiteraard met de sjoe ; die had zijn ouders buitengebonjourd en zou koken en Eric met de MRI op Klina in het kader van een probleem met zijn knie.  Veel kans dat er voor hem ook nog een ingreep(je)  op het menu staat.  Daarna ging hij nog een pint pakken met zijn maatjes...dik verdiend ook trouwens, 'n keertje 'echt' buitenkomen ! 

Ondertussen is het hier bijna pick-up time ; we zullen eens een beetje bijeen gaan rommelen en ons reisvaardig maken.  Toch ook wel een beetje nerveus, zo terug op mijn eigen beentjes, en zo ken ik mezelf niet echt.  Maar ik heb zowiezo een arsenaal aan telefoonnummers, goede raad, tips en medikatie mee dus het zal wel loslopen.  Nu is het nog wachten op het programma voor volgende week ; dan worden er nog enkele onderzoeken gepland in het kader van de studie.   De heren professoren hebben gisteren aan mijn bed ook nog duidelijk gemaakt dat iedereen er klaar voor is en dat ik me geen zorgen moet maken.  Ze waren zelf ook heel blij met de eindelijk gelukte punctie, wat blijkbaar helemaal geen sinecure bleek.  De laatst toegepaste methode is er eentje waar veel dokters nogal huiverig tegenover staan omdat ze dan zelf ook blootgesteld worden aan straling enzo dus ben ik nu wel extra content met het resultaat.  

Tijd om eindelijk terug in mijn 'gewone' kleertjes te duiken ! 

Snel niwaar ?! Met de juist mens op de juiste plaats kan er duidelijk een beetje meer, met nogmaals dank aan Filip Lardon alsook aan dokter Op de Beeck die de laatste punctie gedaan heeft want blijkbaar was dat geen sinecure ; artsen worden bij dergelijke procedure immers ook blootgesteld aan straling enzo en daar zit natuurlijk niemand op te wachten.  Eigenlijk zou ik nu 'sorry' moeten gaan zeggen .

Het is nu niet zo dat ze morgen prompt al met chemo starten ; gezien het om een studie gaat moeten er volgens een protocol gewerkt worden wat ook inhoudt dat alle bv deelnemers een zelfde aantal/soort onderzoeken moet ondergaan die op regelmatige basis herhaald en geëvalueerd worden.  Dat zijn vooral scans, waar je absoluut geen hinder van hebt, maar die moeten nu nog gepland worden. Vermoed dat het iets voor in de loop van volgende week zal worden.  Maar bon, we zijn in zekere zin toch gelanceerd en daar ben ik ongelofelijk blij mee.  Durf er ook om te wedden dat jullie duimen en kaarsjes ook hier voor een deel tussen zitten, vooral niet opgeven !! 

Ik had normaal had het idee opgevat om, in samenspraak met de artsen hier op de afdeling, zaterdag naar huis te gaan en misschien ook daar te blijven in afwachting van meer nieuws, maar nu er nog onderzoeken op het menu staan weet ik niet precies wat het meest efficiënt is.  Dat ik zaterdag naar huis ga is wel zo goed als zeker, daar kijk ik ook enorm naar uit.  Ben ondertussen ook ontkoppeld van mijn kapstokkie en krijg alle medicatie in pillekes-vorm.  Voorlopig werkt dat goed.  Heb mezelf dan ook getrakteerd op een vreselijk lange douche-stonde.  Het zou me niet verbazen moest de site hier op een bepaald moment zonder warm water gevallen zijn.  Zo'n zitbankje is echt een ramp voor wie aan energiebesparing doet ! 

Mijn ochtend begon trouwens al schitterend (al had ik toch weer een stijve nacht achter de rug) : weegschaal sloeg zowaar op hol richting 54 kilo ! En dit zelfs ondanks de Movicol die heel de nacht duidelijk zijn werk had gedaan (ik bespaar jullie met plezier de details). 

Vanmorgen lachtte er onderandere een gezond peertje naar me maar dat lacht nog altijd want het mes waar ik dat ding te lijf mee had moeten gaan zou ik nog toevertrouwen aan een peuter.  Toch iets wat ik niet goed snap hoor.... hoe krijg je een peer verwerkt met een boterhammenmes ??  Vanmiddag stond er 'spaghetti bolognese' op het menu, voor mij iets té gezond, met té veel ajuin en paprika, je weet wel . 

Na de middag heb ik vooral geslapen, met de nodige storingen want om het half uur vond er wel iemand het nodig om mijn kamer in te duiken met een naar mijn mening telkens stomme vraag;  Maar bon...die moeten ook gesteld worden zeker ?

Man en kind zijn hier ook ondertussen maar zijn momenteel de cafetaria aan't sponsoren.  Blijkt allemaal vrij etelijk te zijn, ook 'n chanceke ! Verder wordt het een rustig avondje...alhoewel ik geen klop uitsteek vallen mijn oogjes heel makkelijk toe.  

