Ja, ik weet het wel, ik moet me niet verontschuldigen als ik het laat afweten maar ik vind het toch wel een beetje vervelelend omdat ik weet dat velen onder jullie toch regelmatig een kribbeltje verwachten uit bezorgheid.

Om eerlijk te zijn ; de chemo haalt echt het onderste uit mijn kannetje ; ben stikstikstik-kapot, en uiteraard van niks te doen.  Qua misselijkheid valt het gelukkig mee maar ik eet dan ook niet veel.  Mijn buik blijft vervelend, daar hebben ze maandag weer vocht uitgehaald maar niet genoeg naar mijn goesting dus loop ik hier weer met een belachelijke ton.

Haartjes hebben het nu ook wel gehad met mijn bol dus sebiet gaat Eric er de tondeuze inzetten, het wordt immers echt  vervelend en onhygienisch zo.   Zal vandaag nog een pruik-afspraak proberen maken.

Eric kan gelukkig redelijk goed uit de voeten met zijn knietje.  Daar hebben ze een grote scheur uit weggewerkt, uitgerafeld kraakbeen verwijderd en volgens de specialist is ze nu terug picobello in orde. Hij loop er al goed op, zonder pijn zelfs, maar mag natuurlijk niks forceren, iets waar ik hem wel regelmatig moet aan herinneren. Dat we zowiezo minstens een maand samen thuis zijn vinden we helemaal niet erg.  

Met ons mus ook alles goed, die is bezig aan haar eerste week stage als kleuterjuf en is heel enthousiast : zeker met dit weer kunnen ze veel buiten zitten met die kleine prutsen (eerste kleuterklasje) en ze kan het super vinden met de leerkracht. Dit weekend moet er geknutseld worden aan een eindwerkje maar het idee is al superorigineel dus dat komt wel goed.

Voor ik terug weg ben wil ik toch ook nog effe die mensen bedanken die spontaan kaartjes of briefjes sturen....zo lief, ze doen echt deugd en maken onze living extra kleurrijk! 

Tot zover voor vandaag....jullie zien me wel weer verschijnen !!