ZZZZZZZZZ

Voor de lunch zelfs nog een leuk nieuwtje gekregen ! Jullie duimen en kaarsjes hebben in elk geval al succes geboekt want ik word vrijdag wéér compleet verwend, dit keer een kadootje van het UA zelf in het kader van Valentijn : een volledige gezichtsbehandeling, handmassage, aromatherapie én nekmassage !! Weeral iets serieus om naar uit te kijken ! Word maar jaloers ja, of toch een heel klein beetje ! 

De punctie is ook veel beter meegevallen dan vorige keer ; deze keer werd ze begeleid door een CT scan waardoor met zeer accuraat zou kunnen werken.  Het was redelijk omslachtig maar de dokter had er duidelijk vertrouwen in dus dan hebben we dat ook maar hé ! Was trouwens weer een super lieve dokter ; verontschuldigde zich zowat bij elke mogelijk vervelende actie, in die mate dat ik er bijna de slappe lach van kreeg.  Was ook welkom want ik lag niet bepaald op een prinsesselijk bed en mijn rug begon te zeuren.  Toen ik hem waarschuwde dat ik het moeilijk zou kunnen krijgen met 'stil liggen' heeft is hij zich nog vaker beginnen verontschuldigen.  Hij werd omringd door een kudde studentjes ; al die er vanuit gaan dat die 'sorry's' erbij horen hebben we over een paar jaar een flinke horde sorry-dokters rondlopen ! 

Eens op mijn kamer duurde het niet lang voor er twee Ericcen aan mijn voeteinde zaten .... wat een luxe ! Met de ene ben ik al bijna 30 jaar getrouwd, met de andere zelfs langer bevriend en onderling zijn het beste maatjes ; gezellige boel dus ! De ene heeft trouwens het Valentijnkado voor de andere gefixt ; weeral een zorgje minder ! 

Heb ook flink mijn best gedaan met het avondeten, vooral met het oog op morgen, dan is het weeg-dag ! Aangezien de Movicol aan de andere kant (letterlijk én figuurlijk) ook zijn best doen moeten we op zijn minst het evenwicht zien te bewaren dus heb ik me tegoed gedaan aan zowel gesmokkelde als lokale eetwaren. 

Zometeen kruip ik onder de wol, nog eens een poging doen om een filmpje te kijken.   Zij die horizontaal gaan groeten u ! 

Ontbijtje heeft gesmaakt en niet veel later kwam een van de dokters me vertellen dat er deze namiddag (weer) een leverpunctie zou worden uitgevoerd ; de jacht op slecht weefsel is dus weer geopend.  Geen leuke ingreep maar wel broodnodig dus zal'k maar keihard supporteren voor de prikker van dienst.  

Heb voor de middag nog met veel overgave liggen doezelen, mijn morfinemaatje begint zich te roeren denk ik, maar geen mens die me daar scheef voor bekijkt dus ... why not ! Nu, na de lunch,  twijfel ik tussen nog een doezelmoment of toch maar eens een filmpje kijken.   Ik vermoed dat het een combinatie van beide gaat worden .   Geen idee hoe ik me na de punctie ga voelen, na de eerste was dat best oké, na de tweede veel minder, maar een uitslag kan toch pas weer over enkele dagen verwacht worden dus concreet nieuws gaan jullie zowiezo nog niet van me te horen krijgen.

Dokter vertelde me trouwens ook dat ik eventueel naar huis zou kunnen zogauw ik me goed voel maar dat ik dat echt volledig zelf in de hand heb. Op dit moment voel ik me absoluut nog niet 'zeker' genoeg maar ik zou het wel fijn vinden om bv van zaterdagmiddag tot zondag in de loop van de avond naar huis te gaan, op voorwaarde dat ik stevig op mijn beentjes sta natuurlijk.  Dat is in elk geval een optie waar ze hier geen probleem over maken.  Maar 't is nog maar woensdag, we gaan niet te ver op de feiten vooruitlopen.

Och ja, er kwam hier ook nog een schoonheidsmadammeke binnenvallen om de weggevallen sessie van maandag op te vullen maar ik heb maar eerlijk gezegd dat ik gisteren al onder handjes was genomen.  Misschien wel beetje stom van mij maar ik heb er zo'n deugd van gehad dat ik het evengoed iemand anders gunde.  En eerlijk duurt het langst niwaar ;)  Misschien word ik wel beloond met een geslaagd prikking ! 

De pijnkliniek is wel geraadpleegd geweest ; dosis morfine werd verhoogd en vanaf nu ga met een morfinepleister door het leven.  De verpleegster die hem geplaatst heeft vertrouwde me toe dat ik me morgen misschien zou voelen alsof ik van 'iets' te veel op had.  'Definiëer 'iets' !' was mijn eerste gedachte maar ik denk dat ik maar gewoon netjes ga afwachten.  Hoop alleen dat het niet hetzelfde gevoel is als na de eerste en meteen ook laatste toeter waaraan ik in een ver verleden totaal onkundig heb liggen lurken want dat wil ik nooit, ik herhaal NOOIT, meer meemaken.  Wel even ter verduidelijking, voor ik de toetersmoorders onder jullie verbolgen doe kijken ; ik had op mijn toetermoment al zo'n anderhalve fles porto binnen. Niemand had het immers nodig gevonden om mij er op te wijzen dat én drank én toeters niet echt goed matchen. Nu ja, dit speelde zich af in Holland, dus ik was eigenlijk gewoon verondersteld geweest om dat te wèten.  In elk geval....de weg van Breda naar huis destijds was de meest bewogen rit uit ons leven (bewogen, in de zin van stoppen, portier open, offeren, portier toe, doorrijden, stoppen, portier open....enfin, no need to say more zeker ?) en absoluut niet voor herhaling vatbaar.

Verder een heel gezellige namiddag gehad ! Eerst een bjoetiesliepke gedaan na de bjoetiebehandeling en daarna het charmante gezelschap gekregen van mijn nichteke Dominique.  Geen bloempjes deze keer maar wel....een potteke kip curry en martinopréparé van de Keurslager !! Had eventjes een dèja vu want toen ik net bevallen was, na 9 maanden verkondigd te hebben dat ik mijn martino zo mistte,  kreeg ik naast de gebruikelijke geboortelijstkadootjes ook regelmatig een martinoke onder mijn neus geduwd.   Mijn kostbare schat (het eten, niet mijn nichteke) prompt in de ijskast verstopt en honderduit zitten bijkletsen, herinneringen opgehaald en elkaar plechtig (en geméénd) beloofd om onze vroegere meer vriendschaps- dan familieband terug aan te halen. Daarna kwam mijn gezinnetje binnengedonderd, eveneens gewapend met een potje préparé én toastjes (viel dat dan zoo op ?) en hebben we samen de reclammekes doorbladerd, updates uitgewisseld..eigenlijk een beetje zoals thuis.  

Graag wil ik ook nog eventjes een pluim steken op de hoed van Sunweb, bij wie we onze vakantie naar Turkije voor deze zomer geboekt hadden (voor 6 personen, de sjoe en zijn ouders zouden ons vervoegen).  Deze hebben ons immers na annulatie het volledige voorschot teruggestort ondanks dat we geen annulatieverzekering hadden en dus ook geen poot om op te staan.  Had hen wel de situatie uit de doeken gedaan, maar dan nog...hiertoe waren ze absoluut niet verplicht en daarom zijn we absoluut wel dankbaar, temeer omdat ze het niet gewoon bij een commerciëel gesteke gehouden hebben.  Bij deze dus ; danku Sunweb.nl !  We annuleerden de reis omdat we totaaaal geen idee hebben hoe we er tegen juli voorstaan.  Dan liever nu annuleren en in het beste geval tegen die tijd een lastminuutje boeken in onze contreiën. 

Voilà, dat wou ik ook nog effe kwijt, ere wie ere toekomt ! 

Wel goe ; kunnen douchen zonder verbintenissen aangezien mijn leiding vervangen diende de worden dus kon ik eventjes vrij en frank bewegen zonder ergens over te vallen of vast te zitten...zaaa-lig ! Heb dan ook dubbel zo lang gedouched als anders, op mijn plastiek bankje gezeten, het heeft écht wel iets ! 

Na het douchke heb ik met veel overgave liggen doezelen tot de madam met de crèmmekes er was.  Is altijd een uiterst aangename ervaring waar we doorgaans veel te weinig tijd voor nemen maar deze keer kon het echt wel tellen ; gewoon reiningen, diepreiningen, masseren, maskerke, en terwijl het maskerke introk werden m'n handjes onder handjes genomen ; ook een massage, 'n crèmmeke...hmmmm.....

Tijdens de behandeling kwam de dokter ook nog effe piepen. Mét nieuws waarschijnlijk maar daar had ik écht efkes geen oren naar...eerst genieten ! 

Heb ook de indruk dat mijn middagmaal me beter bekomt dan mijn ontbijt dus we zijn op goeie weg voor vandaag.  Zo meteen wel effe mijn oogjes toedoen want het is duidelijk dat ik nog een en ander in te halen heb !  

Eric en Mayenne zijn net even een hapje gaan eten in de cafetaria hier.  Het was best wel relax in't kamerke zonet ; eerst een beetje bijgebabbeld, dan is Mayenne voor school begonnen, is Eric een gevecht aangegaan met een Zweedse puzzel en heb ik nog een beetje gerust.  Daarna samen met de mus haar Valentijnkado voor de sjoe gefixt en bedacht dat ik zelf dit jaar ook wel iets zou willen forceren en zelfs al een heel goed ideeke weten opborrelen. Nu nog zien uit te voeren (aan te kopen), zal wederom beetje afhangen van mijn doen en laten hier.  Ik ben normaal zo geen Valentijn-is-the-day-type maar het zal het eerste jaar zijn dat ik op't werk geen prachtig boeket of pot magniefieke orchideeën krijg en om het 'anders dan anders'aspect  helemaal compleet te maken zou'k graag 'n beetje contrair doen en dus zélf iets doen .  Zeker omdat hij het niet verwacht en eigenlijk in de eerste plaats omdat hij het verdient ! 

Ooooh ! Hier komt juist een charmante verpleger verkondigen dat het een plezier is om nu mijn kamer binnen te komen omdat ik er zoooo veel beter uitzie dan een week geleden ! En dan hebben ze nog geen tijd en geld in mijn snuiteke gestoken ! Best wel grappig eigenlijk hoe je op korte tijd een soort van band opbouwt met toch een deel van de mensen die dagelijks over de vloer komen.  Zal ook wel aan mezelf liggen - 'Gij klapt zelfs tegen ne stront' moet ik vaak horen van manlief - maar toch...het moet vreselijk zijn als je hier echt je draai niet zou vinden of te ziek blijven om ook aangename momenten te kennen.  

Daarstraks ook nog vers volk over de vloer gekregen ; een vrijwilligster die mijn tuintje is komen verzorgen (je moet de vensterbank hier zien !), iemand van de bib van het Rode Kruis en de psych van het oncologisch centrum die voor de moment enkel kon vaststellen dat ik 'goed bezig' ben.  

Vanavond ook wel smakelijk gegeten maar het was wel effe beteuterd kijken toen ik ipv de (kip)'curry' die ik dacht besteld te hebben voor bij mijn bokes een paar pakjes Kiri kaas ontdekte.  Héél de dag keek ik dus al uit naar een hartig kipboterhammeke ! Mijn goesting in een hartige martino blijft in elk geval stijgen.   

Ben ermee weg, mijn gezinnetje is terug en ik kruip lekker in venteke's arm...

Liefde is...samen Blokken kijken ! 

Heb om te beginnen goed geslapen, zonder wakker te worden van stijvigheid, bijgeluiden noch pijn.  En voor ik goed en wel mijn oogjes open had kwam een dot van een verpleegster vrolijk binnen met de woorden ' Mevrouw Tielemans ! Ik vind dat u de uitgelezen persoon bent om vandaag een complete gelaatsverzorging te krijgen !' Nu...als dàt geen gewèldig dagbegin is ! Bljkt dat ze hier af en toe een aantal patiënten mogen uitpikken om een gratis behandeling te 'ondergaan' (ik noem het veeleer 'beleven') en ik voelde me toch wel een beetje geflatteerd omwille van het voorrecht om extra in de watten gelegd te worden.  Geen idee waaraan ik het verdiend heb ( misschien heb ik het minst van heel de bende hier op de alarmknop geduwd of zie ik er het krottigst uit ?)  maar dat zal me een dikke vette worst wezen ! 

Over dikke vette worst gesproken....ook de weegschaal heeft een een lach op mijn smoeleke getoverd ! Die gaf voor het ontbijt een flinke 52 kilo aan wat er op zou wijzen dat er toch al twee kilootjes terug bij zijn ! Vind ik zelf ook zooo belangrijk dat ik bijna stond te jeu-jen van contentement ! Heb met extra veel motivatie en zonder moeite eigenlijk mijn ontbijt naar binnen gewerkt . weer extra veel suiker en honing door mijn thee gedraaid en belachelijk veel 'dubbel room' op mijn boterhammeke gesmeerd ! Zo meteen nog een abrikozenmoesje er achteraan en we kunnen er een half dagske tegen.

Na het ontbijt kwam er nog een arsenaal aan dokters en bijna-dokters binnengemarcheerd (wel grappig, de hoofdartsen lijken soms wel moederganzen met hun kuikentjes in hun kielzog)  zonder nieuws eigenlijk maar wel met de melding dat DE vergadering voor vanavond gepland is dus hoef ik me overdag al niet lastig te maken als ik niks hoor.  

Tijd om in de badkamer te duiken...aan onze façade zullen we maar niet te veel aandacht besteden, dat laten we lekker aan anderen over straks ! 

Zo meteen ga ik gewoon heel braaf het Eurosonggebeuren volgen en daarna absoluut 'In Vlaamse velden'...kwam traag op gang maar ik ben ondertussen helemaal verkocht. 

Bezig blijven is ook de beste manier om niet te veel te 'missen'.  Echt kleine dingen hoor ; in manlief zijn arm kruipen in de zetel (zijn gesnurk mis ik nog net niét, dat wordt vervangen door een ampetant geluid van mijn kapstok), liggen kroelen in een poezebeest zijn nekje, orchideetjes water geven terwijl ik ze efkes bestoef want ze doen allemaal flink hun best, het zwaaien naar de buurvrouw die op vaste uren passeert van en naar het werk...Nu ik kan hier uit maar raam ook wel een beetje liggen zwaaien maar dan verhuizen ze me misschien prompt naar een andere afdeling en we gaan geen risico's nemen ! 

Ben er ook achter dat hoe minder je plant, hoe beter alles op zijn plooi valt ; heel de namiddag bezoek zonder ook maar één overdosis.  Wat meebrengsels betreft kunnen er twee stuks van vandaag moeilijk overtroffen worden qua originaliteit denk ik ; een potje gezonde lucht van aan zee (heb ondertussen al 4 keer gesnuifd ) en een rechtstreeks uit Tokyo geïmporteerde Daruma pop.  Een Daruma pop is een Japanse geluksbrenger in papier mâché waarvan je het éne oog inkleurt als je een wens doet en het andere als de wens in vervulling gegaan is.  Een wens bedenken was nog nooit zo simpel... De dag dat ik het andere oogje mag inkleuren zou wel eens de mooiste dag van mijn leven kunnen worden, na de geboortedag van mijn mus uiteraard .

Mus was er vandaag maar een halfje trouwens ; die heeft haar frustraties van gisteren (veloren match tegen Gentse dankzij de input van een achterlijke scheids) van zich afgeschud op het Tettenbal in Zandvliet, samen met de sjerie en een aantal van de Kadetten die dan weer een overwinning te vieren hadden.   Tettenbal begot...ik kan er ni van over...Dank aan Inez trouwens um die Tieren zu fûtteren ! 

Vandaag trouwens weer héél flink gegeten ! Vanmiddag zelfs 'n héél mokka-eclairke als dessert ! Ik maak ook mijn thee mierzoet en kijk niet op een babelutteke meer of minder.  Heb met smaak naar Jeroen Meus gekeken (of toch naar wat hij aan't kokerellen was) en begin dus écht naar een heel pikante martino te verlangen.   Grote hoeveelheden prop ik er nog niet in maar ik ben zooo blij dat er al terug iets écht smaakt.  Kan je geloven dat ik daar nu gewoon gelukkig van word ?  

Morgen wordt het hier een beetje D-day heb ik begrepen...groot overleg met verschillende topartsen die allemaal hopelijk iets zinnigs te zeggen hebben en een 'plan' kunnen voorleggen.  Voor mijn part beginnen ze van voren af aan...da's ook een vorm van vooruit ! 

Nog even een tip voor de motards onder jullie ; Eric is op een heel interessante outlet shop in Breda ge'botst' met motorrijders-artikelen ; helmen, kledij enzovoort ; heeft zichzelf getrakteerd op een Shoeï helm model 2013 voor 299 euro, de helft van de prijs.

Tot zover mijn zondagse inbreng, ik ga voor de rest van de avond lekker horizontaal ! 

Ben zelf ook meer op mijn gemakje opgestaan, heb extra lang onder de douche gestaan en al doe ik dat liever met Eric dan met de stok waarmee ik recentelijk in de echt verbonden ben heeft het me absoluut deugd gedaan. Niks vermoeiend ook, gewoon gaan zitten en gedurende ettelijke minuten zalig heet water over mijn bol en al de rest laten stromen...heel ontspannend.  

Vannacht eigenlijk best wel redelijk geslapen, al staat mijn eigen bed wel in de top 10 van 'meest gemiste dingen'. Misschien zelfs wel top 5...

Gisterenavond net zoals de rest van de gang naar The Voice gekeken, me te pletter geërgerd aan Regi die volgens mij iets té hard zijn best deed om 'cool' over te komen (sorry Lindake, maar zijn 'echte' optredens vind ik beter ;) ) en aan de stem van Bent van Looy.  Daarentegen toch wel genoten van een paar verrassend mooie stemgeluiden. De namen ben ik al kwijt...what's new...

Daarna nog effe geSkyped met mijn huishouden...toch een geweldige uitvinding ! Ook kleine Musti in haar oranje oogjes kunnen kijken...die lijkt heel goed haar draai gevonden te hebben ten huize Pauwels. Zal zooo blij zijn als ik mijn terug neus in haar 'floeren' pelske kan duwen ! Mis uiteraard ook mijn andere viervoeters hoor...maar toch...

Net nog mijnheer doktoor aan mijn bed gehad - SHIIIIT !!! Dinsdag vergeten Grace Anatomy op te laten nemen !! Toemme toch, da's al twéé afleveringen gemist !!! - Swat, dokter dus aan mijn bed, en néé, hij lijkt zelfs ni op een Grace-figuur (spaatig) en die bevestigde dat er maandag 'groot overleg' gepleegd zal worden over mijn 'geval'.  Kans is groot dat ook de laatste punctie geen uitsluitsel brengt en dat is zo'n belangrijk aspect dat er mss nog een zal uitgevoerd dienen te worden.  Niet echt iets om naar uit te kijken, doet écht geen deugd, maar het is wel superbelangrijk om JUIST te weten waaraan en waaraf alvorens een behandeling op te starten.  Er zijn blijkbaar toch enkele bedenkingen bij de conclusies die in Klina genomen werden en nu gaan ze met een hoop volk alles nog eens op een rijtje zetten.  Ze doen maar...ik wil vooral dat ze doen wat nodig is.

Eigenlijk had ik dit weekend ook eventjes overhuis gemogen, maar hier werd niet echt op aangedrongen en zelf ben ik ook niet bepaald vragende partij.  Niet dat ik niet naar huis wil, maar ik voel me hier het 'veiligst' en ben echt bang voor een herhaling van maandag.  Nu is dat 'bloed braken' wel verleden tijd, maar je zal dan juist zien...Niks daarvan ! Eric staat er ook volledig achter en heeft ook liever dat ik met de beste zorgen omringd word dan dat er thuis iemand op zijn ongemak moet zitten.  

Vandaag verwacht ik wel een beetje bezoek maar daar ben ik helemaal klaar voor.  Mijn eten blijft al een tijdje 'zitten' en dat begin ik stilaan ook te voelen.  Niet dat de kilo's eraan vliegen maar ik sta toch al wat steviger op mijn stokkepootjes.   Het is ook niet zo dat ik met hapjes en drankjes moet rondgaan niwaar. Wie dat verwacht is natuurlijk altijd vrij om daar zelf voor te zorgen..hmmm...een toastje met wat préparé...of 'n martino'ke, ik begin echt in vanalles zin te krijgen, da's wel anders geweest ! Jammer genoeg is mijn maag nog niet bestand tegen datgene waar ik zin in heb...de dag dat de 'zin' en de 'maag' terug dikke vrienden zijn...dan ga je me een gang zien gaan ! 

Tijd om terug in de roddelboekjes te duiken ! Ben nog nooit zo 'bij' geweest aangezien mijn kapper niet van het soort is dat dergelijke lectuur ter beschikking legt van zijn clienteel.  Mijn huisarts daarentegen wel maar die mens heeft het zo druk dat je daar nog altijd leest dat Bart Kaël en Luc Appermont eindelijk samen uit de kast gekomen zijn.  Nu vliegen de Story's en de Dag Allemalen rond mijn oren en weet ik precies in hoeveel badkamers tegelijk Taylor Swift een douchke kan pakken en hoeveel milimeter Scarlett Johansson haar kleed te kort was op het laatste rode-loper-event.  En dat Susan Boyle cassière wil worden !!!! Interessant, toch !?  Dus...vlug verder lezen geblazen !!! 

Blijkbaar ook storm en ik hoef maar naar buiten te kijken om één voordeeltje te ondervinden van niet aan de andere kant van het venster te moeten vertoeven.  Eigenlijk zit ik hier best gezellig, al heb ik dat gevoel voor het eerst, met mijn papa's kamerjas aan (geur van het ouderlijk huis inclusief, het doet me we iets), laptopke op schoot in bed en dat terwijl ik op mijn bescheiden wenkjes bediend word.  Sommige bijgeluiden zijn iets minder aangenaam ; piepende instrumenten een beetje verder op de gang, en een oud mensje dat zo vreselijk hoest dat het door merg en been gaat.  Overdag wordt het geluid nog overstemd door rondrennende verpleegkundigen maar 's nachts is het echt vreselijk om aan te horen.  Ben IK blij dat ik op een kamer alleen lig ! Was trouwens niet van het begin het geval maar ik was deze keer te ziek om me er ook maar iéts van aan te trekken.  Ik lag een dag en een nacht op de kamer met 'ons Lea'..een bejaard mevrouwtje van de kanten van 'Puus' die iets té graag vertelde over haar wedervaren tijdens het Spaans overwinteren, haar liefde voor het poetsgebeuren en nog een hoop andere zaken die duidelijk het andere oor al uit zijn, maar al bij al is het samenhokken niet echt een traumatische ervaring geweest voor bibie die algauw was omgedoopt geweest tot 'schatteke', 'zoeteke', 'lieveke', net zoals de verpleging trouwens.  Best wel schattig dus.   Ik betrap me er trouwens ook dat ik hier ondertussen ook al mijn 'mie' regelmatig laat vallen, behalve tegen de mannen natuurlijk al zit er wel eentje bij die meer een 'mie' is maar dat is dan nog de grootste schat van allemaal. Typisch, toch ? 

Vriendelijk zijn ze allemaal hoor, daar niet van. Ze zijn bovendien oprecht mee blij voor me als mijn eten blijft waar het hoort, en er klinkt een 'verdoemme' als dat niet het geval is.  Ik ben vol bewondering hoe ze zich een weg zoeken tussen het kluwen van buisjes en draadjes aan mijn kapstok, zelf heb ik de grootste moeite om mezelf niet op te hangen aan ocharme één 'leiding' die loopt van mijn poracath tot aan mijn fameuze kapstok. Vaak ga ik op stap met mijn kapstok, toch wel helemaal tot aan het toilet, maar vergeet dan garantie om de stopcontacten uit te trekken die zorgen dat bepaalde pompjes hun werk doen.   Hopelijk hebben de mensen van de kantoorachtige gebouwen aan de overkant daar niet te veel erg in want volgens mij moet dat een redelijk belachelijk zicht zijn ; me and my kapstok...

Ook al gezellig volk over de vloer gehad en relaxte babbeltjes kunnen plegen. 'Probeer je bezoek te plannen' stelde Suzanne voor...Mja, zou ideaal zijn maar ik kan er moeilijk een agenda op nahouden.  Bovendien ben ik echt heel blij als de mensen de moeite al willen doen om helemaal tot hier te komen en is het door de files bijna zo goed als onplanbaar.   Och, als iedereen zijn gezond verstand gebruikt en niet begint te basketten in de kamer zal't wel meevallen zeker ?  En als ik in slaap van van moeheid, maak het gewoon gezellig onder elkaar zou'k zeggen.

Ik wil ook nog effe meegeven dat ik jullie reacties op mijn blog wel kan lezen, maar niet kan reageren, mijn telenet-mails gaan blijkbaar niet buiten. 

Dus...niet denken dat ik jullie straal negeer ! 

Volgens de laatste berichten ga'k ik hier het weekend nog mogen doorbrengen dus jullie horen me nog wel als ik in goeie doen ben !

Aangezien niet iedereen via FB volgt (waar ik heel af en toe iets op smijt) toch effe via deze weg effe briefen ;

Maandag ben ik met een maagbloeding halsoverkop naar UZA vertrokken omdat het echt niet goed ging.  Een dagje vroeger dan voorzien dus omdat ik er zowiezo dinsdag moest zijn voor mijn punctie.  Een hele bedoening waarvan ik jullie de details ga besparen (wie op uit is op horror wil ik wel een privé berichtje sturen) maar het komt erop neer dat ik hier dus nog altijd lig en met de beste zorgen word omringd.

Leverpunctie is genomen (uitslag pas volgende week dinsdag, pfffff) en ondertussen zoekt met nog uit waar de bloeding echt vandaan komt want buiten een klein maagzweertje en spatader valt er in de maag niet veel te spotten.  Ik hou ook nog geen eten binnen zonder hulp (primperan, motilium, you all know the stuff) en ook mijn ijzer staat nog betrekkelijk laag.  Pijn heb ik minder dankzij de medicatie maar heb ze wel heel erg nodig (de medicatie bedoel ik !), zo'n punctie is niet iets waar je letterlijk dagen plezier aan beleeft, lijkt eerder alsof je bent bijgewerkt met een baseball bat door iemand die het niet goed met je voorheeft.  Heb ook al twee gastroscopieën ondergaan, ook niet echt een gezellige aktiviteit, mocht voor de tweede gelukkig in een 'roesje'.

Nu is het nog wachten op een aantal zaken, de onderzoeken van in Klina gaan nog eens onder de loupe genomen worden, enfin, met laat mij niet bepaald los en ik moet zeggen dat dat mij een heel geruststellend gevoel geeft.  Uiteraard zou ik veel liever thuis zijn maar zolang ik niet stevig op mijn pootjes sta hou ik het maar op kamertje hier.  Ook voor de huisgenoten een beetje mee 'relaxed', al blijft het wel een eindje rijden, over en weer.  

Ben super trots op mijn musje die het toch wel heel zwaar had deze week en ik dank ook mijn venteke voor het geduld.  Mag allemaal wel 'logisch' zijn, maar toch.....  Gelukkig wacht hen een mega-entertainende Musti eens ze thuiskomen ; als ik 's avonds nog eens een belletje geef voor het slapen gaan hoor ik geschater op de achtergrond. Beestje is écht ni te doen .

Ik ga het hier effe bij laten, meer nieuws volgt, wanneer ik naar huis mag bijvoorbeeld maar het zou me verbazen moest dat deze week al zijn.  Enfin, dat zien we wel, ik ben niet gehaast !

Ook via deze weg nog eens bedankt voor al jullie blijken van vriendschap en meeleven, ik kan niet genoeg herhalen hoe fijn dit is.  Zal wel melig klinken en daar doe'k normaal ni zo aan maar ik meen het écht !

Heel veel liefs !!   (sorry, check effe ni op fouten, venteke is hier, take it or leave it taalpuristjes ;) )

Nu nog fotootjes toevoegen en dan terug naar de orde van de dag....rusten ! 

Voordien had ik ook een telefoontje gekregen van Valerie, van UZA, om me te laten weten dat ik volgende week dinsdag bij hen verwacht wordt voor another leverpunctie.  Die in Klina was mislukt wegens 'te kleine letsels' (zelfde probleem als in de pancreas) maar ze hebben nu eenmaal kwaadaardig weefsel nodig om de behandeling te onderbouwen. Ik hoop van harte dat er in het UZA professionele prikkers zitten want anders ben ik binnenkort zo lek als een zeef ! Wel blij dat ik daar dinsdag al voor binnen mag (dagkliniek) want normaal is de wachttijd voor dergelijke ingreep minstens 2 weken, dat had ik de dag voordien al opgevangen. 

In elk geval ; fijn weekend iedereen ! 

Vanmorgen door niemand wakker gebeld en redelijk vast geslapen tot kwart na tien.  Stippel lag op dat moment vredig op mijn voeten te slapen, een beter excuus om zelf ook nog wat te blijven liggen kon ik zelf niet bedenken. Gaan we nu nog LUI worden ook ???

Mijn 'echte' dag begon eigenlijk met een figuurlijke tik op de vingers van een goede vriendin.  Ze had me laten weten dat ze een kaarsje voor me had gebrand en ik heb haar daar heel hartelijk voor bedankt.  En dààr was het vingertje ! 'Je moet eens stoppen met iedereen voor alles te bedanken ! Daar cijfer je jezelf mee weg en dat is nu niet aan de orde !' Hmmm...eigenlijk heeft ze ergens wel gelijk (dat heeft ze trouwens wel vaker ). Immers, als ik diegene ben die hulp en/of steun aanbied dan zit ik ook niet meteen te wachten op de 'mersie' ervoor.  Ik wil dan vooral héél graag dat men het mij ook effectief laat wéten als ik iets kan doen ! Dat geeft me tenminste de kans om te bewijzen dat het niet zomaar loze, uit beleefheid geuite cliché-zinnetjes zijn. Ik moet echt leren aanvaarden dat mensen (in de meeste gevallen dan toch) het echt wel menen als ze hulp aanbieden, en ik ga echt proberen om mijn trots opzij te zetten en ervan gebruik te maken.  Dat ik daar dankbaar voor ben spreekt in principe voor zich .   Wat het vervoer naar UZA betreft bijvoorbeeld ; .ja, Jan, Piet, Joris en Corneel, ik ga jullie bellen zogauw ik de planning voor mijn chemo heb en dan 'mogen' jullie me voeren ! Echt waar ! Dat laat Eric vooral toe om zijn vrije dagen een beetje te sparen om samen eens iets LEUKS te doen ipv telkens het ziekenhuistraject...Ik méén het, ik heb zelfs al een lijstje van chauffeurs gemaakt ! Flink van mij niwaar ! 

Nu, wat het UZA betreft, we zijn er nog niet hoor.  Daarstraks telefoon gekregen van de studie-coördinatrice.  Die had het verslag van de laatste biopsie in Klina binnengekregen maar net zoals bij die van de lever waren er ook van de pancreas geen kwaadaardige cellen aangeprikt.  Blijkbaar zijn die zo klein dat het echt een moeiljke klus is.  Nu, dat ze klein zijn klonk als muziek in onze oren, ware het niet dat we ze wel nodig hebben om aan de studie te kunnen deelnemen.  Ze zou morgen dit 'probleem' opnemen met de professor en me zo snel mogelijk iets laten weten.  Heb naar goede gewoonte direct mijn neefje op de hoogte gebracht, hij is altijd de eerste naar wie ik bel, en die heeft ongeduldig als hij op schattige wijze is, meteen naar zijn maat Filip (prof Lardon) gebeld om dit 'euvel' uit de doeken te doen.  Filip springt blijkbaar morgen al mee op de wagen, kan nooit verkeerd zijn .  Hij bevestigde alvast dat dit ook weer zeer zelden voorkomt (ik had liever uniek geweest op andere vlakken !) maar ook dat het in principe  'beter' is dan dat er een tumor zit zo groot als een appelsien.   Ook Sven probeerde me te overtuigen van het positieve aspect van dit gegeven door te stellen dat ze bij zijn ma juist geen GOED weefsel meer vonden.  Bon, we blijven met ons voetjes op de grond staan, maar het had slechter nieuws kunnen zijn, niet ?  Anderzijds, als ze effectief weefsel moéten hebben, en dat moet dan via een laprascopie, dan ben ik nog niet aan de 'nief pataaten'..de pancreas ligt in zowat het moeilijkst te bereiken deel van uw lijf.  Maar we lopen vooruit op de feiten en da's ni slim want daar word je alleen maar moe van ! 

Vanmiddag een fokkietje gaan drinken met Nina, een lieve vriendin én partner-in-crime (lees 'ziekte' maar dan GELUKKIG toch anders). De schat had voor mij verse gemberthee gemaakt  -'want dat is voor ALLES goed'-die ik thuis maar eens moest uitproberen. Best wel straffe kost, maar heel genietelijk vooral na er uit Bretange meegebrachte 'honing met rozenblaadjes' in gedaan te hebben. Zij die griezels krijgen van gember moeten er zich uiteraard niet aan wagen maar anders...een dorstlessende en gezonde aanrader ! (danku sjoeke !)  Na de middag had ik ook nog mijn schoonzusje op bezoek wiens kleinkindjes achter mijn hoek naar school gaan dus het omweggetje was gauw gemaakt.

Later op de avond kreeg ik nog een héééél leuk berichtje van Martientje (van Jayda, mijn pleegwoeke) maar daar ga'k nog niks over vertellen omdat er zich eerst nog een en ander moet 'concretiseren' (sjiek eh ? of bestaat dat woord niet en maak ik mij oeverloos belachelijk ?? pff...who cares ! ).  Maar qua cliffhanger kan het toch tellen, niwaar ?  Met andere woorden...ik ben er terug mee weg en jullie horen er op een ander keertje meer over !